Μια σύνοψη των επιχειρημάτων που θα αναμασά το επόμενο διάστημα όλο το μενουμε-ευρωπαϊκό μέτωπο ανέλαβε να κάνει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ ενόψει της Συνόδου της Μάλτας.
Παρουσιάζοντας την «απειλή» που δέχονται οι χώρες της ΕΕ από την Κίνα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, ξεχνά να αναφερθεί στην απειλή του Βερολίνου. «Η διάλυση της ΕΕ δεν θα οδηγήσει στην αποκατάσταση της μυθικής, πλήρους κυριαρχίας των χωρών μελών της, αλλά στην αληθινή εξάρτηση από τις υπερδυνάμεις: τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα» αναφέρει σε κέιμενό του.
Το κείμενο Τουσκ έρχεται να απαντήσει για λογαριασμό του Βερολίνου στη βαρυσήμαντη συνέντευξη στους Financial Times του συμβούλου του Τραμπ, Πίτερ Ναβάρο, με την οποία εξηγούσε πως η Γερμανία χρησιμοποιεί την ευρωζώνη για να εκμεταλλεύεται τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και κυρίως την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Το γεγονός ότι οι παρατηρήσεις Ναβάρο γίνονται από τα λάθος χείλη και με συγκεκριμένη σκοπιμότητα (για αρκετούς αποτέλεσαν την τροχιοδεικτική βολή ενός νομισματικού πολέμου μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου), δεν μειώνει τη σημασία τους και την αλήθεια τους.
Όπως φαίνεται από την επιστολή Τουσκ, η μεγαλύτερη ανησυχία του Βερολίνου και των γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες είναι ότι εκτός από τα λαϊκά στρώματα, που απορρίπτουν την ευρωζώνη όποτε τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν μέσω δημοψηφισμάτων, έχουν αρχίσει να κάνουν «νερά» και σημαντικά τμήματα των οικονομικών ελίτ.
Ο Τούσκ χαρακτηρίζει σαν μεγάλη απειλή τον «τρόπο σκέψης των φιλο-Ευρωπαϊκών ελίτ» (αναφέρεται βέβαια στις φιλο-ΕΕ ελίτ και συγχέει σκόπιμα τις λέξεις Ευρώπη και ΕΕ) και κάνει λόγο για μείωση της πίστης, αυτών των ελίτ, στην πολιτική ενοποίηση αλλά και για υποταγή τους σε λαϊκιστικά επιχειρήματα.
Είναι προφανές ότι το Βερολίνο αισθάνεται πλέον να το εγκαταλείπουν παραδοσιακοί του σύμμαχοι στην Ευρώπη. Πρόκειται για τμήματα των οικονομικών ελίτ που συνειδητοποιούν ότι το ευρώ και η ΕΕ μπορεί να τους προσέφεραν μια κολοσσιαία αναδιανομή πλούτου από τους φτωχούς προς τους πλούσιους αλλά σε βάθος χρόνου βοήθησαν περισσότερο την γερμανική οικονομία διαλύοντας τις βιομηχανικές δομές και το εμπόριο όλων των άλλων χωρών.
Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι το τελευταίο διάστημα στα αγγλοσαξωνικά μέσα ενημέρωσης κάνουν όλο και συχνότερα την εμφάνισή τους τους γραφήματα και αναλύσεις που αποδεικνύουν τα γιγαντιαία οφέλη που είχε το ευρώ για την γερμανική ανταγωνιστικότητα και τα πλεονάσματα που συσσωρεύει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γράφημα που παρουσίασε το κέντρο ερευνών Stratfor για την εκτίναξη των γερμανικών πλεονασμάτων μετά την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος. Το Stratfor (το οποίο ουδέποτε έκρυψε τις σχέσεις του με αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) αναρωτιέται εάν «Βρίσκεται ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας προ των πυλών;»
Το Βερολίνο θα προσπαθήσει το επόμενο διάστημα να συσπειρώσει τις δυνάμεις του στην ΕΕ  γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί αναλώσιμους στρατιώτες στην επερχόμενη οικονομική σύγκρουση με την Ουάσινγκτον. Από εκεί προκύπτει άλλωστε και η σκληρή απάντηση της Μέρκελ και αξιωματούχων της ΕΕ στις πρόσφατες κινήσεις του Τραμπ για το προσφυγικό. Ή μήπως θέλουν να πιστέψουμε ότι η ΕΕ, που άφησε 5.000 ανθρώπους να πνιγούν στα σύνορά της, θυμήθηκε αίφνης τον ανθρωπισμό της;
Πρόκειται όμως για μια σύγκρουση σε ξένο αχυρώνα. Το γεγονός ότι η Ουάσινγκτον ετοιμάζεται να συγκρουστεί με το Βερολίνο δεν μας φέρνει πιο κοντά στην γερμανική οικονομία, η οποία διέλυσε τς ήδη αδύναμες παραγωγικές δομές της χώρας μας. Ίσως είναι μάλιστα  η καλύτερη στιγμή για τις μικρές χώρες της ΕΕ να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη πριν πολτοποιηθούν ολοκληρωτικά σαν τα βατράχια που σκοτώνονται όταν μαλώνουν τα βουβάλια.
Το όραμα μιας κοινής, ενωμένης  Ευρώπης απαιτεί περισσότερο από ποτέ απομάκρυνση από την ΕΕ της Γερμανίας.

Άρης Χατζηστεφάνου
 
πηγή:

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη