Le Savon ( Το Σαπούνι )
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Παρότι οι Γάλλοι υπήρξαν αφηρημένοι στοχαστές κατάφεραν να γεννήσουν έναν ποιητή σαν τον Ponge, που έγραψε ένα επικό ποίημα για το Σαπούνι.
Ανάμεσα στα γεμάτα επιτήδευση και κομπασμό ποιηματάκια για τον άνθρωπο και το μεγαλείο του ο Ponge δίνει τη φωνή του στα πράγματα.
Το ίδιο το ποίημα είναι πράγμα όπως τα μάρμαρα ενός αγάλματος είναι στοιχειωμένα απ’ τη ζωή. Επιστρέφει στα πράγματα χωρίς να τα ενοχλήσει, με μιαν αγάπη τέλεια προσαρμοσμένη στις λεπτομέρειές τους.
Οι εραστές των πραγμάτων προτιμούν τον υπαινιγμό. Αφήνουν τα πράγματα να διακοσμούν τις φαντασιώσεις μας κάνοντάς μας να γίνουμε ένα μ’ αυτά.
Ο Καρυωτάκης μιλά για τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων χωρίς να αποβλέπει στην περιγραφή τους. Μέθοδός του η αγάπη και η αδιακρισία να αγαπάς άνευ όρων.
Να κάνεις ένα φύλλο ή ένα κλαδί είδωλό σου, γιατί εμπεριέχεσαι σ’ αυτό και να εκφράζεις για λογαριασμό του την βαθύτερη συνείδηση του κόσμου. Να μην παρατηρείς το βότσαλο αλλά να εγκαθίστασαι μέσα στην καρδιά του βλέποντας τον κόσμο με τα δικά του μάτια.
Ο Ponge δανείζει τα εκφραστικά του μέσα σ’ όλες τις παγιδευμένες φωνές που γεννιούνται γύρω του απ’ τη δημιουργική σήψη και την αιωνίως γενεσιουργό ανακύκλωση των πραγμάτων απ’ το χώμα, τον αέρα και το νερό.
Επιστρέφει στην απλοϊκή θέση που τόσο συμπαθούν όλοι οι ριζοσπάστες φιλόσοφοι από τον Ντεκάρτ ως τον Μπερξόν και τον Χούσερλ: «Ας προσποιηθούμε ότι δεν ξέρουμε τίποτε».
πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου