Το κυνήγι των γαμπρών
της φαληρικής εξέδρας
Οι πέντε αυτές δεσποινίδες αμίλητες με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο στα χείλη μοιράζουν σε κάθε διερχόμενο Έλληνα ομογενή πάνω στην εξέδρα του Νέου Φαλήρου από ένα φάκελο.
Του Στέφανου Μίλεση
Τον Απρίλιο του 1929 εκδρομείς από την Ένωση ομογενών των Η.Π.Α. οι γνωστοί ΑΧΕΠΑΝΣ, αποβιβάζονται με λέμβους στην αποβάθρα του Νέου Φαλήρου. Στα ανοιχτά μένει αράδα το πλοίο τους να φωτίζει τα βράδια με τα λαμπιόνια του το σκοτάδι του φαληρικού όρμου και να κάνει τον περίπατο στην ακτή ακόμα πιο ειδυλλιακή.
Ανάμεσα στο πλήθος των Ελλήνων ομογενών ξεχωρίζουν με την παρουσία τους πέντε δεσποινίδες, οι οποίες αν και είναι καλά ντυμένες, ωστόσο η ενδυμασία τους ήταν απλή, χωρίς εντυπωσιακά κοσμήματα ή έντονα χρώματα. Οι ομογενείς που μόλις πατάνε το πόδι τους στην εξέδρα, αρχίζουν να τη διαβαίνουν με κατεύθυνση προς τη στεριά, υποχρεωτικά περνούν από μπροστά τους.
Οι πέντε αυτές δεσποινίδες αμίλητες με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο στα χείλη μοιράζουν σε κάθε διερχόμενο ομογενή από ένα φάκελο. Στην εξωτερική του όψη ο φάκελος αυτός φέρει τυπωμένες δύο διασταυρούμενες σημαίες μια ελληνική και μια αμερικανική. Ακριβώς από κάτω με μεγάλα γράμματα είναι τυπωμένη στα αγγλικά η λέξη “Wellcome” δηλαδή «Καλώς ήρθατε».
Οι ομογενείς κοιτούν με περιέργεια τους φακέλους αυτούς και σχεδόν όλοι τους ανοίγουν εκείνη τη στιγμή για να δουν τι μπορεί να περιέχουν. Τότε με έκπληξη διαπιστώνουν ότι εντός του φακέλου υπάρχει μια επιστολή που γράφει τα εξής:
«Μην φύγετε χωρίς τον απαραίτητο σύντροφο του βίου σας. Προτιμήσατε τας ελληνίδας ως συζύγους, ως μητέρας. Προσφέρετε την μεγαλύτερη υπηρεσία στον εαυτό σας και στην Πατρίδα. Επισκεφθείτε το γραφείο μας: Οδός Μαυρομιχάλη αριθμό …, έναντι θεάτρου Ολύμπια».
Λίγο πιο κάτω σαν να ήταν υποσημείωση η επιστολή συμπληρώνει: «Το προσωπικό του γραφείου εκ σοβαρών κυρίων και δεσποινίδων».
Στο πίσω μέρος της πληροφοριακής αυτής επιστολής είναι τυπωμένο ένα ποίημα του Πολέμη.
«Με πόθο ο άντρας ψάχνοντας/να βρει την ευτυχία/ παλεύει ακούραστα, νικά/της φύσεως τα στοιχεία….»
Κάτω από τους στίχους υπάρχει κάτι ακόμα ως συμπλήρωμα.
«Έτσι κι εσείς! Ήλθατε γεμάτοι ζωή, ενθουσιασμό, ελπίδες και πλούτη, με ένα όμως …ψυχικό κενό!».
Ομογενείς της Αμερικής στην εξέδρα του Νέου Φαλήρου.
Οι ομογενείς που παραλάμβαναν και διάβαζαν την επιστολή έμεναν πραγματικά εντυπωσιασμένοι καθώς η πρωτοτυπία της και η καλή παρουσίασή της ξεπερνούσαν σε επαγγελματισμό τις αντίστοιχες αμερικανικές αγγελίες. Και πραγματικά οι περισσότεροι ομογενείς δεν πέταγαν τις επιστολές αλλά τις έκρυβαν με επιμέλεια στην τσέπη τους, έχοντας κατά νου πριν επιστρέψουν να πραγματοποιήσουν μια επίσκεψη στο συγκεκριμένο γραφείο συνοικεσίων, το οποίο έφερε την παράξενη επωνυμία «Πανελλήνια Κοινωνική Ένωση».
Μπάνια στην φαληρική εξέδρα το 1937.
Δεν γνωρίζουμε πόσοι τελικά από τους ομογενείς πριν να επιστρέψουν αποφάσισαν να καλύψουν το «ψυχικό κενό» το οποίο η επιστολή ανέφερε. Γεγονός είναι ότι έκτοτε κάθε φορά που περιηγητικά πλοία κατέφταναν στον φαληρικό όρμο, διάφορες κυρίες από γραφεία συνοικεσίων αντιγράφοντας τη κίνηση της «Πανελλήνιας Κοινωνικής Ένωσης» προσέφεραν χέρι-χέρι επιστολές με τις διευθύνσεις των γραφείων τους.
Αυτού του είδους η υποδοχή έγινε πανελληνίως γνωστή όπως και το ενδιαφέρον των Ελλήνων ομογενών να έχουν νύμφες από την πατρίδα. Από την άλλη το εθνικό μας προϊόν που ήταν η φτώχεια και που ευδοκιμούσε μόνιμα στην Ελλάδα, εξανάγκαζε πολλές δεσποινίδες να αναζητήσουν την τύχη τους εκτός συνόρων. Και έτσι γινόταν το πάντρεμα. Με αρχή την περίφημη φαληρική εξέδρα.
Τα χρόνια όμως περνούσαν, οι επιχειρηματίες και άλλοι επιτήδειοι μυρίζοντας το χρήμα που είχε η επιχείρηση «νύμφες», χρήμα που ήταν μάλιστα αμερικανικά δολάρια, επένδυσαν σε γραφεία συνοικεσίων. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 τα γραφεία συνοικεσίων πλήθαιναν το ίδιο και οι εκπρόσωποί τους πάνω στη στενή φαληρική εξέδρα. Οι επιχειρηματίες προξενήτρες είχαν παύσει πλέον να ελέγχουν το ποιόν των Ελληνίδων «νυμφών» στηριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην ανάγκη των Ελλήνων ομογενών της Αμερικής να βρουν Ελληνίδα νύμφη στο μικρό διάστημα επισκέψεώς τους στη χώρα μας. Έτσι προτάθηκαν ως κατάλληλες νύμφες για πραγματικά σοβαρούς κυρίους, ακατάλληλες κυρίες με «σκοτεινό» παρελθόν και προϋπηρεσία στο μεγάλο λιμάνι ή στην καλύτερη περίπτωση προερχόμενες από αρτίστριες των πειραϊκών βαριετέ.
Πολλοί γάμοι ατύχησαν και ήδη από το 1937 και ύστερα τέτοιου είδους γραφεία και κυρίες υποδοχής δεν λαμβάνονταν υπόψη από τους αφικνούμενους ομογενείς. Πολλές απελπισμένες γυναίκες που επιδίωκαν επίσης τη μετανάστευση χάραζαν πάνω στα κάγκελα της εξέδρας διάφορα μηνύματα εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Αλλά και τα ίδια τα γραφεία ακόμα χάραζαν τις διευθύνσεις τους πάνω σε αυτά για κάθε ενδιαφερόμενο.
Άφιξη ομογενών το 1937. Η εξέδρα στολισμένη με ελληνικές σημαίες για την υποδοχή. Στο βάθος το περιηγητικό πλοίο με το οποίο έφτασαν. Τα καΐκια εκτελούν ακατάπαυστα τη μεταφορά.
Η έκφραση «της π… το κάγκελο» που ταυτίστηκε με την εξέδρα του Νέου Φαλήρου, αποτελούσε και μόνο έκφραση κοροϊδίας, αποτροπής για κάθε γνωστικό άνδρα, ότι μέσω πίσω από κάθε σοβαρή κυρία εκπρόσωπο ενός γραφείου συνοικεσίων, υπάρχει ένα κύκλωμα προώθησης νυμφών μεταξύ των οποίων πολλές ήταν αμφιβόλου ηθικής. Δεν συνέβαινε στην κυριολεξία όπως έχει γραφτεί και ευρέως κυκλοφορήσει.
Η εξέδρα του Νέου Φαλήρου ανήκε ιδιοκτησιακά στην εταιρεία Σιδηροδρόμων Αθηνών – Πειραιώς και σε παλαιότερες εποχές χώριζε τα ανδρικά από τα γυναικεία λουτρά.
Εξάλλου πριν από τη δεκαετία του ’30 η ηθική της εποχής (από τις αρχές του αιώνα) απαγόρευε ακόμα και την προσέγγιση των ανδρών στα γυναικεία λουτρά. Για την εφαρμογή της σε όλη την διάρκεια του θέρους υπήρχαν περιπολίες από ναύτες του λιμεναρχείου κατά μήκος της εξέδρας αλλά και με βάρκες κατά μήκος των ακτών. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα τα περιηγητικά πλοία σπανίως εκτελούσαν πλόες. Η εξέδρα αποτέλεσε επίσημο σημείο εισόδου στη χώρα Βασιλέων, Πρωθυπουργών, ξένων και ντόπιων πολιτικών, ηθοποιών και άλλων διασημοτήτων. Πίσω της δέσποζε όλη η κοσμική ακτή του Φαλήρου με τα υπέρλαμπρα ξενοδοχεία και τα υπόλοιπα κέντρα. Σε μια περιοχή όπου τα οικονομικά συμφέροντα ήταν πολλά, κανείς δεν θα επέτρεπε να συμβεί στην πραγματικότητα ένα τέτοιο γεγονός.
Πηγές: Ως προς το κύριο γεγονός χρησιμοποιήθηκε η Εφημερίδα «Ακρόπολις» φ. 12ης Απριλίου 1929. Συμπληρωματικά φύλλα της ίδιας εφημερίδας που καταγράφουν τις αφίξεις των ομογενών τη δεκαετία του ’30. Από εδώ.
https://ellas2.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου