Το Θαύμα της Emma Donoghue

γράφει η Αγγελική Δρακάκη

Θυμάμαι πριν δύο χρόνια περίπου, όταν έψαχνα στο ίντερνετ κάτι, έπεσα τυχαία πάνω σε ένα άρθρο σχετικό με κάποια βιβλία που θα μεταφέρονταν στην κινηματογραφική οθόνη. Ανάμεσα στις ταινίες που είδα και ξεχώρισα ήταν το trailer της ταινίας The Room (Το δωμάτιο), που ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου της Emma Donoghue με τον ομώνυμο τίτλο. Αμέσως έψαξα να βρω αν το βιβλίο είχε μεταφραστεί στα ελληνικά και από κάποιον εκδοτικό. Εν συντομία, το βρήκα, το διάβασα και λάτρεψα. Όταν, λοιπόν, βγήκε το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέα με τίτλο «To Θαύμα» κατενθουσιάστηκα και έτρεξα ολοταχώς να το διαβάσω. Ήδη από την περιγραφή στο οπισθόφυλλο με είχε κερδίσει!

Η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας του 19ου αιώνα. Εκεί, ένα εντεκάχρονο κορίτσι επιβιώνει για μήνες χωρίς τροφή. Περιηγητές, δημοσιογράφοι και κάθε λογής άνθρωποι καταφτάνουν στο μέρος για να την δουν και να την αγγίξουν. Μαζί τους έρχονται και μία νοσοκόμα για να παρακολουθεί το παιδί και ένας δημοσιογράφος από το Δουβλίνο για να καλύψει το γεγονός. Τι είναι τελικά αυτό το κορίτσι, ιατρικό θαύμα, υπερφυσικό φαινόμενο ή μήπως θρασύτατη απάτη;

Η ιστορία ξεκινά με την νοσοκόμα Λίμπι Ράιτ να ταξιδεύει από το Λονδίνο στην Ιρλανδία για μία δουλεία που της ανατέθηκε, χωρίς να τις δώσουν περαιτέρω πληροφορίες. Όταν φτάνει στο χωρίο πληροφορείτε ότι μαζί με μια άλλη νοσοκόμα θα προσέχουν συνεχώς μία εντεκάχρονη, οποία έχει να τραφεί εδώ και τέσσερις μήνες. Η Λίμπι, πιστεύοντας ότι αυτό είναι μια κακόγουστη φάρσα, αποφασίζει να την ξεσκεπάσει όσο πιο γρήγορα γίνεται, ώστε να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα της. Έτσι, βάζει σε εφαρμογή το σχέδιο της και κάθε μέρα γίνετε άγρυπνος φρουρός της μικρής Άννας και της οικογένειας της. Όμως τα πράγματα στην πορεία δεν είναι όπως φαίνονται, όσο η Λίμπι μπαίνει βαθύτατα μέσα σε αυτή την οικογένεια και γίνετε φίλη με την Άννα τόσο περισσότερα καταλαβαίνει. Όταν θα ανακαλύψει επιτέλους την αλήθεια πίσω από την άρνηση της Άννας να τραφεί, θα τα βάλει με όλους για να αποτρέψει τις ολέθριες συνέπειες. Σε αυτόν της τον αγώνα θα σταθεί πλάι της και θα την εμψυχώνει ο δημοσιογράφος από το Δουβλίνο. Όλοι θα της γυρίσουν την πλάτη, αλλά ο Ουίλιαμ θα την στηρίξει και μαζί θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν το παιδί.

Μαζί με την Λίμπι μπαίνει και ο αναγνώστης στη διάθεση να σκεφτεί τι συμβαίνει τέλος πάντων με αυτό το κορίτσι. Πράγματι δεν τρέφεται καθόλου; Μήπως όντως είναι ένα θαύμα; Και αν κάποιος την ταΐζει κρυφά; Που άραγε κρύβεται η παγίδα σε όλο αυτό; Αν εγώ ήμουν τέσσερις μήνες χωρίς τροφή και μόνο με δυο τρεις κουταλιές νερό σίγουρα δεν θα ζούσα, όπως κάθε άλλος άνθρωπος πάνω στη γη. Και όμως, η Άννα όχι μόνο ζει, αλλά είναι σαν όλα τα παιδί της ηλικίας της.

Η Emma Donoghue μπλέκει με ασυναγώνιστη επιδεξιότητα ένα μυθιστόρημα εποχής με το ερωτικό και το κοινωνικό στοιχείο. Επιπλέον δίνει ένα σαφές μήνυμα ότι η επιτυχία του προηγούμενου έργου της δεν την εγκλωβίζει, όπως έχει συμβεί σε αρκετές ανάλογες περιπτώσεις. Η Ιρλανδή συγγραφέας θεωρείται επάξια μια από τις δυνατότερες φωνές της γενιάς της και σίγουρα έχουμε να διαβάσουμε πολλά ενδιαφέροντα έργα από την πένα της στο μέλλον.

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα γι’ αυτό το βιβλίο. Με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, όπως εξάλλου και το Δωμάτιο. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι η μέχρι τώρα περιγραφή είναι αρκετή για να σας κινήσει το ενδιαφέρον και να το διαβάσετε. Αναζητήστε το από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

https://stylerivegauche.wordpress.com/