Janis Joplin – Mercedes Benz

Janis Joplin – Mercedes Benz

Το τραγούδι της  Janis Joplin, “Mercedes Benz”, κυκλοφόρησε τον Ιανουάριου του 1971 στο μεταθανάτιο της άλμπουμ  “Pearl”. Ηχογραφήθηκε την 1^η Οκτωβρίου του 1970, 3 ημέρες πριν τον θάνατο της.

Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από ένα στίχο ενός τραγουδιού που γράφτηκε από τον ποιητή Michael McClure , “Come on, God, and buy me a Mercedes Benz“. Το τραγούδι γράφτηκε στις 08 Αυγούστου του 1970 από τους Michael McClure, Bob Neuwirth αλλά και την ίδια.

Στο τραγούδι της η Janis Joplin αμφισβητεί και αποδίδει ταυτόχρονα το άσχημο πρόσωπο του καταναλωτισμού της Αμερικής.

Παραθέτω τους στίχους, μεταφρασμένους, από τον Κώστα Αρβανίτη.

Ω Κύριε, δε θα μου πάρεις

μια Μερσεντές Μπενζ;

Οι φίλοι μου όλοι κυκλοφορούν με Πόρσε

πρέπει να βολευτώ κι εγώ.

Δούλεψα σκληρά σε όλη τη ζωή μου

χωρίς βοήθεια απ’ τους φίλους μου.

Λοιπόν Κύριε, δε θα μου πάρεις

μια Μερσεντές Μπενζ

Ω Κύριε, δε θα μου πάρεις

μια έγχρωμη τιβί;

Τηλεφωνώ για δολάρια

προσπαθώντας να τα βρω.

Περιμένω την παράδοση

κάθε μέρα μέχρι τις τρείς.

Λοιπόν Κύριε, δε θα μου πάρεις

μια έγχρωμη τιβί;

Ω Κύριε, θα με βγάλεις

μια βραδιά στην πόλη;

Βασίζομαι σε σένα Κύριε

παρακαλώ μη μ’ εγκαταλείπεις.

Απόδειξε πως μ’ αγαπάς

και πλήρωσε για την επόμενη βόλτα

Ω Κύριε θα με βγάλεις

μια βραδιά στην πόλη;

https://perithorio.com/

Raymond Robinson – Ο άνθρωπος που ζούσε την νύχτα – Μικρό Βιογραφικό

Raymond Robinson – 

Ο άνθρωπος που ζούσε την νύχτα – 

Μικρό Βιογραφικό

Ο Raymond Robinson γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου του 1910 στην κομητεία Beaver, της Pennsylvania, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η ζωή του ήταν ένας αστικός μύθος, σε ολόκληρη την πολιτεία, ασχέτως πως ελάχιστοι ήξεραν ποιος ήταν και τι πέρασε στην ζωή του. Ήταν γνωστός ως “The Green Man” ή “Charlie No-Face”.

Στην παιδική του ηλικία είχε ένα φριχτό ατύχημα που του στοίχησε, σχεδόν, τα πάντα. Όταν ήταν εννέα ετών προσπάθησε να βγει σε ένα πάσαλο, στην γέφυρα Morado, κοντά στους καταρράκτες του Beaver, για να δει από κοντά την φωλιά ενός πουλιού. Δυστυχώς, για κακή του τύχη, άγγιξε σε 2 καλώδια της ηλεκτρικής όπου τον εκσφενδόνισαν στο έδαφος.

Αψηφώντας τις γνωματεύσεις των γιατρών, που δεν του έδιναν καμία ελπίδα ζωής, ο μικρός Raymond κατάφερε να ζήσει αν και έχασε τα μάτια του, την μύτη του και μέρος του δεξιού του χεριού.

Μετά το ατύχημα έμενε συνεχώς σπίτι κάνοντας χαλάκια, τσαντάκια, ζώνες κτλ όπου τα πωλούσε για να ζήσει. Την μέρα δεν έβγαινε σχεδόν ποτέ έξω, λόγω της εμφάνισης του, αφού φόβιζε τον κόσμο όπως έλεγαν. Τα βράδια όμως έβγαινε έξω κρατώντας το μπαστουνάκι των τυφλών και έκανε τους περίπατους τους.

Πολλοί άνθρωποι, περίεργοι βασικά, έβγαιναν και αυτοί στους δρόμους προκειμένου να του δουν από κοντά αφού η ιστορία της ζωής του ήταν πολύ διάσημη. Έλεγαν πως η φάτσα του ήταν πράσινη από το ατύχημα αλλά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Δυστυχώς υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν απλά να τον γνωρίσουν αλλά για να τον πειράξουν ή να του κάνουν κακό.

Αν και χτυπήθηκε περισσότερο από μια φορά από αυτοκίνητο, μιας και δεν έβλεπε, τίποτα δεν τον σταμάτησε από τις βραδινές του εξόδους. Πέθανε μονάχος στις 11 Ιουνίου του 1985 σε ένα γηροκομείο. Όσοι τον γνώρισαν μιλούσαν για ένα φιλήσυχο άνθρωπο με ιδιαίτερα αισθήματα.

 https://perithorio.com/

Clarence Hudson White: Δίνοντας νέα πνοή στον όρο φωτογραφία – Φωτογραφικό άλμπουμ

Clarence Hudson White: Δίνοντας νέα πνοή στον όρο φωτογραφία – 

Φωτογραφικό άλμπουμ

Ο Clarence Hudson White (08/04/1871) ήταν ένας αμερικανός φωτογράφος όπου κατάφερε να προωθήσει την φωτογραφία ως μια μορφή τέχνης (Photo-Secession movement), αλλάζοντας για πάντα τον τρόπο που έβλεπαν μέχρι τότε τις φωτογραφίες.

Η πρώτη του επαφή με την φωτογραφία ήρθε σε ηλικία 22 ετών όταν είχε επισκεφθεί την έκθεση  World’s Columbian Exposition στο Chicago. Έκτοτε ξεκίνησε δειλά-δειλά να πειραματίζεται μόνος του με την φωτογραφική.

Οι περισσότερες του φωτογραφίες ήταν πριν την αυγή ή αργά το δειλινό διότι δούλευε πάρα πολλές ώρες σαν λογιστής, ενώ εμπνεύσεις του, αρχικά, ήταν η οικογένεια του και η κοινωνική ζωή της αγροτικής Αμερικής.

Αν και ερασιτέχνης οι φωτογραφίες του Clarence Hudson White άρχισαν να γίνονται ευρέως διάσημες λόγω των συναισθημάτων (Pictorialism) που έβγαζαν προς τα έξω. Σε πολύ λίγο χρόνο, διάφοροι φωτογράφοι έρχονταν στο Newark του Ohio ώστε να τον γνωρίσουν και να τους διδάξει τον τρόπο που φωτογράφιζε.

Αργότερα γνώρισε τον διάσημο φωτογράφο Alfred Stieglitz όπου τον βοήθησε να προωθήσει ακόμη περισσότερο τις φωτογραφίες του ως έργα τέχνης. Το 1906 μετακόμισε στην New York όπου ίδρυσε το Clarence H. White School of Photography, το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Αμερική όπου δίδασκε φωτογραφία.

Οι φωτογραφίες του θεωρούνται εξαιρετικά έργα τέχνης κρίνοντας πάντα το γεγονός ότι ήταν αυτοδίδαχτος αλλά και την εποχή που έζησε. Πέθανε στις 07 Ιουλίου του 1925 από καρδιακή προσβολή καθώς δίδασκε σε μαθητές.

* Όταν ξεκίνησα να γράφω το κείμενο, ο Clarence Hudson White μου θύμισε τον πολύ καλό μου φίλο Χρίστο Σκορδή όπου αν και δεν ασχολήθηκε πλήρως επαγγελματικά με την φωτογραφία, οι φωτογραφίες του ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Όσοι επιθυμούν να δουν το έργο του υπάρχει σελίδα στο Facebook (CS Photography) και στο Instagram (skordis_photography).

Like this:

Παστουρμάς

Παστουρμάς

Ο παστουρμάς είναι ένα ιδιαίτερα αγαπητό αλλαντικό αλλά δεν κάνεις να το τρως αν θα βγεις με την γυναίκα ή τον άντρα σου και θες να φιληθείτε. Το ξέρω από την σύζυγο μου!

Το αλλαντικό προέρχεται από την κεντρική, δυτική Ασία και έχει “κατακτήσει” πολλές χώρες με πρώτη και καλύτερη την Τουρκία όπου είναι πρώτη σε παραγωγή παστουρμά. Μιλώντας για Τουρκία, να αναφέρω πως η λέξη παστουρμάς προέρχεται από την λέξη pastιrma που σημαίνει πιέζω.

Ο λόγος που πήρε αυτήν την ονομασία ο παστουρμάς οφείλεται στον τρόπο που παρασκευαζόταν στον παρελθόν.  Αφού πίεζαν το κρέας σε 2 κομμάτια ξύλου, δεμένα σφιχτά με σχοινί ώστε να αποβάλει τα υγρά του και να αφυδατωθεί, το αλάτιζαν ώστε να γίνει παστό, όπως λέμε και στα μέρη μας, ώστε να μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο.

Λέγεται πως η φιλοσοφία πίσω απ’ όλη αυτήν την “πατέντα”, ήταν η ανάγκη των στρατιωτών της ανατολής να τρώνε κάτι θρεπτικό στους πολέμους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κουβαλούσαν το κρέας σε ειδικές θήκες στις σέλες τον αλόγων τους, όπου υπό τις σωστές συνθήκες η διάρκεια ζωής του παστουρμά γινόταν πολύ μεγάλη. Κάτι ανάλογο είναι και το σαλάδο (παστό κρέας) των ναυτικών.

“νά τούς παρακαλέσῃ ἐκ μέρους του νά τοῦ στείλουν, ἂν τούς εὑρίσκετο, ὀλίγον κρέας σαλάδο, ἐξ ἐκείνου τό ὁποῖον μαγειρεύουν εἰς τά πλοῖα τά ἐκτελοῦντα μακρούς πλοῦς”

(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης – Στο Χριστό στο Κάστρο)

Ο παστουρμάς γίνεται από αρκετά είδη κρέατος όπως αρνί, μοσχάρι και καμήλα. Σύμφωνα με τους “ειδικούς”, ο παστουρμάς της καμήλας είναι ο καλύτερος αλλά και ο πιο ακριβός αφού είναι σπανιότερο να βρεθεί. Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα κυκλοφόρησε και παστουρμάς γαλοπούλας!

Κλείνοντας να αναφέρω πως ο παστουρμάς πέρασε και στην λαϊκή παράδοση της περιοχής μας αφού αναφέρεται σε πολλά τραγούδια. Παραθέτω 2 αποσπάσματα πιο κάτω:

Μιχάλης Βιολάρης – Τι Λωζάνη τι Κοζάνη

“Δυο καφενεία, δυο σινεμά, / παστέλι ούζο και παστουρμά

πολλά κορίτσια, λίγοι γαμπροί / και το βραδάκι κρύο βαρύ.

Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη ……”

Γιώργος Νταλάρας – Η γιορτή των ζεϊμπέκηδων

Μες το μαχαλά πέφτει κουμπουριά

οι Ζεϊμπέκηδες χορεύουν στου Δελή Θρακιά

Πίνουνε ρακί τρώνε παστουρμά

και χτυπάνε τα ποδάρια με τα γεμενιά

https://perithorio.com/

Σεισμοί και λιμοί στην Κύπρο του 1267

Σεισμοί και λιμοί στην Κύπρο του 1267

‘Εκλιπόντος δέ διά του θανάτου του Ούγου καί του τελευταίου άρρενος Λουζινιάνος, τό στέμμα περιήλθεν είς τόν Ούγον τής Ισαβέλλας, τόν γνωστόν μέχρι τουδε ήμιν ώς Ούγον τής Αντιοχείας όστις έστέφθη βασιλεύς τής Κύπρου περί τά τέλη Δεκεμβρίου τού 1267 έν τω ναώ τής άγιας Σοφίας τής Λευκοσίας ύπό τού πατριάρχου τών Ιεροσολύμων Γουλιέλμου.

Ευθύς ώς ανέλαβε τά βασιλικά αύτου καθή­κοντα Ούγος ο Γ’, ή φοβερά επιδημία τής πανώλους έξαπλωθάσα άνά τήν νήσον περιήγαγε τούς κατοίκους είς άθλίαν κατάστασιν, τούτο μέν έκ τής άπό του νοσήματος φθοράς, τούτο δέ καί του από τούτου έπισυμβάντος λιμού, μεινάσης ακαλλιέργητου τής γής, καταστραφέντων δέ καi τών ολίγων σπαρτών ύπό τής άκρίδος.

Είς έπίμετρον τών κακών τούτων λέγονται συνταράξαντες τήν κυπριακήν γήν κάι πολλοί σεισμοί. Ό Ούγος διά τής ιδρύσεως νοσοκομείων και τής προμηθείας τών χρειωδών έμερίμνησε δραστηρίως όπως ανακούφιση τούς δεινώς μαστιζομένους πληθυσμούς, δαπανήσας άφειδώς έκ του βασιλικού ταμείου, άφ’ ού δή, όπως έπαρκέση, ήναγκάσθη νά εκποίηση καί μέρος τών κτημάτων του στέμματος.

–  Οι φωτογραφίες δεν έχουν σχέση με την Κύπρο

https://perithorio.com/

ON ΤΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ… ΣΚΥΛΟ!

Το πρόβατο που προσπαθεί να κάνει τον… σκύλο!

Πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι… Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το συγκεκριμένο πρόβατο.

Με τη διαφορά, όμως, ότι το συγκεκριμένο πρόβατο έκανε πολύ παρέα με τα σκυλιά της οικογένειας, και στο τελικά νομίζει ότι είναι και το ίδιο σκύλος! Αυτά συμβαίνουν όταν ένα πρόβατο μεγαλώνει στο ίδιο χώρο με σκυλιά. Το συμπαθέστατο ζώο παίζει ανέμελα με τα σκυλιά, και σίγουρα χαρίζει άφθονο γέλιο.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 4, 2019    GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/

ΠΗΓΗ : https://www.athensmagazine.gr