Επτά μύθοι και μία αλήθεια για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Επτά μύθοι και μία αλήθεια για τις 

ελληνοτουρκικές σχέσεις

Η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο δικαιολογημένα προκαλεί ανησυχία στην ελληνική κοινή γνώμη. Ωστόσο, μέσα στον δημόσιο διάλογο αναπαράγονται επτά μύθοι που οδηγούν σε στρεβλά συμπεράσματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ταυτόχρονα, πολλοί παραβλέπουν ή αγνοούν μια σημαντική αλήθεια.

Μύθος Πρώτος: «Η Συμφωνία του Ελσίνκι, το 1999, είναι μια χαμένη ευκαιρία».

Η Συμφωνία του Ελσίνκι οδηγούσε, σχεδόν με βεβαιότητα, σε εθνική ήττα. Είναι ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία θα έθετε ως ζήτημα διαπραγμάτευσης μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αφού η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα». Με τη Συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997, η Αθήνα είχε ήδη αποδεχθεί τα «νόμιμα και ζωτικά τουρκικά συμφέροντα» στο Αιγαίο. Η κυβέρνηση Καραμανλή ορθώς αποδεσμεύθηκε από τη Συμφωνία του Ελσίνκι για να μην τεθούν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην κρίση ξένων δικαστών.

Μύθος Δεύτερος: «Ο εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας είναι ακόμα πιθανός».

Παρά τις πολύχρονες κεμαλικές μεταρρυθμίσεις, η τουρκική κοινωνία παραμένει βαθιά συντηρητική και πατριαρχική. Η επιρροή των εξευρωπαϊσμένων ελίτ, όπως είναι οι διπλωμάτες και στρατιωτικοί, έχει μειωθεί δραματικά. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται σε δημογραφικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Κανείς πλέον, πλην ημών, δεν επιθυμεί την τουρκική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Αθήνα πρέπει να επιδιώξει τη δημιουργία μιας ειδικής σχέσης ανάμεσα στην Ε.Ε. και στην Τουρκία, που να διασφαλίζει τα ελληνικά συμφέροντα.

Μύθος Τρίτος: «Η τουρκική επιθετικότητα πηγάζει από εσωτερικά προβλήματα».

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα, η τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου παραμένει αναλλοίωτη. Οι μεγάλες αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο πολιτικό σύστημα της γειτονικής χώρας δεν έχουν μειώσει στο ελάχιστο την ένταση στο Αιγαίο. Η Αγκυρα δεν έχει ανάγκη να «εξάγει» την κρίση της, αφού το τουρκικό πολιτικό προσωπικό ενστερνίζεται, σχεδόν στο σύνολό του, τις ίδιες απόψεις για ζητήματα που αφορούν τον Ελληνισμό.

Μύθος Τέταρτος: «Ο Ερντογάν κάνει ανατολίτικο παζάρι με τους Αμερικανούς για τους S-400».

Το πραξικόπημα του 2016 δεν διέρρηξε απλά την εμπιστοσύνη της τουρκικής ηγεσίας έναντι της Ουάσιγκτον, αλλά απελευθέρωσε ένα υπόγειο κύμα αντιαμερικανισμού που προϋπήρχε. Ο Ερντογάν είναι ένας οπορτουνιστής πολιτικός που εκμεταλλεύεται τα αντιδυτικά/αντιαμερικανικά αισθήματα πολλών Τούρκων για να παραμείνει στην εξουσία. Ασχέτως της κατάληξης που θα έχει η προσπάθεια απόκτησης των ρωσικών πυραύλων S-400, η Τουρκία δεν πρόκειται να προσδεθεί σύντομα πάλι στο αμερικανικό άρμα. Η πιθανότητα δημιουργίας ενός κουρδικού κράτους, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενισχύει το «σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών» που κατατρέχει την τουρκική κοινωνία. Με ή χωρίς τον Ερντογάν, η Τουρκία θα αναζητεί νέες αντιδυτικές συμμαχίες.

Μύθος Πέμπτος: «Η Τουρκία αντιδρά με αυτόν τον τρόπο στην Ανατολική Μεσόγειο γιατί χάνει στη Συρία».

Κατ’ αρχάς, η Τουρκία δεν χάνει στη Συρία. Ο τουρκικός στρατός κατόρθωσε, με μικρές σχετικά απώλειες, να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στα τουρκοσυριακά σύνορα. Οι κουρδικές δυνάμεις αναγκάστηκαν σε υποχώρηση, με τη σύμφωνη γνώμη της Μόσχας και της Ουάσιγκτον. Η Ανατολική Μεσόγειος ως υποσύστημα ασφαλείας έχει τα δικά της χαρακτηριστικά (π.χ. ενεργειακοί πόροι και παρουσία μεγάλων εταιρειών), ενώ επηρεάζεται από διαφορετικούς εξωγενείς δρώντες (π.χ. Ευρωπαϊκή Ενωση). Η Τουρκία νιώθει την αυτοπεποίθηση μιας περιφερειακής δύναμης που δύναται να κάνει προβολή ισχύος σε διαφορετικά μέτωπα.

Μύθος Εκτος: «Η ένταση μεταξύ Δύσης και Τουρκίας δεν ευνοεί την Ελλάδα».

Για την ακρίβεια, συμβαίνει το αντίθετο. Η πρόσφατη γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας οφείλεται πρωτίστως στη σταδιακή αυτονόμηση της Τουρκίας από τη Δύση. Η θεαματική βελτίωση στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, για παράδειγμα, είναι απόρροια της κοινής ανησυχίας για την επιθετική συμπεριφορά της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία για την Αθήνα να μετατραπεί σε πόλο σταθερότητας και να παίξει τον ρόλο του παρόχου ασφαλείας στην περιοχή.

Μύθος Εβδομος: «Δεν είναι εφικτή η ειρηνική συνύπαρξη και η φιλία μεταξύ των δύο χωρών».

Η ελληνοτουρκική σύγκρουση δεν είναι μια νομοτελειακή εξέλιξη. Η Ελλάδα δεν έχει διαχρονικούς φίλους και προαιώνιους εχθρούς. Η τωρινή σύμπλευση των τουρκικών και ρωσικών συμφερόντων αυτό αποδεικνύει. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατόρθωσε να διαπραγματευθεί τη Συνθήκη της Λωζάννης που εμπέδωσε την ειρήνη στην περιοχή. Εξάλλου, την περίοδο του Μεσοπολέμου, ο μεγάλος αντίπαλος της Ελλάδας ήταν η φασιστική Ιταλία. Η ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και μακροπρόθεσμα αναγκαία. Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο σεβασμός των υφιστάμενων συνόρων και η αποδοχή των κανόνων των διεθνούς δικαίου.

Αλήθεια: Η έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας οφείλεται στην ασυμμετρία ισχύος μεταξύ των δύο χωρών. Η τουρκική ηγεσία αισθάνεται ισχυρή έναντι της Αθήνας και επιδιώκει με την απειλή χρήσης βίας να αποκομίσει γεωπολιτικά οφέλη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συγκρότηση συμμαχιών με χώρες της περιοχής δεν μπορεί να συνιστά τη μοναδική στρατηγική αντιμετώπισης της Τουρκίας. Σε έναν κόσμο που πρυτανεύουν τα εθνικά συμφέροντα, θα ήταν εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να εναποθέσουμε την ασφάλειά μας στα χέρια τρίτων.

Η λύση βρίσκεται στην ταχύρρυθμη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ισχυρή οικονομία δεν θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε τη στρατιωτική ισορροπία με τη γειτονική χώρα. Ούτε να εκπονήσουμε μια σοβαρή δημογραφική πολιτική και μια πολιτική ενίσχυσης του νησιωτικού πληθυσμού. Μια ισχυρή οικονομικά Ελλάδα θα έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ έναντι συμμάχων και αντιπάλων. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάποτε είπε: «Στον τόπο μας, έχομε τη συνήθεια να συζητούμε πολύ, για να μην παίρνομε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες». Ηρθε η ώρα των αποφάσεων λοιπόν. Δικιά μας η πατρίδα, δικιά μας και η ευθύνη.

* Ο κ. Μάνος Καραγιάννης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο King’s College London και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και ακαδημαϊκός επισκέπτης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

kathimerini.gr

https://www.pentapostagma.gr/

H πρώτη αναμέτρηση «Γιαβούζ» & ΠΝ: Στο «κόκκινο» η ένταση το βράδυ της Δευτέρας στο Καστελόριζο – Σήμανε συναγερμός στο ΥΠΕΘΑ

H πρώτη αναμέτρηση «Γιαβούζ» & ΠΝ: 

Στο «κόκκινο» η ένταση το βράδυ της 

Δευτέρας στο Καστελόριζο – 

Σήμανε συναγερμός στο ΥΠΕΘΑ

Ανεβαίνει επικίνδυνα η ένταση στο Αιγαίο, με την Τουρκία να επιδιώκει τετελεσμένα. Η Άγκυρα θέλει να κάνει με τα γεωτρύπανα επίδειξη δύναμης και να δηλώσει πως τίποτα δεν μπορεί να σχεδιαστεί στην περιοχή χωρίς την δική της παρουσία.

Η Ελλάδα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα πριν είναι αργά, καθώς στόχος και σκοπός της Άγκυρας είναι μια επανάληψη των Ιμίων.

Το βράδυ της Δευτέρας η ένταση χτύπησε κόκκινο όταν το γεωτρύπανο Γιαβούζ επιχείρησε να κάνει «κράτει» τις μηχανές έξω από το Καστελόριζο.

Το Γιαβούζ και η στρατιωτική του συνοδεία, σε μία ξεκάθαρη προσπάθεια επίδειξης, προσέγγισαν τα μεσάνυχτα της Κυριακής προς Δευτέρα, το Καστελόριζο.

Τότε φαίνεται πως σήμανε συναγερμός στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά και το ΥΠΕΘΑ, καθώς υπήρχε η πληροφορία πως οι Τούρκοι θα σταματούσαν τη ρότα του Γιαβούζ προς την Αττάλεια.

Τα πλοία του ελληνικού στόλου ήταν σε επιφυλακή και παρακολουθούσαν στενά την πορεία του Γιαβούζ και της «συνοδείας» του προκειμένου να βεβαιωθούν ότι η ρότα του θα το οδηγούσε στην Αττάλεια.

Μάλιστα οι πληροφορίες αναφέρουν πως είχαν συγκεκριμένες οδηγίες αντίδρασης σε ενδεχόμενη τουρκική πρόκληση. Τελικά οι Τούρκοι δεν προχώρησαν σε περαιτέρω προκλήσεις, αναφέρει το militaire.gr.

KIΝΔΥΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΓΕΕΘΑ

Όλα αυτά, την στιγμή που όπως σας ανέφερε χθες το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, ο κίνδυνο «ηθελημένης πρόκλησης θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο» από την Τουρκία σημειώνει σε διαβαθμισμένη έκθεσή του το ΓΕΕΘΑ, εκφράζοντας παράλληλα τη βεβαιότητα ότι η προκλητική συμπεριφορά της Άγκυρας στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος αφενός θα συνεχιστεί και αφετέρου θα εστιάσει σε «συγκεκριμένους νησιωτικούς σχηματισμούς», όπως γράφει ο Γιώργος Διονυσόπουλος για την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.

Οι συντάκτες της έκθεσης, κάνουν χαρακτηριστικά λόγο για δημιουργία μιας «σημειακής κρίσης», θεωρώντας ότι ενδεχόμενη τουρκική κινητοποίηση θα εστιάσει σε συγκεκριμένο νησιωτικό σύμπλεγμα, στο πρότυπο της κρίσης των Ιμίων το 1996, μέσω της οποίας εγκαινιάστηκε το τουρκικό δόγμα των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Η αναφορά περί «σημειακής κρίσης» δείχνει σαφώς το σύμπλεγμα της Μεγίστης.

Στο ΥΠΕΘΑ είναι διάχυτη η ανησυχία ότι αμέσως μόλις ολοκληρώσει τις παράνομες εργασίες του δυτικά της Πάφου ο «Πορθητής», στα τέλη Ιουλίου, ενδέχεται να βάλει πλώρη προς την ελληνική ΑΟΖ κινούμενο είτε νότια, είτε δυτικά του Καστελόριζου.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως αν η Τουρκία προχωρήσει σε αυτή την κίνηση, η απάντηση των ΕΔ θα είναι δυναμική.

Η έκθεση του ΓΕΕΘΑ επίσης τονίζει την αναγκαιότητα συνεχούς επαγρύπνησης όχι μόνο των ΕΔ, αλλά και του κρατικού μηχανισμού, θεωρώντας εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει μια τουρκική επιθετική ενέργεια, που ως στόχο θα έχει όχι την κατάληψη εδάφους, ή το γκριζάρισμα κάποιας θαλάσσιας περιοχής, αλλά την επικοινωνιακή εκμετάλλευση και τη δημιουργία αρνητικού ψυχολογικού αντίκτυπου στον Ελληνικό πληθυσμό.

https://www.pentapostagma.gr/

Βρετανοί ειδικοί προειδοποιούν: «Επικίνδυνος μύθος» ότι η πολλή καθαριότητα κάνει κακό στην υγεία

Βρετανοί ειδικοί προειδοποιούν: 

«Επικίνδυνος μύθος» ότι η πολλή 

καθαριότητα κάνει κακό στην υγεία

Η αντίληψη πως η πολλή καθαριότητα γυρνάει «μπούμερανγκ» και γίνεται κακή για την υγεία, προκαλώντας διάφορες αλλεργίες, επειδή δεν αφήνει τον ανθρώπινο οργανισμό να εξοικειωθεί με τα μικρόβια, ώστε να αποκτήσει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα απέναντι τους, δεν είναι παρά ένας «επικίνδυνος μύθος». Αυτό αναφέρει η Βασιλική Εταιρεία Δημόσιας Υγείας της Βρετανίας στην τελευταία έκθεση της, θεωρώντας ότι η λεγόμενη «υπόθεση της υγιεινής», αν εφαρμοστεί άκριτα, μπορεί να ανοίξει το δρόμο σε δυνητικά επικίνδυνες λοιμώξεις.

Η έκθεση επισημαίνει ότι πράγματι δεν πειράζει τα παιδιά να παίζουν στο ύπαιθρο ή με ζώα και να εκτίθενται σε «καλά» βακτήρια, πράγμα που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα τους. Όμως, είναι πολύ ζωτικό να πλένουν τα χέρια τους προτού φάνε (ιδίως με τα χέρια), κάθε φορά που έχουν πιάσει ζώα, καθώς και κάθε φορά που πάνε στην τουαλέτα. Η Βασιλική Εταιρεία τάσσεται υπέρ μιας «στοχευμένης υγιεινής», η οποία μαθαίνει τους ανθρώπους να βάζουν προτεραιότητες.

Για παράδειγμα, όπως αναφέρει, το συχνό σφουγγάρισμα δεν είναι τόσο σημαντικό (το σκονισμένο πάτωμα σπάνια κρύβει επικίνδυνα μικρόβια), ούτε ο συνεχής καθαρισμός του εσωτερικού της λεκάνης της τουαλέτας (το νερό από το καζανάκι παρασύρει τα περισσότερα μικρόβια). Όμως είναι πιο σημαντικό να γίνεται καλή και τακτική καθαριότητα στις επιφάνειες της κουζίνας, όπου γίνεται η προετοιμασία του φαγητού, ιδίως κρέατος, σάντουιτς, σνακ κ.α., καθώς επίσης να πλένονται τακτικά το «βετέξ» και το σφουγγαράκι για τα πιάτα, που μαζεύουν μικρόβια.

Παρεμπιπτόντως, για να σκοτωθούν τελείως και σίγουρα τα μικρόβια, το νερό πρέπει να έχει θερμοκρασία πάνω από 70 βαθμούς Κελσίου. Με απλώς ζεστό νερό και σαπούνι, τα μικρόβια παρασέρνονται μεν στο νεροχύτη, αλλά χωρίς να σκοτώνονται. Επίσης, διευκρινίζεται ότι τα απορρυπαντικά καθαρίζουν τις επιφάνειες (π.χ. τον πάγκο της κουζίνας), αλλά δεν σκοτώνουν τα μικρόβια. Ακόμη, είναι καλύτερα για το καθάρισμα των επιφανειών της κουζίνας, όπως του πάγκου, να χρησιμοποιείται χαρτί μιας χρήσης, ώστε να μη συσσωρεύονται μικρόβια στο απορροφητικό πανάκι και στο σφουγγαράκι.

«Είναι καιρός πια να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Το κοινό βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Σάλι Μπλούμφιλντ, ομότιμη καθηγήτρια της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου. «Καθαριότητα σημαίνει να αφαιρείς τη σκόνη και τα μικρόβια, ενώ υγιεινή σημαίνει να καθαρίζεις εκείνα τα μέρη και εκείνες τις φορές που έχει σημασία και να το κάνεις με το σωστό τρόπο, έτσι ώστε να σπάσεις την αλυσίδα της λοίμωξης, όταν π.χ. ετοιμάζεις το φαγητό, χρησιμοποιείς την τουαλέτα, παίζεις με τα κατοικίδια ζώα κ.α.».

Η έκθεση υπογραμμίζει ότι σε μια εποχή που τα αντιβιοτικά γίνονται όλο και λιγότερο αποτελεσματικά λόγω της αυξανόμενης αντίστασης των μικροοργανισμών, είναι κρίσιμο ο μέσος άνθρωπος να παίρνει τα μέτρα του για να περιορίσει την πιθανότητα των λοιμώξεων.

Η έρευνα κοινής γνώμης που έγινε σε 2.000 άτομα στη Βρετανία, στο πλαίσιο της έκθεσης της Βασιλικής Εταιρείας Δημόσιας Υγείας, δείχνει ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις ανθρώπους (23%) δεν θεωρεί σημαντική την τήρηση της καθαριότητας στο σπίτι, θεωρώντας ότι ιδίως τα παιδιά πρέπει να εκτίθενται στα μικρόβια. Οι άνδρες πιο συχνά από ό,τι οι γυναίκες δεν θεωρούν σημαντικούς τους κανόνες υγιεινής στο σπίτι. Για παράδειγμα, διπλάσιο ποσοστό ανδρών από ό,τι γυναικών πιστεύουν ότι υπάρχει μικρός ως μηδαμινός κίνδυνος, αν κανείς δεν πλένει τα χέρια του με σαπούνι μετά τη χρήση της τουαλέτας (16% έναντι 7%) ή μετά την προετοιμασία κρέατος για μαγείρεμα (8% έναντι 4%).

Μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τη «Γκάρντιαν» και το BBC, η έκθεση αναφέρει ότι πρέπει να πλένει κανείς πάντα τα χέρια του μετά από βήξιμο, φτάρνισμα και φύσημα της μύτης του, αλλά και κάθε φορά που ασχολείται με τα σκουπίδια του σπιτιού ή φροντίζει κάποιο άρρωστο με λοίμωξη μέλος της οικογένειας, αλλιώς τα μικρόβια θα επεκταθούν σε διάφορες επιφάνειες και τελικά σε άλλους ανθρώπους. Οι επιστήμονες θεωρούν κρίσιμο οι κανόνες υγιεινής να διδάσκονται στα σχολεία από μικρή ηλικία, καθώς επίσης να υπάρχει σωστή πληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.pentapostagma.gr/

Κράνα μια ελληνική υπερτροφή- φάρμακο για καρδιά, διαβήτη, έντερο, πυρετό

Κράνα μια ελληνική υπερτροφή- φάρμακο 

για καρδιά, διαβήτη, έντερο, πυρετό

Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διαπιστώθηκε πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά ενώ η συνολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν.

Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g),
καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες. Οι ουσίες αυτές έχουν αντιοξειδωτικές και στυπτικές ιδιότητες. Αποτελούν τονωτικό του ανθρώπινου οργανισμού και ρυθμίζουν το πεπτικό σύστημα. Τα κράνα περιέχουν την υψηλότερη ποσότητα σε ανθοκυάνες σε σύγκριση με τα σμέουρα, τα βατόμουρα και τα φραγκοστάφυλα.

Oι Αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν για παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς διότι μπορούσε πολλές φορές να θεραπεύει αυτές τις παθήσεις. Ακόμη δίνει ενέργεια στον οργανισμό μετά από σκληρές εργασίες που τον καταπονούν. Τα κράνα επίσης περιέχουν βιταμίνες Α και C και πολλά αντιοξειδωτικά και μεταλλικά στοιχεία όπως ο σίδηρος. Επομένως δε φαίνεται περίεργο που η Κινεζική ιατρική χρησιμοποιούσε τα κράνα για αιώνες.

Τα κράνα βελτιώνουν την όραση και τη μνήμη. Τα αντιοξειδωτικά θωρακίζουν τον οργανισμό και επιβραδύνουν τη γήρανση γιατί απομακρύνουν από τα κύτταρα, τις ελεύθερες ρίζες. Τα φλαβονοειδή έχουν αντιθρομβωτική δράση και μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου πολλών χρόνιων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, το εγκεφαλικό και η στεφανιαία νόσος.

Τα Κράνα:
αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης C, πηγή βιταμίνης E
περιέχουν ισχυρά φυσικά αντιοξειδωτικά
περιέχουν μηδενικά λιπαρά και χοληστερόλη

Τα κράνα είχαν την υψηλότερη τιμή αντιοξειδωτικής δραστηριότητας. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτών των τιμών παρατίθενται αντίστοιχες τιμές και από άλλα είδη και ποικιλίες νωπών καρπών:
Κράνα Ντούλια1 (μεγαλόκαρπα) 54,8
Κράνα Ντούλια2 (μικρόκαρπα) 100,8
Κράνα Ηλέκτρα 99,6
Κράνα από περιοχή Νάουσας 76,1
Βερίκοκα 3,5

Φράουλες 48,0
Ροδάκινα 7,00 – 17,02
Αχλάδια 20,0 – 29,60
Κεράσια 15,5 – 41,04
Μήλα 7,0 – 32,0
Μούρα μαύρα Κ. Στυλιανίδης 61,6
Βύσσινα 32,5 – 35,3

Η Κρανιά ή κρανειά ή μαυροβεργιά είναι φυλλοβόλο δέντρο (και θάμνος). Ανήκει στα αγγειόσπερμα, στην οικογένειας των Κρανειοειδών. Χαρακτηρίζεται από πυκνό φύλλωμα. Τα άνθη της είναι κίτρινα με τέσσερα πέταλα και οι καρποί της σφαιρικοί με έντονο κόκκινο χρώμα και ξινή γεύση – ονομάζονται κράνα. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι νωρίς την άνοιξη ενώ η περίοδος καρποφορίας της είναι τους φθινοπωρινούς μήνες, Οκτώβριο και Νοέμβριο. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή με μικρή διαφορά στο χρώμα της εσωτερικής από την εξωτερική όψη. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο φυτό στην Ευρώπη.

Η κρανιά είναι πασίγνωστη από την αρχαιότητα, από την εποχή του Ομήρου με το όνομα “Κράνεια”. Στα πολύ παλιότερα χρόνια τα κράνα πρέπει να είχαν κα μαγικές ιδιότητες, αν πιστέψουμε τον Όμηρο που βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, «καρπόν κρανείας και άκυλον βάλανον», κράνα και πουρναρίσια βαλανίδια. Μάλιστα, σύμφωνα με το Θεόφραστο, το ξύλο της κρανιάς ήταν σκληρό και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν μπαστούνια, κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια, και τόξα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα. H κρανιά αποτελεί ένα πολύτιμο και ενδιαφέρον είδος, καθώς από την αρχαιότητα ήταν γνωστές οι φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού, ενώ επειδή δεν έχει πολλούς εχθρούς και ασθένειες, μπορεί να καλλιεργηθεί ως βιολογική καλλιέργεια.

Η κρανιά ανθίζει νωρίς τον χειμώνα (Ιανουάριο-Φεβρουάριο) και η άνθηση διαρκεί περίπου 45-50 ημέρες, ενώ το ξύλο της είναι πολύ σκληρό και έχει μεγάλη αντοχή στη θραύση. Από τα αρχαία χρόνια, λόγω αυτών των ιδιοτήτων του, χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία βελών και δοράτων. Οι καρποί της είναι στυφοί στην αρχή και με την πλήρη ωρίμανση γίνονται εδώδιμοι. Έχουν πολλά αντιοξειδωτικά (φλαβονοειδή και ανθοκυάνες) με αποτέλεσμα να αποτελούν ένα πολύ σημαντικό φαρμακευτικό φυτό. Επίσης, η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α είναι υψηλή. Περιέχουν ακόμη τανίνες, πηκτίνες και πολλά μεταλλικά στοιχεία όπως είναι ο σίδηρος.

Τα κύρια χημικά συστατικά των κράνων είναι οι ανθοκυάνες που αποτελούν φυτικές υδατοδιαλυτές χρωστικές που ανήκουν στα φλαβονοειδή. Δίνουν στους καρπούς και στα άνθη έντονα χρώματα (πορτοκαλί, κόκκινο, μοβ, μπλε, κ.λπ.).

Οι καρποί που περιέχουν ανθοκυάνες θεωρούνται προστατευτικοί τόσο για την καρδιά όσο και ενάντια στον διαβήτη. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας τα κράνα χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων λόγω των τανινών που περιέχουν. Επίσης, ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά. Σε χώρες της Ασίας, τα κράνα χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του διαβήτη.

Στο μεταξύ, πολύτιμο είναι και το ξύλο της κρανιάς, το οποίο και χρησιμοποιείται στην κατασκευή διαφόρων μικροκατασκευών και εργαλείων (μπαστούνια, γκλίτσες, βέργες, πίπες κ.λπ.). Από τον φλοιό προέρχεται κόκκινη βαφή, με την οποία παλαιότερα βάφονταν δέρματα, ενώ με τους καρπούς έβαφαν αβγά. Επίσης παράγεται ένα παραδοσιακό λικέρ.

Tο κράνο (Cornus) συγχέεται στην πλειονότητα των περιπτώσεων με τα ξενόφερτα κράνμπερι (Vaccinium macrocarpon), το οποίο συγγενεύει με το μύρτιλλο. Άλλωστε οι καρποί του κράνμπερι έχουν σκούρο βυσσινί χρώμα ενώ αντίθετα το κράνο έχει κόκκινους γυαλιστερούς καρπούς και είναι πολύ πιο πλούσιο σε διατροφικά στοιχεία.

Η σύγχυση αυτή δυστυχώς έχει φέρει σε δυσμενή θέση τους παραγωγούς κράνου και προϊόντων αυτού καθώς πολλές φορές κυρίως σε καταστήματα delicatessen, κάβες και σε μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ πωλούνται κράνμπερι ως κράνα, τα οποία εισάγονται κυρίως από χώρες του εξωτερικού με ότι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους τους καλλιεργητές.
Το θέμα όπως είναι φυσικό αδυνατίζει τη θέση των καλλιεργητών οι οποίοι παλεύουν για να δώσουν στο κράνο την υπεραξία ενός σούπερ τροφίμου (ενός τροφίμου που συγκεντρώνει δηλαδή πολλά θρεπτικά, όπως η σπιρουλίνα, το ιπποφαές κλπ.).

Η σύγχυση ωστόσο υπάρχει, όχι μόνο μεταξύ των καταναλωτών, αφού με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, ειδικά σε ιστοτόπους με θέματα διατροφής, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι κράνα και κράνμπερις συγχέονται σε τέτοιο βαθμό σαν να πρόκειται για το ίδιο φρούτο!

therapeftis.blogspot.com
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στην σελίδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια θεραπεία ή διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.

https://www.pentapostagma.gr/

Μητσοτάκης: Ισχυρή εντολή αλλιώς… εκλογές τον 15Αύγουστο!

Μητσοτάκης: Ισχυρή εντολή αλλιώς… 

εκλογές τον 15Αύγουστο!

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε μήνυμα στα στελέχη της ΝΔ πως «έτοιμα υπουργικά κοστούμια» δεν υπάρχουν. Ζήτησε από τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν γιατί αλλιώς… θα έχουμε εκλογές με απλή αναλογική τον… 15Αύγουστο!

Κάλεσε ξανά τους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν και να μην επιλέξουν αποχή. Όπως είπε το να μην υπάρξει ισχυρή εντολή μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου σημαίνει «εκλογές τον 15Αύγουστο με απλή αναλογική». Άρα, είπε, τότε θα έπρεπε να συνεργαστεί το πρώτο με το δεύτερο κόμμα. «Δεν νομίζω ότι οι πολίτες θέλουν αυτό», εκτίμησε και πρόσθεσε πως δεν μπορεί η ΝΔ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεσμεύτηκε ότι ένα από τα πράγματα που θα κάνει θα είναι να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Η ΝΔ, είπε, θα φέρει στη Βουλή αλλαγή του εκλογικού νόμου με ένα νέο σύστημα που δεν θα δίνει μπόνους 50 εδρών στο πρώτο κόμμα. Τόνισε πως στόχος του θα είναι οι 200 ψήφοι για να αποφευχθούν στο μέλλον ενδιάμεσες εκλογές με απλή αναλογική.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη νέα έκκληση του να μην υπάρξει αποχή, εξήγησε πως για λίγες ψήφους μπορεί να κριθεί η ισχυρή εντολή που διεκδικεί η ΝΔ και πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή. Επίσης, κάλεσε και τα στελέχη του να μη θεωρούν προεξοφλημένο το αποτέλεσμα.

«Τίποτε δεν με ενοχλεί περισσότερο από στελέχη που προεξοφλούν την υπουργοποίησής τους. Δεν υπάρχουν έτοιμα υπουργικά κοστούμια» τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας το πρωί της Τρίτης (25.06.2019) στο ραδιόφωνο Θέμα 104,6 και τονίζοντας πως στην κυβέρνηση που θέλει να σχηματίσει αν κερδίσει τις εκλογές του Ιουλίου θα μπουν και τεχνοκράτες και σίγουρα εκείνοι που «μπορούν να διαχειριστούν το χαρτοφυλάκιο που θα τους εμπιστευτώ».

Ζήτησε ξανά από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να είναι προσεκτικά στις συμπεριφορές τους στην προεκλογική περίοδο. Εκτός από τεχνοκράτες, στην κυβέρνηση που έχει στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως είπε, θα υπάρχουν και στελέχη που θα προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους και θα σηματοδοτούν συμπράξεις, αλλά όχι σε κυβερνητικό επίπεδο. Αρνήθηκεκαι αυτή τη φορά, πάντως, να αποκαλύψει ποιος θα είναι υπουργός Οικονομικών.

Αναφερόμενος στις αλλαγές στην ηγεσία του Αρείου Πάγου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πως «πιστεύω εμείς θα ορίσουμε τη νέα ηγεσία. Δεν καταλαβαίνω τη σπουδή του κ. Τσίπρα. Εκτιμώ ότι το προεδρικό διάταγμα, απ’ ό,τι έχω ακούσει και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν θα υπογραφεί».

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα χαρακτηρίζοντας πρωτοφανή τη φράση του πρωθυπουργού πως το πρόγραμματης ΝΔ «μυρίζει αίμα». «Δεν το έχω ξανακούσει όσα χρόνια είμαι στην πολιτική», είπε ο κ. Μητσοτάκης. «Δεν έμαθαν τίποτα», προσέθεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σε ερώτηση για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τόνισε πως πρέπει να πάει στο ΕΛΚ. Τόνισε πως το ΕΛΚ έχει προτείνει τον κ. Βέμπερ, που έχει στηρίξει και την Κύπρο στο θέμα της ΑΟΖ και κανένας από τους επικριτές του, από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μίλησε γι’ αυτό. Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης δεν απέκλεισετο ενδεχόμενο να μη βρεθεί λύση στην άτυπη σύνοδο της ΕΕ, την Κυριακή.

Σε ό,τι αφορά την ακύρωση του debate, ο πρόεδρος της ΝΔ είπε ότι ο κ. Τσίπρας δεν ήθελε να βρεθεί απολογούμενος απέναντι σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς.

Για το πρόγραμμα της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι είναι εφαρμόσιμοκαι βασίζεται σε στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Οι μειώσεις συντελεστών θα γίνουν από την 1η Ιανουαρίου 2020 γιατί το 2019 δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος. «Έχω εμπιστοσύνη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αυτή την εικόνα έχω», είπε και σημείωσε ότι η ΝΔ δεν θα έχει δικαιολογία την επόμενη μέρα να πει «δεν ξέραμε».

«Με ισχυρή εντολή θα πάω στις Βρυξέλλες και θα έχω ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και κάλεσε τους πολίτες να αφήσουν εκτός Βουλής τη Χρυσή Αυγή και την Ελληνική Λύση.

Σχετικά με τη ρύθμιση των 120 δόσεων για τις επιχειρήσεις, υποστήριξε ότι δεν είναι σοβαρή η θέση του κ. Τσίπρα να φέρει πράξη νομοθετικού περιεχομένου. «Κυβερνούν 4 χρόνια, τώρα το θυμήθηκαν;» διερωτήθηκε ο κ. Μητσοτάκης. Σημείωσε ότι η ΝΔ θα φέρει άμεσα τη ρύθμιση, όπως έχει πει εξ’ αρχής και θα εφαρμοστεί με κλιμακωτά κριτήρια, εύκολα για όσους χρωστούν έως 3000 ευρώ, δεύτερο επίπεδο τα 20.000 ευρώ και διαφορετικό επίπεδο από εκεί και πάνω.

Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι θα αλλάξει ο νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, υπογραμμίζοντας πως αδικεί τους ασφαλισμένους που εργάζονται και αμείβονται. Σημείωσε, επίσης, πως για την επικουρική ασφάλιση για τους νέους ασφαλισμένους θα δημιουργηθεί ένας κουμπαράς

https://www.pentapostagma.gr/

ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΑΝΤΑΪΣΜΟ

Το Αναρχικό DADA

Πως η φρίκη της πρώτης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής δημιούργησε
το πιο αναρχικό καλλιτεχνικό ρεύμα

 «Η ορμή για καταστροφή είναι μια δημιουργική ορμή». (Μιχαήλ Μπακούνιν)

Ρεύμα ήταν αυτό, έτεινε ένα από μέχρι τέχνης, στην αν Αναρχία, τόσο τέχνης πολύ αυτό λεγόμενο άλλο δεν από DADA. Αυτό δεν είναι ένα τυπογραφικό λάθος. Πιστεύουμε πως ένα κείμενο για το DADA θα πρέπει τουλάχιστον να αρχίζει κάπως έτσι. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας μιλήσουμε… συμβατικά με τις ίδιες λέξεις αλλά στην «σωστή» σειρά:

Αν ένα ρεύμα τέχνης, μέχρι σήμερα, έτεινε τόσο πολύ στην Αναρχία αυτό δεν ήταν άλλο από το λεγόμενο DADA. Αφορμή της αναφοράς μας στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ρεύμα, στάθηκαν τα 100 χρόνια λήξης της πρώτης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, όπου ο ντανταϊσμός είναι προβοκατόρικο τέκνο της. Το DADA δημιουργήθηκε εξ αιτίας των μπαρουτοκαπνισμένων φυσικών τοπίων που μετατράπηκαν σε πεδία μάχης της πρώτης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής, του θανατερού ήχου του πολέμου, των διαμελισμένων σωμάτων, των ανθρώπινων κραυγών, των χημικών αερίων, των κατεστραμμένων ζωών και των εκατομμυρίων νεκρών που έδωσαν την ζωή τους στα χέρια μιας μερίδας εξουσιαστών. Δημιουργήθηκε ως αντίδραση όλων των παραπάνω. Για τους ντανταϊστές όλα όσα συγκροτούσαν τον κόσμο μέχρι τότε έπρεπε να αναθεωρηθούν, να διαλυθούν και να γεννηθούν νέες οπτικές που δεν θα θύμιζαν τίποτα από όλα εκείνα που οδήγησαν την ανθρωπότητα σ’ αυτό το φρικτό μακέλεμα. Αρνείται όλα εκείνα τα ιδεώδη, τις ιδεολογίες και τις αξίες της κοινωνίας που το μόνο που είχαν καταφέρει ήταν ένας πόλεμος με εκατομμύρια νεκρούς. Ένας πρωταγωνιστής αυτού του ρεύματος, ο γάλλος ρουμανικής καταγωγής Τριστιάν Τζαρά είχε δηλώσει: «Ήμασταν ενάντια στον πόλεμο, χωρίς όμως να πέφτουμε στην εύκολη παγίδα του ουτοπικού πασιφισμού. Ξέραμε πως δεν θα ξεφορτωνόμασταν τον πόλεμο αν δεν ξεφορτωνόμασταν τα αίτιά του[…] Αυτός ο πόλεμος δεν ήταν δικός μας. Για μας ήταν ένας πόλεμος ψεύτικων συναισθημάτων και αθεμελίωτων δικαιολογιών[…] Το νταντά γεννήθηκε από μια ηθική ανάγκη, από μια ακατανίκητη θέληση για την επίτευξη ενός ηθικού απόλυτου[…] Τιμή, Πατρίδα, Ηθική, Οικογένεια, Τέχνη, Θρησκεία, Ελευθερία, Αδελφοσύνη, κ.τ.λ., όλες αυτές οι έννοιες που κάποτε ανταποκρίνονταν σε ανθρώπινες ανάγκες, τώρα πια δεν ήταν τίποτα παραπάνω από συμβιβασμοί και κούφια κόκκαλα».^[1]

Το DADA στοχοποίησε την κουλτούρα, την έννοια του ωραίου, τσαλαπάτησε σύμβολα και ξεφτίλισε ήρωες και είδωλα. Ο τρόπος σκέψης έπρεπε να αλλάξει, ακόμα και η γλώσσα έπρεπε να αλλάξει: «Το σφάλμα βρίσκεται στη γλώσσα, και καθώς η γλώσσα είναι το όργανο της σκέψης, το σφάλμα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε» (Hans Richter). Στο πρώτο μανιφέστο του ντανταισμού ο Ούγκο Μπάλ αναφέρει για την λέξη: «[…] Θα ήθελα εγώ ο ίδιος να καταποντίσω την γλώσσα. Αυτή την αναθεματισμένη γλώσσα στην οποία κολλάει η βρωμιά, όπως στα χέρια χρηματομεσιτών που αρπάζουν νομίσματα. Θέλω τη λέξη, εκεί που αυτή σταματάει και εκεί που αυτή ξεκινάει. Το Νταντά είναι η καρδιά των λέξεων. Κάθε πράγμα έχει τη λέξη του αλλά η λέξη έχει γίνει ένα πράγμα αυθυπόστατο. Γιατί να μην το βρω; Γιατί ένα δέντρο να μη λέγεται «πλουσπλούς» και «πλούσπλουμπας» όταν έχει βρέξει; Η λέξη, η λέξη, η λέξη έξω από τη σφαίρα σας, την πνιγηρότητά σας, έξω απ’ αυτή την καταγέλαστη ανημπόρια, την τεράστια αυταρέσκεια, την παπαγαλία, τα αυταπόδεικτα φληναφήματα σας. Η λέξη, κύριοι, η λέξη είναι ένα δημόσιο μέλημα πρώτης τάξεως».

Ο ντανταϊσμός πολλές φορές αναφέρεται και σαν κίνημα τέχνης, πράγμα ψευδές· κίνημα δεν υπήρξε ποτέ γιατί είχε έντονη αλλεργία σε οτιδήποτε συγκροτημένο. Το DADA ήταν και είναι ρεύμα ηλεκτρικό υψηλής τάσης που τίναζε στον αέρα όλο τον καθωσπρέπει ακαδημαϊσμό στα απανταχού λεγόμενα σαλόνια της τέχνης. Στα εγκαίνια του καμπαρέ Βολταίρ του Ούγκο Μπάλ στην Ζυρίχη, στις 5 Φεβρουαρίου το 1916 γεννιέται σύμφωνα με πολλούς το DADA^[2]. Η λέξη σύμφωνα με κάποιους ντανταϊστές προέκυψε τυχαία όταν έβαλαν έναν χαρτοκόπτη στο γαλλικό λεξικό του Larousse, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί αναφορά στο ντα- ντα (ναι- ναι) των βαλκάνιων προσφύγων της Ζυρίχης. Αυτή η ηθελημένη σύγχυση γύρω από το όνομα είναι αντανάκλαση της αναστάτωσης και της σύγχυσης που θέλησε να δημιουργήσει το DADA. Στο καμπαρέ Βολταίρ συγκεντρώνονται πολλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές και διοργανώνονται βραδιές ποίησης, εκθέσεις κυβισμού και φουτουρισμού στην αρχή της λειτουργίας του και εκεί δημιουργείται το πρώτο μανιφέστο του καλλιτεχνικού ρεύματος. Από εκεί, ένας εκ των πρωταγωνιστών, του DADA, o ρουμάνος ποιητή Τριστιάν Τζαρά γράφει στο δεύτερο μανιφέστο:«[…]Υπάρχει ένα μεγάλο αρνητικό, καταστροφικό έργο προς ολοκλήρωση. Καθαρά και ξάστερα. Ο εξαγνισμός του συνανθρώπου μας θα ολοκληρωθεί μετά τη φάση της τρέλας, της επιθετικής, πλήρους τρέλας ενός κόσμου που αφέθηκε στα χέρια ληστών, οι οποίοι ξεσκίζουν και καταστρέφουν τους αιώνες.[…]». Τα ντανταϊστικά μανιφέστα, λόγω της δυναμικής τους και των ιδεών που έκφραζαν, λειτουργούσαν πολλές φορές ως αναρχικές διακηρύξεις, ήταν κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια των αναρχικών διακηρύξεων του 19^ου αιώνα. Ακολουθούσαν την ιδέα της «έμπρακτης προπαγάνδας» (propaganda by deed) που επινοήθηκε από τους ιταλούς αναρχικούς Ερίκο Μαλατέστα, Κάρλο Καφιέρο και Εμίλιο Κοβέλι.

Ποίηση, Εικαστικά, Μουσική και Φωτογραφία

Το DADA περιέτρεξε την ποίηση, τα εικαστικά, την φωτογραφία και την μουσική. Η ντανταϊστική ποίηση μηδένιζε την ιδέα της ποίησης που υπήρχε μέχρι τότε. Ο ποιητής έπαιρνε ένα άρθρο από μια εφημερίδα έκοβε τις λέξεις, τις τοποθετούσε σε ένα σακουλάκι και τις έβγαζε μια προς μια. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας ένα εξαίσιο ποίημα ήταν έτοιμο. Ο Τζαρά είχε περιγράψει την διαδικασία ως εξής:«Πάρτε μια εφημερίδα. Πάρτε ένα ψαλίδι. Διαλέξτε από την εφημερίδα ένα άρθρο στο μέγεθος του ποιήματος που θέλετε να κάνετε. Κόψτε με το ψαλίδι το άρθρο.Κατόπιν κόψτε προσεκτικά τις λέξεις που αποτελούν το άρθρο και βάλτε τις μέσα σε μια τσάντα. Ταρακουνήστε μαλακά την τσάντα. Κατόπιν αρχίστε να βγάζετε από την τσάντα τη μία λέξη μετά την άλλη. Αντιγράψτε τις ευσυνείδητα. Με τη σειρά που βγήκαν από την τσάντα. Το ποίημα θα σας μοιάζει. Και να που γίνατε ένας απείρως πρωτότυπος συγγραφέας με μια χαριτωμένη ευαισθησία, έστω κι αν δεν σας καταλαβαίνει το άξεστο κοπάδι».

Με το ίδιο σκεπτικό, πολλές δεκαετίες αργότερα, εμφανίστηκε στην μουσική ο λεγόμενος «Αλεατορισμός» (μουσική του τυχαίου). Μουσική είχαν συνθέσει πολλοί ντανταϊστές. Οι μουσικές χρησιμοποιούν νότες, μουσικά όργανα αλλά και θορύβους, κραυγές, λέξεις και φράσεις, πολλές φορές χωρίς συνοχή. Μουσικά έργα είχαν συνθέσει ο Μαρσέλ Ντυσάν, ο Αντόνιο Ρουσόλο, ο Χούγκο Μπαλ, ο Τριστιάν Τζαρά και ο Κουρτ Σβάιτσερ. Οι μουσικές αυτές επηρέασαν πολλούς σύγχρονους συνθέτες σχεδόν πενήντα χρόνια μετά, όπως τον Τζων Κέιτζ.^[3]

Στον χώρο των εικαστικών τεχνών οι ντανταϊστές έβαλαν μουστάκι στην Μόνα Λίζα, ένας πολύ γνωστός πίνακας του Ρέμπραντ μετατράπηκε σε σιδερώστρα, δημιουργήθηκαν ανεξήγητες και ακατανόητες μηχανές, όπως ο «Συνθλιφτής Σοκολάτας» ή το «Το Παιδί Καμπυρατέρ», ενώ ασχολήθηκαν αρκετά με την τέχνη του κολάζ. Έκαναν τέχνη καθημερινά αντικείμενα, σκουπίδια του σύγχρονου τρόπου ζωής, προσδίδοντάς τους ένα διαφορετικό νόημα, υποσκάπτοντας έτσι κάθε έννοια «έργου τέχνης». Με αυτό τον τρόπο ένα οποιοδήποτε καθημερινό αντικείμενο επεξεργασμένο ή όχι από τον καλλιτέχνη ανάγεται σε έργο τέχνης απλά μόνο εάν ο καλλιτέχνης το εκθέσει σε μια γκαλερί ή έκθεση. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η γνωστή «Κρήνη» του γεννημένου αναρχικού Μαρσέλ Ντυσάν, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πορσελάνινο ουροδοχείο που, αφού αποσύρθηκε από το πρωτογενές περιβάλλον και εμφανίστηκε ως έργο τέχνης το 1917 με την υπογραφή R. Mutt. Η «Κρήνη», απορρίφθηκε από την Έκθεση των Ανεξαρτήτων της Νέας Υόρκης και ο Ντυσαν κυκλοφόρησε κείμενο με την υπογραφή Mutt που έλεγε: «Αν ο κ. Mutt κατασκεύασε το ουροδοχείο με τα ίδια του τα χέρια ή όχι, δεν έχει σημασία. Αρκεί ότι το Διάλεξε. Πήρε ένα καθημερινό αντικείμενο, το παρουσίασε με τέτοιον τρόπο που (χάρη στον καινούριο τίτλο του) η χρηστική σημασία του να εξαφανιστεί, και γέννησε (στο θεατή) νέες σκέψεις για το συγκεκριμένο αντικείμενο». Η παραπάνω έννοια ονομάζεται ready-made και έχει σημαδέψει όλον τον 20 αιώνα. Εκτός από αυτό, το μεγαλύτερο έργο του Ντυσάν θεωρείται ένα κομμάτι γυαλί με τίτλο «Μεγάλο Γυαλί» ή «Η νύφη ξεγυμνωμένη ακόμα κι από τους εργένηδές της», που το είχε αφήσει για ενάμιση χρόνο να δέχεται την σκόνη της Νέας Υόρκης και ύστερα κόλλησε με ειδική κόλα την σκόνη στην θέση της. Πάνω σ’ αυτό, με μαθηματική ακρίβεια κόλλησε και σχεδίασε διάφορα σχέδια. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1918, αλλά κατά την μεταφορά του το 1923 σε κάποια έκθεση το γυαλί ράγισε κάνοντας τον Ντυσάν ευτυχισμένο, γιατί έτσι θεώρησε πως τότε ολοκληρώθηκε το έργο του. Αυτός ο πρωταγωνιστής του DADA εγκατέλειψε την τέχνη για να αφοσιωθεί στο σκάκι!

Στον χώρο της φωτογραφίας ο Man Ray βγάζει φωτογραφίες χωρίς την χρήση φωτογραφικής μηχανής. Τα προς φωτογράφιση αντικείμενα φωτίζονται από ορισμένη οπτική γωνία απευθείας πάνω στο φωτογραφικό χαρτί, με αποτελέσματα άκρως αφαιρετικά και συγχρόνως λυρικά και ευαίσθητα.

Η αναρχική βάση του DADA

Το DADA απέρριψε όχι μόνο τον λεγόμενο «αστικό» τρόπο ζωής και την τάξη που αυτός ορίζει, αλλά όλες τις τάξεις πραγμάτων. Όλα τα παραπάνω έπρεπε να διαλυθούν γιατί απέτυχαν. «Είμαι κατά των συστημάτων» διακήρυττε ο Τριστιάν Τζαρά και συνέχιζε: «Το πιο αποδεκτό σύστημα είναι να μην έχεις κανένα σύστημα και καμιά αρχή».

Οι ντανταϊστές δεν σταμάτησαν με το έργο τους αλλά και τα λόγια τους να δηλώνουν την αναρχική τους στάση απέναντι σε κάθε τι δεδομένο, σε κάθε τάξη: «Ήταν απαραίτητο να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι είμαστε εναντίον της κουλτούρας και ότι είμαστε αντίθετοι όχι μόνο με την αστική τάξη πραγμάτων αλλά και με κάθε τάξη πραγμάτων, κάθε ιεραρχία, κάθε ηρωοποίηση, κάθε ειδωλολατρία, όποιο και αν ήταν το είδωλο».(Max Ernst)^[4]

Το DADA κατακρίθηκε από τους μπολσεβίκους ως αστικό ή αναρχικό, ενώ οι ίδιοι οι αστοί το αποκαλούσαν μπολσεβίκικο ή αναρχικό! Και στις δύο περιπτώσεις ο αναρχικός χαρακτηρισμός παράμενε και δημιουργούσε όχι ντροπή που ήθελαν οι κατακριτές του αλλά περηφάνια στους ντανταϊστές.Απέναντι στις κατακρίσεις των μπολσεβίκων ο Αρπ, ο Τζαρά, ο Βαν Ντέσμπουργκ και ο Σπέγκερμαν συνέταξαν ένα μανιφέστο με τίτλο «Proletkunst Manifesto», στο οποίο ο τίτλος του ήταν εμφανώς προβοκατόρικος γιατί στην πραγματικότητα επιτιθόταν στη χειραγώγηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας από τους μπολσεβίκους και το λεγόμενο προλεταριάτο.«Σε αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν μια προλεταριακή τέχνη, θέτουμε το ερώτημα: τί είναι προλεταριακή τέχνη; Είναι τέχνη που φτιάχνουν οι ίδιοι οι προλετάριοι; Ή τέχνη αφιερωμένη στην υπηρεσία του προλεταριάτου; Ή τέχνη σχεδιασμένη να αφυπνίσει τα (επαναστατικά) προλεταριακά ένστικτα; Δεν υπάρχει τέχνη που να την κάνουν προλετάριοι, γιατί ο προλετάριος που κάνει τέχνη δεν είναι προλετάριος, αλλά καλλιτέχνης. Ένας καλλιτέχνης δεν είναι ούτε προλετάριος ούτε αστός, και αυτό που δημιουργεί δεν ανήκει ούτε στους προλετάριους ούτε στους αστούς, αλλά σε όλους».^[5]

To DADA απεχθανόταν την πολιτική. «Ξέρουμε πως ο Ντανταϊσμός είχε τελειώσει με την πολιτική, την είχε καταστρέψει με μια μονοκοντυλιά, την είχε αγνοήσει. Το κίνημα εξεγέρθηκε ενάντια στην εξουσία κάθε είδους, υπερασπιζόμενο την ελευθερία κάθε είδους», έγραψε ο ντανταϊστής Ζωρζ Ριμπμόν-Ντεσέν (Georges Ribemont-Dessaignes).

Πολλοί καλλιτέχνες που αναμείχθηκαν με το ρεύμα είχαν με κάποιο τρόπο επαφή με τον αναρχισμό και είχαν έρθει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε επαφή μαζί του. Ο Ούγκο Μπαλ είχε μεταφράσει Μπακούνιν, ο Χανς Ρίχτερ είχε επαφές με την αναρχική ομάδα της Ζυρίχης και ο Τριστάν Τζαρά, που πρωτογνώρισε το αναρχικό κίνημα στο Βουκουρέστι, είχε πει: «Είναι προφανές πως η αναρχική φύση του ντανταϊσμού μαζί με την ιδέα ενός ηθικού απόλυτου που το κίνημα προέτασσε πάνω από κάθε πιθανή πρακτική αναγκαιότητα, θα κρατούσε το νταντά μακριά από τους πολιτικούς αγώνες».Στο σημείο αυτό ο Τζαρά δίνει μια αναρχική εξήγηση στον όρο πολιτική που την υπονοεί, πολύ σωστά, ως εξαπάτηση και εντελώς ανήθικη.

Εκτός από τους παραπάνω, σαφώς φιλοαναρχικές τάσεις είχαν και πολλοί ντανταϊστές που δρούσαν στο Βερολίνο, όπως ο Ραούλ Χάουζμαν και Γιόχανες Μπάαντερ. Μάλιστα ο Μπάαντερ μετά από συζητήσεις που είχε με τον Χαζουμαν στην τελετή για την ανακήρυξη της Α´ Γερμανικής Δημοκρατίας στο Κρατικό θέατρο της Βαϊμάρης το 1919, πέταξε από τον εξώστη προκηρύξεις που τον αυτοανακήρυσσαν ως πρώτο πρόεδρο της νέας αυτής δημοκρατίας. Η προκήρυξη τελείωνε ως εξής: «Θα ανατινάξουμε τη Βαϊμάρη μέχρι τα ουράνια, δεν θα λυπηθούμε κανέναν και τίποτε. Παρουσιαστείτε όλοι μαζικά! Το ντανταϊστικό Αρχηγείο της Παγκόσμιας Επανάστασης». Ο ίδιος, μια άλλη φορά, είχε εφορμήσει σε καθεδρικό ναό του Βερολίνου διακόπτοντας τον εφημέριο που λειτουργούσε και φωνάζοντας από τον χώρο της χορωδίας: «Στον διάολο ο Χριστός» ή σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή: «εσείς είστε εκείνοι που κοροϊδεύετε τον Χριστό, δεν δίνετε δεκάρα για αυτόν». Οι βερολινέζοι ντανταϊστές θα βρεθούν πίσω από τα οδοφράγματα με τους Σπαρτακιστές και θα πολεμήσουν τα ακροδεξιά στρατιωτικά τάγματα.

Στο Βερολίνο, ο Χάουζμαν και ο ποιητής Φραντς Γιούνγκ κυκλοφορούσαν το φιλοαναρχικό περιοδικό Die Freie Strasse (Ο Ελεύθερος Δρόμος). Οι Περέ, Πικαμπιά, Γιούνγκ, Μπάαντερ και Κραβάν, είναι κάποια ονόματα νταναταϊστών που είτε αυτοπροσδιορίζονταν ως αναρχικοί είτε είχαν κατά βάση αντιεξουσιαστικές απόψεις. Ο Περέ μάλιστα, πολέμησε με τους αναρχικούς στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Ήταν αντίθετος στο Κράτος, το Έθνος και την εκκλησιαστική εξουσία. Πέθανε, στη Γαλλία σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο το 1959.

Όπου λάμβαναν χώρα εκθέσεις, δρώμενα ή καλλιτεχνικές βραδιές η αστυνομία έκανε υπερωρίες! Ακόμα και κοινοβούλια θα συζητούσαν για τον περιορισμό αυτών των «άγριων θηρίων» της τέχνης που προκαλούσαν το κοινό αίσθημα με τις γκαλερί τους και τις εκθέσεις τους. Μάλιστα μια ντανταϊστική έκθεση στην Κολωνία, στις αρχές του 1920, θα καταστραφεί ολοσχερώς από τους επισκέπτες της μέχρι που επενέβη η αστυνομία και την έκλεισε. Όλα τα παραπάνω όμως οι ντανταιστές δεν τα θεωρούσαν ως καταστολή αλλά ως νίκη και γι’ αυτό το λόγο το DADA σαν αισθητική, σαν κουλτούρα και τέχνη δεν έσβησε ποτέ. Αν και από πολλούς θεωρητικούς υποστηρίζεται ότι έσβησε λίγα χρόνια αργότερα, με την προσχώρηση πολλών στο κίνημα του Σουρεαλισμού, η αλήθεια είναι δεν έσβησε ποτέ. Η ορμή της γέννησης του ήταν τόσο μεγάλη και αναρχική που, μετά από αυτό, πολλά καλλιτεχνικά εγχειρήματα πηγάζουν από το DADA. Μετά τους ντανταιστές τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην ιδέα του ωραίου και του άσχημου, της καλής και της κακής αισθητικής. Οι ιδέες των ντανταιστών επηρέασαν και επηρεάζουν πολλούς χώρους μέχρι και σήμερα. Ένα παράδειγμα απογόνου της ντανταϊστικής αισθητικής και τρόπου προσέγγισης των πραγμάτων είναι η Punk κουλτούρα.

Οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα

Το DADA όπως είδαμε επιχείρησε και τελικά σ’ ένα πολύ μεγάλο βαθμό σάρωσε όλα τα κατεστημένα. Δεν έκανε διάκριση και δεν χαρίστηκε σε τίποτα. Μέσα σ’ αυτήν την φλόγα και το πάθος των διακηρύξεων των ντανταϊστών φυσικά και θα υπήρχαν τα πρόσωπα όπου θα είχαν διαφορετικό προσανατολισμό, παίρνοντας την φλόγα της εξέγερσης του DADA ώστε να την χρησιμοποιήσουν για την επικράτηση ενός δικού τους κατεστημένου. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ο Ιούλιος Έβολα. Ο Έβολα ήταν φιλόσοφος, συνδεόταν φιλικά με τον Μουσολίνι και αλληλογραφούσε με τον Τζαρά. Αφού γοητεύτηκε από τις νέες προσεγγίσεις του ντανταϊσμού μεταπήδησε στον φασισμό του Μουσολίνι. Πίστευε στην πνευματική ανωτερότητα και μαζί με άλλους θεωρητικούς του φασισμού επισκέφτηκαν τον Χίτλερ τον Σεπτέμβρη του 1943 με σκοπό να δημιουργήσουν το κράτος του Σαλό στην Βόρεια Ιταλία. Δήλωσε εθελοντής ώστε να πολεμήσει τους κομμουνιστές στο Ρωσικό μέτωπο αλλά δεν επιλέχθηκε. Θεωρείται κύριος εκπρόσωπος του ιταλικού ντανταϊσμού.

Επίσης, ο Τζαρά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1947, εντάχθηκε στο Γαλλικό Κομουνιστικό Κόμμα. Το πάθος για εξέγερση στο κατεστημένο όταν δεν γίνεται με ανιδιοτέλεια και με ανεξούσιο τρόπο, όταν δεν έχει στόχο να διαλύσει ατομικά και συλλογικά κατεστημένα χωρίς να κάνει διακρίσεις, οδηγεί σε άλλα κατεστημένα που μπορεί να είναι ίδια ή και χειρότερα.

Ελευθερόκοκκος

Πηγές-Αναφορές

Edward S. Campell, ΝΤΑΝΤΑ Το κίνημα της ρήξης, Μετάφραση: Λεωνίδας Καρνέζης, Εκδόσεις Κολχίς Αθήνα 2016

Hugh Honour, John Fleming, Ιστορία της Τέχνης, εκδόσεις Υποδομή, Αθήνα 1998.

Maria Grazia Lupparia, Ιστορία της Τέχνης Χ: 20^ος αιώνας, οι λέξεις κλειδιά, οι τόποι, οι πρωταγωνιστές, εκδόσεις Electa. http://www.openculture.com/2014/08/the-abcs-of-dada.html (The ABCs of Dada Explains the Anarchic, Irrational “Anti-Art” Movement of Dadaism

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 190, Φεβουάριος 2019

^[1]. Edward S. Campell ΝΤΑΝΤΑ Το κίνημα της ρήξης, Μετάφραση: Λεωνίδας Καρνέζης, Εκδόσεις Κολχίς Αθήνα 2016, σελ. 38.

^[2]. Στην Ελβετία εκείνη την περίοδο, είχαν προσφύγει για να αποφύγουν τον πόλεμο πολλοί πολιτικοί, συγγραφείς, συνθέτες, διανοούμενοι καλλιτέχνες κ.οκ. Σε διπλανό κτήριο από το καμπαρέ Βολταίρ ζούσε ο Λένιν που ασφαλώς και αγνοούσε ή και απέφευγε την ύπαρξη αυτής της «φωλιάς των τρελών» καλλιτεχνών.

^[3]. Για τον Τζον Κέιτζ βλέπε: John Cage: Μουσική – Ήχος – Σιωπή – Αναρχία. ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 151, Ιούλιος-Αύγουστος 2015.

^[4]. Edward S. Campell ΝΤΑΝΤΑ Το κίνημα της ρήξης, Μετάφραση: Λεωνίδας Καρνέζης, Εκδόσεις Κολχίς Αθήνα 2016, σελ. 52.

^[5]. Ο. π. σελ. 52.

 

https://anarchypress.wordpress.com/

Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/

Γιατί οι λύκοι επανέρχονται;

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

 

 

Διαβάζω: «Απειλή φτώχειας για το 33% των Ελλήνων». 

Μία ακόμα απειλή. Απειλή και φόβος. Φόβος για την επιβίωση, φόβος για το μέλλον των παιδιών, φόβος για την εγκληματικότητα, για τους μετανάστες, για την κλιματική αλλαγή, για όλα. Σκέφτομαι ότι οι απειλές και οι συνακόλουθες φοβίες παγώνουν τη λογική και συντείνουν στη διαμόρφωση του ψυχισμού των ανθρώπων, που οδηγεί στην στήριξη πολιτικών σχηματισμών που παραπέμπουν στους ολοκληρωτισμούς τους παρελθόντος.  

Και όταν οι “κάτω” ψηφίζουν ό,τι και οι “Πάνω”, τότε επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά ο Τολστόι που έλεγε πως οι κουλάκοι παραμένουν σκλαβωμένοι γιατί σκέπτονται σαν τα αφεντικά τους.    

 Τα σκέφτομαι αυτά καθώς τους βλέπω να χειροκροτούν τους δημίους τους που ετοιμάζουν την αγχόνη. Εκείνος τους μιλάει για φυλακές τύπου Γ και λευκά κελιά, κι αυτοί χειροκροτούν με ενθουσιασμό. Τους υπόσχεται αστυνομικό κράτος και άγρια καταστολή, κι αυτοί χειροκροτούν ξανά με ενθουσιασμό. Τους δείχνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τους ονομάζει εχθρούς κι ακολουθεί ντελίριο. Κι ας είναι και τα δικά τους παιδιά μετανάστες!

Βλέπω τους λύκους αγέρωχους και υπομειδιώντες να επανέρχονται προκειμένου να κατηχήσουν εκ νέου το δάσος. Αυτοί που δεν άφησαν δέντρο για δέντρο όρθιο, που δεν άφησαν ΕΣΠΑ για ΕΣΠΑ που να μη το στείλουν σε φορολογικό παράδεισο. Τα πιράνχας που ρήμαξαν την υγεία επανέρχονται αποκαθαρμένα, άσπιλα κι αγριεμένα. Οι λύκοι της μίζας και της αρπαχτής έρχονται με στολές μακεδονομάχου καβάλα σε αδιάφθορους βουκεφάλες. Μπροστά πηγαίνουν οι εφοπλιστές με μάσκες Μητσοτάκη. Πάντα με το ίδιο βλέμμα που στάζει μίσος, το ίδιο εγωπαθές χαμόγελο, όπως όλων  των Her Omnes, (των Κυρίων Όλος ο Κόσμος), όπως αποκαλούσε ο Φρ. Κάφκα τα τεράστια Εγώ, που θεωρούν πως όλος ο κόσμος είναι δικός τους.

Τελικά, οι λαοί γενικά χειραγωγούνται με το φόβο, που τυφλώνει τη συνείδηση. Ακολουθεί η «φιλοσοφία της ματαιότητας» και η κατασκευή της συναίνεσης.

Στην περίπτωση της συναίνεσης έχουμε την επιδίωξη μιας «οργανικής συνεργασίας» των υπό κανονικές συνθήκες αντιτιθέμενων μερών της κοινωνίας στο όνομα του «κοινού εισβολέα-εχθρού», που είναι ο Ξένος, ο μετανάστης, ο πρόσφυγας. Γι’ αυτό ο Σαλβίνι, ο Όρμπαν, ο Τραμπ, ο Μπόρις Τζόνσον και γενικά οι νεοδεξιοί  θριαμβεύουν. 

Αλλά γιατί οι λύκοι επανέρχονται; Γιατί οι αριστεροί δεν κατάλαβαν τη σημασία της ποίησης. Ότι για να διαρκέσει μία ανατροπή οφείλει να δημιουργήσει τη δική της ποίηση. Μόνο η ποίηση μπορεί να κάνει τον κόσμο να σκέφτεται διαφορετικά από τα αφεντικά. Δείτε τους Ζαπατίστας που μιλούν για μια καινούργια ιδέα της νεωτερικότητας, μια νέα, ουμανιστική ιδέα της προόδου και του τρόπου άσκησης της πολιτικής. Για μια άλλη σκέψη που θα αρνείται τον τρόπο σκέψης που μας υποβάλουν τα αφεντικά. Για μια αφήγηση που θα λέει πως «Δεν είναι δικό μας το σπίτι του πόνου και της δυστυχίας. Μας το παρέστησε έτσι αυτός που μας κλέβει και μας εξαπατά… δεν είναι δική μας η γη του θανάτου και της αγωνίας. Δεν είναι δικός μας ο δρόμος του πολέμου. Δεν είναι δική μας η προδοσία και δεν χωρά στο βήμα μας η λησμονιά. Δεν είναι δικά μας το άδειο χώμα και ο κούφιος ουρανός».

Ο λόγος είναι ποιητικός, γιατί ο κώδικας επικοινωνίας των πονεμένων ψυχών είναι η ποίηση. Γιατί η ποίηση αλλάζει το περιεχόμενο της «μεταφοράς» των λέξεων, κάνοντάς τες και πάλι αληθινές και όχι πολύσημες και αμφίσημες. Γιατί είναι ψέμα πως οι λέξεις δεν έχουν αφεντικά. «Ακόμη και αν χάσουμε, θα νικήσουμε…» λέει ο πρώην υποδιοικητής στον Μονταλμπάν. Γιατί, ακόμα και αν «Ορισμένες απαντήσεις απέτυχαν, εξακολουθούν όμως να ισχύουν οι ερωτήσεις»… 

http://artinews.gr/

Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/