Carmen Bohórquez “Mπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο”by vequinox |
Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Lefteria:
Ποιο είναι το περιεχόμενο της πρωτοβουλίας του Δικτύου των Διανοουμένων και Καλλιτεχνών για την Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας;
Το Δίκτυο αποτελεί ένα είδος ζωντανού συστήματος εναντίωσης σε οποιαδήποτε καθεστώς κυριαρχίας. Συγκεντρώνει διανοούμενους, καλλιτέχνες, κοινωνικά κινήματα που ξεχωρίζουν στον κόσμο και αγωνίζονται για την οικοδόμηση μιας εναλλακτικής λύσης στο ιμπεριαλιστικό μοντέλο, το καπιταλιστικό. Δεν ταυτίζεται πολιτικά με κανένα κόμμα, αλλά σε αυτό συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες όλων των αριστερών κομμάτων, όλων των προοδευτικών κομμάτων που πονάνε και ανησυχούν για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτυλίσσεται η ζωή πολλών ανθρώπων στον κόσμο. Πρόκειται για μεγάλους διανοούμενους, αλλά και νέους διανοούμενους που τώρα ξεκινούν. Η κοινή τοποθέτησή τους είναι η ταύτιση με την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Ποιά είναι η σημασία της διεθνούς δράσης αλληλεγγύης, το πραγματικό βάρος που φέρει το δίκτυο αλληλεγγύης στην περίπτωση της Βενεζουέλας, δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα;
Μια αριστερή κυβέρνηση, μια προοδευτική κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που αρχίζει να αλλάζει μια κατάσταση 200 χρόνων, πρέπει να πείσει τους υπόλοιπους λαούς του κόσμου για το ότι αυτή είναι η έξοδος. Και φυσικά πρέπει να δώσει έμφαση γι’ αυτό το σκοπό στην αλληλεγγύη. Απόδειξη αυτού είναι ό, τι έχει κάνει η Βενεζουέλα σε σχέση με την Καραϊβική, για παράδειγμα. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει να δίνω στον άλλο αυτό που εμένα μου περισσεύει. Αλληλεγγύη είναι να μοιράζεσαι αυτό που έχεις. Πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι σε όλες τις περιπτώσεις όπου βασιλεύει η αδικία. Και ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντικό οι χώρες του κόσμου να υποστηρίξουν αυτή την απελευθερωτική εμπειρία, όπως είναι η κυβέρνηση της Βενεζουέλας. Για μένα η αλληλεγγύη είναι η θεμελιώδης αξία που πρέπει να διακρίνει την ανθρωπότητα του μέλλοντος.
Ποιά είναι η γνώμη σας, ως γυναίκα, ως βενεζουελάνα και ως στοχαστής σχετικά με τη διαδικασία του διαλόγου στη Βενεζουέλα με την παρουσία της Αγίας Έδρας, του Θαπατέρο και άλλων πρόεδρων;
Γενική Συντονίστρια του Δικτύου των Διανοουμένων και Καλλιτεχνών για την Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας. Έχει δημοσιεύσει διάφορα βιβλία στον τομέα της φιλοσοφίας και της ιστορίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον Φρανσίσκο ντε Μιράντα. Βρέθηκε στην Αθήνα από 1 ως 5 Νοεμβρίου 2016 για να διαδώσει τον τρόπο σκέψης του μεγάλου οραματιστή.
Τόσο ο Πρόεδρος Τσάβες από τότε που ανέλαβε την εξουσία έως τις τελευταίες στιγμές της ζωής του όσο και ο Πρόεδρος Μαδούρο από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε την εξουσία, απηύθυναν πάντα έκκληση για διάλογο προς την αντιπολίτευση. Γιατί η αντιπολίτευση δεν έχει αποδεχθεί ποτέ αυτόν τον διάλογο; Για τον απλό λόγο ότι η αντιπολίτευση αντιπροσωπεύει τις προνομιούχες ελίτ που ανέκαθεν βρίσκονταν στην εξουσία στη Βενεζουέλα. Αυτές οι ελίτ όμως χάνουν την εξουσία το 1998 όταν ο Τσάβες ξεκινάει την επανάσταση και διδάσκει σε αυτές τις ελίτ ότι πλέον δεν είναι οι ιδιοκτήτες της Βενεζουέλας και ότι η κυριαρχία έχει περάσει πια αμετάκλητα στο λαό. Λοιπόν, πώς είναι δυνατό να σκεφτούμε ότι αυτή η ελίτ που κυβέρνησε 500 χρόνια στη Βενεζουέλα, τα 300 χρόνια της αποικίας και τα 200 της Ανεξαρτησίας, θα δεχτεί μια αριστερή κυβέρνηση; Αν προχωρούσε σε διάλογο θα το έκανε μόνο είτε για να κερδίσει χρόνο είτε γιατί αισθάνεται ότι έχει χάσει δύναμη.
Ποια ήταν η επίδραση της κλασικής ελληνικής σκέψης στη σκέψη του Μιράντα;
Υπάρχει μια σαφής επιρροή της πολιτικής του Αριστοτέλη στη σκέψη του Μιράντα. Είναι απαραίτητο, έλεγε, να υπάρχει μια ισορροπία, το αριστοτελικό μέτρο μεταξύ των δύο αυτών πόλων εξουσίας και είναι απαραίτητο να συσταθεί μια κυβέρνηση που θα διασφαλίζει την ελευθερία, την σοφή ελευθερία, που θα διασφαλίζει μια πολιτική διακυβέρνηση χωρίς εξτρεμισμούς. Από αυτή τη βάση ξεκινά ο Μιράντα να υπερασπίζεται την ανάγκη για να βρεθεί αυτή η μέση οδός και να οικοδομηθεί μια σχέση εξουσιών μεταξύ των διαφόρων επιπέδων.
Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τον ελληνικό λαό εν όψει της ίδρυσης του Δικτύου των Διανοουμένων και Καλλιτεχνών για την Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας στην Ελλάδα;
Θα επαναλάβω αυτό που ο Μιράντα κατάφερε να ορίσει σε τρεις μόνο λέξεις· συνειδητοποίηση της προσωπικής ταυτότητας και υπεράσπιση αυτής της ταυτότητας ενάντια σε κάθε ξένη επιρροή. Όχι για να γίνουμε σωβινιστές, αλλά για να αισθανόμαστε αξιοπρεπείς και να μη μιμούμαστε άλλα πρότυπα. Συνειδητοποίηση του ότι δεν θα είμαστε ποτέ πραγματικά ανεξάρτητοι αν δεν κατορθώσει, όπως ακριβώς έλεγε και ο Μιράντα, η φωνή της πατρίδας να μιλήσει μέσα μας για την ανάγκη εδραίωσης της ανεξαρτησίας μας. Και το τρίτο πράγμα είναι η Ενότητα. Με λίγα λόγια, Ταυτότητα, Χειραφέτηση και Ενότητα. Αν οι λαοί ενωθούν στο όραμα για έναν κοινό αγώνα, τότε μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου