Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

ΕΠΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ

Επτά λάθη που πρέπει να αποφεύγουν οι χρήστες του ίντερνετ

Η ψηφιακή τεχνολογία αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα στις ζωές μας, καθιστώντας τα προσωπικά δεδομένα ενός χρήστη εξίσου σημαντικά με τα υλικά αγαθά που κατέχει.

Παράλληλα, τα καθιστά εξίσου ευάλωτα σε ό,τι αφορά επιθέσεις, με τους εγκληματίες να κατακλύζουν εκτός από τον πραγματικό κόσμο, και τον κυβερνοχώρο. Σύμφωνα με μελέτη του Pew Research Center, παρόλο που οι χρήστες είναι πιο συνειδητοποιημένοι για το μέγεθος της απειλής αυτής, συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια λάθη σχετικά με την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο. Η ESET συγκέντρωσε επτά από τα βασικότερα λάθη και τα παρουσιάζει, προσφέροντας πρακτικές συμβουλές για να αποφεύγονται.  
  1. Email. Οι τακτικές phishing μέσω email έχουν γίνει πολύ συχνές και οι κυβερνοεγκληματίες διαρκώς τις βελτιώνουν. Για να προστατευτούν, οι χρήστες δεν πρέπει να αμελούν τον προσεκτικό έλεγχο κάθε email αναφορικά με τον παραλήπτη και το θέμα, χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Σε περίπτωση αμφιβολίας, η αναζήτηση μέσω Google μπορεί να βοηθήσει πολύ σχετικά με την εγκυρότητα. Επίσης, να είναι προσεκτικοί με τα συνημμένα, ελέγχοντας τις επεκτάσεις αρχείων και ανοίγοντας μόνο αρχεία που θεωρούνται ασφαλή και από αξιόπιστες πηγές.
  2. Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τα social media έχουν γίνει το νέο αγαπημένο μέσο των εγκληματιών του κυβερνοχώρου, τη στιγμή που πολλοί χρήστες εξακολουθούν να εμφανίζονται απρόσεκτοι με τους λογαριασμούς τους -για παράδειγμα, μια έρευνα του 2016 έδειξε ότι το 58% των χρηστών δεν γνωρίζουν πώς να ενημερώσουν τις ρυθμίσεις απορρήτου τους. Όπως και με τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο χρήστης πρέπει να ελέγχει πάντα την αυθεντικότητα του αποστολέα, το μήνυμα και το σύνδεσμο. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται και στα δημοφιλή hashtags, καθώς πολλοί επιτήδειοι τα χρησιμοποιούν για να ξεγελάσουν ανυποψίαστους χρήστες του Twitter και του Facebook που προσπαθούν να ενημερωθούν για τις πιο πρόσφατες ειδήσεις.
  3. «Δεν θα συμβεί σε εμένα». Η κουλτούρα είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο ζήτημα με την ασφάλεια αυτή τη στιγμή. Από απλούς χρήστες μέχρι διευθύνοντες συμβούλους, όλοι σκέφτονται το ίδιο πράγμα, ότι δηλαδή δεν θα συμβεί σε αυτούς κάτι κακό. Ο εφησυχασμός αυτός είναι λανθασμένος, καθώς όλοι μας αποτελούμε στόχο και δυνητικό θύμα. Ωστόσο, εφαρμόζοντας μερικά βασικά, απλά βήματα μπορούμε να είμαστε ασφαλείς: σωστή χρήση κωδικών πρόσβασης, τακτικές ενημερώσεις λογισμικού, χρήση anti-virus, password manager, VPN και εφαρμογών κρυπτογράφησης.
  4. Κωδικοί πρόσβασης. Αδύναμοι κωδικοί πρόσβασης, όπως 123456, password, 12345678, qwerty κτλ. παραμένουν συνηθισμένοι και είναι πολύ εύκολο να «σπάσουν». Σύμφωνα με την Forrester, το 80% όλων των επιθέσεων περιλαμβάνει και ένα αδύναμο ή κλεμμένο κωδικό πρόσβασης. Ευτυχώς, ορισμένες υπηρεσίες αναγκάζουν πλέον τους χρήστες να δημιουργήσουν τυχαίους ή περίπλοκους κωδικούς πρόσβασης. Μία εφαρμογή password manager, καθώς και η χρήση ενός «πολύπλοκου» password με γράμματα, αριθμούς και χαρακτήρες, αποτελούν επίσης πολύ καλές λύσεις.
  5. Απουσία ενημερώσεων λογισμικού: Desktop, Laptop και κινητά χρειάζονται τακτικά την εγκατάσταση των ενημερωμένων εκδόσεων λογισμικού σε εφαρμογές, στο λειτουργικό σύστημα ή στη λύση ασφαλείας. Πολλοί χρήστες εκνευρίζονται από τις pop-up ειδοποιήσεις που υπενθυμίζουν για τις ενημερώσεις, στην ουσία όμως είναι εξαιρετικά σημαντικές. Χωρίς ενημερώσεις, το λογισμικό και οι συσκευές είναι επιρρεπείς σε επιθέσεις, καθώς οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τρωτά σημεία που δεν έχουν επιδιορθωθεί. Η επιλογή να γίνονται αυτόματα όταν εμπιστευόμαστε τον κατασκευαστή του λογισμικού ή της εφαρμογής, μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια σε αυτή την περίπτωση. 
  6. Ύποπτα Links. Οι διευθύνσεις URL, εκτός από ενδιαφέροντες ηλεκτρονικούς προορισμούς, μπορεί να οδηγήσουν και σε κλοπές κωδικών και δεδομένων, ακόμα και επιθέσεις malware. Πριν το κλικ σε αυτόν τον συντομευμένο σύνδεσμο, αναρωτιόμαστε αν εμπιστευόμαστε τον αποστολέα που μας το έστειλε ή την πλατφόρμα που το βρήκαμε, καθώς και τον προορισμό που υποτίθεται θα μας οδηγήσει. Ιδιαίτερα επιφυλακτικοί θα πρέπει να είμαστε όταν το Link αυτό συμπίπτει με σημαντικά γεγονότα (φυσικές καταστροφές, σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις) καθώς οι κυβερνοεγκληματίες συνήθως τα εκμεταλλεύονται για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ειδικά στις συντομευμένα URLs, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα LongURL and CheckShortURL και να δούμε την αρχική διεύθυνση.
  7. Antivirus. Πολλοί χρήστες πιστεύουν ότι αν επισκέπτονται μόνο ασφαλείς σελίδες στο διαδίκτυο δεν κινδυνεύουν, η αλήθεια όμως είναι ότι η συσκευή μπορεί να μολυνθεί και από επίσκεψη σε αξιόπιστα sites, τα οποία έχουν παραβιαστεί, ή να πέσουν θύμα επίθεσης «zero-day» από ευπάθεια του browser. Η χρήση μίας αξιόπιστης λύσης ασφαλείας μπορεί να αποδειχτεί ένας πολύτιμος σύμμαχος, καθώς χιλιάδες ειδικοί εργάζονται καθημερινά για να εντοπίζουν malware και να τα εξαλείφουν, κρατώντας ασφαλείς τους χρήστες.
πηγή 
http://koukfamily.blogspot.gr/

ΠΟΙΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΥΡΙΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;

Ποιες θα ήταν οι απώλειες σε περίπτωση παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου;

Καθώς η ένταση στη Βόρειο Κορέα βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου μοιάζει πιο πραγματική απ’ ότι ποτέ τα τελευταία χρόνια. Αλλά ποιο θα ήταν το πραγματικό ανθρώπινο κόστος μιας τέτοιας καταστροφής; 

Ο Neil Halloran επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα με ένα αξιόλογο και συναρπαστικό βίντεο που καταδεικνύει τον πιθανό αντίκτυπο μιας γενικευμένης πυρηνικής σύγκρουσης. Η εκτίμησή του είναι πως μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι θα πέθαιναν μέσα σε 3 εβδομάδες, αριθμός που είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από τον αριθμό των θυμάτων του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, όπως επισημαίνει ο Halloran, ο αριθμός αυτός δεν λαμβάνει υπόψη ούτε τον πυρηνικό χειμώνα που θα μπορούσε να καταστρέψει τις καλλιέργειες σε όλο τον κόσμο, ούτε τον λιμό που θα ακολουθούσε έναν πυρηνικό χειμώνα.




πηγή

http://koukfamily.blogspot.gr/

ΑΥΤΟΣ Ο ΝΑΟΣ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΠΡΙΝ 11.500 ΧΡΟΝΙΑ ! Δείτε πού τον είχαν αφιερώσει!

Αυτός ο ναός χτίστηκε πριν από 11.500 χρόνια! 

Δείτε πού τον είχαν αφιερώσει!

Το συγκρότημα των ναών στο Γκομπεκλί Τεπέ, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, χτίστηκε πριν από 11.500 χρόνια και απέχει 15 χιλιόμετρα από την πόλη Ούρφα.

Σήμερα είναι η παλαιότερη θρησκευτική δομή που βρέθηκε ποτέ. Η χρονολόγησή του ανατρέπει πολλές θεωρίες, αφού τη Νεολιθική Περίοδο ο άνθρωπος θεωρείτο ότι δεν είχε φθάσει ακόμη στο σημείο να κατασκευάσει λατρευτικά κτήρια και ειδικά τόσο ανεπτυγμένα.

Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1964 από την Αμερικανό αρχαιολόγο Πήτερ Μπένεκτιτ ο οποίος προσδιόρισε ότι στην περιοχή υπήρχε δραστηριότητα την νεολιθική εποχή.

Περί το 1990, όταν οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα βαρέως τύπου οικοδόμημα, χτισμένο με τεράστιους λίθους και οι τοίχοι του καλύπτονταν με πυλώνες τύπου –Τ-

Στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ο αρχαιολογικός χώρος αποτελείται από μια ομάδα κτιρίων που σχηματίζουν κύκλο με διάμετρο 30 μέτρων.

Ανακαλύφθηκαν στρώματα πολλών χιλιετιών δραστηριότητας . Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν για τελετές γονιμότητας και πιστεύουν οι μεγάλιθοι στο κέντρο των κύκλων συμβολίζουν την γυναίκα.

Η αρχαία δομή έλαβε από τους αρχαιολόγους την ονομασία ‘Göbekli’-Tepe, από το ασυνήθιστο περίγραμμά της ‘κυκλοειδές’ ύψωμα.

Αν και οι επιστήμονες, μέχρι τώρα έχουν φέρει στο φως τέσσερις τέτοιους κυκλοτερείς ναούς, υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός τους φθάνει τους είκοσι.

Για άγνωστους λόγους, οι απόγονοι των αρχαίων κατασκευαστών, γέμισαν τους ναούς αυτούς και τους κάλυψαν με άμμο, πριν από 8.000 χρόνια.

Μία απάντηση στο μυστήριο της λατρείας των ναών αυτών έδωσε ο Giulo Magli του Πολυτεχνείου του Μιλάνου (Politecnico di Milano), ο οποίος εξειδικεύεται στην Αρχαιο-αστρονομία. Ο Magli μελετώντας τις αρχαίες αυτές δομές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ναοί είχαν αντικείμενο λατρείας το αστέρι Σείριος και ότι το αστέρι αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον γήινο ουρανό πριν από περίπου 11.500 χρόνια.

Η φωτεινότητά του, στο νυχτερινό ουρανό, κατείχε την τέταρτη σειρά μετά τη Σελήνη, την Αφροδίτη και τον Δία. Έτσι η εμφάνιση του Σείριου, ενδέχεται, να προκάλεσε ισχυρή εντύπωση στους ανθρώπους της νεολιθικής εποχής, όπως αναφέρει το pyli-apokalypseis.

Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή, οι επιστήμονες έχουν καθορίσει την κίνηση του Σείριου από την εμφάνιση του στον ουρανό και στη συνέχεια συνέκριναν τα δεδομένα που προκύπτουν με τις γεωγραφικές συντεταγμένες του Γκομπεκλί Τεπέ.

Αποδείχθηκε ότι, υπάρχει μια νοητή ευθεία γραμμή μεταξύ του αστεριού και του κεντρικού σημείου του κάθε ναού, όταν ο Σείριος εμφανίζεται στον ορίζοντα. Αυτό συνέβη σε κάθε ιερό στις σχετικές ημερομηνίες πριν 9100, 8750 και 8300 χρόνια.

Εκείνο το οποίο εντυπωσιάζει στο αρχαιότατο ύψωμα των κυκλικών ναών, είναι η παντελής απουσία σημαδιών ή στοιχείων της γεωργίας.

Πιστεύεται ότι ο άνθρωπος της νεολιθικής εποχής πρώτα άρχισε να καλλιεργεί τη γη και να συντηρεί τα βοοειδή και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την κατασκευή χώρων λατρείας.

Το Γκομπεκλί Τεπέ είναι ένα μυστήριο και ίσως ανατρέπει ορισμένες θεωρίες.

«Για ελληνικούς υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, αγγλικά, υπότιτλοι, αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά»


Πηγή 

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/

Ελλάνια Διάνθη:

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΣΑΣ

Η Άλωση της Τριπολιτσάς

Από τις κορυφαίες στιγμές της Επανάστασης του '21, κατά την οποία αναδείχθηκε ο στρατηγικός νους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Από τις πρώτες μέρες του εθνικού ξεσηκωμού, ο Κολοκοτρώνης είχε συλλάβει την ιδέα της πολιορκίας και της άλωσης της Τριπολιτσάς (σημερινής Τρίπολης), επειδή κατείχε στρατηγική θέση και ήταν το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Μοριά. Στην Τριπολιτσά είχε την έδρα του ο Μόρα-Βαλεσί, ο στρατιωτικός διοικητής της Πελοποννήσου, με όλο το χαρέμι και τα πλούτη του, εκεί ζούσε ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου και την υπερασπιζόταν σημαντικός αριθμός ενόπλων σωμάτων. Με λίγα λόγια ήταν μια επικίνδυνη εχθρική εστία, η οποία εάν δεν εξουδετερωνόταν θα ήταν μια διαρκής απειλή για τις επαναστατημένες επαρχίες της Πελοποννήσου.
Η στρατηγική σύλληψη του Κολοκοτρώνη δεν έγινε αμέσως αποδεκτή, επειδή προϋπέθετε οργανωμένο στρατό, που δεν υπήρχε. Ο Κολοκοτρώνης με επιμονή και πειστικότητα αντέστρεψε το αρνητικό για την άποψή του κλίμα μεταξύ των οπλαρχηγών κι έτσι στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε ο αποκλεισμός της Τριπολιτσάς σε πρώτη φάση, ώστε να διακοπεί κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και εφοδιασμού της πόλης. Αρχιστράτηγος της επιχείρησης ορίσθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αλλά ιθύνων νους της ήταν ο Κολοκοτρώνης, το σχέδιο του οποίου τηρήθηκε κατά γράμμα.
Μέχρι τις αρχές Μαΐου του 1821 οι επαναστάτες είχαν περισώζει την Τριπολιτσά σ' ένα κύκλο που περιλάμβανε τις περιοχές Πάπαρι, Βλαχοκερασιά, Διάσελο, Αλωνίσταινα και Βέρβενα. Τότε έφθασε η πληροφορία ότι ο Μουσταφάμπεης με 3.500 άνδρες προερχόμενος από τα Γιάννινα είχε διασπάσει την πολιορκία από τα ανατολικά και είχε εισέλθει στην πόλη. Η επιχείρηση κινδύνευε, καθώς τις επόμενες μέρες τέθηκε σε καταδίωξη του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών που πολιορκούσαν την Τριπολιτσά. Οι δύο σημαντικές ήττες που υπέστη στο Βαλτέτσι(12 Μαΐου) και στα Δολιανά (18 Μαΐου), όχι μόνο αναπτέρωσαν το ηθικό στο ελληνικό στρατόπεδο, αλλά συνέβαλαν καταλυτικά στην Άλωση της Τριπολιτσάς.
Η δύναμη των πολιορκητών συνεχώς ενισχυόταν και τις παραμονές της Άλωσης είχε φθάσει τους 10.000 άνδρες. Ο κλοιός γύρω από την Τριπολιτσά έσφιγγε διαρκώς και η πόλη υπέφερε. Οι αποθήκες των τροφίμων είχαν σχεδόν αδειάσει, τα χρήματα είχαν εξαντληθεί και οι αρρώστιες θέριζαν. Στην πόλη υπήρχαν 35.000 ψυχές, Τούρκοι, Χριστιανοί, Αλβανοί και Εβραίοι.
Τότε ο Κολοκοτρώνης συνέλαβε την ιδέα να κατασκευαστεί περιφερειακή τάφρος γύρω από την πόλη για να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή των πολιορκημένων. Η τάφρος κατασκευάστηκε ταχύτατα από τους χωρικούς και η όλη τοποθεσία ονομάστηκε Γράνα. Γύρω και πίσω από αυτή τοποθετήθηκαν τα τέσσερα ελληνικά σώματα, με επικεφαλής τους Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Γιατράκο και Αναγνωσταρά. Οι επαναστάτες είχαν στη διάθεσή τους ένα παμπάλαιο κανόνι και οι πολιορκούμενοι 30.
Απόντος του Μόρα-Βαλεσί, Χουρσίτ Πασά, ο Μουσταφάμπεης, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην πόλη, αντιλήφθηκε γρήγορα την κίνηση του Κολοκοτρώνη και στις 18 Αυγούστου ενήργησε επίθεση με ιππικό για να διασπάσει τον κλοιό των Ελλήνων. Απέτυχε και οι δυνάμεις του επέστρεψαν στην πόλη έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες. Μπέηδες και αγάδες άρχισαν τότε να συσκέπτονται για τους όρους της παράδοσης, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.
Όμως τους πρόλαβε ένας απλός στρατιώτης, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα Παρασκευή, μαζί με δύο συντρόφους του αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης που έφθαναν τα πεντέμισι μέτρα ύψος και εισήλθε στην Τριπολιτσά, εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον φύλακα του προμαχώνα. Αφού τον εξουδετέρωσε, άνοιξε την Πύλη του Μυστρά και οι έλληνες επαναστάτες εισόρμησαν στην πόλη. Οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν, χωρίς επιτυχία, επί δίωρο.
Επακολούθησε άγρια σφαγή του πληθυσμού και πρωτοφανές πλιάτσικο. Μάταια οι οπλαρχηγοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τους μαινόμενους επαναστάτες. «Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης.
Η εκδικητική μανία των επαναστατών εκδηλώθηκε όχι μόνο σε βάρος των Τούρκων, αλλά και των Εβραίων που είχαν δείξει εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, και των Ελλήνων που είχαν χαρακτηριστεί τουρκολάτρες, όπως ο πρόκριτος Σωτήρης Κουγιάς. Αντίθετα, οι Αλβανοί της Τριπολιτσάς αποχώρησαν συντεταγμένα με τη συνοδεία ελλήνων μαχητών, καθώς είχαν έλθει σε συμφωνία με τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη.
Η Άλωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, εκτός των φρουρίων, Πατρών, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν στενά.
https://www.sansimera.gr/

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΝΤΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ " ΚΑΟΥ ΜΠΟΫ " .

Αντίο οικονομία του «Κάου Μπόυ»

Η ανισότητα στις βιομηχανικές χώρες έχει αυξηθεί σημαντικά, ταυτόχρονα και το οικολογικό αποτύπωμα. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτή τη κακο-τοπία. Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι και το κυρίαρχο δόγμα της οικονομίας, τα οικονομικά που είναι προσανατολισμένα στη νεοκλασική θεωρία.
Αυτή υποτιμά συστηματικά τον ρόλο της ενέργειας στην οικονομική διαδικασία. Θεωρεί τους νόμους της αγοράς σαν φυσικούς νόμους. Επομένως, η αγορά είναι αποτελεσματική όσο και η φύση. Βγάζει έξω από αυτούς τους νόμους, σε μεγάλο βαθμό, το ζήτημα της οικονομικής ισχύος. Για αυτήν η παραπέρα ανάπτυξη είναι η λύση όλων των προβλημάτων. Έχουμε ανεργία; Χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη! Στασιμότητα στα εισοδήματα; Η οικονομία πρέπει να αναπτυχθεί περισσότερο! Αναγκαία η προστασία του περιβάλλοντος; Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με περισσότερη ανάπτυξη! Η ανάπτυξη, όπως ισχυρίζεται, είναι η πηγή της ευημερίας μας.

Πιθανώς αυτό να ίσχυε μερικώς στο παρελθόν. Το 2017, ωστόσο, δεν χρειάζεται να είναι κανένας διαστημικός επιστήμονας για να δει και να καταλάβει ότι η οικονομία της «ανάπτυξης» είναι βαθιά αντιοικονομική, από μακροπρόθεσμη σκοπιά. Υπονομεύει τα θεμέλιά της, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθεται. Το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα είναι τυφλό σε σχέση με τα βιοφυσικά θεμέλια της οικονομίας. Για πολλούς οικονομολόγους που το ασπάζονται, ζούμε ακόμα σε μια οικονομία των Καουμπόυδων (Kenneth Boulding), που τότε επεκτείνονταν στην αμερικάνικη «άγρια δύση». Δεν υπάρχουν όρια, μόνο μεγάλη, αχρησιμοποίητη γη. Μια τέτοια καουμπόυκη οικονομία κατακτά περιοχές, τις σκάβει και τις αλέθει κυριολεκτικά. Μετά συνεχίζει πάντα το ίδιο πηγαίνοντας παραπέρα. Ωστόσο, με την παγκοσμιοποίηση, αυξάνει η συνειδητοποίηση ότι η γη είναι στρογγυλή – και ότι αργότερα θα συναντήσει πάλι τις μολυσμένες περιοχές που άφησε πίσω της. Η στρατηγική «εξωτερικοποίησης» του κόστους που ακολουθεί-με την έννοια ότι αναθέτει στην κοινωνία να πληρώσει ή να αποκαταστήσει τις κοινωνικές και οικολογικές ζημιές-δεν θα λειτουργεί για όλη την αιωνιότητα.

Ακόμα κι αν ακούγεται σκληρό και είναι ίσως υπερβολικό: η φύση εξακολουθεί να εμφανίζεται για πολλούς συναδέλφους του κυρίαρχου δόγματος, ως αποθήκη δωρεάν πόρων. Τέτοιες ιδέες και απόψεις είναι πλέον παρωχημένες και ανήκουν στο χθες.
Παρά αυτές τις αδυναμίες, τα νεοκλασικά οικονομικά, προσανατολισμένα στις προτάσεις ενός Gary Becker ή ενός James Buchanan, κατάφεραν να αποικίσουν πολλές άλλες επιστήμες. Ένα παράδειγμα (μεταξύ πολλών) είναι οι επιστήμες της εκπαίδευσης. Εκεί, για σχεδόν 20 χρόνια, προσανατολίζεται κανείς σε οικονομικά κριτήρια με τη μορφή » της αποτελεσματικής κατεύθυνσης», «των ικανοτήτων» και των «αποτελεσμάτων PISA», φαινομενικά αβλαβή- αλλά στην πραγματικότητα έχουν μετασχηματίσει βαθιά τον τομέα της εκπαίδευσης. Δεν πρόκειται πλέον για εκπαίδευση με την έννοια του Humboldt, αλλά για παραγωγή και διάθεση ευέλικτου ανθρώπινου κεφαλαίου [1]
Μερικοί εκπρόσωποι των κυρίαρχων οικονομικών παρουσιάζουν ευχαρίστως τον εαυτό τους ως οικουμενικούς επιστήμονες, αλλά δεν είναι. Η εξειδικευμένη τους έρευνα μπορεί να είναι θεμιτή σε έναν τομέα, αλλά το νόημά της είναι περιορισμένο: αναφέρεται μόνο σε αριθμούς, ισορροπίες και τιμές, δηλαδή σε ποσοτικοποιημένα μετρήσιμα μεγέθη. Αυτό οδηγεί στο γεγονός ότι πολλά οικονομικά μοντέλα, τα οποία χρησιμοποιούνται για συμβουλές στην πολιτική πρακτική, υπολείπονται πολύ από την πραγματικότητα.
Οποιαδήποτε εστίαση στην ποσότητα, πιο έντονα: οποιοδήποτε «έλλειμμα αξίας», δεν ήταν πάντα χαρακτηριστικό της οικονομικής επιστήμης.
Οι κλασικοί της οικονομίας όπως ο Adam Smith, ο David Ricardo, ο John Stuart Mill, αλλά και ο Karl Marx και άλλοι στοχαστές του 18ου και 19ου αιώνα, διατύπωσαν θεωρίες με ηθικο-φιλοσοφικό υπόβαθρο. Ήταν οικονομολόγοι, αλλά και (κοινωνικοί) φιλόσοφοι. Ρωτούσαν: Γιατί υπάρχει η οικονομία; Ποιος κερδίζει χρήματα; Και γιατί; Είναι αυτό δίκαιο;
Τα ηθικά θεμέλια της οικονομίας χάθηκαν περισσότερο στο πέρασμα από τον 19ο στον 20ό αιώνα. Για τους νεοκλασικούς, όπως ο Alfred Marshall, Léon Walras ή William Stanley και Jevons, η κοινωνικο-φιλοσοφική στιγμή δεν παίζει πλέον κανένα ρόλο. Είδαν τα οικονομικά ως μια απόλυτη επιστήμη, όπως τις φυσικές επιστήμες. Ιδιαίτερα η φυσική και κυρίως εδώ το έργο του Νεύτωνα, εντυπωσίασαν τους νεοκλασικούς. Οι Walras και Jevons δεν ήταν μόνο οικονομολόγοι, είχαν σπουδάσει επίσης φυσική. Ανάλογα με ένα μηχανικό σύστημα που είναι συνεχώς εν κινήσει, κατάλαβαν και τα οικονομικά ως έναν κύκλο κατανάλωσης και παραγωγής, ο οποίος έμπαινε σε ισορροπία από τις τιμές. Οι νόμοι της αγοράς υποτίθεται ότι είναι καθολικά έγκυροι. Όπως ο νόμος της βαρύτητας. Δεν μπορεί να είναι κανείς εναντίον τους. Η ηθική δεν είχε πλέον θέση σε αυτό το σύστημα. Περιορίζεται κανείς στο να περιγράφει τα συγκεκριμένα θέματα ή γεγονότα, χωρίς να τα αμφισβητεί, χωρίς να τα αξιολογεί. Αναπόφευκτα, μια τέτοια στάση οδηγεί σε σκοτεινές περιοχές, στις οποίες το σύντομο αυτό άρθρο ιστολογίου, μόνο σε μερικές λίγες παραδειγματικές περιπτώσεις μπορούσε να αναφερθεί .
Σήμερα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συλλάβουμε μια κοινωνία στην οποία τα οικονομικά και η οικονομία γενικότερα να μπουν ξανά στην υπηρεσία του ανθρώπου. Πρόκειται, όπως επεσήμανε ο Serge Latouche, για τίποτα λιγότερο από την απο-αποικιοποίηση των ιδεών και την απο-οικονομικοποίηση της σκέψης, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο από τα θεμέλιά του. [2] Το πρώτο βήμα συνίσταται στο να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά, ώστε να μπορούν να γίνουν διαφορετικά.

[1]. Για εμβάθυνση, συνιστάται: Krautz, Jochen: Ware Bildung: Schule und Universität unter dem Diktat der Ökonomie, München 2011 (Αληθινή Εκπαίδευση: Σχολείο και Πανεπιστήμιο υπό υπαγόρευση της Οικονομίας, Μόναχο 2011).
[2]. Βλέπε: Latouche, Serge: Survivre au développement(Επιβράβευση της ανάπτυξης), Παρίσι 2004, σ. 115
.

Μετάφραση: Γιώργος Κολέμπας


Ο συγγραφέας του άρθρου Norbert Nicoll είναι διδάκτωρ της πολιτικής επιστήμης και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Duisburg-Essen για την αειφόρο ανάπτυξη. Ως συγγραφέας δοκιμίων και μέλος της Attac, τον απασχολεί επίσης το ζήτημα της μελλοντικής βιωσιμότητας των δυτικών κοινωνιών. Εκτός των άλλων έχει γράψει και το βιβλίο: Adieu, Wachstum! (Αντίο Ανάπτυξη), Tectum Verlag 2016

http://www.apenantioxthi.com/

ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Το τελευταίο του βιβλίο, ο Αλγερινός συγγραφέας Ζαν Μισέλ Γκενασιά,  το αφιερώνει στις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του μεγάλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ που κλείνουν με την αυτοκτονία του. Αλλά αυτοκτόνησε πράγματι ο Βάν Γκογκ ή υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για το θάνατό του; Μια εκδοχή πιο ρομαντική αλλά ενδεχομένως και πιο πιστευτή.
Στο βιβλίο «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, σε μετάφραση Ειρήνης Αποστολάκη, ο Γκενασιά αναπλάθει ελεύθερα έναν από τους αληθινούς χαρακτήρες που βρισκόταν στο περιβάλλον του Βαν Γκογκ σ’ αυτό το τελευταίο στάδιο της ζωής του και τον βάζει στη θέση του αφηγητή. Ενός αφηγητή που δίνει μια άλλη διάσταση σε όσα ξέραμε μέχρι τώρα για τη ζωή, τον χαρακτήρα και τις συνθήκες θανάτου του μεγάλου ζωγράφου.
Αφηγήτρια είναι η Μαργκερίτ Γκασέ η οποία σε μεγάλη πια ηλικία αισθάνεται την ανάγκη να καταγράψει την ‘αλήθεια’ όπως αυτή την έζησε.
«Ανακαλώ τα όσα έχω ζήσει ως τώρα, με τρόπο τόσο αποστασιοποιημένο, τόσο κλινικό, λες και πρόκειται για τη ζωή κάποιου άλλου. Το ημερολόγιο αυτό είναι η προσωπική μου μαρτυρία. Ο δικός μου τρόπος να προσεγγίσω όσο γίνεται την αλήθεια, την οποία μόνο εγώ γνωρίζω. Δεν θα  παραλείψω, ούτε θα αποκρύψω στοιχεία. Αντίθετα, θέλω να αφιερώσω τον ελάχιστο χρόνο και τις δυνάμεις που μου απομένουν στο να καταρρίψω συσσωρευμένα, βαθιά ριζωμένα ψεύδη, μέχρι να φτάσω στην επίσημη εκδοχή που θα τον δικαιώσει, όπως άλλωστε αξίζει όχι μόνο στον ίδιο, αλλά στον καθένα. Πόσοι και πόσοι δεν αρκέστηκαν στο να συντηρούν ένα σωρό κουτσομπολιά και μυθεύματα που, ενώ σίγουρα άρεσαν και συγκινούσαν, δεν είχαν καμία βάση. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά η αποκατάσταση της αλήθειας. Δεν θα τη διαστρεβλώσω, ούτε θα επιχειρήσω να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, να ελαφρύνω τη θέση μου ή να συντηρήσω κάποιο μύθο» σελ. 12-13
Στο χωριό Ωβέρ-συρ-Ουάζ, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, καταφεύγει ο Βαν Γκογκ τον Μάρτιο του 1890, προκειμένου να αναρρώσει πλήρως από τις κρίσεις που τον οδήγησαν να νοσηλευτεί στο Σαιν Ρεμύ ντε Προβάνς. Εκεί συναντά τον γιατρό Γκασέπου έχει τη φήμη του φιλότεχνου και ο οποίος αναλαμβάνει να τον κουράρει μετά από παράκληση του Πισαρό.
«…. Γνώρισα τον γιατρό Γκασέ, ο οποίος μου έδωσε την εντύπωση ενός κατά βάθος εκκεντρικού ανθρώπου που, προφανώς, η ιδιότητα του γιατρού τον βοηθά να δείχνει ισορροπημένος και να καταπολεμά την ψυχική διαταραχή από την οποία είναι βέβαιο ότι πάσχει εξίσου με εμένα……» σελ. 82
Η Μαρκερίτ, η δεκαεννιάχρονη κόρη του γιατρού, ζει στην Ωβέρ εγκλωβισμένη  από τον καθωσπρεπισμό της επαρχιακής κοινωνίας και τη στενοκεφαλιά του πατέρα της. Μεγαλωμένη σ’ ένα σπίτι  όπου δεν υπάρχει αγάπη, με ένα πατέρα τυραννικό και έναν αδελφό με αδύναμο χαρακτήρα, αναζητά τρόπο να επαναστατήσει και να αποτινάξει τον ζυγό του πατέρα της για να ακολουθήσει το όνειρό της. Η Μαργκερίτ ονειρεύεται να φύγει από το σπίτι και να πάει στην Αμερική για να γίνει ζωγράφος, κάτι που δεν ήταν αποδεκτό εκείνη την εποχή, αφού οι γυναίκες δεν γίνονται δεκτές στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Με την άφιξη του Βαν Γκόγκ όμως στην Ωβέρ, τα όνειρα της Μαργκερίτ μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα αφού εκείνη γοητεύεται από τον ζωγράφο, το πάθος για την τέχνη του και τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του.
Η Μαργκερίτ – που θυμίζει αρκετά Βιρτζίνια Γουλφ – είναι μια επαναστάτρια σε μια εποχή που τα κορίτσια είχαν μόνο σκοπό να κάνουν έναν καλό γάμο. Ο Γκενασιά μέσω της Μαργκερίτ καταγράφει τη θέση της γυναίκας στα τέλη του 19ου αιώνα.
Σαν μαγεμένη τον ακολουθεί στις βόλτες του στις εξοχές της περιοχής όπου απαθανατίζει με μανία τις αχυρένιες σκεπές των αγροικιών, τις θημωνιές, τα σιταροχώραφα και τους κήπους της γαλλικής υπαίθρου. Η Μαργκερίτ αντιλαμβάνεται τη δημιουργική δύναμη του καλλιτέχνη στον τρόπο που ζωγραφίζει και αισθάνεται την ομορφιά όπως εκφράζεται στους πίνακές του. Σύντομα δημιουργείται μεταξύ τους μια παθιασμένη σχέση που την οδηγεί να παραβλέψει τα κοινωνικά πρέπει και να γίνει ερωμένη του.
«Η σοφίτα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν βυθισμένη στο μισοσκόταδο, έλαμψε ξαφνικά. Μια ακτίνα φωτός, που μπήκε ως δια μαγείας, φώτισε το καβαλέτο. Αυτό που είδα μπροστά μου με άφησε άφωνη. Ένας πίνακας που αναπαριστούσε τα σπίτια των χωρικών, με τις αχυροσκεπές τους να μπλέκονται μέσα στα πράσινα λιβάδια, και στο βάθος δέντρα σε βαθυπράσινη απόχρωση να παραδίδονται σε ένα ξέφρενο βαλς, ένα βαλς γεμάτο ζωή, σε πλήρη αρμονία με τον ουρανό, που ήταν γεμάτος γαλάζια σύννεφα…..» σελ. 118
Ο Βαν Γκογκ περιγράφεται στο βιβλίο σαν ένας άνθρωπος παθιασμένος με την τέχνη του αλλά όχι και διανοητικά ασταθής. Ο άνθρωπος που γνωρίζει ο αναγνώστης στο βιβλίο διαφέρει αρκετά από αυτόν που έχει γνωρίσει στα διάφορα βιογραφικά σημειώματα που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς. Ο Βαν Γκογκ του Γκενασιά είναι ενεργητικός και ενθουσιώδης, αγαπάει την ελευθερία και αποφεύγει τις δεσμεύσεις. Είναι ταγμένος στην τέχνη του και δεν υπάρχει χώρος στη ζωή του για τίποτα άλλο.
Μέσα από άρθρα εφημερίδων της εποχής και επιστολές – κυρίως μεταξύ του Βαν Γκογκ με τον αδελφό του – που παρεμβάλονται στην αφήγηση της Μαργκερίτ ο αναγνώστης σχηματίζει μια πιο σαφή εικόνα για την εποχή, τις κοινωνικές προκαταλήψεις, την σκληρή υποδοχή των ιμπρεσιονιστών από τους κριτικούς της εποχής αλλά και τη θέση της γυναίκας στη Γαλλία του 19ου αιώνα.
Ο Γκενασιά, με το πρόσχημα της ρομαντικής ιστορίας, δίνει μια άλλη εκδοχή για το θάνατο του Βαν Γκογκ. Επίσης θέτει θέμα αυθεντικότητας για κάποιους από τους πίνακές του και δίνει τις ανάλογες απαντήσεις αλλά καλό θα ήταν να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι τελικά «το Βαλς των δέντρων και του Ουρανού» είναι ένα μυθιστόρημα και ο συγγραφέας δεν υπήρξε μάρτυρας των γεγονότων που αναφέρει.  Σε κάθε περίπτωση όμως ο ισχυρισμός του αξίζει τουλάχιστον μια δεύτερη σκέψη αν όχι επιμελή διερεύνηση.

Εκδόσεις : ΠΟΛΙΣ
https://passepartoutreading.wordpress.com/

ΜΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ του Σωτήρη Χιλλ Ψυχολόγου

ΜΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Ένα τεχνητό και ένα ανθρώπινο χέρι ακουμπιούνται

Υπάρχει ένα "ρεύμα" που γίνεται όλο και πιο έντονο και μέσα από το διαδίκτυο μπορείς να το εντοπίσεις, αρκεί να ξέρεις πού να κοιτάξεις!!
Νέο-Φιλόσοφοι, φουτουριστές, γκουρού, εναλλακτικοί πνευματικοί διδάσκαλοι και άλλοι ανοίγουν νέους ορίζοντες. Μιλούν για εναλλακτικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας, της συνειδητότητας, της ίδιας της ζωής, και μια σχετικά νέα λέξη και έννοια εμφανίζεται όλο και πιο συχνά!!
Αρχικά τη συναντήσαμε σε κόμικς και σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τώρα δεν περιορίζεται μόνον εκεί, πρόκειται για τον μετα-άνθρωπο (posthuman)!!
Μιλούμε πια για την εξέλιξη του σημερινού ανθρώπου σε ένα νέο είδος πιο ανθεκτικό και πιο προσαρμόσιμο σε νέα δεδομένα, χωρίς σύνορα, καταγωγή, εθνικότητα ή θρήσκευμα.
Είναι ένα υβρίδιο με την κορυφαία τεχνολογία να αποτελεί κομμάτι του εαυτού του (transhumanism), αλλά να μην περιορίζεται μόνο σε αυτό.
Είναι ο πολίτης του κόσμου, και όπως όλοι οι υπόλοιποι έχει έναν κοινό σκοπό, αυτόν της επιβίωσης, αρχικά στον "δικό" του κόσμο και στην συνέχεια όπου αλλού καταφέρει να φτάσει.
Η διαιώνιση του είδους αποκτά νέο θεωρητικό και πρακτικό πλαίσιο, και δε μένει μόνο στη βιολογική αναπαραγωγή και αυτοσυντήρηση. Τα νέα δεδομένα που εμφανίζονται και σιγά σιγά θα γίνονται όλο και πιο απαιτητικά καλούν για μια μετεξέλιξη του είδους σε ένα όν που πρέπει να ξεπεράσει τα σημερινά σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, συναισθηματικά και κοινωνικο-φιλοσοφικά του όρια!!
Στοχαστές της εποχής μας έχουν υπονοήσει ή έχουν μιλήσει ευθέως για αυτά τα θέματα ή παραπλήσια...
"Η τεχνολογία μας, οι μηχανές μας είναι μέρος της ανθρωπότητας. Τα δημιουργήσαμε για να εξελίξουμε εμάς, και αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς σαν ανθρώπινο είδος." (Ray Kurzweil)
"Δημιουργήσαμε τα εργαλεία τα οποία με την σειρά τους ανακατασκευάζουν εμάς." (Marshall McLuhan)
"Όλα όσα σχεδιάζουμε μας σχεδιάζουν πίσω." (Jason Silva)
Η εξέλιξη στον μετα-άνθρωπο προχωράει μέσα από την αλληλεπίδραση του δημιουργού με τη δημιουργία του και μέσα από την εναλλακτική κατανόηση της πραγματικότητας, με γνώμονα τη μοναδικότητα του καθενός μέσα σε ένα κοινό χώρο-χρόνο, το τώρα!!
Ζούμε τελικά σε ένα Matrix; Και αν όχι, ποιά είναι η πραγματικότητα - η αλήθεια; Μια καθολικά, κοινά αποδεκτή παγκόσμια αλήθεια!! Μήπως το μόνο πραγματικό και αληθινό είναι ο εαυτός μας στο εδώ και τώρα;
Ερωτήματα ... ερωτήματα με πάμπολλες και διαφορετικές απαντήσεις. Ίσως εκεί να είναι η "μαγεία" του ανθρώπινου είδους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανεξάρτητα αν ο άνθρωπος είναι δημιουργία ενός Θεού ή είναι φτιαγμένος από αστρόσκονη ή δημιουργία οποιασδήποτε άλλης διαδικασίας, είναι φτιαγμένος να επιβιώνει και να εξελίσσεται, και το επόμενο εξελικτικό στάδιο αυτού είναι ο μετα-άνθρωπος!!
Σε πολλούς όλο αυτό μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σε άλλους ως κάτι τρομακτικό και όχι ευπρόσδεκτο και σε άλλους ως κάτι συναρπαστικό και καλοδεχούμενο.
Αν μη τι άλλο σαν θεωρία και προσέγγιση έχει ενδιαφέρον, και μπορούμε σαν απλοί θεατές να παρακολουθήσουμε τη συνέχεια (παθητικά) ή μπορούμε (ενεργητικά) να συνδιαμορφώσουμε τη συνέχεια και να δώσουμε επιτέλους ένα πραγματικό νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη!!
Σωτήρης Χιλλ
Ψυχολόγος
http://www.macroskopio.gr/el

Στον Βόλο το ιερό λείψανο του Αγ. Νεκταρίου

  Στον Βόλο το ιερό λείψανο του Αγ. Νεκταρίου Το Τίμιο Ιερό Λείψανο του Αγίου Νεκταρίου, του Επισκόπου Πενταπόλεως υποδέχεται μεθαύριο Δευτέ...