Ενδιαφέροντα γεγονότα για τα ινδικά χοιρίδια

Ενδιαφέροντα γεγονότα για τα 

ινδικά χοιρίδια

 

Το ινδικό χοιρίδιο ( Cavia porcellus ), επίσης γνωστό ως σαρκώδες , είναι ένα εξημερωμένο είδος τρωκτικού.

Παρά το όνομά του, το ινδικό χοιρίδιο δεν χαλάει από τη Νέα Γουινέα ή οποιαδήποτε άλλη Γουινέα, ούτε είναι χοίρος . κάνει χορωδικούς θορύβους και του αρέσει να τρώει.

Τα ινδικά χοιρίδια ήταν αρχικά ιθαγενή στη Νότια Αμερική .

Δεν υπάρχουν πλέον στο φυσικό περιβάλλον .

Το ινδικό χοιρίδιο πρώτα εξημερώθηκε το 5000 π.Χ. για φαγητό από φυλές στην περιοχή των Άνδεων της Νότιας Αμερικής (το σημερινό νότιο τμήμα της Κολομβίας, του Ισημερινού, του Περού και της Βολιβίας).

Ο ευρωπαϊκός αποικισμός της Νότιας Αμερικής οδήγησε στην εισαγωγή τους ως κατοικίδια ζώα στην Ευρώπη και τελικά σε όλο τον κόσμο .

Υπάρχουν 13 κοινώς αναγνωρισμένες φυλές ινδικού χοιριδίου που έχουν αναπτυχθεί από την εξημέρωσή του. Αυτές περιλαμβάνουν την αμερικανική, αμερικανική σατέν, Αβινσινιανή, Αβισσινική σατέν, περουβιανό, περουβιανό σατέν, μεταξωτό, σατέν μεταξωτό, αρκουδάκι, αρκουδάκι, κλωστή, κορδονέτα και το λευκό καρφωμένο.

Τα ινδικά χοιρίδια ζουν κατά μέσο όρο από 5 έως 7 χρόνια , σύμφωνα με την Penn Veterinary Medicine του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας.

Σύμφωνα με το Guiness Book of World Records, το παλαιότερο γνωστό ινδικό χοιρίδιο ήταν 14 ετών και 10,5 μηνών και ονομάστηκε Χιονοστιβάδα.

Τα ινδικά χοιρίδια είναι χωρίς ουρά τρωκτικά που ζυγίζουν μεταξύ 700 και 1.200 g (1.5 και 2.6 lb), και μετρώντας μεταξύ 20 με 25 cm (8 και 10 in) σε μήκος ? με τα αρσενικά να είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά.

Το ινδικό χοιρίδιο έχει ένα συμπαγές, συμπαγές σώμα με μικρά άκρα, μεγάλο κεφάλι και μάτια και μικρά αυτιά. Τα πόδια έχουν πτέρνες χωρίς τρίχες και μικρά αιχμηρά νύχια. Υπάρχουν τέσσερα δάχτυλα στο μπροστινό μέρος και τρία στα πίσω πόδια.

Σε αντίθεση με το μέγεθος, το οποίο είναι αρκετά ομοιογενές, τα παλτά ινδικών χοιριδίων είναι διαφορετικά .

Διαφορετικές φυλές χαρακτηρίζονται από το χρώμα των μαλλιών τους, την υφή των μαλλιών, το βαθμό γυαλάδας του pelage και τα χρωματικά μοτίβα του pelage.

Όπως και πολλά άλλα τρωκτικά, τα ινδικά χοιρίδια έχουν συνεχώς αυξανόμενα δόντια και πρέπει να μασούν ή να καπνίζονται συνεχώς για να μην τους μεγαλώνουν πολύ.

Τα ινδικά χοιρίδια είναι αυστηρά φυτοφάγα . Συχνά τρέφονται με μαρούλι, λάχανο και διάφορα είδη χορταριών και φρούτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το κριθάρι και το "Timothy hay", ένα ευρύτατο πολυετές γρασίδι, καλλιεργούνται ειδικά για κατανάλωση από κατοικίδια βοοειδή θηλαστικών όπως ινδικά χοιρίδια. Τα εμπορικά παρασκευασμένα σφαιρίδια ζωοτροφών είναι επίσης καλά για τη διατροφή του ινδικού χοιριδίου επειδή περιέχουν πολλές από τις βιταμίνες και τα ανόργανα άλατα.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα, τα ινδικά χοιρίδια δεν είναι ούτε αυστηρά ημερήσια ούτε νυκτερινή . Αντ 'αυτού, διασκορπίζουν τυχαία περιόδους δραστηριότητας με μικρότερες περιόδους ύπνου όλη την ημέρα και τη νύχτα.

Τα ινδικά χοιρίδια είναι πολύ κοινωνικά ζώα και θα είναι πιο ευτυχισμένοι με άλλα ινδικά χοιρίδια.

Συχνά συρρέουν για να σχηματίσουν σφιχτό ομάδες για ζεστασιά και ενδεχομένως για ασφάλεια.

Τα ινδικά χοιρίδια τρομάζουν εύκολα και είτε θα παγώσουν για να αποφευχθεί η ανίχνευσή τους, είτε για σπριντ για κάλυψη.

Όταν είναι ενθουσιασμένοι, τα ινδικά χοιρίδια συχνά φτάνουν στον αέρα επανειλημμένα, γνωστά ως "popcorning".

Τα ινδικά χοιρίδια χρειάζονται πολύ χώρο δαπέδου και τα περισσότερα κλουβιά που διατίθενται στο εμπόριο ως κλουβιά ινδικών χοιριδίων είναι πολύ μικρά, ειδικά για ένα ζευγάρι (ή περισσότερα).

Σε αντίθεση με τα περισσότερα τρωκτικά, τα ινδικά χοιρίδια βλέπουν τα χρώματα . βλέπουν με ακρίβεια τα περισσότερα χρώματα.

Η κακή τους αντίληψη βάθους δίνει στα ινδικά χοιρίδια τη φήμη ότι δεν βλέπουν καλά. Στην πραγματικότητα, τα ινδικά χοιρίδια μπορούν να δουν 33 εικόνες ανά δευτερόλεπτο - οι άνθρωποι βλέπουν μόνο 22 - και έχουν μια εμβέλεια 340 μοιρών .

Έχουν επίσης καλά αναπτυγμένες αισθήσεις ακοής, οσμής και αφής.

Τα ινδικά χοιρίδια μπορούν να ακούσουν ήχους έως και 40.000 έως 50.000 Hz και μερικές φωνητικές κινήσεις ινδικών χοιριδίων έχουν υπερηχητικά συστατικά άνω των 20.000 Hz. Οι άνθρωποι ακούν συχνότητες από 20 Hz έως 20.000 Hz.

Ουσιαστικές τρίχες στα μυαλά των ινδικών χοιριδίων τους βοηθούν να βρουν το δρόμο τους στο σκοτάδι καθώς και να καταλάβουν πόσο μεγάλο άνοιγμα είναι.

Ο φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός ενός ινδικού χοιριδίου κυμαίνεται μεταξύ 240 και 350 κτύπων ανά λεπτό , ενώ ένας κανονικός αναπνευστικός ρυθμός κυμαίνεται μεταξύ 40 και 150 αναπνοών ανά λεπτό .

Τα ινδικά χοιρίδια επικοινωνούν μέσα από μια ποικιλία θορύβων , συμπεριλαμβανομένων chutts, τσιμπήματα, whee, whines, whistles, purrs, και chirps. Αν και γενικά δεν είναι αρκετά δυνατά για να ενοχλήσουν τους γείτονες, ένα ινδικό χοιρίδιο με αιχμές μπορεί να είναι εκπληκτικά δυνατά.

Το ινδικό χοιρίδιο μπορεί να αναπαραχθεί όλο το χρόνο , με τις κορυφές γεννήσεων να έρχονται συνήθως την άνοιξη. Η περίοδος κύησης διαρκεί μεταξύ 60 και 70 ημερών . Τα σμήνη παράγουν ένα έως έξι κουτάβια , με μέσο όρο τριών. το μεγαλύτερο μέγεθος των εγγεγραμμένων απορριμμάτων είναι 17. Τα κοτόπουλα ινδικών χοιριδίων θα παραμείνουν κοντά στη μητέρα τους συνεχώς τόσο για τη ζεστασιά όσο και για τα τρόφιμα, θηλάζοντας για έως και 30 ημέρες.

Ο τρόπος με τον οποίο τα ζώα αποκαλούνταν "χοίροι" δεν είναι σαφής. Αλλά πιθανότατα προήλθε από το γεγονός ότι κάνουν λίγο χοίρων σαν θόρυβες μερικές φορές και μοιάζουν επίσης με μίνι χοιρίδια.

Η λέξη "Γουινέα" μπορεί επίσης να καταστραφεί από τη λέξη "Γουιάνα", η οποία βρίσκεται κοντά στο σημείο προέλευσής τους, στη Νότια Αμερική. Μια άλλη προτεινόμενη εξήγηση είναι ότι τα ζώα ήρθαν στην Ευρώπη μέσω της Γουινέας, οδηγώντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είχαν γεννηθεί εκεί. Η "Γουινέα" χρησιμοποιείται επίσης συχνά στα αγγλικά για να αναφέρεται γενικά σε οποιαδήποτε άγνωστη χώρα, έτσι το όνομα μπορεί απλά να είναι μια πολύχρωμη αναφορά στην εξωτική έκκληση του ζώου.

Το ινδικό χοιρίδιο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην λαϊκή κουλτούρα πολλών ομάδων ιθαγενών της Νότιας Αμερικής , ιδιαίτερα ως πηγή τροφής, αλλά και στη λαϊκή ιατρική και στις θρησκευτικές τελετές της κοινότητας.

Τα ζώα χρησιμοποιούνταν συχνά ως οργανισμοί μοντέλων τον 19ο και τον 20ό αιώνα , αλλά από τότε έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από άλλα τρωκτικά, όπως ποντίκια και αρουραίοι.

Τα ινδικά χοιρίδια μπορούν να μάθουν πολύπλοκα μονοπάτια για τα τρόφιμα και μπορούν να θυμούνται με ακρίβεια μια εκπαιδευμένη διαδρομή για μήνες.

Το ταχύτερο 10 μέτρα (32,81 πόδια) από ινδικό χοιρίδιο επιτεύχθηκε από την Flash , η οποία έτρεξε την απόσταση σε 8,81 δευτερόλεπτα , στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, στις 27 Ιουλίου 2009. Η εγγραφή επιχειρήθηκε από δέκα ινδικά χοιρίδια όλη την ημέρα, παρακολουθώντας τον ταχύτερο χρόνο.

Το μεγαλύτερο άλμα από ινδικό χοιρίδιο επιτεύχθηκε από την Truffles (Ηνωμένο Βασίλειο), η οποία έκλεισε ένα κενό 48 εκατοστών (18,89 in) στο Rosyth, Fife, Ηνωμένο Βασίλειο, στις 6 Απριλίου 2012.

Το υψηλότερο άλμα από ινδικό χοιρίδιο ήταν ύψος 20 εκατοστών (7,8 ίντσες) από τον Puckel Martin στις 16 Μαρτίου 2003 στο Vargön της Σουηδίας.

Ένα ηλεκτρονικό κατάστημα με έδρα την Ιαπωνία, που ονομάζεται Guinea Pig Fashion, πουλάει ινδιάνικα ρούχα, όπως νυφικά, ντεκόρ, καπέλα και επεκτάσεις τρίχας.

http://justfunfacts.com/