Επάγγελμα Πόρνη (Λιλή Ζωγράφου)
Η Λιλή Ζωγράφου με το γνωστό αντισυμβατικό τρόπο, με πνευματική ελευθερία, εγρήγορση και με εμφανής την έντονη και έντιμη μαχητικότητά της γράφει το «επάγγελμα πόρνη», το 1978 λίγο μετά το πέσιμο της χούντας. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες της «χούντας«, της «μοναξιάς«, της «τρυφερότητας«. Ένα αμιγώς πολιτικό και αντιστασιακό κείμενο μέσα από αυτό μιλάει για την ελευθεριά του ατόμου ως άτομο και όχι ως μέρος ενός πληθυσμού, μιλάει για την έννοια της ατομικότητας και του ψυχισμού των σκεπτόμενων ανθρώπων.
« Προειδοποίηση: Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ τον μαζικό μας εξευτελισμό. Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρονών θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου, δε θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός μου, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα! »
Στη χούντα αρνήθηκαν να της ανανεώσουν το διαβατήριο με την αιτιολογία ότι δεν ασκεί τη δημοσιογραφία, τότε η Λιλή Ζωγράφου έγραψε χειρόγραφα επάγγελμα «Πόρνη» αφήνωντας άφωνα τα τσουτσέκια της χούντας. Τραγελαφικό κεφάλαιο με παραστατικό και ρεαλισμό με τον μοναδικό της τρόπο, αποπνέει ελευθερία και μας κρατά μαγνητισμένους.
« Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ’ όλες τις περιοχές του πλανήτη. Η συνταγή είναι πια κοινή: Όταν ένας λαός σηκώσει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του, εκπρόσωπου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, βρείτε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ’ αυτό το λαό. Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί.
Επειδή όμως οι καιροί αλλάζουν, τα πράματα πάνε γρηγορότερα, η συνταγή τροποποιήθηκε.
Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη, δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες. Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια, βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του.
Γι’ αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει τώρα πια “προ Χούντας”, και μ.Χ., “μετά τη Χούντα”. Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας. »
Έπειτα από απόπειρα αυτοκτονίας κλείστηκε σε ψυχιατρείο όπου εκεί νυχτοφάλακες τη βιάσανε. Πάραυτα δεν αποδυναμώνεται, έρχεται σε σύγκρουση με τους ιθύνοντες του οργανισμού και καταγγέλλει τη σαθρή λειτουργία του νοσηλευτικού οργανισμού.
« Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μάς δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ’ έναν πάγκο ή σ’ ένα κρεβάτι, να μας φτύσει, να μας μαστιγώσει, να μας βιάσει. »
Πρόκειται για αυτοβιογραφικές ιστορίες, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα, μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας, σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Εν κατακλείδι μας διδάσκει ότι «Η ΖΩΗ ΝΙΚΑ»
https://facerealityweb.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου