Ο Μποστ πριν από το Μποστάνι του (2)

Ο Μποστ πριν από το Μποστάνι του (2)

Την περασμένη Παρασκευή άρχισα να δημοσιεύω μια μικρή σειρά τεσσάρων άρθρων με γελοιογραφίες του Μποστ που δημοσιεύτηκαν τους πρώτους μήνες του 1959 στο περιοδικό Ταχυδρόμος, υποτίθεται ως εικονογράφηση του εύθυμου αφηγήματος «Σταυροφορίες» του Νικ. Τσιφόρου που δημοσιευόταν σε συνέχειες στο περιοδικό.

Λέω «υποτίθεται», επειδή, όπως είπα και στο πρώτο άρθρο, τα σκίτσα του Μποστ αυτονομούνται, στην αρχή δειλά και στη συνέχεια απροκάλυπτα. Κάποια από αυτά τα σκίτσα έχουν στόχο τους Άγγλους και με τα σημερινά κριτήρια μπορεί και να τα λέγαμε ομοφοβικά. Να θυμόμαστε ότι το 1959, με τη συμφωνία της Ζυρίχης στην επικαιρότητα, το αντιαγγλικό αίσθημα στην Ελλάδα ήταν έντονο.

Το πρώτο σκίτσο της σημερινής δημοσίευσης (και πέμπτο συνολικά) δημοσιευτηκε στον Ταχυδρόμο στις 31 Ιανουαρίου 1959 και εικονογραφούσε το κεφάλαιο «Ιερουσαλήμ – Τέρμα».

Ένα ακόμα σκίτσο που αναπαράγει τα στερεότυπα περί βρετανικής ομοφυλοφιλίας, και που σήμερα θα ενοχλούσε.

Παρ’ όλ’ αυτά, να επισημάνουμε το έξοχο λογοπαίγνιο «τι είν’ αυτό που το λένε αράπη», πάνω στο πασίγνωστο τραγούδι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη«, καθώς και την παράτονη ρίμα «Χαλιμάς – το χάλι μας».

Το δεύτερο σημερινό σκίτσο (έκτο της σειράς) δημοσιεύτηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1959 και συνόδευε τη συνέχεια «Σεφτές για την τρίτη σταυροφορία». Είναι απο τα γνωστότερα σκίτσα της σειράς.

Η ρίμα «μετά του Αλφόνσου – συνάδελφόν σου» έχει μείνει ιστορική.

Η τρίτη σημερινή γελοιογραφία δημοσιεύτηκε στις 14.2.1959 στον Ταχυδρόμο και εικονογραφούσε το κεφάλαιο «Καντρίλλιες γύρω από μια κορώνα».

Ουσιαστικά, το σκίτσο αυτό είναι το πιο σύγχρονο και αυτονομημένο απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, αφού ο Μποστ βάζει τους δυο ήρωές του να σχολιάζουν ένα εντελώς άσχετο γεγονός της διεθνούς επικαιρότητας: το περιβόητο σκάνδαλο των ροζ μπαλέτων.

Το σκάνδαλο είχε ξεσπάσει τις προηγούμενες μέρες στο Παρίσι: ο 74χρονος σοσιαλιστής και αντιστασιακός Αντρέ λε Τροκέ, ανάπηρος του πρώτου πολέμου και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, κατηγορήθηκε ότι διοργάνωνε, στο εξοχικό που του είχε διαθέσει η Βουλή, βραδινές συγκεντρώσεις στις οποίες χόρευαν ανήλικα κορίτσια 15-19 ετών (την εποχή εκείνη το όριο της ενηλικίωσης ήταν στα 21) -και οι οποίες κατέληγαν σε όργια. Πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζε η φίλη του Ελιζαμπέτ Πινάγιεφ, πρώην ηθοποιός, δήθεν κόμησσα, η οποία έφερνε τις κοπέλες και σχεδίαζε τις χορογραφίες -από εκεί και η ονομασία «μπαλέτα».

Η υπόθεση έκανε πάταγο και από τότε καθιερώθηκε και η έκφραση Ροζ μπαλέτα, που έδωσε και τον τίτλο της σε μια ελληνική επιθεώρηση της εποχής.

Ο Μποστ διηγείται την ιστορία των Ροζ μπαλέτων αλλά έχω την εντύπωση πως κάνει ένα λάθος: μιλάει για την Υβέτ -τέτοιο όνομα δεν βρήκα να εμπλέκεται στην υπόθεση. Μάλλον έχει μπερδέψει την Ελιζαμπέτ. Πάντως, φροντίζει να βρει άφθονες ομοιοκαταληξίες σε -έτ, από τον Αχμέτ και το βιλαέτ μέχρι το κουνιέτ’ και το μπισικλέτ.

Το κείμενο της μπορντούρας παίρνει υλικό από δύο τουλάχιστον τραγούδια της εποχής.

Ο Τροκέ χτυπάει την πόρτα
η φωνή του είναι βαριά
Άνοιξε άνοιξε Υβέτ να ζήσεις
είμαι γέρος άνθρωπος μη την πόρτα κλείσεις.

Κάθεται εις το σκαλί / και την Υβέτ παρακαλεί:

Έλα γι’ απόψε μόνο γι’ απόψε για λίγη ώρα
έξω φυσάει, κάνει κρύο και είναι μπόρα
ενώ μέσα είναι ζεστά,
έχει μπαλέτα κουνιστά
Να δω μονάχα του μπαλέτου τις κινήσεις
κι ύστερα φύγε, κλείσε την πόρτα και μη γυρίσεις.

Η τέταρτη και τελευταία για σήμερα γελοιογραφία, δημοσιεύτηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1959 και εικονογραφούσε το κεφάλαιο «Η κακιά γειτόνισσα».

Η γελοιογραφία αποτελεί κατά κάποιο τρόπο συνέχεια της δεύτερης -όπου ο Άγγλος αιχμάλωτος έχει αποδεχτεί την πρόσκληση εις κωζερί, αλλά άνευ Αλφόνσου. Γίνεται εκτενής αναφορά στο Κολέγιο του Ίτον. Δεν μπόρεσα να βρω κάποια σύνδεση με γεγονότα της εποχής -ίσως ο Μποστ χρησιμοποιεί αυτό το διάσημο κολέγιο απλώς και μόνο για την ομοιοκαταληξία και επειδή εκεί φοιτούσαν (και φοιτούν) αρκετοί γόνοι της αγγλικής άρχουσας τάξης.

https://sarantakos.wordpress.com/

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΦΤΟΥΣ

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΦΤΟΥΣ

Η καταγωγή της φυλής από την Ινδία, το πρόβλημα με την πολιτική ορθότητα και πώς μπορεί να γίνει πραγματική η ένταξή τους στην κοινωνία 

Από τον
Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη 

Πριν από πολλά χρόνια άκουσα στο Β’ Πρόγραμμα μια συνέντευξη του ταλαντούχου Κώστα Χατζή. Ελεγε για την πρώτη μπουάτ που έφτιαξε στην Πλάκα. Την ονόμασε «Η παράγκα του Γύφτου», αφού συχνά ο ίδιος έτσι αυτοπροσδιορίζεται. Γύφτους, Τσιγγάνους, Αθίγγανους, Κατσίβελους τους λέει ο λαός μας, αιώνες τώρα.....
 

Ο Παλαμάς έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», πλήθος οι αναφορές του όρου, από βυζαντινά κείμενα, έως τον Παπαδιαμάντη και τον Μάριο Χάκκα. Ακόμη περισσότερες οι παροιμιώδεις εκφράσεις του λαού μας, άλλες αδιάφορες, απλά καταγραφικές κοινωνικού ρόλου, π.χ. σε πολλά μέρη το Γύφτος ήταν συνώνυμο του σιδερά, του γανωματή, ενώ άλλες με αρνητική φόρτιση, π.χ. «Γύφτος παπάς δεν βλογάει» κ.λπ. Κατά μία εκδοχή το Γύφτος είναι παραφθορά του Αιγύπτιος, διότι υπήρχε η εσφαλμένη εντύπωση πως οι Γύφτοι κατάγονται από την Αίγυπτο. Ινδοί είναι, η γλώσσα τους είναι ινδική διάλεκτος, με προσμίξεις ελληνικών, αρμενικών και σλαβικών λέξεων. 

Μια ενδιαφέρουσα θεωρία, που μου ανέλυσε Ελληνοαμερικανός ιστορικός, είναι πως το Γύφτος προέρχεται από το Gupta, από την ομώνυμη Ινδική Αυτοκρατορία που άκμασε από τον 3ο αιώνα έως το 590 μ.Χ., περίοδο ακμής της Ινδικής Υποηπείρου, κατά την οποία διαμορφώθηκαν στην τελική τους μορφή και τα Ινδικά Επη, όπως η «Μαχαμπαράτα». Την κατέλυσαν οι εισβολές φυλών Ούνων, όμως το όνομά της έμεινε συνώνυμο της Ινδίας και υπάρχει ακόμη διαδεδομένο ως επώνυμο. Αρα είναι πιθανό το Γύφτος να μην έχει καμία σχέση με την Αίγυπτο και απλά να σημαίνει Ινδός, αυτός που κατάγεται από την Αυτοκρατορία των Gupta. Η μετακίνησή τους ξεκίνησε περί το 500 μ.Χ. Στα μέρη μας έφτασαν περί το 1000 μ.Χ. Γλωσσικά και γενετικά στοιχεία δείχνουν πως προέρχονται από το Πουντζάμπ και άλλα μέρη της Ινδίας, της πρώην Αυτοκρατορίας των Gupta.

Τα περί Ρομ, Ρομά και Ρομάνι μάλλον προέρχονται από τη διαβίωσή τους στα μέρη της Αυτοκρατορίας μας, ήτοι Ρωμαίοι, Ρωμιοί, Ρωμανία, είναι φρέσκα κουλούρια της «πολιτικής ορθότητας», πως τάχα μου θα αλλάζαμε το όνομα και κάτι θα έτρεχε στα... γύφτικα. Μικρός πάντως ποτέ δεν άκουσα Γύφτο να αυτοπροσδιορίζεται ως Ρομ. Η ηλιθιότητα της «πολιτικής ορθότητας» ευαγγελίζεται πως οι λέξεις παράγουν τα κοινωνικά προβλήματα.

Οι Γύφτοι λοιπόν, εκτός από μάγοι, ήταν τσαμπάσηδες, ταχυδακτυλουργοί, αρκουδιάρηδες, γανωματήδες, σιδεράδες, ακονιστές μαχαιριών, καρεκλάδες. Νομάδες και φορείς μιας περιθωριακής κουλτούρας, άλλοι ζούσαν και ζουν παρασιτικά, ενώ όσοι δούλευαν έκαναν επαγγέλματα που τα έσβησαν ο χρόνος και η πρόοδος της τεχνολογίας. Οσοι επέλεξαν τη μόνιμη εγκατάσταση, πήραν το πλανόδιο εμπόριο στα χέρια τους κι έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολείο, βρήκαν χώρο στον καταμερισμό εργασίας στη νέα εποχή. Οσοι παρέμειναν στο περιθώριο, με τις παραδοσιακές δεξιότητες ξεχασμένες, βούλιαξαν πιο βαθιά στον παρασιτισμό, στη μάστιγα των ναρκωτικών, στις κλοπές και στις ληστείες.

Η συμμετοχή τους στην εγκληματικότητα είναι μεγαλύτερη της πληθυσμιακής αναλογίας τους, ενώ ο μέσος όρος ζωής τους είναι πολύ χαμηλότερος του γενικού πληθυσμού.

Ως τις αρχές του 1990 η σκληρή εγκληματικότητά τους περιοριζόταν μεταξύ τους, συνήθως για λόγους τιμής. Η θέα και μόνο της αστυνομικής στολής λειτουργούσε αποτρεπτικά. Τα πράγματα άλλαξαν λόγω δύο γεγονότων. Πρώτον, με την κάθοδο των πρώτων Αλβανών μεταναστών, που στην αρχή, πάμπτωχοι, δούλευαν ως εργάτες γης και κοιμόντουσαν σε γιατάκια στα χωράφια, βρήκε κάποιους, προσωρινά, πιο κάτω από αυτούς και γίνονταν επιδρομές εποχούμενων ένοπλων Γύφτων που τους λήστευαν. Ετσι έμαθαν να σηκώνουν χέρι και όπλα σε μη δικούς τους.

Δεύτερον, κατά την περίφημη εισβολή των ΕΚΑΜ σε καταυλισμό στον Ασπρόπυργο, σε αναζήτηση ένοπλων ληστών, τα επεισόδια οδήγησαν σε δημοσιογραφική υστερική εκμετάλλευση και στην αποπομπή του Διοικητή της Μονάδας. Ετσι εκπέμφθηκε ένα μήνυμα ανομίας, το οποίο ακόμη πληρώνουμε. Συχνά πια τα περιστατικά βίας κατά αστυνομικών, με πετροβόλημα, πυροβολισμούς κατά περιπολικών της Αστυνομίας, π.χ. στο Ζεφύρι. Προ καιρού ήμουν πολιτική αγωγή για νεαρό αστυφύλακα που έχασε το ένα του μάτι από απρόκλητο πυροβολισμό που δέχθηκε από Γύφτο, πείτε τον και Χετταίο, η ουσία δεν αλλάζει, που μαζί με άλλους ομοφύλους του ήθελαν να εμποδίσουν αστυνομικό έλεγχο σε άλλους... Χετταίους.

Μαζί με τα παιχνίδια με τις λέξεις ήρθε ο δικαιωματισμός, η παροχή επιδομάτων για τα αυτονόητα, π.χ. για να στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο. 

Η ύπαιθρος και πολλές συνοικίες λεηλατούνται από μερίδα αυτών αλλά και εισαγόμενων ομοφύλων τους. Ξηλώνουν σωλήνες, ηλιακούς, καλώδια, καπάκια φρεατίων, πομόνες, κάνουν ζημιά 1.000 ευρώ, για να εισπράξουν 20 ευρώ για το μέταλλο. Θύματα και τα παιδιά τους, που στερούνται παιδείας και βασικής υγιεινής, ενώ εκπαιδεύονται στο έγκλημα. 
Η λεηλασία αυτή πρέπει να σταματήσει και ο τρόπος δεν είναι η σχιζοφρένεια του επιδοτούμενου δικαιωματισμού, που τους μονιμοποιεί στο περιθώριο και τον παρασιτικό βίο.

Η πολιτική μας πρόταση είναι αυστηρή εφαρμογή του νόμου και παιδεία. Δεν πας τα παιδιά σου σχολείο; Φυλακή για σένα και τα παιδιά στην Πρόνοια, όχι να παίρνεις επίδομα. Πολιτική μηδενικής ανοχής σε κάθε παραβατική τους συμπεριφορά, από την οδήγηση χωρίς δίπλωμα και ασφάλεια ως τις κλοπές, την οπλοκατοχή και τα ναρκωτικά. Εισαγωγή της αποτελεσματικής αμερικανικής αρχής «Three strikes out» όχι μόνο για τους Γύφτους/Ρομά αλλά και για τους «μπαλαμούς» συναδέλφους τους στην παρανομία: πρώτη καταδίκη, δικάζεσαι με τα ελαφρυντικά σου, δεύτερη καταδίκη, υπότροπος και αυστηρότερη τιμωρία, τρίτη καταδίκη, ισόβια.
Υποχρεωτική μόνιμη εγκατάσταση και παιδεία, παιδεία, παιδεία. Το δοκίμασε ο μακαριστός Καντιώτης και τους έβαλε σε τάξη στη Φλώρινα, τουλάχιστον τότε. Η Εκκλησία όμως ήταν από πάνω αρωγός και αυστηρός αλλά δίκαιος καθοδηγητής. 

Πρέπει να πετάξουμε την αριστερή ιδεοληπτική σαβούρα, να εφαρμόσουμε τέτοιες πολιτικές, ώστε να μην υποφέρουν από το έγκλημα οι υπόλοιποι πολίτες και να οδηγούνται στην αυτοδικία. Οι δε Γύφτοι πολίτες, με αυστηρότητα και πειθαρχία, να ενταχθούν παραγωγικά στην κοινωνία, στην οποία ζουν σχεδόν αναφομοίωτοι χίλια χρόνια, έχοντας και οι ίδιοι ευθύνη γι’ αυτό.

Και πρέπει επιτέλους κάποιος να το πει: το σπίτι του πολίτη, το οικογενειακό άσυλο, είναι το κάστρο του. Να νομιμοποιηθούν η οπλοκατοχή και οπλοχρησία εντός αυτού και να μη θεωρείται υπέρβαση των ορίων της άμυνας. Οταν παραβιάζεται η περιουσία σου και μέσα κοιμούνται η γυναίκα, τα παιδιά σου, δεν θα ζυγίσεις με το υποδεκάμετρο τη διάθεση του εισβολέα για να του ρίξεις μέσα στο σκοτάδι ή να κάνεις πως κοιμάσαι.

https://www.dimokratianews.gr/content/97999/milisoyme-loipon-gia-toys-gyftoys

Κέικ της τεμπέλας χωρίς μίξερ!

Κέικ της τεμπέλας χωρίς μίξερ!

Υλικά:
– 1 ποτήρι του νερού ζάχαρη καστανή
– 1 ποτήρι γάλα
– 1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού

– 1 ποτήρι ελαιόλαδο- βούτυρο (μισό-μισό)
– λίγο ξύσμα πορτοκαλιού
– 3 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
– λίγη βανίλια
– λίγο κακάο
– 2 αυγά
– σταγόνες σοκολάτας
– αλεύρι άσπρο όσο πάρει

Εκτέλεση:

Παίρνετε ένα μπολ ψηλό, ρίχνετε τη ζάχαρη και το λιωμένο βούτυρο με το ελαιόλαδο και χτυπάτε για λίγο με το σύρμα (η ζάχαρη δε λιώνει τελείως).
Προσθέτετε τα αυγά και χτυπάτε ξανά να αφρατέψουν. Στη συνέχεια, ρίχνετε το μπέικιν, το ξύσμα, τη βανίλια και το χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύετε. Τέλος, προσθέτετε λίγο- λίγο το γάλα μαζί με το αλεύρι μέχρι να γίνει ένας χυλός (όχι πολύ σφιχτός).
Ρίχνετε τις σταγόνες σοκολάτας και ανακατεύετε. Βάζετε το μείγμα σε ένα ταψάκι αντικολλητικό ή μία φόρμα μικρή και κρατάτε ένα μπολάκι από το μείγμα, ρίχνετε μέσα δύο κουταλιές της σούπας κακάο και το ανακατεύετε.
Περιχύνετε στο ταψί το μείγμα με το κακάο και ανακατεύετε απαλά να κάνει σχέδιο. Ψήνετε στους 180 βαθμούς για 40′-45′.

http://www.oparlapipas.gr/

Θράκη: Ποιοι νοσηροί εγκέφαλοι θανατώνουν άγρια ζώα και γιατί;

5 Απριλίου 2019

Ενα νοσηρό περιστατικό σημειώθηκε στην Θράκης όπου άγρια και σπάνια πτηνά θανατώθηκαν από δόλωμα. Το δόλωμα ήταν ένα δηλητηριασμένο νεκρό άλογο.    Συνολικά πέντε περιστατικά θανάτου, από δηλητηριασμένα δολώματα, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, σπάνιων αρπακτικών πουλιών στη Θράκη, σημειώθηκαν σε διάστημα μόλις ενός μήνα, σε τέσσερις διαφορετικές τοποθεσίες.

Ειδικότερα, στις 15 Μαρτίου, εντοπίστηκαν νεκροί ένας Μαυρόγυπας κι ένας Χρυσαετός, κοντά στην προστατευόμενη περιοχή του Εθνικού Πάρκου δάσους Δαδιάς. Την ίδια ημέρα, στη διάρκεια επίσκεψης στις φωλιές των όρνιων στα Θρακικά Μετέωρα, η ομάδα του WWF, εντόπισε στο χωριό Εύθυμο και δίπλα σε μία στάνη, νεκρά: ένα μισοφαγωμένο άλογο και σε πολύ κοντινή απόσταση, μία αλεπού, ένα κοράκι κι ένα όρνιο.

Σημειώνεται πως το νεκρό όρνιο, που δεν πρόλαβε να ενηλικιωθεί, γεννήθηκε στο Εθνικό Πάρκο Vrachanski Balkan στη Βουλγαρία και ήταν ένας από τους πρώτους νεοσσούς, στο πλαίσιο της προσπάθειας, επανεισαγωγής του είδους στην περιοχή.

Επίσης το γεγονός ότι ολόκληρο το πτώμα αλόγου χρησιμοποιήθηκε ως δόλωμα, χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς επιστήμονες, ως ένα από τα σοβαρότερα περιστατικά που έχουν καταγραφεί στη Θράκη, την τελευταία εξαετία, καθώς εκτιμούν ότι θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα τέσσερα αναπαραγωγικά ζευγάρια όρνιων που φωλιάζουν στα Θρακικά Μετέωρα.   Αξιοσημείωτο είναι ότι το 2012, είχε σημειωθεί αντίστοιχο περιστατικό με τον ίδιο τύπο δολώματος, εξαφανίζοντας το σύνολο των όρνιων της αποικίας στα Στενά του Νέστου, καθώς και ότι η περιοχή δεν είναι σημαντική μόνο για τα όρνια αλλά και για τον Ασπροπάρη, το μικρότερο γύπα της Ευρώπης, που σήμερα απειλείται με εξαφάνιση παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα, όπου έχουν απομείνει μόνο πέντε ζευγάρια.

Στις 19 Μαρτίου, ένας κτηνοτρόφος στην περιοχή των Λαβάρων Έβρου, βρήκε νεκρούς, πέντε σκύλους φύλακες του κοπαδιού του, δίπλα σ’ ένα υπόλειμμα κατσικιού, δεμένο σε θάμνο.   Στο νεκρό κατσίκι βρέθηκαν 16 άθικτες και 4 σκασμένες κάψουλες κυανίου, οι οποίες συλλέχθηκαν και στάλθηκαν για τοξικολογική εξέταση.

Σε ότι αφορά στη δηλητηρίαση των ποιμενικών σκύλων ειδικότερα, η υπεύθυνη του προγράμματος του WWF στον Έβρο, εκτιμά πως πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική ζημία που εκθέτει το κοπάδι του κτηνοτρόφου σε επιθέσεις λύκου για μεγάλη περίοδο έως ότου τα νέα τσοπανόσκυλα μεγαλώσουν και εκπαιδευτούν.   Ακολούθησε ο εντοπισμός, στις 26 Μαρτίου, δύο νεκρών Μαυρόγυπων και δύο κορακιών, στην κοιλάδα του Φιλιούρι, μεγαλώνοντας το θλιβερό κατάλογο.   «Η συχνότητα των περιστατικών παράνομης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων είναι εξαιρετικά ανησυχητική και απαιτεί άμεση αντίδραση των αρμόδιων αρχών για την εύρεση των ενόχων και την ενημέρωση των πολιτών», υπογραμμίζει η Έλα Κρετ, χειρίστρια του εκπαιδευμένου σκύλου για εύρεση δηλητηριασμένων δολωμάτων του WWF Ελλάς.

Από την πλευρά του ο Δρ. Σταύρος Τσιαντικούδης, Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, επισημαίνει ότι «όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες που εμπλέκονται στον εντοπισμό και χειρισμό νεκρών ζώων από δηλητηριασμένα δολώματα, θα πρέπει να εντατικοποιήσουν τις δράσεις προστασίας, φύλαξης και ελέγχου για την πρόληψη και μείωση αυτών των δυσάρεστων και επικίνδυνων περιστατικών».   Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει και η Κωνσταντίνα Ντεμίρη, υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας.

«Πλέον δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για ολιγωρία. Πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα η υπουργική απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος κ. Φάμελλου, σχετικά με τα Τοπικά Σχέδια Δράσης, για την καταπολέμηση των δηλητηριασμένων δολωμάτων, με στοχευμένες και συντονισμένες τοπικά δράσεις για τον περιορισμό της δηλητηρίασης της άγριας ζωής».   Σκοπός του Τοπικού Σχεδίου Δράσης, είναι ο καθορισμός σε ετήσια βάση, των απαραίτητων διαδικασιών για την αξιολόγηση του προβλήματος, η λήψη των κατάλληλων σε κάθε περίπτωση μέτρων για την εξάλειψη του φαινομένου, η βελτίωση της συνεργασίας και αποτελεσματικότητας των εμπλεκόμενων υπηρεσιών και φορέων και ο επιχειρησιακός τους συντονισμός για την αποτελεσματική διαχείριση περιστατικών δηλητηριάσεων σε τοπικό επίπεδο.

Για την «Προστασία του Μαυρόγυπα και του όρνιου στη διασυνοριακή περιοχή της ορεινής Ροδόπης», υλοποιείται ήδη από το 2016 το πανευρωπαϊκό πρόγραμμα LIFE Vulture. Σ   τόχος του προγράμματος η μείωση των σημαντικών απειλών που δέχονται οι Μαυρόγυπες και τα όρνια στη διασυνοριακή περιοχή Ελλάδας-Βουλγαρίας, στην ανατολική οροσειρά της Ροδόπης, με στόχο τη διατήρηση και την αποκατάσταση του πληθυσμού τους.

Σε ότι αφορά στη σημαντικότητα των Μαυρόγυπων και των όρνιων στο οικοσύστημα, οι ειδικοί επιστήμονες τα χαρακτηρίζουν « είδη ομπρέλα» και εκτιμούν πως η προστασία τους αναμένεται να ωφελήσει σημαντικά και άλλα είδη αρπακτικών πουλιών με τα οποία μοιράζονται τις ίδιες περιοχές αναπαραγωγής και αναζήτησης τροφής.   Ο δε πληθυσμός τους δεν απειλείται αποκλειστικά και μόνο από τα δηλητηριασμένα δολώματα στην ύπαιθρο, αλλά και από την έλλειψη τροφής, την πρόσκρουση σε ανεμογεννήτριες και πυλώνες ηλεκτρικού ρεύματος και την ηλεκτροπληξία.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://reportal.gr/

DOWNLOADS: Γιώργος Λεκάκης – ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 1912-1918

DOWNLOADS: 

Γιώργος Λεκάκης – Διωγμοί Χριστιανών Υπηκόων Της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1912-1918), Προ Του Μεγάλου Διωγμού Του 1922…! #1.148 (PDF)

Διαβάστε το εδώ:

ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ 

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 1912-1918

Posted by Der Kamerad on 2019-04-05

04/04/2019 BY ΒΙΚΥ ΠΑΠΑΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Χλόη Κουτσουμπέλη, Φωτογραφία

Ενώ είμαστε μαζί αγκαλιασμένοι
(απόδειξη το χέρι σου στην πλάτη μου)
φυσάει αγέρας, φορώ ένα γκρι παλτό
φύλλα στροβιλίζονται και πέφτουν
«Για πάντα δικός σου» ψιθυρίζεις
ενώ στο φόντο πίσω φαίνονται τα κάρβουνα
τα λευκά άλογα
ο λάκκος με τους νεκρούς
το δέντρο με τα κεφάλια στα κλαδιά
η σιωπηλή διαδήλωση στους τάφους
οι άνθρωποι με τα κεριά
που πενθούν βουβά
ενώ βρέχει σκοτάδι
κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν
από την φωτογραφία
χάνεται το πρόσωπό σου
κι αυτή η απώλεια
τόσο μικρή μέσα στο νεκρικό Σύμπαν
που μας τυλίγει
αυτή ακριβώς η ασήμαντη απώλεια
είναι που δίνει στη φωτογραφία
την ανεκτίμητη αξία
του οριστικά χαμένου

Από τη συλλογή Στον αρχαίο κόσμο βραδιάζει πια νωρίς (2012) της Χλόης Κουτσουμπέλη

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Χλόη Κουτσουμπέληφία

https://thepoetsiloved.wordpress.com/

Θεσσαλονίκη – Πολυπολιτιστικός Εμπλουτισμός: Μαζική Εισβολή Μουσουλμάνων Λαθρομεταναστών Στα Διαβατά – Βίαιες Συμπλοκές Με Τα ΜΑΤ – Ένας Αστυνομικός Τραυματίας…! (Videos + Photo)

Δείτε κατωτέρω σχετικά βίντεο:

Posted by Der Kamerad on 2019-04-05

Advertisements

Ο σιδηροδρομικός σταθμός - Archibald Lampman

 Θα είμαι με τον εγγονό μου για μερικές ημέρες !! 
Έτσι μην ανησυχείτε ότι θα είμαι καλά! 
Θα σε δω τη Δευτέρα!! Σας αγαπώ όλους!!!

....

Τα τραίνα 

παγεροί μάρτυρες γίνονται 

στα ενγκαλισμούς 

τα χαμόγελα, 

τα φιλία, 

τα tekryα 

και τα μυρμούρητα των επιβατών τους ... ..

Μπριλή Μαίρη

* William Powell Frith, Ο σιδηροδρομικός σταθμός, c.1862-1909, λάδι σε καμβά, Royal Collection

Το σκοτάδι δεν φέρνει τίποτα εδώ, το φως 
Κανένα ξύπνημα: ποτέ στον τυφλό μου εγκέφαλο 
Η φωτοβολίδα των φώτων, η βιασύνη, και το κλάμα, και το στέλεχος, 
Η κραυγή των κινητήρων, το σούσι και η βροντή χτυπήσουν: 
Βλέπω τα πλήθη που βιάζονται, , την πτήση, τα 
πρόσωπα που αγγίζουν, τα μάτια που είναι αμυδρά από τον πόνο: 
βλέπω τους χυδαίους τροχούς να γυρίζουν, και το μεγάλο τραίνο 
να κινείται να βγαίνει στην άγρια ​​νύχτα. 
Τόσες πολλές ψυχές μέσα στις σκοτεινές της εσοχές, 
Τόσοι πολλοί φωτεινοί, τόσοι θρήνοι μάτια: 
Τα μάτια μου που το ρολόι μεγαλώνουν σταθερά με όνειρα και εικασίες. 
Τι νήματα της ζωής, τι κρυφές ιστορίες, 
Τι γλυκά ή παθιασμένα όνειρα και σκοτεινές αγωνίες, 
Τι άγνωστες σκέψεις, ποιες διάφορες αγωνίες!

Ο William Powell Frith (1819 - 1909), από την άλλη πλευρά, άρεσε να απεικονίζει κάθε βικτοριανή ζωή .

Αγαπούσε πανοραμικές σκηνές γεμάτες φασαρία και δραστηριότητα - το αγαπημένο μου είναι ο Σιδηροδρομικός Σταθμός , το 1862. Αυτό είναι το είδος της ζωγραφικής που είναι σχεδόν γελοιογραφικό - περισσότερο σαν κάτι που προοριζόταν να είναι μια απεικόνιση σε ένα περιοδικό ή ένα στιγμιότυπο μια σκηνή από ένα μυθιστόρημα του 19ου αιώνα.

Κάθε χαρακτήρας εμπλέκεται σε κάποιο είδος αλληλεπίδρασης, από το να πάρει κουτάκια καπέλων και να φιλήσει τα παιδιά τους για να τείνουν τα σκυλιά τους και να δείχνουν τα εισιτήριά τους. Κάθε πρόσωπο έχει μια διαφορετική έκφραση: ανησυχούν, έκπληκτος, μη ικανοποιημένος, αποστασιοποιημένος, ακόμη και επιμονή.

Ο ίδιος ο σταθμός γίνεται περισσότερο σαν ένα σχέδιο γραμμής που υποχωρεί στην απόσταση που μας βοηθά να εστιάσουμε την προσοχή μας στους ανθρώπους. Ο Frith δίνει προσοχή στις λεπτομέρειες, ειδικά στα ρούχα: η παλέτα που χρησιμοποιεί είναι αρκετά σιωπηλή, αλλά βλέπουμε μεταξύ άλλων και τα γούνες, τα μεταξωτά, το βελούδο, τις φουρκέτες από μαλλί και μια μεγάλη ποικιλία καπέλων. Οι ταξιδιώτες έχουν πέσει αντικείμενα στο πάτωμα και οι αποσκευές έχουν αφεθεί χωρίς επίβλεψη, ενώ οι υπάλληλοι του σταθμού φορτώνουν αποσκευές στο τρένο. Είναι μια υπέροχη σκηνή που δείχνει μια στιγμή στην καθημερινή βικτοριανή ζωή.

Ο Frith δεν ήταν μόνο απασχολημένος που απεικόνιζε τους συναδέλφους του Βικτωριανούς, ήταν επίσης απασχολημένος με τη δημιουργία τους! Με την πρώτη του σύζυγο, την Ισαβέλη, κατόρθωσε να φέρει τουλάχιστον δώδεκα παιδιά στον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα υποστήριζε μια ερωμένη, την Μαρία, η οποία ζούσε μόλις ένα μίλι μακριά και με την οποία έφτιαξε άλλα επτά παιδιά. Ένας πολυάσχολος άνθρωπος, και μάλλον η επιτομή της βρετανικής βικτοριανής ηθικής και της μεσαίας τάξης αξιοπρέπειας που κρίθηκε τόσο σημαντική εκείνη τη στιγμή. Έκανε τελικά το σωστό πράγμα: όταν πέθανε η Ισαβέλα το 1880, έκανε μια τίμια γυναίκα της Μαρίας παντρεύοντάς την. Πολύ σωστό!

http://www.dailyartmagazine.com/things-everyone-should-know-about-the-victorians/

https://efisoul63.wordpress.com/

Μαμαδο-φίλες

Όταν η κόρη μου πήγαινε ακόμη στον παιδικό σταθμό, γνώρισα τη μαμά της τότε κολλητής της. Η Κατερίνα – η μαμά της Αννούλας, ήταν μια γυναίκα κοντά στην ηλικία μου, γλυκιά και χαμογελαστή. Σύντομα «κολλήσαμε», δίνοντας τη δυνατότητα στις μικρούλες μας να βρίσκονται και εκτός παιδικού σταθμού. Καλέσματα η μία στο σπίτι της άλλης, βόλτες, πάρκα, παιδότοποι… Σύντομα, στην παρέα των «μαμαδο-φιλενάδων»προστέθηκε η Γιώτα – η μαμά της Μαρίας, η Χρύσα – η μαμά της Ευτυχίας και η Στέλλα – η μαμά της Ελένης. Όσο η κόρη μου μεγάλωνε, το «δίκτυο των μαμαδο-φιλενάδων»άρχισε να μεγαλώνει. Φίλες απ’ το σχολείο, απ’ τα αγγλικά, απ’ την ενόργανη… Σύντομα, ο αριθμός των «μαμαδο-φιλενάδων» μου, άρχισε να ξεπερνά τον αριθμό των προ-παιδιού-φιλενάδων.

Το να κάνεις παρέα με τις μαμάδες των φίλων των παιδιών σου είναι διασκεδαστικό, βολικό και έξυπνο. Διασκεδαστικό, γιατί αν ταιριάζετε σαν άνθρωποι και ιδιοσυγκρασίες, μπορείτε να περνάτε ανέμελες και ήρεμες στιγμές, όπως με κάθε άλλη φίλη σου. Βολικό, γιατί μπορείς να βλέπεις τις φίλες σου, ενώ τα παιδιά σου είναι σούπερ χαρούμενα, απ’ τη στιγμή που βρίσκονται με τους φίλους τους και έξυπνο γιατί μπορείτε να διατηρείτε μια συγκεκριμένη γραμμή όλες, αναφορικά με πολλά πράγματα, όπως με τα ωράρια που τα παιδιά σας μεγαλώνοντας θα περνούν εκτός σπιτιού. (Σατανικό; Γιατί, οι δικές μας μάνες τι έκαναν νομίζεις;).

Με τις «μαμαδο-φίλες», μπορεί να μην έχεις μοιραστεί επικά ξενύχτια, κραιπάλες και μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα με κλάματα για σχέσεις που χάλασαν. Έχεις μοιραστεί όμως αστεία περιστατικά με τα παιδιά σας στο σχολείο, ανησυχίες για τη δασκάλα και τρόπους λύσης των προβλημάτων στα μαθηματικά. Μπορεί να μην έχεις μοιραστεί εφηβικές τρέλες και ταξίδια αστραπή κάποια Πέμπτη βράδυ, έχεις όμως μοιραστεί εμπειρίες και «βρώμικα» μυστικά του παρελθόντος.

Η «μαμαδο-φίλη» σου, μπορεί να μην γίνει ποτέ Η κολλητή σου, θα γίνει όμως μια σημαντική και πολύτιμη φίλη, που ακόμη κι αν κάποτε χαθείτε, θα θυμάσαι με αγάπη. Οι «μαμαδο-φίλες» μπορεί να μην ανήκουν απαραίτητα στην κατηγορία φίλες-για-πάντα, σίγουρα όμως ανήκουν σε μια άλλη κατηγορία φιλενάδων που χρειάζεσαι στη ζωή σου! 

Της Κικής Γιοβανοπούλου

 https://gynaikaeimai.com/