Η βροχούλα και το περιβόλι της λευτεριάς
«Ποια είναι αυτή ?» με ρώτησε η κοπελιά από το μίνι μάρκετ όταν της είπα ότι η βροχή που δεν της άρεσε έκανε καλό στην «γεωργία» !
Χα χα χα όπως εκείνο με τον κύριο που ρώτησε μια πωλήτρια στο σούπερ μάρκετ «συγγνώμη πού είναι οι πάτοι ?» και πήρε την απάντηση « …έχει πάρει ρεπό σήμερα» !
Πέρα από την πλάκα τώρα , μια χαρά φυσιολογικός είναι αυτός ο καιρός . Η άνοιξη είναι μια εποχή που έχει και βροχές ! Τα 36άρια στην αρχή του Μήνα δεν ήταν φυσιολογικά !
Αν βέβαια έχουμε χάσει κάθε επαφή με την φύση όπως η νέα μητέρα και εκπαιδευτικός φίλη μου ,που μου έλεγε «όσο το γάλα θα μπορώ να το βρίσκω στο μίνι μάρκετ κάτω από το σπίτι μου και κάνει και 1,30 εγώ θα μένω στην πόλη και δεν με νοιάζει κι’ αν είναι μεταλλαγμένο ! » ε τότε εμείς το έχουμε το θέμα και όχι ο καιρός .
Πέρα από «γούστα» λοιπόν και διαθέσεις το θέμα κατά την άποψή μου έχει ως εξής :
Η ζωή στις μεγαλουπόλεις ( που εξυπηρετεί μόνο τον καπιταλισμό) και η επακόλουθη αποκοπή των κατοίκων τους από την φύση ,δεν βλάπτει μόνο την σωματική υγεία αλλά και την ψυχολογική και την πολιτική υγεία των κατοίκων τους .
Ζώντας κάποιος στις μεγαλουπόλεις και έχοντας αποκοπεί εντελώς από τους φυσικούς κύκλους ζωής ,ζει έμμεσα !
Πρέπει να κάνει κάποια εργασία για να αποκτήσει χρωματιστά χαρτάκια ( χρήμα) και μετά να τα δώσει σε κάποιους άλλους για να έχει τροφή , νερό , ανεκτές θερμοκρασίες στο σπίτι του , να μπορεί να μετακινείται να φροντίζει την υγεία του και γενικά για να καλύπτει τις ανάγκες του .
Ζώντας έτσι έμμεσα , δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι αυτάρκης και αυτόνομος , αλλά ζει σε ένα καθεστώς διαρκούς εξάρτησης από μηχανισμούς που λειτουργούν άσχετα από την θέλησή του ( κράτος , καπιταλισμός , οικονομία της αγοράς ).
Όσο για την ψυχολογική υγεία των κατοίκων των μεγαλουπόλεων , ισχύει αυτό που ισχύει για όλα τα ζώα : « όταν στριμωχθούν πάνω από έναν συγκεκριμένο αριθμό σε κάποιον ορισμένο χώρο , αρχίζουν και κανιβαλίζουν» !
Είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο να μπορεί να βιώνει και να έρχεται σε άμεση επαφή με φαινόμενα που αποτελούν «ολοκληρωμένους κύκλους ζωής» , όπως ας πούμε το να σπέρνει κάποια λαχανικά , να τα μεγαλώνει και στην συνέχεια να τα τρώει , ή το να ζει μαζί με ζώα . Δεν είναι φυσικά απαραίτητο να γίνουμε όλοι μας αγρότες ή κτηνοτρόφοι για να μπορούμε να βιώνουμε τέτοιες εμπειρίες . Άλλωστε η υπερεξειδίκευση και η μονοτονία της εργασίας είναι αφύσικα και βλαβερά φαινόμενα .
Η « Ευζωία» όλων μας εξαρτάται άμεσα από την σχέση ( την μαθηματική αναλογία) μεταξύ ελεύθερου και μη ελεύθερου χώρου ( όπως και χρόνου 1*) . Αυτό είναι κάτι που το γνώριζαν πολύ καλά οι προκαπιταλιστικές κοινωνίες για αυτό και δεν δημιουργούσαν τερατουπόλεις.
Οι πολίτες των αρχαίων ελληνικών πόλεων , όταν ο πληθυσμός αυξανόταν πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο , έριχναν κλήρο και βοηθούσαν τους «περισσευούμενους πολίτες » να μετοικίσουν και να δημιουργήσουν νέες πόλεις αλλού ( αποικίες) .
Έγραψα παραπάνω ότι η αποκοπή μας από την φύση βλάπτει
Ο Βενιζέλος έδωσε γη στους ακτήμονες πριν την εμπλοκή στους Βαλκανικούς πολέμους πιστεύοντας ότι « δεν μπορεί κάποιος να είναι σκλάβος και να μάχεται για την ελευθερία»!
Αυτό ακριβώς δείχνει και η υποταγή μας στα μνημόνια !
Όταν ένα ζώο βλέπει να βάλλεται ο ζωτικός του χώρος ( φωλιά και περιοχή άντλησης τροφής) ,επιτίθεται με ότι «όπλο» διαθέτει ( νύχια , δόντια , κλπ) και δεν μένει άπραγο περιμένοντας να «ωριμάσουν οι συνθήκες για την επανάσταση » ή «αναθέτοντας σε άλλους την σωτηρία του » (2*)
Η εμμεσότητα και ο αφύσικος τρόπος ζωής μας , μας κάνουν να ζούμε μέσα σε «εικονικές πραγματικότητες» , να αγόμαστε και να φερόμαστε από πλαστές ανάγκες ,να αδυνατούμε όλο και περισσότερο να συνειδητοποιήσουμε την άμεση σχέση μεταξύ αιτίου και αιτιατού και να γινόμαστε ολοένα και πιο αυτοκαταστροφικοί και αδιέξοδα δυστυχείς !
Ας ανακαλύψουμε και πάλι την υγεία του φυσικού μας εαυτού που είναι τμήμα και όχι επικυρίαρχος της Μάνας Φύσης !
Μόνο αν νοιώσουμε μέλη ενός αναπόσπαστου και φυσικά ενιαίου συνόλου θα βρούμε την οργανική μας σχέση με την έννοια και το βίωμα της συλλογικότητας και θα ξαναβιώσουμε την αναγεννησιακή δύναμη του πρωταρχικού ένστικτου της ζωής !
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας λοιπόν στην βροχούλα και στην χαρά της φυσικής ζωής γιατί ο σπόρος της λευτεριάς μόνο σ’ ελεύθερες καρδιές μπορεί να βλαστήσει και να καρποφορήσει και γιατί όντως « θέλει τόλμη και αρετή η ελευθερία» !
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ : (1*) : α) Ο απόλυτος διαχωρισμός μεταξύ «εργάσιμου» και «ελεύθερου» χρόνου είναι επίσης κατασκεύασμα του καπιταλισμού .
β) Είναι μάλλον ιδίωμα του ανθρώπου το να θεωρεί τον χρόνο της παρουσίας του είδους του επί της γης ως απεριόριστο . Ωστόσο ως συνιστώσα των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων ,οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν είναι απεριόριστος , όπως φανερώνουν η εξάντληση των φυσικών πόρων καθώς και η καταστροφή του περιβάλλοντος .
Ακριβώς αυτή η ψευδαίσθηση περί απεριόριστου χρόνου είναι που κάνει (μεταξύ άλλων) τις ανθρώπινες κοινωνίες να ανέχονται παθητικά τα φαινόμενα της καπιταλιστικής καταστροφικότητας καθώς και την λαίλαπα της λιτότητας και της γενικευμένης επίθεσης κατά των εργασιακών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δείχνουν έτσι , τα ανθρώπινα σύνολα , να θεωρούν ότι μπορεί να δώσουν χρόνο στην καπιταλιστική καταστροφή θεωρώντας ότι διαθέτουν απεριόριστο χρόνο ώστε να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους . Έτσι συντηρείται η ψευδής ελπίδα του «πάλι με χρόνια και καιρούς ,πάλι δικά μας θα ‘ναι» .
Η συνιστώσα του χρόνου έχει κομβική σημασία στην εξίσωση της επανάστασης αλλά και της επιβίωσης αυτής καθαυτής του ανθρώπινου είδους μιάς και ο καπιταλισμός της καταστροφής βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στο σημείο του να επιφέρει «μη αντιστρέψιμες βλάβες» στο οικοσύστημα !
2*) : Αυτά περί «υγιούς αντίδρασης ενός ζώου όταν πλήττεται ο ζωτικός του χώρος» τα είχα πει και σε μια από τις πρώτες συνελεύσεις των αλληλέγγυων της ΕΡΤ την εποχή του μαύρου. Όλοι γνωρίζουμε τώρα πιά πού οδήγησε η ανάθεση του αγώνα προάσπισης έστω και των στοιχειωδών αναγκών μας στο κόμμα της «πρώτης φοράς αριστεράς» !
Μιάς και μιλάω για τον ρόλο της αριστεράς , εντός και εκτός εισαγωγικών , πρέπει εδώ να επισημάνω δύο πράγματα .
Α) Οι λογής –λογής θιασώτες της Δικτατορίας του Προλεταριάτου , έχουν διαχρονικά πολεμήσει λυσσαλέα ( λόγω και πράξη) ενάντια στην ιδέα του ότι ο αυθορμητισμός και η αυτοοργάνωση των μαζών είναι αρκετές και ικανές συνθήκες για την ταξική αντεπίθεση , την νίκη και την εδραίωση της επανάστασης.
Β) Ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» , έτσι όπως εφαρμόστηκε , δηλαδή σαν κρατικός καπιταλισμός , φέρει βαρύτατες ευθύνες για την έλλειψη περιβαλλοντολογικής – οικολογικής συνείδησης από τους σημερινούς πολίτες .
Συγκεκριμένα , υιοθέτησε την καπιταλιστική θεώρηση περί ανάπτυξης , προώθησε την αύξηση και την εντατικοποίηση της παραγωγής με ολέθριες επιπτώσεις στο περιβάλλον και αύξησε το μέγεθος και τον αριθμό των μεγαλουπόλεων μετακινώντας πολυάριθμους αγροτικούς πληθυσμούς στις βιομηχανικές μοντέρνες πόλεις του «σοσιαλιστικού παράδεισου» !
Αυτές οι πολιτικές οδήγησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην υιοθέτηση του μοντέλου της χωρίς όρια επικυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στην φύση , ενός μοντέλου, που είχε και έχει μια αξιωματική υπόσταση σχεδόν θρησκευτικού χαρακτήρα . Έτσι η ύβρη ενάντια στην μάνα φύση συνεχίστηκε και εντάθηκε μόνο που πλέον αυτό δεν γινόταν «Ελέω Θεού» αλλά « Ελέω Κόμματος» !
Έτσι οδηγηθήκαμε σήμερα στην παγίωση καταστροφικών επιλογών για το περιβάλλον , ειδικά στα θέματα της ενέργειας , και την άκριτη αποδοχή τους και από κοινωνικά τμήματα πολύ ευρύτερα της αριστεράς.
Με δύο λόγια αφού δεν υπήρξε αντίλογος στην καπιταλιστική καταστροφική ανάπτυξη , εκείνη θεωρήθηκε μονόδρομος !
ΣΥΣΤΕΙΝΩΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
1)« Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης- τοπικοποίησης» Του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα .Εκδόσεις των συναδέλφων.
2)« Ο Παπαλάγκι » του Έριχ Σόερμαν .Εκδόσεις Ύψιλον
https://3gggkpa.wikispaces.com/file/view/%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CC%81%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%B9.pdf
3) « Ιστορίες για τους ανθρώπους του καλαμποκιού» του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μάρκος .Εκδόσεις των ξένων.
4) « Αναρχισμός & Οικολογία» .Εκδόσεις ΕΥΤΟΠΙΑ .
5) « Τοπικοποίηση : Από το παγκόσμιο …στο τοπικό » του Γιώργου Κολέμπα .Εκδόσεις ΑΝΤΙΓΟΝΗ.
6) «Τί είναι Κοινωνική Οικολογία;» του Μάρεϊ Μπούκτσιν (Murray Bookchin).Εκδόσεις Βιβλιόπολις .
Επίσης του ίδιου συγγραφέα τα παρακάτω :
Our Synthetic Environment (1962).
The Limits of the City (1973).
Listen, Marxist! (1969). Ελληνική έκδοση: Άκου μαρξιστή, Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1975).
Toward an Ecological Society (1980). Ελληνική έκδοση: Προς μια οικολογική κοινωνία, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1994.
The Ecology of Freedom: The Emergence and Dissolution of Hierarchy (1982). Ελληνική έκδοση: Η οικολογία της ελευθερίας, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1978.
The Rise of Urbanization and the Decline of Citizenship (1987).
Social Anarchism or Lifestyle Anarchism: An Unbridgeable Chasm (1997). Ελληνική έκδοση:Κοινωνικός ή Lifestyle Αναρχισμός: Ένα Αγεφύρωτο Χάσμα, εκδ. Ισνάφι, 2005.
7) « Ο σύγχρονος κοινοτισμός» του Γιώργου Κολέμπα .Εκδόσεις των Συναδέλφων.
8) « Το κράτος και ο ιστορικός του ρόλος» του Πιοτρ Κροπότκιν .Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου