ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΝΟΣ ΡΑΓΙΣΜΡΝΟΥ ΕΡΩΤΑ,,,,, ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

Το παραμύθι ενός ραγισμένου έρωτα, Μενέλαος Λουντέμης

Το παραμύθι ενός ραγισμένου έρωτα

Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνα γραμμόφωνο.
Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο.
Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο
καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι,
ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο,
γιὰ νὰ πεῖ τὸ καημό του.

Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνας Ερωτας.
Ἕνας ὁλομόναχος Ἔρωτας
ποὺ γύριζε μὲ μία πλάκα στὴ μασχάλη,
γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα γραμμόφωνο
γιὰ νὰ πει τὸ καημό του.

«Ἔρωτα μὴ σὲ πλάνεψαν
ἄλλων ματιῶν μεθύσια
καὶ μέσ᾿ τὰ κυπαρίσια
περνᾷς μὲ μι᾿ ἄλλη νιά;
Ἔρωτ᾿ ἀδικοθάνατε,
Ἔρωτα χρυσομάλλη,
ἂν σ᾿ εἶδαν μὲ μιὰν ἄλλη,
ἦταν ἡ Λησμονιά».

Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
δὲν ἦταν ἕνας ἔρωτας,
δὲν ἦταν ἕνας πόνος.
Ἦταν μισὸς ἔρωτας -μισὸς πόνος-
καὶ μιὰ μισὴ πλάκα,
πού ῾λεγε τὸ μισό της σκοπό:
«Ἔρωτα μὴ σὲ… Ἔρωτα μὴ σὲ…
ἔρωτα μισέ… ἔρωτα μισέ…»

Θέ μου!
Μὰ δὲ βρίσκεται ἕνα χέρι!
Ἕνα πονετικὸ χέρι,
γιὰ ν᾿ ἀνασηκώσει τὴ βελόνα
καὶ ν᾿ ἀκουστεῖ ξανά,
ὁλόκληρος ὁ Ἔρωτας,
ὁλόκληρο τὸ τραγούδι:

«Ἔρωτα μὴ σὲ σκότωσαν
τὰ μαγεμένα βέλη;
Ἔρωτα Μακιαβέλλι.
Τὰ μάτια ποὺ σὲ λάβωσαν,
μὲ δάκρυα πικραμένα,
καρφιά ῾ταν πυρωμένα
καὶ μπήχτηκαν βαθιά».

Μενέλαος Λουντέμης, Το παραμύθι ενός ραγισμένου έρωτα,  από την συλλογή: «Κάτω Από Τα Κάστρα Της Ελπίδας».

---

Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου 45 βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς. Ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του “ερασιτεχνικού” τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία.

Το ποιητικό του έργο είναι λιγότερο γνωστό αν και εκδίδονταν ποιητικές συλλογές του και κατά καιρούς ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί.
Πλούσια η συλλογή των ποιημάτων (περισσότερα από 200 ποιήματα) και η θεματολογία του ποιητή. Ποιήματα για τον έρωτα, την αγάπη, την εξορία, τους συντρόφους, την κόρη του, τον κόσμο, τα πρόσωπα και τα γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή του και επέδρασαν στη σκέψη του και τη ζωή του, δοσμένα με λυρισμό, τρυφερότητα, πόνο,σαρκασμό και καυστικότητα ορισμένες φορές στο σχολιασμό καταστάσεων και πράξεων. Άλλα σε παραδοσιακή μορφή και άλλα σε νεωτερική, ρεαλιστικά ή συμβολικά, εικονογραφούν, υπαινίσσονται και καταγγέλλουν την κοινωνική αδικία και τις πολιτικές διώξεις, υμνούν πράξεις αντίστασης και αυτοθυσίας , σκιαγραφούν πρόσωπα και προσωπικότητες που αγωνίστηκαν για την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος, τόπους και χώρες βασανισμένες και λεηλατημένες, φωτίζουν τα σκοτάδια της καθημερινότητάς μας, γι’ αυτό επίκαιρα και διαχρονικά.

Από το : 

Το απόσπασμα της Πέμπτης

https://wordpress64426.wordpress.com/

Nikoleta