It (2017) – κριτική ταινίας
Έχει περάσει κάτι παραπάνω από ένας χρόνος από τότε που διάβασα το Αυτό και για προσωπικούς μου λόγους εκτιμώ όλο και περισσότερο το συγκεκριμένο βιβλίο, παρά τα όποια αρνητικά είχα επισημάνει στην κριτική που είχα γράψει τότε. Μπορεί η επιμέλεια και η μετάφραση της πρώτης έκδοσης να μην ήταν αντάξιες ενός τόσο γνωστού και μεγάλου μυθιστορήματος, ο κεντρικός πυρήνας όμως παραμένει αναλλοίωτος• το Αυτό είναι ένα σπουδαίο λογοτέχνημα.
Ανάλογα παράπονα είχα και από την πρωτόλεια τηλεοπτική της εκδοχή, μια μίνι σειρά δύο επεισοδίων του Tommy Lee Wallace. Η τριών και κάτι ωρών τηλεταινία του 1990 είχε κάνει πάταγο την εποχή της, κερδίζοντας μάλιστα ένα βραβείο Emmy και αρκετές άλλες υποψηφιότητες. Δυστυχώς, παρά την μεγάλη αίγλη και δημοσιότητά της, εμένα δεν μου άρεσε. Δεν μπορώ να πω ότι διέφερε αρκετά από το κλίμα του βιβλίου, αλλά όλη η αισθητική της μειονεκτούσε σε σχέση με Αυτό που είχα φανταστεί εγώ. Το μοναδικό που κράτησα από την ταινία του Wallace ήταν η cult πλέον περσόνα του Pennywise. Όσα χρόνια και αν περάσουν όσους ρόλους και αν παίξει ο Tim Curry, όταν χαμογελάει σφίγγεται το στομάχι μου.
Ξέρετε όμως τι γίνεται κάθε 27 χρόνια, έτσι; Επιστρέφει το Αυτό στους υπονόμους του Derry και κατασπαράζει παιδάκια. Πιστός, λοιπόν, στο ραντεβού του ο Pennywise έκανε την εμφάνισή του φέτος σε νέα ταινία με νέο ηθοποιό και μακιγιέρ (φαντάζομαι). Με τον Andy Muschietti να κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη, οι πρώτες σκέψεις δεν ήταν και οι πλέον ενθαρρυντικές. Το Mama (2013) μόνο τρομακτικό δεν είναι, παρόλα αυτά ήταν τόσο μεγάλη η δίψα του φιλοβασιλικού κοινού που αυτό το στοιχείο το παραβλέψαμε σύντομα. Έπειτα, ήρθε η σειρά για τους μικρούς πρωταγωνιστές με τον συμπαθέστατο Finn Wolfhard από το Stranger Things να ξεχωρίζει. Και τέλος, αυτό που όλοι περιμέναμε, τον Penny, τον τρομακτικό κλόουν χορευτή που βγαίνει απ τα φρεάτια και μας κόβει την χολή. Είναι άραγε ο Bill Skarsgård ο άνθρωπος που θα ξυπνήσει τους μεγαλύτερούς φόβους μας;
Και ναι, αξιότιμο αναγνωστικό κοινό, το καινούργιο Αυτό είναι ένα αριστούργημα και δεν χρειάζεται να με επιβεβαιώσει κανένας κριτικός κινηματογράφου. Ο Andy Muschietti στάθηκε στο ύψος του, μην σας πω ότι ανέβηκε και στην υφασμάτινη καρέκλα για να τον θαυμάσουμε καλύτερα. Όσο για τα πιτσιρίκια μοιάζουν αυτούσια λογοτεχνικά παιδιά του King περισσότερο και από τα βιολογικά του. Ειδικά η νεαρή Sophia Lillis στο ρόλο της Bev είναι ένα όνειρο. Μακάβριο, αλλά παρόλα αυτά όνειρο! O Skarsgård τώρα, που ας είμαστε ειλικρινής, είχε τον πιο δύσκολο ρόλο και από πλευρά υποκριτικής και από συναγωνισμού, έδωσε σίγουρα μια νέα διάσταση στον Pennywise. Δεν νομίζω ότι ήταν πιο τρομακτικός από τον Curry, αλλά άφησε να εννοηθεί και μια άλλη πλευρά του τέρατος, πιο τραγική. Η στολή και το μακιγιάζ που επιλέχθηκαν είναι εντελώς διαφορετικά από της προηγούμενης περσόνας για να αποφευχθεί παντελώς η ταύτιση μεταξύ τους.
Όσον αφορά την πιστότητα της ταινίας στο μυθιστόρημα, είναι απόλυτη, εκτός από μια μοναδική σκηνή, της συνουσίας των πρωταγωνιστών. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο ξέρουν πολύ καλά την σημασία της συγκεκριμένης ένωσης και για την ανήλικη, αλλά και για την ενήλικη πορεία των πρωταγωνιστών. Αυτό το τόσο σημαντικό κενό όμως έρχεται να καλύψει η σκηνοθετική μαεστρία. Σε αυτό το σημείο είναι που παραδέχτηκα τον άλλοτε αδύναμο Muschietti. Δεν το αναπληρώνει απλά με ένα άγγιγμα, όπως είχε δηλώσει την εποχή της προπαραγωγής, αλλά το απογειώνει με μια μόνο εικόνα. Την οποία φυσικά και δεν θα μαρτυρήσω, να την δείτε!
Το μοναδικό μειονέκτημα που μπορώ να σκεφτώ για αυτή την τόσο πολυαναμενώμενη ταινία είναι ότι θα πρέπει να περιμένουμε άλλα δύο χρόνια για το δεύτερο μέρος της, την ενήλικη ζωή των Χαμένων. Ας είναι, τουλάχιστον δεν θα περιμένουμε 27, ως είθισται να κάνει την εμφάνισή του το Τέρας.
Το Αυτό θα κάνει πρεμιέρα στις 28 Σεπτεμβρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες, ακριβώς μια εβδομάδα από σήμερα. Μπορεί χθες να το είδα και να το απόλαυσα, αλλά δεν αποκλείω την πιθανότητα να το ξαναδώ ή ακόμα και να το ξαναδιαβάσω, αυτή τη φορά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε νέα μετάφραση και χωρίς περικοπές.
Σε άλλα νέα σήμερα έχει γενέθλια ο συγγραφέας του Αυτού, ο βασιλιάς του τρόμου και της καρδιάς μας, Stephen King!
https://stylerivegauche.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου