Η Απωστική Αντιβαρυτική για την Απογείωση από Μακρινούς Εξωπλανήτες, εκτός Ηλιακού Συστήματος
Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Οι απώσεις είναι συνδεδεμένες με τις ρίζες τού σύμπαντος, γιατί από εκεί ξεκινούν όλες οι ενέργειες για να μεριστούν ή να διαιρεθούν σε όλο το διάκοσμο κυκλικά. Κάνουν όλες έναν κύκλο και συναντώνται σε ένα κοινό σημείο. Από αρνητικό και θετικό ηλεκτρικό φορτίο δεξιά κι αριστερά στη στροφή τους, κάνουν ένα ημικύκλιο. Οι μεν από το θερμό φως και οι δε από το ψυχρό. Τις πρώτες τις θερμαίνει το ψύχος, ενώ τις δεύτερες τις παγώνει η θέρμη όταν κατέρχονται στη Γη, καθώς οι ακτίνες αυτές ακουμπούν στην επιφάνειά της. Γι’ αυτό έχουμε τεσσάρων τύπων απωστικών δυνάμεων. Αυτές τις τέσσερεις απωστικές δυνάμεις που είναι θεμελιώδεις, παράγουν τα είδη, και τις αναπτύσσουμε κατά τις κατευθύνσεις που παίρνει ένας Ιπτάμενος Δίσκος ή αστρόπλοιο. Έτσι καταφέρνουμε να έχουμε την αυθεντική αντιβαρύτητα μέσω των σκαλωτών επιδράσεων της σπείρας, και το κυριότερο, έχουμε τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε μέσα σε αυτές, να τις διασχίζουμε ανεβοκατεβαίνοντας εντός τους. Αυτή είναι η απωστική αντιβαρύτητα, ένα είδος αντιβαρυτικής, η υπερ-άνωση και είναι ένα μόνο είδος από τα τόσα άλλα που ενυπάρχουν στο σύνολο των υπερσυστημάτων.
Με την υπερ-άνωση μπορούμε να απογειωθούμε από μακρινούς πλανήτες μέσα και έξω από το ηλιακό σύστημα και αστραπιαία (εκσφενδόνιση), μπαίνοντας στη σπείρα να οδηγηθούμε σε ένα άλλο σύστημα εξερευνώντας το διάστημα μέσα σε πολύ λίγες ημέρες ή ώρες και όχι μέσα σε πεντακόσια, χίλια ή εκατομμύρια χρόνια που θέλουμε τώρα με την απαρχαιωμένη τεχνολογία που διαθέτουμε, η οποία δεν κάνει τίποτε άλλο από αιώρηση και επιτάχυνση στον Ιπτάμενο Δίσκο, που δεν είναι ικανός να λειτουργήσει απωστικά. Με τις σημερινές κατασκευές και την ανθρώπινη τεχνολογία, κανένα διαστημικό λεωφορείο δεν σηκώνεται μέσα στα μεγάλα συστήματα (τα διαπλανητικά) –αν και οι πύραυλοι είναι για κοντινές αποστάσεις. Εδώ μιλάμε για αστρικά οχήματα-πλοία που έχουν την ικανότητα να διασχίζουν μεγάλες καταιγίδες και πελώρια ηλεκτρικά κύματα μη φιλικά, καθώς και πελώρια μαγνητικά φράγματα, τεράστια εμπόδια που απορροφούν μεγάλες ποσότητες ενέργειας κι είναι σαν αμείλικτες σήραγγες που συνθλίβουν τα πάντα ασκώντας μεγάλες πιέσεις. Μόνο με την απωστική αντιβαρυτική μπορεί να γίνει ένα ασφαλές ταξίδι στα μακρινά σύμπαντα. Οποιαδήποτε άλλη δύναμη ασκηθεί μέσα στην έλξη ξεκινώντας από τη Γη, θα είναι περιορισμένης ικανότητας και δράσης και θα αποβεί μοιραία για τον άνθρωπο, μη γυρνώντας πια πίσω.
Όλες οι συνδέσεις με την απωστική αντιβαρυτική γίνονται με τον πυρήνα τού κουάρκ και τον ενδότερό του πυρήνα. Η μεγάλη δύναμη της άπωσης μπορεί να βρίσκεται στο περίβλημα του κουάρκ και η ενέργεια στον ενδότερο πυρήνα τού κάθε βαθύτερου πυρήνα του. Η απόσπαση ή η εφέλκυση της άπωσης είναι η ουσία τής σύνδεσης των απειροστικών κυμάτων. Αυτή μπορούμε να πούμε πως είναι η ταυτοποίηση του απείρου και της ουσίας του. Ταυτοποιούμε άγνωστα υλικά και τύπους ενέργειας. Όταν μιλάμε για απόσπαση, δεν λέμε για βομβαρδισμό, ούτε εννοούμε τον κατακερματισμό και του πιο απειροελάχιστου μορίου, αλλά την εφέλκυση, την άντληση, την απομόνωση και το τράβηγμα προς τα έξω. Τραβώ από τον αγωγό και αποσπώ την απωστική δύναμη και την ενεργητική ιδιότητα. Αυτό γίνεται διαθέτοντας τα τεχνολογικά μέσα σε ένα εξειδικευμένο εργαστήριο χημείας, γιατί η συγκεκριμένη ενέργεια φέρει τη χημεία και είναι σε μεγάλο ποσοστό βιο-χημεία. Καθαρά υγρό στοιχείο με μεγάλη δύναμη μετάλλων, η οποία δεν υπακούει στους νόμους τής βαρύτητας. Το υγρό στοιχείο είναι κρυσταλλικό, είναι ίσως μια μορφή υγρού κρυστάλλου. Όλα τα στερεώματα είναι μέσα σε αυτόν τον υγρό κρύσταλλο. Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Απόσπασμα από το κεφ. 5.4, του Βιβλίου
«Απωστικές Δυνάμεις Ιπτάμενων Δίσκων-UFO΄S REPULSIVE FORCES».
Εκδόσεις Λεξίτυπον. Αθήνα 2018.
Έχεις δει την ταινία «Monster in Law» με την Jane Fonda στο ρόλο της πεθεράς; Αν όχι, θα έχεις δει σίγουρα παλιές ελληνικές ταινίες όπου περιγράφεται η σχέση νύφης – πεθεράς. Μία σχέση υποτιθέμενης αγάπης αλλά και μίσους, μία σχέση διεκδίκησης του πολυπόθητου γιου αλλά και συζύγου, που βάζει άθελά του τις δύο γυναίκες της ζωής του απέναντι να …κονταροχτυπιούνται για το ποια από τις δύο θα …επιβιώσει στην αγκαλιά του και στη ζωή του!
Αλήθεια, γιατί υπάρχει αυτή η εχθρότητα ανάμεσα στις δύο πιο σημαντικές γυναίκες στη ζωή του άνδρα; Σε δύο γυναίκες μάλιστα, που έχουν πολύ διαφορετικούς ρόλους απέναντί του και που με κανένα τρόπο δεν μπορεί η μία να κλέψει το ρόλο της άλλης;
Και όμως, έχουν γίνει ακόμα και έρευνες για τη σχέση νύφης-πεθεράς
Επιστημονικά μόλις το 1954 μία έρευνα, έδειξε πως 1 στις 4 γυναίκες, είχε αισθήματα συμπάθειας για την πεθερά της. Νεότερη έρευνα που διήρκεσε περίπου 20 χρόνια (Πανεπιστήμιο του Cambridge), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι 2 στις 3 γυναίκες, όχι μόνο έχουν προβλήματα με την πεθερά τους αλλά και υποφέρουν από την ένταση, λόγω της αντιζηλίας που υπάρχει ανάμεσά τους.
Η Dr. Terri Apter, ψυχολόγος στο Newnham College, του Cambridge, που πραγματοποίησε την παραπάνω έρευνα το 2009, κατέληξε στα ακόλουθα: «Η σύγκρουση προκύπτει συχνά από την παραδοχή ότι η κάθε μία κατακρίνει ή υπονομεύει την άλλη γυναίκα. Αυτή η αμοιβαία ανησυχία μπορεί να έχει να κάνει λιγότερο με την πραγματική στάση και συμπεριφορά των δύο γυναικών και πολύ περισσότερο όμως με κάποια επίμονα γυναικεία στερεότυπα που λίγες από εμάς καταφέρνουν να αποτινάξουν εντελώς».
Η σχέση μάνας-γιου και το στερεότυπο
Ο άνδρας, όσο ανεξάρτητος και να είναι, μεγαλώνει από μία μάνα που τον βάζει στη ζωή της κυρίαρχο και ως σημείο αναφοράς. Δεν είναι τυχαίο, που ακόμα και στην εκκλησία, στο γάμο του, η μάνα του γαμπρού κλαίει γοερά που χάνει το γιο της και μία άλλη γυναίκα της τον παίρνει μακριά, ενώ η μάνα της κόρης την καμαρώνει χαρούμενη που επιτέλους φεύγει από το σπίτι, με γέλια και χαρές! Αυτή δεν είναι η Ελληνική πραγματικότητα ακόμα και σήμερα;
Εκεί ακριβώς γεννιέται η αντιπάθεια, από το φόβο της μάνας ότι χάνει τον πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του γιου της και «μία άλλη γυναίκα που δεν του έχει προσφέρει τίποτα μέχρι σήμερα» μπαίνει ξαφνικά στη ζωή του και της τον παίρνει… Η πεθερά χάνει τα πρωτεία στη ζωή του μονάκριβου γιου της, βιώνει την απώλεια, χωρίς όμως να μπορεί να δει ότι αυτή είναι η εξέλιξη της ζωής και πως και εκείνος, όπως και η ίδια ή ο άνδρας της, δημιουργεί τη δική του οικογένεια, θα κάνει τα δικά του παιδιά-τα εγγόνια της, με μία γυναίκα δίπλα του που ασφαλώς δεν μπορεί να είναι η μητέρα του!
Ίσως βέβαια αναρωτηθείς: «Μα γιατί δεν θυμάται η πεθερά τι τράβηξε και από τη δική της πεθερά;» Αν κάποιος βρεθεί να της το θυμίσει, η απάντηση συνήθως είναι: «Άλλο εγώ, η δική μου πεθερά ήταν κακιά…» λες και η ίδια τώρα φαίνεται καλή!
Αυτό ακριβώς είναι και το στερεότυπο που υπήρχε, υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας και όπως φαίνεται θα εξακολουθήσει να υπάρχει, εάν δεν αναθεωρήσουμε λίγο τις σχέσεις μας και το πώς είμαστε εμείς μέσα σε αυτές. Η αλλαγή ρόλων, μαζί με το φόβο για το ποια από τις δύο γυναίκες θα επικρατήσει, που πολλές φορές φέρνει τον ανταγωνισμό, ακόμα και τη ζήλια ανάμεσά τους και τις συγκρούσεις – φανερές ή υπόγειες! Το στερεότυπο που μπαίνει και η νύφη που επιζητά να βρίσκεται πρώτη στη ζωή του άνδρα της και πάνω από τη μητέρα του, ενός άνδρα που θέλει να πάρει το μέρος της, σε σχέση με τη πεθερά, ενός άνδρα που θα την προστατέψει και θα την στηρίξει σε μία πιθανή κριτική της μάνας του. Μπαίνει δηλαδή και η νύφη – και ας είναι κατά πολύ νεότερη και με πολύ πιο σύγχρονες αντιλήψεις στο στερεότυπο που καλά κρατεί εκατοντάδες χρόνια…
Βλέπουμε λοιπόν να διαιωνίζεται μία μάχη εξουσίας, μία μάχη ανάμεσα σε ξεχωριστές γενιές, μία μάχη ανάμεσα στο ετεροχρονισμένο και στο σύγχρονο, στο παλιό και στο καινούργιο, μία μάχη για το ποια από τις δύο γυναίκες θα επικρατήσει στο μυαλό και στη καρδιά του αγαπημένου γιου και συζύγου, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα και ας βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα.
Δεν είναι όλες οι πεθερές ίδιες!
Σίγουρα δεν είναι όλες οι πεθερές ανταγωνιστικές προς τη νύφη τους, όπως και οι νύφες δεν είναι όλες εχθρικές προς τη πεθερά τους. Σίγουρα η εποχή μας έχει προχωρήσει και μπορούμε να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Υπάρχουν σχέσεις νύφης-πεθεράς που θα τις ζήλευε ακόμα και η σχέση μητέρας-κόρης.
Ο ρόλος της οριοθέτησης
Ας μην μένουμε λοιπόν στα στερεότυπα και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε ευκαιρία στην ανάπτυξη μιας καλής και οριοθετημένης σχέσης. Η οριοθέτηση είναι αυτή που θα κρατήσει τις ισορροπίες και δεν θα επιτρέψει να αναπτυχθούν κόντρες και ανταγωνισμοί. Όσο παρεμβατική και αν είναι η πεθερά και προσκολλημένη στο γιο της, είναι στο χέρι της νύφης το να θέσει τα όριά της και να διαφυλάξει την οικογένειά της…
Η πεθερά είναι και γιαγιά
Ο νέος ρόλος της πεθεράς είναι αυτός της γιαγιάς όταν έρθουν στον κόσμο τα εγγόνια της, ένας ρόλος που είναι μοναδικός και που και πάλι θα έχει τα πρωτεία στη ζωή των εγγονιών της, μέσα από την αγάπη και την ανοιχτή αγκαλιά της. Ένας ρόλος που μπορεί να φανεί πολύ βοηθητικός στο νέο ζευγάρι, καθώς μπορεί να βοηθήσει στο μεγάλωμά τους, να τα κρατήσει όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς ή ακόμα και για να μπορέσει το ζευγάρι να βγει και να διασκεδάσει, μία βοήθεια πολύ σημαντική κυρίως στις μέρες μας όπου η οικονομική κρίση δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για την ύπαρξη «γυναίκας» που κρατάει τα μικρά. Ας μην ξεχνάμε επίσης, πως πολλά ζευγάρια έχουν γυρίσει και μένουν στο πατρικό του ενός ή του άλλου λόγω και πάλι της οικονομικής κρίσης. Σίγουρα λοιπόν, η σχέση νύφης-πεθεράς χρειάζεται αναθεώρηση γύρω από τα στερεότυπα αλλά και καλή θέληση για αμοιβαίες υποχωρήσεις και κατανόηση και από τις δύο πλευρές, καθώς ο σκοπός τους και ο στόχος τους είναι κοινός: να δουν τους ανθρώπους που αγαπάνε ευτυχισμένους δίπλα τους!
Ειρηνική συνύπαρξη νύφης – πεθεράς!
Αλήθεια, πως θα καταφέρεις να κάνεις ειρήνη και να συμβιώσεις στη ζωή του μονάκριβου γιου της αλλά και δικού σου συζύγου;
Θυμήσου πως είναι απλά η …μητέρα του: Μπορεί κάποτε να είχε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του, σήμερα όμως αισθάνεται πως παραγκωνίζεται. Σκέψου πως θα νιώσεις εσύ αύριο, όταν ο δικός σου γιος αισθανθείς ότι σε βάζει στην άκρη και πως δεν είσαι πλέον τόσο σημαντική για εκείνον!
Μην προσπαθείς να την ανταγωνιστείς: Όσο και να ισχυρίζεται ότι μαγειρεύει καλύτερα από εσένα, ότι είναι πιο δυναμική ή ότι εκείνη ξέρει, αφήσέ την να …λέει. Θα βγεις περισσότερο κερδισμένη εάν δεν μπεις στο παιχνιδάκι του «ποια είναι η καλύτερη»…
Δείξε της σεβασμό: Όσο και αν προσποιείται πως δεν έχει σημασία για εκείνη και πως δεν τη νοιάζει, να είσαι σίγουρη πως με τον καιρό θα το εκτιμήσει, αφήνοντάς σε στην ησυχία σου, όταν μάλιστα καταλάβει πως δεν πρόκειται να μπεις στο παιχνίδι «σε ποια ανήκει ο άνδρας!»
Βάλε τα όριά σου: Δύσκολο μεν, αποτελεσματικό δε! Άλλωστε όλες οι σχέσεις έχουν ανάγκη από όρια. Αν νιώθεις πως έχεις πρόβλημα στο να θέσεις και να τηρήσεις την οριοθέτηση, ζήτησε τη βοήθεια ειδικού.
Βάλτη στη ζωή σου: Ζήτησέ της να σε βοηθήσει λίγο στο μεγάλωμα των παιδιών για παράδειγμα, ρώτησέ την πως έκανε εκείνο το ωραίο γλυκό… Αν αισθανθεί πως την υπολογίζεις και πως «θαυμάζεις» τα …προσόντα της, το πιο πιθανό είναι σε δεχτεί πολύ πιο εύκολα και θετικά…
Ζήτησε τη βοήθεια του συζύγου: Ρώτησέ τον πως πιστεύει ότι είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να διαχειριστείς την μητέρα του ή πιθανές παρεξηγήσεις. Μην τον βάλεις όμως στη διαδικασία να επιλέξει ποιας το μέρος θα πάρει. Για εκείνον είναι η μητέρα του και αυτό δεν αλλάζει, όσο και να το θέλεις ή να σε εκνευρίζει η στάση και η συμπεριφορά της. Μην τον βάλεις λοιπόν στη διαμάχη με την πεθερά γιατί το πιο σίγουρο (υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις) είναι ότι θα χάσεις το παιχνίδι. Φαντάσου να σε βάλει ο σύντροφός σου να επιλέξεις εκείνον ή τους δικούς σου…
Αν εξακολουθεί και είναι αρνητική απέναντί σου, αποδέξου το: Σίγουρα δεν είναι όλες οι πεθερές θετικά προσκείμενες απέναντί στη νύφη τους – υπάρχει και το στερεότυπο, ας μην το ξεχνάμε! Αν λοιπόν η πεθερά σου βλέπεις πως ότι και να της κάνεις, όσο και να την καλοπιάσεις ή να μην της δίνεις λαβές να πιαστεί, εξακολουθεί και θέλει να παρεμβαίνει και να σας ανακατεύει στην οικογένεια, τότε μην προσπαθείς άλλο άδικα, καθώς το μόνο που θα πετυχαίνεις θα είναι να ματαιώνεσαι ξανά και ξανά. Προφανώς η σχέση σας ανήκει στις γνωστές σχέσεις πεθεράς – νύφης! Προχώρησε παρακάτω και μην αναλώνεσαι στο γιατί φέρεται με αυτό τον τρόπο… Άλλωστε, δεν είναι η δική σου μητέρα!
Μαρίνα Μόσχα
Νύφη – πεθερά: Σχέση αγάπης ή μίσους; Μαρίνα Μόσχα
Η παρασκευήτου κέικ μας είναι εξίσου απλή όσο και τα υλικά του!
– Χτυπάμε τα αυγά μας με την ζάχαρη
– Προσθέτουμε τα υγρά υλικά
– Αναμιγνύουμε με το χέρι (αποφεύγουμε το μίξερ) το μπέικιν και το αλεύρι
– Χωρίζουμε το μίγμα σε δύο μέρη, στο ένα μέρος ρίχνουμε το κακάο και ανακατεύουμε έως ότου γίνει όσο σοκολατένιο επιθυμούμε
• Για το σχέδιο ρίχνουμε εναλλάξ μέσα στη φόρμα μας μία κουταλιά από το κάθε μίγμα που φτιάξαμε. Τραβάμε γραμμές από έξω προς τα μέσα με μία οδοντογλυφίδα για να δημιουργήσουμε ένα λουλούδι
Tip:
* Ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 1 ώρα περίπου μέχρι να πάρει ροδαλό χρώμα
*Ανακατεύουμε με το χέρι το αλεύρι για να έχουμε πιο αφράτο αποτελέσματα. Για τον ίδιο λόγο κοσκινίζουμε το αλεύρι
Μην ξεχάσετε να πατήσετε like αν σας άρεσε και να ακολουθήσετε το site μας! Περιμένουμε τα σχόλια σας όπως κάθε φορά!
Η βδομάδα που μας πέρασε ξεκίνησε με τα γεγονότα στον Έβρο, όμως στο μέσο της εβδομάδας η κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού απέσπασε την προσοχή και τη δημοσιότητα.
Και επειδή η τρίτη και μεγαλύτερη συστάδα κρουσμάτων ήταν προσκυνητές που έρχονταν από θρησκευτική εκδρομη στους Αγίους Τόπους, αλλά και καθώς μπήκαμε στη Σαρακοστή, περίοδο με έντονη λατρευτική δραστηριότητα, τέθηκε επί τάπητος το ερώτημα αν θα πρέπει, στις διάφορες απαγορεύσεις μαζικών δραστηριοτήτων να συμπεριληφθεί και ο εκκλησιασμός, όπως έγινε σε άλλες χώρες με τους τόπους λατρείας, και ειδικότερα αν πρέπει να γίνουν συστάσεις για αποφυγή της θείας μετάληψης.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, βέβαια, έχει επανειλημμένα εκφράσει την άποψη ότι, εφόσον κατά το μυστήριο ο άρτος και ο οίνος μετατρέπονται σε σώμα και αίμα Θεού, και εφόσον ο Θεός δεν είναι φορέας ασθενειών, η θεία κοινωνία είναι ακίνδυνη.
Με μεγαλύτερη σαφήνεια το εξέφρασε αυτό ο μητροπολίτης Πατρών, ο κ. Χρυσόστομος, ο οποίος σε εγκύκλιό του αρχικά επανέλαβε τα μέτρα προφύλαξης από τον ιό, καταλήγει ως εξής:
Επομένως αν τύχει κανείς και κοινωνήσει και μετά ασθενήσει, αυτό σημαίνει ότι δεν θα προσήλθε «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης». Θεοδικία θαρρώ λεγόταν αυτό και το χρησιμοποιούσαν πολύ πριν από καμιά πεντακοσαριά και βάλε χρόνια.
Προσέχω επίσης στην ανακοίνωση του σεβασμιότατου ότι γράφει «εν κατακλείδει» -που σημαίνει ότι η πιστη προστατεύει από τον κορονοϊό, όχι όμως και από τις ανορθογραφίες.
* Aλλά η εκκλησία, στο κάτω κάτω, κάνει τη δουλειά της και το βασίλειό της δεν είναι του κόσμου τούτου (θεωρητικά). Η πολιτεία όμως; Η πολιτεία είναι η αρμόδια να επιβάλλει απαγορεύσεις και να διατυπώνει συστάσεις.
Και ο επιστημονικός κοσμος είναι εδώ για να συμβουλεύει και την πολιτεία και το κοινό. Όμως είδαμε επιστήμονες στην τηλεόραση, όπως τη λοιμωξιολόγο κ. Γιαμαρέλλου, να βεβαιώνουν ότι για όσους πιστεύουν είναι ακίνδυνη η θεία Μετάληψη, κάτι ολοφάνερα αντιεπιστημονικό. Είδαμε αλλους, όπως τον κ. Ηλία Μόσιαλο, να μασάει τα λόγια του στην εκπομπή της κ. Τρέμη και να μην τολμά να πει απερίφραστα «αποφύγετε τη θεία λειτουργία και τη μετάληψη» και στη συνέχεια, στη σελίδα του στο Φέισμπουκ να υποστηρίζει ότι: «Με επαγωγικό τρόπο και με σεβασμό στους πιστούς και παίρνοντας υπόψη τον πανίσχυρο θεσμό της εκκλησίας και τη μεγάλη επιρροή της, είπα στην ουσία ότι δεν θα πρέπει να γίνεται, όσο διαρκεί, αυτή η κρίση, η θεία λειτουργία«.
Τουλάχιστον η ΟΕΝΓΕ έσωσε την τιμή του επιστημονικού κόσμου με μια λιτή αλλά όχι δειλή ανακοίνωση. στην οποία τονίζει ότι η Θεία Κοινωνία δεν εξαιρείται από τις συστάσεις για τον κορονοϊό.
* Έγραψα κι εγώ το εξής στο Φέισμπουκ:
Ο ρόλος των θρησκειών στην εξάπλωση των επιδημιών
* Στην Κορέα, μια παραχριστιανική σέχτα συνέβαλε καθοριστικά στην εξάπλωση των κρουσμάτων κορονοϊού στη χώρα * Στη Γαλλία, μια πανεθνική συγκέντρωση ευαγγελικών στη Μυλούζ συνέβαλε στο να εμφανιστούν κρούσματα σε πολλές νέες περιοχές της χώρας. * Η θρησκευτική εκδρομή στους Αγίους Τόπους έχει προκαλέσει τα 2/3 των μέχρι στιγμής κρουσμάτων στην Ελλάδα.
Αλλά όποιος προσέρχεται στη θεία μετάληψη μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Αν παρ’ελπίδα ασθενήσει, θα πει ότι δεν προσήλθε μετά φόβου Θεού κτλ.
* Και ας αφήσουμε προς το παρόν τον κορονοϊό να πάμε στο άλλο θέμα της εβδομάδας, τον Έβρο.
Όπου, όπως βλέπετε, έγινε «ρήξη δακρυγόνων».
Διότι, σου λέει ο άλλος, αφού τα ρίξανε τα δακρυγόνα, πώς θα πούμε το ουσιαστικό;
* Το πρώτο θύμα στον πόλεμο είναι η αλήθεια, λέει το παλιό ρητό. Στον Έβρο βέβαια δεν είχαμε πόλεμο, αλλά η αλήθεια δοκιμάστηκε.
Για παράδειγμα, ο Μάνεσης στον Alpha έδειχνε πλάνα του 2015 από την Ειδομένη, παρουσιάζοντάς τα για τωρινά. Ζήτησε συγγνώμη, νομίζω.
* Κι ένα διεθνές μεζεδάκι.
Συμβαίνουν και εις Ουασινγκτώνα ή κάπου αλλού στην Αμερική. Διαβάζω ένα άρθρο του reuters για την απόφαση του Μπούτιτζετζ να αποχωρήσει από τις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών. Εκπρόσωπός του δηλώνει:
“Could he have went through Super Tuesday and beyond? Sure. But this was not a vanity exercise.”
Αυτό το Could he have went? αντί του Could he have gone? μου φαίνεται σχολικό λάθος κι όμως περνάει σε άρθρο σημαντικού μέσου -και γκουγκλίζοντας βλέπω πως έχει κάποιες εμφανίσεις.
Πού βαδίζομεν κύριοι;
* Σχολιάστηκε στην ομάδα Υπογλώσσια του Φέισμπουκ η εξής οθονιά από άλλη ομάδα του Φέισμπουκ.
Σε συσκευασία κατεψυγμένου χταποδιού υπάρχει η προειδοποίηση: Μπορεί να περιέχει ίχνη από καρκινοειδή, οπότε ευφυής σχολιάστρια προειδοποιεί: Οι Γερμανοί μάς πουλάνε καρκίνο ήδη.
Η προειδοποίηση έχει νόημα διότι η επεξεργασία-κατάψυξη γίνεται στο σκάφος, όπου δίπλα γίνεται επεξεργασία καβουριών ή αστακών (αυτά είναι τα καρκινοειδή) και μπορεί να υπάρχει κάποιος που έχει αλλεργία σε αυτά και πρέπει να το ξέρει.
Πάντως, ετυμολογικά έχει δίκιο η κοπέλα, αφού έναν καιρό καρκίνος λεγόταν και ο κάβουρας -από εκεί και το ζώδιο, με το γνωστό ανέκδοτο για εκείνον που δεν θυμόταν (μακριά από εμάς) αν ο γιατρός του είχε πει πως έχει Ζυγό ή Τοξότη.
* Μια περίπτωση «ευάριθμου» που τη συνάντησα πάνω στη δουλειά.
Η αγγλική έκφραση quite few σημαίνει «ευάριθμος» με τη σημασία που έχουν τα λεξικά, ολιγάριθμος.
Η αγγλική έκφραση quite a few σημαίνει επίσης «ευάριθμος» αλλά με τη σημασία που δίνουν πολλοί στη λέξη, πολυάριθμος.
* Και δεν μας έφτανε η γνωμάτευση επιστημόνων για το αβλαβές της θείας μετάληψης (εφόσον πιστεύει κανείς) που ήδη αναφέραμε. Βγήκε και ο Ανδρέας Γιαννακουδάκης, αντιπρύτανης του ΑΠΘ, χημικός, και είπε ότι ο κορονοϊός είναι κατασκευασμένος και ότι έχουν ήδη βρει και το εμβόλιο και περιμένουν να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για να το ανακοινώσουν. Και μετά λέμε για τους ταξιτζήδες!
* Παρωνυχίδα στο προηγούμενο, η στραβογραμμένη *ορκομωσία (αντί της ορκωμοσίας) στο σουπεράκι.
* Για τον Έβρο (ρε γαμώτο) και ο μέγας ευεργέτης της στήλης μας, ο κυρ Τάκης Θεοδωρόπουλος. Η πρόσφατη επιφυλλίδα του με τον κομψό τίτλο «Ανθρωπιστική γαστρεντερίτιδα» αρχίζει ως εξής:
Αλήθεια, πού είναι ο Αϊ Γουέι Γουέι; Γιατί δεν πάει στην Ανδριανούπολη να παίξει πιάνο ή έστω ταμπούρλο – διότι υποθέτω ότι το πιάνο, με όλες αυτές τις εκρήξεις, δύσκολα θα εισακουσθεί. Δεν κρίνει ότι πρέπει να συμπαρασταθεί στους συγκεντρωμένους εκεί μετανάστες, όπως συμπαραστάθηκε στην Ειδομένη;
Θυμίζω ότι ο πανέμορφος κ. Τάκης είχε αποκαλέσει «πιθηκόμορφο» τον Κινέζο καλλιτέχνη το 2015. Και ενώ μας παριστάνει τον μεγάλο αρχαιομαθή, ακόμα δεν έχει μάθει ότι η Αδριανούπολη είναι η πόλη του Αδριανού και γι’ αυτό δεν γράφεται Ανδριανούπολη.
Όσο για το αν το πιάνο «δύσκολα θα εισακουσθεί» μέσα στον σαματά των εκρήξεων, εγώ ήξερα ότι οι ικεσίες και τα αιτήματα εισακούονται ενώ ο ήχος του πιάνου ακούγεται.
Με δυο λόγια, για να μιμηθούμε τον τάκειο τίτλο, «δημοσιογραφική διάρροια».
* Αθλητική ακυρολεξία. Το εμπόδιο δεν μπορεί να το «ανακάμψει» ο Ολυμπιακός. Θα έλεγα μάλιστα πως και το «παρακάμψει» δεν μου καλοκάθεται. Να υπερπηδήσει βέβαια ή να ξεπεράσει που θα έβαζα εγώ.
Ο Γουίνστον Τσώρτσιλ, ο πολιτικός που θα μπορούσε να αποτελέσει άνετα πρότυπο για την κυβέρνηση της ΝΔ, έλεγε: “Καταλαβαίνω τους θρασείς και ανέχομαι τους δειλούς. Είναι τους θρασύδειλους που σιχαίνομαι πραγματικά”.
Όχι, ο φίλος μου δεν θέλησε να μάθει αν είναι γνήσιο το ρητό του Τσόρτσιλ ή αν είναι «απόφευγμα» όπως τα λέμε στο ιστολόγιο. Ομολογώ πως δεν το βρήκα σε έναν κατάλογο ρητών του Τσόρτσιλ, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα -και, όπως είπα, άλλο ήταν το ερώτημα του φίλου.
Η σύνταξη «είναι το… που…», θεωρείται ξεσηκωμένη από τα αγγλικά (It is … that …) ή από τα γαλλικά. Στην αγγλική ορολογία τέτοιες προτάσεις λέγονται cleft structures, όρος που μου θυμίζει τους Κλέφτες.
Ο φίλος με ρωτάει αν θα τη μετέφραζα έτσι ή αν θα αναδιατύπωνα.
Πράγματι, οι προτάσεις αυτές είναι πρόβλημα. Κάποτε θεωρούσαμε ξενισμό να μεταφράσεις κατά λέξη, αλλά σήμερα βλέπω όλο και συχνότερα το «Είναι … που…»
Κι ενώ κανείς (ελπίζω) δεν θα πει «Είναι τον Γιώργο που ψάχνω» για να αποδώσει το It’s George that I am looking for, σε πιο σύνθετες προτάσεις συχνά υποκύπτουμε στον πειρασμό και μεταφράζουμε κατά λέξη.
Αυτό εγώ προσωπικά το αποφεύγω αλλά είναι πολύ διαδεδομένο πια -τόσο που δεν θα το χαρακτήριζα μαργαριτάρι αν και ασφαλώς είναι θέμα άξιο για συζήτηση. Εγώ θα μετέφραζα: Καταλαβαίνω τους θρασείς και ανέχομαι τους δειλούς. Τους θρασύδειλους τους σιχαίνομαι πραγματικά αλλά περιμένω και τη δική σας άποψη. Και ασφαλώς αξίζει και χωριστό άρθρο.
* Πολύ γέλασα με αυτόν τον σχολιασμένο τιμοκατάλογο από αγγλικό εστιατόριο, ιδίως για το Chips without Chips στην πρώτη γραμμή, που τιμάται 1.90 λίρες!
* Φίλος του ιστολογίου επισημαίνει έναν… αμαληκιτικό ενεστώτα σε άρθρο της ΕφΣυν:
Άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ προσαγάγουν στο αστυνομικό τμήμα του Νέου Κόσμου τρία ανήλικα παιδιά.
Προσάγουν βέβαια αλλά κι άλλες φορές έχουμε δει να φτιάχνεται νέος ενεστώτας από τον αόριστο.
* Τα ορθογραφικά λάθη σε επίσημα κείμενα προκαλούν προσοχή, ιδίως σε κείμενα του υπουργείου Παιδείας.
Σε πρόσφατο μήνυμα της υφυπουργού Παιδείας προς τους μαθητές εντοπίζονται διάφορα λαθάκια, ανάμεσα στα οποία καναδυό που βγάζουν μάτι, όπως «υψώνουμε ένα τοίχος» (αντί «τείχος») ή «ανταλλάσουμε».
Που σημαίνει πως ούτε από κορέκτορα δεν περνάνε τα κείμενα που υπογράφει η υφυπουργός, ούτε εκείνη τα διαβάζει πριν τα υπογράψει!
* Και θα κλείσω με ένα παράδειγμα δημοσιογραφικής τρίπλας, που αγγίζει τα όρια της παραπλάνησης.
Ανακοινώθηκαν χτες τα οικονομικά στοιχεία για το 4ο τρίμηνο του 2019 και η αύξηση του ΑΕΠ ήταν πολύ χαμηλότερη από τις αρχικές εκτιμήσεις και τους στόχους, μόλις 1%
Ο Σκάι παρουσιάζει την είδηση αλλά βάζει στο σουπεράκι τον τίτλο: Ο Κορονοϊός δοκιμάζει τις αγορές και την οικονομία.
Βέβαια, στο τελευταίο τρίμηνο του 2019 ο κορονοϊός δεν είχε επηρεάσει τις αγορές και την παγκόσμια οικονομία, αλλά δεν θα το σκεφτούν όλοι αυτό!
* Το ιστολόγιο σας εύχεται καλό σαββατοκύριακο, μακριά από κορόνες και ιούς.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν για άλλη φορά διασώζει εν μέρει το γόητρο του Ερντογάν, όμως η πίεση στην Τουρκία να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί για την πολιτική λύση στη Συρία μεγαλώνει
Για άλλη μια φορά ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπενθύμισε πώς βλέπει τη διπλωματία και το ρόλο της Ρωσίας ως power broker. Επιμονή σε έναν βασικό ορίζοντα και ταυτόχρονα συνδυασμός πίεσης και εντός ορίων παραχωρήσεων, ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν σε αυτόν τον ορίζοντα όλοι οι «παίκτες» σε μια σύνθετη γεωπολιτική αντιπαράθεση
Η ρωσική στρατηγική έναντι της Τουρκίας
Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την Τουρκία εδώ και χρόνια. Τυπικά Ρωσία και Τουρκία δεν έχουν τον ίδιο στόχο. Η Ρωσία στηρίζει ανοιχτά την κυβέρνηση Άσαντ και θέλει να επεκταθεί η εξουσίας της σε όλη την συριακή επικράτεια, την ώρα που η Τουρκία στηρίζει ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης που επιθυμούν την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ.
Όμως, η Ρωσία γνωρίζει ότι μπορεί η «αλλαγή καθεστώτος» στη Συρία να ήταν η «φαντασίωση μεγαλείου» του Ερντογάν, όμως το κουρδικό και ο φόβος για μια οιονεί κουρδική κρατική οντότητα παραμένει η μεγάλη «υπαρξιακή ανησυχία» της Τουρκίας.
Σε αυτό το πλαίσιο γνωρίζει στο τέλος του δρόμου ο στόχος που παρουσιάζεται ως διατήρηση της πολιτικής και εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας είναι κάτι που η Τουρκία θα το αποδεχτεί ως την αναγκαία συνθήκη για να νιώθει πιο ασφαλής και θα αφήσει στην άκρη την επιθυμία ανατροπής της κυβέρνησης Άσαντ. Άλλωστε, στο παρελθόν η Τουρκία είχε συνεργασία με το καθεστώς Άσαντ. Ήταν η Συρία το 1998 που μεθόδευσε ένα μεγάλο πλήγμα στο PKK, όταν συμφώνησε με την Τουρκία την απομάκρυνση του Οτσαλάν και των κουρδικών δυνάμεων από το συριακό έδαφος.
Ταυτόχρονα, η Ρωσία προφανώς και έχει κάθε ενδιαφέρον να εκμεταλλευτεί την πίεση που δέχεται η Τουρκία για να αναβαθμίσει τις σχέσεις με μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και έτσι να επιτείνει και ρήγματα στις συμμαχίες των ΗΠΑ.
Στην αντίληψη της Ρωσίας η παραχώρηση σημαίνει και ανάληψη ευθύνης
Σε αυτό το πλαίσιο η Ρωσία προσπάθησε πάντοτε να διαχειρίζεται τη σχέση με την Τουρκία με έναν τρόπο που να κατατείνει στον κεντρικό στόχο, αλλά και ταυτόχρονα να αφήνει και περιθώρια στην ίδια την Τουρκία να ασκεί πλευρές της δικής της πολιτικής.
Αυτό σήμαινε για παράδειγμα η συμφωνία του Σότσι του 2018, όταν ουσιαστικά η ανακοπή της προέλασης των κυβερνητικών δυνάμεων προς την Ιντλίμπ επέτρεψε τη διάσωση και των ένοπλων ομάδων της αντιπολίτευσης που στηρίζει η Τουρκία.
Όμως, πάντα στη ρωσική αντίληψη η όποια παραχώρηση σήμαινε και την ανάληψη αντίστοιχης ευθύνης. Αυτό στην περίπτωση της Συρίας σήμαινε την ευθύνη αντιμετώπισης των ένοπλων ισλαμικών ομάδων που κατά τον ΟΗΕ είναι τρομοκρατικές, κυρίως την μετεξέλιξη της Αλ Κάιντα στη Συρία αλλά και μαχητές που στο παρελθόν είχαν σχέση με το Ισλαμικό κράτος.
Η Τουρκία δηλαδή για να μπορεί να διατηρήσει στο απυρόβλητο τις ομάδες που στήριζε και ταυτόχρονα να διατηρεί την εκτεταμένη στρατιωτική παρουσία που είχε στην Τουρκία έπρεπε να συνεισφέρει στη σταδιακή εκκαθάριση των υπόλοιπων ομάδων που ήταν κυρίως συγκεντρωμένες στην Ιντλίμπ. Όμως, από τη μεριά της η Τουρκία δεν ανταποκρινόταν σε αυτό το ρόλο, εκτός όλων των άλλων και γιατί τα όρια ανάμεσα στις «μετριοπαθείς» ομάδες που στηρίζει η ίδια και τις «τρομοκρατικές» δεν είναι πάντοτε σαφή.
Τα προβλήματα από τη «φυγή προς τα εμπρός» του Ερντογάν
Τα πράγματα έκανε ακόμη χειρότερα η προσπάθεια του Ερντογάν να απαντήσει σε ένα σύνολο από αντιφάσεις που διαπερνούν την τουρκική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, με πιο χαρακτηριστική την εξάντληση του τουρκικού «οικονομικού θαύματος», με μια γεωπολιτική «φυγή προς τα εμπρός».
Αυτή αποτυπώθηκε στην αναβαθμισμένη εμπλοκή στον εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, στην επιθετική διεκδίκηση μεριδίου από τα δυνητικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και της Ελλάδας αλλά και στην διεκδίκηση ακόμη μεγαλύτερης στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία. Τμήμα αυτής της λογικής και η προσπάθεια να επιβάλει αναθεώρηση των όρων της Κοινής Δήλωσης ΕΕ και Τουρκίας για το προσφυγικό.
Κορυφαία και ταυτόχρονα πιο τυχοδιωκτική κίνηση ο τρόπος που δοκίμασε να απαντήσει στην προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων στην Ιντλίμπ με μια τεράστια κλιμάκωση της πολεμικής εμπλοκής, που ταυτόχρονα σήμανε και μια κατακόρυφη αύξηση των απωλειών για τις τουρκικές δυνάμεις και κυρίως την προοπτική μιας παρατεταμένης πολεμικής εμπλοκής με ασαφή έκβαση και μεγάλο κόστος.
Τα όρια της διάσωσης του τουρκικού γοήτρου
Σε αυτό το σημείο ήταν που έρχεται η Ρωσία και ταυτόχρονα διασώζει εν μέρει το γόητρο της Τουρκίας, αφού της επιτρέπει μια διέξοδο που δεν παραπέμπει σε ήττα, την ώρα όμως που της ασκεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση να αποδεχτεί το συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί υπέρ της κυβέρνησης της Δαμασκού και την προοπτική να εκκαθαριστούν οι ένοπλες οργανώσεις που θεωρούνται τρομοκρατικές.
Με έναν τρόπο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ρωσία αποτρέπει το ενδεχόμενο η Τουρκία να εμπλακεί με όρους αλαζονικούς και συνάμα καταστροφικούς ακόμη πιο βαθιά στη συριακή κρίση.
Η Τουρκία εξασφαλίζει ισχυρή στρατιωτική παρουσία στη Συρία, η πλήρης ανακατάληψη της Ιντλίμπ καθυστερεί και μαζί της ο φόβος για νέα μαζική έξοδο προσφύγων και διασώζει τις ομάδες που στηρίζει. Όμως, την ίδια στιγμή η συριακή κυβέρνηση εξασφαλίζει ότι ανοίγουν όχι μόνο ο αυτοκινητόδρομος Μ5, αλλά και ο Μ4 (που θα επιτηρείται από κοινού από ρωσικές και τουρκικές δυνάμεις), άρα την επικοινωνία ανάμεσα στα κέντρα της χώρας και βέβαια την όποια πρόοδο έκαναν σε κρίσιμα σημεία οι δυνάμεις της.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία απλώς κέρδισε χρόνο. Σε επόμενη φάση μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα υπάρξει νέα πίεση και για την εκκαθάριση της περιοχής της Ιντλίμπ και για την επιτάχυνση μιας πολιτικής λύσης στην συριακή κρίση. Σε εκείνη τη φάση η Τουρκία θα κληθεί και πάλι είτε όντως να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση ή να ξαναβρεθεί σε ένα αδιέξοδο όπως αυτό που βρέθηκε επί της ουσίας με την «Επιχείρηση Ασπίδα της Άνοιξης».
Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν ο όποιος χρόνος κερδήθηκε με συμφωνία Πούτιν και Ερντογάν θα αξιοποιηθεί από την τουρκική πλευρά για την αναπροσαρμογή της στρατηγικής στα νέα δεδομένα ή εάν θα δοκιμαστούν και νέες τυχοδιωκτικές κινήσεις που θα τη φέρνουν και πάλι σε αντιπαράθεση και με τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις και με τη Ρωσία.
Η Ρωσία μπόρεσε να σώσει το γόητρο του Ερντογάν αυτή τη φορά, δεν είναι βέβαιο όμως ότι μπορεί να τον σώσει και από τον εαυτό του και την αλαζονεία της πολιτικής του.
Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
* Και ας αφήσουμε προς το παρόν τον κορονοϊό να πάμε στο άλλο θέμα της εβδομάδας, τον Έβρο.
* Σχολιάστηκε στην ομάδα Υπογλώσσια του Φέισμπουκ η εξής οθονιά από άλλη ομάδα του Φέισμπουκ.
* Αθλητική ακυρολεξία. Το εμπόδιο δεν μπορεί να το «ανακάμψει» ο Ολυμπιακός. Θα έλεγα μάλιστα πως και το «παρακάμψει» δεν μου καλοκάθεται. Να υπερπηδήσει βέβαια ή να ξεπεράσει που θα έβαζα εγώ.
* Πολύ γέλασα με αυτόν τον σχολιασμένο τιμοκατάλογο από αγγλικό εστιατόριο, ιδίως για το Chips without Chips στην πρώτη γραμμή, που τιμάται 1.90 λίρες!
Ανακοινώθηκαν χτες τα οικονομικά στοιχεία για το 4ο τρίμηνο του 2019 και η αύξηση του ΑΕΠ ήταν πολύ χαμηλότερη από τις αρχικές εκτιμήσεις και τους στόχους, μόλις 1%
