Διήγημα για τις πρώτες ημέρες του έτους. Φάρσα με πολύ και αρκετά σκληρή κοινωνική κριτική. Σε συνέχειες
Σ1
Βησσαρίων Ψιλοβελώνης
( Πάσα ομοιότητα με ανθρώπους και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία)
Πολύ υπερήφανος άνθρωπος ο Βησσαρίων και για πολλά πράγματα. Πρώτ’ απ’ όλα για την ιστορία της οικογένειας Ψιλοβελώνη της οποίας ετύγχανε λαμπρός απόγονος. Οι Ψιλοβελωναίοι ήταν ανέκαθεν άνθρωποι νοικοκυραίοι που με την ευφυΐα και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο είχαν συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο Η αλήθεια ήταν ότι δεν είχαν τίποτα σημαντικές επιχειρήσεις.. Ένα καφεκοπτείο, ξηροί καρποί - ζαχαρώδη προϊόντα κι ό,τι άλλο χωράει μια τέτοιου τύπου επιχείρηση. Που πάει να πει… ψιλολόγια. Το μαγαζάκι τους ουδόλως μπορούσε να δικαιολογήσει τον πλούτο που είχε συσσωρεύσει η επί τρεις γενεές πώληση ξηρών καρπών. Έλα όμως που ο κος Βησσαρίων ήταν γνωστός σε όλη την πιάτσα ότι είχε χρήμα, μετρητό… πολύ! Μια φήμη που ο ίδιος δεν την διέψευδε. Ήταν φορές μάλιστα που την τροφοδοτούσε ο ίδιος. Έτσι.. για κράχτη!
Ένα πράγμα ακόμα που έκανε υπερήφανο τον ίδιο καθώς και σύμπασα την οικογένεια Ψιλοβελώνη ήταν ότι ποτέ τους δεν είχαν δώσει ούτε φιστίκι με πίστωση. Στην μετώπη, πάνω απ’ το ταμείο, ο παππούς του είχε αναρτήσει μια επιγραφή με κεφαλαία γράμματα, που είχαν κιτρινίσει πια από την πολυκαιρία: ΠΙΣΤΩΣΙΣ ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ την οποία είχε διατηρήσει και ο πατέρας του ενώ ο ίδιος, τιμώντας το πνεύμα της οικογένειας, είχε συμπληρώσει: ΣΕ ΚΑΝΈΝΑΝ
Το μαγαζί διέθεται δυο χώρους, όσες και οι δραστηριότητες των Ψιλοβελωναίων. Στο μπροστινό, όπου πωλούνταν τα πιο πάνω… ψιλολόγια, που άφηναν - δεν άφηναν ένα μεροκάματο και το πίσω, εκεί που έβγαινε το πολύ το χρήμα. Αυτό το χρήμα που ο ίδιος διαφήμιζε όπως η κότα τ’ αυγό της..!
Έτσι όσοι είχαν κακές εξελίξεις στην δουλειά τους ή κάποιοι αθεράπευτοι χαρτοπαίκτες ή τέλος πάντων σε όποιον η ζωή επιφύλασσε άσχημες ανατροπές και χρειάζονταν άμεσα χρήματα έσπευδαν στον κύριο Βησσαρίωνα. Προϋπόθεση ήταν να έχουν και κάποια ακίνητα που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την επιστροφή των χρημάτων τα οποία βέβαια ήταν βαρυφορτωμένα με τόκους!
-Με σώνεται κύριε Βησσαρίων! Έχω απόλυτη ανάγκη από το ρευστό και η τράπεζα έχει ένα σωρό διαδικασίες.
Τρίχες!! Οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να περάσουν ούτε απ’ έξω από την τράπεζα. Ο Τειρεσίας τους είχε κοκκινίσει από μακρού χρόνου και τους διατηρούσε πιο κόκκινους κι από την σημαία του ΚΚΕ… Ήταν βέβαια και οι φουκαράδες που έπρεπε να κάνουν μεγάλες θυσίες για να σώσουν κάποιο μέλος της οικογένειας τους με θεραπείες στο εξωτερικό. Αλλά για τον κύριο… χρηματούχο δεν άλλαζε τίποτα. Όλα ήταν μπίζνες κι αυτοί που ζητούσαν την ¨συνδρομή¨ του είχαν όλοι το ίδιο όνομα. Θύματα!
Έδινε, λοιπόν, ραντεβού για το βράδυ μετά το κλείσιμο και τον περίμενε παρέα με τον δικηγόρο του.
-Λοιπόν κύριε Βησσαρίων, μπορώ να ελπίζω;
-Σας καταλαβαίνω αλλά βλέπετε είναι και η κρίση της αγοράς που
…
Πάντοτε η κρίση! Αλήθεια, πότε δεν είχε κρίση αυτός ο τόπος; Κρίση της αγοράς, κυβερνητική κρίση, κρίση χρέους και όποια άλλη προαιρούνται να μας προσφέρουν οι φωστήρες που κυβερνούν αυτήν την έρμη χώρα. Φυσικά την όποια κρίση πλήρωναν ανέκαθεν τα μικρά ψαράκια ενώ οι καρχαρίες εύρισκαν τρόπους να διευρύνουν τον.. αφεδρώνα τους. Άρπαζαν οι μάγκες το πολύ το χρήμα και για ξεκάρφωμα, αμολούσαν τις κυρίες τους να κάνουν ¨αγαθοεργίες¨ έτσι.. για να τα ‘χουν καλά με το πόπολο
Που να καταλάβεις εσύ κυρά – Σούλα στο Μπραχάμι τι κρύβεται πίσω από τα γλυκά βλέμματα των κυριών με τα ανορθωμένα μούτρα; Τι φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, εκμετάλλευση των φουκαράδων που τους πίνουν το αίμα! Αυτές κουρντίζουν μια ΜΚΟ και την προβάλλουν σαν κοσμοσωτήρα μέσα από ένα σμάρι εξαγορασμένων δημοσιογράφων που τρέχουν ξοπίσω τους να τις φωτογραφίζουν με τους διάφορους ξελιγωμένους πολιτικούς οι οποίοι φροντίζουν να τους εξασφαλίσουν κάποια Ευρωπαϊκά κονδύλια έτσι που η φιλάνθρωπη δράση τους να βγαίνει με το αζημίωτο. Βέβαια ρίχνει το κατιτίς του και ο κύριος καρχαρίας αλλά αυτό δεν είναι ούτε το ένα τοις χιλίοις από τα κλεμμένα, φροντίζουν όμως να του δίνουν ιδιαίτερη λάμψη οι λείχοντες
δημοσιογράφοι, έτσι που να κροτούν οι ¨ελεημοσύνες¨ τις κυρίας Καπνικαρέας…
Τώρα αν τύχουν τίποτα αναποδιές με κανένα επίμονο εισαγγελέα που δεν λέει να κάνει πίσω άμα τσιμπήσει τις ρεμούλες των… φιλάνθρωπων ορνέων, το θέμα αντιμετωπίζεται με ένα νόμο – κουστούμι που περνάει μετά τα μεσάνυχτα ανάμεσα σε.. αγροτικά νομοσχέδια, μπας και το μυριστούν οι νυσταγμένοι βουλευτές και βγαίνει ο γύπας.. αθώα περιστερά. Μετά το ¨ατυχές περιστατικό¨ φροντίζουν να του ξεπουλήσουν και κάνα φιλέτο από την κρατική περιουσία, έτσι.. για να πατσίσουν την ψυχική οδύνη..!!!
Κι ύστερα με ρωτάς, κυρά - Σούλα, γιατί βουλιάζουμε…
Κορόιδο λαέ!!!
Σ1
Βησσαρίων Ψιλοβελώνης
( Πάσα ομοιότητα με ανθρώπους και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαία)
Πολύ υπερήφανος άνθρωπος ο Βησσαρίων και για πολλά πράγματα. Πρώτ’ απ’ όλα για την ιστορία της οικογένειας Ψιλοβελώνη της οποίας ετύγχανε λαμπρός απόγονος. Οι Ψιλοβελωναίοι ήταν ανέκαθεν άνθρωποι νοικοκυραίοι που με την ευφυΐα και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο είχαν συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο Η αλήθεια ήταν ότι δεν είχαν τίποτα σημαντικές επιχειρήσεις.. Ένα καφεκοπτείο, ξηροί καρποί - ζαχαρώδη προϊόντα κι ό,τι άλλο χωράει μια τέτοιου τύπου επιχείρηση. Που πάει να πει… ψιλολόγια. Το μαγαζάκι τους ουδόλως μπορούσε να δικαιολογήσει τον πλούτο που είχε συσσωρεύσει η επί τρεις γενεές πώληση ξηρών καρπών. Έλα όμως που ο κος Βησσαρίων ήταν γνωστός σε όλη την πιάτσα ότι είχε χρήμα, μετρητό… πολύ! Μια φήμη που ο ίδιος δεν την διέψευδε. Ήταν φορές μάλιστα που την τροφοδοτούσε ο ίδιος. Έτσι.. για κράχτη!
Ένα πράγμα ακόμα που έκανε υπερήφανο τον ίδιο καθώς και σύμπασα την οικογένεια Ψιλοβελώνη ήταν ότι ποτέ τους δεν είχαν δώσει ούτε φιστίκι με πίστωση. Στην μετώπη, πάνω απ’ το ταμείο, ο παππούς του είχε αναρτήσει μια επιγραφή με κεφαλαία γράμματα, που είχαν κιτρινίσει πια από την πολυκαιρία: ΠΙΣΤΩΣΙΣ ΔΕΝ ΔΙΔΕΤΑΙ την οποία είχε διατηρήσει και ο πατέρας του ενώ ο ίδιος, τιμώντας το πνεύμα της οικογένειας, είχε συμπληρώσει: ΣΕ ΚΑΝΈΝΑΝ
Το μαγαζί διέθεται δυο χώρους, όσες και οι δραστηριότητες των Ψιλοβελωναίων. Στο μπροστινό, όπου πωλούνταν τα πιο πάνω… ψιλολόγια, που άφηναν - δεν άφηναν ένα μεροκάματο και το πίσω, εκεί που έβγαινε το πολύ το χρήμα. Αυτό το χρήμα που ο ίδιος διαφήμιζε όπως η κότα τ’ αυγό της..!
Έτσι όσοι είχαν κακές εξελίξεις στην δουλειά τους ή κάποιοι αθεράπευτοι χαρτοπαίκτες ή τέλος πάντων σε όποιον η ζωή επιφύλασσε άσχημες ανατροπές και χρειάζονταν άμεσα χρήματα έσπευδαν στον κύριο Βησσαρίωνα. Προϋπόθεση ήταν να έχουν και κάποια ακίνητα που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την επιστροφή των χρημάτων τα οποία βέβαια ήταν βαρυφορτωμένα με τόκους!
-Με σώνεται κύριε Βησσαρίων! Έχω απόλυτη ανάγκη από το ρευστό και η τράπεζα έχει ένα σωρό διαδικασίες.
Τρίχες!! Οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να περάσουν ούτε απ’ έξω από την τράπεζα. Ο Τειρεσίας τους είχε κοκκινίσει από μακρού χρόνου και τους διατηρούσε πιο κόκκινους κι από την σημαία του ΚΚΕ… Ήταν βέβαια και οι φουκαράδες που έπρεπε να κάνουν μεγάλες θυσίες για να σώσουν κάποιο μέλος της οικογένειας τους με θεραπείες στο εξωτερικό. Αλλά για τον κύριο… χρηματούχο δεν άλλαζε τίποτα. Όλα ήταν μπίζνες κι αυτοί που ζητούσαν την ¨συνδρομή¨ του είχαν όλοι το ίδιο όνομα. Θύματα!
Έδινε, λοιπόν, ραντεβού για το βράδυ μετά το κλείσιμο και τον περίμενε παρέα με τον δικηγόρο του.
-Λοιπόν κύριε Βησσαρίων, μπορώ να ελπίζω;
-Σας καταλαβαίνω αλλά βλέπετε είναι και η κρίση της αγοράς που
…
Πάντοτε η κρίση! Αλήθεια, πότε δεν είχε κρίση αυτός ο τόπος; Κρίση της αγοράς, κυβερνητική κρίση, κρίση χρέους και όποια άλλη προαιρούνται να μας προσφέρουν οι φωστήρες που κυβερνούν αυτήν την έρμη χώρα. Φυσικά την όποια κρίση πλήρωναν ανέκαθεν τα μικρά ψαράκια ενώ οι καρχαρίες εύρισκαν τρόπους να διευρύνουν τον.. αφεδρώνα τους. Άρπαζαν οι μάγκες το πολύ το χρήμα και για ξεκάρφωμα, αμολούσαν τις κυρίες τους να κάνουν ¨αγαθοεργίες¨ έτσι.. για να τα ‘χουν καλά με το πόπολο
Που να καταλάβεις εσύ κυρά – Σούλα στο Μπραχάμι τι κρύβεται πίσω από τα γλυκά βλέμματα των κυριών με τα ανορθωμένα μούτρα; Τι φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, εκμετάλλευση των φουκαράδων που τους πίνουν το αίμα! Αυτές κουρντίζουν μια ΜΚΟ και την προβάλλουν σαν κοσμοσωτήρα μέσα από ένα σμάρι εξαγορασμένων δημοσιογράφων που τρέχουν ξοπίσω τους να τις φωτογραφίζουν με τους διάφορους ξελιγωμένους πολιτικούς οι οποίοι φροντίζουν να τους εξασφαλίσουν κάποια Ευρωπαϊκά κονδύλια έτσι που η φιλάνθρωπη δράση τους να βγαίνει με το αζημίωτο. Βέβαια ρίχνει το κατιτίς του και ο κύριος καρχαρίας αλλά αυτό δεν είναι ούτε το ένα τοις χιλίοις από τα κλεμμένα, φροντίζουν όμως να του δίνουν ιδιαίτερη λάμψη οι λείχοντες
δημοσιογράφοι, έτσι που να κροτούν οι ¨ελεημοσύνες¨ τις κυρίας Καπνικαρέας…
Τώρα αν τύχουν τίποτα αναποδιές με κανένα επίμονο εισαγγελέα που δεν λέει να κάνει πίσω άμα τσιμπήσει τις ρεμούλες των… φιλάνθρωπων ορνέων, το θέμα αντιμετωπίζεται με ένα νόμο – κουστούμι που περνάει μετά τα μεσάνυχτα ανάμεσα σε.. αγροτικά νομοσχέδια, μπας και το μυριστούν οι νυσταγμένοι βουλευτές και βγαίνει ο γύπας.. αθώα περιστερά. Μετά το ¨ατυχές περιστατικό¨ φροντίζουν να του ξεπουλήσουν και κάνα φιλέτο από την κρατική περιουσία, έτσι.. για να πατσίσουν την ψυχική οδύνη..!!!
Κι ύστερα με ρωτάς, κυρά - Σούλα, γιατί βουλιάζουμε…
Κορόιδο λαέ!!!
Γ.Χ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ >>>>>>>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου