Είναι αργά τώρα. Κοντεύει 3 τη νύχτα. Άφησα τη φίλη μου στο καινούριο σπίτι που ’πιασε ένας διάδρομος μιζέρια και κακομοιριά στη Βικτόρια πλάι στα «ΤΡΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ» είχε κόκκινα μάτια κι ένα σταυρό στο κούτελο κι είπα δυνατά τι θα κάνουμε τώρα φαρμακώθηκα τη γλάστρα που της έδωσα τα μπουρδέλα τα θέατρα τα μπουζουκάδικα και τις φίρμες τους τραγουδιστές και τη φωτογραφία με τη μάνα της που ’τανε μωρό και τις κάλπικες σχέσεις είπα άντε να φύγουμε όλες οι πόρτες είχανε ρουφιανόματα είπε κολλητά μένει μια κοπέλα η κουζίνα και το μπάνιο δεν είναι καλά μην πάθεις κατάθλιψη ήθελε να με φέρει να το δω σα να μην ήξερα 5.000 αλλά με το τηλέφωνο 5.000 αλλά εδώ κοντά 5.000 πλακώνανε κι οι γιορτές λέσχες σουγιάδες ταξί περίπτερα όλα τέντα όλη νύχτα πυκνώνει η μοναξιά σα να μην ήξερα πόσο τα ενοίκια πόσο τα σκυλάδικα τόσο η ζωή όσο πιο κοντά τόσο πιο βαθιά όσο πιο βαθιά τόσο πιο κοντά ήθελε να το δω ότι μπορούσε κι έτσι. Κι αλλιώς. Θα το φάει όπως κι άλλοι. Όλο. Στα καρφιά καρφωμένα κασκόλ με χρυσόσκονη το θέατρο τέχνης μια φορά στο καμαρίνι κόντεψα να της σπάσω το κεφάλι 6 μέρες μέτρησα που δε μιλιόμαστε τώρα που ’πιασε το καινούριο της σπίτι κι όπου κοίταζα αναμμένα παράθυρα αυτά σβήναν κατάλαβα πως αυτό ήταν. Είχανε κοκκινίσει τα μάτια της και το σημάδι έβγαινε σταυρός στο κούτελο το ’χω κι εγώ σημάδι στο μεσόφρυδο θα καρφωθεί απανωτές φορές από μονάχη της όπως οι βελονάκηδες κι ήτανε που την αγάπαγα πολύ να της ανοίξω το κεφάλι. Μα πάει τώρα. Έγινε πια. Την πρωτοχρονιά θα φοράει το καλό μου φουστάνι και θα της πάρω ένα λαχείο μισό-μισό.
Από τη συλλογή Ιδιώνυμο (1980) της Κατερίνας Γώγου
Ο Ανταίος είναι επιχειρηματίας και ευρωβουλευτής. Έχει εργοστάσια παραγωγής ρούχων στην Καμπότζη,στην Σρι Λάνκα και στο Μπαγκλαντές. Εκεί ράβουν τα πατρόν για γνωστές ιταλικές μάρκες. Εκεί γίνεται η παραγωγή και από εκεί η διάθεση στις ανεπτυγμένες χώρες.Ο Ανταίος ταυτόχρονακάνει μεγάλες δωρεές σε νοσοκομεία της Ευρώπης και μάλιστα έχει ιδρύσει και ορφανοτροφείο με το όνομα του.Ο Ανταίος αναγνωρίζεται στους κύκλους του ως μέγας φιλάνθρωπος.
Ο Ανταίος από την άλλη έχει πλήρη γνώση των συνθηκών που επικρατούν στα εργοστάσια του. Παιδιά κάτω των 12 ετών αποτελούν το εργατικό δυναμικό του και επιστάτες των παιδιών γίνονται οι ντόπιοι εργάτες που κάποτε ήσαν παιδιά και δούλευαν κάτω από τις ίδιες συνθήκες.Βλέπε φώτο. Ουσιαστικά εκεί βασίζεται το χρήμα του,εκεί η δόξα του στην χρήση των παιδιών για ίδιον όφελος. Όλα τα παιδιά στα εργοστάσια φοβούνται κ υποτάσσονται στον Ανταίο γιατί τους ταΐζει μα και τους ξεφτιλίζει την ύπαρξη. Ο ίδιος ο Ανταίος φέτος δώρησε χρήματα για την πτέρυγα των νεφροπαθών μα τις νύχτες αδύνατον του είναι να κοιμηθεί όσες δωρεές κι αν κάνει. Από την άλλη ο Γαβριήλ είναι ένας απλός ταξιτζής που κάνει κούρσες. Συχνά ξεχνάει να βγάλει φλας η σταματάει στην μέση του δρόμου..Όσοι όμως μπαίνουν στο ταξί του κάνουν απλές αληθινές κουβέντες που άλλες φορές είναι χαρούμενες και ευγενικές κ άλλες φορές σκληρές και παγωμένες. όμως πάντα αληθινές... Αυτό τίποτα άλλο.ούτε δωρεές ούτε μεγαλεία.Και το βράδυ κατάκοπος αγκαλιάζει το σπιτικό του και ανάλαφρος κοιμάται έως την άλλη το πρωί.
Οι αστυνομικοί σε μια τεράστια επιχείρηση συνέλαβαν συνολικά 59 άτομα. Ανάμεσα στους προσαχθέντες φέρεται να είναι και ο 51χρονος Δημήτρης Ριχάρδος Μυλωνάς ιδιοκτήτης δικτύου ενεχυροδανειστηρίων σε Αθήνα και επαρχία, ενώ οι πληροφορίες λένε ότι όσοι οδηγηθούν στον εισαγγελέα θα αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες της ένταξης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση και της κακουργηματικής λαθρεμπορίας.
Για την εξάρθρωση του κυκλώματος χρειάστηκε κινητοποίηση της υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βορειοανατολικής Αττικής αλλά και αρκετών υπηρεσιών της ΓΑΔΑ, μεταξύ των οποίων και ανδρών των ΕΚΑΜ.
Η υπόθεση άρχισε να ξετυλίγεται όταν οι αξιωματικοί της Ασφάλειας Αμαρουσίου ερευνούσαν τους κλεπταποδόχους της γιγαντιαίας συμμορίας των Ρομά που είχαν εξαρθρώσει πριν από δύο χρόνια και έπεσαν πάνω σε μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Στη συνέχεια με εντολή εισαγγελέα άρχισαν να παρακολουθούν τα τηλέφωνα και έτσι κατάφεραν να μάθουν λεπτομέρειες για την υπόθεση που η ακτινογραφία της θυμίζει Μέδουσα.
Με ένα μεγάλο αφεντικό που έχει το γενικό πρόσταγμα και γύρω του δεκάδες άτομα του κοινού ποινικού δικαίου, χρυσοχόοι και ενεχυροδανειστές.
Δίπλα στον αρχηγό, κομβικό ρόλο έπαιζε ως δεξί του χέρι ένας Τουρκοαρμένιος ενώ ένας Σύρος φέρεται να είναι και ο σύνδεσμος που είχε αναλάβει να μαζεύει τις παρτίδες του χρυσού για να τις «σπρώχνει» στην Τουρκία.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στα κυκλώματα εκτός από τον πασίγνωστο ιδιοκτήτη αλυσίδας με ενεχυροδανειστήρια συμμετείχαν και γνωστοί κοσμηματοπώλες, αλλά και άτομα του κοινού ποινικού δικαίου.
Είναι μια υπόθεση που αποκαλύπτει ότι για χρόνια τεράστιες ποσότητες χρυσού και ασημιού “εξαφανίζονταν” μέσω ενεχυροδανειστηρίων και έφευγαν λαθραία για το εξωτερικό εξασφαλίζοντας τεράστια κέρδη στα μέλη των εγκληματικών οργανώσεων.
Αν έχετε αυτά τα συμπτώματα τρέξτε στο νοσοκομείο…
Η υγεία είναι ένα ζήτημα με το οποίο δεν πρέπει κανείς να παίζει. Εάν έχετε λοιπόν οποιοδήποτε από τα πιο κάτω συμπτώματα, πρέπει να επισκεφτείτε άμεσα γιατρό.
Αυτά τα συμπτώματα όμως δεν σας φαίνονται ότι χρειάζονται να πας επείγον στο νοσοκομείο, όπως για παράδειγμα ένα καρδιακό επεισόδιο, ούτε θα περάσει από το μυαλό σας να πάτε ποτέ στον γιατρό γι αυτό τον λόγο.
Αυτά είναι λοιπόν τα πέντε συμπτώματα τα οποία δεν πρέπει ποτέ να αγνοήσεις:
1. Πρόβλημα με την ούρηση Η δυσκολία στην ούρηση μπορεί να είναι σημάδι καρκίνου του προστάτη και είναι κάτι που δεν πρέπει να παραβλέψεις καθόλου. Άλλα συμπτώματα είναι η ανάγκη για ούρηση στη μέση της νύχτας ή κάψιμο κατά τη διαδικασία.
2. Ασυνήθιστη αφόδευση Η διάρροια είναι ένα υποτιμημένο σύμπτωμα για τις πέτρες στη χολή. Μεγάλη προσοχή και σε αλλαγές στο χρώμα και τη μυρωδιά.
3. Κρεατοελιές Εκτός του ότι είναι ένα κοσμητικό πρόβλημα, μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία σας και σας προειδοποιούν για τυχόν καρκίνο του δέρματος. Ανάλογα με το χρώμα, την αφή αλλά και εάν δημιουργούν κύστες, μπορούν να σας δώσουν σημάδι ότι η υγεία σας είναι σε κίνδυνο.
4. Πόνος στην πλάτη κατά τη διάρκεια του ύπνου Το πιο πάνω σύμπτωμα μπορεί να είναι σημάδι ρήξης της σπονδυλικής στήλης παρά ένα πιάσιμο.
5. Μυρωδιές «φαντάσματα» Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα πρόσωπο μυρίζει πράγματα που δεν υπάρχουν. Αυτό μπορεί να είναι ένδειξη Alzheimer, επιληπτικής κρίσης, Parkinson και κατά κάποιο τρόπο είναι σαν παραίσθηση.
Mόλις ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΝ τήν Ιστορία μας τα Ελληνόπουλα στην Αυστραλία, ΕΠΑΨΑΝ να τις "τρώνε"...
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ - ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.
(Όσα ακολουθούν είναι ε ξ α ί σ ι ο σχόλιο αναγνώστου σε διαδικτυακή ανάρτηση του ιστολογίου μας, τον οποίον και ευχαριστούμε θερμώς!) Το 2002 βρέθηκα σε μία διημερίδα στο RMIT της Μελβούρνης για το μέλλον της Ελληνικής γλώσσης στην Αυστραλία.
Παρακολούθησα την ομιλία ενός ΄Ελληνος καθηγητού, που στα νειάτα του την δεκαετία του '70 δίδασκε στο Northcote high.
Στο σχολείο αυτο φοιτούσαν εκείνη την εποχή πολλά Ελληνόπουλα.
Παιδιά των πρώτων μεταναστών που δούλευαν στα εργοστάσια ατελείωτες ώρες.
Έλληνες μετανάστες που άφησαν την μεταπολεμική Ελλάδα, οι περισσότεροι χωρίς πολλά χρόνια στα θρανία ερχομενοι να δουλέψουν στην ξενιτιά .
Μια ημέρα ο Αυστραλός διευθυντής του σχολείου τον φώναξε προβληματισμένος : John του ειπε, εγω είμαι υπεύθυνος για όλους τους μαθητές .
Βλέπω λοιπόν οτι τα Αυστραλόπουλα κάνουν ένα ατελείωτο bullying στα Ελληνόπουλα.
Όπου τους βλέπουν τους βρίζουν και τους ρίχνουν κάποιες "ψηλές".
Τα Ελληνόπουλα δεν αντιδρούν, απλώς διατηρούν χαμηλούς τόνους.
Κάτι πρέπει να κάνεις σαν Έλληνας για να τα βοηθήσεις να βρουν το θάρρος τους.
Τότε ο Γιάννης δημιούργησε δυο απογευματινές τάξεις μετά το σχολείο, όπου άρχισε να διδάσκει Ελληνική Ιστορία στα Ελληνόπουλα.
Τους έλεγε για τους Σπαρτιάτες για τους Αθηναίους για τον Λεωνίδα για τον ΜΕΓΑ Αλέξανδρο για την Σαλαμίνα, τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές, για την εκστρατεία των Μακεδόνων στα πέρατα της γης.
Μετά απο ένα μήνα τον φώναξε ο διευθυντής κάπως εκνευρισμενος. Του λεει John δεν ξερω τι έχεις κανει στα συμπατριωτοπουλα σου, αλλα πρεπει να το σταματήσεις . Οπου βλεπουν τωρα αυτους που τους εκαναν την ζωή δύσκολη, τωρα τους ...πλακώνουν χωρίς πολλά πολλά!
Έχουν πάρει άλλον αέρα, κανείς πλέον δεν τους κολλάει και όλοι κάνουν στην μπάντα. Αυτή η αλλαγή έγινε μονο για ενα λόγο. Γιατί έμαθαν την Ιστορία τους! Εμαθαν ποιοί ήταν οι προγονοί τους.
TOΣΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ!
Και δεν ειχαν πλεον μονο σαν παραδειγμα τους κουρασμενους γονεις τους που δουλευαν σαν ειλωτες καθημερινα, για να μαζεψουν καποια λεφτα, να βοηθησουν την οικογενεια τους πισω στην Ελλαδα και να παρουν κανα σπιτακι στην ξενητεια για να μην τους τρωει το νοικι.
Αυτο ας μας γινει παράδειγμα, διότι αυτο επιδιώκουν οι σημερινοί (και όχι μόνον) κυβερνώντες. Να ξεχάσουμε την ιστορία μας, ωστε να σκύβουμε το κεφάλι με ευκολία...
Οταν ενας Λαος ξεχνα την Ιστορία του τοτε οι κυβερνωντες πολιτικαντηδες παίρνουν αποφάσεις, που αλυσοδένουν τον Λαό χωρίς να αισθάνονται προδότες. Ο Λαός σκύβει εύκολα το κεφάλι και ακολουθεί τους δήθεν μπροστάρηδες σαν κοπάδι πρόβατα, χωρίς να αισθάνεται ένοχος αφού έχει επιλεκτική αμνησία! Τα ξένα αφεντικά λύνουν και δένουν στην χώρα, μας πουλούν και μας αγοράζουν .
Ο Λαός που έχει χάσει την μνήμη του δεν αξίζει κανένα σεβασμό. Να θυμάσθε όμως ότι ένας Λαός που ξεχνα το παρελθόν του, χάνει και το δικαίωμα στο μέλλον! Ισως είμαστε η μόνη χώρα, όπου η αγάπη προς την πατρίδα, σημαίνει πλεον "φασισμός" για ορισμένους. Απόδειξη, ότι είμαστε ανάμεσα στα μεγαλύτερα θύματα της παγκοσμιοποιήσεως και της νέας τάξεως πραγμάτων.
ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΣΤΑΛΕΙΣ ΤΗΣ Τ Σ Ο Λ Ι Α Δ Ε Σ!
ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΆΛΛΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΤΑ ΣΥΡΡΟΗ ΤΟΣΕΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙΣ. ΠΟΥ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ, ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΈΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ...ΛΑΜΟΓΙΩΝ .
ΟΥΤΕ ΌΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΥ, ΈΝΑΣ ΛΑΟΣ ΤΟΣΟ ..."ΒΟΛΕΨΗΜΑΤΙΑΣ" ΠΟΥ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ Σ Υ Ν Ε Χ Ω Σ ΤΗΝ ΔΙΑΙΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. .
ΠΌΤΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΆΒΟΥΜΕ, ΌΤΙ ΑΛΛΆ ΤΑ ΣΥΜΦΈΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΆΤΟΥΣ ΚΑΙ ΆΛΛΑ ΤΑ ΣΥΜΦΈΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. ΝΑ @ΕΣΩ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΒΓΑΖΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ...ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ..
TΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ... ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΝΕ OI ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ. ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, ΟΤΙ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΣYPIA, ΜΙΑ ΛΙΒΥΗ, ΜΙΑ ΑΙΓΥΠΤΟΣ, ..ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ... ΞΥΠΝΑΤΕ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙΡOΣ! https://odysseiatv.blogspot.com/
Ψάχνοντας στα βάθη της Ιστορίας θα βρούμε ότι έχουν επινοηθεί διάφοροι τρόποι για τη μεταφορά ασθενών και τραυματιών. Οι αιώρες πχ ήταν διαθέσιμες και χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες. Την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων τα άρματα υπηρέτησαν ως ασθενοφόρα.
Το 900 μΧ. χρησιμοποιείται ένα βαγόνι με αιώρες.
Αν και αυτό ήταν ένα βήμα προόδου, τα βαγόνια δεν είχαν αποτελεσματικά φρένα, φανταστείτε κινήσεις μπρος – πίσω, ταξίδι σε κατηφόρα με αυτά τα μεταφορικά μέσα.
Το 1100 μΧ οι Νορμανδοί έφτασαν στην Αγγλία με την πρωτοποριακή στρωμνή για άλογα. Οι μονάδες αυτές αποτελούνταν από δύο άλογα με ειδικά λουριά που είχαν ένα κρεβάτι ανάμεσά τους.
Ο πιο κοινός ορισμός για το ασθενοφόρο είναι «όχημα που μεταφέρει ασθενείς ή τραυματίες».
Ωστόσο, οι ιστορικοί περιλαμβάνουν και τη περιγραφή του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας όταν αναφέρονται στη λέξη ασθενοφόρο.
Στα τέλη του 1400 δημιουργούν τα AMBULANCIAS ή νοσοκομεία εκστρατείας. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ιατρικές και χειρουργικές ενέργειες γίνονται σε ειδικές σκηνές περίθαλψης τραυματιών. Χρειάστηκαν όμως άλλα 300 χρόνια πριν οι άνδρες που τραυματίστηκαν στη μάχη μπορέσουν να πάνε σε νοσοκομεία ή/και υπάρξει βοήθεια σε εκείνους που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν.
Dominique Jean Larrey. Γάλλος χειρουργός, που εργάστηκε στα πεδία των μαχών του Ναπολέοντα (https://www.fire.gr/?p=2866). Διαπίστωσε από πρώτο χέρι την ανάγκη για περίθαλψη όσο το δυνατόν συντομότερα. Πριν από αυτόν οι κανονισμοί του στρατού ήθελαν κακοφτιαγμένα και βαριά βαγόνια να μεταφέρουν τους τραυματίες στο νοσοκομείο που βρίσκονταν στο πίσω μέρος των παρατάξεων. Ο Larreyαναπτύσσει ελαφριά, δίτροχα οχήματα τα οποία δεν μεταφέρουν τους τραυματίες στο νοσοκομείο, αλλά φέρνουν τους γιατρούς στο πεδίο της μάχης. Αυτά έγιναν γνωστά ως «ιπτάμενα ασθενοφόρα», επειδή περίμεναν κοντά στο «ιπτάμενο πυροβολικό»(ελαφρύ) στο πεδίο της μάχης.
Δύο ζώα μαζί συχνά χρησίμευαν ως ασθενοφόρα. Άλογα, μουλάρια και καμήλες μετάφεραν τραυματίες για περίθαλψη. Συνδεδεμένα μεταξύ τους με καρέκλα ενδιάμεσα έγιναν γνωστά ως «cacolets». Τα κινούσαν ένας ή δύο στρατιώτες . Την πάροδο του χρόνου το όλον κατασκεύασμα βελτιώθηκε και έγινε περίτεχνο και ασφαλέστερο, ακόμα και για αναψυχή.
Ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος έδειξε την προφανή ανάγκη να βελτιωθεί η φροντίδα για τους τραυματίες. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, κανένα από τα θύματα στη 1η μάχη του Run Bull δεν πήγε με ασθενοφόρο στην Ουάσιγκτον, κάποιοι μάλιστα περπάτησαν ακόμα είκοσι επτά μίλια για βρουν βοήθεια. Νοσηλευτές δε, είχαν διορισθεί οι μουσικοί του συντάγματος και οι «γιοτάδες». Οι στρατιώτες είχαν τοποθετηθεί σε υπηρεσία ασθενοφόρων και υπηρετούσαν και ως βοηθοί των γιατρών. Το 1861, οι άνθρωποι αυτοί αυτό-βοηθηθήκαν και αγνόησαν τους άλλους τραυματίες. Οι χειρουργοί αντιμετώπιζαν μόνο τα περιστατικά που ανήκαν στο σύνταγμά τους, αλλά ο αριθμός των θυμάτων ήταν πολύ μεγάλος.
Ο Charles S. Tripler, ο οποίος υπηρέτησε ως Γενικός Χειρουργός του Στρατού προσπάθησε να βελτιώσει την κατάσταση και όταν δεν το κατόρθωσε ο Δρ Jonathan Letterman, διορίστηκε στη θέση του στις 4 Ιουλίου 1862. Ο Lettermanαποφοίτησε από την ιατρική σχολή το 1849 και αμέσως άρχισε τη στρατιωτική καριέρα του. Μέχρι το 1861 υπηρέτησε στα δυτικά και νοτιοδυτικά σύνορα και ήταν παρών κατά τη διάρκεια των πολέμων με τους Ινδιάνους. Η εμπειρία που απέκτησε στη θεραπεία και στη μεταφορά των τραυματιών αποδείχτηκε ανεκτίμητη. Στο πλαίσιο του δικού σχεδίου, ιατροί αξιωματικοί επέλεγαν ποιοι στρατιώτες συμμετείχαν στη φροντίδα και την μεταφορά των τραυματιών. Οι τραυματιοφορείς παρέδιδαν τους τραυματίες στα πρωτοβάθμια κέντρα. Μετά την υποτυπώδη αγωγή μεταφέρονταν στα γενικά νοσοκομεία με ασθενοφόρα, σιδηροδρομικά οχήματα ή σκάφη.
Το 1864, το Κογκρέσο ψηφίζει τη Πράξη για τα Ασθενοφόρα, το «Νόμο για την καθιέρωση ενός ενιαίου συστήματος ασθενοφόρων στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών». Δεν είναι πλέον τα ασθενοφόρα ένα μέρος του γενικού συστήματος μεταφοράς ασθενών. Μπορούν τώρα να υπάγονται στη δικαιοδοσία του επικεφαλής του ιατρικού τμήματος ο οποίος είναι υπεύθυνος για όλες τις πτυχές της υπηρεσίας ασθενοφόρων: διοίκηση, προσωπικό και οχήματα. Για να προσδιορίζετε δε το αντίστοιχο προσωπικό σχεδιάστηκαν ειδικές στολές και τα ασθενοφόρα απέκτησαν διαφορετικές σημάνσεις. Το πρόγραμμα έγινε ένα μοντέλο και παράδειγμα προς μίμηση σε όλο τον κόσμο μέχρι τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Σύμβαση της Γενεύης του 1864, μια διεθνής συνάντηση που έφερε συμφωνία για τη φροντίδα των τραυματιών στο πεδίο της μάχης και στα νοσοκομεία. Όλα αυτά τα άτομα απέκτησαν ουδετερότητα. Στη Συνθήκη περιλαμβάνεται επίσης η ουδετερότητα στις προμήθειες, τον εξοπλισμό και τα ασθενοφόρα. Μια προστατευτική πινακίδα εγκρίθηκε, σήμερα αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ο «Ερυθρός Σταυρός». Με τα χρόνια το πεδίο εφαρμογής των Συμβάσεων της Γενεύης συμπεριλαμβάνει τους ναυαγούς, τους αιχμάλωτους πολέμου και την προστασία των άοπλων πολιτών.
Στη Νέα Υόρκη, ο Δρ Edward B. Dalton, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως χειρουργός του στρατού ίδρυσε μια υπηρεσία ασθενοφόρων στο Bellevue. Ξεκίνησε το 1869 και είχε 1.401 κλήσεις το 1870 και το 1891 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 4.392. Αν και αυτή η αύξηση είναι αξιοσημείωτη πέντε ακόμα νοσοκομεία στη Νέα Υόρκη παρέχουν υπηρεσία ασθενοφόρων από το 1891. Τα ασθενοφόρα του Bellevue αναθέτουν σε γιατρούς ή χειρούργους τη συνοδεία. Τα οχήματα είχαν καλό εξοπλισμό με φορεία, κλπ. Κάτω από το κάθισμα του οδηγού υπήρχε κουτί με κονιάκ, έξι επιδέσμους, σφουγγάρια, υλικό για νάρθηκες και ένα μικρό μπουκάλι υπερθειϊκού σιδήρου. Υπήρχε και κινητό πάτωμα που χρησιμοποιείτο για να παραλάβουν τον ασθενή. Τα άλογα ήταν σε στάβλο κοντά στο νοσοκομείο και όπως και η πυροσβεστική υπηρεσία χρησιμοποιούσαν ειδικά λουριά για τη συγκράτηση των ζώων στο όχημα για να μπορούν να αναχωρήσουν άμεσα. Άλλες δημόσιες υπηρεσίες πρώτων βοηθειών που συνδέονται με νοσοκομεία ξεπηδούν στο Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας και σε πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1899, το πρώτο μηχανοκίνητο ασθενοφόρο ήρθε στο προσκήνιο Made in Chicago και δώρο από πέντε επιχειρηματίες στον Michael Reese Hospital. Κόστισε £ 1.600 και πήγαινε με 16 μίλια. Το 1900, το New York’s, St. Vincent Hospital, απέκτησε το πρώτο «horseless» όχημα του. « Ένα ασθενοφόρο αυτού του είδους έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα ιπποκίνητα που είναι το πρωτότυπό του διότι αναπτύσσει μεγαλύτερη ταχύτητα υπάρχει μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια για τον ασθενή, μπορεί να σταματήσει άμεσα όταν λειτουργεί σε πλήρη ταχύτητα και λόγω του βάρους του, τρέχει πιο ομαλά» Τα πρώτα μηχανοκίνητα ασθενοφόρα είχαν μηχανές 2 ίππων και ικανότητα να ταξιδεύουν για 20 – 30 μίλια. Ο γιατρός στο πίσω μέρος του οχήματος μπορούσε να επικοινωνεί με τον οδηγό μέσω ενός σωλήνα ομιλίας. Ήρθε εξοπλισμένο με ηλεκτρικά φώτα, τόσο εντός όσο και εκτός του οχήματος. Ένας πολύ γνωστός κατασκευαστής ασθενοφόρων ήταν η Hess & Eisenhardt του Cincinnati στο Ohio. Άρχισε να κατασκευάζει ασθενοφόρα το 1890 και το πρώτο μηχανοκίνητο το 1906. Το 1937, κατασκεύασε το πρώτο κλιματιζόμενο ασθενοφόρο. Η εν λόγω εταιρεία, γνωστή σήμερα ως O’Gara – Hess & Eisenhardt δεν κάνει πλέον ασθενοφόρα, αλλά παράγει τεθωρακισμένα οχήματα για πλουσίους.
Όταν Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος άρχισε κάποια ασθενοφόρα ήταν ακόμα ιππήλατα. Αλλά, όπως πόλεμος συνεχίζεται λεωφορεία και τα παριζιάνικα ταξί προσαρμόζονται για να χρησιμεύσουν ως ασθενοφόρα. Με την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο έρχονται τα «Model – T» της Ford. Η διαμόρφωση των οχημάτων που χρησιμοποιούνται ως ασθενοφόρα αυξήθηκε έτσι ώστε να παρέχει επαρκή χώρο και για γέννες. Τα οχήματα αυτά μπορούσαν να ταξιδέψουν με 45 μίλια την ώρα και αρκετά καλά σε ανώμαλο έδαφος. Το 1915 ασθενοφόρα είχαν ζωγραφισμένο καμβά τεντωμένο σε ένα πλαίσιο σαν σήμανση, αλλά το επόμενο έτος ξύλινα πηχάκια προστέθηκαν στο πλαίσιο με το καμβά να τοποθετείται από πάνω σαν σκέπαστρο. Χίλια τέτοια οχήματα έχουν ήδη κατασκευαστεί πριν η Αμερική μπει στον πόλεμο. Καθώς προχωρούσε ο πόλεμος οι Ηνωμένες Πολιτείες κατασκεύασαν περισσότερες από αυτές τις μονάδες και τις έδωσαν στις Βρετανικές και Γαλλικές υπηρεσίες που βάζουν τα δικά τους σήματα πάνω στον καμβά. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, τα ασθενοφόρα αυτά δίνονται για χρήση σε στρατιωτικά αεροδρόμια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αεροπορική μεταφορά τραυματιών ξεκίνησε πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένας Ολλανδός ο DeMooy σκέφτηκε τα αερόστατα. Η ιδέα του ήταν να κρεμάσει ένα γιγαντιαίο φορείο κάτω από το μπαλόνι και να χρησιμοποιούν άλογα για το τελευταίο στάδιο μεταφοράς. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου η γαλλική υπηρεσία αέρος πιστώνεται με την πρώτη χρήση του «ασθενοφόρου αέρα», όταν ένας αξιωματικός της Σερβίας μεταφέρθηκε από χωράφι στο νοσοκομείο. «Καταχωρίσεις που τηρούνται από το γαλλικό στρατό δείχνουν ότι, εάν απώλειες θα μπορούσαν να έχουν εκκενωθεί από αέρα μέσα σε έξι ώρες από τον τραυματισμό, το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των τραυματιών θα μειωθεί από 60% σε λιγότερο από 10% μια συγκλονιστική μείωση !» Ασθενοφόρο Αέρος! Οι Βρετανοί το χρησιμοποιούν για πρώτη φορά το 1917, μειώνοντας ένα ταξίδι τριών ημερών σε σαράντα πέντε λεπτά πτήσης. Ενώ τα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για τους τραυματίες μόνο στο τέλος της δεκαετίας του 1920 αεροπλάνα εξοπλίζονται ειδικά ως ασθενοφόρα. Το 1928 οι Αυστραλοί δημιουργούν μια υπηρεσία ασθενοφόρων αέρα. Ένα πιλοτικό πρόγραμμα, με γιατρό, νοσοκόμο και χώρο για ένα φορείο. Κατά το πρώτο έτος της λειτουργίας της, παρέλαβε 225 ασθενείς και διέσχισε 200.000 μίλια. Αυτή η οργάνωση είναι γνωστή ως η «Ιπτάμενη Βασιλική Υπηρεσία Γιατρών» της Αυστραλίας και εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το σώμα αέρα σχεδιάζεται με τρία αεροπλάνα ασθενοφόρα το 1929. Δύο ασθενείς σε φορεία, πιλότος και ένα υπάλληλος. Το πρώτο βρετανικό ασθενοφόρο αέρα για το ευρύ κοινό ήταν το 1933, όταν ένας ασθενής στα πρόθυρα της περιτονίτιδας μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο. (Επίτηδες χρησιμοποιώ τη έκφραση υπηρεσία αέρα και όχι αεροδιακομιδή)
Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου διάφορες χώρες διέθεταν οχήματα για να χρησιμοποιηθούν σαν ασθενοφόρα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ένα φορτηγό Dodge με έναν εξακύλινδρο κινητήρα που είχε τέσσερις ταχύτητες και ζύγιζε μισό τόνο. Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν το Rover 9 στις γραμμές του μετώπου. Είχε χώρο για δύο φορεία ή ένα φορείο και τρεις τραυματίες καθιστούς, ή έξι καθιστούς τραυματίες. Ένας άλλο Βρετανικό ασθενοφόρο ήταν το Bedford. Το μακρύ Bedford είχε χώρο για τέσσερα φορεία ή δέκα καθιστούς τραυματίες. Ένας άλλος τύπος ασθενοφόρου που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν αυτά τα λεγόμενα «τα μισά» που είχαν τροχούς εμπρός και ερπύστριες πίσω ή ήταν και αμφίβια οχήματα.
Τα ελικόπτερα έφτασαν για πρώτη φορά στη σκηνή το 1907, αλλά το μοντέλο Paul Cornu δεν προχωρά. Ο άνθρωπος που πιστώνεται για την παραγωγή ενός επιτυχούς ελικοπτέρου είναι ο Igor Sikorsky. Για πρώτη φορά άρχισε να εργάζεται για τα ελικόπτερα το 1910, αλλά δεν ήταν παρά το 1939 που απογειώνεται η επιτυχία του. Ο Sikorsky πιστώνεται με το ακόλουθο απόσπασμα: «Αν ένας άνθρωπος έχει ανάγκη από διάσωση, ένα αεροπλάνο μπορεί να έρθει και να ρίξει τα λουλούδια σ ‘αυτόν και αυτό είναι ακριβώς είναι η διαφορά του με το ελικόπτερο που μπορεί να έρθει και να σώσει τη ζωή του». (http://www.sikorskyarchives.com/indexlnk.html). Ελικόπτερα χρησιμοποιήθηκαν πολύ κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1944, ένα ελικόπτερο στη Νέα Υόρκη πραγματοποιεί μεταφορά σε νοσοκομείο του New Jersey θυμάτων έκρηξης σε ατμόπλοιο. Τα ελικόπτερα σήμερα εξακολουθούν να παρέχουν μια ανεκτίμητη υπηρεσία στη φροντίδα και τη μεταφορά των βαρέως πασχόντων ασθενών προς τα κέντρα τραύματος σε όλο τον κόσμο.
Σιγά – σιγά, ιδίως κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, νοσοκομεία και οι γιατροί απομακρύνονται από την προνοσοκομειακή φροντίδα. Η μεταφορά συχνά ελέγχεται από τα δημοτικά νοσοκομεία ή την πυροσβεστική υπηρεσία και υπάρχει το τραγελαφικό, ακόμα και νεκροφόρα να γίνεται ασθενοφόρο. Το Τέξας ψήφισε νόμο το 1947 για τη ρύθμιση των κανόνων ασθενοφόρου. Θα έπρεπε να μεταφέρει ένα νάρθηκα έλξης, οξυγόνο και ελάχιστο εξοπλισμό πρώτων βοηθειών και εργαζόμενους που έχουν εκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες. Η φιλοσοφία εκείνη τη περίοδο ήταν ότι η φροντίδα έκτακτης ανάγκης άρχιζε όταν το άτομο θύμα ή τραυματίας έφτανε στο νοσοκομείο.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και του 1960, δύο βασικές εξελίξεις: Οι καρδιακές συμπιέσεις και οι εμφυσήσεις (CPR) ανάγκασε το ιατρικό προσωπικό να αναγνωρίσει την επίπτωση της εκπαίδευσης του προσωπικού που θα έπρεπε να ανταποκριθεί γρήγορα σε επείγοντα ιατρικά περιστατικά. Οι γιατροί ήρθαν να αποδεχτούν τη πραγματοποίηση θεραπείας στη σκηνή του συμβάντος, ειδικά για τα εμφράγματα κάποιες ενέργειες μπορούν να κάνουν τη διαφορά ζωής και θανάτου. Την ίδια στιγμή, στα στατιστικά καταγράφονται 50.000 θάνατοι από τροχαία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αντιλαμβάνεται μια επείγουσα ανάγκη για αλλαγές στη φροντίδα έκτακτης ανάγκης και τη μεταφορά και προβλέπει χρηματοδότηση. Ιατρικά προγράμματα επείγουσας βοήθειας ξεκινούν σε όλη τη χώρα.
Το 1965 «The Accidental Death & Disability Paper» δηλώνει ότι το στυλ του ασθενοφόρου όπως είναι (στέισον βάγκον ή σασί λιμουζίνας) είναι ανεπαρκές. Περισσότερος χώρος είναι αναγκαίος για τον ασθενή, το συνοδό και τον εξοπλισμό. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μια έκθεση με τίτλο «Ιατρικές Απαιτήσεις για το Σχεδιασμό Ασθενοφόρων και Εξοπλισμού» υποβάλλεται στο Υπουργείο Μεταφορών και την Εθνική Υπηρεσία Οδικής Ασφάλειας.
Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα οι ειδικοί εξακολουθούν να συζητούν τις αλλαγές στα ασθενοφόρα. Με τη αρχή της βιοτρομοκρατίας και των φυσικά μεταδιδόμενων ασθενειών, η ποιότητα του αέρα μέσα στο ασθενοφόρο είναι στο επίκεντρο της προσοχής. Η κυκλοφορία του αέρα και η διήθηση χρειάζονται βελτίωση για την προστασία τόσο του ασθενούς όσο και εκείνων που παρέχουν φροντίδα. Η ασφάλεια των επιβατών και η πρόσβαση στον εξοπλισμό είναι επίσης στοιχεία που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Οι απασχολούμενοι στην παροχή υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης έχουν αρχίσει να εκφράζουν τις ανάγκες τους για νέα οχήματα. Αυτοί επηρεάζουν και το σχεδιασμό της μονάδας σε τομείς όπως η ορατότητα του οχήματος, η συρόμενη πλευρική είσοδος και τις ανάγκες σε εξειδικευμένες μονάδες (δηλαδή καρδιακή ή νεογνού).
Κατά τη διάρκεια των ετών της «ιατρικής υπηρεσίας έκτακτης ανάγκης» έχουν σωθεί αμέτρητες ζωές με κάθε λογής ασθενοφόρα, αεροπλάνα και πλοία, από την παροχή φροντίδας στη τόπο του συμβάντος και την μεταφορά μέχρι και την κατάσταση και τραυματιών όταν φθάσουν στα κέντρα για περαιτέρω περίθαλψη. Τι επιφυλάσσει όμως το μέλλον στα μέσα μεταφοράς;
Αναφορές: Maloney, Robert J. «Η Εξέλιξη της μεταφοράς ασθενών». FireEMS Ιούλιος/Αύγουστος 2003: 52 – 60.
«Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του φασίστα είστε γελασμένοι»
Σε μία σειρά από καταγγελίες σχετικά με την προσπάθεια σπίλωσης των καταλήψεων, που πραγματοποιούνται σε σχολεία της Βόρειας Ελλάδας προβαίνει με επιστολή του,
μαθητής Λυκείου της Θεσσαλονίκης. Ο μαθητής αφήνει αιχμές για τον ρόλο της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης και προσθέτει ότι η Επιτροπή δεν εκπροσωπεί τους μαθητές της πόλης.
Ο συντάκτης της επιστολής, ο οποίος είναι πρόεδρος 15μελους συμβουλίου Λυκείου της Θεσσαλονίκης, επισημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών της Βόρειας Ελλάδας είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και ξεκαθαρίζει ότι οι μαθητές δεν παίρνουν εντολή από κανέναν όταν θέλουν να δράσουν. Στέλνει μήνυμα προς όσους αποκάλεσαν τους μαθητές φασίστες λέγοντας πως "οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Οι περισσότεροι έχουμε επισκεφθεί τη Βεργίνα. Τιμούμε τη θυσία του Παύλου Μελά. Αγαπούμε την πατρίδα μας γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα» τότε είστε γελασμένοι".
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του μαθητή:
Ελληνίδες και Έλληνες,
Είμαι πρόεδρος του 15μελούς συμβουλίου ενός Λυκείου της Θεσσαλονίκης. Πριν από μέρες συζητήθηκε και στο δικό μας σχολείο το ενδεχόμενο της κατάληψης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε κατάληψη γιατί κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σε βάρος της μάθησής μας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι συμφωνούμε με την προδοτική συμφωνία που χαρίζει στους βόρειους γείτονές μας κομμάτι της ιστορίας μας. Κατανοούμε πλήρως όλους τους μαθητές των σχολείων που βρίσκονται σε κατάληψη.
Ο λόγος που συντάσσω αυτή την επιστολή είναι γιατί έπεσε στην αντίληψή μου μια ανακοίνωση της «Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης». Θέλω να γνωρίζετε ότι η συγκεκριμένη Συντονιστική Επιτροπή δεν εκπροσωπεί του μαθητές της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα κατευθυνόμενο όργανο που παίρνει εντολές από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα και εξυπηρετεί άλλους σκοπούς. Για να καταλάβετε ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω από τη Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Θεσσαλονίκης διαβάστε την ίδια την ανακοίνωση που μιλά για τους ναυτεργάτες του Περάματος, για το ΝΑΤΟ και τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις, για φονιάδες των λαών και λοιπά. Είναι το ίδιο κόμμα που έχει ως στόχο του στο καταστατικό του την κατάλυση της Δημοκρατίας μας.
Η κατάπτυστη αυτή ανακοίνωση έχει ως στόχο την αλλοίωση της πραγματικής εικόνας που επικρατεί στα σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Τα μέσα ενημέρωσης που δημοσίευσαν την ανακοίνωση συνέβαλαν στο σκοπό της Συντονιστικής Επιτροπής. Οι αναγνώστες που διάβασαν αυτή την ανακοίνωση θα νομίζουν ότι οι μαθητές των σχολείων της Θεσσαλονίκης αδιαφορούν για το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Κάτι τέτοιο όμως είναι ψευδές.
Οι συντάκτες της ανακοίνωσης της Συντονιστικής Επιτροπής επιδιώκουν να συνδέσουν την αντίδραση των μαθητών με ακροδεξιά στοιχεία. Άργησαν! Το προσπάθησε η ίδια η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν οι καταλήψεις. Πόσο ξεπουλημένες συνειδήσεις πρέπει να έχετε όλοι εσείς που σκέφτεστε τόσο βρώμικα για την ελληνική νεολαία; Πιστεύετε ότι εμείς οι Μακεδόνες νέοι θα περιμέναμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ή οποιαδήποτε άλλη ακροδεξιά οργάνωση για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στη συμφωνία των Πρεσπών; Πιστεύετε ότι είμαστε άβουλα όντα που θα μας έπειθε ένα ανώνυμο sms να κάνουμε κατάληψη στο σχολείο μας;
Σε αντίθεση με τα μέλη της «Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης» εμείς οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Οι περισσότεροι έχουμε επισκεφθεί τη Βεργίνα. Τιμούμε τη θυσία του Παύλου Μελά. Αγαπούμε την πατρίδα μας γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα» τότε είστε γελασμένοι. Σε αντίθεση με εσάς, εμείς έχουμε ιδανικά και αξίες που λάμπουν σαν το κρύσταλλο. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αγωνιζόμαστε τον αγώνα τον καλό. Το γεγονός ότι δεν υπηρετούμε τη δική σας σάπια ιδεολογία μας καθιστά φασίστες; Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Είστε μια χούφτα νοματαίοι και θέλετε να επιβάλλετε την άποψή σας για τη συμφωνία των Πρεσπών στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και λέτε εμάς φασίστες;
Όσο για εσάς που κυκλοφορείτε με σβάστικες στα μπράτσα και προσπαθείτε να καπελώσετε το αγνό πατριωτικό αίσθημα να γνωρίζετε ότι ούτε ένας από τους ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για τη Μακεδονία δεν θα ήθελε να έχει παρτίδες μαζί σας.
Τέλος καλώ τα μέσα ενημέρωσης στα σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Ας κάνουμε μια έρευνα. Όταν 7 στους 10 Έλληνες διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών εμείς τι νομίζετε ότι πιστεύουμε;
Να ανησυχούσατε αν το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας λούφαζε βλέποντας τους πολιτικούς του τόπου να ξεπουλούν την ιστορία του. Τώρα μην ανησυχείτε! Είμαστε εδώ. Και είμαστε χιλιάδες. Κι αν οι σημερινοί ηγέτες δεν είναι άξιοι να υπερασπιστούν την ιστορία μας, κι αν στις αρχές του επόμενου έτους ξεπουλήσουν το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας, έρχεται η δικιά μας γενιά. Κι από τη δικιά μας γενιά θα αναδειχτούν ηγέτες άξιοι για να πάρουν πίσω όσα εσείς ξεπουλήσατε.
