Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ

Παραμύθι παραμύθι, το κουκί & το ρεβύθι..!!!

                  Κόκκινη κλωστή δεμένη
                   στην ανέμη τυλιγμένη,
                    δώσε κλώτσο να γυρίσει
                      παραμύθι ν' αρχινήσει...!!


Ο Κουρέας κι ο Ξυλοκόπος...


    Πριν από πολλά χρόνια, ζούσε σε κάποια μακρινή πολιτεία ένας πλούσιος κουρέας, μα κακότροπος και φαντασμένος..
   Μιά μέρα λοιπόν, που στεκόταν μπροστά στην πόρτα του κουρείου του, είδε να περνάει ένας ξυλοκόπος με το γαϊδουράκι του, φορτωμένο με ξύλα. Ο ξυλοκόπος σταμάτησε και ρώτησε τον κουρέα αν ήθελε ν' αγοράσει όλα τα ξύλα που είχε στο γαϊδουράκι του. Ο κουρέας δέχτηκε, συμφώνησαν την τιμή και ο ξυλοκόπος άρχισε να ξεφορτώνει το ζώο του. Σαν πήγε όλο το φορτίο τα ξύλα στην αποθήκη του κουρέα, ζήτησε να πληρωθεί.
- Θ' αστειεύεσαι βέβαια, του είπε ο κουρέας. Δεν θα πάρεις δεκάρα, αν δεν μου δώσεις όλα τα ξύλα που αγόρασα.
- Μα σου τά 'δωσα, κύριε ! είπε ο ξυλοκόπος σαστισμένος..
-Και το σαμάρι του γαϊδάρου σου ; Μήπως δεν είναι κι αυτό από ξύλο ;
- Το σαμάρι του ζώου μου ; απόρησε ο ξυλοκόπος. Και πού ακούστηκε να πουλιέται το σαμάρι με το φόρτωμα τα ξύλα ;!
    Ο κουρέας όμως εξακολουθούσε να επιμένει και να φωνάζει. Από τις φωνές του, σε λίγο μαζεύτηκε ένα σωρό κόσμος τριγύρω τους !

  - Η συμφωνία είναι συμφωνία. Εσύ με ρώτησες αν ήθελα ν' αγοράσω όλα τα ξύλα που είχε απάνω το γαϊδούρι σου. Το σαμάρι είναι από ξύλο και είναι κι αυτό πάνω στο ζώο, επομένως είναι κι αυτό δικό μου..!
  Και χωρίς να χάσει καιρό ο κουρέας, άρπαξε το σαμάρι και μπήκε γρήγορα στο κουρείο του.
  Ύστερα πέταξε καταγής τα χρήματα που είχε συμφωνήσει με τον ξυλοκόπο..
   Ο ξυλοκόπος, θυμωμένος με τον άσχημο και κατάπτυστο τρόπο του αγοραστή, έφυγε βιαστικά κι έτρεξε στον δικαστή να ζητήσει το δίκιο του. Ο δικαστής όμως, αφού άκουσε όλη την ιστορία, είπε πως είχε δίκιο ο κουρέας.
- Τί τα θέλεις φίλε μου ; του εξήγησε. Ο καθένας πρέπει να κρατάει τον λόγο του. Έκανες μιά συμφωνία κι έπρεπε να την κρατήσεις. Τώρα, άκουσε και κάτι άλλο...
  Έσκυψε και κάτι ψιθύρισε στ' αυτί του ξυλοκόπου. Τότε εκείνος, χαρούμενος, ευχαρίστησε κι έφυγε από το γραφείο του δικαστή.    Πέρασε καιρός. Μιά μέρα, ο κουρέας είδε να μπαίνει στο μαγαζί του ο ίδιος εκείνος ξυλοκόπος και να τον ρωτάει :   - Πόσα θέλεις για να ξυρίσεις εμένα και τον συντροφό μου ;...
   Ο κουρέας είπε μιά τιμή, συμφώνησαν και ο ξυλοκόπος κάθισε στην πολυθρόνα για ν' αρχίσει ο κουρέας πρώτα απ' αυτόν. Όταν τελείωσε το ξύρισμα, ο κουρέας του είπε :
 - Αντε τώρα να μου φέρεις και τον σύντροφό σου για ξύρισμα και περιποίηση..!
  Ο ξυλοκόπος βγήκε στο δρόμο και γύρισε αμέσως, φέρνοντας μέσα το..γαϊδουράκι του..
- Τί είν' αυτά ;! Μπαίνεις μέσα στο μαγαζί μου με το ζώο σου ;! Στο πιο ωραίο και στο πιο σπουδαίο μαγαζί της πολιτείας ;!
- Μα αυτός είναι ο σύντροφός μου.
- Τί είναι λέει ;!
    Τότε πια ο κουρέας κατάλαβε την παγίδα που του έστησε ο πελάτης του. Μα και πάλι, δεν τά 'χασε.
 - Πού ακούστηκε να ξυρίζουν έναν γάϊδαρο ; είπε.
- Γάϊδαρος ή όχι, είναι ο σύντροφός μου. Και
συ συμφώνησες να ξυρίσεις τον σύντροφό μου. Εμπρός λοιπόν !

Μιάς και δεν μπορούσαν όμως να συμφωνήσουν, αποφάσισαν να πάνε στον δικαστή.   Ο δικαστής, άκουσε με προσοχή και τους δυό κι έπειτα είπε αυστηρά στον κουρέα.   - Εσύ δεν είσαι που πριν από λίγον καιρό, ζήτησες απ' τον ξυλοκόπο να κρατήσει ακριβώς την συμφωνία σας ;! Ε, τώρα ήρθε η σειρά σου να κάνεις κι εσύ το ίδιο ακριβώς !     Τί να κάνει κι ο κουρέας, κατέβασε το κεφάλι του και γύρισε στο κουρείο του, για να ετοιμάσει μιά μεγάλη λεκάνη με σαπουνάδα ! Πασάλειψε το ζώο απ' το κεφάλι ως τα πόδια και άρχισε να το ξυρίζει, ενώ ο κόσμος, που είχε στο μεταξύ μαζευτεί γύρω τους, τον κορόϊδευε κι έλεγε πως είχε βγάλει την πιο σωστή απόφαση ο δικαστής !
  Δυό ολόκληρες ώρες χρειάστηκε ο κουρέας για να ξυρίσει το γαϊδουράκι !! Από τότε όμως πρόσεχε πια και δεν ζήταγε παράλογα πράγματα απ' τους ανθρώπους...

Αναρτήθηκε από 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Βικτωρία η ωχρά (ευθυμογράφημα του Νίκου Τσιφόρου)

  Βικτωρία η ωχρά (ευθυμογράφημα του Νίκου Τσιφόρου) Από το ιστολόγιο του Ν, Σαραντάκου  " Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία " ...