Όταν η ηλιθιότητα στις συνεντευξεις βαράει κόκκινο
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω την πολλή επισημότητα και φανφάρα στις δουλειές. Ειδικά σε μια εποχή όπως η σημερινή, έχει αρχίσει να καταντάει γραφικό να περιμένεις από κάποιον που αμείβεται με βασικό μισθό να κατέχει και το εργασιακό savoir vivre, πόσο, δε, να το χρησιμοποιεί και συνέχεια. Μοιάζει με ένα κατάλοιπο άλλης εποχής, πιο cult προσωπικοτήτων και ιδεολογιών.
Αυτό βέβαια που με εκπλήσσει ακόμα περισσότερο είναι όταν πας για συνέντευξη και συμβαίνει αυτό. Προφανώς και δεν εννοώ να μην είσαι κόσμιος ή οτιδήποτε, αλλά πολλές από τις ερωτήσεις που κάνουν τα αλάνια του HR ή οποιοσδήποτε τμηματάρχης σε ανακρίνει – όπα, συγγνώμη, συναντάει για να συζητήσετε τη θέση- μοιάζουν βγαλμένες είτε από αμερικάνικη γιάπικη ταινία των ’80s είτε από σκετσάκια των ΑΜΑΝ με τον Κακομοίρογλου να ψάχνει για δουλειά.
Μετά από μια ενδελεχή έρευνα μισής ώρας που έκανα στο διαδίκτυο, μερικούς φίλους και δικές μου εμπειρίες, είπα να συγκεντρώσω τα καλύτερα διαμάντια που έχουν ακουστεί κατά γενική ομολογία και να απαντήσω ειλικρινά σε αυτά (οι ερωτήσεις είναι σε δική μου ελεύθερη απόδοση, χωρίς να χάνουν νόημα):
- Τα εχέγγυά σας είναι πολύ υψηλότερα από αυτά που ζητάμε. Γιατί απευθυνθήκατε εδώ;
Ξέρω ‘γω, ρε μάστορα, βαρέθηκα να κοιτάω τα πτυχία στον τοίχο μου και είπα να σας στείλω βιογραφικό επειδή το έλεγε ο αστρολογικός μου χάρτης. Εσύ τι ωροσκόπο έχεις αλήθεια;
- Έχετε σκοπό να μείνετε έγκυος την επόμενη δεκαετία;
Όχι, κοίτα να δεις, τα πράματα είναι απλά. Βάση πλάνου και σχεδίου που έχω κάνει, αλλά και λόγω έγκυρων πηγών μου (του Αυτιά) ότι το προσδόκιμο ζωής θα ανέβει πολύ, παιδί θα κάνω μετά τα πενήντα. Κάτι ιστορίες που λένε για εμμηνοπαύσεις κ.λπ., μην τις πιστεύεις, μας ψεκάζουν. Στην τελική, μήπως και με αυτά που θα μου δίνεις θα μπορώ να συντηρήσω παιδί;
- Η εταιρεία μας έχει εξαιρετικά υψηλές ηθικές αξίες και τις πρεσβεύει στο μέγιστο βαθμό. Πιστεύετε ότι μπορείτε να ανταποκριθείτε;
Να το συζητήσουμε. Αν με ρωτάς αν θα σου κλέψω το ταμείο, όχι. Αν θα σου κλέψω δυο στυλό κι αν θα βγάλω τσάμπα φωτοτυπίες, ναι. Και εν κατακλείδι, αν είναι να συνεχίσουμε τις πίπες, να παραγγείλουμε καμιά πίτσα γιατί το βλέπω να τραβάει πολύ το μουχαμπέτι.
- Η εταιρεία μας δεν πληρώνει καλά, αλλά απαιτεί άριστη απόδοση, κάτω από υψηλή πίεση και με φροντίδα στη λεπτομέρεια. Μπορείτε να ανταπεξέλθετε;
Όχι, αλλά θα σου πω ναι απλά και μόνο για να με πάρεις αν δεν έχω κάτι άλλο. Και ίσως σε ανέχομαι μέχρι να βρω κάτι ελαχίστως καλύτερο. Αλλά όταν φύγω μη μου κάνεις μουτράκια και ναζάκια, ξηγημένα πράματα. Σαν ελεύθερη σχέση δες το.
- Α, βλέπω η διπλωματική σας ήταν βασισμένη πάνω στην εταιρεία μας και τώρα έχετε την ευκαιρία να ανταγωνιστείτε για μια θέση εδώ, δουλεύοντας μαζί μας. Τι σου είναι η τύχη, ε;
Ναι, όντως ήταν πολύ τυχερό που είχα το e-mail σας και έστειλα καμιά εικοσαριά φορές το CV μου. Η πουτάνα η ζωή όλο συμπτώσεις είναι.
- Πού και πώς βλέπετε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Οπτιμιστικά, σε μια διοικητική θέση χωρίς ιδιαίτερο φόρτο εργασίας και με καλό μισθό. Ρεαλιστικά, όσα ξέρεις, ξέρω. Κι από όσα ρεαλιστικά ελπίζω, ίσως και τα μισά.
- Εσείς θα προσλαμβάνατε τον εαυτό σας;
Ναι μωρέ, καλό παιδί είμαι, εργατικός είμαι, έχω και κάτι πτυχία και κάτι προϋπηρεσίες, καλός φαίνομαι για να με πάρω. Τώρα να σε ρωτήσω εγώ: εσύ θα απέλυες τον εαυτό σου;
- Η εταιρεία μας προσπαθεί να γίνει ευέλικτη στο θέμα του πόσα άτομα απασχολεί, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να χρειαστεί να μην πάρετε πάνω από μια σερί μέρα άδεια και να κάθεστε υπερωρίες. Συμφωνείτε με αυτό;
Ναι μωρέ, ποιος πάει να ξεκουραστεί τώρα και γιατί να θέλω να περάσω χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτά είναι για τους ρέμπελους και τους πάρτι άνιμαλς.
- Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον κι απαντήσατε στην αγγελία μας;
Τι να σου πω, θα σε γελάσω, μάλλον επειδή θα ζήταγε παρόμοια πράματα με τις υπόλοιπες 200 αγγελίες που διάβασα και επειδή δεν ήθελα να περάσετε για ρατσιστή, είπα να στείλω και εδώ. Μην πείτε ότι δε σας παίζω.
Και τέλος, το προσωπικό αγαπημένο, που συνήθως πάει παρεάκι με το νούμερο 9.
- Γιατί θέλετε να εργαστείτε σε εμάς;
Εχμ, να, πως να στο πω. Κάτσε, μου έρχονται οι λέξεις. Α, ναι. Εδώ είναι. Γιατί κάπως πρέπει να ζήσω! Μαλάκα!
Γράφει ο Βαγγέλης Βαΐτσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου