Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης: Ἡ καθυστερημένη νοσταλγία
Posted on 8 Ἀπριλίου 2019 by planodion
Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης
Ἡ καθυστερημένη νοσταλγία
ΤΗΝ ΑΡΧΗ ἦρθε ἕνα γράμμα. Ὁ ἀποστολέας ἦταν ἄγνωστος, ὅμως ὁ φάκελος εἶχε τὸ λογότυπο μιᾶς ἕνωσης ἀντιστασιακῶν μὲ ἕδρα τὴν Καλαμάτα. Ὁ συντάκτης του ἀναζητοῦσε τὰ ἴχνη τοῦ Μιχάλη Ἀ.. Τὴ διεύθυνση τὴ βρῆκε ἀπὸ τὸν τηλεφωνικὸ κατάλογο, ὅμως δὲν ἦταν βέβαιος ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ τὸ πρόσωπο ποὺ ἔψαχνε, καθὼς ὁ τόπος ποὺ γνωρίστηκαν πρὶν σαρανταέξι χρόνια ἦταν ἐντελῶς διαφορετικός. Ὅμως μόνο σὲ ἀθηναϊκὴ διεύθυνση βρῆκε τὸ ὀνοματεπώνυμό του. Εἶχαν γνωριστεῖ, ἔγραφε, στὴν Κατοχή, στὴν περιοχὴ τῆς Καλαμπάκας. Τὸν βρῆκε βαριὰ τραυματισμένο σ’ ἕνα σύθαμνο ὁ Μιχάλης, ἕνα ροδοκόκκινο, γελαστὸ παλικαράκι μὲ γαλανὰ μάτια. Ἔβοσκε κάτι πρόβατα κοντὰ στὸ Καστράκι. Τὸν συμμάζεψε, τὸν ἔκρυψε σὲ μιὰ σπηλιά, τὸν περιποιήθηκε μέχρι ποὺ πῆρε τὰ πάνω του καὶ βρῆκε τρόπο νὰ τὸν παραδώσει στοὺς συναγωνιστές του. Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, ποιός ξέρει ποιά δύναμη ἔσπρωξε τὸ χέρι του νὰ γράψει. Τὴν ἐποχὴ ποὺ ἔφτασε τὸ γράμμα ἔτυχε νὰ βρίσκεται στὴν Ἀθήνα ὁ γιὸς τοῦ Μιχάλη, ἐρχόμενος ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ γιὰ νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴ μάνα. Ἐκείνη τοῦ ἀνέθεσε νὰ γράψει τὴν ἀπάντηση, ὅτι ἂν εἶχε βιαστεῖ λίγο, θὰ τὸν εἶχε προλάβει αὐτὸν ποὺ ἔψαχνε, ποὺ χάθηκε πρὶν τέσσερα χρόνια σὲ τροχαῖο. Ὁ γιὸς συμπλήρωσε τὸν ἀριθμὸ τοῦ τηλεφώνου τους καὶ ζήτησε περισσότερα στοιχεῖα ἀπὸ τὸν ἐπιστολογράφο, καθὼς μετὰ τὴν ἀπώλεια τοῦ πατέρα ἀναζητοῦσε κάθε πηγὴ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ καλύψει τὰ κενὰ ποὺ ἄφησε πίσω του ἀνέκκλητα ὁ ἐκλιπών. Εἶχε καταλάβει πόσα τοῦ ἔλειπαν ἀπὸ τὸν πατέρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ φυσική του παρουσία. Ὅμως παλιότερα θεωροῦσε ὅτι εἶχαν καιρὸ μπροστά τους γιὰ νὰ τὰ ποῦν. Ἡ χήρα ἦταν πάλι μόνη ὅταν τηλεφώνησε ὁ τραυματίας τοῦ ’40. Περισσότερο ἔκλαιγαν παρὰ μιλοῦσαν, καθένας γιὰ τοὺς δικούς του λόγους. Ἐκεῖνος, ἀπαρηγόρητος ποὺ τὸ κομμένο πόδι τὸν καθήλωσε καὶ δὲν μπόρεσε νὰ ὑλοποιήσει συσσωρευμένη ἐπιθυμία δεκαετιῶν, νὰ ἀντικρύσει ἀπὸ ἄλλη σκοπιὰ πλέον ἐκεῖνον ποὺ δὲν δίστασε νὰ παίξει τὴ ζωή του κορώνα-γράμματα γιὰ ἕναν ἄγνωστο. Ἐκείνη γιατὶ ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ ξένου ὄξυνε τὴ δική της αἴσθηση ἀπώλειας. Τὴν πρόθεσή του νὰ ταξιδέψει στὴν Ἀθήνα τὴν ἐμπόδισαν γεράματα κι ἀναπηρία. Οὔτε ὅμως ὁ γιὸς τοῦ Μιχάλη ἀξιώθηκε νὰ κάνει τὸ ποθητὸ ταξίδι στὴν Καλαμάτα. Μετὰ ἀπὸ δεκαετίες ἀναλογίζεται τὸ περιστατικό, ὅμως δὲν ἔχει πλέον ποιόν νὰ ψάξει οὔτε κάποιον νὰ μοιραστεῖ τὶς ἀπώλειες.
Πηγή: Ἀπὸ τὴ σειρὰ πεζῶν Θραύσματα τοῦ 20οῦ αἰώνα. Πρώτη δημοσίευση.
Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης (Μηλιὰ Μετσόβου, 1963). Φιλόλογος στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, ἀπόφοιτος τῆς Φιλοσοφικῆς Ἀθηνῶν καὶ διδάκτορας τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βιέννης. Πρῶτο του βιβλίο: Νύχτες στὸ θρυμματισμένο ἐνυδρεῖο, Ἀθήνα, 2008, (ποίηση). Δημοσίευσε μεταφράσεις γερμανόφωνης λογοτεχνίας.
https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/