Χειρότερα τα πράγματα; Τότε αλλάζουμε τις λέξεις
Όσο οι συνέπειες της κρίσης γίνονται οδυνηρότερες, τόσο ηγλώσσα που τις περιγράφει γίνεται μαλακότερη, κομψότερη, επισημονικοφανής, πιο αόριστη. Νέες λέξεις εμφανίζονται, που δεν υπάρχουν και στα μεγαλύτερα λεξικά. Άλλες αλλάζουν σημασία. Καινούργιοι όροι επινοούνται. Γνωστά πράγματα βαφτίζονται με νέα ονόματα. Ελληνικές λέξεις παραμερίζονται και στη θέση τους χρησιμοποιούνται ξένες.
Έχουμε λοιπόν :
Αγορές, όχι κεφαλαιούχους
Πρότζεκτ, όχι πρόγραμμα
Τρόικα, όχι δανει(λη)στές
Θεσμούς, όχι τρόικα
Κουαρτέτο, όχι θεσμούς ( Η κακοσήμαντη τρόικα γίνεται θεσμοί, που είναι πιο κομψό, και ύστερα κουαρτέτο, δηλαδή μουσική σύνθεση ή μουσικό σύνολο)
Κάπιταλ κοντρόλς (γραμμένο στα αγγλικά βέβαια, αλίμονο δεν ξέρουμε, capital controls), όχι κεφαλαιακούς ελέγχους
Πιστωτικό γεγονός, όχι χρεοκοπία
Αφήγηση και αφήγημα, όχι πολιτική ανάλυση και πολιτική πρόταση
Διακύβευμα, όχι στοίχημα, το κρίσιμο (ζήτημα)
Προτάγματα, όχι προτεραιότητες, όχι τα κύρια
Μέτρα με πρόσημο κοινωνικό, αριστερό, προοδευτικό, όχι μέτρα φιλολαϊκά
Αποτύπωμα της πολιτικής, όχι συνέπειες της πολιτικής
Αναπροσαρμογή της μισθοδοτικής δαπάνης, όχι περικοπές στους μισθούς
Αναπλαισίωση του συστήματος μισθοδοσίας μέσα από επανυπολογισμό βάσει του νέου νόμου, όχι κόψιμο μισθών
Μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, όχι κόψιμο των συντάξεων και γενικότερα αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων
Απασχόληση, όχι εργασία
Απασχολούμενους, όχι εργαζομένους
Ανασφάλιστη εργασία, όχι ωμός εκβιασμός και εκμετάλλευση
Προνόμια, όχι δικαιώματα
Ελαστικές μορφές απασχόλησης, όχι μισό ωράριο, μισή εργασία
Αναδιαρθρώσεις στην οικονομία, όχι καταστροφή της παραγωγικής βάσης της οικονομίας
Εξορθολογισμός του αριθμού των υπαλλήλων, όχι απολύσεις
Παραχώρηση και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι εκποίηση, όχι ξεπούλημα
Χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όχι τράπεζες
Πι ες άι (επί το ελληνικότερον PSI, αρχικά από το Private Sector Involvement), όχι ληστεία των αποθεμακών των ασφαλιστικών ταμείων
Περιορισμός της σπατάλης, όχι περικοπή των κοινωνικών δαπανών υγείας, παιδείας, πρόνοιας, όχι γκρέμι του όποιου κοινωνικού κράτους
Σπρέντ, όχι διαφορά επιτοκίου
Στρατηγικοί κακοπληρωτές, όχι οφειλέτες η λαικότερα μπαταξήδες
Χέρ κατ του χρέους(στα αγγλικά βέβαια haircut), όχι κούρεμα
Μηχανισμός αυτόματης δημοσιονομικής διόρθωσης ή Αυτόματος μηχανισμός διόρθωσης παρεκκλίσεων ή Δημοσιονομκός περιοριστής ή Δημοσιονομικός ρυθμιστής απαιτήσεων (πόση εφευρετικότητα!), όχι κόφτης
Χοτ σποτς, όχι Κέντρα υποδοχής ή ταυτοποίησης ή ελέγχου
ΕΕΤΑ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων), στη συνέχεια ΕΕΤΗΔΕ (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, στη συνέχεια ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων), όχι χαράτσι.
Το αποτέλεσμα είναι πολλοί να αισθάνονται αμηχανία, γιατί δεν καταλαβαίνουν ακριβώς το περιεχόμενο αυτών των εννοιών. Άλλοι αισθάνονται δέος απέναντι σε όσους χρησιμοποιούν τη νέα ορολογία. Άλλοι αισθάνονται μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη γλώσσα, γιατί δεν καταλαβαίνουν τίποτε από όλες αυτές τις αγγλοελληνικούρες.
Το σοβαρότερο είναι ότι η γλωσσική σύγχυση φέρνει και τη διανοητική σύγχυση. Είναι γνωστό ότι σκεφτόμαστε με λέξεις και ότι γλώσσα και σκέψη εξελίσσονται από κοινού. Λέξεις με θολό ή αναντίστοιχο προς τα πράγματα περιεχόμενο εμποδίζουν, αν δεν παραλύουν εντελώς, τη σκέψη.
Στο μεταξύ από μέρα σε μέρα, από αξιολόγηση σε αξιολόγηση οι δανει(λη)στές προβάλλουν νέες απαιτήσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, είτε πρόθυμα είτε, αναγκαστικά, γιατί δεν έχουν, όπως λένε, άλλη επιλογή, υπακούουν. Προωθούν και εφαρμόζουν μια πολιτική που διαλύει την παραγωγική βάση της χώρας, που κατεδαφίζει το όποιο κοινωνικό υπήρχε και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αυτών που παράγουν τον πλούτο. Ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Δεσμεύουν τις μελλοντικές γενιές για δεκαετίες και δεκαετίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου