Άγγελος Σικελιανός-Λυρική Ζωή // ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ-Λυρικός Βίος

Δημοσιεύτηκε: 18 του Ιουνίου, 2015 vequinox στην Τέχνη , βραβεία , το βιβλίο , Ελλάδα , Ελληνική καναδική Συγγραφέων , Ελληνική Εθνική λογοτεχνικά βραβεία , Έλληνες ποιητές , Λογοτεχνία ,Μυθική , Βραβείο Νόμπελ Υποψηφίων
Ετικέτες: «Εαρινή Ισημερία» από Manolis , Athens , candle , digre , Epitaphios , Βίος , Επιτάφιος ,Λυρικός , Μυστράς , Σικελιανός , Lyric , poetry

1

  

Άγγελος Σικελιανός, Λυρική ζωή, Ίκαρος, 1968

Από τις γυναίκες του Steriu που συγκεντρώθηκαν
στο μοναστήρι του Αγίου Λουκά
για να διακοσμήσετε το Επιτάφιο και
από όλους τους τραγουδιστές μοιρολόι που
έμειναν στην αγρυπνία μέχρι το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ
που σκέφτηκαν - όπως γλυκά, καθώς τραγούδησε! -
Ότι, σύμφωνα με τα λουλούδια και το αστραφτερό
σμάλτο ήταν η σάρκα των νεκρών Adonis
; που πέρασε μέσα από τέτοιες βασανιστικό πόνο
Διότι ακόμη και ο πόνος
ήταν μεταξύ των τριαντάφυλλων και το θρήνο Επιτάφιο
και τις αναπνοές της άνοιξης που
ήρθε μέσα από την πόρτα της εκκλησίας αυξήθηκαν νέα φτερά
από το θαύμα της αναστάσεως και
οι πληγές του Χριστού μοιάζει anemonies
από τα πόδια του καλυμμένο με λουλούδια και
εξαίσια, έντονο άρωμα τους τους!

Αλλά κατά τη διάρκεια της νύχτας από το ίδιο το Σάββατο
, όταν όλοι αναμμένα κεριά τους από
το ένα στο ιερό με
το πίσω άκρο της εκκλησίας, σαν ένα κύμα
το φως φτάσει την μπροστινή πόρτα, όλοι
έτρεμαν όταν άκουσαν μεταξύ του
"Χριστού αυξηθεί ! "μια ξαφνική έκρηξη της μια φωνή
φωνάζει:" Georgena, Βαγγέλης "!

Εκεί ήταν, το καμάρι του χωριού, ο Βαγγέλης
το όνειρο κάθε κοριτσιού, ο Βαγγέλης
που όλοι σκέψης σκοτώθηκε στον πόλεμο? στάθηκε
κατ 'ευθείαν επάνω από την εκκλησία μπροστινή πόρτα, με
ένα ξύλινο πόδι, δεν θα έρθει μέσα
από την εκκλησία, καθώς όλοι με τα κεριά στο τους
χέρια τον κοίταξε, ο χορευτής που τίναξε
τα αλώνια του Steriu, μία φορά το πρόσωπό του
μία φορά το πόδι του σαν καρφωμένα στο κατώφλι
και δεν θα μπορούσε να έρθει περαιτέρω!

Στη συνέχεια, αφήστε αυτό το στίχο είναι witness- μου
αυτή η απλή και ειλικρινής στίχο -
από το Pew στεκόμουν εγώ
είδα τη μητέρα να απογειωθεί το μαντήλι
και παύλα με το κεφάλι κάτω και να
αγκαλιάσει το πόδι, το ξύλινο πόδι του στρατιώτη -
και ως το είδα ο στίχος μου γράφει εδώ,
αυτή η απλή και ειλικρινής στίχο -
και φώναξε βαθιά από την καρδιά της
η κραυγή: "! κόσμημα μου ... Βαγγέλη μου"

Και ας αυτός ο στίχος είναι μάρτυρας μου
αυτή η απλή και ειλικρινής στίχο -
όλοι στάθηκε πίσω της, όλοι όσοι είχαν συγκεντρωθεί
από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης,
με νανουρίσματα να θρηνεί για τους νεκρούς
Άδωνις, κρυμμένο στα λουλούδια, τώρα
που ξέσπασε μαζί με της μητέρας
κραυγή φθάνοντας στο στασίδι στάθηκα
και κάλυψε τα μάτια μου σαν ένα πέπλο!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ, Λυρικός Βίος, Ίκαρος, 1968

Στ 'Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ' όσες
Γυναίκες ΤΟΥ Στειριού συμμαζευτήκαν
ΤΟΝ Eπιτάφιο να στολίσουν, όσες ΚΙ
μοιρολογήτρες ώσμε ΤΟΥ Mεγάλου
Σαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν,
ποια να στοχάστη - έτσι γλυκά θρηνούσαν! -
Πως, κάτου απ 'τους ανθούς, τ' ολόαχνο σμάλτο
ΤΟΥ πεθαμένου ΤΟΥ Άδωνη ΗΤΑΝ σάρκα
που πόνεσε βαθιά?
ΓΙΑΤΙ κι ο πόνος
ΣΤΑ Ρόδα ΜΕΣΑ, κι ο Eπιτάφιος Θρήνος,
κ 'ΟΙ αναπνοές Της άνοιξης που μπαίναν
Μέλους Απ' του ναού τη θύρα , αναφτερώναν
Το ΝΟΥ πολυακουσμένα στης Aνάστασης το θάμα,
και του Xριστού πληγές Σαν ΟΙ ανεμώνες
πολυακουσμένα φάνταζαν ΣΤΑ Χέρια ΚΑΙ ΣΤΑ Ποδιά,
τιΧ Πολλά Το ΤΟΝ σκεπάζανε Λουλούδια
που ΕΤΣΙ τρανά, έτσι βαθιά ευωδούσαν!

Aλλά το βράδυ το ίδιο του Σαββάτου,
την ώρα π 'απ' ΤΗΝ ΑΓΙΑ Πύλη Το ΕΝΑ
κερί επροσάναψε ΟΛΑ τ 'άλλα ως κάτου,
κι απ' τ 'Άγιο Bήμα σάμπως κύμα απλώθη
Το Φως ώσμε ΤΗΝ ξώπορτα, την ΟΛΟΙ ΚΙ όλες
ανατριχιάξαν π » ΣΤΗ ΜΕΣΗ άκουσαν
Μέλους Απ 'τα "Xριστός Aνέστη" αιφνίδια μιαν
Φωνή ΝΑ σκούξει: "! Γιώργαινα, ο Bαγγέλης"

Kαι να, ο λεβέντης του χωριού, ο Bαγγέλης,
των κοριτσιών το λάμπασμα, ο Bαγγέλης,
που ΤΟΝ λογιάζαν την ΟΛΟΙ ΓΙΑ χαμένο
ΣΤΟΝ πόλεμο · ΚΑΙ στέκονταν ολόρτος
στης εκκλησιάς ΤΗ Θύρα, ΜΕ ποδάρι
Ξύλινο, ΚΑΙ, εΔ διάβαινε ΤΗ Θύρα
Της εκκλησιάς, τι τον την ΟΛΟΙ κοιτάζαν
ΜΕ ΤΑ Κεριά ΣΤΟ ΧΕΡΙ, τον κοιτάζαν,
το χορευτή που τράνταζε τ 'αλώνι
ΤΟΥ Στειριού, μια στην όψη, μια στο πόδι,
που προσόντων Ως ΝΑ Το κάρφωσε ΗΤΑΝ ΣΤΟ Κατώφλι
Της θύρας, και δεν έμπαινε πιο μέσα!

Kαι τότε - μάρτυράς μου νά 'ναι ο στίχος,
ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος -
απ' το στασίδι πού 'μουνα στημένος
ξαντίκρισα ΤΗ μανα, απ' Το Κεφάλι
πετώντας Το μαντίλι, ΝΑ χιμήξει
σκυφτή ΚΑΙ χατά 'αγκαλιάσει το ποδάρι,
το ξύλινο ποδάρι του στρατιώτη,
- έτσι όπως το είδα ο στίχος μου το γράφει ,
ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος -,
και να σύρει απ 'Βάθη Της ΤΑ καρδιάς Της
ΕΝΑ σκούξιμο: "! Mάτια μου ... Bαγγέλη"

Kι ακόμα, - μάρτυράς μου νά 'ναι ο στίχος,
ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος -,
ξοπίσωθέ της, όσες μαζευτήκαν
Από Το Βράδυ Της Mεγάλης Πέφτης,
νανουριστά, θαμπά ΓΙΑ ΝΑ θρηνήσουν
ΤΟΝ πεθαμένον Άδωνη, κρυμμένο
μες ΣΤΑ Λουλούδια, τώρα να ξεσπάσουν
ΤΗΝ αξεθύμαστη Μαζί ΤΟΥ Τρόμου
ΚΡΑΥΓΗ που, ως στο στασίδι μου κρατιόμουν,
ένας πέπλος μου σκέπασε τα μάτια! ...

Η πηγή της ελληνικής έκδοσης του αυτό το post: ~ www.cantfus.blogspot.gr

ΒΙΟΓΡΑΦΊΑ

Σικελιανός γεννήθηκε στη Λευκάδα όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Το 1900 εισήλθε στην Νομική Σχολή Αθηνών, αλλά δεν βαθμολόγησε.

Τα επόμενα χρόνια ταξίδεψε εκτενώς και αφοσιώθηκε στην ποίηση. Το 1907, παντρεύτηκε την αμερικανική γεννήθηκε η Εύα Πάλμερ. Παντρεύτηκαν στην Αμερική και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1908. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Σικελιανός ήρθε σε επαφή με Έλληνες διανοούμενους, και το 1909 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, Alafroískïotos (Το Φως επισκιαστεί), η οποία είχε άμεσο αντίκτυπο και αναγνωρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα σημαντικό έργο. Επίσης Βάλε τους συναδέλφους συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, και το 1914 που πέρασε σαράντα ημέρες στο Άγιο Όρος, να επισκεφτείτε τα περισσότερα από τα μοναστήρια εκεί και ζουν τη ζωή των ασκητών. Το επόμενο έτος θα ξεκινήσει ένα προσκύνημα από την Ελλάδα.
Τον Μάιο του 1927, με την υποστήριξη της συζύγου του, Εύα Πάλμερ, Σικελιανός πραγματοποιήθηκε τις Δελφικές Εορτές, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας του προς την αναβίωση της «Δελφικής Ιδέας». Σικελιανός πίστευαν ότι οι αρχές που είχαν διαμορφωθεί τον κλασικό πολιτισμό, εάν επανεξέτασε, θα μπορούσαν να προσφέρουν πνευματική ανεξαρτησία και να χρησιμεύσει ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, έγινε πηγή έμπνευσης για τον ελληνικό λαό, ιδίως μέσω του λόγου και το ποίημα του, που απήγγειλε στην κηδεία του ποιητή Κωστή Παλαμά.

Το 1949, ήταν ένα βραβείο Νόμπελ για τις υποψήφιες Λογοτεχνίας.

Πέθανε τυχαία στην Αθήνα από ακούσια κατανάλωση αντιβακτηριδιακό spray αφού ζήτησε Νυ (φάρμακο) το 1951.

~ Βικιπαίδεια