ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ--- ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ " ΕΜΕΙΣ "

HomeΕΛΛΑΔΑNews

Μακρυγιάννης: Είμαστε στο "εμείς"

 ενας ελληνας 

Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια 
τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και
 υπουργοί και βουλευταί, τόχουν σε δόξα, τόχουν
 σε τιμή, τόχουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι 
έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά 
εις την πατρίδα (1).

Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και 
βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως 
ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.

Αυτά δεν τα λέγω εγώ μοναχός, τα λέγει όλο το 
κοινό και οι ’φημερίδες. Κι όσα σημειώνω τα 
σημειώνω γιατί δεν υποφέρω να βλέπω το άδικον
 να πνίγη το δίκιον.

Δια ’κείνο έμαθα γράμματα εις τα γεράματα και 
κάνω αυτό το γράψιμον το απελέκητο, ότι δεν 
είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω· ήμουν
 φτωχός κ’ έκανα τον υπερέτη και τιμάρευα άλογα
 κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα να βγάλω το 
πατρικό μου χρέος, όπου μας χρέωσαν οι 
χαραμήδες [κλέφτες], και να ζήσω κ’ εγώ σε 
τούτην την κοινωνίαν όσο έχω τ’αμανέτι του Θεού
 εις το σώμα μου.

Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμη νεκρανάστασιν 
εις την πατρίδα μου, να την λευτερώση από την 
τυραννίαν των Τούρκων, αξίωσε κ’ εμένα να 
δουλέψω κατά δύναμη λιγώτερον από τον 
χειρώτερον πατριώτη μου Έλληνα.

Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν 
τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για 
την Ελλάδα – ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κ’ 
εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την 
έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και 
πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και 
στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· 
όσοι αγωνιστήκαμεν αναλόγως ο καθείς, έχομεν 
να ζήσωμεν εδώ.

Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να
 μην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να 
λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή 
χαλάση, να λέγη εγώ· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν,
 τότε να λένε «εμείς».

Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να 
μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν 
όλοι μαζί.

Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ 
αγωνίζωνται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους, να ιδούνε 
και τα παιδιά μου και να λένε· «Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν
 θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες.

Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζωνται εις το καλό της 
πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι 
καλά δικά τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας. Ότι θα είναι
 καλά δικά τους.

Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να 
πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και νάχουν την 
επιρροή για ικανότη (2).

(1) Λένε του αδερφού του Κορφιωτάκη· «Ο αδερφός σου έφαγε τόσα εθνικά υποστατικά 
και χρήματα του Έθνους· διατί να δώση της χήρας τώρα το Έθνος και τρακόσες δραχμές 
τον μήνα; - Ήταν άξιος και τα πήρε όλα αυτά, λέγει, κι από την αξιότη του αυτείνη τον 
έβαλε κι ο Βασιλέας δυο βολές υπουργόν, μίαν εις την Οικονομίαν (και διόρθωσε όλα 
αυτά οπού είχε κάμη και πήρε κι άλλα) – τώρα δι’ αυτά πλερώστε και τρακόσες δραχμές 
τον μήνα!»

Κάνει το νομοσκέδιον ο Χρηστίδης, ο υπουργός ο τωρινός της Οικονομίας. Πουλεί κι 
αυτός
 το σμυρίδι έντεκα δραχμές το καντάρι· του δίνουν δεκάξι· «Τόδωσα τώρα» λέγει.

Πιάνει ο Μπάλμπης, οπού ήταν υπουργός της Οικονομίας, τον συναδεφόν τον Γιωργαντά 
Νοταρά, υπουργόν του Εσωτερικού, και του ζητεί τα όσα έχει κατακρατήση του Έθνους, 
350 χιλιάδες δραχμές. «Κι αν δεν τα δώσης, του λέγει, δεν συνεδριάζομεν μαζί· 
απαρατιώμαι». Του λέγει ο Βασιλέας· «Είναι δεχτή η απαραίτησή σου». Κι απαρατήθη. Κι 
άλλα κι άλλα πλήθος τοιαύτα. ( Ο Ζ. Ι. Βάλβης υπουργός επί της Δικαιοσύνης και 
προσωρινώς επί των Οικονομικών εν τω υπουργείω Κριεζή παρητήθη την 10ην Μαΐου 1850
. Σημ. εκδ.).

(2) Επειδήτις ολοένα λέγω κατάχρησες, μη στοχάζεστε ότι έχω πάθος εις τους ανθρώπους.
 Ψάξετε τις ’φημερίδες, τηράτε και τα πραχτικά των Βουλών, μ’ όλον οπούναι τέτοιες
 Βουλές όπου υπερασπίζονται την κλεψιά και ’διοτέλεια και πολεμούνε την δικαιοσύνη·
 και μ’ όλον αυτό θα ιδήτε αν αληθινά είναι αυτά οπού σημειώνω.

Είπα σε πολλά μέρη, λέγω και τώρα· εγώ τάγραψα αυτά όλα κι όποιος απ’ όσους μιλώ 
προσωπικώς στοχάζεται ότι τον αδικώ και είναι κακία μου κ’ όχι αλήθεια, έχει το ελεύθερον
 να γράψη κι αναντίον μου ό,τι λάθη έκαμα εις τον αγώνα της πατρίδος· όχι όμως 
παθητικώς, αλλά συντροφεμένος με την αλήθεια, με την παρατήρησιν.

Όμως δεν έχει κανένας το δικαίωμα να γράψη ούτε υπέρ μου, ούτε κατά αν δεν διαβάση 
πρώτα όλο τούτο αρχή και τέλος κι όλα μου τ’ αποδειχτικά και τα χαρτιά μου – και τότε ας
 κάμη την παρατήρησή του, όχι πρωτύτερα.

Κι εγώ έκαμα λάθη και κάνω· άνθρωπος είμαι. Και πρέπει να γράφωνται και τα καλά μας 
και τα κακά μας.

Από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, Παρουσίαση – σχόλια Δημήτρη 
Φωτιάδη, εκδόσεις Μέρμηγκα

egriechen.info

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2015/03/makrygiannis-imaste-sto-emeis.html#ixzz4YnICDiiO 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook