11 πόλεις στον κόσμο με πιθανή έλλειψη πόσιμου νερού στο μέλλον

 

14/02/2018

Το Κέιπ Τάουν βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να είναι η πρώτη μεγάλη πόλη της σύγχρονης εποχής που θα αντιμετωπίσει τη σοβαρή απειλή έλλειψης πόσιμου νερού.

Ωστόσο, η δυσχερής κατάσταση αυτής της πόλης στη Νότια Αφρική που πλήττεται από ξηρασία είναι απλά ένα ακραίο παράδειγμα ενός προβλήματος για το οποίο οι ειδικοί προειδοποιούν εδώ και καιρό – το πρόβλημα της λειψυδρίας.

Παρά το γεγονός ότι το νερό καλύπτει περίπου το 70% της επιφάνειας της Γης, το πόσιμο νερό δεν είναι τόσο άφθονο όσο νομίζει κανείς. Μόνο το 3% είναι γλυκό.

Πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και άλλα 2,7 δισεκατομμύρια, για τουλάχιστον 1 μήνα τον χρόνο, το βρίσκουν σπάνια. Μια έρευνα του 2014 για τις 500 μεγαλύτερες πόλεις στον κόσμο επισημαίνει ότι 1 στις 4 βρίσκεται σε κατάσταση "υδατικού στρες".

Σύμφωνα με τις προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών, η παγκόσμια ζήτηση για γλυκό νερό θα υπερβεί την προσφορά κατά 40% το 2030, χάρη στον συνδυασμό κλιματικών αλλαγών, ανθρώπινης δράσης και πληθυσμιακής ανάπτυξης.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το Κέιπ Τάουν είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Παρακάτω είναι οι άλλες 11 πόλεις στον παγκόσμιο χάρτη που είναι πιθανότερο να ξεμείνουν από νερό.

1. Σάο Πάολο

Η οικονομική πρωτεύουσα της Βραζιλίας και μία από τις 10 πιο πυκνοκατοικημένες πόλεις στον κόσμο πέρασε μια παρόμοια δοκιμασία με το Κέιπ Τάουν το 2015, όταν η κύρια δεξαμενή της έπεσε κάτω από το 4% της συνολικής χωρητικότητάς της.

Στο αποκορύφωμα της κρίσης, η πόλη των 21,7 εκατομμυρίων κατοίκων είχε λιγότερο από 20 ημέρες υδροδότησης και η αστυνομία έπρεπε να συνοδεύει τα φορτηγά με το νερό για να σταματήσει τη λεηλασία.

Λέγεται ότι η ξηρασία που έπληξε τη νοτιοανατολική Βραζιλία από το 2014 έως το 2017 υπήρξε η αιτία του προβλήματος, αλλά η αποστολή του ΟΗΕ στο Σάο Πάολο ήταν επικριτική για την έλλειψη κατάλληλου σχεδιασμού και επενδύσεων από πλευράς κρατικών αρχών.

Αυτή η κρίση θεωρητικά έληξε το 2016, αλλά τον Ιανουάριο του 2017 τα κύρια αποθέματα βρόχινου νερού ήταν κατά 15% χαμηλότερα από τα αναμενόμενα για την εποχή - θέτοντας για άλλη μια φορά τη μελλοντική δυνατότητα παροχής επαρκών ποσοτήτων νερού στην πόλη σε αμφιβολία.

2. Μπανγκαλόρ

Οι τοπικοί άρχοντες στην πόλη της νότιας Ινδίας έχουν εμπλακεί στον αναπτυσσόμενο τομέα ακίνητης περιουσίας, μετά τον χαρακτηρισμό της πόλης ως τεχνολογικό κόμβο, και αγωνίζονται για τη διαχείριση των συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παλιά υδραυλικά συστήματα της πόλης χρειάζονται επείγουσα συντήρηση. Μια έκθεση της εθνικής κυβέρνησης διαπίστωσε ότι πάνω από το μισό πόσιμο νερό της πόλης σπαταλιέται ασκόπως.

Όπως η Κίνα, έτσι και η Ινδία αντιμετωπίζει προβλήματα με τη ρύπανση των υδάτων. Η Μπανγκαλόρ, συγκεκριμένα, είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις: σε μια λεπτομερή απογραφή των λιμνών της πόλης διαπιστώθηκε ότι το 85% αυτών είχε νερό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο για άρδευση και βιομηχανική ψύξη.

Δεν υπήρχε ούτε μία λίμνη που το νερό της να είναι κατάλληλο για πόση ή για πλύση.

3. Πεκίνο

Η Παγκόσμια Τράπεζα ορίζει ως λειψυδρία την κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι σε συγκεκριμένη περιοχή λαμβάνουν λιγότερο από 1.000 κυβικά μέτρα γλυκού νερού ανά άτομο ετησίως.

Το 2014, στον κάθε κάτοικο του Πεκίνου, από τους συνολικά πάνω από 20 εκατομμύρια, αντιστοιχούσαν μόνο 145 κυβικά μέτρα νερού.

Η Κίνα φιλοξενεί σχεδόν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά μόνο το 7% του γλυκού νερού παγκοσμίως.

Σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου Columbia, τα αποθέματα της χώρας μειώθηκαν κατά 13% μεταξύ του 2000 και του 2009.

Επίσης, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ρύπανσης. Τα επίσημα στοιχεία από το 2015 έδειξαν ότι το 40% των επιφανειακών υδάτων του Πεκίνου ήταν μολυσμένα σε σημείο που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ούτε στη γεωργία ούτε στη βιομηχανία.

Οι κινεζικές αρχές προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα δημιουργώντας έργα μαζικής εκτροπής νερού. Έχουν, επίσης, εισαγάγει εκπαιδευτικά προγράμματα, καθώς και αυξήσεις τιμών για τη βαριά βιομηχανία.

4. Κάιρο

Ενώ κάποτε συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία ενός από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς του κόσμου, ο ποταμός Νείλος στη σύγχρονη εποχή ‘καταβάλλει προσπάθειες επιβίωσης’.

Αποτελεί την πηγή του 97% του νερού της Αιγύπτου, αλλά και τον προορισμό ολοένα και αυξανόμενων ποσοτήτων μη επεξεργασμένων γεωργικών και οικιακών απορριμμάτων.

Τα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας δείχνουν ότι η Αίγυπτος κατέχει υψηλή θέση μεταξύ των τελευταίων χωρών που έχουν μεσαία εισοδήματα όσον αφορά στον αριθμό των θανάτων που σχετίζονται με τη ρύπανση των υδάτων.

Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι κρίσιμες ελλείψεις θα εμφανιστούν στη χώρα έως το 2025.

5. Τζακάρτα

Όπως και πολλές άλλες παράκτιες πόλεις, η ινδονησιακή πρωτεύουσα απειλείται από άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Αλλά στην Τζακάρτα το πρόβλημα έχει επιδεινωθεί λόγω ανθρώπινης παρέμβασης. Επειδή λιγότερο από τους μισούς κατοίκους αυτής της πόλης των 10 εκατομμυρίων έχουν πρόσβαση σε νερό, το παράνομο σκάψιμο πηγαδιών είναι πολύ διαδεδομένο. Αυτή η πρακτική αποστραγγίζει τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες, που σχεδόν τους ξεφουσκώνει στην κυριολεξία.

Ως εκ τούτου, περίπου το 40% της Τζακάρτα βρίσκεται τώρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το χειρότερο είναι ότι οι υδροφόροι ορίζοντες δεν αναπληρώνονται παρά την έντονη βροχόπτωση, επειδή η επικράτηση του σκυροδέματος και της ασφάλτου δεν αφήνει τους αγρούς να απορροφήσουν το νερό της βροχής.

6. Μόσχα

Το ένα τέταρτο των αποθεμάτων γλυκού νερού στον κόσμο βρίσκεται στη Ρωσία, αλλά η χώρα μαστίζεται από προβλήματα ρύπανσης που προκαλούνται από τη βιομηχανική κληρονομιά της σοβιετικής εποχής.

Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τη Μόσχα, όπου η παροχή νερού στον κόσμο εξαρτάται κατά 70% από τα επιφανειακά ύδατα.

Οι επίσημοι φορείς παραδέχονται ότι το 35% με 60% των συνολικών αποθεμάτων πόσιμου νερού στη Ρωσία δεν πληροί τα υγειονομικά πρότυπα.

7. Ιστανμπούλ

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της τουρκικής κυβέρνησης, η χώρα είναι τυπικά σε κατάσταση "υδατικού στρες", καθώς η κατά κεφαλήν προσφορά νερού μειώθηκε σε κάτω από 1.700 κυβικά μέτρα το 2016.

Τοπικοί εμπειρογνώμονες έχουν προειδοποιήσει ότι η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί και να οδηγήσει σε λειψυδρία μέχρι το 2030.

Τα τελευταία χρόνια, πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως η Ιστανμπούλ (14 εκατομμύρια κάτοικοι) έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν ελλείψεις κατά τους ξηρούς μήνες.

Τα επίπεδα δεξαμενών της πόλης μειώθηκαν σε λιγότερο από 30% της χωρητικότητάς τους στις αρχές του 2014.

8. Πόλη του Μεξικού

Η έλλειψη νερού δεν είναι κάτι νέο για τους περισσότερους από τους 21 εκατομμύρια κατοίκους της πρωτεύουσας του Μεξικού.

1 στους 5 έχει για λίγες μόνο ώρες νερό την εβδομάδα και ένα άλλο 20% των κατοίκων έχει τρεχούμενο νερό μόνο για κάποιες ώρες μέσα στη μέρα.

Η πόλη παίρνει έως 40% του νερού της από απομακρυσμένες πηγές, αλλά δεν υπάρχει κάποιο ευρείας κλίμακας σύστημα για την ανακύκλωση λυμάτων. Απώλειες νερού λόγω προβλημάτων στο δίκτυο σωλήνων εκτιμώνται επίσης στο 40%.

9. Λονδίνο

Από όλες τις πόλεις του κόσμου, το Λονδίνο δεν είναι σίγουρα το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι το πρόβλημα της λειψυδρίας.

Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Με μέση ετήσια βροχόπτωση περίπου 600mm (λιγότερη από το μέσο όρο του Παρισιού και μόνο περίπου το μισό από τη Νέα Υόρκη), το Λονδίνο αντλεί το 80% του νερού του από ποτάμια (Thames και Lea).

Σύμφωνα με τις Αρχές του Λονδίνου, το νερό στην πόλη επαρκεί οριακά και είναι πιθανό να υπάρξουν  προβλήματα εφοδιασμού μέχρι το 2025 και "σοβαρές ελλείψεις" έως το 2040.

Φαίνεται πιθανό ότι οι απαγορεύσεις οικιακής χρήσης νερού θα μπορούσαν να γίνουν πιο συχνές στο μέλλον.

10. Τόκιο

Η ιαπωνική πρωτεύουσα δείχνει να έχει παρόμοια – πολύ χαμηλά – ποσοστά βροχόπτωσης  με εκείνα του Σηάτλ στη δυτική ακτή των ΗΠΑ, που μάλιστα φημίζεται για τον έντονα βροχερό καιρό. Η βροχόπτωση, ουσιαστικά, συγκεντρώνεται μόνο μέσα σε τέσσερις μήνες του έτους.

Αυτό το νερό πρέπει να συλλεχθεί, καθώς αν υπάρξει μια περίοδος λιγότερο βροχερή από την αναμενόμενη, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ξηρασία. Τουλάχιστον 750 ιδιωτικά και δημόσια κτίρια στο Τόκιο διαθέτουν συστήματα συλλογής και χρήσης των όμβριων υδάτων.

Το Τόκιο, με περισσότερους από 30 εκατομμύρια κατοίκους, διαθέτει σύστημα ύδρευσης που εξαρτάται από το 70% των επιφανειακών υδάτων (ποτάμια, λίμνες και λιωμένο χιόνι).

Οι πρόσφατες επενδύσεις στην υποδομή αγωγών στοχεύουν, επίσης, στη μείωση των αποβλήτων με διαρροή σε μόλις 3% στο εγγύς μέλλον.

11. Μαϊάμι

Το αμερικανικό κράτος της Φλόριντα είναι μεταξύ των 5 κρατών της Αμερικής που πλήττονται περισσότερο από τη βροχή κάθε χρόνο. Ωστόσο, η πιο διάσημη πόλη της, το Μαϊάμι, φαίνεται να βρίσκεται σε κρίση.

Ένα έργο, στις αρχές του 20ού αιώνα, για την αποστράγγιση των κοντινών βάλτων είχε απρόβλεπτο αποτέλεσμα. Το νερό από τον Ατλαντικό Ωκεανό μόλυνε το Εθνικό Πάρκο Biscayne - την κύρια πηγή γλυκού νερού της πόλης.

Παρά το γεγονός ότι το πρόβλημα εντοπίστηκε στη δεκαετία του 1930, εξακολουθεί να διαρρέει θαλασσινό νερό, ιδίως επειδή στην πόλη ο ρυθμός ανόδου της στάθμης της θάλασσας έχει αυξηθεί με αποτέλεσμα το νερό να δημιουργεί ρήγματα στα υπόγεια υποστυλώματα που εγκαταστάθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι γειτονικές πόλεις ήδη έχουν προβεί σε ενέργειες. Η παραλία Hallandale, η οποία απέχει λίγα μίλια βόρεια από το Μαϊάμι, έπρεπε να κλείσει έξι από τα οκτώ πηγάδια λόγω εισχώρησης αλμυρού νερού.

Πηγή: BBC news

http://www.macroskopio.gr/el