Κλέφτρα η θάλασσα

 Βεατρίκη Α

Είπα να μιλήσω για την θάλασσα, την κλέφτρα. Και, για τους κλεμμένους από δαύτη, τους ζωντανούς και τους πνιγμένους.. 

Είπα να μιλήσω για τους θαλασσοπνιγμένους, για κείνους που δεν τους έκλαψε κανείς και για τους άλλους που είχαν αγαπημένους τους  πέρα στην στεριά. Κι ήταν η άσπλαχνη η κλέφτρα τους, η θάλασσα,  αυτή που πικρό ποτήρι τους έδωσε να πιούν σαν πήρε τους ανθρώπους τους με βιά, δικούς της στο βυθό της,  και εκείνοι μείναν’ μάταια να τους προσμένουν πίσω ναρθούν κοντά τους ζωντανοί, είτε να ξέρουν γιαυτούς πως θαλασσοπνιγήκαν, να τους κλάψουν τουλάχιστον για νεκρούς κι όχι για χαμένους….

Είπα να μιλήσω και για τους εραστές της.  Πως τους γητεύει  η κλέφτρα κείνους που λαίμαργα τους θέλει και κείνοι αφημένοι στην αγκαλιά της, δικοί της από τα πλανέματά της γινωμένοι- θαρρώντας τάχατες από επιλογή- μένουν να κοιμούνται αιώνια στο βυθό της ..

Μα νάταν η Θάλασσα,  κλέφτρα ανθρώπων μοναχά..Ολόκληρους πολιτισμούς πόντισε στον βυθό της. Κι απ’ αυτούς, λίγους έχουμε  ως τα τώρα βρει και για ακόμη λιγότερους έχουμε μάθει πως υπήρχαν..Η Λήθη που φέρνει η θάλασσα, η κλέφτρα. Να μην ξέρουμε τίποτε μαθές για τα κλεμμένα και τα ποντισμένα της..Αυτό θέλει. Ούτε καν να μάθουμε πως κάποτε υπήρχαν….

Α! Είναι κι άλλα που κλέβει η πανούργα.. Κρατάει, λένε, εφτασφράγιστα δικές της, τις μυστικές αγάπες των ανθρώπων.. Πολλά, πολλά τα κρυμμένα μυστικά της. Τα φυλάει στον δικό της τον κόσμο, κυρίαρχη όπου είναι.

Θαλασσοέρωτες, τραγικοί κι άκαρποι, απώλειες ανθρώπινες κι άλλες στα βάθη της, μυστικά χαμένα στο βυθό της, πένθη ψυχής ολούθε της σπαρμένα.  Και, κλέφτρα ολουνών τους, η θάλασσα! Από τους ανιστόρητους χρόνους ως τα σήμερα. Ένας ολάκερος κόσμος από ψυχές ζωντανών και θαλασσοπνιγμένων που τις έκλεψε για πάντα στα βαθειά της νερά..

 Ξένοι, οι ανθρώποι για την θάλασσα και ας την ερωτεύτηκαν πολλοί.. Έτσι ήταν και έτσι είναι. Αυτή έχει τον δικό της κόσμο μέσα της και τους δικούς της τους Κανόνες.. Κι ας δείχνει άστατη για μας. Είναι π’ απλώνεται ήρεμη και κρουσταλλένια να μας παρατηρεί,  καθώς κι εμείς εκείνην, να πιστέψουμε πως μας καλοδέχεται κι ύστερα να που ανταριάζει σαν από το πουθενά και παίρνει μαζί της πολλούς από τους ταξιδευτές της.

Η θάλασσα, αυτό το Κυρίαρχο, το ανήμερο Θεριό. Κι ύστερα να, η αλμυρή γητεύτρα των ανοιχτών οριζόντων  και των ταξιδευτών της που γυρίζει να λέει πως αυτή είναι αθώα για όσα δεινά μας προκαλεί, πως είναι ο άνεμος που στ’ αλήθεια φταίει και την οργιάζει..Πως είναι αυτός, ο κυρίαρχος σε αυτήν..

Κι έπειτα, μας καλεί να την ταξιδέψουμε και πάλι, να μας πάει- μας τάζει- σε άλλα μέρη, να μας δείξει τόπους κρυφούς κι άγνωστους, είτε μέσα της, είτε στις άκριές της. Από τις αρχές του κόσμου των ανθρώπων,  έχει η θάλασσα και το λέει πως ξέρει για το πριν τους, για το τώρα και το μετά τους.. Λένε αλήθειες τα προαιώνια τα θεριά.. Και είναι πολλοί μες στους καιρούς, που τα τολμήσανε τα ταξίδια αυτά, γιατί η ψυχή τους «δεν ήταν μικρή», η πίστη τους δυνατή  και η πεθυμιά τους, για τον πλούτο, την εξουσία, την ανακάλυψη, για το ταξίδι το ίδιο κι ακόμη πιο πολύ η ανάγκη των πολλών για την επιβίωση με το φευγιό, ακόμη πιο δυνατή και πιο μεγάλη..

Αναφορές μου, για τα θαλασσινά ταξίδια των ανθρώπων, για όποιους λόγους και αν τα έκαναν στο πέρασμα των αιώνων ως τους καιρούς μας των μεγάλων μεταναστεύσεων και ανακατατάξεων, για όσα η θάλασσα τους έδειξε, για κείνα που εκείνη τους έδωσε και άλλα που τους πήρε πίσω, για τους ταξιδευτές, τους πνιγμένους, για τους παραδομένους σ’ αυτήν,  ένα ποίημα κι ένα τραγούδι, από μια χώρα θαλασσοβρεγμένη και θαλασσοκράτειρα παλιά, την Πορτογαλία.

Από την Πορτογαλία στην Ιβηρική χερσόνησο της γηραιάς Ηπείρου που έχει στα πόδια της τον μεγάλο ωκεανό και τα λυπητερά τραγούδια. Την όμορφη την χώρα με την μεγάλη προϊστορία και την σημαντική ιστορία. Επί έξι κοντά αιώνες, η Πορτογαλία ήταν η πρώτη κυρίαρχη ναυτική αυτοκρατορία του Κόσμου μας με αποικίες σ’ όλο τον κόσμο- σ’ αυτόν που ήδη ήξεραν και σε εκείνον που εκείνη ανακάλυψε.  Τότε, οι μεγάλοι ωκεανοί και οι πλατειές θάλασσες γίνανε η μεγάλη πορτογαλική Θάλασσα. Είναι η χώρα με τους σπουδαίους θαλασσοπόρους εξερευνητές και ποντοπόρους της καταχτητές του κόσμου μας,  όπως τους Infante D. Henrique, Gil Eanes, Vasco da Gama, Fernão de Magalhães κι’ άλλους ξακουστούς,  π’ ανοίξαν’ νέους,  αδιάβατους ως τότε θαλάσσιους δρόμους για τόπους μακρινούς και ανήκουστους. Με  κείνους που διασχίζανε βαθειές και άγνωστες θάλασσες με  κρυμμένους τόπους στις άκρες τους και  ύστερα στους βυθούς τους,  ίσα για το πλάτεμα του νου και της γνώσης και με τους άλλους της, τους εραστές των θαλασσών που από πάντα υπήρχανε παντού στον κόσμο. Και, έπειτα από τα τότε,  ήρθαν οι καιροί που η Πορτογαλία ξέμεινε χώρα μικρή,  με τις ελάχιστες πια αποικίες, που της μείναν’ σαν μέρος της μα μακρινό, με τον λιγοστό  τον λαό της, κι απ’ αυτούς, πολλοί οι ναυτικοί της και οι ναυτιλλόμενοι από ανάγκη επιβίωσης,  πιο πολλοί οι απλοί ψαράδες της, καθώς και και οι  φτωχοί και πεινασμένοι της. Και που τα μελαγχολικά τα τραγούδια της έγιναν το σύμβολό της.

Πολλοί, λοιπόν, οι της Πορτογαλίας που ταξίδεψαν από τα χρόνια τα παλιά, μες από την θάλασσα και που  ‘γίναν οι πρωτοπόροι στις ανακαλύψεις και τις διαβάσεις των νέων υπερπόντιων θαλάσσιων δρόμων κι άλλων χωρών, άλλων πολιτισμών και αλλιώτικων φυσικών πραγμάτων..  Τέτοιοι όπως ήδη είπα,  οι θαλασσοπόροι της, οι εξερευνητές, μα και οι επιστήμονες, οι τυχοδιώκτες και οι φευγάτοι με πλοία και πλοιάρια από ανάγκη επιβίωσης (πρόσφυγες ή και παράνομοι), τέτοιοι οι καταχτητές για λογαριασμό της, επί  άλλων τόπων και λαών προς δόξα, επέκταση και περίσσιο πλούτο, δικό της και δικό τους, από τα ληστρικά τους καμώματα, μα όχι μόνον..

Χάρις σ’ όλους αυτούς, τους ζωντανούς που γύρισαν και και τους πνιγμένους που χαθήκαν στις θάλασσες,  έγινε ο άγνωστος ο κόσμος μας, γνωστός , με τα ωραία του, τα καλά του και τις ασχήμιες του. Χάρις σ’ αυτούς, το παρελθόν και το παρόν αλλού συνόρεψαν κι αλλού ενώθηκαν στο κάθε σήμερα ανά τους αιώνες.. Κάπως έτσι και η γνώση ταξίδεψε σ’ όλη την γη, δίνοντας πλούτο και στο πνεύμα, έτσι και μάθανε παντού οι ανθρώποι γιαυτήν ότι είναι στρογγυλή, έτσι και οι πολιτισμοί εμπλουτισμένοι ανορθώθηκαν.

 Για να μπορεθούν  όλα τούτα και άλλα πολλά, ήσαν πολύ περισσότεροι, δυσμέτρητοι, οι θαλασσοπνιγμένοι της, οι χαμένοι για πάντα στα καταραμένα τα νερά των θαλασσών, πως το λέει το ποίημα του Πεσσόα για το τρομερό το  ακρωτήρι Bojador στην δυτική Σαχάρα. (Μπορείτε να διαβάσετε γιαυτό πιο κάτω)

       Έτσι, μετά κείνους τους πρωτοπόρους, οι απανταχού της γης, όμοια σαν εκείνους τους παλιούς, περνώντας μέσα από τα θαλασσινά τους τα περάσματα, πασχίζουν ως τις μέρες μας να μάθουν τα καλοκρυμμένα μυστικά των θαλασσών και να ανακαλύψουν τόπους και μέσα της και άλλα πιο μακριά άκρια του κόσμου μας σ’αυτήν από όσα έχουν βρεθεί ως τα τώρα…..Και που ως τις μέρες μας, θαλασσοπνίγονται στον βυθό της, στις σπηλιές της στα βουνά και τις χαράδρες της.

     Έτσι έγινε κι η θάλασσα ήταν ανέκαθεν μες στην ζωή όλων, των παλιών και νεώτερων  θαλασσινών ως τα σήμερα, ένα μ’ αυτούς γινωμένη, πότε να τους καλοδέχεται και να τους δίνει απ΄την χάρη της, πότε να θεριεύει για να αποκλείσει από κείνα που ήθελε πάντα δικά της νάναι και άλλοτε η αχόρταγη απλά για να τους καταπιεί. Ηρωϊκός και επίπονος ανά τους αιώνες, ο αγώνας των ταξιδευτών των θαλασσών πάνω της και ύστερα μέσα της.. Έτσι ήταν και έτσι είναι..Και έρχεται πάντα  κι οργιάζει η θάλασσα, το θεριό,  και ξεσπά θανατερά σ’ όσους θαρρούν πως μπορούν να την καταχτήσουν και όσους δεν θα της δείξουν σεβασμό..Κι άλλοτε πάλι, καλοδέχεται στους κόλπους της, τις ψυχές και όσων κάναν’ την αποκοτιά να κάνουν σ’ αυτήν πολέμους αναμεταξύ τους  κι ας τους έπαιρνε εκείνη που και δεν τους ήθελε.. Αρκεί που απ’ αυτούς, άλλοι το διακινδύνευαν για τους ίδιους ή τόθελαν για τους άλλους ..

    Έτσι και μες από τέτοιους πολέμους των ανθρώπων στις θάλασσες, από τους καταχτητές των θαλασσών, από τους θαλασσοπόρους που τολμήσανε μ’ αυτούς ή χωρίς αυτούς για την εξερεύνηση, την γνώση, την επιβίωση ή και το κέρδος γινήκαν και οι αυτοκρατορίες των θαλασσών, πως τις ονόμασαν οι άνθρωποι για τις χώρες τους. Και αυτές δοξαστήκαν από τους λαούς τους κι απ’ τους άλλους για πόσο τους ήταν. Ύστερα γινήκαν μνήμη κι αναφορά προς τιμή ή απαξίωση. Ο,τι από τα δυο, αρκεί να μην παραπέσουν στην τρομερή την λήθη..

      Κι είναι όλοι αυτοί οι τελευταίοι που μιλάν’ μες από το παρακάτω θαυμάσιο ποίημα του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα. Του’ δωσε τον τίτλο «Mar Português» «Η  θάλασσα της Πορτογαλίας»  σε Τιμή και δόξα για κείνους τους Πορτογάλους θαλασσοπόρους καταχτητές και εξερευνητές που με τις ανακαλύψεις τους πλάτυναν την ανθρώπινη γνώση και φτειάξαν’ με πίστη και τόλμη, ενάντια στους κινδύνους, υπερβαίνοντας πόνους κι απώλειες, την πρώτη παγκόσμια αυτοκρατορία των θαλασσών.  Την Πορτογαλική αυτοκρατορία. Δείτε το διάσημο, το ποίημα αυτό στην φυσική του γλώσσα,, αποδοσμένο στην αγγλική από τον Alessandro Baruffi και στην ελληνική από μένα:

Ó mar salgado, quanto do teu sal São lágrimas de Portugal! Por te cruzarmos, quantas mães choraram, Quantos filhos em vão rezaram! Quantas noivas ficaram por casar Para que fosses nosso, ó mar! Valeu a pena? Tudo vale a pena Se a alma não é pequena. Quem quere passar além do Bojador Tem que passar além da dor. Deus ao mar o perigo e o abismo deu, Mas nele é que espelhou o céu.

Oh salty sea, how much of your salt Are tears of Portugal! To get across you, how many mothers cried, How many sons prayed in vain! How many brides were never to marry In order to make you ours, oh sea! Was it worth it?  Everything is worthy If the soul is not small. Who wants to go beyond Bojador* Must go beyond sufferance. God gave the sea peril and abyss, Yet upon it He also mirrored the sky.

Ω αλμυρή θάλασσα, πόσο από το αλάτι σου είναι τα δάκρυα της Πορτογαλίας! Για να σε διασχίσουμε, πόσες μανάδες θρήνησαν, πόσα παιδιά προσευχήθηκαν μάταια! Πόσες νύφες ξεμείναν’ χωρίς άντρα για να είμαστε δικοί σου, ω θάλασσα! Άξιζε τον κόπο; Το κάθε τιαξίζει αν η ψυχή σου δεν είναι μικρή. Όποιος θέλει να περάσει πέρα από το Bojador* πρέπει να περάσει πέρα από τον πόνο Ο θεός έδωσε στη θάλασσα τον κίνδυνο και την άβυσσο αλλά σ΄ αυτήν καθρεφτίζεται ο ουρανός

       Κι αν ο Πεσσόα μίλησε με την φωνή των Πορτογάλων θαλασσοπόρων, καταχτητών, εξερευνητών και ταξιδευτών, για δόξα, τιμή και τόλμη και μεγάλη ψυχή στα ταξίδια τα μακρινά και τα επίπονα σε θάλασσες απόρθητες, τα μελαγχολικά τραγούδια εκείνων που μείναν’ πίσω στην στεριά της θάλασσας της Πορτογαλίας δεν μιλάν’ ούτε για δόξα, ούτε για τόλμη σε εξερευνήσεις, παρά τραγουδούν σα σε μοιρολόι  για την μοίρα την κακιά, για την μάταια προσμονή εκείνων που περιμένουν ναρθούν από την θάλασσα, τραγουδούν  για κείνους που κείνη έκλεψε ή τους πλάνεψε η ερωμένη, τραγουδούν τον πόνο και τον θρήνο, την φτώχεια, την μοναξιά της αγάπης τους και για όλα τα χαμένα που νοσταλγούν.. Και βέβαια, τραγουδάν τον έρωτα και το  πάθος του, την αγάπη, την προσδοκία της, την τραγικότητά της. Και, στα τραγούδια τους η πορτογαλέζικη θάλασσα είναι κυρίαρχα παρούσα..

      Έτσι όμοια και με τους λαούς άλλων θαλασσόβρεχτων τόπων για τις δικές τους τις θάλασσες, τους πνιγμένους τους, τους έρωτές τους , την φτώχεια και τα όνειρά τους, την  ζωή και τον θάνατο. Από παλιά και ως τις μέρες μας.. Οι άνθρωποι του κόσμου μοιάζουν τόσο πολύ κι ας τους χωρίζουν αιώνες και τόποι..Και, έως τα σήμερα ταξιδεύουν στις θάλασσες και θαλασσοπνίγονται για τους ίδιους ή παρόμοιους και παραπλήσιους λόγους με τους παλιούς. Και, ως τα σήμερα κάνουν θαλάσσιους πολέμους, πειρατείες και επίσημους, και ακόμη τώρα μεταναστεύουν με πλοία και πλοιάρια πως οι παλιοί.. Και,  συνεχίζουν να ερωτεύονται οι εραστές την πλανεύτρα τη θάλασσα προδίνοντας κειές που αφήνουν πίσω.. Αναλογίες.. Η Ιστορία των ανθρώπων κάνει κύκλους, αιματηρούς και επίπονους. Έτσι και οι άνθρωποι του Κόσμου φτειάχνουν πάντα και τραγούδια λυπητερά,  και οι ποιητές τους μιλάν’ για αυτά στα ποιήματά τους. 

Fados,  αποκαλούν τα μελαγχολικά τους τραγούδια οι Πορτογάλοι. Πολλοί πολλοί λένε οτι κρατάν΄από τους σκλαβωμένους στις αποικίες τους στην Μαυριτανία και την Βραζιλία, σαν η Πορτογαλία ήταν η τρανή αυτοκρατορία κι άλλοι από πολύ πριν γίνει ο τόπος τους, κράτος ..Είπα και επέλεξα από αυτά, ένα νέο σχετικά,  υπέροχο ερωτικό τραγούδι fados* το «Cancao do Mar» αποδοσμένο από την Dulce Pontes.

Το τραγούδι αυτό «Cancao do Mar», εμπνευσμένο από τα μεσαιωνικά τροβαδούρικα τραγούδια αγάπης, μιλάει για έναν παθιασμένο από έρωτα ναυτικό που πήγε με την βάρκα του να χορέψει στα αφρισμένα νερά της αγριεμένης θάλασσας και  τότε εκείνη η θάλασσα που ξέρει τα μυστικά της καρδιάς των ανθρώπων και τις μυστικές τους αγάπες, βρυχόμενη του είπε οτι είναι εκεί όχι για να χορέψει μα επειδή εκείνος ήθελε να κλέψει μακρυά το απαράμιλλο φως από τα όμορφα μάτια της αγαπημένης του.

Κι ο άνθρωπος της θάλασσας τα είπε αυτά στην αγαπημένη του και την (προ) κάλεσε να πάει σε αυτόν για να μάθει η ίδια αν η θάλασσα έλεγε την αλήθεια. Να πάει κοντά του, να νοιώσει τον χορό της καρδιάς του και τότε αυτός – της υποσχέθηκε- οτι αν θα πάει να χορέψει με την βάρκα του, οτι δεν θα πάει πάλι εκεί που η θάλασσα είναι άγρια, ούτε και θα της μαρτυρούσε της θάλασσας ποτέ που πήγε να χαμογελάσει, να χορέψει, να ονειρευτεί, να ζήσει μαζί της.. Ακούστε το υπέροχο ερωτικό τραγούδι:

Οι στίχοι( lyrics) του τραγουδιού στα Πορτογαλικά, αγγλικά και ελληνικά ακολουθούν πιο κάτω.

1.Το ποίημα του μεγάλου ποιητή της Πορτογαλίας, Φερνάντο Πεσσόα με τον τίτλο  «Mar Português», «Η  θάλασσα της Πορτογαλίας»   πρωτοδημοσιεύτηκε το 1934, ένα χρόνο πριν ο ίδιος πεθάνει, και ήταν μέρος της πρώτης εν ζωή ποιητικής του συλλογής που φέρει τον τίτλο «Mensagem«( Το μήνυμα) Το βιβλίο αυτό των μικρών ποιημάτων έχει τρία μέρη: «Brazão», η Πορτογαλική θάλασσα «και» Η συννεφιά » και σε αυτό ο ποιητής αναδεικνύει τη δόξα των Μεγάλων Πλοίων και των ηρώων τους, βλέποντας μέσα τους μια εικόνα της Χρυσής Εποχής και  τα μεγάλα αρχέτυπα του πεπρωμένου της Πορτογαλίας. 

2. Cape Bojador: Το ακρωτήρι του τρόμου. Στην δυτική Αφρική. Κοντά στην Μαυριτανία της Αφρικής, κάπου στο σημερινό Μαρόκο. Ο θαλάσσιος τόπος, ο απροσπέλαστος και ο θανατερός.  Τέρατα της θάλασσας και κύματα ανταριασμένα και πανύψηλα  λεν΄ οτι τον φύλαγαν’. Πίστευαν τότε οι ανθρώποι οτι εκεί ήταν το άκρο του Κόσμου της και οτι εκεί τελείωνε η γη. Δεκαπέντε φορές ήσαν που τα πολυάριθμα πλοία των ποντοπόρων Πορτογάλων προσπάθησαν να βρουν  πέρασμα απ’ αυτήν την θάλασσα και δεκαπέντε  απανωτές ήταν οι φορές που άνθρωποι και πλοία ρουφήχτηκαν στα άπατά της από τα θεριά της και τα τεράστια τα κύματά της.. Κι ο βασιλιάς τους συνέχιζε να τους στέλνει ίσα στον θάνατο.. Τελικά το 1434 ο πλοηγός  Gil Eanes ήταν εκείνος που κατάφερε να το κατάχτησε ..Γύρισε πίσω στην χώρα τους με τριαντάφυλλα από την στεριά του για να το αποδείξει. Και, ένας νέος κόσμος ξεκίνησε να ανακαλύπτεται. Από την κατάχτηση αυτή, από το πέρασμα το θαλάσσιο που βρήκε ο αποκαλύφθηκε για τους πολλούς οτι η γη είναι στρογγυλή. Μέχρι τότε πίστευαν οτι ήταν επίπεδη. Και η επιθυμία για νέες ανακαλύψεις έγινε δίψα κι ο φόβος παραμέρισε στις ψυχές.

3. Με πηγή μου την Βικιπαίδια: Φάντος ή fandos που στα πορτογαλικά σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο, ονομάζεται ένα είδος μουσικής που εντοπίζεται τη δεκαετία του 1820 στην Πορτογαλία, σίγουρα όμως είχε παλαιότερες ρίζες. Η μουσική είναι μελαγχολική, το ίδιο κι οι στίχοι, που συχνά μιλούν για τη θάλασσα ή για τη ζωή των φτωχών. Η μουσική έχει σχέση με την πορτογαλική λέξη saudade, μια από τις δυσκολότερες λέξεις προς μετάφραση: είναι ένα είδος προσμονής, αλλά κι ένα μείγμα νοσταλγίας, λύπης, πόνου, ευτυχίας και αγάπης. Κάποιοι λάτρεις της μουσικής φάδο ισχυρίζονται ότι οι ρίζες της είναι ένα μείγμα της μουσικής των σκλάβων της Αφρικής με την παραδοσιακή μουσική των Πορτογάλων ναυτών και αραβικές επιρροές.

4. Οι στίχοι του «Cancao do Mar» στα πορτογαλικά, αγγλικά και στα ελληνικά:

Fui bailar no meu batel Além do mar cruel E o mar bramindo Diz que eu fui roubar A luz sem par Do teu olhar tão lindo Vem saber se o mar terá razão Vem cá ver bailar meu coração Se eu bailar no meu batel Nao vou ao mar cruel E nem lhe digo aonde eu fui cantar Sorrir, bailar, viver, sonhar contigo Vem saber se o mar terá razão Vem cá ver bailar meu coração Se eu bailar no meu batel Nao vou ao mar cruel E nem lhe digo aonde eu fui cantar Sorrir, bailar, viver, sonhar contigo

I went to dance on my little boat, There in the cruel sea, And the sea was roaring, Telling me I went there to steal away The peerless light Of the beautiful look in your eyes. Come here to know if the sea is right, Come here to see my heart dancing, If I go dancing on my little boat, I won’t go to the cruel sea, Nor will I tell it where I went To smile, dance, dream, live with you.

Πήγα να χορέψω στη βάρκα μου πέρα από την άγρια θάλασσα και η θάλασσα  βρυχιόταν και μου’ ‘λεγε Ότι πήγα εκεί να κλέψω το απαράμιλλο φως, στο βλέμμα των ωραίων σου ματιών Έλα εδώ να μάθεις εάν η θάλασσα θα έχει δίκιο, Έλα δω να νοιώσεις την καρδιά μου να χορεύει Αν πάω  να χορέψω στην βάρκα μου, Δεν θα πάω πέρα  στην άγρια θάλασσα Κι ούτε θα της μαρτυρήσω που πήγα να τραγουδήσω, να χαμογελάσω, να χορέψω, να ζήσω, να ονειρευτώ μαζί σου!

5. Οι ζωγραφικοί πίνακες στο κείμενό μου είναι: α) Ο της κεφαλίδας και ο δεύτερος από πάνω με την γυναίκα που παρατηρεί την θάλασσα, είναι έργα του Αμερικανού ζωγράφου Winslow Homer (1836 – 1910), β) Ο πίνακας με τα ναυάγια και τους ναυαγούς στην αγριεμένη θάλασσα είναι του Άγγλου ζωγράφου Joseph Mallord William Turner ( J.M.W). (1775-1851), και γ) Ο πίνακας με το γυναικείο προφίλ, είναι έργο της σύγχρονής μας  Πολωνής ζωγράφου Agnieszka Wencka.

                    Αυτά τα ολίγα (:::)

 από μένα για σας!

Καλό σας βράδυ!! 

https://beatrikn.wordpress.com/

Τα φυτά που είναι… βόμβες οξυγόνου – Πάρτε τουλάχιστον ένα στο σπίτι σας (εικόνες)

Τα φυτά που είναι… βόμβες οξυγόνου – 

Πάρτε τουλάχιστον ένα στο σπίτι σας (εικόνες)

Όλοι ξέρουμε ότι τα φυτά του σπιτιού μας παράγουν οξυγόνο.

Αλλά λίγοι ξέρουμε ότι, επιπλέον, τα φυτά έχουν την ιδιότητα να καθαρίζουν τον αέρα από τις τοξίνες και τις σκόνες, πράγμα που είναι εξαιρετικά θετικό για την υγεία μας.

Η NASA διενήργησε έρευνα για τα φυτά εσωτερικού χώρου και συμπέρανε ότι ορισμένα από αυτά είναι πιο δραστήρια από άλλα στην εξυγίανση του περιβάλλοντος και στον περιορισμό των τοξινών από ένα δωμάτιο.

Δείτε τα παρακάτω 6 φυτά που είναι τα καλύτερα:

Αυτό το φυτό είναι ιδανικό για να αυξάνει το οξυγόνο του σπιτιού, γιατί απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα και το μονοξείδιο του άνθρακα. Η Αloe Vera είναι ένα πραγματικό καθαριστικό για τον αέρα.

Φίκος (FicusElastica)

Είναι ένα φυτό που δεν χρειάζεται πολύ φως και δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Είναι πολύ αποτελεσματικό στο να καθαρίζει τον αέρα. Αλλά αποφύγετε τον φίκο αν στο σπίτι υπάρχουν παιδιά ή ζώα γιατί τα φύλλα του μπορεί να είναι τοξικά για όποιον τα δοκιμάσει. Υπάρχουν διάφορα είδη φίκων, είναι όλα κατάλληλα.

Κισσός (Hedera Helix)

Είτε εντός είτε εκτός σπιτιού, είναι ένα φυτό που πρέπει να αποκτήσετε. Μέσα σε έξι ώρες ο κισσός μπορεί να καθαρίσει το 60% των τοξινών του αέρα.

Φυτό «αράχνη» (ChlorophytumComosum)

Εύκολο και πανέμορφο φυτό, πολλαπλασιάζεται γρήγορα. Είναι καταπληκτικό γιατί είναι ικανό να κάνει φωτοσύνθεση με το ελάχιστο δυνατό φως. Είναι πολύ αποτελεσματικό στο να απορροφά τις τοξίνες του αέρα, όπως το μονοξείδιο του άνθρακα. Μια μόνο γλάστρα έχει την ικανότητα να καθαρίζει τον αέρα σε έναν χώρο 200 τ.μ.

Σανσιβέρια (Sanseveria Trifasciata « Laurentii »)

Πρόκειται για πολύ ανθεκτικό φυτό και πραγματοποιεί φωτοσύνθεση με ελάχιστο φως. Είναι καταπληκτικό ακόμη και σε υπνοδωμάτιο γιατί παράγει οξυγόνο ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Σπαθίφυλλο (Spathiphyllum « Maum Loa »)

Καθαρίζει τις τοξίνες του αέρα και παράγει οξυγόνο. Η NASA αναφέρει στην έρευνά της ότι χρειάζονται 15-18 τέτοια φυτά σε έναν χώρο 500 τ.μ. για να καθαρίσει πλήρως. Σε χώρο 80 τ.μ. θα χρειαστείτε 3-4 από αυτά τα «μαγικά» φυτά που είναι κατάλληλα ακόμη και για υπνοδωμάτιο.

Πρόκειται για πολύ ανθεκτικό φυτό και πραγματοποιεί φωτοσύνθεση με ελάχιστο φως. Είναι καταπληκτικό ακόμη και σε υπνοδωμάτιο γιατί παράγει οξυγόνο ακόμη και κατά τη διάρκεια της νύχτας.

https://www.pentapostagma.gr/

Αυτά είναι τα δικαιώματά σας αν κάποιος εισβάλει σπίτι σας; – Τι θεωρείται νόμιμη άμυνα;

Αυτά είναι τα δικαιώματά σας αν κάποιος

 εισβάλει σπίτι σας; – 

Τι θεωρείται νόμιμη άμυνα;

Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε ότι αν ένα έγκλημα (π.χ φόνος) τελεστεί σε κατάσταση άμυνας, ο δράστης δεν τιμωρείται. Ποια είναι όμως τα πραγματικά δικαιώματά μας αν βρεθούμε σε μία τόσο δύσκολη κατάσταση;

Ο Ποινικός Κώδικας ορίζει άλλωστε ρητά ότι «δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας». Η ρύθμιση αυτή είναι αυτονόητη συνέπεια της αίσθησης αυτοσυντήρησης και της ανάγκης του καθενός να προστατεύσει τον εαυτό του ή και τρίτους από επιθέσεις…

Ο νομικός ορισμός της άμυνας πάντως είναι ο εξής: Άμυνα θεωρείται η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στην οποία προβαίνει κάποιος, για να υπερασπισθεί τον εαυτό του ή άλλον από άδικη και παρούσα επίθεση που στρέφεται εναντίον τους (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Από τον ορισμό αυτό προκύπτουν επιγραμματικά κάποιες βασικές αρχές, που ισχύουν στη νόμιμη άμυνα, προκειμένου αυτή να μην τιμωρηθεί:

1) Καταρχάς θα πρέπει η εναντίον μας επίθεση να είναι άδικη και παράνομη, έτσι π.χ. κάποιος που πυροβολεί το δικαστικό κλητήρα, ο οποίος έρχεται να του κατασχέσει πράγματα, δεν είναι σε άμυνα, διότι ο κλητήρας λειτουργεί στο πλαίσιο του Νόμου και κατόπιν εντολής.

2) Έπειτα θα πρέπει άμυνα και επίθεση να ταυτίζονται χρονικά ή τουλάχιστον να είναι πολύ κοντά, έτσι π.χ. αν κάποιος μας πυροβολήσει και φύγει, δεν νοείται να τον βρούμε μετά από μία… εβδομάδα στο καφενείο και να τον πυροβολήσουμε εξ επαφής, ενώ αν π.χ. ο δράστης κυνηγάει το θύμα επί ώρες, η άμυνα είναι δυνατή, για όσο χρόνο υφίσταται αυτή η κατάσταση, διότι εδώ η επίθεση έχει διάρκεια. Επίσης αν το θύμα π.χ. καταφέρει να αφοπλίσει τον επίδοξο δράστη,h επίθεση λογικά έχει τελειώσει, οπότε αν στη συνέχεια τον σκοτώσει, θα έχει πρόβλημα…

3) Τρίτον και βασικότερο, η άμυνα οφείλει να είναι η αναγκαία, όπως λέει ο Νόμος και εδώ είναι ένα λεπτό σημείο, που μπορεί και δημιουργεί στην πράξη προβλήματα στον αμυνόμενο, διότι αν έχουμε υπέρβαση του αναγκαίου ορίου και μέτρου, η πράξη άμυνας μπορεί να κριθεί ως άδικη και να τιμωρηθεί! Έτσι π.χ. αν μας επιτεθεί κάποιος με ύβρεις, η άμυνα με… πυροβολισμό προφανώς υπερβαίνει το μέτρο και θα τιμωρηθούμε για ανθρωποκτονία με πρόθεση (ίσως με ελαφρυντικό). Τα όρια βέβαια δεν είναι πάντα τόσο ευδιάκριτα, αλλά συχνά πολύ λεπτά, γι’ αυτό ο Νόμος αναφέρει ορισμένα κριτήρια, με βάση τα οποία θα κριθεί το αναγκαίο μέτρο της άμυνας. Αυτά είναι: η επικινδυνότητα, το είδος, ο τρόπος και η ένταση της επίθεσης, η βλάβη που επεδίωκε ο επιτιθέμενος και οι λοιπές περιστάσεις.

Όποιος υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο άμυνας τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη, ενώ αν έγινε η υπέρβαση από αμέλεια, με την ποινή που προβλέπεται για το αντίστοιχο έγκλημα εξ αμελείας. Αν όμως η υπέρβαση οφείλεται στο φόβο και την ταραχή που του προκάλεσε η επίθεση, τότε μένει ατιμώρητος! Έτσι π.χ. αν διαπιστώσει κάποιος έντρομος μέσα στη νύχτα ότι έχει μπει διαρρήκτης στο σπίτι του και τον πυροβολήσει, ακόμα και αν ο επίδοξος ληστής ήταν άοπλος, τότε με βάση τις περιστάσεις, ο αμυνόμενος θα πρέπει να κριθεί ατιμώρητος, διότι ήταν προφανώς φοβισμένος και δεν μπορούσε μέσα στο σκοτάδι να διακρίνει αν ο εισβολέας οπλοφορούσε ή όχι!

Να σημειωθεί τέλος ότι αν κάποιος προκαλέσει με πρόθεση την επίθεση του άλλου, για να τον πλήξει δήθεν σε κατάσταση άμυνας, τότε θα τιμωρηθεί κανονικά για το έγκλημα (είναι οι γνωστοί και ως προβοκάτορες)…

Επίσης, ο αμυνόμενος μπορεί να τιμωρηθεί για παράνομη οπλοκατοχή και οπλοχρησία. Δεν συνιστούν όπλα τα μαχαίρια που η κατοχή τους δικαιολογείται για οικιακή χρήση, ενώ η κατοχή όπλων είναι γενικά παράνομη, εκτός αν ο κάτοχος έχει εφοδιαστεί με ειδική άδεια από την οικεία αστυνομική Αρχή. Δεν απαιτείται άδεια για κατοχή αεροβόλου ή ψαροντούφεκου.

https://www.pentapostagma.gr/

Στεφανιαία νόσος: Αυτό το σημείο στο σώμα «δείχνει» ότι κινδυνεύετε

Στεφανιαία νόσος: 

Αυτό το σημείο στο σώμα «δείχνει» 

ότι κινδυνεύετε

Εδώ και πολλά χρόνια λέγεται ότι αύξηση του βάρους στις γυναίκες είναι πιθανό να οδηγήσει στην εκδήλωση κάποιας καρδιακής πάθησης.

Μια νέα μελέτη, όμως, έρχεται να υποστηρίξει ότι δεν είναι η αύξηση του βάρους αυτή καθαυτή, αλλά το σημείο συσσώρευσης του λίπους που έχει μεγαλύτερη σημασία.

Το κοιλιακό λίπος και όχι ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι τελικά αυτό που συνεπάγεται τη μεγαλύτερη ζημιά για τον οργανισμό, όταν αξιολογούμε τον κίνδυνο ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου, υποστηρίζει σχετική δημοσίευση στο Menopause.

Καθώς η στεφανιαία νόσος παραμένει η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, τεράστια είναι η προσοχή που δίνεται από την επιστημονική κοινότητα στους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου. Για παράδειγμα, τα οιστρογόνα προστατεύουν το καρδιαγγειακό σύστημα των γυναικών πριν την εμμηνόπαυση, πράγμα που βοηθά να εξηγήσουμε γιατί τα περιστατικά στεφανιαίας νόσου στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες είναι χαμηλότερα από ό,τι στους άνδρες. Ωστόσο, καθώς τα επίπεδα οιστρογόνων των γυναικών πέφτουν κατά τη διάρκεια και μετά την εμμηνόπαυση, τα ποσοστά στεφανιαίας νόσου στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες αυξάνονται φτάνοντας σε επίπεδα παρόμοια με αυτά των ανδρών.

Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο, καθώς προκαλεί, μεταξύ άλλων, δυσλειτουργία στα ενδοθηλιακά κύτταρα, αντίσταση στην ινσουλίνη και στεφανιαία αθηροσκλήρωση. Επίσης, συχνά συνοδεύεται από άλλους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως η υπέρταση και ο διαβήτης. Στο παρελθόν έχει υποστηριχθεί ότι η παχυσαρκία που ορίζεται συνήθως από τον Δείκτη Μάζας Σώματος αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα κινδύνου και κάποιες μελέτες έχουν προσπαθήσει να συγκρίνουν τις επιπτώσεις της παχυσαρκίας με αυτές της κεντρικού τύπου παχυσαρκίας, που περιγράφεται συνήθως από την περίμετρο μέσης και/ή την αναλογία μέσης-ισχίων.

Τα αποτελέσματα αυτής της νέας μελέτης που περιελάμβανε περίπου 700 γυναίκες από την Κορέα, όμως, υποστηρίζουν ότι η παρουσία αποφρακτικής στεφανιαίας νόσου ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στις γυναίκες με κεντρικού τύπου παχυσαρκία, παρόλο που δεν εντοπίστηκε καμία σημαντική διαφορά στον Δείκτη Μάζας Σώματος. Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι η γενικευμένη παχυσαρκία δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου για αποφρακτική στεφανιαία νόσο, με τα αποτελέσματα να αφορούν ειδικότερα τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, λόγω των αλλαγών που συμβαίνουν κατά την εμμηνόπαυση στην κατανομή του λίπους στο σώμα και ειδικότερα στην περιοχή της κοιλιάς.

«Θα λέγαμε ότι τα ευρήματα της μελέτης συμφωνούν με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για τις σοβαρές επιπτώσεις της κεντρικού τύπου παχυσαρκίας: Δεν είναι κάθε είδος λίπους το ίδιο και η κεντρικού τύπου παχυσαρκία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη λόγω της σχέσης της με παράγοντες κινδύνου καρδιακών παθήσεων. Επομένως, η ταυτοποίηση γυναικών με υπερβολικό κοιλιακό λίπος, ακόμα κι αν έχουν φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος, είναι σημαντική για την εφαρμογή παρεμβάσεων στον τρόπο ζωής τους», αναφέρει η Δρ. Stephanie Faubion, διευθύντρια της Αμερικανικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης (NAMS).

https://www.pentapostagma.gr/

Η ευτυχία είναι θέμα επιλογής -Υπέροχο δίδαγμα

Η ευτυχία είναι θέμα επιλογής 

   Υπέροχο δίδαγμα

Δημοσίευση: 29 Αυγούστου 2019, 

Ένας άνδρας 92 ετών , ευπαρουσίαστος και με προσεγμένη εμφάνιση ήρθε σήμερα στο Γηροκομείο. Η ογδοντάχρονη σύζυγός του έχει πεθάνει πρόσφατα και είναι υποχρεωμένος να αφήσει το σπίτι του.

Μετά από αναμονή μερικών ωρών στο σαλόνι του γηροκομείου , χαμογελάει ευγενικά καθώς του ανακοινώνεται ότι το μικρό δωμάτιό του είναι έτοιμο.

Προχωρούσαμε σιγά σιγά προς το ασανσέρ, χρησιμοποιώντας το μπαστούνι του, και του περιέγραφα το μικρό δωμάτιο και το μικροπρόβλημα με το σεντόνι που είναι κρεμασμένο στο παράθυρο αντί για κουρτίνα.

«Μου αρέσει πολύ» λέει με ενθουσιασμό οχτάχρονου αγοριού, που μόλις του έχουν δωρίσει ένα κουταβάκι.

«Κύριε, δεν έχετε δει ακόμη το δωμάτιό σας. Σε λίγο θα είμαστε εκεί» του λέω.

«Αυτό δεν έχει καμιά σημασία» μου απαντά. « Η ευτυχία είναι κάτι που έχω επιλέξει εκ των προτέρων. Αν θα μου αρέσει το δωμάτιο δεν εξαρτάται από τη διακόσμηση ή τα έπιπλα – μάλλον εξαρτάται από το πώς έχω αποφασίσει να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει στο μυαλό μου ότι θα μου αρέσει το δωμάτιο. Είναι μια απόφαση που παίρνω κάθε πρωί όταν ξυπνάω. Μπορώ να επιλέξω αν θα περάσω τη μέρα μου στο κρεβάτι απαριθμώντας όλες τις δυσκολίες που έχω με τα μέλη του σώματός μου που δεν λειτουργούν πλέον πολύ καλά ή μπορώ να σηκωθώ και να ευχαριστήσω τον Θεό για εκείνα τα μέλη του σώματος που είναι ακόμη σε κατάσταση λειτουργίας . Η κάθε ημέρα είναι ένα δώρο και όσο μπορώ να ανοίγω τα μάτια μου, θα επικεντρώνομαι στην καινούργια μέρα και σε όλες τις ευχάριστες αναμνήσεις που υπήρξαν στη διάρκεια της ζωής μου. Τα γηρατειά είναι σαν ένας τραπεζικός λογαριασμός. Μπορείς να αποσύρεις αργότερα στη ζωή σου ό,τι έχεις καταθέσει κατά την πορεία.

Η συμβουλή μου είναι να καταθέσεις την ευτυχία που μπορείς στον τραπεζικό λογαριασμό των αναμνήσεών σου. Σε ευχαριστώ που από την πλευρά σου συμπληρώνεις τον λογαριασμό των αναμνήσεών μου , τον οποίο ακόμη συνεχίζω να συμπληρώνω…

Να θυμάσαι αυτές τις απλές οδηγίες για την ευτυχία:

1.Ελευθέρωσε την καρδιά σου από το μίσος.

2.Ελευθέρωσε το μυαλό σου από το άγχος.

3.Δώσε περισσότερο.

4.Ανέμενε λιγότερο.

https://www.pentapostagma.gr/

Το γνωρίζατε; – Αυτή είναι η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας

Το γνωρίζατε; – 

Αυτή είναι η αρχαιότερη πόλη της Ελλάδας

Πέρασε καιρός και η γη άρχισε να κατοικείται από ανθρώπους, αφού οι μεγαλύτερες και οι μικρότερες θεότητες, οι δυνάμεις και οι μορφές του σύμπαντος, οι αρχέγονες παρουσίες της ζωής ένιωθαν αδιάκοπα το κίνητρο του έρωτα και της αναπαραγωγής.

Αλλά η επιλογή κάποιου μεταξύ των αθανάτων είχε γίνει αυστηρά επιλεκτική. Σύμφωνα με τον Παυσανία (2, 15,5), οι τοπικοί μύθοι ανέφεραν ότι ο πρώτος άνθρωπος που κατοίκησε την Αργολίδα ήταν ο Φορωνέας, γιος του θεού-ποταμού Ίναχου και της νύμφης Μελίας. Ο Ίναχος είχε επιλεγεί ως κριτής στη διαμάχη μεταξύ της Ήρας και του Ποσειδώνα για την κατοχή της περιοχής και προφανώς, εκτιμώντας τους συναισθηματικούς δεσμούς της θεάς με τη γη που είχε φιλοξενήσει το πρώτο αγκάλιασμα με τον άντρα της, αποφάσισε υπέρ της. Από τότε η Ήρα τύγχανε ιδιαίτερης λατρείας στο Άργος.

Ο Ποσειδώνας όμως πήρε πολύ άσχημα την αποτυχία που ματαίωνε τις φιλοδοξίες του να κατακτήσει ένα ζωτικό χώρο στη στεριά. Μια ανάλογη ήττα υπέστη και αλλού, όπως μαρτυρεί το πρώτο επεισόδιο της αθηναϊκής μυθολογίας. Εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του ως βασιλιά της θάλασσας και όλων των υδάτων, ξέρανε τον Ίναχο και τον κατάντησε ένα χείμαρρο που γεμίζει νερό μόνο την εποχή των βροχών’ και η τιμωρία επεκτάθηκε σ’ ολόκληρη την περιοχή του Άργους, το οποίο η lλιάδα (Δ, στ. 171) περιγράφει με το επίθετο «πολυδίψιον» .

Στο ίδιο εδάφιο, ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Φορωνέας «ο γιος του Ινάχου, συγκέντρωσε πρώτος τους ανθρώπους σε κοινωνικό σύνολο. Πριν οι οικογένειες ζούσαν σποραδικά και μόνες. Ο τόπος όπου για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν ονομάστηκε Φορωνικόν. Αυτή η ένδοξη πρωτιά συνδυάζεται, στα πλαίσια της γενιάς του, με μια άλλη, εξίσου τιμητική.

Ο Φορωνέας απόκτησε μια κόρη με το όνομα Νιόβη, την οποία δεν πρέπει να συγχέουμε με την ομώνυμη και κακότυχη ηρωίδα που μεταμορφώθηκε σε πέτρα από τον πόνο για το θάνατο των παιδιών της, όπως διαβάσαμε στη μυθολογία της Θήβας. Η Νιόβη της Αργολίδας δοξάστηκε, όπως αναγνωρίζουν ομόφωνα οι μυθογράφοι, όντας η πρώτη θνητή γυναίκα με την οποία ενώθηκε ερωτικά ο Δίας, αφού η μοίρα ήθελε εκείνη η γη να αποτελέσει για την ‘Ηρα την αρχή του καλού και του κακού που έχουν ως αιτία, και για τους θεούς όπως και για τους ανθρώπους, την ηδονή του έρωτα.

Από τη λαμπρή ένωση γεννήθηκε ο ήρωας Άργος. Δεν είναι σαφές αν αυτός έδωσε το όνομά του στην πόλη του Φορωνέα ή αν σ’ αυτόν οφείλεται η ίδρυση μιας νέας πόλης.

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες θεωρούσαν το Άργος την αρχαιότερη πόλη της χώρας τους.

Κόσμησαν αυτό τον ασύγκριτο τίτλο ευγενείας μ’ ένα στέμμα από θαυμάσιους μύθους, οι οποίοι αφήνουν να διαφανούν τα γεγονότα που έδωσαν μορφή στον ελληνικό πολιτισμό μέσω των σχέσεων με τους άλλους πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου. Στην lλιάδα οι πολεμιστές της ελληνικής στρατιάς αποκαλούνται Αχαιοί, αλλά και Αργείοι και Δαναοί, ένα άλλο όνομα το οποίο, όπως θα δούμε, ανήκει στη μυθολογική παράδοση του Άργους. Έχουν προταθεί διάφορες ερμηνείες γι’ αυτό το γεγονός. ‘Ισως όμως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και σ’ αυτό τα ίχνη της πανάρχαιης παράδοσης που συνέδεε το Άργος με τις πρώτες εκδηλώσεις της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης στην ελληνική γη

https://www.pentapostagma.gr/

Εκπληκτικό: Στην είσοδο της Βιβλιοθήκης της Ιαπωνικής Βουλής υπάρχει επιγραφή στα ελληνικά – Δείτε τι γράφει!

Εκπληκτικό: 

Στην είσοδο της Βιβλιοθήκης της 

Ιαπωνικής Βουλής υπάρχει επιγραφή 

στα ελληνικά – Δείτε τι γράφει!

Μπαίνοντας ο επισκέπτης στη Βιβλιοθήκη της Ιαπωνικής Βουλής, από τα πράγματα που βλέπει πρώτα είναι μια σκαλισμένη επιγραφή στην ελληνική γλώσσα, πάνω δεξιά στην πρόσοψη του γραφείου υποδοχής. Αριστερά είναι σκαλισμένη η μετάφραση της επιγραφής στα ιαπωνικά.

«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ». Η πρόταση αυτή, η οποία είναι απόσπασμα από το Kατά Ιωάννην Ευαγγέλιον (Η΄-32, «καί γνώσεσθε τήν αλήθειαν καί ή αλήθεια ελευθερώσει υμάς»), αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Βιβλιοθήκης της Ιαπωνικής Βουλής.

Μάλιστα το καταστατικό του 1948 της Βιβλιοθήκης ξεκινάει: «Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Βουλής ιδρύεται πάνω στην πεποίθηση ότι  η αλήθεια μας ελευθερώνει, και με σκοπό να συμβάλλει στη διεθνή ειρήνη και τον εκδημοκρατισμό της Ιαπωνίας όπως διακηρύττει το Σύνταγμά μας». Συντάκτης του ο Ιάπωνας βουλευτής και ιστορικός Γκόρο Χανί (Goro Ηani, 1901-1983), τότε πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής της Βιβλιοθήκης της Γερουσίας. Ο Χανί στη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία είχε πρωτοδεί την επιγραφή «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ» στα γερμανικά στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ (Universität Freiburg).

Η επιγραφή μπήκε στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης από τον πρώτο πρόεδρο της, τον βουλευτή Τοκουτζίρο Καναμόρι (Tokujiro Kanamori, 1886-1959).

Η Βιβλιοθήκη της Ιαπωνικής Βουλής (National Diet Library), είναι η μόνη κρατική βιβλιοθήκη της Ιαπωνίας και ιδρύθηκε το 1948 με πρωταρχικό σκοπό την εξυπηρέτηση των Ιαπώνων βουλευτών σε θέματα δημόσιας διοίκησης. Η κεντρική βιβλιοθήκη βρίσκεται στο Τόκιο, στο Ναγκάτα-τσό (Nagata-cho).

Ως κρατική βιβλιοθήκη έχει όλα τα βιβλία που εκδίδονται στην Ιαπωνία και επίσης ειδικές συλλογές όπως σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ιαπωνίας, νόμοι, πρακτικά και συνταγματικό δίκαιο, επιστήμη και τεχνολογία, χάρτες, ξένες εκδόσεις σχετικές με την Ιαπωνία κ.α. Επίσης  περιέχει συλλογή με σπάνια βιβλία και υλικό από την εποχή του Έντο και νωρίτερα.

Σήμερα, είκοσι αιώνες μετά από τη συγγραφή της στην ελληνική γλώσσα, αυτή η φράση συνεχίζει να υπενθυμίζει στους επισκέπτες της Βιβλιοθήκης της Ιαπωνικής Βουλής τη σπουδαιότητα της γνώσης της αλήθειας…

Πηγή: GreeceJapan.com
Φωτογραφίες: Junko Nagata

https://www.pentapostagma.gr/

Βίντεο-ντοκουμέντο: Το στενό «μαρκάρισμα» της Φ/Γ «ΕΛΛΗ» στον τουρκικό στολίσκο – Πάντα σε ετοιμότητα το ΠΝ

Βίντεο-ντοκουμέντο: 

Το στενό «μαρκάρισμα» της Φ/Γ «ΕΛΛΗ» 

στον τουρκικό στολίσκο – 

Πάντα σε ετοιμότητα το ΠΝ

Ενώ το Ορούτς Ρέις κινείται στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελορίζου με προορισμό το λιμάνι της Αττάλειας, συνοδευόμενο από μια φρεγάτα και μια κορβέτα, ένα βίντεο από την στιγμή της διέλευσής του από το στενό της Χίου είδε το φως της δημοσιότητας από τον λογαριασμό του Aegeanhawk στο twiiter που ασχολείται με την φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση κυρίως πολεμικών πλοίων που κινούνται στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά και το ανατολικό Αιγαίο.

Στο βίντεο φαίνεται το Ορούτς Ρέις να περνάει το στενό και από κοντά η κορβέτα TCG Buyukada και η φρεγάτα Γιλντιρίμ κλάσσης Γιαβούζ.

Αυτό που όμως προκαλεί εντύπωση είναι το «στενό» μαρκάρισμα της ελληνικής φρεγάτας στον τουρκικό στολίσκο. Πρόκειται για την φρεγάτα «Έλλη» της ομώνυμης κλάσσης.

Δείτε βίντεο:

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΧΘΕΣ

Φωτογραφίες ντοκουμέντο βγήκαν πριν λίγοαπό τον πανταχού παρών Aegenahawk. Στις εικόνες, βλέπουμε το Oruc Reis στα Στενά της Χίου πριν λίγες ώρες.

Το πλοίο συνεχίζει την κατεύθυνσή του προς την Α. Μεσόγειο, υπό την συνοδεία της φρεγάτας F243 TCG Yildirim και της κορβέτας F512 TCG Buyukada.

Από κοντά όμως είναι όπως βλέπουμε στις εικόνες και τη φρεγάτα Έλλη.

Η Άγκυρα οδηγεί την κατάσταση στα άκρα, με τις Ελληνικές ΕΔ να είναι σε επιφυλακή.

To 86 μέτρων ύψους και 22 πλάτους «Oruc Reis», μεταφέρει 55 άτομα πλήρωμα και είναι -όπως αναφέρεται σε τουρκικά ΜΜΕ- εξοπλισμένο με σύγχρονα συστήματα πρόωσης και ελιγμών. Και βεβαίως με εξοπλισμό ικανό ικανό για γεωλογική δειγματοληψία από τη στήλη ύδατος και το βυθό της θάλασσας.

Η Άγκυρα θεωρεί πως έχει φθάσει η ώρα να υπάρξει μια αναβαθμισμένη κίνηση αμφισβήτησης της θαλάσσιας περιοχής της Ελλάδος με την έναρξη σεισμικών ερευνών. Μια τέτοια ενέργεια θα δοκιμάσει και την αντίδραση της Αθήνας. Εάν όμως δεν θέλουμε να δούμε να χάνουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, η απάντηση εάν προκληθούμε θα πρέπει να είναι σκληρή!

https://www.pentapostagma.gr/