ΠΕΡΙ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΩΝ Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…

Περί Σημαιοφόρων

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια…

Αντανακλαστικά ο κάθε πολίτης λαμβάνει θέση υπέρ ή κατά της πρόσφατης απόφασης για τη διαδικασία κλήρωσης των σημαιοφόρων.

Υπάρχει σαφής συσχέτιση μεταξύ των πολιτικών θέσεων και της εκφραζόμενης άποψης, και αυτό κάνει το έργο της αποτίμησης μιας τέτοιας απόφασης πολύ κοπιώδη διαδικασία για όποιον θέλει να συλλογάται ελεύθερα, διότι το ερώτημα απαιτεί την πλήρη από-ταύτιση από ιδεολογικά σχήματα.

Αν όλο αυτό συνδυαστεί και με την κατάργηση της παραδοσιακής τελετής Έπαρσης της Σημαίας στα Δημοτικά Σχολεία και την κατάργηση του Εθνικού Ύμνου, μάλλον κάτι συμβαίνει και το πράγμα περιπλέκεται!

Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με Πολιτικές αποφάσεις που στηρίζονται σε σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο, και μάλιστα αφορούν στις μικρές ηλικίες όπου διαμορφώνονται κάποια στερεότυπα αντίληψης για την έννοια του Έθνους.

Είναι, όμως, αυτό σώνει και καλά κάτι κακό και επιβλαβές; Το ερώτημα είναι τόσο ανοικτό που θα απαιτούσε εκατοντάδες σελίδες επιχειρηματολογίας για να υποστηριχθεί η όποια θέση.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι πως η Στρατηγική επιλογή Πολιτικών, που ασχολούνται με την ευρύτερη έννοια της ταύτισης με το γνωστικό σχήμα του Έθνους Κράτους, αποσκοπούν στη μεταλλαγή των αντιλήψεων μιας κοινωνίας σε βάθος κάποιων ετών. Αυτή είναι η ελάχιστη ασφαλής διαπίστωση.

Σε μια χώρα που αλώνεται οικονομικά και ο μέσος πολίτης αντιμετωπίζει το φράγμα της χρεωκοπίας κάθε τέλος του μήνα, η εφαρμογή πολιτικών που έχουν Στρατηγικό βάθος με συγκεκριμένο στόχο τη διαμόρφωση των αντιλήψεων μιας ολόκληρης Κοινωνίας, φαντάζουν πολυτέλεια.

Τη στιγμή που τα ιδεολογικά προτάγματα της σημερινής κυβέρνησης έχουν στην πράξη χτυπηθεί ανελέητα μέσω της υπογραφής απίστευτων Μνημονιακών δεσμεύσεων, οι προτεραιότητες που αποτελούν αδήριτο ανάγκη και αφορούν στη βελτίωση του επιπέδου ζωής φαίνεται να έχουν εγκαταλειφθεί μπροστά στην ευκαμψία με την οποία εναλλάσσονται οι εφαρμοζόμενες πολιτικές: Δηλαδή, ασχολούμαστε με την έννοια του έθνους από μια ΣΥΝΕΠΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ οπτική, ενώ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ  σε μνημονιακές πολιτικές εκεί που δεν μας παίρνει να κοντράρουμε.

Αυτές οι ίδιες οι «πολυτέλειες», που αφορούν στη μετάλλαξη των ειωθότων  στην περί σημαιοφόρων και εθνικού ύμνου νομοθεσία, θα μπορούσαν ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ να είναι ευπρόσδεκτες από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αν έβλεπε ο μέσος πολίτης μια συνέπεια λόγων και πράξεων, και μια κυβέρνηση που πραγματικά ματώνει να κρατήσει τα προτάγματα και τις υποσχέσεις της απέναντι στον κόσμο που τη στήριξε.

Τοις πράγμασι, όμως, αυτό δε συμβαίνει δυστυχώς, διότι το πιο αισιόδοξο αφήγημα που μπορεί να επικοινωνηθεί πλέον είναι: “κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε…” και “κάνουμε πράγματα που δε μας αρέσουν…”.

Το αποτέλεσμα είναι η αντιπολίτευση να επικεντρώνεται σε αυτές τις νεωτεριστικές αποφάσεις που θέτουν το ζήτημα της ταύτισης των νέων παιδιών με την αντίληψη του Έθνους, και στο τέλος όλη η χώρα να χάνει το δάσος της οικονομικής κατάρρευσης του μέσου πολίτη.

Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι αντιπαραθέσεις περί της έννοιας και του ρόλου του Έθνους στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι της παρούσης, τη στιγμή που κάθε μήνα ο χρόνος είναι περισσότερος από τα μετρητά.

Εν κατακλείδι, αυτό που προσπαθούμε να πούμε είναι: ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ, ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑ…

http://www.macroskopio.gr/el