Η ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑ ΚΑΜΗΛΑΣ

Παραμύθι παραμύθι, το κουκί & το ρεβύθι..!!!

                  Κόκκινη κλωστή δεμένη
                   στην ανέμη τυλιγμένη,
                    δώσε κλώτσο να γυρίσει
                      παραμύθι ν' αρχινήσει...!!

                 Η Καμπούρα της Κυρά-Καμήλας..

    Η κυρία Καμήλα, μόλις σηκώθηκε απ' το κρεββάτι της, ύστερα από μιά μεγάλη αρρώστεια, φώναξε τρομαγμένη :
 - Καλέ κοιτάξτε ! κοιτάξτε εδώ όλοι σας!  Όσον καιρό ήμουνα άρρωστη στο κρεββάτι - και δεν μπορούσα να βάλω μπουκιά στο στόμα μου, για μέρες ολόκληρες - κάποιος μου έκλεψε την καμπούρα μου..Τώρα ;!
- Μπάα ! Ποιός θά 'κανε κάτι τέτοιο ; είπε η κυρία Ελεφαντίνα. Κάποιο λάθος θα κάνεις σίγουρα !
- Λάθος ;! φώναξε πάλι η Κυρία Καμήλα. Καλέ τί λες ;! Για κοιτάξτε όλοι σας εδώ πέρα..
   Και γύρισε γύρω-γύρω για να δει ο καθένας πόσο μικρή είχε απομείνει η καμπούρα της !
- Με κλέψανε, αυτό είν' όλο. Πρέπει να φωνάξω την αστυνομία !
- Την αστυνομία ;! Έλα τώρα, κυρία Καμήλα, άστα αυτά κι έλα καλύτερα στο σπίτι μου. Σας καλώ όλους τους φίλους σε τραπέζι. Έτσι θα βρεθούμε όλοι μαζί και θα κουβεντιάσουμε την υπόθεσή σου άνετα κι ήρεμα. Σίγουρα θα βρούμε κάποια λύση..

- Πολύ αμφιβάλλω, είπε η Κυρία Καμήλα. Επειδή όμως πεινούσε πολύ, μετά από τόσες ημέρες νηστεία, δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση την πρόσκληση για τραπέζωμα στην Κυρία Ελεφαντίνα.    Σαν κάθισαν όλοι γύρω από το πλούσιο τραπέζι της Κυρίας Ελεφαντίνας, η Κυρία Καμήλα τα ξέχασε όλα και άρχισε να τρώει απ' όλες τις πιατέλες αχόρταγα κι αμάσητα ! Έτσι, μόλις που μπόρεσε να κουνήσει το κεφάλι της όταν η Κα Ζέμπρα τη ρώτησε αν είχε ψάξει καλά κάτω απ' το κρεββάτι της, μήπως τυχόν η καμπούρα της τής είχε πέσει χάμω εκεί.

  Όταν χόρτασε για καλά και έφαγε πια του καλού καιρού, ο Κύριος Ρινόκερως, που τόσην ώρα την παρακολουθούσε πολύ περίεργα, τη ρώτησε πού είχε δει για τελευταία φορά την καμπούρα της !

- Μα πού άλλού, παρά στην πλάτη μου, απάντησε η Κυρία Καμήλα, σκουπίζοντας με τη πετσέτα το στόμα της. Ακριβώς εκεί που ήταν πάντα. Και γύρισε για να δείξει ακριβώς το μέρος...

  Όμως νά !! Εκεί ακριβώς στην πλάτη της, εκεί που ήταν πάντα, νά 'την πάλι η χαμένη καμπούρα της Κυρίας Καμήλας !    - Μπάα ! ποιός την έβαλε εκεί ;! φώναξε η Κυρία Καμήλα. Ποιός την έβαλε κρυφά στη θέση της, ενώ εγώ έτρωγα και δεν έβλεπα ;!

- Κανένας απολύτως, απάντησε ο Κύριος Ρινόκερως, γιατί εγώ σε κοίταζα όλη την ώρα. Και έβλεπα ότι όσο έτρωγες, τόσο και μεγάλωνε κι η καμπούρα σου, καλή μου φιλενάδα !

- Αχ, μα τί κουτή πού 'μαι πια ! φώναξε η Κυρία Καμήλα και γέλασε. Το είχα ξεχάσει τελείως. Ξέχασα πως η καμπούρα μου χρησιμεύει για ν' αποθηκεύω το φαγητό μου ! Κι έτσι, όσο ήμουνα άρρωστη και δεν έτρωγα, με έτρεφε η καμπούρα μου που όλο και έλυωνε και μίκραινε ! Έχεις πολύ δίκιο φίλε μου. Μα πώς τό 'παθα και ξέχασα ένα τέτοιο πράγμα ; είπε η Κυρία Καμήλα και γέλασε ξανά με τη ψυχή της..

- Έλα, πάρε τώρα και λίγο γλυκό ακόμα, της είπε η φίλη της Κυρία Ελεφαντίνα, και της έδωσε ένα μεγάλο κομμάτι γαλακτομπούρεκο. Έτσι, σήμερα τουλάχιστον, δεν θα χρειαστεί να φας από την καμπούρα σου και να σου μικρύνει πάλι !

   Η Κυρία Καμήλα αφού ευχαρίστησε πολύ την φιλενάδα της την Κυρία Ελεφαντίνα, πήρε χαρούμενη το γαλακτομπούρεκο και το έκανε αμέσως μιά χαψιά ! Τώρα, δεν αισθανόταν καθόλου πια, μα καθόλου αδύνατη κι εξαντλημένη...!

Αναρτήθηκε από Tasoula Kalantzi