ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΔΙΚΤΥΟΥ " ΜΙΝΙ ΣΤΡΑΤΩΝ " Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Επικεφαλής δικτύου «μίνι στρατών» η Γερμανία από selana019 Αθόρυβα και μεθοδικά το Βερολίνο ενσωματώνει ταξιαρχίες συμμάχων     Τo Periodiko Admin Team       Όσο οι Βρυξέλλες «δουλεύουν» την ιδέα του κοινού ευρωπαϊκού στρατού, κάτι που γίνεται εδώ και πολύ καιρό, φαίνεται ότι η Γερμανία αποφάσισε να ξεκινήσει την προσπάθεια. Όσο πιο αθόρυβα γίνεται, όσο πιο έμπιστα γίνεται και κυρίως με την ίδια επικεφαλής. Εννοείται φυσικά εις γνώσην του ΝΑΤΟ και με την αμέριστη ενθάρρυνσή του, υπό τον όρο φυσικά να μην αμφισβητηθεί ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία παραμένει στην κορυφή της πυραμίδας στρατιωτικής κυριαρίχας. Η απόφαση και οι κινήσεις αυτές έρχονται σε μια χρονική συγκυρία που δεν μπορεί παρά να γεννά ερωτηματικά και κυρίως ανησυχία καθώς ολοένα περισσότερο μεγάλες δυνάμεις «λύνουν τις διαφορές» τους και διευθετούν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό τους με τα όπλα και κατά κύριο λόγο δια αντιπροσώπων σε μια σειρά αιμοσταγών μετώπων που έχουν ανοίξει ανά τον κόσμο. Η δημιουργία ενός «υπερστρατού» υπό γερμανική διοίκηση εντός της Ευρώπης είναι μια προοπτική διόλου αισιόδοξη, δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και εντός της ΕΕ. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Foreign Policy, (που αναπαράχθηκε προ ημερών και από την ελληνική έκδοση της Huffington Post) η Γερμανία μαζί με την Τσεχία και τη Ρουμανία ανακοίνωσαν την ενσωμάτωση – συντονισμό των ενόπλων δυνάμεών τους. Μέσα στους επόμενους μήνες, θα ενσωματωθούν στον  γερμανικό στρατό μία ταξιαρχία από την Τσεχία και μία από τη Ρουμανία. Η 81η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία θα ενταχθεί στη Μεραρχία Δυνάμεων Ταχείας Αντίδρασης της Bundeswehr, ενώ η 4η Ταξιαρχία Ταχείας Ανάπτυξης της Τσεχίας, που έχει ήδη υπηρετήσει στο Αφγανιστάν και το Κόσοβο και θεωρείται ως η αιχμή του δόρατος του τσεχικού στρατού θα ενταχθεί στη γερμανική 10η Τεθωρακισμένη Μεραρχία. Με αυτόν τον τρόπο, ακολουθούν στα βήματα δύο ολλανδικών ταξιαρχιών, μία από τις οποίες έχει ήδη ενταχθεί στη Μεραρχία Δυνάμεων Ταχείας Αντίδρασης, και άλλη μία που έχει ενσωματωθεί στην 1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία του γερμανικού στρατού.   Κατά τον Κάρλο Μασάλα, καθηγητή διεθνούς πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Bundeswehr, που μίλησε στο Foreign Policy, η κίνηση αυτή δείχνει την αποφασιστικότητα της Γερμανίας να προχωρήσει στην «ευρωπαϊκή στρατιωτική ενσωμάτωση – ενοποίηση» ακόμη και αν δεν είναι έτοιμες γι αυτό όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Η ιδέα ενός κοινού ευρωπαϊκού στρατού προκαλεί ακόμη διαφωνίες μεταξύ των χωρών  – μελών της ΕΕ, ως προς τη δομή και το χαρακτήρα του δεδομένου ότι οι στρατοί της κάθε χώρας θα πρέπει να παραχωρήσουν δικαιώματα σε μια κεντρική διοίκηση, η οποία, προφανώς όπως και στο οικονομικό πεδίο, θα ελέγχεται, κατά κύριο λόγο από τις ισχυρότερες δυνάμεις της ΕΕ, δημιουργώντας έναν υπεραστρατό υπόλογο σε λίγους και εκτός του ελέγχου των ξεχωριστών κρατών. Τον Μάρτιο, όπως θυμίζει το δημοσίευμα, η ΕΕ δημιούργησε ένα κοινό αρχηγείο, το οποίο όμως έχει την ευθύνη μόνο για εκπαιδευτικές αποστολές στη Σομαλία, το Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και διαθέτει περιορισμένο προσωπικό. Έχουν σχεδιαστεί επίσης και άλλα πολυεθνικά μοντέλα, όπως το Nordic Battle Group (δύναμη ταχείας αντίδρασης 2.400 στρατιωτικών από τις χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας) και η βρετανική Joint Expeditionary Force, ένα «μίνι ΝΑΤΟ» τα μέλη της οποίας περιλαμβάνουν τις χώρες της Βαλτικής, τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Ωστόσο, ελλείψει περιπτώσεων που υπαγορεύουν κινητοποίησή τους, αυτά είναι σαν να μην υπάρχουν. Η Γερμανία, παρακάμπτοντας τις διαφωνίες, μεθοδικά προωθεί κάτι πολύ πιο βολικό για την ίδια: Όπως σημειώνει το Foreign Policy, υπό την «άχρωμη ταμπέλα» του Framework Nations Concept, εργάζεται για τη δημιουργία ενός δικτύου ευρωπαϊκών «μίνι-στρατών» υπό την ηγεσία της Bundeswehr. «Η πρωτοβουλία προέκυψε λόγω της αδυναμίας της Bundeswehr» λέει η Τζουστίνα Γκοτκόβσκα, αναλύτρια θεμάτων ασφαλείας Βόρειας Ευρώπης στο πολωνικό Κέντρο Ανατολικών Μελετών (think tank): «Οι Γερμανοί συνειδητοποίησαν πως η Bundeswehr πρέπει να καλύψει κενά στις χερσαίες δυνάμεις της…για να αποκτήσει πολιτική και στρατιωτική επιρροή στο ΝΑΤΟ». Με τη βοήθεια (και με μισθό) ξένων οπλιτών Το δημοσίευμα της Huffington Post θυμίζει και την προ μηνών πρόταση της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, να ενταχθούν στον γερμανικό στρατό επαγγελματίες οπλίτες από άλλα κράτη της ΕΕ. Όπως είχε αναφέρει σχετικά τον περασμένο Αύγουστο η Deutsche Welle (σε δημοσίευμα με τίτλο «Έλληνες οπλίτες στον γερμανικό στρατό;»), σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, την οποία ενέκρινε η κυβέρνηση Μέρκελ στα μέσα Ιουλίου, το «άνοιγμα» των ενόπλων δυνάμεων για πολίτες, άνδρες και γυναίκες, από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ «όχι μόνο θα συνέβαλε αποφασιστικά στην ανανέωση του προσωπικού της Bundeswehr, αλλά θα αποτελούσε και ένα ισχυρό μήνυμα ευρωπαϊκής προοπτικής».   Η βοήθεια μικρότερων εταίρων/ συμμάχων ίσως να είναι η καλύτερη ευκαιρία της Γερμανίας να αυξήσει τον όγκο των ενόπλων δυνάμεών της γρήγορα- και «μίνι στρατοί» υπό τη διοίκησή της ίσως να αποτελούν την πιο ρεαλιστική επιλογή.  Mε τον τρόπο αυτό η Γερμανία μοιάζει να θέλει γρήγορα και φτηνά να αποκτήσει στρατιωτική υπεροχή και λόγο καθώς η κατάσταση του γερμανικού στρατού δεν κρίνεται και τόσο ικανοποιητική: Το 1989, η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας δαπανούσε το 2,7% του ΑΕΠ στην άμυνα, ωστόσο μέχρι το 2000 το ποσοστό αυτό είχε πέσει στο 1,4%, όπου και παρέμεινε για χρόνια. Μεταξύ του 2013 και του 2016 το ποσοστό αυτό ήταν στο 1,2%, μακριά από το 2% που ορίζει το ΝΑΤΟ. Σε αναφορά στη Bundestag (τη γερμανική Βουλή) το 2014 οι γενικοί επιθεωρητές παρουσίασαν μια πολύ κακή εικόνα: Τα περισσότερα ελικόπτερα του πολεμικού ναυτικού δεν λειτουργούσαν, ενώ από τα 64 του στρατού μόνο τα 18 ήταν κατάλληλα για χρήση. Επίσης, αν και η Bundeswehr του Ψυχρού Πολέμου είχε 370.000 στρατιώτες, το περασμένο καλοκαίρι είχε μόλις 176.015. Έκτοτε, αυτοί έχουν αυξηθεί στους 178.000, ενώ πέρυσι οι αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 4,2%- ενώ φέτος θα αυξηθούν κατά 8%. Πάντως, οι συμμετέχοντες στο πολυεθνικού δικτύου «μίνι-στρατών», εμφανίζονται ευχαριστημένοι: η Γερμανία για τους προαναφερόμενους λόγους,  Ρουμανία και Τσεχία γιατί οι ένοπλες δυνάμεις τους θα φτάσουν το επίπεδο εκπαίδευσης των γερμανικών, ενώ η Ολλανδία ανέκτησε τμήμα της τεθωρακισμένης ισχύος της (η Ολλανδία πούλησε τα τελευταία της τεθωρακισμένα το 2011, αλλά οι δυνάμεις της 43ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, που έχει εν μέρει τη βάση της στη γερμανική πόλη του Όλντενμπουργκ, χρησιμοποιούν γερμανικά τεθωρακισμένα- και θα μπορούσαν να το κάνουν και στο πλαίσιο κινητοποίησής τους με τον υπόλοιπο ολλανδικό στρατό). Το τέλος της ενοχικής περιόδου Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το γερμανικό Σύνταγμα περιόρισε αυστηρά τις στρατιωτικές δραστηριότητες μόνο στον τομέα της άμυνας. Επί χρόνια η δράση της Γερμανίας εξαντλούνταν στη διπλωματία και στην οικονομική συνεισφορά στις πολεμικές επιχειρήσεις των συμμάχων της. Στη γερμανική κοινή γνώμη κυριάρχησε το ενοχικό σύνδρομο. Οι πολίτες ήταν εξαιρετικά δύσπιστοι σε ό,τι είχε να κάνει με τον στρατό, ο οποίος έκανε όσο μπορούσε πιο διακριτική την παρουσία του. Οποιαδήποτε υπόνοια εμπλοκής σε επιχειρήσεις εκτός συνόρων προκαλούσε αμηχανία και νευρικότητα. Κάθε φορά που προέκυπτε τέτοιο θέμα υπήρχαν έντονες και μακρές διαφωνίες στο Κοινοβούλιο.  Τα πράγματα όμως πλέον έχουν αλλάξει σημαντικά με ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών να τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης του στρατού.   Σύμφωνα με μια καταγραφή από παλιότερο άρθρο στο Ποντίκι: Η πρώτη φορά, μεταπολεμικά, που έστειλε στρατιωτική δύναμη στο εξωτερικό, ήταν το 1992, στην Καμπότζη, με ομάδα στρατιωτικών γιατρών. Το 1995 η Γερμανία διχάστηκε για πρώτη φορά για το αν θα έπρεπε να εμπλακεί ή όχι στον εν εξελίξει πόλεμο στη Βοσνία. Η κοινή γνώμη ήταν στην πλειονότητά της αρνητική. Οι συζητήσεις είχαν ως κεντρικό σύνθημα «όχι άλλος πόλεμος, όχι άλλο Άουσβιτς». Τελικά η Γερμανία συνεισέφερε στο ΝΑΤΟ με στρατεύματα που προσέφεραν υλικοτεχνικές και ιατρικές υπηρεσίες, ονομάζοντας την επιχείρηση «ανθρωπιστική αποστολή». Το 1999 η Γερμανία έπρεπε να αποφασίσει αν θα έστελνε στρατό στο Κόσοβο, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Δικαιολόγησε πάλι την αποστολή ως «ανθρωπιστική», όμως αρκετοί Γερμανοί θεώρησαν ότι η παροχή χερσαίων στρατευμάτων και αεροσκαφών υπερέβαινε τα όρια. Ιδιαίτερο σημειολογικό ρόλο έπαιξε τότε και ο συνειρμός ότι επρόκειτο για μια περιοχή όπου δρούσε κάποτε η Βέρμαχτ. Έκτοτε ήταν όλο και πιο δύσκολο για τη Γερμανία να αρνείται στο ΝΑΤΟ τη συμμετοχή της σε κοινές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, οι αντιδράσεις από τους πολίτες ήταν ολοένα λιγότερες. Το 2001 το Βερολίνο έστειλε 1.200 στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Από το 1992 έως σήμερα η Γερμανία συμμετείχε ενεργά σε πάνω από 60 επιχειρήσεις εκτός συνόρων, συνεισφέροντας με στρατό και στρατιωτικό εξοπλισμό σε αποστολές του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Εθνών σε Αφρική, Ασία και Ευρώπη. Στις 4.12.15 η γερμανική βουλή αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία (75%) να στείλει 1.200 στρατιώτες στις δυνάμεις που μάχονται το ISIS. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στρατιωτική γερμανική αποστολή εκτός συνόρων μέχρι σήμερα.. πηγή:   http://www.toperiodiko.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%84%CF%8D%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B9-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B7-%CE%B3/#.WS_cZhOLRMU Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Χόρχε Μπουκάι – Απογοήτευση

ενας ελληνας

Είναι τόσο εύκολο να καταλάβεις ότι δεν σ’ αγαπάνε; Φτάνει να κοιτάξεις κάποιον 
στα μάτια; Αρκεί να τον δεις να κινείται μέσα στον κόσμο; Είναι αρκετό να τον 
ρωτήσεις ή ν’ αναρωτηθείς;

Αν είναι έτσι, πώς εξηγείται τόση απογοήτευση; Γιατί απογοητεύονται συνεχώς οι άνθρωποι 
αν είναι τόσο εύκολο πραγματικά να καταλαβαίνουμε πότε νοιάζεται ή δεν νοιάζεται για μας
 αυτός που αγαπάμε; Πώς μπορεί να μας εκπλήσσει η αποκάλυψη της αλήθειας ότι δεν μας 
αγαπάνε; Πώς έγινε και νομίζαμε ότι μας αγαπούσαν ενώ δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο;

Τρία πράγματα μας εμποδίζουν να δούμε την καθαρή αλήθεια:

Το πρώτο απ’ αυτά αντικατοπτρίζεται στην ιστορία «Η Εκτέλεση», την οποία αναφέρω στο
 βιβλίο μου: Να σου πω μια ιστορία.

Η ιστορία αναφέρεται, εν ολίγοις, σε έναν ισχυρό και τυραννικό βασιλιά κι έναν σοφό και 
καλοκάγαθο ιερέα. Στην ιστορία, ο σοφός ιερέας καταστρώνει ένα σχέδιο για να παγιδεύσει 
τον άρχοντα. Πολλοί μαθητές του ιερέα τσακώνονται για να τους καταδικάσει ο βασιλιάς σε 
αποκεφαλισμό. Ο βασιλιάς απορεί με αυτή την απόφαση ομαδικής αυτοκτονίας και αρχίζει 
να το ψάχνει, ώσπου «ανακαλύπτει» στις ιερές γραφές ένα κείμενο που βεβαιώνει ότι όποιος
 πεθάνει από τα χέρια του δήμιου την πρώτη μέρα μετά την πανσέληνο θα ξαναγεννηθεί και 
θα είναι πλέον αθάνατος. Ο βασιλιάς, ο οποίος δεν φοβάται παρά μόνο τον θάνατο, 
αποφασίζει να ζητήσει από τον δήμιο να του πάρει το κεφάλι το πρωί της συγκεκριμένης 
ημέρας.

…Έτσι κι έγινε, και το χωριό απαλλάχτηκε επιτέλους από τον τύραννο. Τότε, ρώτησαν οι 
μαθητές: «Πώς μπόρεσε αυτός ο άνθρωπος που καταδυνάστευε το λαό μας, ο πονηρός σαν 
τσακάλι, να πιστέψει κάτι τόσο παιδαριώδες όπως η ιδέα ότι θα συνεχίσει κανείς να ζει στην 
αιωνιότητα αφού του κόψει ο δήμιος το κεφάλι;»

Και ο δάσκαλος απάντησε: «Εδώ, υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθετε… Κανείς δεν 
είναι πιο ευάλωτος και έτοιμος να πιστέψει κάτι ψεύτικο, από εκείνον που 
ΕΥΧΕΤΑΙ να είναι το ψέμα αληθινό».

Πώς να μη δω ότι χιλιάδες άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους σε μια ερωτική ή συντροφική σχέση
 νομίζοντας ότι τους αγαπά αυτός που δεν τους αγαπάει ή δεν τους αγάπησε ποτέ;

Το θέλω τόσο πολύ, το λαχταρώ, το εύχομαι κι έχω τόση ανάγκη να μ’ αγαπάς, που ίσως βλέπω
 σε οποιαδήποτε κίνησή σου μια εκδήλωση της αγάπης σου. Έχω τόσο μεγάλη επιθυμία να 
πιστέψω αυτό το ψέμα (όπως ο βασιλιάς του παραμυθιού), που δεν με ενδιαφέρει η 
ολοφάνερη απάτη.

Ο Σοπενάουερ το εξηγεί αυτό σε μια φράση θεωρώντας ότι «μπορεί κανείς ν’ αγαπάει, αλλά 
μπορεί να μην αγαπάει αυτόν που τον αγαπάει».

Η δεύτερη αιτία σύγχυσης είναι η πρόθεση να αυτοαναγορεύεται κανείς αξιολογητής της 
αγάπης του άλλου. Από τη σκοπιά τουλάχιστον της σύγκρισης του τι είμαι εγώ ικανός να κάνω 
γι’ αυτόν που αγαπώ, με το τι κάνει εκείνος ή εκείνη για μένα.

Ό άλλος δεν μ’ αγαπάει όπως τον αγαπάω εγώ ή, ακόμη χειρότερα, όπως θα ήθελα να μ’ 
αγαπάει. Ο άλλος μ’ αγαπάει με ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ τρόπο.

Στο άλλο άκρο βρίσκονται εκείνοι που, μπροστά στην απώλεια της αγάπης, αρχίζουν ν’ 
αμφιβάλλουν γι’ αυτό που βλέπουν, καθώς προσβάλλει τη ματαιοδοξία τους.

Καθώς πορεύομαι στον δρόμο της συνάντησης, μαθαίνω να δέχομαι ότι μπορεί να μη μ’ αγαπάς. 
Και το αποδέχομαι, αφενός υποφέροντας που δεν μ’ αγαπάς, και αφετέρου από 
ταπεινοφροσύνη.

Μιλάω για ταπεινοφροσύνη, γιατί αυτός είναι ο τρίτος λόγος που με κάνει να μη βλέπω.

Η αγάπη είναι από τα λίγα πράγματα στην καθημερινή μας ζωή που δεν εξαρτώνται μόνο από
 το τι κάνουμε εμείς ούτε αποκλειστικά από τη δική μας απόφαση αλλά, απλώς, μας προκύπτει
. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αν θυσιάσω, χαλάσω ή ξεγράψω τη ζωή μου για σένα, θα μπορέσω να κερδίσω τον οίκτο σου, 
την περιφρόνησή σου, τη συμπόνια σου, ίσως και την ευγνωμοσύνη σου, δεν θα καταφέρω 
όμως να σε κάνω να μ’ αγαπήσεις, γιατί αυτό δεν εξαρτάται από το τι μπορώ να κάνω εγώ.

*********

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο δρόμος της συνάντησης» του Χόρχε Μπουκάι 
– εκδ. opera

Πηγή:Sxeseis-kai-sunaisthimata

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/03/blog-post_42.html#ixzz4iAD4A122 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ...

Η Θεωρία των Παιγνίων και ο Σκορπιός. ( Εξαιρετικό )

ενας ελληνας

Μια φορά και έναν καιρό στην όχθη ενός ποταμού ήταν μια αλεπού και ένας 
σκορπιός ψάχνοντας τρόπο να περάσουν απέναντι.

Θα με πάρεις στην πλάτη σου, ρώτησε ο σκορπιός την αλεπού, βλέποντάς την να 
δοκιμάζει με το πόδι της το νερό.

Θα το ήθελα πολύ, απάντησε η αλεπού αλλά θα με τσιμπήσεις.

Δεν θα σε τσιμπήσω απάντησε ο σκορπιός, αν σε τσιμπήσω θα πνιγούμε και οι δύο.

Η αλεπού δέχθηκε.

Στην μέση όμως του ποταμού ένοιωσε το κεντρί στην πλάτη της!

Μα γιατί το έκανες αυτό ρώτησε, τώρα θα πνιγούμε και οι δύο.
Είναι στην φύση μου, απάντησε ο σκορπιός.
Οι απαντήσεις έχουν δοθεί, πολλά χρόνια πριν.

Η θεωρεία των παιγνίων, κατά την ταπεινή μου γνώμη ηθελημένα, αγνοεί κάποιες
 βασικές αλήθειες που η κοινή λογική, η πείρα, και η ζωή έχουν καταστήσει 
αδιαμφησβήτητες.

Ποτέ δεν συνδιαλέγεσαι με σκορπιό ή με οικονομικούς δολοφόνους

http://wp.me/p1h3Tw-JB

© HeadWaiter.

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2015/06/skorpoios.html#ixzz4i7naEBSi 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook

ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ;--ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Γιατί νοσούμε ...Τι έλεγε ο Ιπποκράτης

ενας ελληνας

Ο Ιπποκράτης έλεγε οτι κάθε νόσος ξεκινά πρώτα από την ψυχή και 

μετά καταλήγει στο σώμα. Και πριν αποφασίσουμε ποιά θεραπεία θα

 ακολουθήσουμε για το σώμα, πρέπει πρώτα να έχουμε θεραπεύσει το 

τραύμα της ψυχής.

Είναι τραγικό σήμερα να μην γνωρίζουμε καν την τεράστια δύναμη της ψυχικής
 μας κατάστασης αλλά και των σκέψεων που προέρχονται από αυτήν, και πως 
ακριβώς λειτουργεί όλο αυτό και επηρεάζει το σώμα μας.

Μόνο τα τελευταία χρόνια η σύγχρονη ιατρική άρχισε να μελετά και να αποδέχεται την 
επίδραση των σκέψεων στην υγεία μας.

Έχει αποδειχθεί πλέον ότι ανάλογα με τον τύπο των σκέψεων μας ο εγκέφαλος μας 
κάνει και ανάλογες συνάψεις, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα-εντολές στα 
κύτταρα μας.

Για παράδειγμα σε έναν άνθρωπο που είναι μόνιμα δυστυχισμένος ή καταθλιπτικός
 το σώμα του βρίσκεται σε συνεχή άμυνα με αποτέλεσμα να επιτίθεται στα ίδια του 
τα κύτταρα. Τα λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα είναι δημιουργίες του ίδιου του 
σώματος που προσπαθεί να καταπολεμήσει την δυστυχία του εαυτού του.

Μη γνωρίζοντας μέχρι σήμερα το γιατί γίνεται αυτό, το είχαν αποδώσει σε 
κληρονομικούς παράγοντες ή σε άγχος. 
Που βέβαια αυτό που “κληρονομείται” από τον ασθενή γονέα είναι το ψυχικό του πρόβλημα 
πού πολύ εύκολα μπορεί να “εναποθέσει” στο παιδί του.

Τα παιδιά είναι πάντα ο εύκολος στόχος για έναν προβληματικό γονέα. Γιατί είναι πάντα 
ανοιχτά σε εκείνον και του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα εκείνος να 
ξεφορτώνει πάνω τους όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα, τις ανασφάλειες και την 
δυστυχία του, με αποτέλεσμα τα παιδιά να αναπτύσσουν ακριβώς το ίδιο μοτίβο. Και αυτό το 
ονομάζουμε κληρονομικότητα……

Ο άλλος μεγάλος “ένοχος” το άγχος, μας επηρεάζει αρνητικά προκαλώντας 
υπερβολική έκκριση κορτιζόλης στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να έχουμε μόνιμο 
αίσθημα της ανασφάλειας, και την πεποίθηση οτι τίποτα δεν θα πάει καλά.

Και φυσικά, δεν πάει εφόσον οι ίδιοι βάζουμε σε άμεση εφαρμογή το καταστροφικό, απόλυτα 
δικό μας δημιούργημα, που ονομάσαμε “ο νόμος του Μέρφυ”.
Για να εκδηλωθεί όμως ένα νόσημα αυτοάνοσο ή μη, χρειάζεται ένα ισχυρό υπόβαθρο.

Συνήθως οι άνθρωποι που εκδηλώνουν χρόνια νοσήματα φέρουν πολύ ισχυρά 
ψυχικά τραύματα που πολλές φορές (αλλά όχι πάντα) δεν τα θυμούνται καν. 

Υπάρχουν μέσα στον υποσυνείδητο νου ενώ ο συνειδητός έχει μπλοκάρει την 
συγκεκριμένη μνήμη.

Επίσης αιτία εκδήλωσης της νόσου μπορεί να είναι ένα πολύ ισχυρό συναισθηματικό σοκ, ή 
ένα έντονα αρνητικό συναίσθημα και σ’αυτές τις περιπτώσεις το νόσημα εμφανίζεται άμεσα.

Κάθε αρνητική σκέψη ρίχνει το βιομαγνητικό-ηλεκτρικό φορτίο του κυττάρου 
κάτω από τα 50 μιλιβόλτ, με άριστο τα 85 με 100.

Αν μείνει έτσι κάποιες μέρες γίνεται νόσος ενώ αν συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό
 διάστημα λόγω συνεχόμενων αρνητικών αισθημάτων και αρνητικών σκέψεων και
 διάθεσης, μετατρέπεται σε χρόνιο νόσημα.

Σήμερα υπάρχουν ομάδες σε μεγάλα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο που μελετούν όλο αυτό το 
κομμάτι. Και όποιος ανατρέξει σε αξιόπιστα ιατρικά περιοδικά του εξωτερικού βρίσκει 
δημοσιευμένα αποτελέσματα που αποδεικνύουν ακριβώς αυτό.

Ότι όλες τις ασθένειες εμείς τις δημιουργούμε, γιατί με κάποιο τρόπο χρειάζεται 

να αποφορτιστούμε από όλον αυτό τον αρνητισμό που κουβαλάμε μέσα μας.

 Οπότε σωματοποιούμε το πρόβλημα και το κάνουμε ασθένεια.

Το θετικό και πολύ ελπιδοφόρο είναι οτι αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν νέοι γιατροί με 
ανοιχτά μυαλά, (γιατί είναι απαραίτητη προυπόθεση να έχουν ανοιχτά μυαλά για μπορέσουν 
να ξεφύγουν από τον ιατρικό δογματισμό), που αντιμετωπίζουν πλέον τον ασθενή ολιστικά 
συνδυάζοντας την κλασσική ιατρική με της εναλλακτικές θεραπείες.
Σήμερα πάρα πολλά νοσοκομεία της Γερμανίας έχουν επίσημα ηχοθεραπευτές που ασκούν 
την μέθοδο Peter Hess (ηχομασάζ) με εξαιρετικά αποτελέσματα σε ανθρώπους με εγκεφαλικά,
 σκλήρυνση κατά πλάκας, μυοσκελετικά προβλήματα, ανθρώπους με εγκεφαλική παράλυση 
και ένα σωρό άλλα.

Όπως επίσης αρκετά νοσοκομεία επιτρέπουν σε ενεργειακούς ψυχολόγους και θεραπευτές να
 έρχονται και να εφαρμόζουν τις τεχνικές τους σε ασθενείς μέσα στο νοσοκομείο.

Θα τολμήσω να πω οτι είναι στο χέρι μας να μην νοσούμε πιά, αρκεί να δούμε την
 αλήθεια κατάματα δίχως να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.

Ότι δημιουργούμε μπορούμε και να το αναστείλουμε.

Μπορεί να ακούγεται περίπλοκο αλλά στην πραγματικότητα είναι απλό και μεγαλειώδες.
 Όσοι το έχουν κάνει δεν είναι υπεράνθρωποι, είναι απλοί άνθρωποι που αποφάσισαν
 συνειδητά να μην νιώθουν και να μην είναι πια άρρωστοι.

Ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει, και να κατανοεί ότι για να υπάρξει μια ανθρωπότητα δίχως 
ασθένειες χρειάζεται μια ολιστική προσέγγιση του εκάστοτε προβλήματος και όχι μονομερής 
θεραπεία.

Χρειάζεται όπως ακριβώς είπε ο Ιπποκράτης θεραπεία πρώτα της ψυχής και μετά 

του σώματος.

 














Μάρη Κουγιτάκη - CosmicLight

Πηγή: https://greek1.blogspot.com/2017/05/blog-post_570.html#ixzz4i7lE2R16 
®1Greek Σκέψου...δεν είναι παράνομο ακόμη 
Under Creative Commons License: Attribution 
Follow us: @1_Greek on Twitter | 1greek on Facebook