Καφενείο «το νέον»

Πλημμύρες, σεισμοί, θανατικά, δεν μπήκε καλά το 2018. Μας βλέπω να μετράμε αντίστροφα την φυγή του πολύ πριν τον Δεκέμβρη. Ας είμαστε όμως αισιόδοξοι, έχουμε έντεκα μήνες μπροστά μας. Τα χειρότερα, συγγνώμη, τα καλύτερα ήθελα να πω, έρχονται!

Ψυχαναγκαστικά και μόνο αν το δει κανείς ο Ιανουάριος είναι ο μήνας που στην αρχή όλα πάνε καλά. Είναι η περίοδος που γράφεσαι στο γυμναστήριο και πράγματι πηγαίνεις μια άντε δύο φορές. Ο μήνας που ορκίζεσαι πως δεν θα παραλήψεις να πλένεις τα δόντια σου πρωί βράδυ. Είναι παράλληλα η κατάλληλη εποχή για να κόψεις το κάπνισμα, μιας και κάνει τέτοιο κρύο που δεν βαστάει το φιλοκάρδι κανενός να σταθεί έξω ούτε για μερικές τζούρες. Το πως καταλήγει φυσικά αυτός ο μήνας καλύτερα να μην το σχολιάσω. Υπάρχει λόγος πάντως που δεν τον θυμάται κανείς στον τελικό απολογισμό του Δεκεμβρίου.

Επειδή οι αναγνωστικές επιδόσεις αυτού του μήνα ήταν ενοχλητικά πεσμένες, αφοσιώθηκα λίγο παραπάνω στην έβδομη τέχνη. Είδα κάποια παλιότερα αριστουργήματα (The Color of Pomegranates) και προσπάθησα να παρακολουθήσω και τις περισσότερες από τις ταινίες που κέρδισαν Χρυσή Σφαίρα και θεωρούνται φαβορί για τα Oscars ( Lady Bird, The Shape of water, Call me by your name, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri). Οι τελικές εκτιμήσεις μου δεν είναι ενθαρρυντικές. Το επίπεδο σε σχέση με άλλες χρονιές είναι πολύ πεσμένο. Παρόλα αυτά, το παραμυθένιο The shape of waterτου Del Toro και το Call me by your name του Luca Guadagnino έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Ένα πράγμα που αντιλήφθηκα μόλις πέρυσι τέτοια εποχή, με αφορμή την προβολή του Moonlight (αλησμόνητη ταινία!) στην κινηματογραφική λέσχη του νησιού μου, είναι πόσο μεγάλη διαφορά έχει η οθόνη του υπολογιστή με αυτή του κινηματογράφου. Ακόμα και αν το αρχείο είναι καλής ποιότητας, ακόμα και αν η οθόνη είναι τελευταίας τεχνολογίας, η αίσθηση της θέασης στην μεγάλη οθόνη του σινεμά είναι εντελώς διαφορετική, απελευθερωτική σε όλους της τις εκφάνσεις. Για αυτό προτείνω να δίνεται και δεύτερη ευκαιρία στις ταινίες που παρακολουθείτε ακόμα και αν δεν σας ενθουσίασαν με την πρώτη προβολή. Η συμπίεση των χρωμάτων και ο θολός ήχος ίσως ευθύνονται για την αποτυχία της ταινίας και όχι αυτή καθαυτή.

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η εξεταστική είναι η καλύτερη περίοδος για να ξεκινήσεις καινούργιες σειρές και ποια είμαι εγώ για να πάω αντίθετα από τα νερά του ποταμού; Ξεκίνησα και τελείωσα μέσα σε δύο μέρες το πολύ ενδιαφέρον The End of the Fucking World και συνεχίζω με τον πρώτο κύκλο από το The Sopranos, μια σειρά που έχω χρόνια στα «κατεβασμένα» και ανέβαλλα αναίσχυντα υπερβολικά πολύ καιρό. Υποθέτω τις εντυπώσεις μου θα τις διαβάσετε σύντομα σε ανάλογη ανάρτηση, αλλά εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος επι γης που παρακολούθησε την συγκεκριμένη σειρά.

Στα θετικά αυτού του μήνα, όπως κάθε Ιανουάριο εξάλλου, είναι και το παζάρι βιβλίου στην Πλατεία Κοτζιά. Όπως παρατήρησε σωστά και ένας φίλος, η ποικιλία των βιβλίων είναι η ίδια κάθε φορά. Ελάχιστοι τίτλοι προστίθενται στους σοφούς, με τους περισσότερους από αυτούς να είναι τουλάχιστον αδιάφοροι. Ναι, συμφωνώ μερικώς με αυτή την άποψη γιατί είναι πράγματι αληθινή. Υπάρχουν όμως και πολλά διαμάντια ανάμεσα σε αυτούς τους σορούς. Τα περισσότερα από τα βιβλία των εκδόσεων Αίολος και Ύψιλον που έχω στην κατοχή μου τα έχω αγοράσει από εκεί σε αφάνταστα χαμηλές τιμές. Γενικά, αν ξέρεις τι θέλεις να αγοράσεις, το συγκεκριμένο παζάρι είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξοπλίσεις την βιβλιοθήκη σου.

Κάποια στιγμή, σε κάποια ξεχωριστή ανάρτηση, θέλω να παρουσιάσω κάποια από τα μικρά μου μυστικά για το που βρίσκω εξαντλημένους τίτλους. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο σε καμία περίπτωση, είναι όμως λύσεις που μπορεί κάποιος άλλος αναγνώστης να μην έχει σκεφτεί και θα ήταν καλό να έχει κατά νου. Αυτό τον μήνα πάντως ενθουσιάστηκα με ένα βιβλιοπωλείο που ενώ περνούσα συχνά απ’ έξω δεν είχα την τύχη να επισκεφτώ ποτέ, το Λεμόνι στην οδό Ηρακλειδών, στο Θησείο. Σε περίπτωση που μένετε Αθήνα σας συστήνω ανεπιφύκτα να περάσετε μια βόλτα από εκεί, η επίσκεψη θα σας μείνει αξέχαστη. Ακόμα όμως και αν μένετε στην επαρχία, ρίξτε μια ματιά στο πάντα ενημερωμένο τους site. Είμαι σίγουρη πως θα βρείτε ό,τι ψάχνετε.

Αυτά για τον Ιανουάριο. Συνεχίζω να ελπίζω πως τον επόμενο μήνα δεν θα ακούσετε τις ίδιες επαναλήψεις και κάποιος καλός μας αναγνώστης θα φροντίσει να μας στείλει τις δικές του εντυπώσεις. Μέχρι τότε να περνάτε όμορφα (και να μας διαβάζετε!).

https://stylerivegauche.wordpress.com/

sweet jane eyre