Οι επιδημίες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα - Ποια μέτρα είχαν ληφθεί τότε;

Οι σημαντικότερες επιδημίες που έπληξαν τον ελληνικό χώρο τον 19ο αιώνα –  Τα πρώτα νοσηλευτικά ιδρύματα του νέου ελληνικού κράτους – Η απομόνωση (καραντίνα) ως μέσο για την αποφυγή της διάδοσης των μεταδοτικών ασθενειών

Ο κορωνοϊός COVID 19 με τα χιλιάδες θύματα σε όλο τον κόσμο – εκτός από τους νεκρούς υπάρχουν και πολλοί περισσότεροι που έχουν νοσήσει βέβαια-, τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπισή του και οι συνέπειές του στην προσωπική, κοινωνική και οικονομική ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, αποτελεί το βασικό θέμα της ειδησιογραφίας σε όλα τα Μ.Μ.Ε. και κύριο και αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των πολιτών.

Το μέγεθος του προβλήματος, δείχνουν τόσο ο χαρακτηρισμός του από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ως πανδημία, όσο και η αβεβαιότητα και η άγνοια που σχετίζονται μ’ αυτόν. Οι λοιμωξιωλόγοι(μόνο στο «Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών», βρήκαμε τη λέξη…) και οι άλλοι επιστήμονες, κάνουν ό,τι μπορούν.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα και, φυσικά, η χώρα μας, έρχονται αντιμέτωπες με κάτι ανάλογο. Στις 26/1/2020, σε άρθρο μας στο protothema.gr, είχαμε αναφερθεί στον λεγόμενο «μαύρο θάνατο» (black death), που «χτύπησε» την Ευρώπη μεταξύ 1347 και 1351 και στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 20 εκ. ανθρώπους.

Σκεφτήκαμε, στο σημερινό μας άρθρο, να ασχοληθούμε τις επιδημίες που έπληξαν τη χώρα μας κατά τον 19 αιώνα και τον τρόπο αντιμετώπισής τους.

Ο 19ος αιώνας, ξεκίνησε με την Ελλάδα υπόδουλη στην οθωμανική αυτοκρατορία και σύντομα, τη βρήκε να αποτελεί ένα μικρό μεν, ανεξάρτητο δε, κράτος, με ανύπαρκτες όμως δομές υγείας. Θα δούμε εκτός από τις επιδημίες που έπληξαν τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο και όχι μόνο όσες περιοχές απελευθερώθηκαν μετά την Επανάσταση του 1821, πώς φτιάχτηκαν τα πρώτα νοσηλευτικά ιδρύματα στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, κάτι που συνέβαλε αποφασιστικά στον περιορισμό των θυμάτων από τις διάφορες ασθένειες.

Επιδημίες τον 19ο αιώνα στον ελλαδικό χώρο
Η πανώλη, μέχρι τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, αποτελούσε μάστιγα για τους πληθυσμούς πόλεων και χωριών. Βέβαια, ορισμένες αναφορές που γίνονται για επιδημίες πανώλης, ίσως να μην αφορούν την συγκεκριμένη ασθένεια, αλλά κάποια άλλη, π.χ. τύφο. Οι ελάχιστες ιατρικές γνώσεις της εποχής και η ανυπαρξία μικροβιολογικών ελέγχων και εξετάσεων δημιουργούσαν σύγχυση.

Ο 19ος αιώνας, ξεκινά με μία επιδημία πανώλης στο Ναύπλιο. Η ασθένεια είχε κάνει την εμφάνισή της το 1799. Κατά τον E. Clarke, που επισκέφθηκε την πόλη τον Νοέμβριο του 1801, το Ναύπλιο είχε πλέον μόλις 2.000 κατοίκους, όταν πριν την εμφάνιση της πανώλης ο πληθυσμός της ήταν 8.000! Την ίδια χρονιά, ο E. Clarke επισκέφθηκε και τη Θεσσαλονίκη, που είχε επίσης πληγεί από την πανώλη. Παρόλο ότι ήταν περιορισμένη στις αγορές και τη συνοικία των Εβραίων, είχε προκαλέσει σημαντική ζημιά στην πόλη. Οι Αρχές, αποφάσισαν να κλείσουν τις πύλες της και ο ανεφοδιασμός της γινόταν μέσω «περιστρεφόμενων μηχανών όπως εκείνες που χρησιμοποιούν τα μοναστήρια». Η πανώλη, συνέχισε να πλήττει τη Θεσσαλονίκη το 1802 και το 1803.

Το 1804, έχουμε την πρώτη εμφάνιση κίτρινου πυρετού, της λεγόμενης τότε «αρρώστιας της Ισπανίας», σε πληρώματα υδραίικων καραβιών. Το 1805, ο Άγγλος περιηγητής και τοπιογράφος Leake, που ταξιδεύει στην Αλβανία, διαπιστώνει την ύπαρξη πανώλης στην Κορυτσά και τη Μοσχόπολη. Ωστόσο, φαίνεται ότι επρόκειτο για μια ήπια μορφή της ασθένειας, καθώς σε 8 μήνες, έχασαν την ζωή τους στην Κορυτσά 40 άνθρωποι. Το 1809, ο Leake, συνάντησε στη Στερεά Ελλάδα νέα επιδημική νόσο, τη λοιμική. Επρόκειτο πιθανότατα για κάποια μορφή τύφου. Ο Α. Λευκίας- Γεωργιάδης, αναφέρεται σε «δριμύτατο λοιμό» στη Λάρισα την ίδια χρονιά. Μάλλον πρόκειται για ασθένεια που πρέπει να ενταχθεί στην κατηγορία της λοιμικής. Η πανώλη, έκανε την εμφάνισή της στην Κρήτη το 1810 και το 1812 στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν μια φοβερή επιδημία με 70.000 νεκρούς στα μέσα Οκτωβρίου 1812, ενώ έπληξε επίσης τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη.

Από τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1812, είχαν κλείσει ακόμα και τα εργαστήρια σε περιοχές που είχε χτυπήσει η πανώλη. Η φοβερή ασθένεια, έκανε την εμφάνισή της στη Θεσσαλία και την Κεντρική Στερεά, από το 1812 ως το 1816. Μόνο στον Τύρναβο, το 1813 πέθαναν 8.600 άνθρωποι! Μεγάλο ήταν το πλήγμα και για τα Αμπελάκια, που γνώριζαν μεγάλη ακμή εκείνα τα χρόνια.

Πολλοί κάτοικοί τους, ανάμεσά σ’ αυτούς και αρκετοί τεχνίτες, έχασαν την ζωή τους, ενώ άλλοι τα εγκατέλειψαν.
Η Λαμία και οι γύρω πόλεις και κωμοπόλεις, είχαν επίσης πολλά θύματα. Οι κάτοικοι της Λιβαδειάς, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, έντρομοι εγκατέλειψαν την πόλη!Ο Αλή πασάς, παίρνει αυστηρά μέτρα καραντίνας, για να μην εξαπλωθεί η φοβερή ασθένεια στη Δυτική-Βορειοδυτική Ελλάδα και τα καταφέρνει.
Το 1813 και 1814, η πανώλη εκτός από τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη, έπληξε τη Χίο και τη Σάμο στην οποία μεταφέρθηκε από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Στην Χίο 16.000 σπίτια έμειναν έρημα αφού πέθαναν όσοι έμεναν σ’ αυτά. Στα Τρίκαλα, τα θύματα ήταν 7.777 (!), Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Η πανώλη «επισκέπτεται ξανά» τη Θεσσαλονίκη, ενώ τη δραματική κατάσταση περιγράφει αρτζιχάλι (=αναφορά), των κατοίκων της Σιάτιστας προς τον Αλή πασά: «Μολυσμένοι… περιπλανώνται εις τα βουνά και αφ’ ου αποθνήσκουν… απομένουν άθαφτοι…».

Το 1815 στο Δέλβινο εκδηλώθηκε πανώλη και ο Αλή πασάς αποφασίζει να αποκλείσει την πόλη. Τα στρατεύματά του την περικυκλώνουν και απαγορεύουν οποιαδήποτε επικοινωνία με τους κατοίκους της. Όσοι είχαν προσβληθεί από την πανώλη, περιορίζονται σ’ ένα κατάλυμα που είχε φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό.
Στην Κέρκυρα, εκδηλώθηκε πανώλη στα τέλη του 1815, πολλά χρόνια μετά την προηγούμενη εκδήλωσή της (17ος αιώνας). Απαγορεύτηκε η επικοινωνία των περιοχών του νότιου τμήματος του νησιού, όπου εκδηλώθηκε η ασθένεια με την υπόλοιπη Κέρκυρα, ενώ ένα ολόκληρο χωριό, ο Μαραθιάς, κάηκε (!), για να αντιμετωπισθεί η νόσος.
Τον χειμώνα του 1816, δυο Κεφαλλονίτες επιστρέφοντας στο νησί τους μετά από εποχική απασχόληση στην Αλβανία, συνάντησαν στον δρόμο τους τα πτώματα δύο ανθρώπων που είχαν πεθάνει από πανώλη. Οι Κεφαλλονίτες αφαίρεσαν τα πανωφόρια των νεκρών και έτσι η πανώλη μεταφέρθηκε στο νησί τους, προκαλώντας όχι μόνο τον θάνατο των ίδιων, αλλά και πολλών ακόμα συντοπιτών τους. Το 1816, αναφέρεται ακόμα εμφάνιση της πανώλης σε Γιάννενα, Άρτα, Κέρκυρα, Κρήτη και Λάρισα.
Το παράδειγμα των Φιλιατών Θεσπρωτίας, είναι χαρακτηριστικό για τα ολέθρια αποτελέσματα που έχουν η άγνοια και η τυφλή προσκόλληση στη θρησκεία.
Ο γνωστός Γάλλος περιηγητής, διπλωμάτης και γιατρός Φρανσουά Πουκεβίλ (1770-1838), που έζησε πολλά χρόνια στη χώρα μας, βρέθηκε στις αρχές του 1814 στους Φιλιάτες, όπου κατοικούσαν, όπως γράφει, πολλοί «περήφανοι Σκιπετάρηδες». Η πανούκλα (πανώλη), είχε αρχίσει να πλήττει την όμορφη κωμόπολη. Ο Πουκεβίλ, εξουσιοδοτημένος από τον Αλή πασά θέλησε να τους δώσει στους κατοίκους της ιατρικές συμβουλές, για το πώς θα μπορούσαν να προφυλαχθούν απ’ αυτή και την εξάπλωσή της. Συγκέντρωσε «τους γέροντες και όσους από τους σημαντικούς της πόλης βρίσκονταν εκεί» και τους είπε, να ιδρύσουν ένα λοιμοκαθαρτήριο, με λίγα χρήματα.

Η παρέμβαση του δερβίση των Φιλιατών, ήταν καταλυτική:
«Τι είναι η πανούκλα αδέλφια μου; Είναι μία από τις 360 πύλες του Παραδείσου του πέφτει και που ο καθένας μας οφείλει να προσπαθήσει να σηκώσει και πάλι. Στο κακό αυτό πρέπει να σταθούμε όρθιοι και μπροστά και όχι, όπως οι Φράγκοι, πίσω από τα κάγκελα του λοιμοκαθαρτηρίου. Αν αυτή η πανούκλα έρθει, πάει να πει πως το πεπρωμένο ήταν να έρθει. Αν το πεπρωμένο το θέλει να γίνει έτσι, θα γίνει έτσι. Όμως, έχω την πεποίθηση ότι δεν θα γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά». Οι παρευρισκόμενοι, χειροκρότησαν τα λόγια του δερβίση και αγνόησαν τις συμβουλές του Πουκεβίλ. Το αποτέλεσμα, ήταν τραγικό. Τον Ιούνιο του 1814, 110 μέρες μετά την εμφάνιση της πανούκλας στους Φιλιάτες, από τους 2.800 κατοίκους τους, επέζησαν μόνο 130, που «από τους πόνους έμοιαζαν σαν τα είχε κυριεύσει μια βλακεία και αναισθησία ζωής», γράφει ο Πουκεβίλ, που συμπληρώνει ότι οι Φιλιάτες πλέον κείτονται σε ερείπια…

Από το 1817 ως το 1819, επιδημίες πανώλης έπληξαν την Κωνσταντινούπολη, κυρίως, αλλά και τη Σμύρνη και την Κρήτη. Το 1822, η πανώλη περιορίστηκε στη Βόρεια Ελλάδα και στον οθωμανικό στρατό ο οποίος κατέβηκε προς τον νότο για να «χτυπήσει» τους επαναστάτες. Το 1823-24, έπληξε το Ναύπλιο επιδημία, που πιθανότατα ήταν εξανθηματικός τύφος και ευλογιά. Τότε πέθανε στην πελοποννησιακή πόλη (1824) και ο Βενιαμίν Λέσβιος, σημαντικός εκπρόσωπος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, που είχε γεννηθεί το 1758 στο Πλωμάρι της Λέσβου. Από το 1824 ως το 1829, μια φοβερή επιδημία ευλογιάς που έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη, έφτασε ως την Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσα στα θύματά της ήταν και ο μεγαλύτερος γιος του σουλτάνου Μαχμούτ Β’.

Όταν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, αποβιβάστηκαν στην Πελοπόννησο, έφεραν μαζί τους και την πανώλη, που σε ενδημική κατάσταση βρισκόταν στην Αίγυπτο. Οι Ευρωπαίοι γιατροί που συνόδευαν του Ιμπραήμ, είχαν σφοδρή διαμάχη μεταξύ τους, για το αν επρόκειτο για τυφοειδή πυρετό ή πανώλη. Στον ελληνικό πληθυσμό, η αρρώστια πέρασε αργότερα με την ανταλλαγή αιχμαλώτων. Η Αίγινα το 1828, χτυπήθηκε από επιδημία, που δεν είναι όμως βέβαιο ότι ήταν πανώλη. Αντίθετα, η πανώλη θέριζε τον πληθυσμό γειτονικών με το νησί περιοχών.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας, που είχε ήδη γίνει κυβερνήτης της Ελλάδας, πήρε μια σειρά από μέτρα: σύσταση υγειονομείων, προσδιορισμό καθαρτηρίων ζωνών, καθαριότητα και άλλα αντιμολυσματικά μέτρα. Στο πρώτο υγειονομείο, αυτό των Σπετσών, διορίστηκε υγειονόμος ο Ιωάννης Κωλέττης, που ήταν γιατρός και, όπως γνωρίζουμε, έφτασε να γίνει πρωθυπουργός του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Την απομόνωση της Ύδρας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, την ανέθεσε στον αδελφό του Βιάρο, ο οποίος στις 2 Μαΐου 1828 απέκλεισε το νησί με στρατιωτική ζώνη που απαγόρευε την επικοινωνία με την Πελοπόννησο και απέκλεισε τους προσβληθέντες. Η αυστηρότητα που επέδειξε όμως , προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στον πληθυσμό του νησιού, που εκτός απ’ όλα τ’ άλλα έβλεπε και το εμπόριό του να καταρρέει.

Το 1837, η πανώλη χτύπησε τον Πόρο. Σημαντική ήταν η προσφορά στους κατοίκους του νησιού που είχαν νοσήσει, του ιατροφιλόσοφου Πέτρου Ηπίτη (1795-1861), Φιλικού και συνεργάτη του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Ο Ηπίτης, που είχε σπουδάσει στο Βουκουρέστι και τη Βιέννη, χρησιμοποιούσε, για πρώτη φορά μάλλον, ως μέσο απολύμανσης χλωρίνη. Αν και όλα τα ελληνικά λεξικά δέχονται ότι πρόκειται για τη γνωστή μας χλωρίνη, εμείς διαφωνούμε.
Η χλωρίνη, είναι σήμα κατατεθέν μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας, από το 1951. Πρόκειται για υποχλωριώδες νάτριο, τις απολυμαντικές ικανότητες του οποίου ανακάλυψε ο Λουί Παστέρ (1822-1895). Συνεπώς, η χλωρίνη του Ηπίτη, ήταν μάλλον χλώριο. Ο Παργινός ιατροφιλόσοφος, είχε έντονη διαφωνία με τον αρχίατρο του Όθωνα Βίμπερ και τον Γάλλο γιατρό Δουμόν, που επίσης είχε σταλεί στον Πόρο, για τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν στην αντιμετώπιση της πανώλης.
Οι τελευταίες αναφορές για πανώλη του 19ο αιώνα, είναι το 1838 (Θεσσαλονίκη, Διδυμότειχο) και το 1839 (Πήλιο).

Η χολέρα στον Πειραιά (1854)
Η μεγαλύτερη επιδημία που έπληξε το, ανεξάρτητο πλέον ελληνικό κράτος, ήταν η χολέρα που έκανε την εμφάνιση της στον Πειραιά το 1854. Τότε την πόλη κατείχαν γαλλοβρετανικά στρατεύματα, τα οποία, πιθανότατα, μετέδωσαν την ασθένεια στην πόλη που είχε 25.000 κατοίκους, 15.000 απ’ τους οποίους ήταν ξένοι στρατιώτες.
Στις 6 Ιουλίου 1854, ο Υπαστυνόμος Π.Γ. Μελάς, πληροφόρησε τον Υπουργό Εσωτερικών Ρήγα Παλαμήδη, ότι υπάρχουν τρεις Έλληνες νεκροί ενώ για τους Γάλλους «δεν μπορούμε να μάθουμε διότι τους θάπτουν πολύ μυστικά».

Στις 7 Ιουλίου 1854, ο Αστυνόμος Πηζιόνης, ενημερώνει τον Υπουργό Εσωτερικών ότι από τους 140 ασθενείς που νοσηλεύονται στο Γαλλικό νοσοκομείο, οι 30 πάσχουν από χολέρα.
Από επιστολή του προξένου Ν. Βιτάλη, μαθαίνουμε ότι εκείνη την εποχή «… η χολέρα κάμνει θραύσιν εις το Avignano (πρόκειται μάλλον για τη γαλλική πόλη Αβινιόν)».
Οι Γάλλοι έκρυβαν τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων. Η χολέρα άρχισε να εξαπλώνεται στον Πειραιά και η κυβέρνηση με Διάταγμα της 7ης Ιουλίου 1854 «περί μέτρων προς πρόληψιν της χολέρας», απαγόρευσε την μετάβαση από την Πειραιά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της χώρας. Μόνο οι απόλυτα υγιείς πολίτες, αφού παρουσιαστούν στην Αστυνομία και εξετασθούν από δημοτικό γιατρό, που οφείλει να βεβαιώσει εγγράφως την ακριβή κατάσταση του εξεταζομένου, μπορούν να αναχωρήσουν εντός μίας ώρας το πολύ από την έκδοση της άδειας, από τον Πειραιά. Φυσικά πάρθηκαν και διάφορα μέτρα, όπως η ίδρυση υγειονομείου δεύτερης τάξης στο Φάληρο και προσωρινού υγειονομείου στο Φάληρο.

Σημαντική στην προσπάθεια για την καταπολέμηση της χολέρας, ήταν η συμβολή του γιατρού Κ. Π. Βουσάκη, ο οποίος εφάρμοσε την θεραπευτική μέθοδο «των απανταχού της Ευρώπης και παρ’ όλων μέχρι τούδε παραδεδεγμένην», που περιελάμβανε τη χρήση σκευασμάτων οπίου, αιθέρα, οινοπνεύματος, καμφοράς, εντριβές κλπ.
Παρ’ όλα τα μέτρα της κυβέρνησης, η χολέρα έφτασε στη Σύρο και τον Οκτώβριο του 1854 στην Αθήνα.
Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας και του Πειραιά, έτρεχαν πανικόβλητοι στα χωριά της Αττικής για να γλιτώσουν. Στην Αθήνα, παρέμειναν 20.000 κάτοικοι, οι φτωχότεροι. 1.000 απ’ αυτούς, πέθαναν από χολέρα μεταξύ Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου 1854. Εφιαλτικός ήταν ο Νοέμβριος του 1854. Μεταξύ 10 και 22 Νοεμβρίου 1854, πέθαναν από χολέρα στην Αθήνα 453 άτομα!

Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 3.000 ήταν τα θύματα της επιδημίας χολέρας του 1854 στη χώρα μας. Ο λογοτέχνης και νομικός Εμμανουήλ Λυκούδης (1854-1925), περιγράφει συγκλονιστικές σκηνές της επιδημίας σε διήγημα του, όπου αποκαλεί τη χολέρα «Η Ξένη του 1854»!

Τα πρώτα νοσοκομεία του ελληνικού κράτους
Η φοβερή πανώλη του 1347-1351, οδήγησε στη δημιουργία υγειονομικών δομών προστασίας και απομόνωσης, των λοιμοκαθαρτηρίων (lazarets) και την αυστηρή εσωτερική αστυνόμευση των περιοχών που πλήττονταν από αυτή. Το όνομα lazaret, προέρχεται από τον φτωχό Λάζαρο του Ευαγγελίου και από το όνομα του μεσαιωνικού θρησκευτικού τάγματος «Hospitaliers de St. Lazare», που δημιουργήθηκε αρχικά στα Ιεροσόλυμα από τους Σταυροφόρους το 1119 και στη συνέχεια επεκτάθηκε και στην Ευρώπη.

Από τις ευρωπαϊκές χώρες, πρώτη η Βενετία δημιούργησε λοιμοκαθαρτήριο, χώρο απομόνωσης και υποβολής σε κάθαρση πλοίων, ταξιδιωτών και εμπορευμάτων, στο μικρό νησί της Παναγίας της Ναζαρέτ.

Στο Ηράκλειο της ενετοκρατούμενης Κρήτης, δημιουργήθηκε το 1456 το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο στον ελλαδικό χώρο. Ακολούθησαν στις αρχές του 17ου αιώνα τα Χανιά, το Ρέθυμνο, η Σητεία και η Ιεράπετρα.
Λοιμοκαθαρτήρια δημιουργήθηκαν και στα Επτάνησα κατά τη βενετοκρατία, ενώ αργότερα, επί αγγλοκρατίας ανακαινίστηκαν και επεκτάθηκαν.
Στην Οθωμανική αυτοκρατορία, μόνο οι ημιανεξάρτητοι Αλή πασάς και Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, ίδρυσαν λοιμοκαθαρτήρια τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα.
Σε κεντρικό επίπεδο, μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα η Οθωμανική αυτοκρατορία υιοθέτησε μέτρα υγειονομικής προστασίας…
Στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, λοιμοκαθαρτήρια ιδρύθηκαν: το 1835 στον Πειραιά, το 1836 στην Ταράτσα Λαμίας, στη Σκιάθο και την Αίγινα το 1838, στη Νέα Μιντζέλα, το Μακρυνόρος και την Αμαλιάπολη το 1839 και στη Θήρα και τη Νάξο το 1840.

Τα λοιμοκαθαρτήρια, ήταν γνωστά και ως λαζαρέτα.
Έτσι, πολλές νησίδες κοντά ή μέσα σε λιμάνια, ακόμα και στα άκρα ακτών στη χώρα μας, είχαν ή έχουν ακόμα το όνομα Λαζαρέτο. Ενδεικτικά, η νησίδα Γούβινο (αρχ. Ταραχίαι), στην ανατολική ακτή της Κέρκυρας, νησίδα στο νότιο άκρο του Πόρου και άλλη νησίδα στο λιμάνι της Ιθάκης, ονομάζονται σήμερα Λαζαρέτο.
Μορφές νοσοκομειακής οργάνωσης, δεν ήταν άγνωστες στην προεπαναστατική Ελλάδα, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, δημιουργήθηκαν προσωρινά ή μόνιμα νοσοκομεία για τους αγωνιστές, συχνά σε μοναστήρια. Με την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, γίνεται επιτακτική η ανάγκη για την ίδρυση νοσοκομείων. Το έργο «Περί νοσοκομείων Σχεδίασμα», του Ιωάννη Βούρου, που εκδόθηκε το 1831, θέτει τους βασικούς κανόνες για την οικοδόμηση και λειτουργία νοσοκομείων. Ο Ι. Βούρος, υπήρξε αργότερα Γραμματέας του Ιατροσυνεδρίου, ένας από τους πρώτους προέδρους της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών και καθηγητής της ειδικής και κλινικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως πρώτο δημοτικό νοσοκομείο της νεότερης Ελλάδας, φέρεται το «Βαρδάκειον και Πρώιον Νοσοκομείον Σύρου «Ελπίς», που άρχισε να λειτουργεί το 1825, με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από έρανο μεταξύ εύπορων προσφύγων που είχαν συγκεντρωθεί στη Σύρο από τη Χίο, τη Σμύρνη, τα Ψαρά, την Κρήτη και άλλες πόλεις της Μ. Ασίας.

Το πρώτο νοσοκομείο μετά την Ανεξαρτησία, ιδρύθηκε το 1834 στην Αθήνα, στη σημερινή περιοχή Μακρυγιάννη. Επρόκειτο για το Στρατιωτικό Νοσοκομείο, τα σχέδια του οποίου έγιναν από τον Γερμανό Υπολοχαγό του Μηχανικού William Weiler.
Ακολούθησε η ανέγερση του νοσοκομείου «Ελπίς», που ολοκληρώθηκε το 1841, σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Friedrich Stanffert. Η λειτουργία του, άρχισε τον Μάρτιο του 1842.
Από το 1835, άρχισε να λειτουργεί στην Αθήνα και Μαιευτήριο, υπό τη διεύθυνση του Ν. Κωστή. Ωστόσο, οι πρώτες γυναίκες άρχισαν να προσέρχονται για να γεννήσουν σ’ αυτό, στις αρχές του 1837! Από την 1η Ιανουαρίου 1837 ως το τέλος του 1838, το Μαιευτήριο δέχτηκε 51 εγκύους. 33 έγγαμες και 18 άγαμες. Μόνο μία γυναίκα πέθανε εξαιτίας «ανίατης φθοράς εσωτερικών οργάνων» και 2 μωρά. Συνολικά, γεννήθηκαν τότε 52 μωρά (προφανώς κάποια ήταν δίδυμα).
Το 1854, άρχισε να λειτουργεί το Οφθαλμιατρείο, υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Αναγνωστάκη, το 1857 η Αστυκλινική, το 1897 το «Αρεταίειον», το 1887 το «Δρομοκαΐτειο» και το 1900 το νοσοκομείο παίδων «Αγία Σοφία».

Επίλογος
Εκτός από τις επιδημίες που αναφέραμε, υπήρχαν βέβαια και άλλες μεταδοτικές ασθένειες που έπληξαν τη χώρα μας τον 19 αιώνα. Η λύσσα, τα παιδιατρικά νοσήματα (ιλαρά, οστρακιά, διφθερίτιδα), ο τύφος που «χτύπησε» την Αθήνα το 1894, η ευλογιά, η ελονοσία (μαλάρια), η φυματίωση κλπ.
Οι πρόοδοι της επιστήμης, το υψηλό επίπεδο των Ελλήνων γιατρών, πολλοί απ΄ τους οποίους σπούδασαν στο εξωτερικό και η βελτίωση των συνθηκών ζωής σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά, συνέβαλαν σημαντικά στον περιορισμό ή την πλήρη εξάλειψη τους.
Πηγές: ΜΑΡΙΑ-ΚΟΡΑΣΙΔΟΥ, «Όταν η αρρώστια απειλεί», Εκδόσεις «τυπωθήτω», Γ. Δαρδανός, 2002.
Κώστας Π. Κωστής, «ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΩΛΗΣ», ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ, 2013.
Φ.Κ.Ο. ΠΟΥΚΕΒΙΛ, «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΗΠΕΙΡΟΣ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΟΙ ΤΟΛΙΔΗ, 1994.

https://www.protothema.gr/

Έτσι θα αντιμετωπιστεί ο όχλος ισλαμιστών στον Έβρο: Επίδειξη LRAD σε Ένοπλες Δυνάμεις & Σώματα Ασφαλείας

Το ΓΕΕΘΑ αποδέσμευσε οπτικό υλικό που δείχνει μέρος των έργων οργανώσεως του εδάφους στην μεθόριο του δάσους Καστανέων

Την επιστράτευση συστήματος LRAD για την αντιμετώπιση του όχλου των ισλαμιστών που κατευθύνει η Τουρκία στα ελληνικά σύνορα εξέτασαν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και οι Δυνάμεις Ασφαλείας, καθώς παρακολούθησαν επίδειξη του εν λόγω συστήματος, το οποία στην πράξη έχει αποδειχθεί άκρω αποτελεσματικό.

Ο υβριδικός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Έβρο έχει οδηγήσεις τις ελληνικές Αρχές στο να εξετάσουν νέα μέτρα άμυνας απέναντι στους Τούρκους αστυνομικούς και παραστρατιωτικούς που κατευθύνουν χιλιάδες μετανάστες προς τα ελληνικά σύνορα με σκοπό την άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη.

Ήδη τα μέτρα που έχουν υλοποιηθεί κατά μήκος των συνόρων είναι δρακόντεια και η άμυνα των ελληνικών δυνάμεων πλήρως αποτελεσματική, αλλά φαίνεται πως το ενδεχόμενο της αναβάθμισης των τεχνολογικών μέσων αποτελεί άμεση προτεραιότητα.

Στην πάροδο των ετών, συστήματα LRAD έχουν χρησιμοποιηθεί από διάφορες αστυνομικές και κυβερνητικές υπηρεσίες, αμυντικούς οργανισμούς και εταιρείες παροχής ασφαλείας σε χερσαίο και θαλάσσιο περιβάλλον (αντιπειρατεία) αλλά ακόμη και για την απομάκρυνση πτηνών από αεροδρόμια για λόγους ασφαλείας, ώστε να μην παρακωλύονται οι αποπροσγειώσεως σε αυτά.Επίδειξη Ακουστικής Συσκευής Μακράς Ακτίνος (LRAD) παρακολούθησαν χθες στην περιοχή Αττικής, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ. Πρόκειται για συσκευές που χρησιμοποιούνται ευρέως από Σώματα Ασφαλείας και όχι μόνο, με σκοπό κυρίως το Μη Φονικό, Μη Κινητικό έλεγχο όχλων, με την εκπομπή ηχητικών μηνυμάτων σε πολύ υψηλότερο τόνο από φυσιολογικές μεγαφωνικές συσκευές.

Σύμφωνα με το doureios.com, οι συγκεκριμένες συσκευές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την μετάδοση προειδοποιητικών μηνυμάτων από τις Αρχές, σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης ενώ στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνται και από τοπικά αστυνομικά τμήματα σε περιπτώσεις εξαφανίσεως κυνηγών ή συλλεκτών μανιταριών, που είναι πολύ συχνές. Επιπλέον, κάποιες πολιτείες έχουν αρχίσει να αντικαθιστούν τις σειρήνες συναγερμού της πολιτικής προστασίας, με συστήματα LRAD.

Συστήματα LRAD εμφανίσθηκαν από το 2004 σε αστυνομικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, για την αντιμετώπιση διαδηλώσεων ενώ από τους πρώτους στρατιωτικούς οργανισμούς που προμηθεύτηκαν, ήταν οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις. Υπάρχουν ήδη καταγεγραμμένα περιστατικά που εμπορικά πλοία εφοδιασμένα με LRAD κατάφεραν και απέτρεψαν πειρατικές επιθέσεις ενώ με συστήματα του είδους έχουν εφοδιασθεί ακόμη και πολεμικά πλοία σε ορισμένες χώρες. Η εξέλιξη είναι διαρκής και συστήματα της κατηγορίας μπορούν να εγκατασταθούν πλέον σε ελικόπτερα ή και σε Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη.

Τα συστήματα LRAD μπορεί να είναι είτε φορητά είτε εγκατεστημένα επί οχημάτων, πλωτών μέσων και κτιρίων. Η χρήση τους δεν προκαλεί οποιαδήποτε σωματική βλάβη αλλά απλώς λόγω της ενοχλητικής, σε ανυπόφορο βαθμό, εντάσεως των ήχων, αποτρέπει πλήθη από την προσέγγιση στην γραμμή που συνήθως είναι παραταγμένες οι αστυνομικές δυνάμεις ή κάποια αμυντική περίμετρο. Από πλευράς επιδόσεων, μπορούν να εκπεμφθούν καθαρά μηνύματα μέχρι αποστάσεις 1.500 μέτρων ενώ από την απόσταση των 100 μέτρων θεωρείται ότι το ίχνος θορύβου είναι τόσο έντονο, που υποχρεώνει τον οποιονδήποτε να απομακρυνθεί.

Η επίδειξη έλαβε μέρος στο πλαίσιο του ενδιαφέροντος που επιδεικνύεται από την κυβέρνηση, λόγω της σοβαρής κρίσεως που έχει δημιουργήσει η Τουρκία με την εξαπόλυση κυμάτων λαθρομεταναστών στα ελληνικά σύνορα. Οι Αρχές θεωρούν ότι η κατάσταση θα διαρκέσει και επιδιώκουν την λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων ώστε να επιδειχθεί η αποφασιστικότητα της χώρας και η αποτελεσματική αποτροπή παρανόμων εισόδων σε χερσαία και θαλάσσια σύνορα, σε αυτό τον Υβριδικό Πόλεμο που αντιμετωπίζει.

Χθες, το ΓΕΕΘΑ αποδέσμευσε οπτικό υλικό που δείχνει μέρος των έργων οργανώσεως του εδάφους στην μεθόριο του δάσους Καστανέων, προκειμένου το προσωπικό να μπορεί να προφυλαχθεί σε περιπτώσεις ρίψεων λίθων ή άλλων υλικών από τους υποκινούμενους λαθρομετανάστες και τους Τούρκους αστυνομικούς. Πέραν των αναχωμάτων, στο προσωπικό διατέθηκαν πυροσβεστήρες για την άμεση κατάσβεση τυχόν εστιών φωτιάς στο δάσος.

https://www.pentapostagma.gr/

Μητρότητα ας μιλήσουμε γι 'αυτό με τη Δεσποινίς Β. |

Καταχωρήθηκε στις 10 Μαρτίου 2020από τη ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ B BLOGZ THINGZ  

Yessss Mothersss Είναι καιρός να μιλήσουμε για την μητρότητα. Έτσι ναι σήμερα έχω ένα ενδιαφέρον θέμα για να μιλήσω για ... ..

πηγή: plumtreebaby.com

Ως μητέρες, είμαστε απασχολημένοι με την αύξηση του παιδιού μας ή των παιδιών μας και αυτό περιλαμβάνει την εκμάθηση όλων για τη ζωή. Τα πράγματα που πιστεύουμε ως γονείς είναι σημαντικά για τα παιδιά μας να μαθαίνουν, να γνωρίζουν και να κάνουν. Και αυτό είναι το καθήκον μας, ώστε να μην είναι τίποτα κακό για αυτό. Μόνο μερικές φορές μπορούμε να γίνουμε τόσο μπλεγμένοι στη γονική μέριμνα ότι ξεχνάμε ότι πρέπει να τις απολαύσουμε, αλλά να τις απολαύσουμε πλήρως. Απολαμβάνοντας την παρουσία τους, ορόσημα, τα δικά τους πρόσωπα που αναπτύσσονται και παίρνουν όλο και περισσότερο σχήμα καθημερινά. Τα ταλέντα και τις δικές τους αξίες και τα πρότυπα που αναπτύσσουν επίσης για τον εαυτό τους.

Είναι υπέροχο που θέλουμε να διδάξουμε και να δώσουμε στα παιδιά μας όλα όσα χρειάζονται στη ζωή. Αλλά τα παιδιά μας διδάσκουν ποια είναι τα περισσότερα από αυτά που μερικές φορές φαίνεται να ξεχνούν και αυτό είναι το μόνο που κάναμε ποτέ σαν παιδί. Απολαύστε τις στιγμές του εδώ και τώρα, ξυπνήστε με ενθουσιασμό και απολαύστε τα πάντα γύρω μας. Η ζωή είναι στην πραγματικότητα να απολαμβάνει την ίδια τη ζωή, την ύπαρξή μας, την υγεία και τη χαρά, δεν βλέπει το χρώμα του δέρματος ή την προέλευση. Μην το καταδικάζετε. Στα μάτια ενός παιδιού, αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν. Φυσικά δεν μπορούμε να ζήσουμε μια ξέγνοιαστη ζωή. Αλλά μην ξεχνάμε ότι η ζωή έχει πολλά να προσφέρει και αυτή είναι η αγάπη μας για μας και η αγάπη των παιδιών μας για μας. Πραγματικά ειλικρινές και ξέγνοιαστο γέλιο. Ας απολαύσουμε όπως τα παιδιά μας! Τα παιδιά έχουν πολύτιμα μαθήματα από τα οποία μπορούμε επίσης να μάθουμε!

Ως μητέρες, είμαστε απασχολημένοι με την αύξηση του παιδιού ή των παιδιών μας και αυτό περιλαμβάνει την εκμάθηση όλων των στοιχείων για τη ζωή. Τα πράγματα που πιστεύουμε ως γονείς είναι σημαντικά για τα παιδιά μας να μαθαίνουν, να γνωρίζουν και να κάνουν. Και αυτή είναι η δουλειά μας, ώστε να μην πάει τίποτα για αυτό. Μόνο μερικές φορές μπορούμε να παγιδευτούμε και να προστατεύουμε ότι μερικές φορές ξεχνάμε ότι πρέπει να τις απολαμβάνουμε, το κάνουμε, αλλά απολαμβάνουμε όχι μόνο αυτές αλλά και τη ζωή. Απολαμβάνοντας την παρουσία τους, τα ορόσημα, τα δικά τους πρόσωπα που αναπτύσσονται και παίρνουν μορφή κάθε μέρα, απολαμβάνουν τα ταλέντα τους και τις δικές τους αξίες και πρότυπα που αναπτύσσονται επίσης.

Είναι υπέροχο που θέλουμε να διδάξουμε και να δώσουμε στα παιδιά μας όλα όσα χρειάζονται στη ζωή. Αλλά τα παιδιά μας διδάσκουν ποιοι μερικές φορές φαίνεται ότι ξεχνάνε και αυτό είναι που κάναμε κάποτε ως παιδί. Απολαύστε τις στιγμές του εδώ και τώρα, ξυπνήστε με ενθουσιασμό και απολαύστε πλήρως τα πάντα γύρω μας. Η ζωή είναι στην πραγματικότητα να απολαμβάνει την ίδια τη ζωή, την ύπαρξή μας, την υγεία και τη χαρά, δεν βλέπει το χρώμα του δέρματος ή την προέλευση. Μην το καταδικάζετε. Στα μάτια ενός παιδιού, αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν. Φυσικά δεν μπορούμε να ζήσουμε ξέγνοιαστες. Αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχει μεγάλη προσφορά και αυτή είναι η αγάπη μας για εμάς και την αγάπη των παιδιών μας για μας. Πραγματικά γνήσιο και ξέγνοιαστο γέλιο. Ας απολαύσουμε όπως τα παιδιά μας!Τα παιδιά έχουν πολύτιμα μαθήματα από τα οποία μπορούμε επίσης να μάθουμε!

https://bellamyzblogzthingz.wordpress.com/

Το μεγάλο κέντρο καμηλοπάρδαλης, το Ναϊρόμπι

 

Οι καμηλοπάρδαλοι είναι είδη που απειλούνται με εξαφάνιση στην Κένυα και κυρίως στην Αφρική . Το έργο "Κέντρο καμηλοπάρδαλης" ιδρύθηκε το 1979 στη Langata, το Ναϊρόμπι για την υποστήριξη και την προστασία τους, ιδιαίτερα τα πιο απειλούμενα: η καμηλοπάρδαλη Rothschild . Ανοιχτό καθημερινά από τις 11πμ έως τις 5μμ , θα μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό το πρόγραμμα. Και να το φιλήσετε από αυτό το ήπιο ζώο κατά τη διάρκεια της σίτισης.

Οι καμηλοπάρδαλες είναι γνωστές ως το ψηλότερο ζώο στον κόσμο. Οι μακρινοί λαιμοί τους περίπου 2-2,4 μέτρα (6,6-7,9 πόδια) και τα πόδια τους βοηθούν να φτάσουν τα φύλλα στις κορυφές δέντρων. Μπορούν να τρέξουν και να επιταχύνουν έως 60km / h . Και το αγαπημένο τους φαγητό είναι τα φύλλα της Acacia. Το μοτίβο των παλτών τους χρησιμεύει ως καμουφλάζ στη σαβάνα.

Το Κέντρο Καμηλοπάρδαλης είναι η δημιουργία του Αφρικανικού Ταμείου για την Απειλούμενη Άγρια Ζωή (AFEW Kenya) . Όχι μόνο διασώζουν τις καμηλοπάρες, αλλά δίνουν και στους επισκέπτες κάθε ευκαιρία να έρθουν σε στενή επαφή με τα ψηλότερα είδη του κόσμου. Εκπαιδεύουν παιδιά και νέους της Κένυας στην άγρια ​​φύση και το περιβάλλον της χώρας τους. Η επίσκεψή σας θα είναι μια μεγάλη υποστήριξη για αυτό το μεγάλο κέντρο.

https://peblogs.com/

Εντός, μη εκτός και επί τα αυτά!

 Βεατρίκη Α  13/03/2020

      Ήθελα να γράψω για κάτι όμορφο. Ναι! Μας τριγυρίζουν άσχημες ειδήσεις, θα ‘ρθουν κι άλλες ασχημότερες, κακές ειδήσεις θα εισβάλλουν στη ζωή μας, τόσες πολλές, εκτιμώ, που η Ομορφιά στην κάθε μια μέρα της ζωής μας, έστω και σε μικρές δόσεις, θα είναι αναγκαία πηγή ζωής. έτσι πιστεύω..Και αυτό υπόσχομαι να το ξεκινήσω από αύριο, θεού επιτρέποντος.

        Για σήμερα θέλω να μιλήσω για το θέμα που δυναστεύει όλους μας, για την πανδημία του ιού που ακούει στο όνομα κορονοϊός.

      Στην Πάτρα, την πόλη μου, πιστεύω το γνωρίζετε ήδη, είχαμε τον πρώτο νεκρό. Ένας άλλος ασθενής είναι ήδη βαριά ασθενής, από μέρες διασωληνωμένος. Δεν ξέρω για την κατάσταση των λοιπών νοσηλευομένων εξ αιτίας του. Πενήντα στο σύνολο, διάβασα, γιατροί και νοσηλευτές του Νοσοκομείου στο Ρίο, παραμένουν ακόμη σε καραντίνα λόγω επαφής με μολυσμένους από τον Κορωνοϊό ασθενείς.. Και, τα χειρότερα έπονται..Μέχρι την άλλη Τετάρτη το πολύ, μου είπαν οι γιατροί, θα ξεσπάσει στην πόλη ο κεραυνός του ιού εν αιθρία… Και ο ήλιος λάμπει πάνω από την πόλη στις πιο όμορφες μέρες του Μάρτη…

         Είχα πει στο προηγούμενο άρθρο μου αναρωτώμενη για το πως μπορεί να αντισταθεί κανείς στην μεταδοτικότητα του ιού ζώντας σε μια κοινωνία ανθρώπων..Είναι δύσκολο έως ανέφικτο, όπως το βλέπω. . Κριτήρια η γεωγραφική της θέση σε συνδυασμό με την πληθυσμικότητά της, με τον βαθμό της αίσθησης ατομικής και κοινωνικής ευθύνης των μελών της, τον της επιστημονικής επάρκειας περίθαλψης και ιατροφαρμακευτικής αντιμετώπισης του ανίατου ακόμη ιού και βέβαια με τον βαθμό της κοινωνικής ευθύνης της ηγεσίας εντόπιας κοινωνίας κάθε τόπου προς έγκαιρη λήψη των απαιτούμενων αποφάσεων και μέτρων..Κι όχι απαραίτητα με την σειρά που προπεριγράφω.

      Έτσι, από την μια είναι, που ο ιός, άγνωστος ο εχθρός ακόμη, δρα τόσο ύπουλα και με τόσους πολλούς τρόπους.. Είναι και ανθεκτικός όσο και αόρατος, ο χρόνος επωάσεώς του είναι πολυήμερος ανάλογα και με τον οργανισμό που θα χτυπήσει. Και, μέχρι τότε ο καθείς φορέας του, κινείται εντός της κοινωνίας πεπλανημένα πιστεύοντας ότι είναι υγιής μα διασπείροντάς τον..Μέχρι να βληθεί και να πάθει από αυτόν..Πολλοί από μας απλά θα ταλαιπωρηθούν εξ αιτίας του και θα εξέλθουν υγιείς και άλλοι δεν θα το καταφέρουν.

       Διάβασα ότι ο ιός άπαξ και εξέλθει στην ατμόσφαιρα παραμένει μεταδοτικός αιωρούμενος στον αέρα επί τρεις τουλάχιστον ώρες και στα αντικείμενα που θα επικαθήσει παραμένει ενεργός επί τρεις έως πέντε , κατά το μάλλον ή ήττον, ημέρες, της ακριβούς διάρκειάς του εξαρτώμενης από το είδος του υλικού και βέβαια από τις καιρικές συνθήκες..Οτι τα συμπτώματά του θα εμφανισθούν σε περίπου πέντε ημέρες από της προσβολής, ενώ στα παιδιά σε χρόνο μεγαλύτερο ή ίσο με δέκα ημέρες. Άκουσα- και το αναμεταδίδω με κάθε επιφύλαξη διότι δεν το έχω διασταυρώσει ως προς την ακρίβειά του- πως ο ιός μπορεί να μεταδοθεί και από τον καπνό του τσιγάρου κάποιου ήδη προσβεβλημένου..

   Είναι κι από την άλλη, που η κοινωνία των ανθρώπων αποτελείται από ανθρώπους με διαφορετικούς χαρακτήρες. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν αναπτυγμένη την λεγόμενη κοινωνική συνείδηση, ώστε να διαμορφώσουν ανάλογα και την ατομική τους ευθύνη για πράξεις τους ή και παραλείψεις πράξεων από τους ίδιους προς τους άλλους. Είναι και άλλοι που απλά ηθελημένα αγνοούν ή άσκεφτα παραβλέπουν τον κίνδυνο από το ιό.. Κι άλλοι πολλοί που νοιάζονται μόνον για τον εαυτόν τους αδιαφορώντας για το τι οι πράξεις τους μπορεί να προκαλέσουν στους άλλους του περιβάλλοντός τους και από κει του πλέον ευρύτερου…..

      Να, άκουα τις προάλλες νέους ανθρώπους να συνομιλούν μεταξύ τους.. Προέβαλαν ως ατού την νεότητά τους και άρα την ισχύ του ανοσοποιητικού τους συστήματος για την αντιμετώπιση του ιού σε περίπτωση που τους χτυπήσει..Μια γριπούλα είναι μωρέ, τους άκουσα να λένε, σιγά μην αλλάξουμε την ζωή μας εξ αιτίας της και αφού το συμφώνησαν άρχισαν να κανονίζουν μετά για το βραδινό τους ξενύχτι αποκλείοντας από την κουβέντα τους, εντελώς αδιαφορώντας, τους άλλους ανθρώπους που θα συναναστραφούν, την ζωή των οποίων μπορεί να καθορίσουν απόλυτα….Άκουσα και για ανθρώπους που ενώ είχαν τεθεί σε καραντίνα στα σπίτια τους, αυτοί εξέδραμαν και γιόμιζαν τα καφενεία και λοιπούς χώρους συναθροίσεων με την παρουσία τους. Μπορεί να το κάνουν ακόμη και τώρα..Δεν το γνωρίζω.

     Η Πολιτεία μας, εκτιμώ, έλαβε έγκαιρα τα απαιτούμενα μέτρα και συνεχίζει να τα επαυξάνει. Μέχρις που προέβλεψε και ποινικές ποινές μέχρι καθείρξεως, για αυτούς που με εν γνώσει τους με πράξεις ή παραλείψεις τους γίνονται μεταδότες και αναμεταδότες του ιού με αποτέλεσμα να επιφέρουν βλάβη υγείας ή και θάνατο σε άλλους συνανθρώπους τους…. Αποφάσεις και απειλές ποινών, κατ’ εμέ, κυρίως για να αντιληφθεί ο καθείς μας την σημαντικότητα που έχει η παρουσία του σε μια κοινωνία ανθρώπων και το πώς μια μονάδα μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά ένα σύνολο. Και στο μεταξύ, οι γιατροί μας και το όλο νοσηλευτικό προσωπικό και ο χώρος της υγείας γενικότερα, είναι ηρωϊκά επί των επάλξεων..

      Από μεριάς μου ζω και κινούμαι στο πολυπληθές κέντρο μιας μεγάλης πόλης και απευθύνομαι σε ένα επαγγελματικό χώρο που φιλοξενεί καθημερινά πολλούς ανθρώπους από πολλά και διαφορετικά μέρη προερχόμενους..Ανθρώπους που στοιβάζονται, κυριολεκτικά, σε κλειστές αίθουσες.. Σε περιοχές αυξημένου κινδύνου, καθώς λέμε.. Σήμερα που μιλάμε, μπορεί και να έχω ήδη προσβληθεί από τον ιό αυτόν, μπορεί και όχι.. Δεν είμαι βέβαιη κι ας μου είπε ο γιατρός πως δεν έχω τίποτε, ει μη οτι πέρασα το σύνηθες μιας γρίπης..Κι αν δεν έχω προσβληθεί, σκέπτομαι, μάλλον εκ τύχης θα είναι παρά τον από καιρό αυτοπεριορισμό μου κατά το δυνατόν, μέσα στο σπίτι και τα μέτρα που από καιρό έχω εφαρμόσει.. Βλέπετε, έπρεπε να εργάζομαι και έξω.. Το είχα μεγάλο πρόβλημα για το τι θα πράξω σήμερα Παρασκευή. Που έπρεπε, δηλαδή, να παρουσιαστώ στην δουλειά μου, στην οποία ως επαγγελματικός κλάδος, ας πω,  είχαμε ήδη λάβει και τα όποια μπορούσαμε, στοιχειώδη έστω μέτρα προφύλαξης, και με αποχές ακόμη από την εργασία μας.. Είχα αποφασίσει, το λοιπόν, να παραμείνω στο σπίτι, παρά τις εξ αιτίας της απουσίας μου, συνέπειες σε βάρος τρίτων και , ενδεχόμενα και σε βάρος μου.. Κάλλιο μια οικονομική ή και άλλη επιδιορθώσιμη ζημία, άντε και σε βάρος μου μια ποινή, σκέφτηκα, παρά να θέσω εν κινδύνω τους άλλους ή και τον εαυτόν μου. Ευτυχώς, προ μερικών ωρών, αποφασίστηκε από την Πολιτεία η αναστολή εργασιών στον επαγγελματικό μου χώρο..Και, ειλικρινά σας μιλάω, ανακουφίστηκα.

      Τελικά, το συμπέρασμά μου είναι ένα. Μέχρι να απομακρυνθεί η καταιγίδα του ιού και να βρεθεί επαρκής τρόπος αντιμετώπισης και ίασής του, κάτι που πιστεύω είναι επί θύραις, ο καθείς μας είναι επιβεβλημένο να μένει εντός, της οικίας του, να μην εξέρχεται ει μη μόνον για αναγκαίο λόγο και να μην ταξιδεύει για αλλού. Καλείται,  δηλαδή, να απέχει των κοινωνικών δρώμενων και συνηθειών για να μπορεί να είναι και να παραμείνει μέλος της κοινωνίας του.. Και, εννοείται, επιτάσσεται να συμμορφώνεται με τις οδηγίες των ιατρών και της Πολιτείας. 

Ας μείνουμε, καθώς το λέω:

Εντός, μη εκτός και επί τα αυτά!

Και η καταιγίδα του θα περάσει γρήγορα..Και ο ιός θα φλογίσει πολύ λιγότερο έως ότου σβήσει οριστικά. Το ουράνιο τόξο δεν θα αργήσει να βγει στον ορίζοντα!

Με την καλημέρα μου, φίλοι μου!! Ανοίξτε τα παράθυρα να μπει ο αέρας και ο ήλιος στα σπίτια σας, δροσιά να μπει του Μάρτη!..Και, να είστε και να παραμείνετε όλοι σας καλά!

https://beatrikn.wordpress.com/

ON ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΡΙΑ ΑΓΚΙΛΕΡΑ

Κριστίνα Μαρία Αγκιλέρα

Η Κριστίνα Μαρία Αγκιλέρα (Christina María Aguilera, 18 Δεκεμβρίου 1980) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και μουσικός παραγωγός. Συμμετέχει επίσης σε πολλές και διάφορες φιλανθρωπικές διοργανώσεις και δραστηριότητες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Αγκιλέρα έχει καταφέρει να κερδίσει 6 Γκράμι, 3 MTV και 1 Latin Award. Το 2012 κατάφερε να κερδίσει ένα ALMA Award. Με αυτό το βραβείο βραβεύτηκε ως η Φωνή του 2012 και το 2013 κέρδισε το βραβείο Choice Award, με το οποίο βραβεύτηκε ως η Φωνή της Γενιάς μας

14 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2020    GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/

Ξεχάστε το παρελθόν, θυμηθείτε το μάθημα  

11 Μαΐου 2019SaaniaSparkle 🧚🏻♀️

Το παρελθόν συχνά μας παγιδεύει σε αυτή τη συντριπτική φούσκα που φαίνεται να μας κρατά πίσω από το να κάνουμε περισσότερα. Τα γεγονότα από το παρελθόν φαίνεται να έχουν δικό τους μυαλό. Οι αναμνήσεις συνεχίζουν να επανακυκλοφορούν όταν το μόνο που θέλετε είναι να εξαφανιστούν. Πράγματι, πόσο άσχημη! 

Όμως, όπως πάντα λέω, η ευτυχία μας είναι μόνο η ευθύνη μας, και όχι κανένας άλλος. 

Η θεραπεία είναι μια διαδικασία, και όπως κάθε άλλη διαδικασία χρειάζεται χρόνος. Ακριβώς όπως να θεραπεύσουμε μια πληγή πρέπει να σταματήσουμε να το αγγίζουμε, να προχωρήσουμε με τη ζωή που χρειαζόμαστε για να αφήσουμε το παρελθόν. Τόσες φορές αισθανόμαστε ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει καλύτερα και έτσι αισθανόμαστε θυμό, ενοχή ή ντροπή. Αυτά τα συναισθήματα έρχονται επειδή οι πράξεις που κάναμε ή τα πράγματα που μας συνέβη δεν είναι σύμφωνα με τα σημερινά μας ηθικά και τις αξίες μας. Αλλά αν είναι τίποτα, αυτά είναι τα συνθήματα για να πιέσεις πιο σκληρά. Πάντα μου αρέσει να πιστεύω ότι ακόμα και τα χειρότερα πράγματα έχουν κάτι να μας διδάξουν και ενώ μπορεί να είναι δύσκολο πάντα να το κατανοήσουμε αυτό, η ζωή είναι μια διαδικασία ανάπτυξης του εαυτού που συμβαίνει μόνο όταν μαθαίνουμε συνεχώς. Και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πάντα κάτι να μάθουμε και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να βγούμε από αυτή τη φούσκα και να προχωρήσουμε παρά να μάθουμε από το παρελθόν. Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας, η οποία όταν αφεθεί αδιευκρίνιστη, περιορίζει τις δυνατότητές μας για αντίκτυπο και σημασία. Ανακαλύψτε τα - και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν αντανακλάται το παρελθόν. Κάθε νέα μέρα παρουσιάζει την ευκαιρία να γίνει καλύτερος άνθρωπος σε έναν καλύτερο δρόμο που προορίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Τα ταλέντα που χρησιμοποιούμε για την πλοήγηση και την προσφορά αξίας σε αυτόν τον κόσμο καθορίζουν τις ζωές που ζούμε και την αλλαγή που μπορούμε να προσφέρουμε. Και υπενθυμίζοντας τα δυνατά μας στο παρελθόν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες μας στο παρόν, με έναν καλύτερο τρόπο. Τα ταλέντα που χρησιμοποιούμε για την πλοήγηση και την προσφορά αξίας σε αυτόν τον κόσμο καθορίζουν τις ζωές που ζούμε και την αλλαγή που μπορούμε να προσφέρουμε. Και υπενθυμίζοντας τα δυνατά μας στο παρελθόν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες μας στο παρόν, με έναν καλύτερο τρόπο. Τα ταλέντα που χρησιμοποιούμε για την πλοήγηση και την προσφορά αξίας σε αυτόν τον κόσμο καθορίζουν τις ζωές που ζούμε και την αλλαγή που μπορούμε να προσφέρουμε. Και υπενθυμίζοντας τα δυνατά μας στο παρελθόν, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις ευκαιρίες μας στο παρόν, με έναν καλύτερο τρόπο.

Διότι, τελικά, αυτό που δεν μας σκοτώνει εντελώς μας κάνει πιο ισχυρούς. Τα παρελθόν μας έχουν τη δύναμη να μας φέρνουν στα γόνατά μας, αλλά μια ακόμα ισχυρότερη δύναμη για να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα. Αποδεχτείτε αυτό και εμπιστευθείτε αυτό! 

"Η ελευθερία είναι αυτό που κάνεις με αυτό που σου έχει γίνει." - Ο Jean Paul Sartre

Δημοσιεύθηκε από τον SaeniaSparkle 🧚🏻♀️