ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ απο τον ΝΩΝΤΑ ΚΟΥΚΑ

ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

-το πισωγύρισμα (ii)

 

Από τον Νώντα Κούκα

Η ευαγής δικτατορία

Για να θεωρηθεί  επιτυχημένη, μια επιστημονική θεωρία οφείλει να εξηγεί τις παρατηρήσεις μας. Και η πιο στοιχειώδης παρατήρησή μας είναι πως ο κόσμος είναι οργανωμένος επί τη βάσει της ροής του χρόνου. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το έτερο, μέγα ζήτημα της <συνείδησης>. Κανένας δεν μπορεί να μας βγάλει από το μυαλό ότι έχουμε <συνείδηση>.

Επομένως, δεν είναι διόλου παράξενη η απαίτησή μας από την επιστήμη: να διηγείται μια ιστορία που να ενσωματώνει και να εξηγεί, πως ό,τι παρατηρούμε στη φύση πρέπει να περιλαμβάνει και το γεγονός ότι βιώνουμε τον κόσμο, όχι μόνο σαν μια ροή στιγμών, αλλά και σαν ένα συνεχές ρεύμα συνειδητών εμπειριών.

Ιδού, λοιπόν, η ευαγής δικτατορία του σώζειν τα φαινόμενα και του explanandum (της εξήγησης), η οποία δεν περιποιεί πάντα τιμή ούτε στη φιλοσοφική σκέψη ούτε στην επιστηνομική δραστηριότητα.

Η χρονομηχανή του εγκεφάλου

Υπάρχουν δύο <αντικείμενα> που αρνούνται να καλουπωθούν  στη δικτατορία της κοινής λογικής και του μέσου νοός: το σύμπαν – που είναι πιο παράξενο απ’ ό,τι φανταζόμαστε, και ο χρόνος και η συνείδηση-που αποτελεί την παράδοξη δομή αυτού του συγκεκριμένου σύμπαντος. Συνημμένες αυτές οι δύο  ατίθασες δομές,  σχηματίζουν μια ακόμη πιο απόκοσμη δομή: σύμπαν — χρόνος — συνείδηση ως χρονομηχανή του εγκεφάλου  που προχρονολογεί τις αντιλήψεις μας.

Πράγματι, πολυάριθμα ψυχολογικά πειράματα έδειξαν πως οι εκούσιες κινήσεις μας δεν εκκινούν από τον συνειδητό νου μας. Και ότι ο εγκέφαλος όντως φαίνεται να διαθέτει μια μηχανή χρόνου για την προχρονολόγηση των αντιλήψεων. Ο εγκέφαλος προβάλλει νοητικά γεγονότα προς τα πίσω στον χρόνο με παράξενους τρόπους. Ειδικότερα, σοβαροί χρονοψυχολόγοι χρησιμοποιούν όρους που παραπέμπουν στη φυσική, όπως <ορίζοντας ταυτοχρονισμού>, όταν αναφέρονται στη χρονομηχανή του εγκεφάλου.

Για παράδειγμα, από τη στιγμή που θα σε αγγίξω, ο εγκέφαλός σου χρειάζεται μισό δευτερόλεπτο για να καταγράψει το αισθητήριο σήμα εξαιτίας του αγγίγματος. Ελα όμως που δεν αντιλαμβάνεσαι την επαφή έπειτα από μισό δευτερόλεπτο-την αντιλαμβάνεσαι ακριβώς με το άγγιγμα. Κοντολογίς, ο εγκέφαλός σου το γνώριζε τη στιγμή που έφτασε το αισθητήριο σήμα, και απλώς προσάρμοσε τον χρόνο υπολογισμού της άφιξης – δημιούργησε δηλαδή ο εγκέφαλός σου την ψευδαίσθηση του ταυτοχρονισμού. 

Να, λοιπόν, η προχρονολόγηση ως αναγκαία διαδικασία του εγκεφάλου. Για να αντιληφθούμε, με τη σωστή σειρά, διεγέρσεις που προέρχονται από τον εξωτερικό κόσμο, μετατοπίζουμε την αντίληψή μας προς τα πίσω στον χρόνο μέχρι εκείνη τη στιγμή, κατά την οποία η διέγερση συνέβη πραγματικά. Πρόκειται για μια μηχανή του χρόνου που διαθέτει ο εγκέφαλος. Επίσης, μια εμπειρία που βιώνεται αυτήν ακριβώς τη στιγμή μπορεί να ακυρωθεί αργότερα.

Εν κατακλείδι, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον ταυτοχρονισμό στην καθαρή φυσική, το ίδιο πρόβλημα υπάρχει επίσης με τον προσδιορισμό του ταυτοχρονισμού και στον εγκέφαλο.

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; απλά, ότι δεν μπορούμε πια να κάνουμε αφελή επιστήμη-και ιδίως όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε το Μάτριξ… 

πηγή:

https://iamarevi.wordpress.com/2017/06/11/%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%89%CE%B3%CF%8D%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-ii/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/