ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΑΥΤΟΒΥΘΙΖΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΑΥΤΟΒΥΘΙΖΟΝΤΑΙ του Τιερύ Μεϊσάν   Είμαστε μάρτυρες μιας ιστορικής ανατροπής στη Γαλλία, όπου το παλιό πολιτικό φάσμα γίνεται κομμάτια και όπου εμφανίζεται ένα νέο ρήγμα. Δεδομένης της τεράστιας μιντιατικής προπαγάνδας που έπληξε τη χώρα, οι Γάλλοι δεν αντιλαμβάνονται πλέον ποια είναι τα βασικά σημεία αναφοράς και προσδένονται σε κόκκινες γραμμές που δεν υπάρχουν πια. Ωστόσο, τα γεγονότα είναι ξεκάθαρα και ορισμένες εξελίξεις προβλέψιμες. Μετά από μια πολύ έντονη προεκλογική εκστρατεία, οι Γάλλοι επέλεξαν τον Εμμανουέλ Μακρόν και τη Μαρίν Λε Πεν για το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ήδη, σχεδόν όλοι οι ηττημένοι υποψήφιοι, εξαιρουμένου του Ζαν-Λυκ Μελανσόν -και αυτό δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός- κάλεσαν για υποστήριξη του Μακρόν ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί εύκολα. Τα δύο μεγάλα ιστορικά κόμματα που κυβέρνησαν τη Γαλλία από τις αρχές της Πέμπτης Δημοκρατίας, οι Ρεπουμπλικανοί (πρώην γκωλιστές) και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (πρώην οπαδοί του Ζωρές) έχασαν. Ενώ ένα νεοφερμένο «Εμπρός!» [En Marche!] ανέβηκε στη πρώτη θέση του βάθρου (κυρίως στα δυτικά του άξονα που εκτείνεται από τη Χάβρη μέχρι τη Μασσαλία), ενώπιον του Εθνικού Μετώπου (το οποίο εκτείνεται στα ανατολικά αυτού του άξονα). ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ; Στην ιστορία της Γαλλίας, δεν είναι η πρώτη φορά που επιβάλλεται αυτός ο διαχωρισμός: από τη μία πλευρά, ένας υποστηρικτής της συμμαχίας με όποια φαίνεται να είναι η ισχυρότερη δύναμη στην τρέχουσα χρονική στιγμή (Ηνωμένες Πολιτείες) και από την άλλη, ένα κίνημα σε αναζήτηση εθνικής ανεξαρτησίας. Από τη μία πλευρά, ολόκληρη η άρχουσα τάξη χωρίς αξιοσημείωτη εξαίρεση και από την άλλη, ένα ετερόκλητο κόμμα, αποτελούμενο μαζικά σε μεγάλο μέρος από προλετάριους, τα δύο τρίτα των οποίων προέρχονται από τη δεξιά και το ένα τρίτο από την αριστερά. Προφανώς ο μελλοντικός Γάλλος πρόεδρος θα είναι ο κ Μακρόν. Πρόκειται για κάποιον που προέρχεται από την Τράπεζα Rothschild & Σία, ο οποίος υποστηρίζεται ήδη από τώρα από όλους τους επικεφαλής των εταιρειών του CAC 40 [στο Χρηματιστήριο του Παρισιού]. Ωστόσο, ανεξαρτήτως των προκαταλήψεών μας, η ομοφωνία των εύπορων τάξεων αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό των φασιστικών κόμματων. Αυτή η ομοφωνία του Μεγάλου Κεφαλαίου συνοδεύεται πάντα με την ενότητα του Έθνους που σβήνει τις διαφορές. Για να είμαστε ίσοι, θα πρέπει να είμαστε ίδιοι. Αυτό είναι κάτι που ο πρόεδρος Ολάντ είχε αρχίσει να εφαρμόζει με το νόμο του «Γάμου για όλους» το 2012-13. Ο νόμος αυτός, ο οποίος παρουσιάστηκε ότι αποκαθιστούσε την ισότητα μεταξύ των πολιτών ανεξάρτητα από το σεξουαλικό τους προσανατολισμό, έθετε de facto ότι οι ανάγκες των ζευγαριών με παιδιά είναι ίδιες με εκείνες των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Υπήρχαν όμως πολλές άλλες πιο έξυπνες λύσεις. Η αντίθεση σε αυτό το νόμο προκάλεσε τεράστιες διαδηλώσεις, αλλά δυστυχώς χωρίς να φέρει καμία άλλη πρόταση, και μερικές φορές συνοδεύτηκε με ομοφοβικά συνθήματα. Με τον ίδιο τρόπο, με αφορμή την επίθεση κατά του Charlie Hebdo αποτάθηκε φόρος τιμής υπό τον ήχο των «Είμαι Σαρλί!», ενώ σε πολίτες που δήλωναν «Δεν είμαι Σαρλί» ασκήθηκαν διώξεις από τη δικαιοσύνη. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι οι Γάλλοι δεν αντιδρούν ούτε εναντίον της ομοφωνίας του Μεγάλου Κεφαλαίου ούτε κατά των κατά των διαταγών να χρησιμοποιηθούν οι ίδιες νομικές ρυθμίσεις και να πρεσβεύουν τα ίδια συνθήματα. Αντιθέτως, επιμένουν να θεωρούν το σημερινό Εθνικό Μέτωπο ως «φασιστικό» χωρίς άλλο επιχείρημα πέρα από το να επικρίνουν το μακρινό παρελθόν του. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ;  Η πλειοψηφία των Γάλλων πιστεύει ότι ο Εμμανουέλ Μακρόν θα είναι ένας πρόεδρος α-λα-Σαρκοζί και α-λα-Ολάντ, ένας άνθρωπος που θα συνεχίσει την πολιτική τους. Έτσι αναμένουν ότι η χώρα τους θα οδεύει προς την παρακμή όλο και περισσότερο. Αποδέχονται αυτή την κατάρα πιστεύοντας ότι έτσι θα απομακρύνουν την απειλή της άκρας δεξιάς. Πολλοί θυμούνται ότι κατά την ίδρυσή του, το Εθνικό Μέτωπο συγκέντρωσε τους ηττημένους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη σοσιαλιστική πολιτική του εποικισμού της Αλγερίας. Επικεντρώνονται στα πρόσωπα ορισμένων συνεργατών (Collaborateurs) με τη ναζιστικό κατακτητή, χωρίς να βλέπουν ότι το σημερινό Εθνικό Μέτωπο δεν έχει τίποτα το κοινό με αυτούς τους ανθρώπους. Συνεχίζουν να καθιστούν υπόλογο τον υπολοχαγό Ζαν-Μαρί Λε Πεν (πατέρας της Μαρίν) για το αλγερινό δράμα και να απαλλάσσουν από τις ευθύνες τους σοσιαλιστές ηγέτες της εν λόγω εποχής, ιδιαίτερα τον τρομερό υπουργό Εσωτερικών τους, τον Φρανσουά Μιτεράν. Ουδείς θυμάται ότι το 1940 ήταν ένας φασίστας υπουργός, ο στρατηγός Ντε Γκωλ, ο οποίος αρνήθηκε την επονείδιστη ανακωχή με τη ναζιστική Γερμανία. Αυτός ο άνθρωπος, επίσημος δελφίνος του στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν (ο οποίος ήταν νονός της κόρης του), ξεκίνησε μόνος του την Αντίσταση. Παλεύοντας ενάντια στη παιδεία και τις προκαταλήψεις του, συγκέντρωνε σιγά-σιγά γύρω του, εναντίον του πρώην μέντορά του, Γάλλους από όλα τα κοινωνικά στρώματα για να υπερασπιστούν τη Γαλλική Δημοκρατία. Ο ίδιος ένωσε τις δυνάμεις του με μια αριστερή προσωπικότητα, τον Ζαν Μουλέν, ο οποίος μερικά χρόνια πριν είχε κρυφά καταχραστεί χρήματα από το υπουργείο Ναυτιλίας και είχε διακινήσει όπλα για να στηρίξει τους Ισπανούς Ρεπουμπλικανούς ενάντια στους φασίστες. Ουδείς θυμάται ότι ένας συνάδελφος του Ντε Γκωλ, ο Ρομπέρ Σουμάν, έβαλε την υπογραφή του στην ανακωχή της ντροπής, και στη συνέχεια, μερικά χρόνια αργότερα, ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (τώρα Ευρωπαϊκή Ένωση)· έναν υπερεθνικό οργανισμό που σχεδιάστηκε κατά το πρότυπο των Ναζί της «Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης» ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και σήμερα κατά της Ρωσίας. ΤO MONTEΛΟ ΟΜΠΑΜΑ-ΚΛΙΝΤΟΝ   Ο Εμμανουέλ Μακρόν έλαβε την υποστήριξη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Έχει συγκεντρώσει μια ομάδα εξωτερικής πολιτικής που αποτελείται από τους κυριότερους νεοσυντηρητικούς διπλωμάτες και δεν έκρυψε την υποστήριξή του για την εξωτερική πολιτική των Δημοκρατικών των ΗΠΑ. Ο Μπαράκ Ομπάμα, παρά το γεγονός ότι παρουσίασε την εξωτερική πολιτική του με μια διαμετρικά αντίθετη ρητορική από αυτή του προκατόχου του, του Ρεπουμπλικάνου Τζωρτζ Μπους, στην πράξη ακολούθησε σε όλα τα σημεία τα βήματά της. Και οι δύο άνδρες ηγήθηκαν διαδοχικά του ιδίου σχεδίου καταστροφής των κοινωνιών της ευρύτερης Μέσης Ανατολής που μετράει ήδη πάνω από 3 εκατομμύρια νεκρούς. Ο Εμμανουέλ Μακρόν στηρίζει αυτή την πολιτική, αν και δεν είναι ακόμη γνωστό εάν προτίθεται να την δικαιολογήσει μέσω του «εκδημοκρατισμού» ή μέσω της «αυθόρμητης επανάστασης». Ενώ στις εκλογές στις ΗΠΑ η Χίλαρι Κλίντον ηττήθηκε, ο Εμμανουέλ Μακρόν αναμένεται να εκλεγεί στη Γαλλία. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Μαρίν Λε Πεν θα είναι σε θέση να παίξει το ρόλο του Σαρλ Ντε Γκωλ, αλλά τρία πράγματα είναι αναμενόμενα: Όπως το 1940, όταν οι Βρετανοί καταπίνοντας την αποστροφή τους, φιλοξένησαν τον Ντε Γκωλ στο Λονδίνο, ομοίως σήμερα, οι Ρώσοι θα στηρίξουν την Λε Πεν. Όπως το 1939, όπου λίγοι ήταν οι κομμουνιστές που αψηφώντας τη γραμμή του κόμματός τους, εντάχθηκαν στην Αντίσταση, λίγοι είναι σήμερα οι υποστηρικτές του Ζαν-Λυκ Μελανσόν που θα κάνουν το «αμαρτωλό» βήμα. Ωστόσο, μετά την επίθεση των Ναζί στην ΕΣΣΔ, ήταν σύσσωμο το Κομμουνιστικό Κόμμα που υποστήριξε τον Ντε Γκωλ και αποτελούσε την πλειοψηφία της Αντίστασης. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα επόμενα χρόνια ο Μελανσόν θα πολεμήσει στο πλευρό της Λε Πεν. Ο Εμμανουέλ Μακρόν ποτέ δεν θα κατανοήσει τους ανθρώπους που αντιστέκονται υπέρ της κυριαρχίας της πατρίδας τους. Δεν θα καταλάβει επομένως τους λαούς της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής» που αγωνίζονται για την πραγματική ανεξαρτησία τους γύρω από τη Χεζμπολάχ, τη Συριακή Αραβική Δημοκρατία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, Βηρυτός (Λίβανος), 25 Απριλίου 2017.   Πηγή: www.voltairenet.org [Μικρές διαφοροποιήσεις στην ελληνική μετάφραση που υπάρχει αναρτημένη στο σάιτ του Réseau Voltaire έγιναν από την Αθηνά, με στόχο την καλύτερη κατανόηση του άρθρου]   πηγή: https://engymo.wordpress.com/2017/04/26/%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B2%CF%85%CE%B8%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9/#more-2617 Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana