Μπορεί η διατροφή να επηρεάσει το κατά πόσο εύκολα ή δύσκολα αρρωσταίνει κάποιος;
Η διατροφική επιδημιολογία, είναι ένα πεδίο ιατρικής έρευνας που μελετά τη σχέση μεταξύ της διατροφής και της υγείας στους ανθρώπους.
Προς το παρόν δεν υπάρχει τυποποιημένη μεθοδολογία για την αξιολόγηση της ποικιλίας μίας δίαιτας έτσι είναι δύσκολο να συγκριθούν μελέτες επιδράσεων στην υγεία από τη διατροφική ποικιλία. Μολονότι υπάρχει αυτό το ζήτημα υπάρχει επίσης μία κοινή συνισταμένη ανάμεσα στις περισσότερες μελέτες η οποία αναφέρει πως η ποικιλία στη διατροφή περιλαμβάνει πέντε-έξι ομάδες τροφίμων, βελτιώνει τις πιθανότητες επιβίωσης και μειώνει τις νόσους συγκριτικά με διατροφές που περιλαμβάνουν μόνο τρεις διατροφικές ομάδες.
Ερευνητές πραγματοποίησαν έρευνα στη δημοσιευμένη βιβλιογραφία δείχνοντας ότι ο αριθμός των στοιχείων που υποστηρίζουν πως η μεγαλύτερη διατροφική ποικιλία σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο κατάθλιψης, σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, άσθματος, τροφικών αλλεργιών, μεταβολικού συνδρόμου, οστεοπόρωσης ακόμα και θνησιμότητας.
Η διατροφική ποικιλία και συγκεκριμένα ο πλουραλισμός σε επιλογές φρούτων και λαχανικών, σχετίζεται επίσης με μειωμένο κίνδυνο διαφόρων καρκίνων όπως του στόματος, του φάρυγγα, των πνευμόνων και της ουροδόχου κύστης. Επιπρόσθετα, οι παράγοντες κλειδί για τις χρόνιες νόσους που σχετίζονται με το μεταβολισμό και την κυκλοφορία του αίματος φαίνεται να είναι καλύτεροι στους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ποικιλία στη διατροφή τους. Οι πιο σταθερές βελτιώσεις παρατηρούνται στη μείωση της υπέρτασης και στα επίπεδα των τριγλυκεριδίων.
Από την άλλη, μεγαλύτερη διαφωνία υπάρχει για τη σχέση μεταξύ της διατροφικής ποικιλίας και του κινδύνου παχυσαρκίας ή καρκίνου του παχέος εντέρου. Έχοντας στο διαιτολόγιό μας μεγαλύτερη ποικιλία τροφών ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα στην κατανάλωση περισσότερων θερμίδων οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν παχυσαρκία. Υπάρχουν μάλιστα ορισμένες μελέτες που δείχνουν μία θετική σχέση μεταξύ της μεγαλύτερης διατροφικής ποικιλίας και του αυξημένου βάρους. Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες έδειξαν μία αρνητική σχέση μεταξύ της ποικιλίας και του κινδύνου παχυσαρκίας, ενώ άλλες δεν αναφέρουν καμία σχέση.
Αυτή η αντίφαση στη βιβλιογραφία υπογραμμίζει τη σημαντικότητα της ποικιλίας σε ορισμένες διατροφικές ομάδες. Για παράδειγμα, μία μελέτη σε 452.269 εθελοντές από 10 Ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι οι άνθρωποι που κατανάλωναν μεγαλύτερη ποικιλία φρούτων και λαχανικών είχε αυξήσει τον μέσο Δείκτη Μάζας Σώματος παρότι αύξανε την πρόσληψη ενέργειας. Η μεγαλύτερη ποικιλία σε συγκεκριμένες διατροφικές ομάδες ενδέχεται να εξηγεί επίσης τα αντικρουόμενα αποτελέσματα για τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Η κατανάλωση μεγαλύτερης ποικιλίας φρούτων σχετίστηκε με την αύξηση του κινδύνου καρκίνου του ορθού σε μία μελέτη με 13 χρόνια παρακολούθησης, αλλά δεν σχετίστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου σε άλλη μελέτη ελέγχου που διεξήχθη στη Βόρεια Ιταλία. Στην πραγματικότητα η μελέτη έδειξε επίσης πως τρώγοντας περισσότερα είδη φρούτων και λαχανικών μειωνόταν ο κίνδυνος καρκίνου του παχέος εντέρου.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι η πιο έντονη μείωση στον κίνδυνο νόσησης παρατηρήθηκε όταν οι άνθρωποι αύξαναν την ποικιλία των λαχανικών που κατανάλωναν. Αλλά η ποικιλία άλλων διατροφικών ομάδων όπως τα δημητριακά δεν σχετιζόταν με θετικές ή αρνητικές επιδράσεις στην υγεία. Όπως συνέβη και στις περιπτώσεις πρόσληψης κρέατος.
Για πολλούς ο Άγιος Κυπριανός, αλλά και η Αγία Ιουστίνη θεωρούνται κάτι περισσότερο από Άγιοι- προστάτες, γιατί άραγε;
Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση ο Άγιος Κυπριανός είναι ο Άγιος στον οποίο προσεύχονται οι πιστοί που θεωρούν ότι έχουν «χτυπηθεί» από τη μαγεία.
Ποια όμως είναι η ιστορία πίσω από τον Άγιο Κυπριανό και γιατί αυτός ειδικά θεωρείται ως ο κατεξοχήν Άγιος κατά της μαγείας;
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, ο Άγιος Κυπριανός ο οποίος έζησε τον 3ο αιώνα δεν ήταν καν Χριστιανός. Αντίθετα, ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς μάγους της εποχής του. Λέγεται πως εξαιτίας της πολύ καλής οικονομικής κατάστασης της οικογένειας του, είχε ταξιδέψει σε αρκετές χώρες και είχε διδαχθεί αποκρυφιστικές πρακτικές.
Σε κάποιες από τις βιογραφίες του καταγράφεται ότι ήταν τόσο ισχυρός μάγος που επικοινωνούσε απ' ευθείας με τον ίδιο το σατανά.
Κομβικό γεγονός στην ζωή του ήταν η προσπάθεια του να «μαγέψει» μια νεαρή γυναίκα, την Ιούστα, για λογαριασμό ενός ευγενή. Εκείνος ήθελε να την παντρευτεί αλλά εκείνη είχε αφιερωθεί στο Θεό, έτσι ο ευγενής πήγε στον πιο φημισμένο μάγο για να της κάνει μάγια.
Οι βιογράφοι του Αγίου Κυπριανού υποστηρίζουν πως ήταν τέτοια η δύναμη της πίστης της Ιούστας που ακόμη και τα πιο ισχυρά μάγια του δεν έπιαναν πάνω της. Λέγεται δε, πως ο ίδιος ο Σατανάς αποκάλυψε στον Κυπριανό πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο Κυπριανός, όχι μόνο σταμάτησε να ασκεί τη μαγεία, αλλά βαπτίστηκε Χριστιανός. Έφτασε να γίνει μέχρι και Επίσκοπος.
Ο ίδιος χειροτόνησε την Ιούστα, διακόνισσα και της έδωσε το όνομα Ιουστίνη.
Ο Κυπριανός και η Ιουστίνη αφιέρωσαν τη ζωή τους στην διάδοση του Χριστιανισμού, μέχρι τη στιγμή που συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες.
Το τέλος τους ήταν μαρτυρικό. Με εντολή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, αποκεφαλίστηκαν.
Με το πέρασμα των χρόνων οι πιστοί εξαιτίας της παλαιάς ενασχόλησης του Κυπριανού με την μαγεία τον συνδύασαν με τους εξορκισμούς. Μάλιστα υπάρχει μια ευχή κατά της μαγείας η οποία αποδίδεται στον Άγιο Κυπριανό.
Τις ελληνικές κυβερνήσεις τις διορίζουν τραπεζίτες. Η Γερμανία λεηλατεί την Ευρώπη με πρώτη την Ελλάδα
O εξαίρετος διεθνής οικονομικός αναλυτής Max Keiser ανατέμνει με διεισδυτικότητα σε συνεντεύξεις του τις παραμέτρους της ελληνικής κρίσης, επισημαίνοντας ότι, “Το απίστευτα δυσανάλογο χρέος της Ελλάδας έχει, στην πραγματικότητα, συσσωρευθεί σε διάφορες τράπεζες ανά τον κόσμο και φορτώθηκε στον ισολογισμό της Ελλάδας”. Πρόκειται για “οικονομικό ολοκαύτωμα” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το χρέος της Ελλάδας δεν προέρχεται από την Ελλάδα”, είπε ο Keiser. “Προέρχεται από αυτές τις άλλες χώρες, που έχουν χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως χωματερή τοξικού χρέους. Και τώρα η ελληνική κυβέρνηση απαιτεί να αποπληρώσει αυτό το τοξικό χρέος ο ελληνικός λαός. Αλλά εξυπακούεται ότι οι Έλληνες δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν αυτό το χρέος. Επομένως, σύντομα θα γίνουμε όλοι μάρτυρες ενός οικονομικού ολοκαυτώματος”..
Όπως υποστηρίζει ο Max Keiser”Το όλο εγχείρημα του ευρώ ήταν ιδέα της Γερμανίας. Ήταν ένα εγχείρημα ύπουλο, που αποσκοπούσε στο να γίνει δυνατή η επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας. Τώρα που η Γερμανία επανενώθηκε, τριγυρνάει στην Ευρώπη σαν το πεινασμένο θηρίο και λεηλατεί τη δημόσια περιουσία χωρών όπως η Ελλάδα. Οι Έλληνες είναι σήμερα αυτό που ήταν κάποτε οι Εβραίοι της Ευρώπης. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός οικονομικού ολοκαυτώματος που οργάνωσε η Γερμανία” .
“Τα τελευταία χρόνια, από το ξεκίνημα αυτής της νομισματικής ένωσης, όλοι οι προαναφερθέντες ταΐζουν τους Έλληνες τοξικό χρέος με το ζόρι. Όλοι γνωρίζουμε τον ρόλο της Goldman Sachs σε αυτή την υπόθεση, και πώς η τράπεζα αυτή, με το τεράστιο τοξικό χρέος που είχε, φρόντισε ώστε η Ελλάδα να συμπεριληφθεί στη ζώνη του ευρώ. Ήταν όλα προσχεδιασμένα. Η Γερμανία γνώριζε πολύ καλά ότι μια μέρα το οικοδόμημα του ευρώ θα κατέρρεε και όλο αυτό το διάστημα ανυπομονούσε να γίνει η έκρηξη για να τρέξει και να μαζέψει τα πολύτιμα λάφυρα. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή έχει εισβάλει στην Ελλάδα και είναι έτοιμη να εισβάλει και στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Έχουμε να κάνουμε με ένα 4ο Ράιχ. Η Γερμανία έχει όλα τα χαρτιά της τράπουλας στα χέρια της και παίζει την παρτίδα πανέξυπνα”.
“Μέσω αυτού του νέου γύρου μέτρων λιτότητας” , υπογράμμισε ο αναλυτής, “η Ελλάδα οδηγείται δέσμια σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία τρένου προς την “τελική λύση”. Το ΔΝΤ θα έχει από πριν αγοράσει όλες τις σιδηροδρομικές γραμμές και τα βαγόνια που θα οδηγήσουν τους Έλληνες προς αυτή την “τελική λύση”.
“Εάν η συμφωνία επιτευχθεί, οι ιδιώτες κάτοχοι του ελληνικού χρέους αναμένεται να έχουν περίπου 70 % μείωση στην αξία των επενδύσεών τους”, εξήγησε ο αναλυτής. “Ωστόσο, αυτοί οι ιδιώτες επενδυτές, στων οποίων το χρέος πρόκειται να τους γίνει “κούρεμα”, έχουν ήδη ασφαλίσει πλήρως αυτό το χρέος στην αγορά των CDS και, ακόμα και αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα, αυτοί θα έχουν εξασφαλισμένο το κέρδος τους”, τόνισε ο Keiser.
“Δεν υπάρχει κανένα ρίσκο γι’ αυτούς. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε αυτή τη μέγκενη. Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλο το τοξικό χρέος που έχει συσσωρευθεί στους ισολογισμούς των τραπεζών στη Γερμανία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, έχει φορτωθεί στον ισολογισμό της Ελλάδας. Και τώρα η ελληνική κυβέρνηση έχει την απαίτηση να πληρώσει ο ελληνικός λαός για όλο αυτό το τοξικό χρέος. Το χρέος της Ελλάδας δε δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, αλλά σε αυτές τις άλλες χώρες. Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε σαν χωματερή του παγκόσμιου τοξικού χρέους”.
Σε ερώτηση γύρω από αν θα τεθούν νέοι όροι στην Ελλάδα στο προσεχές μέλλον, ο Κeiser υπενθύμισε: “Την ελληνική κυβέρνηση την έχουν διορίσει οι τραπεζίτες. Και η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση εκπαιδεύτηκε στη Σχολή του Σικάγου, εκεί ακριβώς που εκπαιδεύτηκε και η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde. Πάει καιρός που οι Έλληνες στερούνται κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης. Αυτό που οφείλουν να κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να επαναστατήσουν και να αντικαταστήσουν αυτή την κυβέρνηση, ώστε να αποκτήσουν αυτοδιάθεση και να επανακτήσουν την εθνική τους κυριαρχία”.
Τέλος, όταν ρωτήθηκε για το αν θα πρέπει να πιστέψουμε στις θεωρίες συνωμοσίας για τους Rothschilds, o Max Keiser εξήγησε: “Δεν έχει σημασία το αν θα τις πιστέψουμε, αλλά το αν θα συνειδητοποιήσουμε πως η ύπαρξη αυτών των τραπεζών είναι συνώνυμη με την απόλυτη ανομία. Το είδαμε αυτό στην πράξη όταν, από την τράπεζα MF Global των ΗΠΑ, ένα δισεκατομμύριο δολάρια που ανήκαν σε απλούς καταθέτες έκαναν φτερά. Και δεν έγινε ούτε μια εισαγγελική έρευνα για την υπόθεση! Δεν υπάρχουν νόμοι. Οι κυνηγετικοί νόμοι καταργήθηκαν και έχουν όλοι αρπάξει μια καραμπίνα και λεηλατούν. Η Γερμανία το ξέρει αυτό καλά και το απολαμβάνει. Στα χέρια της θα καταλήξει σε λίγο όλη η δημόσια περιουσία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας”…
https://odosdrachmis.gr/
Αλήθειες που πονούν: Δεκαπέντε σκίτσα που δείχνουν πόσο έχει ξεπέσει η κοινωνία τριγύρω μας
Η ομάδα SUNProject λέει αλήθειες που πονούν.
Ένα καλλιτεχνικό project 4 καλλιτεχνών, αποφάσισε να θίξει τα κοινωνικά θέματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε. Τόσο μέσα, όσο και έξω από το σπίτι μας. Η κοινωνική ανισότητα, το bullying, η ενδοσχολική καταπίεση και ο φυλετικός διαχωρισμός, είναι μόνο τέσσερα από τα πράγματα που θίγουν οι σκιτσογράφοι στις παρακάτω εικόνες.
Αποφάσισαν να μην δημιουργήσουν κάποια βάση αλλά να ποστάρουν κατευθείαν τις εικόνες στο Instagram τους, με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή να απαριθμούν χιλιάδες followers. Δες τις εικόνες και θα πιάσεις το νόημα με τον καλλιτεχνικό και πρωτότυπο τρόπο τους.
Ποτέ δεν μου άρεσε ο κυνισμός, η μάζα, οι πολλοί… Υποκρισία, προσωπεία, συμφέρον, οχλαγωγία, επικρίσεις, διακρίσεις…
Πάντα είχα ένα δικό μου κομμάτι ουρανό, που πήγαινα όταν ήθελα να ξεφύγω, να με βρω…
Μια ασυμβίβαστη ονειροπόλα, που έλπιζε στον κόσμο που είχα φανταστεί! Ίσως μια ουτοπία, ένα όνειρο απατηλό, αλλά είναι κομμάτι μου και είμαι εγώ!
Χωρίς ελπίδα δεν μπορώ να ζήσω, θα πνιγώ! Την σανίδα μου ψάχνω για να μπορέσω να σωθώ!
Η σανίδα σωτηρίας μου είναι ο κόσμος μου, είμαι εγώ… και μέσα στον κόσμο μου είσαι και εσύ… και είμαι σίγουρη ότι κι εσύ ένα τέτοιο κόσμο έχεις φανταστεί…
Τις προάλλες έκανα ένα πολύωρο ταξίδι με το αυτοκίνητο και είχα στο κασετόφωνο (ναι, έχω παλιό μοντέλο που παίρνει και κασέτες) τα Χάλια του Φοίβου Δεληβοριά. Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του δίσκου αυτού, και του Φοίβου γενικά, είναι Η γυναίκα του Πατώκου. Ας το ακούσουμε:
Ο δίσκος είναι του 1998 και οι στίχοι έχουν ένα άρωμα από αυτή την εποχή. Ας τους δούμε:
Απ’ όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια είναι η πιο αγγελική; Ποια του κρατάει το χέρι πάντα στην καρδιά; Ποια τον ακούει απ’ όλες πιο προσεκτικά; Ποια όταν μαζί του διαφωνεί κάνει καλά Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά;
Δεν είναι η γυναίκα του Μηνά Ούτ’ η γυναίκα του Ιωσήφ Του Δημητράκη, του Θανάση, του Αλέξη, του Κοσμά Δεν είν’ του Σμπώκου Ούτε του Παπαδάκη, ούτε του Κώστα Ρόκκου Ούτε του Γιάννη του τενίστα ή του χαμένου του Βουρνά,
Είν’ η γυναίκα του Πατώκου
Απ’ όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια τον φροντίζει πιο καλά; Ποια μαγειρεύει μόνο συνταγές κρυφές; Ποια υφαίνει τις νυχτερινές του φορεσιές; Ποια του χορεύει με παλιές μας μουσικές Και ρίχνει και σε μας κλεφτές ματιές;
Δεν είναι καμιά πλατινέ ξανθιά Ούτε κανένα κοκαλιάρικο μοντέλο Ούτε φοιτήτρια μ’ αρβύλες και γυαλιά Δεν είν’ σαν τη Ροζίτα Σώκου Σα φελάχα του Μαρόκου Σαν την Κάραλη δε λέει τα μισά στα Γαλλικά
Είν’ η γυναίκα του Πατώκου
Απ’ όλες τις γυναίκες των φίλων μου Ποια είν’ η πιο εμπνευστική; Ποια βγάζει αστράκια απ’ τη σκληρή τη μοναξιά; Και μελωδίες από τα χείλια τα σφιχτά; Ποια εγκυμονεί τα ομορφότερα παιδιά Και ρίχνει και σε μας καμιά ματιά;
Δεν τηνε ξέρουν στα περιοδικά Δεν είναι η Όλιβ του Ποπάυ Του Κωστόπουλου η γυναίκα Ή ο άντρας του Ρουβά Δεν είναι σύζυγος Πασόκου Σιωπηλή του Αγγελόπουλου Δεν είναι θεωρία μέσα σ’ άρρωστα μυαλά.
Είν’ η γυναίκα του Πατώκου.
Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε, η Μαλβίνα Κάραλη δεν βρίσκεται πια στη ζωή, γι αυτό και στα λάιβ ο Φοίβος συχνά αντικαθιστά τον στίχο «Σαν την Κάραλη δε λέει τα μισά στα Γαλλικά» με τον «δεν διαθέτει μουστακάκι σαν την κυρία Λουκά».
Ποια ειναι λοιπόν αυτή η φευγαλέα οπτασία, η γυναίκα του Πατώκου, και ποιος είναι αυτός ο τυχερός μπαγάσας; Οι φίλοι του Φοίβου το συζητάνε εδώ και πολλά χρόνια στα φόρουμ και άκρη δεν νομίζω να έχουνε βγάλει (αλλά δεν διάβασα και τις τρεις σελίδες της συζήτησης).
Δεν θα σας δώσω την απάντηση στο σημερινό άρθρο. Θα σας πω όμως ότι ο Πατώκος κατά πάσα πιθανότητα λέγεται Έκτορας στο μικρό του. Έκτορας Πατώκος, δεν πρέπει να είναι δυσκολο να τον βρείτε.
Τι εννοώ; Εννοώ πως το τραγούδι του Φοίβου είναι εμπνευσμένο από κάποιο άλλο τραγούδι, ένα τραγούδι του αγαπημένου μου Ζορζ Μπρασένς που, απ’ όσο ξέρω, είναι και αγαπημένος του Φοίβου. Ο μέγιστος Μπρασένς το μακρινό έτος 1958, έναν χρόνο πριν γεννηθώ (και πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Φοίβος) κυκλοφόρησε το τραγούδι «Η γυναίκα του Έκτορα», ή μάλλον La femme d’Hector. Να το ακούσουμε κι αυτό:
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε, η μουσική του Μπρασένς δεν είναι ίδια με του Φοίβου. Ούτε και τα λόγια είναι ίδια. Τα βάζω εδώ για όσους ξέρουν γαλλικά, και θα τα σχολιάσω πιο κάτω:
La femme d’Hector
En notre tour de Babel Laquelle est la plus belle La plus aimable parmi Les femmes de nos amis? Laquelle est notre vrai nounou La p’tite sœur des pauvres de nous Dans le guignon toujours présente Quelle est cette fée bienfaisante
(Refrain)
C’est pas la femme de Bertrand Pas la femme de Gontran Pas la femme de Pamphile C’est pas la femme de Firmin Pas la femme de Germain Ni celle de Benjamin C’est pas la femme d’Honoré Ni celle de Désiré Ni celle de Théophile Encore moins la femme de Nestor Non, c’est la femme d’Hector.
Comme nous dansons devant Le buffet bien souvent On a toujours peu ou prou Les bras cribles de trous… Qui raccommode ces malheurs De fils de toutes les couleurs Qui brode, divine cousette, Des arcs-en-ciel à nos chaussettes?
Refrain
Quand on nous prend la main Sacre bon dieu dans un sac Et qu’on nous envoie planter Des choux à la santé Quelle est celle qui, prenant modèle Sur les vertus des chiens fidèles Reste a l’arrêt devant la porte En attendant que l’on ressorte
Refrain
Et quand l’un d’entre nous meurt Qu’on nous met en demeure De débarrasser l’hôtel De ses restes mortels Quelle est celle qui r’mu tout paris Pour qu’on lui fasse, au plus bas prix Des funérailles gigantesques Pas nationales, non, mais presque?
Refrain
Et quand vient le mois de mai Le joli temps d’aimer Que sans écho, dans les cours, Nous hurlons a l’amour Quelle est celle qui nous plaint beaucoup Quelle est celle qui nous saute au cou Qui nous dispense sa tendresse Toutes ses économies d’caresses ?
Refrain
Ne jetons pas les morceaux De nos cœurs aux pourceaux Perdons pas notre latin Au profit des pantins Chantons pas la langue des dieux Pour les balourds, les fess’mathieux Les paltoquets, ni les bobèches Les foutriquets, ni les pimbêches,
Dernier refrain
Ni pour la femme de Bertrand Pour la femme de Gontran Pour la femme de Pamphile Ni pour la femme de Firmin Pour la femme de Germain Pour celle de Benjamin Ni pour la femme d’Honoré La femme de Désiré La femme de Théophile Encore moins pour la femme de Nestor Mais pour la femme d’Hector.
Όπως βλέπετε, ούτε οι στίχοι του Φοίβου ειναι ακριβής μετάφραση του Μπρασένς. Ο Φοίβος μεταφέρει το κλίμα του τραγουδιού του Μπρασένς από το Παρίσι του 1958 στην Αθήνα του 1998. Υπάρχει και στα δυο τραγούδια η συστοιχία των φίλων με τις γυναίκες τους, υπάρχει η μία γυναίκα που ξεχωρίζει, αλλά στις λεπτομέρειες τα δυο τραγούδια, αν και ομόθεμα και ομόθυμα, είναι ωστόσο εντελώς διαφορετικά. Θα βάλω πιο κάτω μια μετάφραση του γαλλικού, που δεν είναι και εύκολο κείμενο.
Να πούμε εδώ ότι ο Φοίβος διαφοροποιεί κάθε φορά το ρεφρέν του ενώ ο Μπρασένς το έχει ίδιο -με μια ελαφρότατη διαφοροποίηση την τελευταία φορά. Αλλά ο Μπρασένς έχει περισσότερα κουπλέ.
Δεν ξέρω κατά πόσον είναι γνωστό ότι το τραγούδι του Φοίβου είναι εμπνευσμένο από τον Μπρασένς και τον Εκτόρ του. Εγώ το ήξερα «από πάντα» (δηλαδή ήξερα το γαλλικό τραγούδι πριν ακούσω το ελληνικό) και μερικοί μπρασενικοί φίλοι μου το ίδιο. Δεν θα με παραξενέψει λοιπόν αν μου πείτε ότι σας έφερα πεσκέσι ένα κουκουβαγιέλι, δηλαδή ότι το ξέρατε πως ο Φοίβος οφείλει κάτι τι στον Μπρασένς για το τραγούδι αυτό. Από την άλλη, αν τυχόν δεν ξέρατε το γαλλικό τραγούδι πείτε το στα σχόλια για λόγους στατιστικής.
Το γαλλικό κείμενο, είπα, δεν είναι εύκολο. Έχει ιδιωματικές εκφράσεις γνωστές, έχει και λιγότερο γνωστές. Αντανακλά την περίπου κοινοβιακή ζωή που ζούσε ο Μπρασένς με την παρέα του στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του 1950 -έχει γράψει κι ένα μυθιστόρημα για την εποχή εκείνη, που κάποτε θα το διαβάσω. Υπάρχει ένας θεούλης, που αναλύει όλα τα τραγούδια του Μπρασένς, και για τη γυναίκα του Εκτόρ έχει γράψει ένα κατεβατό που μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Λέει, ας πούμε, πως τα ονόματα του ρεφρέν (Παμφίλ, Ζερμέν, Ονορέ, Ντεζιρέ, Τεοφίλ και τα λοιπά) είναι διαλεγμένα έτσι που να δίνουν μιαν εντύπωση παρωχημένη αφού ήταν της μόδας τον 19ο αιώνα αλλά είχαν χάσει τη δημοτικότητά τους το 1950.
Ο Δημήτρης Μπόγδης, που έχει μεταφράσει ένα σωρό τραγούδια του Μπρασένς στα ελληνικά έτσι που να τραγουδιούνται, δεν νομίζω να έχει ασχοληθεί με την συμβία του Έκτορα -ή τουλάχιστον σε ένα τεφτέρι με μεταφράσεις του, που μου έστειλε πέρυσι, δεν το βρίσκω (Δημήτρη, δεν σου απάντησα διότι δεν έχεις μέιλ κι εγώ δεν είμαι της αλληλογραφίας πλέον!) Ο μακαρίτης ο Γιάννης Βαρβέρης έχει επίσης μεταφράσει Μπρασένς, όχι για τραγούδι αλλά σαν ποιήματα, αλλά ούτε αυτός διάλεξε τη γυναικα του Έκτορα. Μοιραία, ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο, που ήταν αταξίδευτος -το μετέφρασα εγώ, όχι πιστά και κατά λέξη αλλά έτσι που με λίγη καλή προσπάθεια να τραγουδιέται -και να μη χάνεται το γενικό νόημα. Μη βαράτε:
La femme d’Hector
Η γυναίκα του Εκτόρ
En notre tour de Babel Laquelle est la plus belle La plus aimable parmi Les femmes de nos amis? Laquelle est notre vrai nounou La p’tite sœur des pauvres de nous Dans le guignon toujours présente Quelle est cette fée bienfaisante
Μες στων θαυμάτων μας την αυλή ποια να’ναι τάχα η πιο καλή ποια ξηγιέται πιο ωραία απ’ τις γυναίκες της παρέας; Ποια είναι όλων μας η μανούλα και των φτωχών η αδελφούλα Μες της ζωής την τόση γκίνια ποια νεράιδα διώχνει τη γκρίνια;
Refrain
C’est pas la femme de Bertrand Pas la femme de Gontran Pas la femme de Pamphile C’est pas la femme de Firmin Pas la femme de Germain Ni celle de Benjamin C’est pas la femme d’Honoré Ni celle de Désiré Ni celle de Théophile Encore moins la femme de Nestor Non, c’est la femme d’Hector.
Ρεφρέν
Όχι η κυρά του Μπερτράν η κυρά του Γκοντράν η κυρία Παμφίλου. Ούτε η κυρά του Φιρμέν η κυρά του Ζερμέν ή του Μπενζαμέν. Ούτε η κυρά του Ονορέ η κυρά του Ντεζιρέ η κυρία Θεοφίλου. Ούτε βεβαίως η κυρά του Νεστόρ αλλά η γυναίκα του Εκτόρ.
Comme nous dansons devant Le buffet bien souvent On a toujours peu ou prou Les bras cribles de trous… Qui raccommode ces malheurs De fils de toutes les couleurs Qui brode, divine cousette, Des arcs-en-ciel à nos chaussettes?
Κι όταν καμιά φορά παίζει η κοιλιά μας ταμπουρά Με τις πατούσες γυμνές όλο τρύπες πολλές Ποια έρχεται και τα διορθώνει πολύχρωμες κλωστές μπαλώνει; φτιάχνει τις καλτσες μέσα κι όξω και γίνονται ουράνιο τόξο;
(Refrain)
(Ρεφρέν)
Quand on nous prend la main Sacre bon dieu dans un sac Et qu’on nous envoie planter Des choux à la Santé Quelle est celle qui, prenant modèle Sur les vertus des chiens fidèles Reste a l’arrêt devant la porte En attendant que l’on ressorte
Κι όταν μας πιάνουν στα πράσα Θε μου χωρίς ανάσα και μας κλείνουν στο φρέσκο για να κοιτάμ’ απέξω Ποια είναι εκείνη που καρτερεί σα να’τανε πιστό σκυλί στης φυλακής μας μπρος την πόρτα για να ξανάβγουμε σαν πρώτα;
(Refrain)
(Ρεφρέν)
Et quand l’un d’entre nous meurt Qu’on nous met en demeure De débarrasser l’hôtel De ses restes mortels Quelle est celle qui r’mu tout paris Pour qu’on lui fasse, au plus bas prix Des funérailles gigantesques Pas nationales, non, mais presque?
Κι όταν κανείς μας πεθαίνει και το κουφάρι του μένει στο σπίτι το νοικιασμένο λείψανο παρατημένο ποια είν’ εκείνη που κινεί γη και ουρανό, την τελετή να οργανώσει της κηδείας σχεδόν δαπάνη δημοσία;
(Refrain)
(Ρεφρέν)
Et quand vient le mois de mai Le joli temps d’aimer Que sans écho, dans les cours, Nous hurlons a l’amour Quelle est celle qui nous plaint beaucoup Quelle est celle qui nous saute au cou Qui nous dispense sa tendresse Toutes ses économies d’caresses ?
Και όταν έρχετ’ ο Μάης, η εποχή της αγάπης, κι όλοι μας αφανέρωτα ουρλιάζουμ’ από έρωτα ποια είν’ αυτή που μας παινεύει μας αγκαλιάζει, μας κανακεύει ποια μας χαρίζει στον καθένα τα χάδια της τα μετρημένα;
(Refrain)
(Ρεφρέν)
Ne jetons pas les morceaux De nos cœurs aux pourceaux Perdons pas notre latin Au profit des pantins Chantons pas la langue des dieux Pour les balourds, les fess’mathieux Les paltoquets, ni les bobèches Les foutriquets, ni les pimbêches,
Μη χαρίζουμε θησαυρούς εκλεκτούς σε χαζούς πώς θες να νιώσει ο μπουρμάς τη νοστιμιά του χουρμά; τα ωραία λόγια δεν φελάνε σ’ όσους δεκάρες δεν χαλάνε, σε άξεστους και σε χαμένες σε βλάκες και σε φαντασμένες
Dernier refrain
Ni pour la femme de Bertrand Pour la femme de Gontran Pour la femme de Pamphile Ni pour la femme de Firmin Pour la femme de Germain Pour celle de Benjamin Ni pour la femme d’Honoré La femme de Désiré La femme de Théophile Encore moins pour la femme de Nestor Mais pour la femme d’Hector.
Tελευταίο ρεφρέν
Όχι στην κυρά του Μπερτράν στην κυρά του Γκοντράν στην κυρία Παμφίλου Ούτε στην κυρά του Φιρμέν στην κυρά του Ζερμέν ούτε του Μπενζαμέν Ούτε στην κυρά του Ονορέ στην κυρά του Ντεζιρέ στην κυρία Θεοφίλου Ούτε βεβαίως στην κυρά του Νεστόρ αλλά στη γυναίκα του Εκτόρ.
Ειδικά η τελευταία στροφή είναι δύσκολη -εγώ τουλάχιστο είχα κάμποσες άγνωστες λέξεις και θαρρώ πως ο Μπρασένς επίτηδες αραδιάζει μερικούς όχι πολύ κοινούς αργκοτικούς όρους. Σαν φόρο τιμής έβαλα κι εγώ έναν απόηχο από την κρητική παροιμία «Κατέχει ο μπουρμάς ίντα ναι ο χουρμάς;» αλλά ας μην επεκταθούμε στην εικόνα αυτή (με τα άγια τοις κυσί και τα μαργαριτάρια των γουρουνιών) διότι ίσως έχει ψωμί για χωριστό άρθρο, μην το στριμώξουμε πάνω στην κυρία Έκτορος.
Στα διάφορα λάιβ ο Φοίβος δίνει πότε-πότε εξηγήσεις για το ποιος ήταν ο Πατώκος. Υπάρχει πράγματι τέτοιο επώνυμο, έστω και σπάνιο. δεν βρήκα στα κιτάπια (στους τηλεφωνικούς καταλόγους) -ούτε Πατόκο ούτε Πατώκο (με ωμέγα το γράφει στον δίσκο). Μπορεί να είναι και παρατσούκλι. Παρατσούκλι που το είχε στην παρέα του ή που του το έδωσε ο Φοίβος. Σκέφτομαι ότι το paltoquets του τελευταίου κουπλέ έχει κάποιαν ομοιότητα με τον Πατώκο ηχητικά (παλτοκέ – πατόκ) και θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τον Φοίβο.
Αντιθέτως, ο Εκτόρ ξέρουμε πώς λέγεται. Λέγεται Βικτόρ, όχι Εκτόρ. Βικτόρ Λαβίλ, αδελφικός φίλος του Ζορζ Μπρασένς ηδη από τα παιδικά τους χρόνια στη Σέτη (Sète). Στην αρχή της δεκαετίας του 50 ζούσε κι αυτός στο Παρίσι όπου η γυναίκα του, η Ρεμόντ, συχνά έκανε το τραπέζι στον πάμφτωχο Μπρασένς.
Η γυναικα του Εκτόρ θα ζει για πάντα αλλά η Ρεμόντ Λαβίλ άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο πριν απο λίγους μήνες, στην πανέμορφη Σέτη. Ο μπαγάσας ο Εκτόρ, δηλαδή ο Βικτόρ, όχι μόνο αξιώθηκε τέτοια γυναίκα, αλλά ζει ακόμα, κοντεύει τα εκατό….
