Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις αγκινάρες
Το φυτό Αγκινάρα που ο σφαιρικός καρπός του ονομάζεται επίσης αγκινάρα είναι μια ποικιλία από ένα είδος γαϊδουράγκαθου που καλλιεργείται ως τρόφιμο.
Ιδανική για τη δυτική και κεντρική Μεσόγειο, η αγκινάρα εξημερώθηκε και μεταφέρθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά την αρχαιότητα, αν και στη συνέχεια εκτιμήθηκε για τα νεαρά φύλλα της και όχι για τα ανώριμα κεφάλια λουλουδιών.
Η αγκινάρα αναφέρεται ως φυτό κήπου τον 8ο αιώνα π.Χ. από τον Όμηρο και τον Ησίοδο .
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος ανέφερε την ανάπτυξη καρδούχου στην Καρχηδόνα και την Κόρδοβα.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα δεν υπήρχε σχεδόν αναφορά στις αγκινάρες σε ιστορικές αναφορές, αν και ήταν γνωστό ότι τις είχαν σίγουρα απολαύσει στα σικελικά τραπέζια. Την ίδια περίοδο είδαν τους Σαρακηνούς να την καλλιεργούν στη Γρανάδα, ενώ οι Μαυριτανοί τις καλλιεργούσαν στη Βόρεια Αφρική.
Οι ευρωπαίοι μετανάστες έφεραν τις αγκινάρες στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη δεκαετία του 1800 , πρώτα στη Λουιζιάνα και αργότερα στην μεσόγεια περιοχή της Καλιφόρνιας , όπου το δροσερό, ομιχλώδες κλίμα αποδείχθηκε ιδανικό για την καλλιέργειά τους.
Σήμερα , η καλλιέργεια της αγκινάρας συγκεντρώνεται στις χώρες που συνορεύουν με τη λεκάνη της Μεσογείου. Οι κύριοι ευρωπαίοι παραγωγοί είναι η Ιταλία , η Ισπανία και η Γαλλία και οι κύριοι αμερικανοί παραγωγοί είναι η Αργεντινή , το Περού και οι ΗΠΑ. Το 99% της αμερικανικής εμπορικής καλλιέργειας το καλύπτει σήμερα η Καλιφόρνια.
Αυτό το πολυετές φυτό μπορεί να μεγαλώσει μέχρι 2 μέτρα ύψος με φύλλα μήκους έως και 80 εκατοστά.
Τα φυτά αγκινάρας διαθέτουν βαθιά οδοντωτά μεγάλα φύλλα που μεγαλώνουν μέχρι ένα μέτρο (3 πόδια) και τα οποία πεθαίνουν κάθε χρόνο μετά τη δημιουργία λουλουδιών.
Τα λουλούδια αναπτύσσονται σε ένα μεγάλο κεφάλι από ένα βρώσιμο μπουμπούκι με διάμετρο 8 έως 15 εκατοστά με πολλές τριγωνικές κλίμακες. Τα μεμονωμένα λουλουδια είναι μοβ.
Το εδώδιμο τμήμα των μπουμπουκιών αποτελείται κυρίως από τα σαρκώδη κατώτερα τμήματα των εμπλεκόμενων βραχιόνων και τη βάση ή το κέντρο που είναι γνωστή ως «καρδιά» · η μάζα των ανώριμων θυλάκων στο κέντρο του μπουμπουκιού ονομάζεται «πνιγμός». δεν είναι βρώσιμα σε παλαιότερα μεγαλύτερα λουλούδια.
Η γεύση της αγκινάρας είναι λεπτή και παρόμοια, και τα μικρότερα κεφάλια ή μπουμπούκια είναι συνήθως τα πιο τρυφερά. Τα κεφάλια αγκινάρας σερβίρονται σαν ζεστό λαχανικό με σάλτσα ή σαν κρύα σαλάτα ή ορεκτικό.
Υπάρχουν μόνο 47 θερμίδες σε 100 γραμμάρια (3.5 ουγκιές) από αγκινάρες.
Οι αγκινάρες είναι μια εξαιρετική πηγή φυτικών ινών, βιταμίνης C, φυλλικού οξέος, μαγνησίου. Είναι επίσης καλή πηγή βιταμίνης Β, βιταμίνης Κ, βιταμίνης Ε, ασβεστίου, σιδήρου, φωσφόρου, καλίου, νατρίου και ψευδαργύρου. Οι αγκινάρες περιέχουν επίσης μερικά από τα υψηλότερα επίπεδα αντιοξειδωτικών μεταξύ των φρέσκων λαχανικών και δυναμώνουν την άμυνα του οργανισμού στην καταπολέμηση των ασθενειών.
Στη Γαλλία οι αγκινάρες είναι πολύ δημοφιλείς και αρέσουν τηγανητές .
Στις Ηνωμένες Πολιτείες , οι αγκινάρες, ολόκληρη η σφαίρα είναι πιο συχνά προετοιμασμένες για το μαγείρεμα αφαιρώντας όλα τα 5 έως 10 χιλιοστά περίπου του στελέχους και (προαιρετικά) κόβοντας το ένα τέταρτο κάθε κλίμακας με ψαλίδι. Αυτό αφαιρεί τα αγκάθια που μπορούν να παρεμποδίσουν το φάγωμα των φύλλων όταν τα τρώμε. Στη συνέχεια, η αγκινάρα βράζει ή ζεσταίνεται μέχρι να μαλακώσει. Σε περίπτωση βρασμού, μπορεί να προστεθεί αλάτι στο νερό, εάν το επιθυμείτε.
Υπάρχουν πολλές συνταγές για γεμιστές αγκινάρες . Μια κοινή ιταλική γέμιση χρησιμοποιεί ένα μείγμα από ψίχουλα ψωμιού, σκόρδου, ρίγανης, μαϊντανού , τριμμένο τυρί και προσούτο ή λουκάνικο.
Στην Ιταλία , η καρδιά από τις αγκινάρες σε λάδι είναι το συνηθισμένο λαχανικό για το τμήμα "άνοιξη" της πίτσας "Four Seasons" (με ελιές για το καλοκαίρι, μανιτάρια για το φθινόπωρο και προσούτο για το χειμώνα).
Στην Ισπανία, η αγκινάρα είναι πασπαλισμένη με ελαιόλαδο και αφήνεται σε ζεστή στάχτη σε μπάρμπεκιου, σοταρισμένη σε ελαιόλαδο με σκόρδο, με ρύζι ως παέλα ή σοταρισμένη και σε συνδυασμό με αυγά σε φριτέζα/
Η αγκινάρα είναι η πρωταρχική γεύση του ιταλικού λικέρ Cynar 16,5% -αλκοολούχου (33-proof) που παράγεται από τον όμιλο Campari. Μπορεί να σερβιριστεί πάνω με πάγο ως απεριτίφ ή ως κοκτέιλ αναμεμειγμένο με χυμό πορτοκάλι, ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ελβετία. Χρησιμοποιείται επίσης για να δημιουργήσει μια «Cin Cyn», μια ελαφρώς λιγότερο πικρή έκδοση του κοκτέιλ Negroni, αντικαθιστώντας το Campari με την Cynar.
Οι αγκινάρες μπορούν επίσης να μετατραπούν σε τσάι βοτάνων . "Τσάι αγκινάρας" που παράγεται ως εμπορικό προϊόν στην περιοχή Da Lat του Βιετνάμ. Ένα φυτικό τσάι που ονομάζεται Ceai de Anghinare με βάση την αγκινάρα παρασκευάζεται στη Ρουμανία. Το τμήμα λουλουδιών τοποθετείται σε νερό και καταναλώνεται ως τσάι βοτάνων στο Μεξικό. Έχει μια ελαφρώς πικρή ξυλώδη γεύση.
http://justfunfacts.com/interesting-facts-about-artichokes/
