Στις ώρες των καλικάντζαρων

           Στις ώρες 

    των καλικάντζαρων

Posted on 28/12/2017 by Βεατρίκη Α

 

         Κάποτε, τότε που οι μύθοι κυβέρναγαν τον κόσμο σα παλιές ιστορίες που’χαν γενεί στους χρόνους των παλιών καιρών, λέγαν ότι υπήρχαν οι καλικάντζαροι, πλάσματα της νύχτας κακόβουλα και φθονερά για τους ανθρώπους, που εκείνοι τους ονόμασαν’καλούς  ίσα για να τους ξορκίσουν απ’ το κακό τους μοναχά. Οτι τέτοιες μέρες – από τα Χριστούγεννα και μετά- οι καλικάντζαροι κατάφεραν και σκαρφάλωσαν από τα έγκατα της γης όπου ήσαν ταγμένοι νάναι, μιας και είχαν πια μισοκαταφέρει εκείνο που ολοχρονίς το προσπαθούσαν πελεκώντας το με τα τσεκούρια τους : Να κόψουν το δέντρο του κόσμου που κρατούσε πάνω του την ζωή,  ίσα για να ρίξουν τον πάνω κόσμο και τους μισητούς τους τους ανθρώπους κάτω από τη γης μες στα σκοτάδια τους χάους και της ασχήμιας όπου ήσαν και αυτά στην καταδίκη τους. Κι οτι με το που φάνηκε, μες από το μισοκομμένο κορμό του δέντρου, το φως τ’ ουρανού κι η πλάση στα σκοτισμένα μάτια τους, εκείνοι, οι καλικάντζαροι, πήδησαν απ’ την λαχτάρα τους ‘μες από τον πελεκημένο κορμό του πάνω στη γης κι ανακατεύτηκαν αθέατοι μες στις σκιές, στις ζωές των ανθρώπων και τις τάραξαν και τους ανακάτεψαν και τους δώσαν’ από το σκότος τους. Και πως έπειτα,  λίγο πριν το ξημέρωμα, στήσαν’ χορούς κυκλοτερείς γύρω από το δέντρο μεθυσμένοι απ’ την χαρά τους που μπόρεσαν να πεδέψουν τους ανθρώπους και να τους αρπάζουν τα παιδιά,   πριν κουρνιάσουν μετά μες στις ρωγμές του πελεκημένου κορμού του και στα φυλλωμένα κλαδιά του να κρυφτούν από το φως της μέρας που δεν αντέχαν. Μέχρι να ξαναβγούν μες στις σκιές και το σκοτάδι της νύχτας ..

        Μα ο μύθος, σα καλό παραμύθι μ΄ όμορφο τέλος, έδινε και δίνει την παρηγόρια στους ανθρώπους πως οι καλικάντζαροι δεν τα κατάφεραν τελικά να κόψουν ολότελα το δέντρο γιατί με το φανέρωμα του Θεού στην βάπτιση του Υιού του, τότε π’ ανοίχτηκαν σε Αυτόν οι ουρανοί,  τότε π’ άγιασε με το Πνεύμα Του τον κόσμο ολάκερο, ξηρά και ύδατα κι ανθρώπους και ζωντανά και φύση.. Τότε που το καθάριο νερό της βαπτίσεώς του ράντισε την γης ολάκερη.. Τότε,, λέει ο μύθος,  ότι το δέντρο του Κόσμου και της Ζωής δυνάμωσε ξανά και ο κορμός του ξαναγένηκε όπως ήταν πριν, δυνατός και σταθερός, οτι ξαναδημιουργήθηκε. Έτσι και πως  οι καλικάντζαροι που κουρνιάζαν την μέρα μέσα του να κρυφτούν από το φως, χαθήκανκαι πάλι στα έγκατα της γης, στον τόπο των κακόψυχων και των νεκροζώντανων. Και πως από τότε και μετά ολοχρονίς προσπαθούν τόσους επί τόσους καιρούς να ξανανέβουν στην γης πελεκίζοντας κάθε φορά τον κορμό του δέντρου και που δεν τα έχουν καταφέρει ως τις μέρες μας..Χάρις της δύναμης του Θείου και της Φανέρωσής του με αγάπη στην πλάση και για τους ανθρώπους με την γέννηση και την βάπτιση του Υιού Του που την ανακαλούμε οι άνθρωποι  με πίστη τις μέρες τούτες ναρθεί και πάλι να στεριώσει και να αναδημιουργήσει τον Κόσμο και μας για μια ακόμη νέα χρονιά..Και, για όσους από μας τους ανθρώπους πιστεύουν στους μύθους,  να πατάξει και πάλι τους Καλικάντζαρους πέρα στα έγκατα με τον ραντισμό του κόσμου όλου με το άγιο νερό της βάπτισης του Υιού του.

        Αυτός, ο μύθος των καλικάντζαρων, στον τόπο μας, κακά ξωτικά τους έχουν πει κι αλλιώς, οι λαοί τους δώσαν΄ μες τους καιρούς κι άλλα ονόματα και είπαν με τα χρόνια πολλές ιστορίες άλλες ή παρόμοιες γι’ αυτούς, μα πάντα ιστορίες με τ’ όμορφο τέλος.. Για να συνεχίζουν να έχουν πίστη στο θείο οι ανθρώποι, να  έχουν ελπίδα και να αγαπούν το καλό και το φως..

        Και σας ρωτάω σαν πως το αναρωτιέμαι..Ποιός έχει τέτοια πίστη στους τωρινούς καιρούς ώστε μ’ αυτήν, να ανακαλωσορίζει την αλήθεια της γέννησης του Χριστού, την φανέρωση του Θεού και το ράντισμα της γης και των υδάτων με το Αγιο νερό της Βάπτισής του για τον καθαρμό τους; 

        Ποιός έχει ακόμη πίστη στους μύθους των καλικάντζαρων και το πως ξαναγιαίνει ο κορμός του πελεκημένου δέντρου της ζωής κάθε νέα χρονιά; Ποιοί ακόμη πιστεύουν ότι οι μύθοι έχουν πίσω τους αληθινές ιστορίες μακρυνών αλλοτινών και ξεχασμένων χρόνων;

     Και, ποιός μου λέει πως οι καλικάντζαροι ή κάμποσοι από δαύτους, κακές ψυχές νεκροζώντανων παλασμάτων,  δεν τα καταφέραν τελικά να βγουν πάνω στη γης  και νάναι από χρόνια πολλά αναμεσίς στους ανθρώπους σαν νάναι ανθρώποι κι αυτοί για να σκοτίζουν τους άλλους; Για να φέρνουν και στων αλλουνών τις ψυχές το σκοτάδι και την απελπισιά;

       Ποιος έχει πίστη, ποιός έχει ελπίδα, ποιός έχει αγάπη σήμερα; Χρειάζονται  άραγες πολλοί ή αρκεί έστω και μια ψυχή ζώσα στο αεί και στο αγέννητο για να ξαναγιάνει τον πελεκημένο κορμό του δέντρου του κόσμου; Για να αναστήσει με θυσία την ζωή της σε τούτο τον κόσμο, τον όλο κόσμο της ζωής; Τα Χριστούγεννα ήλθαν και φέτος για μια ακόμη φορά..Θα ρθούν και τα Θεοφάνεια..Κι ο ραντισμός της γης μέλλει να ξαναγενεί μετά την ανατολή του νέου χρόνου.        Δος τε πίστη να ραίνει το θείο τη γης να ξαναγιάνει το δέντρο, δος τε ελπίδα να ζήσει ο κόσμος μες στην σκοτεινιά του όπου πολλοί τους είναι και , κυρίως δος τε αγάπη!! Σ΄ Εκείνον που είναι η Αγάπη, στους άλλους τους συνανθρώπους μας που πάσχουν για να μην ξαναπάθουν..Αγάπη για τον κόσμο μας να συνεχίσει να υπάρχει δυνατός κι όμορφος.Μα κι από την αγάπη σας δώστε και στους νεκροζώντανους καλικάντζαρους που φοράν’  τον τύπο τ’ ανθρώπου, μπορεί με την χάρη της να γίνουν ανθρώποι κι αυτοί, αν το θέλουν κι οι ίδιοι. Ελεύθερη γαρ η βούληση.…Αλλιώς πετάξετε τους στα τάρταρα, με την δύναμη της αγάπης σας ενάντια στο κακό. Τέτοια, τόση και ατελεύτητη η δύναμη της Αγάπης!

Σας εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά!! Καλά κι ευλογημένα νάναι  τα Φώτα!

Καλή χρονιά!!

Με Αγάπη, υγεία και ειρήνη σε όλους μας!

https://beatrikn.wordpress.com/