ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ--- ΟΤΑΝ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ..

Το κρεβάτι του Πόνου

Όταν ο Ιπποκράτης συναντά τον Ασκληπιό…

Οταν κάποιος δικός σου άνθρωπος ξαπλώσει στο κρεβάτι του πόνου - τότε και μόνο τότε - η ιατρική αποκτά άλλο νόημα και άλλη υπόσταση.

Ξαφνικά αρχίζεις να νιώθεις τον ίδιο αντανακλαστικό πόνο, την ίδια ανυπόφορη κόπωση, την ίδια αγωνία για τη ζωή. Χωρίς να το αντιληφθείς, ξαπλώνεις στο ίδιο κρεβάτι και οι σκέψεις σε πλακώνουν και δε σ’ αφήνουν να ανασάνεις.

Αυτός είναι ο ορισμός της Συμ-ΠΟΝΙΑΣ που σε χτυπά ΑΝ και μόνο ΑΝ η ΑΓΑΠΗ είναι το κυρίαρχο και αμετάκλητο συναίσθημά σου προς τον κλινήρη. Ειδάλλως, η ασθένεια του άλλου σε αγγίζει επιδερμικά, παρά τα μύρια όσα παρηγορητικά και πολιτικώς ορθά λόγια του ξεστομίζεις γεμάτος πάθος.

Μόνο αν σου τύχει … αρχίζεις να ψάχνεις, να ρωτάς, να ενδιαφέρεσαι. Μόνο αν σου τύχει … το μυαλό σου μπαίνει σε ταχύτερες στροφές και σε εκπλήσσει με τα ευρήματά του. Ανακαλύπτεις τρόπους να απαλύνεις τη θλίψη του άλλου και να συμβάλλεις στην όρεξή του για ζωή.

Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι τα δυτικά γιατρικά εγγυώνται τη θεραπεία, αλλά αρκετές φορές όχι καθ’ ολοκληρίαν. Έχουν ανάγκη από συμπληρώματα. Η ορθολογική ιατρική του επιστήμονα Ιπποκράτη - με γνώμονα την κλινική εξέταση και την εμπειρία - που ακολουθείται απ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, αποζητά παρέα. Δεν αρκεί πάντα … για να δεις τον άνθρωπό σου όρθιο, να πατά στα πόδια του.

Θέλει να προσθέσεις με δεξιοτεχνία κι άλλες ‘βελονιές’ υψηλής ραπτικής, πιο περίτεχνες και ψιλοδουλεμένες. Ένας τέτοιος “ράφτης” υψηλών προδιαγραφών που τον έχουμε σχεδόν ξεχάσει ήταν ο θεραπευτής Ασκληπιός.

Άφησε ισχυρό αποτύπωμα σε διάφορα μέρη, με πιο χαρακτηριστικά την Επίδαυρο και φυσικά τα Τρίκαλα. Πραγματικά αξίζει να παρατηρήσεις τη φιγούρα του, όπως απεικονίζεται σε ιστορικές πηγές, και να εντρυφήσεις στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε.

Υπαρκτό πρόσωπο της αρχαιότητας που αργότερα θεοποιήθηκε ή φανταστικό για κάποιους … όπως και να ’χει … δημιουργήθηκε μια ολόκληρη θεραπευτική σχολή στο όνομά του, άξια λόγου και σχολιασμού.

Εξέπεμπε ηρεμία, κατανόηση και αγάπη. Ήπιος, πράος, γεμάτος θετική αύρα. Έκανε εκτεταμένες συζητήσεις με τους αρρώστους, προσεγγίζοντάς τους ψυχοθεραπευτικά. Εφάρμοζε μια τακτική κατά την οποία το μυαλό, το σώμα και η ψυχή συντονίζονταν με τέτοια ισορροπία που πετύχαινε την καλυτέρευση - ΙΣΩΣ και την ίαση σε ελαφριές περιπτώσεις - κατ’ ουσίαν μέσω αυθυποβολής.

Πρόκειται για την υπέρτατη αρχαία ψυχανάλυση!

Θεωρούσε ότι ο αρμονικός συγκερασμός του ασθενή … με τον χώρο και το φυσικό τοπίο … με τον ίδιο τον γιατρό του … με την κοινότητά του … με το σώμα και την ψυχή του … με το συνειδητό και το ασυνείδητό του … αποτελεί το ΚΛΕΙΔΙ που ξεκλειδώνει την ασθένειά του.

Γι’ αυτό και τα θεραπευτικά κέντρα στήνονταν σε περιοχές με φυσικό κάλος και καθαρό αέρα. Εκεί, με την είσοδό του κάποιος, ξεκινούσε ένα εγκεφαλικό και σωματικό ταξίδι που η ίαση - ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ή ΜΗ - ερχόταν με φυσικό τρόπο. Συμπαγείς δόσεις καλοπέρασης σε συνδυασμό με αυτοσυγκέντρωση, με στόχο τον ψυχικό εξαγνισμό και τη σωματική κάθαρση.

Αυτό στην πράξη σήμαινε … ειδική διατροφή, πολύ γυμναστική, μασάζ και λουτρά, διάβασμα σε βιβλιοθήκες, παρακολούθηση μουσικών και θεατρικών παραστάσεων και πάνω απ’ όλα πολύ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και αμοιβαιότητα αισθημάτων.

Αμέσως μετά ακολουθούσε η «Εγκοίμηση» στο Άβατο, με συνοδεία αοιδών, για να καταλήξει ο άρρωστος να κοιμηθεί και να ονειρευτεί το σημείο του πόνου και τις υποδείξεις του “Θεού θεραπευτή”.

(ll.1-4) Για σένα αρχίζω θεραπευτή των νόσων Ασκληπιέ να τραγουδώ... μεγάλη χαρά για τους ανθρώπους, ανακουφιστή των πόνων των σκληρών. (l.5) Χαίρε, λοιπόν, άνακτα: με το τραγούδι μου προσεύχομαι σ’ εσένα! (Anonymous. The Homeric Hymns and Homerica).

O “Θεός θεραπευτής”, όμως, δεν ήταν άλλος από τον ίδιο του τον ΕΑΥΤΟ!

Η προετοιμασία που δεχόταν ψυχή τε και σώματι, με γερές δόσεις αυθυποβολής, ήταν αρκετά για να δώσει τα πρώτα σημάδια βελτίωσης. Φαντάζομαι … ΔΕΝ ήταν πανάκεια! Υπήρχαν περιπτώσεις … αρκετές … που η μέθοδος σαφώς δεν απέδιδε!

Πιστεύω, λοιπόν, ότι αν ο Ιπποκράτης συναντήσει τον Ασκληπιό και τις υποτιμημένες πρακτικές του, ειδικά στον Δυτικό κόσμο, η ιατρική θα αναγεννηθεί. Και αυτό γιατί τα αποτελέσματα είναι σε μεγάλο βαθμό χειροπιαστά.

Όποιος από εσάς έτυχε να κατέχει τη γνώση και να την εφαρμόσει στον πονεμένο συγγενή του - φυσικά στα όρια του εφικτού και στα πλαίσια του δυνατού - γνωρίζει την αλήθεια που περιγράφω. Μια αλήθεια με εντυπωσιακά αποτελέσματα!

Ο άρρωστος, ειδικά στην αποθεραπεία του αλλά και κατά τη διάρκεια του Γολγοθά του, έχει ανάγκη ουσιαστικής στήριξης από το περιβάλλον του. Έχει ανάγκη να πιστέψει και να θελήσει τη γιατρειά του.

Χρειάζεται σωματικές και ψυχικές μαλάξεις. Να βουτήξει σε εικονική ιαματική πηγή, όπου κορμί και μυαλό να γίνουν ΕΝΑ, και ως ένα να επιτεθεί με υπερδιπλάσια δύναμη στο κακό που πονά, εξαντλεί και λυγίζει.

Αυτός είναι ο ορισμός της θεραπείας με σφαιρική αντίληψη. Ο συνδυασμός σαφέστατα απαιτεί μεγαλύτερο Κόπο και Χρόνο από τους σύγχρονους γιατρούς … όμως ο «όρκος» για το λειτούργημα αυτό TON επιβάλλει.

Κι όσο νωρίτερα γίνει αυτό πράξη σε ευρεία κλίμακα, τόσο λιγότερα τα κρεβάτια του αγιάτρευτου πόνου…

http://www.macroskopio.gr/el