Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

ΙΝΕΣ, ΨΥΧΗ ΜΟΥ : ένα βιβλίο για την γυναίκα που κατέκτησε την Χιλή

Ινές, ψυχή μου: ένα βιβλίο για την γυναίκα που κατέκτησε την Χιλή

Το βιβλίο “Ινες, ψυχή μου” της Ιζαμπέλ Αλιέντε μας παρουσιάζει την Ινές Σουάρεθ, τη γυναίκα που μαζί με τον Πέδρο ντε Βαλδιβία ίδρυσαν το βασίλειο της Χιλής.
Η ιστορία ξεκινάει με την Ινές στην Εξτρεμαδούρα της Ισπανίας, την πατρίδα της, κατά τον 14ο αιώνα. Εκεί, μέσα από τα λόγια της, βλέπουμε την ζωή της στην Ισπανία και καταλαβαίνουμε πως η Ινές δεν ήταν ίδια με τις άλλες γυναίκες της περιόδου. Ήταν τολμηρή και δυναμική, δεν δίστασε να στήσει μια δουλειά μόνη της και να την ασκεί και επίσης δεν δίστασε να ζητάει από τον σύντροφό της-με τον οποίο είχαν συνάψει ερωτικές σχέσεις πριν τον γάμο- όλα αυτά που ήθελε στον έρωτα. Γιατί η Ινές από νεαρή ηλικία είχε συνάψει μια φλογερή αλλά αποτυχημένη σχέση με τον Χουάν ντε Μάλαγα, έναν όμορφο νεαρό αλλά καθόλου κατάλληλο για σύζυγο. Ήταν τεμπέλης, μέθυσος και χαρτοπαίκτης. Κάποια φορά, τόλμησε να απλώσει χέρι πάνω στην Ινές, και εκείνη άρπαξε ένα τηγάνι και τον βάρεσε δυνατά στο κεφάλι· άλλη μια απόδειξη για τον δυναμισμό της πρωταγωνίστριάς μας.
Έπειτα από αρκετά χρόνια δυστυχισμένου έγγαμου βίου, ο άντρας της αποφασίζει να φύγει για την Αμερική για να ανακαλύψει το μυθικό Ελντοράντο-την πόλη του χρυσού-καθώς μιλάμε για την εποχή όπου οι Ισπανοί προσπαθούν να δαμάσουν αυτήν την νέα ήπειρο. Η Ινές τώρα ξεκινάει για να ζήσει μόνη της στην Ισπανία, όμως η επιθυμία της για περιπέτειες δεν την αφήνει ήσυχη. Ήθελε να ταξιδέψει και εκείνη στον νέο κόσμο καθώς όμως η εκκλησία και η πολιτεία δεν επέτρεπαν σε μια γυναίκα ασυνόδευτη να ταξιδέψει με καράβι, το εγχείρημά της ήταν, φαινομενικά, καταδικασμένο. Όμως η Ινές δεν το βάζει κάτω. Ισχυρίζεται πως θέλει να πάει να βρει τον άντρα της στην Αμερική και καταφέρνει να πάρει την έγκριση για το ταξίδι.
Μαζί με την ανιψιά της λοιπόν, φτάνει στην Νότια Αμερική. Εκεί αντικρίζει για πρώτη φορά Ινδιάνους και μαθαίνει πως ο άντρας της έχει πεθάνει. Καθώς όμως οι πληροφορίες που παίρνει δεν είναι απολύτως σίγουρες, παραμένει στον Παναμά για να περιμένει μήπως ο Χουάν γυρίσει. Επειτά από μήνες αναμονής και εφόσον δεν είχε λάβει κανένα γράμμα από τον άντρα της, αποφασίζει να φύγει για το Περού. Εκεί πιάνει ένα σπίτι και έπειτα από λίγο καιρό γνωρίζει τον Πέδρο ντε Βαλδιβία, έναν ικανότατο στρατηγό. Η Ινές και ο Πέδρο ερωτεύονται και μολίς ο Πέδρο της ανακοινώνει ότι έχει αναλάβει το καθήκον, έπειτα από δική του επιθυμία, να κατακτήσει την Χιλή, εκείνη του λέει πως θα πάει μαζί του. Φυσικά, ο Πέδρο είχε πολλές αντιρρήσεις όμως η Ινές είναι πολύ δυναμική για να αφήσει έναν άντρα να της υπαγορεύσει τις υποχρεώσεις της.
Από εκεί ξεκινάει ένα ταξίδι για την ειδιλιακή κοιλάδα Μαπότσο. Πριν από αυτήν την εκστρατία είχε γίνει παλιότερα μια άλλη, η οποία απέτυχε παταγωδώς. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Πέδρο και την Ινές να την επαναλάβουν. Περνάνε μέσα από μια εξαντλητική έρημο με τον φόβο για τις επιδρωμές των Ινδιάνων και τον θάνατο απο αφιδάτωση να είναι πάντα παρόντες. Πολλοί πέθαναν και όσοι επέζησαν ήταν σε κακή κατάσταση όταν έφτασαν στην όμορφη κοιλάδα. Μέσα από τις σελίδες αυτές περιγράφεται ο θρυλικός έρωτας της Ινές και του Πέδρο, οι διαδικασίες ίδρυσης του Σαντιάγο, της πρωτεύουσας της σημερινής Χιλής και οι χαρές και τα δεινά των Ισπανών κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της Χιλής, τα οποία τελευταία οφείλονταν ως επι το πλείστον στους Ινδιάνους Μαπούτσε.

Φυσικά, με το δίκιο τους οι άνθρωποι έκαναν τη ζωή των Ισπανών δύσκολη. Οι περισσότεροι Ισπανοί κακομεταχειρίζονταν πολύ συχνά τους Ινδιάνους χωρίς λόγο. Οι ιθαγενείς αυτοί περιγράφονται από την συγγραφέα ως μια ανυπότακτη φυλή όπου δεν το έβαζαν ποτέ κάτω και λάτρευαν την ελευθερία. Οι ευρωπαίοι είχαν φτάσει στην Νέα γη αναζητώντας χρυσάφι, αλλά αν ήταν μόνο αυτό, οι Ίνκας και οι Ινδιάνοι θα τους καλοδέχονταν. Οι κατακτητές όμως δεν αρκέστηκαν στην αναζήτηση του χρυσαφιού και τον επικοισμό. Έκαψαν χωριά, δολοφόνησαν ανθρώπους και προσπάθησαν να τους “εκπολιτίσουν” κάνοντας τους χριστιανούς, χρησιμοποιώντας, φυσικά, βίαιες μεθόδους. Δικαιολογημένα, λοιπόν, προσπάθησαν οι Ινδιάνοι τόσο σθεναρά να διώξουν τους ανθρώπους που ήρθαν για να καταστρέψουν τους ίδιους και τη γη τους.
Τον πρωταγωνιστή μας, όμως, τον Πέδρο, φαίνεται πως αυτό που τον οδήγησε στον νέο κόσμο είναι μόνο η δόξα, να μείνει το όνομά του στην ιστορία και όχι τα πλούτη. Είναι ενάντια στα βασανηστήρια των Ινδιάνων και προσπαθεί να συμφιλιωθεί μαζί τους. Και αυτό ήταν πραγματικά παρήγορο γιατί έρχονταν σε αντίθεση με τις θηρειωδίες που διέπραξαν οι Ισπανοί στην Αμερική κατά των Ινδιάνων. Ήταν εξοργιστικό να βλέπει κανείς τους κατακτητές να θέλουν να υποτάξουν τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί πριν έρθουν αυτοί και να συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει όχι μόνο ο τόπος αλλά και οι άνθρωποι, τους οποίους έπαιρναν δούλους ή πουλούσαν ως δούλους. Οι βιασμοί, φυσικά δεν έλειπαν.
Μέσα σε όλα αυτά, η Ινές, δίπλα στον Πέδρο να τον συμβουλεύει και να συμβολίζει την δύναμη της γυναικείας καρδιάς αλλά και την εξυπνάδα του μυαλού της. Θα έλεγα ότι η Ινές είναι το πρότυπο της δυναμικής και ανεξάρτητης γυναίκας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του βασιλείου της Χιλής χωρίς να διστάσει ακόμη και να κρατήσει σπαθί.
Μέσα από αυτό το βιβλίο ρίχνει κανείς μια καθαρή ματιά στην Ιστορία καθώς έχει την δυνατότητα να ζήσει από κοντά την αιμματοβαμμένη κατάκτηση της Νέας ηπείρου και της ζωής των πρώτων νεοαφιχθέντων στην νότιο Αμερική. Μέσα από πολύ πόλεμο και πολύ αίμα αντικρύζει κανείς τροπικά τοπία, ζούγκλες και ινδιάνους να προσπαθούν να σώσουν ό, τι σώζεται. Το Ινές, ψυχή μου σε ταξιδεύει σε μια άλλη, σκληρή, αλλά γοητευτική εποχή.
Information
  • Σύμφωνα με πηγές στο Ίντερνετ οι περισσότερες λεπτομέριες στη ζωή της Ινές είναι αληθινές. Φυσικά, για τις μάχες με την ινδιάνικη φυλή Μαπούτσε δεν υπάρχει κάποια αμφιβολία.
*Πηγή: MAXMAG
https://wordpress64426.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τo χωριό της Μαγνησίας που αν ήταν νησί, θα ήταν η Ικαρία

Τo χωριό της Μαγνησίας που αν ήταν νησί, θα ήταν η Ικαρία Δημοσιεύθηκε  31/10/2024 21:30 Τροποποιήθηκε  21:36 Αν ο Λαύκος ήταν νησί, θα ήταν...