Η πτήση του Γαϊδάρου
Donkey’s land
Κατά τη γνωστή λαϊκή ρήση ο γάϊδαρος πετάει μόνο στα πλαίσια της στρατιωτικής θητείας, και αυτό γιατί η όποια λογική αντίρρηση σ’ ένα πανίσχυρα δομημένο σύστημα εξουσίας πρακτικά δεν έχει νόημα.
Σύμφωνα πάντα με την κοινή λογική ο υπάκουος και υποταγμένος φαντάρος παραμιλάει λέγοντας “πετάει, πετάει...!” και έτσι κερδίζει την ησυχία του και γλιτώνει τις επιπτώσεις της «εξυπνακίστικης» μανίας του να φέρνει αντιρρήσεις εκεί που δεν τον παίρνει κατά κοινή ομολογία.
Ως άλλοι υπάκουοι και συμβιβασμένοι φαντάροι που αδιαφορούν για τα πάντα οι πολιτευόμενοι υπέρ των Μνημονιακών δεσμεύσεων έχουν υπογράψει τα πλέον παράλογα και τραγελαφικά, κλωτσώντας το κουτάκι λίγους μήνες πιο πέρα και ελπίζοντας σαφώς σε κάποια – έστω – τυχαία εξέλιξη που θα μπορέσει να κάνει το Ελληνικό Πρόβλημα βιώσιμο ή έστω ανεκτό.
Οι μήνες όμως περνούν και η απώλεια εισοδήματος, η στεναχώρια των μέτρων και η κατάθλιψη του κατεστραμμένου βιοτικού μας επιπέδου βαίνουν με αυξανόμενη ταχύτητα σαν καθελισσόμενη έλικα που επιταχύνει να συναντήσει τον πάτο του βαρελιού.
Το παιχνίδι με τον χρόνο, στον οποίο όλοι όσοι μονολόγησαν το “πετάει, πετάει…!” την ώρα που ψήφιζαν τα ανέφικτα πλεονάσματα ενός αποδείξιμα μη βιώσιμου χρέους, σύντομα τελειώνει…
Η Ελληνική Κοινωνία βιώνει τη φτωχοποίησή της με ταχύτατους ρυθμούς και μέσα σε λίγους μήνες θα κληθεί να πληρώσει απ’ αυτά που πλέον ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ δε θα διαθέτει, βαρώντας το μεγάλο κανόνι σχεδόν με περηφάνια.
Η χρεωκοπία των Ελληνικών νοικοκυριών είναι ήδη εδώ και εβδομάδα με την εβδομάδα ακουμπάει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Οι διακοπές έγιναν μονοήμερες εξορμήσεις, μετατρέποντας ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού σε ΑΥΘΗΜΕΡΙΤΕΣ!
Η προσπάθεια για την κάλυψη των βασικών υποχρεώσεων έχει μετατραπεί σε αγώνα πραγματικό, ενώ η διασκέδαση έχει επικεντρωθεί σ’ έναν μακρόσυρτο καφέ στη γειτονιά.
Ο γάϊδαρος όμως “πετάει…!” καθώς Ευρωπαίοι αξιωματούχοι “αναγνωρίζουν” τις μεγάλες μας θυσίες και μας προσφέρουν την παρηγορία - παραμυθία με απλοχεριά αντιστρόφως ανάλογη απ’ την φειδώ που εφαρμόζουν στις διαπραγματεύσεις.
Σε κάνει να αναρωτιέσαι πως τόσο ζεστοί και φιλικοί άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο αυστηροί όταν στις διαπραγματεύσεις παίζονται τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΕΚΑΣ. Πώς γίνεται να είναι ερωτευμένοι με τη χώρα που απερημώνεται οικονομικά και δημογραφικά;;;
Ο γάϊδαρος όμως “πετάει…!” και μάλιστα κάνει και στροβιλισμούς, γεμάτους χάρη πάνω απ’ τα υποζύγια των Μνημονίων. Και αυτά τον χαζεύουν και μειδιούν μπροστά στο θαύμα… (άσχετα αν κάτι τους λέει πως μάλλον πρόκειται για παραίσθηση).
Για πόσο όμως θα “πετάει…!” πριν νιώσουμε ο καθένας ως άτομο την προσωπική και οικογενειακή του καταστροφή;
Σε πόσα λίγα χρόνια από σήμερα θα κοιτάμε τις επιπτώσεις της συγκατάβασής μας στο παραμύθι αυτό και θα πρέπει να διηγηθούμε στους επόμενους πως χάθηκε η πατρίδα που όλοι αγαπήσαμε;
Το φαντασιακό οργιάζει και στήνει προβοκάτσιες στη λογική = οι αριθμοί δε βγαίνουν και το ξέρουμε. Και δε θα βγουν ποτέ … το ξέρουμε κι αυτό. Κι όμως κοιτάμε στη στρατόσφαιρα τα γαϊδουράκια που “πετάνε…!”.
Διότι οι γάϊδαροι που εκτελούν πτήση είναι πολλοί και όχι μόνον ένας. Αυτό είναι το πιο ωραίο, το πιο γουστόζικο…
Σαν κακό όνειρο απ’ το οποίο δε λέει να μας βγάλει ένα απότομο καρδιοχτύπι είναι όλο αυτό που ζούμε. Σαν να βλέπεις ταινία τρόμου σε αργή κίνηση μ’ εσένα τον ίδιο πρωταγωνιστή…
Έτσι πως πάμε σύντομα όσοι θυμίζουν την αλήθεια θα θεωρούνται γραφικοί και απαισιόδοξοι, βαλτοί που σου χαλάν τη φτιάξη…
Τη φτιάξη όμως αυτήν θα την πληρώσουμε ακριβά (πιο ακριβά δε γίνεται) με μια γενιά – τουλάχιστον μια γενιά – χαμένη και μια ζωή ντροπιασμένη να έχει λιώσει στον καναπέ του φόβου μπροστά στις οθόνες με τα σκιάχτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου