Η ΜΑΡΙΤΣΑ Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ !!!

Η Μαρίτσα η δασκάλα ξανακτυπά;

11ΙΟΛ.

Όταν ήμουν στο σχολείο προτιμούσα να μιλάω όσο το δυνατόν λιγότερο… Είτε πρακτικής φύσης ήταν τα μαθήματα, είτε θεωρητικής, ακολουθούσα την ίδια τακτική… Τα χώριζα σε μικρές υποομάδες με πάρα πολλά παραδείγματα…
Έτσι κατάφερνα (και σε συνδυασμό με το μεγάλο μου ενδιαφέρον και την αγάπη προς τους μαθητές) να ακούγομαι λίγο και να ακούω πολύ!!!

Μπορώ να πω, ότι είμαι πάρα πολύ καλή σε αυτό…
Και φαίνεται στο ότι, όταν είμαι σε μια μεγάλη παρέα, ο εκάστοτε ομιλητής απευθύνεται σε εμένα (τις πιο πολλές φορές), ασχέτως θέματος συζήτησης, γιατί νιώθει ότι είμαι από τους λίγους που το ακούνε και τον προσέχουν…
Το να κοιτάς στα μάτια τον άλλον, το να τεντώνεις τα αυτιά σου σε αυτό που λέει, το να προσπαθείς να εισέλθεις στον εσωτερικό του κόσμο, να αφουγκραστείς τον παλμό των λόγων του, νομίζω ότι βοηθάει πολύ!!!
Άλλωστε ΟΛΟΙ θέλουν να μιλούν…
Να πουν την χαρά τους, τον πόνο τους, την αγωνία τους, τις ανησυχίες τους, τους φόβους τους και τα μικρά ή μεγάλα προβλήματά τους…
Να πουν όσα έχουν σπουδάσει, όσα έχουν καταλάβει, αυτά που πιστεύουν και όσα έχουν πειραματιστεί…

Όταν, αφού έχουν αρχίσει να μιλούν για να σου πουν για παράδειγμα ότι πήγαν στον γιατρό, γιατί έπαθαν αυτό και αυτό κλπ., κλπ., πεταχτείς εσύ για να πεις αυτό το ανεπανάληπτο ‘εγώ να δεις’, το έχασες το παιχνίδι…
Γιατί ο άλλος έχει έρθει για να σου πει το πρόβλημά του, όχι για να του πεις εσύ το δικό σου… Σε μία άλλη ευκαιρία που θα σου δοθεί, θα πεις και εσύ το δικό σου… Ένας-ένας βρε παιδιά…

Και εάν είμαστε υπομονετικοί, τότε θα μάθουμε πάρα πολλά… Ακούγοντας και παρατηρώντας… Τον άλλον και τον εαυτόν μας… Τον εσωτερικό εαυτόν μας… Αυτόν που όλα τα ξέρει και τα ξέρει καλύτερα από τον άλλον, που έχει άποψη για όλα, που μπορεί ΜΟΝΟ αυτός να προτείνει την καλύτερη λύση και ΜΟΝΟ αυτός να βοηθήσει με τον τελειότερο τρόπο τον άλλον…
Λες και ξαφνικά έχει χαθεί από το αντιληπτικό μας πεδίο κάθε άλλη δυνατή και πιθανή λύση στην γη, για το πρόβλημα του άλλου…
Είναι δυνατόν;;;
Και όμως, εάν είσαστε παρατηρητικοί θα το διαπιστώσετε…

Οπότε, η σιωπή, που είναι πραγματικός χρυσός, θα μας προσφέρει Γνώση!!!
Και να θυμάστε αγαπημένοι μου φίλοι, ότι μαθαίνουμε από όλους και από όλα… Ας είμαστε ανοικτοί και ας βάζουμε τις ιδέες, πεποιθήσεις και προσωπικές μας αντιλήψεις σε δεύτερο, τρίτο ή νιοστό πλάνο επιτρέποντας στον άλλον, στον κάθε άλλον να έχει τον πρώτο λόγο!!!

Αυτό είναι ένα θερινό μάθημα από την Μαρίτσα την δασκάλα, την Ηρώ την γράφουσα, που αποφάσισε να ξαναχτυπήσει, γιατί νομίζει ότι αυτή η δράση είναι καλύτερη για όλους μας!!!

Με την αγάπη μου, όπως πάντα!!!