Η Μαρία Μανή πρόσθεσε 29 νέες φωτογραφίες — 
λυπημένη στην τοποθεσία AKKÖY Evleri Ürgüp.
λυπημένη στην τοποθεσία AKKÖY Evleri Ürgüp.
Σήμερα πήρα απόφαση να επισκεφτώ την παλιά πόλη Προκοπίου εδώ στην Καππαδοκία.
Γνωρίζοντας λοιπόν που βρίσκεται αφού από μακριά κάθε μέρα την βλέπω πάνω στον λόφο αλλά όχι ως διαδρομή ,ξεκίνησα....
Ρωτώντας πας στην πόλη που λένε.. ..
Ξεκινάω τον ανήφορο...
Στην διαδρομή μου βλέπω δυο τουρκάλες ηλικιωμένες. Κάθονταν στο πλατύσκαλο και μπλα μπλα μπλα...
Καλημερίζω και ρωτάω.
"Μπορείτε να μου πείτε που βρίσκεται η παλιά ελληνική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου; ;;"
Η μια κοιτάει την άλλη..
Ξανά ρωτάω..
Και φυσικά σίγουρη για την τουρκική πρόταση χωρίς κανένα απολύτως συντακτικό λάθος.
Ξανά ρωτάω αργά και σταθερά .. ..
Τίποτα.. ...
Οπότε επιμένω...
Για να μου απαντήσουν και οι δυο φυσικά ότι δεν υπάρχει καμία ελληνική εκκλησία στην περιοχή..
"Ευχαριστώ" απαντάω και συνεχίζω τον ανήφορο...
Ρωτάω κάποιον άλλον κύριο, Τούρκο..
Μου απαντάει ευγενικά.. ."ναι ναι υπάρχει προς τα δω προς τα κει προς τα πέρα.. .μπλα μπλα μπλα.. .."
και συνεχίζω την πορεία μου....
Σαν έφτασα , μια μπάρα στην μέση του δρόμου. Διέλευση κλειστή.
Εγώ λόγω του πείσματος που έχω σκέφτομαι ότι αφού έφτασα μέχρι εδώ γιατί να μην συνεχίσω;;;;
Περνάω την μπάρα χωρίς φυσικά ερώτηση.
Ο φύλακας ευγενέστατος μου εξηγεί πως μάλλον έχω μπερδέψει τον δρόμο μου.
"Μπα".... κουνώντας το κεφάλι μου του γνέφω...
Αναρωτιέται τι στο κόρακα ζητάω ξεκάρφωτη εκεί επάνω..
Απαθέστατη του λέω στα τουρκικά "μπορώ να συνεχίσω; "
"Προς τα που", με ρωτάει.
"Προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου."
Είμαι πλέον σίγουρη ότι εκεί είναι αφού ο προηγούμενος κύριος με ακρίβεια μου είχε δώσει πληροφορίες.
Ο φύλακας σάστισε με την σιγουριά μου.
Μετά από λίγα λεπτά με ευγένεια θα με συνοδέψει στον χώρο όπου απεβίωσε ο Άγιος αλλά και στην εκκλησία.
Θα με παρακαλέσει να μην περάσω πέρα από την επόμενη μπάρα γιατί εκτελούνται έργα.
Και τι έργα; ;;;;
Το παλιό Προκόπι ανακαινίζεται. Τα παλιά αρχοντικά, τα πέτρινα θα γίνουν νέα αρχοντικά για να φιλοξενήσουν σπέσιαλ επισκέπτες.. ..
Ο Ερντογάν λοιπόν διατηρεί κάθε τι παλιό και του δίνει την ανάλογη αξία ώστε εμείς και άλλοι πολλοί να χρυσοπληρώσουμε μια βραδιά στο παλιό Προκοπι.
Να βουρκώσουμε, να θυμώσουμε,να εξοργιστούμε,να νιώσουμε ιστορικά εξαπατημένοι και να γυρίσουμε στον καναπέ του σπιτιού μας να φάμε σποράκια με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ξεχνώντας τα παλιά ελληνικά αίματα.....
Το μόνο που θα μας μείνει είναι η οργή απέναντι στον έξυπνο πολιτικό που ανεβάζει την Χώρα του σιγά σιγά και την προστατεύει.
Και δω μην μου πείτε ότι είμαι υπέρ του Ερντογάν αλλά είμαι υπέρ των έξυπνων ανθρώπων είτε είναι Πολιτικοί είτε είναι εργάτες είτε είναι φυλακισμένοι είτε δεν ξέρω και εγώ τι..
Τώρα μπορεί κάποιος να μου πει, πως έξυπνος και φυλακισμένος υπάρχει; ;;
Εεεε βέβαια και υπάρχει αφού η τόλμη για ζωή μπορεί να οδηγήσει τον καθένα μας σε διαφορετικά μονοπάτια.. ..
Και επανέρχομαι στο θέμα του φύλακα ο οποίος με συνόδεψε στον χώρο και όχι με συνόδεψε μόνο, αλλά ήξερε και μέρος της ελληνικής μας ιστορίας, αλλά και ζητούσε πολλές πληροφορίες γύρω από την ελληνική εκκλησία και τους χώρους όπου τελούνται τα μυστήρια μας.
Μου είπε πως το Παλιό Προκοπι το επισκέπτονται περισσότερο Ρώσοι παρά Έλληνες.
Και εκεί λοιπόν μπαίνοντας στις κατακόμβες είδα εικόνες, εικόνες μικρές και μεγάλες όπου ο κάθε Χριστιανός που επισκέπτονταν τον χώρο αφήνει την δική του εικόνα και προσεύχεται.
Συγκινήθηκα με την αφήγηση του φύλακα ο οποίος δεν φυλάει την εκκλησία και τις κατακόμβες αλλά φυλάει τον χώρο επειδή γίνονται έργα. Όσον αφορά τις γνώσεις του είναι καθαρά όλα όσα έχει ακούσει από στόμα σε στόμα εδώ στο Προκοπι.
Ρώτησα αν υπήρχαν άνθρωποι στην οικογένεια του που έζησαν την ανταλλαγή, όχι μου είπε.. ..
Διακριτικά αργότερα βγήκε έξω για να μ αφήσει μόνη μου.
Εκεί μέσα στις κατακόμβες αφέθηκα ελεύθερη σε βήματα και σε μυαλό.. .
Πιο μετά με έπιασαν τα κλάματα.
Δεν ξέρω αν ήταν από συγκίνηση η αν ήταν από
τον πανικό μου όπου έχασα την έξοδο.
Προσπάθησα να ηρεμήσω και στάθηκα σε μια μεριά.
Κοιτάζοντας πάνω ψηλά και βλέποντας να εισχωρεί το ελάχιστο φως, ήρθαν μπροστά μου μερικές σειρές από το βιβλίο μου, το Τζανεμ.
Πως με την ανταλλαγή πλούσιοι και φτωχοί στον δρόμο της προσφυγιάς δεν ξέχασαν εκεί το Άγιο κορμί, παρά το μετέφεραν κι αυτό μαζί τους στο Προκοπι Ευβοίας.
Και εκεί σκέφτηκα αμέσως την δική μας πίστη που όταν έγραφα το Τζανεμ δεν είχα σκεφτεί το μέγεθος της πίστης μας .....και εκεί μέσα, ναι εκεί χαμένη στις κατακόμβες σκέφτηκα, "το πως τότε οι άνθρωποι τόλμησαν να το κάνουν αυτό."
Τόλμησαν και έγραψαν ένα οδυνηρό κομμάτι της ιστορίας μας.
Που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε.
Το πλήθος πήρε μαζί του το Άγιο κορμί.. ...
Άλλοι ήρθαν αγκαλιά με παλιά πικάπ...
Άλλοι με φωτογραφίες...
Άλλοι μόνο με ρυτίδες σχηματισμένες στα ανοιχτόχρωμα πρόσωπα τους...
Και άλλοι πάλι με τα χέρια κρεμασμένα...
Στις σκέψεις χαμένη, θα ακουστεί η φωνή του φύλακα.
"Μιριαμ είσαι καλά; ;"
Φωνάζει.. .
"Είμαι και δεν είμαι" απαντάω στα ελληνικά.
Και βρέθηκε σε λίγο μπροστά μου για να μου πει ότι ξεχάστηκα εδώ μέσα.
Δεν ξεχάστηκα του λέω αλλά σαν να χάθηκα ένιωσα.
Γέλασε και μου είπε "έλα από εδώ! πέρασε! Θα πάμε και στην εκκλησία "
Και συνεχίσαμε την πορεία μας.
Μέσα σ έναν σαν κωνικό βράχο η παλιά εκκλησία η ελληνική του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.
Στο Ιερό κάποιες εικόνες.
Πιο πέρα μικρά τάματα..
Και ο φύλακας ανοίγει ένα χαρτί και μου το δείχνει.
"Τι γράφει; Ελληνικά η Ρώσικα; " Ρωτάει....
Πολλές ερωτήσεις θα δεχτώ για την εκκλησία μας.
Μα πριν βγούμε από την εκκλησία θα μου πει:
"Μιριαμ, εσύ να έρθεις εδώ μ έναν Παπά. Η εκκλησία να ανοίξει και να γεμίσει εικόνες".
Τι να απαντήσω;;;;;;
Ποιος τολμηρός άραγε ιερέας θα το τολμούσε;;;;
Γνωρίζοντας λοιπόν που βρίσκεται αφού από μακριά κάθε μέρα την βλέπω πάνω στον λόφο αλλά όχι ως διαδρομή ,ξεκίνησα....
Ρωτώντας πας στην πόλη που λένε.. ..
Ξεκινάω τον ανήφορο...
Στην διαδρομή μου βλέπω δυο τουρκάλες ηλικιωμένες. Κάθονταν στο πλατύσκαλο και μπλα μπλα μπλα...
Καλημερίζω και ρωτάω.
"Μπορείτε να μου πείτε που βρίσκεται η παλιά ελληνική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου; ;;"
Η μια κοιτάει την άλλη..
Ξανά ρωτάω..
Και φυσικά σίγουρη για την τουρκική πρόταση χωρίς κανένα απολύτως συντακτικό λάθος.
Ξανά ρωτάω αργά και σταθερά .. ..
Τίποτα.. ...
Οπότε επιμένω...
Για να μου απαντήσουν και οι δυο φυσικά ότι δεν υπάρχει καμία ελληνική εκκλησία στην περιοχή..
"Ευχαριστώ" απαντάω και συνεχίζω τον ανήφορο...
Ρωτάω κάποιον άλλον κύριο, Τούρκο..
Μου απαντάει ευγενικά.. ."ναι ναι υπάρχει προς τα δω προς τα κει προς τα πέρα.. .μπλα μπλα μπλα.. .."
και συνεχίζω την πορεία μου....
Σαν έφτασα , μια μπάρα στην μέση του δρόμου. Διέλευση κλειστή.
Εγώ λόγω του πείσματος που έχω σκέφτομαι ότι αφού έφτασα μέχρι εδώ γιατί να μην συνεχίσω;;;;
Περνάω την μπάρα χωρίς φυσικά ερώτηση.
Ο φύλακας ευγενέστατος μου εξηγεί πως μάλλον έχω μπερδέψει τον δρόμο μου.
"Μπα".... κουνώντας το κεφάλι μου του γνέφω...
Αναρωτιέται τι στο κόρακα ζητάω ξεκάρφωτη εκεί επάνω..
Απαθέστατη του λέω στα τουρκικά "μπορώ να συνεχίσω; "
"Προς τα που", με ρωτάει.
"Προς την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου."
Είμαι πλέον σίγουρη ότι εκεί είναι αφού ο προηγούμενος κύριος με ακρίβεια μου είχε δώσει πληροφορίες.
Ο φύλακας σάστισε με την σιγουριά μου.
Μετά από λίγα λεπτά με ευγένεια θα με συνοδέψει στον χώρο όπου απεβίωσε ο Άγιος αλλά και στην εκκλησία.
Θα με παρακαλέσει να μην περάσω πέρα από την επόμενη μπάρα γιατί εκτελούνται έργα.
Και τι έργα; ;;;;
Το παλιό Προκόπι ανακαινίζεται. Τα παλιά αρχοντικά, τα πέτρινα θα γίνουν νέα αρχοντικά για να φιλοξενήσουν σπέσιαλ επισκέπτες.. ..
Ο Ερντογάν λοιπόν διατηρεί κάθε τι παλιό και του δίνει την ανάλογη αξία ώστε εμείς και άλλοι πολλοί να χρυσοπληρώσουμε μια βραδιά στο παλιό Προκοπι.
Να βουρκώσουμε, να θυμώσουμε,να εξοργιστούμε,να νιώσουμε ιστορικά εξαπατημένοι και να γυρίσουμε στον καναπέ του σπιτιού μας να φάμε σποράκια με το τηλεκοντρόλ στο χέρι ξεχνώντας τα παλιά ελληνικά αίματα.....
Το μόνο που θα μας μείνει είναι η οργή απέναντι στον έξυπνο πολιτικό που ανεβάζει την Χώρα του σιγά σιγά και την προστατεύει.
Και δω μην μου πείτε ότι είμαι υπέρ του Ερντογάν αλλά είμαι υπέρ των έξυπνων ανθρώπων είτε είναι Πολιτικοί είτε είναι εργάτες είτε είναι φυλακισμένοι είτε δεν ξέρω και εγώ τι..
Τώρα μπορεί κάποιος να μου πει, πως έξυπνος και φυλακισμένος υπάρχει; ;;
Εεεε βέβαια και υπάρχει αφού η τόλμη για ζωή μπορεί να οδηγήσει τον καθένα μας σε διαφορετικά μονοπάτια.. ..
Και επανέρχομαι στο θέμα του φύλακα ο οποίος με συνόδεψε στον χώρο και όχι με συνόδεψε μόνο, αλλά ήξερε και μέρος της ελληνικής μας ιστορίας, αλλά και ζητούσε πολλές πληροφορίες γύρω από την ελληνική εκκλησία και τους χώρους όπου τελούνται τα μυστήρια μας.
Μου είπε πως το Παλιό Προκοπι το επισκέπτονται περισσότερο Ρώσοι παρά Έλληνες.
Και εκεί λοιπόν μπαίνοντας στις κατακόμβες είδα εικόνες, εικόνες μικρές και μεγάλες όπου ο κάθε Χριστιανός που επισκέπτονταν τον χώρο αφήνει την δική του εικόνα και προσεύχεται.
Συγκινήθηκα με την αφήγηση του φύλακα ο οποίος δεν φυλάει την εκκλησία και τις κατακόμβες αλλά φυλάει τον χώρο επειδή γίνονται έργα. Όσον αφορά τις γνώσεις του είναι καθαρά όλα όσα έχει ακούσει από στόμα σε στόμα εδώ στο Προκοπι.
Ρώτησα αν υπήρχαν άνθρωποι στην οικογένεια του που έζησαν την ανταλλαγή, όχι μου είπε.. ..
Διακριτικά αργότερα βγήκε έξω για να μ αφήσει μόνη μου.
Εκεί μέσα στις κατακόμβες αφέθηκα ελεύθερη σε βήματα και σε μυαλό.. .
Πιο μετά με έπιασαν τα κλάματα.
Δεν ξέρω αν ήταν από συγκίνηση η αν ήταν από
τον πανικό μου όπου έχασα την έξοδο.
Προσπάθησα να ηρεμήσω και στάθηκα σε μια μεριά.
Κοιτάζοντας πάνω ψηλά και βλέποντας να εισχωρεί το ελάχιστο φως, ήρθαν μπροστά μου μερικές σειρές από το βιβλίο μου, το Τζανεμ.
Πως με την ανταλλαγή πλούσιοι και φτωχοί στον δρόμο της προσφυγιάς δεν ξέχασαν εκεί το Άγιο κορμί, παρά το μετέφεραν κι αυτό μαζί τους στο Προκοπι Ευβοίας.
Και εκεί σκέφτηκα αμέσως την δική μας πίστη που όταν έγραφα το Τζανεμ δεν είχα σκεφτεί το μέγεθος της πίστης μας .....και εκεί μέσα, ναι εκεί χαμένη στις κατακόμβες σκέφτηκα, "το πως τότε οι άνθρωποι τόλμησαν να το κάνουν αυτό."
Τόλμησαν και έγραψαν ένα οδυνηρό κομμάτι της ιστορίας μας.
Που πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε.
Το πλήθος πήρε μαζί του το Άγιο κορμί.. ...
Άλλοι ήρθαν αγκαλιά με παλιά πικάπ...
Άλλοι με φωτογραφίες...
Άλλοι μόνο με ρυτίδες σχηματισμένες στα ανοιχτόχρωμα πρόσωπα τους...
Και άλλοι πάλι με τα χέρια κρεμασμένα...
Στις σκέψεις χαμένη, θα ακουστεί η φωνή του φύλακα.
"Μιριαμ είσαι καλά; ;"
Φωνάζει.. .
"Είμαι και δεν είμαι" απαντάω στα ελληνικά.
Και βρέθηκε σε λίγο μπροστά μου για να μου πει ότι ξεχάστηκα εδώ μέσα.
Δεν ξεχάστηκα του λέω αλλά σαν να χάθηκα ένιωσα.
Γέλασε και μου είπε "έλα από εδώ! πέρασε! Θα πάμε και στην εκκλησία "
Και συνεχίσαμε την πορεία μας.
Μέσα σ έναν σαν κωνικό βράχο η παλιά εκκλησία η ελληνική του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.
Στο Ιερό κάποιες εικόνες.
Πιο πέρα μικρά τάματα..
Και ο φύλακας ανοίγει ένα χαρτί και μου το δείχνει.
"Τι γράφει; Ελληνικά η Ρώσικα; " Ρωτάει....
Πολλές ερωτήσεις θα δεχτώ για την εκκλησία μας.
Μα πριν βγούμε από την εκκλησία θα μου πει:
"Μιριαμ, εσύ να έρθεις εδώ μ έναν Παπά. Η εκκλησία να ανοίξει και να γεμίσει εικόνες".
Τι να απαντήσω;;;;;;
Ποιος τολμηρός άραγε ιερέας θα το τολμούσε;;;;
Φτάσαμε στις χαιρετούρες και στην υπόσχεση να γυρίσω με τον ιερέα.
Αν είναι θέλημα θεού ας γίνει.. ..
Αν είναι θέλημα θεού ας γίνει.. ..
Κατηφορίζω και ελπίζω να βρω στο πλατύσκαλο τις δυο ηλικιωμένες τουρκάλες.....όχι τίποτα άλλο, απλά να τους δείξω τα βράχια που γράφουν ελληνική Ιστορία και αν μη τι άλλο είναι ακριβώς πάνω από την σκεπή του σπιτιού τους.
Δυστυχώς δεν τις βρήκα.. ..
Μάλλον θα φοβήθηκαν μην τους πω, πως και το δικό τους σπίτι είναι παλιό ελληνικό αρχοντικό.....
Δυστυχώς δεν τις βρήκα.. ..
Μάλλον θα φοβήθηκαν μην τους πω, πως και το δικό τους σπίτι είναι παλιό ελληνικό αρχοντικό.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου