Σ 4 & 5 ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ ΨΙΛΙΒΕΛΟΝΗΣ
Ωστόσο και οι δυο τους προέρχονταν από διαφορετικούς κόσμους. Ο δυναμισμός της σκέψης του Αστέρη εντυπωσίαζε την Λούση ενώ εκείνος έβλεπε να του ανοίγεται ένας κόσμος ανοχής προς τον άλλο άνθρωπο. Ένα κόσμο που αποδέχεται το σφάλμα χωρίς να το εκμεταλλεύεται, δέχεται και την συγνώμη, αρκεί αυτή να είναι ειλικρινής. Σ’ αυτόν τον κόσμο δεν υπήρχαν θηρευτές και θύματα αλλά άνθρωποι που μ’ ένα ποτήρι κρασί μπορούσαν να διασκεδάζουν. Και τραγούδια που δίπλα στην Λούση και μέσα στον κόσμο της, αποκτούσαν διαφορετικό νόημα απ’ αυτό που είχε συνηθίσει να τους δίνει. Τραγούδια που μετέφεραν μια διαφορετική ποίηση στην ψυχή του και που ευαγγελίζονταν έναν κόσμο τόσο διαφορετικό αλλά και τόσο ελκυστικό. Οι δυο τους έκαναν μακρύς περιπάτους συζητώντας γι’ αυτά που θα ήθελαν να συμβούν στον κόσμο έτσι που αυτός να γίνει ένα μέρος που να χωράει τον ενθουσιώδη έρωτα που τους τύλιγε. Έναν κόσμο που θα είχε για όλους χρόνο να ζήσουν την ζωή τους. Βλέπεις εμείς οι πολλοί, κάναμε τη ζωή μας αγώνες της φόρμουλα και τρέχουμε να την προλάβουμε. Γρήγορα μιλάμε, γρήγορα απαντάμε και ακόμα πιο γρήγορα ενεργούμε με την κατάσταση να επιταχύνεται διαρκώς. Φρούτο που φύτρωσε στην Αμερική και το κουβάλησαν σ’ όλον τον κόσμο, μόνο που εμείς είχαμε τον χρόνο να δούμε τις συνέπειες αλλά δεν κάναμε τίποτα για να το ξεφύγουμε. Πέσαμε στην παγίδα της επιτάχυνσης γιατί κάποιοι από πολύ ψηλά, δεν περίμεναν ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να βγάλουν το επόμενο δισεκατομμύριο. Κι έτσι μας επιβλήθηκαν ρυθμοί φόρμουλας. Όμως οι φόρμουλες αλλάζουν συνέχεια μηχανές, οι άνθρωποι μια την έχουν και την ξεχαρβαλώνουν διαρκώς καθώς προσπαθούν ν’ αντέξουν τον συνεχώς αυξανόμενο ανταγωνισμό. Κάπου εκεί αρχίζουν τις πολυβιταμίνες, μαζί με τα ψυχοφάρμακα και τις κοκαΐνες…
Τελικά αυτό που δεν εννοούν να καταλάβουν οι άνθρωποι είναι ότι όλα αυτά που φτιάχνονται με ταχύτητα είναι άχαρα. Ίσως να εντυπωσιάζουν με τον όγκο τους μα είναι πάντα άχαρα και αναλώσιμα. Τα κοιτάς και θαρρείς ότι οι γωνίες τους σε γρατζουνούν. Τίποτα σ’ αυτά δεν είναι στρογγυλεμένο γιατί το στρογγύλεμα χρειάζεται πείρα και η πείρα θέλει χρόνο, αυτό που κανείς δεν διαθέτει σήμερα. Η επιτάχυνση έχει κάνει τους πάντες να τρέχουν σαν τρελοί μπας και προλάβουν τη ζωή τους ενώ αυτή θα βρίσκεται πάντα κάμποσα μέτρα πιο μπροστά. Έτσι εξηγείται γιατί στις ¨αναπτυγμένες¨ κοινωνίες οι άνθρωποι δεν πίνουν ένα ποτηράκι για να συνοδέψουν την παρέα τους αλλά μεθούν άγρια, μπας κι αντέξουν τη ζωή τους ενώ αυτή θα τους ετοιμάζει το επόμενο τρέξιμο.
Έτσι ήθελαν τον χρόνο τους, ο Αστέρης και η Λούση, συμβατό με τη ζωή που ήθελαν να έχουν.
Αλλά τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουν! Σ’ έναν απ’ αυτούς τους περιπάτους τους είδε η θεία του η Τέτα, μικρότερη αδελφή της μαμάς του, η οποία έσπευσε ασθμαίνουσα να τα προλάβει στην κυρία Ματούλα:
-Τι να σου πω, Ματούλα μου, δεν μου φάνηκε σόι αυτή! Ποιος ξέρει με τι τσούλα έμπλεξε το παιδί! Κοιτάξτε να το μαζέψετε μην έχουμε τα ίδια με τον Σάκη, τον ανιψιό του άντρα σου!
-Ο θεός σ’ έστειλε Τέτα μου! Το βρήκε άβγαλτο το αγόρι μου και πάει να το τυλίξει . Η καχπές!!!
Αλλόφρων η κυρία Ματούλα έτρεξε στον άντρα της να τον πληροφορήσει για το κακό που τους βρήκε.
-Μα σου λέω Βησσαρίων, τσουλί! Μέχρι και σκουλαρίκι στη μύτη έχει! Δεν θα ‘χουμε μούτρα να φανούμε στον κόσμο. Μέχρι κι από την εκκλησία θα μας διώξουν…
Σιγά μη τους διώξουν… Και τα όβολα που έπεφταν στο πανέρι? Δεν έριχνε εικοσαράκια ή άντε και κάνα μισό που έριχναν οι πολλοί. Αυτά που έριχνε δεν έκαναν θόρυβο, που πάει να πει.. χάρτινα!
Άντε έτσι κλείνεις την πόρτα σε πεντάευρα και δεκάευρα? Μη λέμε κι ό,τι θέλουμε… Θα μου πεις, μα η εκκλησία παίρνει τα λεφτά για τους φτωχούς. Αμ εκεί είναι η πονηριά! Μοιράζει χρήμα πιστοποιώντας την ισχύ της στην κοινωνία σαν μηχανισμός εξουσίας. Ήξερε ο κύριος Ψιλοβελώνης πως λειτουργούσε η κοινωνία και δεν ανησυχούσε γι’ αυτήν. Έτσι κι αλλιώς από τα θύματα της κοινωνίας πλούτιζε. Ήταν ο καλύτερος σύμμαχός του κι αυτός της το ανταπέδιδε φροντίζοντας να διατηρείται ακμαία η σαπίλα της. Είχε μπρος στα μάτια του όλο το κοινωνικό υφάδι κι αυτός το μετακινούσε έχοντας στα χέρια του το στημόνι. Το χρήμα! Κι όταν κρατάς το στημόνι τότε μπορείς να προβλέψεις και την συμπεριφορά του υφαδιού. Εύκολα πράγματα αυτά…
Εκείνο που δεν μπορούσε να προβλέψει, πράγμα που του έφερνε σύγχυση, ήταν η αντίδραση του ερωτευμένου γιου του. Αν τον πάρει με το άγριο μπορεί να κλοτσήσει και να φύγει με την ομορφονιά. Τότε τι κάνουμε??? Ώρα είναι να έχουμε τα καλά του Σάκη. Α πα πα!!! Στο κάτω – κάτω ο αδελφός του είχε άλλα δυο παιδιά ενώ αυτός τον Αστέρη τον έχει μονάκριβο.
-Βρε κακό που μας βρήκε..!
Μέχρι που να οργανώσει μια στρατηγική για το πώς θα φέρει το πράγμα στον γιο του, είδε κι έπαθε. Όλο άλλαζε σχέδια και επιχειρήματα συζητώντας φωναχτά με τον εαυτό του. Για μια στιγμή του πέρασε απ’ το νου να πληρώσει κανένα παλικαρά να την βγάλει απ’ την μέση και να τελειώνει μαζί της μια και καλή. Έχει και κάποιες γνωριμίες με τους κατάλληλους ανθρώπους που κατά καιρούς χρειάζεται
τις ¨υπηρεσίες¨ τους αλλά το απέκλεισε. Αν το καταλάβαινε ο Αστέρης θα τον έχαναν για πάντα. Άσε που μπορεί να του το ξεφούρνιζε η ίδια η Ματούλα, έτσι φλύαρη που είναι. Φλύαρη και χαζή, δηλαδή... Ποτέ του δεν την έκανε κέφι αλλά είχε συναινέσει στον γάμο τους γιατί ο πατέρας της είχε ένα ενεχυροδανειστήριο, σκέτο χρυσωρυχείο. Παλιότερα, που τα πράγματα ήταν δύσκολα με το συνάλλαγμα και δεν μπορούσαν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, αναλάμβανε (έναντι λογικής αμοιβής) ο πατέρας της Ματούλας να τα μετατρέψει σε χρυσό και να τα 'ξαποστείλει στην θυρίδα των Ψιλοβελωναίων. Όταν είδε τον νεαρό τότε Βησσαρίωνα δεν λυπήθηκε τα παινέματα:
-Προσγειωμένο παιδί και ατσίδα, ο γιος σου Αστέριε, είπε στον πατέρα του. Δεν του ξεφεύγει δεκάρα! Τι λες θα το κάνουμε το προξενιό?
Τον προόριζε για την μειονεκτική κόρη γνωρίζοντας από πριν ότι η πρόταση δεν θα συναντούσε σοβαρές αντιρρήσεις από μέρους του γαμπρού, ένεκα η αδρή προίκα. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του πεθερού του: Το βιό παντρεύει το στοιχειό!!! Και μην περάσει απ’ το νου κανενός ότι δεν εκτιμούσε την κόρη του. Κάθε άλλο! Όμως όταν έχεις ένα επιτυχημένο ενεχυροδανειστήριο ξέρεις να κάνεις και σωστές εκτιμήσεις. Άλλωστε με τους Ψιλοβελωναίους, μιλούσαν την ίδια γλώσσα που ήταν βασισμένη στην σοβαρότητα και την λογική. Τόσο χρήμα; τόση αγάπη! Αυτούς που δεν καταλάβαιναν ήταν οι άλλοι. Αυτούς που σχεδίαζαν χωρίς τον γνώμονα της τσέπης τους. Τι να τους κάνεις τους έρωτες όταν δεν έχεις τ’ από γύρω? Που πάει να πει: Πάρε μια καλή προίκα, στρώσε γερά τη δουλειά και οι έρωτες… θα ‘ρθουν. Χρήμα να υπάρχει!!! Μ’ αυτήν την λογική είχε μεγαλώσει τον Αστέρη και με βάση αυτή την λογική σκόπευε να τον κουβεντιάσει. Εμ… άδικα του ‘λεγε τόσα χρόνια όσα του έλεγε?
Από τις πολλές πρόβες μπροστά στον καθρέφτη είχε αρχίσει να βραχνιάζει μέχρι που αγανάχτησε με τον εαυτό του.
-Φτάνουν οι πρόβες. Με το γιο μου θα μιλήσω, όχι με τον αρχιεπίσκοπο. Θα του τα πω στα ίσα και θα καταλάβει. Τι τον ορμήνευα τόσα χρόνια?
Ζήτησε από τον Αστέρη να περάσει από το μαγαζί το βραδάκι, μετά το κλείσιμο ¨για μια κουβέντα σαν πατέρας με γιο¨. Αυτός παραξενεύτηκε λίγο γιατί ήξερε ότι εκείνες τις ώρες, ο πατέρας του συναντούσε τους ¨άλλους¨ πελάτες. Αυτούς που είχαν να κάνουν με το κρυφό πρόσωπο της επιχείρησης. Αυτό που ο δεσμός του με την Λούση τον είχε κάνει να το απορρίψει. Δεν της είχε πει τίποτα για τις σκοτεινές δραστηριότητες του κυρίου Βησσαρίωνα γιατί ήξερε ότι θα αντιδρούσε βίαια αν της έλεγε ότι ο πατέρας του ήταν απ’ αυτούς που αντιπαθούσε με όλη την δύναμη της ψυχής της, περισσότερο όμως γιατί κι ο ίδιος ντρέπονταν για τις τοκογλυφίες του πατέρα του. Όταν έρχονταν η κουβέντα στις επαγγελματικές δραστηριότητες της οικογένειας, η συζήτηση περιστρέφονταν γύρω από την ενδελεχή ανάλυση της ποιότητας του καφέ και το καλό καβούρδισμα. Άντε να έλεγαν και κανένα καλαμπούρι για τα … στραγαλομπίμπιλα…
Έχει γούστο να με περιμένει με τον δικηγόρο, σκέφτηκε καθώς έσπρωχνε την πόρτα του ιδιαίτερου, για να βρεθεί μπροστά στον πατέρα του που τον περίμενε μ’ ένα χαμόγελο ως τ’ αυτιά. Σηκώθηκε για να τον καλωσορίσει με ασυνήθιστη εγκαρδιότητα, πράγμα που τον παραξένεψε. Δεν τα συνήθιζε αυτά, ο συνήθως βλοσυρός πατέρας του. Ύποπτα πράγματα… Αποφάσισε να κάνει την σφήγκα σε ό,τι κι αν του έλεγε. Άλλωστε αυτήν την ταχτική, του την είχε υποδείξει ο ίδιος παλιότερα όταν του έκανε… επαγγελματικό φροντιστήριο.
-Ποτέ μην απαντάς με την πρώτη, όσο κι αν σου λέει ότι βιάζεται ο άλλος. Κέρδισε χρόνο να το σκεφτείς και δεν θα βγεις χαμένος..
Αυτός που είχε ξεχάσει όλα τα διπλωματικά κόλπα ήταν ο κύριος Βησσαρίων, ο οποίος έπρεπε να αντιμετωπίσει ζητήματα καρδιάς. Κάτι που ο ίδιος ποτέ δεν είχε!
-Ξέρεις, Αστέρη, θέλω να σου μιλήσω για ένα λεπτό θέμα και να με προσέξεις ιδιαίτερα…
Έκανε μια μεγάλη παύση ξεροκαταπίνοντας μπας και πάει πάρα κάτω αυτός ο αναθεματισμένος κόμπος
-Σε είδε η θεία σου η Τέτα με μια κοπέλα που δεν της φάνηκε σόι…
-Γιατί, μπαμπά, είχε κέρατα?
-Όχι, βρε παιδί μου, αλλά να… βαμμένη ξανθιά? Και με σκουλαρίκι στη μύτη?!!!
Εκεί ο Αστέρης πέρασε στην προαποφασισμένη τακτική. Στύλωσε το βλέμμα στον πατέρα του με εμβρίθεια, χωρίς να βγάζει άχνα. Αυτός άρχισε να ρητορεύει με όσα επιχειρήματα είχε προβάρει στον καθρέφτη και χωρίς να έχει δει ποτέ του την Λούση την έβγαλε τέρας της αποκάλυψης, Μέδουσα και άρπυια μαζί σε συσκευασία του ενός. Ο έρμος άκουγε την επιχειρηματολογία του απορώντας που πήγε και σκαρφίστηκε όλα τούτα που του αράδιαζε. Τόση φαντασία ούτε ο Χίτσκοκ! Όταν, μετά από αρκετή ώρα, τελείωσε ο πατέρας του τον κοίταξε μ’ ένα βλέμμα συμπάθειας ή και οίκτου, λέγοντας:
-Καλά θα σου πω μεθαύριο, γιατί έχω να δώσω μάθημα και πρέπει να πάω στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου.
>>>>>>> ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου