.Αγκάθια
Κι έτσι γέμισε ο κόσμος αγκάθια και οι κάποτε ομορφιές, έγιναν κι αυτές άγονα τοπία. Σαν σκυλιά, καταμεσήμερο του καλοκαιριού, τριγυρνάμε σ’ έναν κόσμο που κάποτε είχε λίγο νερό να μας προσφέρει. Τώρα δεν υπάρχει πια κι αυτό. Στέρεψαν οι πηγές, και χώθηκε το νερό στα πηγάδια, να κρυφτεί κι αυτό από την καταστροφική μας δίψα. Και ΄μεις άσχετοι με την δική μας ζωή, να ψάχνουμε στην έρημο, για ένα χαμόγελο δροσιάς. Όχι ότι το είχαμε και πιο πριν. Απλά δεν ξέραμε ότι μας έλειπε. Έτσι, τώρα πια, ζούμε μέσα στην αλήθεια που μας αποκαλύφτηκε. Γυμνοί από το ένδυμα της αξιοπρέπειας και αφυδατωμένοι από κάθε αίσθημα. Στηρίξαμε την ζωή μας σε ονομαστικές αξίας και τελικά, μ’ αυτές αποτιμήσαμε την ύπαρξή μας, τις ιδέες μας τον κόσμο μας. Όλα τώρα πια, έχουν ένα ταμπελάκι με κάποια τιμή. Το κακό είναι πως αυτές οι τιμές, ξέπεσαν πια. Δεν αξίζει οι ζωή μας και δεν της αξίζουμε και ‘μεις. Τώρα μας συνεπήρε η κρίση. Όχι η οικονομική, αλλά η κρίση της ζωής μας γιατί όταν φύγαμε πέρα απ΄ τους επίπλαστους παραδείσους είδαμε τι έκρυβαν τ΄ αγορασμένα χαμόγελα και οι επιγραφές με το νέον.
Απλά δεν αξίζουμε! Το δικό μας ταμπελάκι μηδενίστηκε και μας πέταξαν απ’ το ράφι. Τώρα τα χαμόγελα ανήκουν σ΄ εκείνους που μπορούν να τ’ αγοράσουν. Έτσι μείναμε μόνοι να κοιτάζουμε τις τιμές στα σύγχρονα πανάκριβα προϊόντα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τίποτα και σε κανέναν. Ούτε μεταξύ μας, γιατί δεν ξέρουμε τα νέα κοστολόγια. Δεν ξέρουμε πια πόσο κοστίζει η αγάπη των παιδιών γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά στην τσέπη μας να την αγοράσουν. Δεν ξέρουμε πόσο κοστίζει η συμπάθεια των φίλων, γιατί δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα χαμόγελά τους. Δεν ξέρουμε καν πόσο κάνουν οι απλές δωρεάν έννοιες, γιατί τις είχαμε κοστολογήσει ακριβά να μην μπορεί κανείς να τις φτάσει. Τώρα, ούτε και ΄μεις. Απλά αγκαλιάζουμε τ’ αγκάθια που γεμίσαμε τον κόσμο και κλαίμε την ανυπόστατη ζωή που τόσο πολύ θελήσαμε. Αυτήν που σε κάθε γωνιά έχει και ένα ναυάγιο. Σε κάθε βήμα, έχει κι ένα αγκάθι.
Γ. Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου