''ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ'' του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

''ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ'' του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

by  Tasoula Kalantzi

ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Το τσίπουρο γίνεται από πνιγμένες Αλεξάνδρειες

το ξέρει ο ξυλοκόπος που θρηνεί την εγκάρσια

θλίψη του χρόνου που κείτεται στα παλιά πολυβολεία.

Το ξέρουν οι αφηρημένοι διάττοντες κι ο ελαφόβιος ποιητής

ο ιπτάμενος των συλλαβών, δρυοκολάπτης.

Τα καράβια το πρωί στον Παγασητικό

φοράνε έναν μάλλινο χειμώνα

και καρφώνουν την προπέλα τους στο χρόνο

γίνονται αίφνης τα αρπαγμένα εναιωρήματα

ενός άλλου ουρανού.

Και γω που ξοδεύω το βλέμμα μου

σε χειμαδιά από φορμόλη, το αναγνωρίζω

κι όταν διάστικτη βλέπω να φορτώνεται η ακηδία

γνωρίζω ότι θα καταποντιστούμε φαιδρώς

μέσα στα παλιά ρημαγμένα ταβερνεία, τα εσώμορφα

εκεί που φύεται η ρίζα του Παπαδιαμάντη

ο νεκρικός υπερήλικας, ο ντροπαλός φονιάς

η άφθονη γραία και ο θλιμμένος εραστής

ο πνιγόμενος πάντα στον ρητινίτη οίνο.

Υπάρχει βέβαια και το γαλάκτωμα

τα παγωμένα χέρια του γλυκάνισου

που κουβαλούνε όσους νεκρούς αντέχουνε οι φλέβες μας

μέσα στη μέρα,, το ιερό κατάλοιπο

η φύτρα της ζωής του κεραυνού.

Τι άλλο να σας πω;