ΣΑΝ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΠΡΙΝ ΠΕΣΕΙ

Για όσους έχουν διαβάσει τα υπόλοιπα βιβλία του σημαντικού Βρεττανού συγγραφέα Τζόναθαν Κόου, το βιβλίο του «Σαν τη βροχή πριν πέσει»είναι μεγάλη έκπληξη για δύο λόγους. Ο πρώτος και πιο προφανής είναι ότι για πρώτη φορά ο Κόου γράφει ένα μυθιστόρημα χωρίς πολιτική χροιά. Ο δεύτερος είναι ότι ασχολείται με ένα θέμα καθαρά γυναικείο και ευαίσθητο – την σχέση μητέρας-κόρης. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου.

Η ηλικιωμένη Ρόζαμοντ, απομονωμένη και άρρωστη κάνει έναν απολογισμό στη ζωή της και αισθάνεται ότι έχει χρέος να εξηγήσει κάποια πράγματα πριν βάλει τέλος στη ζωή της. Μετά το θάνατό της η ανιψιά της Τζιλ βρίσκει μια σειρά από κασέτες στις οποίες η Ρόζαμοντ εξιστορεί τη ζωή της καθώς και τη ζωή της ευρύτερης οικογένειάς της. Οι κασέτες προορίζονται για την χαμένη από χρόνια ανιψιά της Ρόζαμοντ, την Ίμοτζεν  με σκοπό να της δώσουν  ‘μια αίσθηση της ιστορίας της, μια ιδέα της προέλευσής της και των δυνάμεων που την έπλασαν’.

Η Ρόζαμοντ αποφασίζει να ξεδιπλώσει την ιστορία της με τη βοήθεια είκοσι φωτογραφιών που η κάθε μια από αυτές διηγείται τη δική της ιστορία.

 ‘είκοσι σκηνές κυρίως από τη δική μου ζωή, γιατί, προφανώς σκοπεύω να σου πω και αυτό: την ιστορία της ζωής μου, ως το σημείο όπου χάθηκες, τόσο σύντομα μετά την πρώτη σου εμφάνιση.’

Η αφήγηση ξεκινάει με την  ιστορία της ξαδέλφης της Ρόζαμοντ, της στερημένης από μητρική αγάπη Μπέατριξ, που παντρεύτηκε μικρή για να ξεφύγει από το δυσάρεστο περιβάλλον του σπιτιού της και την σκληρότητα της μητέρας της. Συνεχίζει με την ιστορία της κόρης της Μπέατριξ, της Τέα που όπως και η μητέρα της έζησε μια ζωή στο περιθώριο της δικής της μητέρας. Και καταλήγει με την ιστορία της Ίμοτζεν, της τραγικής κόρης της Τέα. Ενδιάμεσα η Ρόζαμοντ θυμάται τα γεγονότα και τους ανθρώπους που σημάδεψαν τη δική της ζωή. Τους γονείς της, τις σπουδές της, τον σύντομο αρραβώνα της και τη διάλυσή του, τις γυναίκες συντρόφους της αλλά και το δέσιμό της με τη ζωή της ξαδέλφης της Μπέατριξ. Μια αφήγηση που ρέει μέσα από αναμνήσεις που αναγεννιούνται με τη βοήθεια των παλιών φωτογραφιών, μια αφήγηση που έχει χρώματα, αρώματα, και μουσικές. Και εκτός αυτών έχει πολύ αγάπη και πολύ μοναξιά.

Το πιο δυνατό στοιχείο του βιβλίου είναι αναμφισβήτητα η ιδέα της αφήγησης μέσω των φωτογραφιών. Όποιος έχει ξεφυλλίσει παλιά οικογενειακά άλμπουμ φωτογραφιών ξέρει το ειδικό βάρος που μεταφέρει κάθε μία από αυτές. Εδώ οι περιγραφικές ικανότητες του Κόου είναι εξαιρετικές, προσεκτικά λεπτομερείς αλλά ποτέ υπερβολικές κάνουν τον αναγνώστη να αισθάνεται ότι κρατάει στα χέρια του κάθε μία από αυτές τις φωτογραφίες.

Ο Κόου δανείστηκε τον τίτλο του βιβλίου από το ομώνυμο μουσικό κομμάτι του Μάικλ Γκιμπς και τον χρησιμοποίησε αλληγορικά σε ένα συγκινητικό διάλογο μεταξύ της Ρόζαμοντ και της Τέα.

‘ Ε λοιπόν, εμένα μου αρέσει η βροχή πριν πέσει’

‘Ναι αγάπη μου αλλά πριν πέσει δεν είναι πραγματικά βροχή’

‘Γι’ αυτό είναι το αγαπημένο μου είδος. Μπορεί κάτι να σε κάνει χαρούμενη ακόμα κι αν δεν είναι αληθινό, έτσι δεν είναι;’

Εκδόσεις : ΠΟΛΙΣ

https://passepartoutreading.wordpress.com/