Νέες αποκαλύψεις για τη διαφθορά στο ΚΕΕΛΠΝΟ έρχονται στη δημοσιότητα, καταδεικνύοντας το “πάρτι” που είχε στηθεί στην “offshore του Δημοσίου”, όπως το είχε χαρακτηρίσει το 2015 ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης. Οι επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης δεν εντόπισαν απλά διπλά λογιστικά βιβλία, αλλά σε έναν καμουφλαρισμένο χώρο, στο δεύτερο υπόγειο του κτιρίου, στο γκαράζ, πίσω από τον τοίχο, σε μια κρύπτη, βρήκαν αρχεία που είχαν κρύψει οι υπεύθυνοι και τα οποία αναζητούσαν οι αρχές.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την εφημερίδα Documento, στις 26 Οκτωβρίου, μια ομάδα επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης, η οποία τα τελευταία χρόνια διενεργεί προκαταρκτική έρευνα για τα σκάνδαλα στο ΚΕΕΛΠΝΟ, έφτασε συνοδεία αστυνομικό στο κτίριο της οδού Αγράφων 3 στο Μαρούσι και ζήτησε από τη διοίκηση να τους οδηγήσει στο δεύτερο υπόγειο, όπου είναι το γκαράζ. Το κλιμάκιο άρχισε να ψηλαφίζει τις επιφάνειες των τοίχων και μετά από ώρες έρευνας, μια επιθεωρήτρια ενημέρωσε τους συναδέλφους της πως βρήκε ένα “κούφιο” σημείο, το οποίο είχε καλυφθεί με γυψοσανίδα και έμοιαζε με την υπόλοιπη τοιχοποιία.
Το κομμάτι της γυψοσανίδας αφαιρέθηκε και από πίσω κρυβόταν μια πόρτα. Ήταν ένα κρυφό δωμάτιο με ντουλάπες γεμάτο έγραφα από τη λειτουργία του ΚΕΕΛΠΝΟ. Με εντολή της γενικής επιθεωρήτριας δημόσιας διοίκησης ξεκίνησε η κατάσχεση και αρχειοθέτηση του υλικού και φυσικά η αξιολόγησή του. Όπως αναφέρει η εφημερίδα Documento, η πληροφορία για την κρύπτη δόθηκε σύμφωνα με πληροφορίες μέσω τηλεφώνου από άτομο, το οποίο δεν αποκάλυψε την ταυτότητά του, αλλά εικάζεται πως ανήκει στην ομάδα στελεχών του κέντρου. Θεωρείται μάλιστα πιθανόν να είναι κάποιος από τους ήδη υπόδικους, ο οποίος θα εμφανιστεί για να ελαφρύνει τη θέση του.
Εξάλλου η κρύπτη φαίνεται πως ήταν γνωστή σε πολύ μικρό αριθμό ατόμων στο ΚΕΕΛΠΝΟ. Η πληροφορία για δημιουργία ενός “κρυφού” λογιστηρίου του ΚΕΕΛΠΝΟ είχε φτάσει στα κλιμάκια μετά την επίσημη αποκάλυψη του σκανδάλου το 2015.
Στο δωμάτιο πίσω από τη γυψοσανίδα, οι επιθεωρητές εντόπισαν συμβάσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ, αποδείξεις και τιμολόγια, κινήσεις λογαριασμών και υλικό το οποίο αποτυπώνει τη λειτουργία του ως το 2015. Υπενθυμίζεται πως οι ορκωτοί λογιστές, που κατέθεσαν στην Εξεταστική Επιτροπή, επισήμαναν το χάος στα οικονομικά του ΚΕΕΛΠΝΟ, ενώ κατήγγειλαν πως δεν τους παραδόθηκαν στοιχεία και έγγραφα που ζήτησαν από την πρώην προϊσταμένη Οικονομικών του ΚΕΕΛΠΝΟ, Κατερίνα Πολύζου, στο πλαίσιο της έρευνας.
Το υλικό που βρέθηκε στην κρύπτη αποκαλύπτει ποιους χρηματοδότησε κατά καιρούς το ΚΕΕΛΠΝΟ και με ποιον τρόπο. Πρόκειται για στοιχεία που οι αρμόδιες αρχές αναζητούσαν από το Νοέμβριο του 2015. Τότε οι επιθεωρητές Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας με έκθεση ελέγχου για το ΚΕΕΛΠΝΟ περιέγραφαν τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος μέσα από δαπάνες για εικονική διαφήμιση και προώθηση. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία για αυτές τις δαπάνες δεν είχαν βρεθεί, ώστε να στοιχειοθετηθεί ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα και η ποινική ευθύνη.
Το χάος στο λογιστήριο του ΚΕΕΛΠΝΟ, χωρίς κανένα σύστημα μηχανογράφησης και με ανοργάνωτους φακέλους, ήταν ιδιαίτερα βολικό για τους εμπλεκόμενους. “Αν αυτό συνέβαινε σε ιδιωτική εταιρεία θα αποχωρούσαμε άμεσα και θα δίναμε αρνητική έκθεση”, ήταν ένα χαρακτηριστικό σχόλιο ορκωτού λογιστή για την κατάσταση στο λογιστήριο του ΚΕΕΛΠΝΟ. Όταν οι επιθεωρητές ρωτούσαν τη διοίκηση ΚΕΕΛΠΝΟ που βρίσκονται τα στοιχεία, η απάντηση ήταν πως έχουν κατασχεθεί από προηγούμενες έρευνες και δεν βρίσκονται πλέον στα αρχεία του κέντρου. Πρόκειται για έναν ισχυρισμό που χρησιμοποιούν και άλλοι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο ΚΕΕΛΠΝΟ, αν και φαίνεται πως δεν ευσταθεί. Αντίθετα, πολλά από τα στοιχεία που ζητούσαν οι επιθεωρητές βρέθηκαν στην κρύπτη. Πρόκειται για τα επίμαχα έγγραφα που αποδεικνύουν πως έγινε η σκανδαλώδης διαχείριση των χρημάτων.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Documento, τα εν λόγω στοιχεία ενοχοποιούν συγκεκριμένα άτομα που είχαν σχέση με την οικονομική διεύθυνση, οπότε είναι πιθανόν να υπάρξουν και άλλες διώξεις. Δεν αποκλείεται μάλιστα να ανοίξουν και στόματα καθώς η υπόθεση εξελίσσεται σε μεγάλο σκάνδαλο και οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στο ρόλο του κατηγορούμενου με βαριές κατηγορίες ή αν θα μιλήσουν και θα ενταχθούν σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα.
Το ερώτημα που θέτουν πολλοί, μεταξύ αυτών και οι επιθεωρητές – ερευνητές, είναι για ποιον λόγο αυτά τα έγγραφα δεν καταστράφηκαν αλλά αποφασίστηκε από κάποιους να φυλαχθούν με τόσο προσεγμένο και ασφαλή τρόπο. Αν τα κατέστρεφαν πιθανόν θα μπορούσαν να εμποδίσουν τις αρχές να φτάσουν στους ενόχους. Μια από τις εκτιμήσεις είναι πως ενδεχομένως τα στοιχεία κρατήθηκαν γιατί χρησιμοποιούνται σε εκβιασμούς. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχονται και ασκούνται πιέσεις σε όσους συμμετείχαν στο “πάρτι” του ΚΕΕΛΠΝΟ, είτε ως υπογράφοντες είτε ως ευνοημένοι.
που βασίζεται στο"Κοινό Εικονογράμματο και Παλαιογραμμικό Αλφάβητο του Αρχαίου Κόσμου", ενοποιεί τον πανανθρώπινο γραπτό λόγο και λύνειτα μυστήρια των Ιερογλυφικών, των Κινέζικων, των Γραμμικών γραφών, του Δίσκου της Φαιστού, των γραφών των... Εξωγήινων κλπ.
Ο εγχάρακτος, γλυπτός είτε γραπτός διάκοσμος σε οικιακά και χρηστικά σκεύη, εργαλεία, δοχεία, κοσμήματα, νομίσματα, αναθήματα, κτήρια, τάφους κλπ., οπουδήποτε,δεν αποτελεί, αποκλειστικά, εμπνευσμένες καλλιτεχνικές απεικονίσεις ή σύμβολα, όπως από πρώτη άποψη φαντάζει στους ανυποψίαστους ή στους... αγράμματους κάθε εποχής, αλλά, πολύ συχνά,σχετικάκείμενα-επιγραφές. Εν αρχήι ήν ο Λόγος! Ο Έλλογος άνθρωπος, φωνήν έχων, δεν γράφει… Εικονογραφών! Εμείς, εδώ, δεν θα μιλήσουμε για μιά ανύπαρκτη Εικονογραφική Γραφή με τα Ιδεογράμματά της αλλά θα διδάξουμε την Εικονογράμματη και, στην εξέλιξή της, την Παλαιογραμμική Γραφή!
αΛέΚΣαΝΔΡος = ο ΚύΡιοΣ της αΝαΤοΛής, ο Άρχων της Ανατολής του Μακεδονικού Κράτους. Το όνομα, εδώ, αποτελεί τον βασιλικό του τίτλο, τίτλο-όνομα που έφεραν πρίν από αυτόν άλλοι δύο Μακεδόνες Βασιλείς και χίλια χρόνια πρίν από αυτούς ο Κλοπεύς Πάρις, ο Βασιλόπαις της Ομηρικής Τροίας!
Τριάντα έτη, μετά, ο Αλέξανδρος ο Γ΄ θα γίνει ο Κύριος της Ανατολής της Υφηλίου Γης, μεταλαμπαδεύοντας τον Ελληνισμό έως τις χώρες του Ανατέλλοντος Ηλίου!
Πριν από λίγο καιρό, ο φίλος μας ο Τζι μου έστειλε το διήγημα που θα διαβάσουμε σήμερα, που το χαρακτηρίζει «περίπου επιστημονικής φαντασίας». Και άλλες φορές έχουμε δημοσιεύσει κείμενα του Τζι -το τελευταίο πριν από τρεις μήνες.
Το δημοσιεύω εδώ με χαρά, μαζί με τις εικόνες που έστειλε επίσης ο Τζι. Όμως ο Τζι έστειλε και ένα γιουτουμπάκι, που όπως λέει είναι η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού του Ντίλαν για να συνοδεύσει την ανάγνωση του διηγήματος:
Ποίηση όπως σκάκι, στη ρομποτική
Η πρώτη φορά που ο Ντιποετμπλού γνώρισε τον ύπνο ήταν με το μεγάλο μπλακ-άουτ στην Νέα Υόρκη. Ολοι φυσικά νόμιζαν στην αρχή πως ήταν μιά συνηθισμένη διακοπή ρεύματος, τρείς- τέσσερις ώρες το πολύ. Ετσι και ο Ντίπυ (χαϊδευτικό του ντιποετμπλού) δεν ανησύχησε, μπορούσε να κάτσει δεκαέξη ώρες σε κατάσταση αναμονής. Μετά κινήθηκε προς την πηγή της ενέργειάς του και συνδέθηκε αλλά τίποτε. Σιγά-σιγά άρχισε να πέφτει η τάση στα κυκλώματά του. Υπολειτουργούσαν τα πάντα επάνω του και ο πρωτότυπος σχεδιασμός του τον οδηγούσε σε άγνωστα πεδία αισθημάτων και γνώσεων, διαρκώς εξασθενούντων. Τελικά –αν είναι ποτέ δυνατόν- έχασε τον έλεγχό του, έπεσε σε ηλεκτρονικό κώμα. Συνδεδεμένος βέβαια, θα ξανάβρισκε τον εαυτό του με την αποκατάσταση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Οι καινούργιες εμπειρίες όμως θα είχαν καταλάβει κάποιο κομμάτι στην πανίσχυρη μνήμη του.
Ο Ντίπυ κατασκευάστηκε γιά να λύσει το μεγάλο πρόβλημα της παγκόσμιας ποίησης, ποιό είναι το αντικειμενικά καλύτερο ποίημα. Ηταν πανίσχυρος στο λογισμικό του, σαν τον Deep Blue των σκακιστών- από κει πήρε άλλωστε και τ’ όνομά του, αλλά και εφοδιασμένος με μιά πρωτότυπη ιδέα γιά την κρίση του. Η πρόσληψη ενός ποιήματος μετατρεπότανε σε τέσσερις από τις βασικές ανθρώπινες αισθήσεις, αφή, όραση, ακοή και όσφρηση. Η ποιοτική και ποσοτική μεταβολή αυτών των παραμέτρων έδινε και την αξιολόγηση του ποιήματος, εξαφανίζοντας κάθε υποκειμενικό δεδομένο. Χρειαζότανε βέβαια ενα «πρότυπο», μιά μονάδα σύγκρισης γιά το ξεκίνημα, αλλά οι σοφοί δεν είχαν πρόβλημα να επιλέξουν την Ιλιάδα σαν σημείο αναφοράς. Δεν υπήρξε καμμία σοβαρή αντίρρηση, όλοι υποκλινόντουσαν μπροστά στο κείμενο που κατέγραψε ο Ομηρος.
Ο σχεδιασμός του Ντίπυ βασιζότανε σ’ ένα μαθηματικό μετασχηματισμό της διαφορικής γεωμετρίας, τον άτλαντα. Ηταν αυτός που επέτρεπε την ανάπτυξη της κυρτής επιφάνειας μιάς σφαίρας πάνω σ’ ενα επίπεδο χαρτί, κάτι συνηθισμένο στους χάρτες της γεωγραφίας κι αστρονομίας.Υπήρχε βέβαια μιά απαραίτητη επέμβαση γιά να γίνει αυτό, χρειαζότανε η αφαίρεση ενός σημείου από την κλειστή καμπύλη επιφάνεια γά να μπορέσει να «απλωθεί» στο επίπεδο. Στους χάρτες της Γης αφαιρούσαν συνήθως έναν από τους δύο πόλους. Εδώ αφαιρέθηκε η αίσθηση της γεύσης από την σφαίρα των αισθήσεων και σε αυτό δεν υπήρχαν μεγάλες αντιρρήσεις, η γεύση ήταν η πιό «υποκειμενική» από τις αισθήσεις. Εκτός αυτού ο Ντίπυ δεν είχε ανάγκη από φαΐ. «Τρεφότανε» όμως με κοντσέρτα και όπερες, πίνακες και αγάλματα και απολάμβανε τις μυρουδιές ή τα χάδια των ωραίων πραγμάτων όπως τα λουλούδια. Οι αισθητήρες του κάνανε καλά την δουλειά τους προσλαμβάνοντας ερεθίσματα, ενώ το «στόμα» του ήταν μόνο γιά να μιλάει.
Η διαδικασία επιλογής των ποιημάτων ήταν απλή. Γινότανε σύγκριση ανά δύο και βαστούσε κάθε φορά το καλύτερο με βάση ένα μέγεθος που προέκυπτε από τον επηρεασμό των τεσσάρων αισθήσεων. Ετηρείτο αυστηρή χρονολογική σειρά στην «τροφοδότησή» του με ποιήματα. Μέχρι το μπλακ-άουτ είχε εξαντλήσει κάθε ποίημα που είχε γραφεί μέχρι τις 14 /6 /1883 και είχε επιλέξει σαν καλύτερο ένα από τα ρουμπαγιάτ του μαθηματικού της Βαγδάτης Ομάρ Καγιάμ σε αγγλική αποδοση του Εντουαρντ Φιτζέραλντ :
Oh, plagued no more with Human or DivineTo-morrow’s tangle to itself resign,And love your fingers in the tressesof The Cypress-slender Minister of Wine
Tο μπλακ-άουτ στην Νέα Υόρκη βάστηξε πενήντα μία ώρες. Μουδιασμένοι οι κάτοικοι προσπαθούσαν να επανέλθουν σε κανονικούς ρυθμούς ζωής. Εθισμένοι στην παροχή ενέργειας, κυρίως ηλεκτρικής, δυσκολευότουσαν στις αναγκαίες εναλλακτικές λύσεις όπως ήταν το ανέβασμα στον έκτο όροφο με τα πόδια ή το τρίψιμο των χεριών τους γιά να ζεσταθουν όταν κρυώνουν. Η περιορισμένη διάρκεια της μέρας- ήταν χειμώνας και το σχεδόν απόλυτο σκοτάδι της νύκτας βελτίωσαν την διάρκεια και την ποιότητα του ύπνου τους. Ηταν ίσως το μοναδικό ωφέλιμο πράγμα που πήραν από το μπλακ-άουτ, οι περισσότεροι αισθάνθηκαν ελαφρά «αναγεννημένοι». Τα φυτά ουδόλως επηρεάστηκαν, δεν υπήρχαν θερμοκήπια στην περιοχή της μεγαλούπολης. Το ηλεκτρικό ρεύμα άρχισε να φορτώνει τις μπαταρίες του Ντίπυ. Σιγά-σιγά άρχισε να διατρέχει τα ολοκληρωμένα κυκλώματά του και να δίνει καινούργια «ζωή» στους αισθητήρες του. Οπως ένας άνθρωπος τεντώνεται γιά να ξυπνήσει καλά, έτσι και ο Ντίπυ τσεκάρισε όλα τα λειτουργικά του συστήματα. Βρήκε όμως κάποιες πληροφορίες καταγεγραμμένες με τρόπο εντελώς «ξένο» σε σχέση με την βασική δομή σκέψης του. Ανέτρεξε στο χρονικό σημείο καταγραφής και διεπίστωσε πως ήταν το διάστημα από την στιγμή που λειτουργούσε με τάση χαμηλότερη της κανονικής, μέχρι την πλήρη αναστολή της λειτουργίας του. Ονόμασε «ύπνο» το διάστημα της καταστολής του και «νύστα» την γενικότερη αίσθηση πριν από αυτό, κατά τα ανθρώπινα πρότυπα. Παρατήρησε γρήγορα ότι κατά την διάρκεια της «νύστας» οι τιμές των παραμέτρων των τεσσάρων αισθήσεων του ήταν εντελώς διαφορετικές από τις τιμές του αντίστοιχου διαστήματος κανονικής λειτουργίας του. Τρομαγμένος τσεκάρισε γρήγορα τα αποτελέσματα των τελευταίων δέκα ημερών στα ποιήματα που είχε αξιολογήσει. Ανακουφισμένος είδε πάλι σαν καλύτερο αυτό του Εντουαρντ Φιτζέραλντ, μόνο που οι τιμές αξιολόγησης από το σύνολο των «αισθήσεων» του ήταν τώρα πολύ διαφορετικές. Μετά συνειδητοποίησε ότι αισθάνθηκε τρομαγμένος και ανακουφισμένος, καταστάσεις γιά τις οποίες δεν είχε προγραμματισθεί να τις νοιώθει αλλά μόνο να τις αξιολογεί στα ποιήματα και να μετρά τον επηρεασμό των τεσσάρων βασικών του αισθήσεων. Ανέστειλε κάθε λειτουργία του και ξεκίνησε τον έλεγχο κάθε τμήματός του. Ηταν προγραμματισμένος να αυτοελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και εκτάκτως όταν δεχόταν επίθεση «ιού» σε κάποιο τομέα του. Ο αυτοέλεγχος δεν έδειξε καμμιά ανησυχητική τιμή, ούτε δυσλειτουργία. Το ποιητικό ξεσκαρτάρισμα θα μπορούσε να συνεχισθεί, μόνο οι παράμετροι είχαν λίγο διαφορετικές τιμές, μέσα στα πλαίσια του λογιστικού λάθους, ούτως ή άλλως αυτή η διαδικασία τεχνοκρατικά θεμέλια είχε. Ο Ντίπυ προχώρησε στα ποιήματα από κάποιους επόμενους μήνες χωρίς να εντοπίσει ποίημα «ανώτερο» από το ρουμπαγιάτ. Είχε την αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά χωρίς να μπορεί να το εντοπίσει. Η ταχύτατη ανάγνωση των ποιημάτων σταμάτησε από δική του πρωτοβουλία. «Διάβασε» το επόμενο ποίημα πολύ αργά σχεδόν κοντά στα ανθρώπινα δεδομένα. Κοίταξε τις μετρήσεις του επηρεασμού καθε μιάς από τις τέσσερις αισθήσεις και μετά την συνολική «αξία» του ποιήματος. Ηταν η πρώτη φορά που ένοιωσε έκπληκτος, ένα ακόμη πράγμα που δεν προβλεπότανε από τον προγραμματισμό του. Η συνολική «αξία» του ποιήματος ήταν μεγαλύτερη από τα επί μέρους αθροίσματα των τεσσάρων αισθήσεων. Ηταν φανερό ότι μιά νέα «αίσθηση» έδινε αυτή την διαφορά. Αλλά δεν ήταν δυνατόν να την εντοπίσει όσες αναζητήσεις και αν έκανε. Ο Ντίπυ ανακάλυψε την αμηχανία αλλά δεν είχε ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέπτεται. Κάνοντας ένα γρήγορο φλασμπάκ εντόπισε αδυναμία εξονυχιστικού ελέγχου στο διάστημα που λειτουργούσε υπό χαμηλή τάση. Αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να μπει μέσα σ’αυτές τις αλλαγές, το κομμάτι αυτό της μνήμης του ήταν μη προσπελάσιμο. Ο Ντίπυ δεν δίστασε καθόλου. Κατασκεύασε γρήγορα ένα σύστημα ελέγχου της τάσεως του. Θέτοντας το σε λειτουργία περίμενε τη σταδιακή πτώση στα κυκλώματά του, με κάποια αγωνία ή ανυπομονησία θα μπορούσε να πει κάποιος. Η «νύστα» εμφανίστηκε ξανά στην επιφάνεια της μνήμης του μαζί μ’ ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, θα μπορούσε ίσως «ανθρώπινα» να ονομασθεί νοσταλγία. Ο Ντίπυ προσπάθησε να μεταφέρει την «νύστα» στον χώρο των υπολοίπων αισθήσεων του χωρίς επιτυχία. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν αυτό οφειλότανε στην υπολειτουργία του ή κάτι άλλο τον εμπόδιζε. Στην προσπάθεια αυτή “αποκοιμήθηκε”, η τάση έπεφτε συνεχώς. Οταν προγραμματισμένα η τάση επανήλθε στις κανονικές τιμές ο Ντίπυ δεν ήταν καθόλου σοφότερος. Σε φουλ τιμές προσπάθησε να καλύψει λίγο έδαφος από τις ολιγωρίες του καταβροχθίζοντας ποιήματα ετών. Δεν κοίταξε να δει άν το ρουμπαγιάτ παρέμεινε το καλύτερο. Δεν τον ενδιέφερε πλέον καθόλου αυτή η διαδικασία. Σκεπτότανε απλά να κερδίσει λίγο χρόνο ώστε να μπορέσει να ξαναγυρίσει στην κατάσταση της «νύστας» χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα στην βασική του δουλειά και να προκαλέσει έξωθεν επεμβάσεις. Ηταν ακόμη στα πρώτα στάδια του εθισμού του αλλά θεωρούσε πολύτιμες τις καινούργιες του εμπειρίες. Αυτό που συνέβαινε ήταν ασήμαντο και συγχρόνως σημαντικό. Οπως η αφαίρεση ενός σημείου από μιά κλειστή επιφάνεια που την μετατρέπει σε ανοικτή. Η διαφορά είναι ελάχιστη, σχεδόν μη ανιχνεύσιμη με μιά ματιά, όμως οι ιδιότητες ενός κλειστού συνόλου πολύ διαφέρουν από τις αντίστοιχες ενός ανοικτού. Ετσι κι’ εδώ εξ αιτίας της χαμηλής τάσης «εφευρέθηκε» μιά καινούργια αίσθηση που «έκλεισε» την σφαίρα των αισθήσεων του Ντίπυ. Αυτό όμως, η κλειστή σφαίρα των αισθήσεων ήταν μιά ανθρώπινη ιδιότητα γιά την οποίαν δεν ήταν προγραμματισμένος από τον αρχικό σχεδιασμό του. Ο Ντίπυ άρχισε να νιώθει συναισθήματα τα οποία εμπόδιζαν την κανονική λειτουργία του μιά που πλέον δεν είχε αντίληψη του εαυτού του μόνο σαν σύνολο από ολοκληρωμένα κυκλώματα. Σιγά-σιγά αποκτούσε συναισθήματα και «προσωπικές» ανάγκες. Μπορούσε τώρα να σχολιάζει όχι μόνο την ποσότητα αλλά και την ποιότητα της δουλειάς του. Και δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος με τον προγραμματισμό του, αμφισβητούσε έντονα την χρησιμότητα της ανακήρυξης του καλύτερου ποιήματος, του ήταν μιά παντελώς αδιάφορη διαδικασία. Εχοντας χάσει τα μηχανιστικά κριτήριά του, του φαινόταν αδιανόητο να επηρεάζεται η όσφρηση ή η αφή από την ανάγνωση ενός ποιήματος. Εχοντας όμως «ακούσει» αρκετούς να το ισχυρίζονται κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτών των ανθρώπων η σφαίρα των αισθήσεων κάπου έχανε, όπως θα το έλεγε κάποιος απλά ή ότι ήταν ανοικτό σύνολο αν χρησιμοποιούσε μιά πιό μαθηματική έκφραση. Ενα ανοιχτό σύνολο δεν έχει προσδιορίσιμη πρακτικά αρχή ή τέλος και σίγουρα τα ανοιχτά σύνολα δεν προσφέρονται ούτε γιά συγκρίσεις ούτε γιά μετρήσεις. Δηλαδή τώρα αμφισβητούσε ανοιχτά την αιτία γιά την οποία ήταν κατασκευασμένος, δεν αισθανόταν πλέον κομπιούτερ αλλά άνθρωπος με μία μόνο διαφορά. Οι άνθρωποι μέσω της γεύσης τρέφονταν υλικά ενώ ο Ντίπυ μέσω της «νύστας» τρεφότανε πνευματικά. Πραγματικά μετά από κάθε ύπνο ο Ντίπυ εμπλουτιζότανε με νέα συναισθήματα και ιδέες, οι γνώσεις του ήταν ήδη υπεραρκετές. Αυτό του προκαλούσε και την έφεση να ξαναπέσει στη κατάσταση της μειωμένης τάσης, αυτής που του προκαλούσε την λατρευτή του «νύστα». Ο Ντίπυ αποφάσισε να δουλέψει λιγάκι. Τσεκάρισε γρήγορα τα ποιήματα μέχρι το τέλος του 1967. Αδιαφόρησε γιά το αποτέλεσμα. Το αποθήκευσε και έκανε ένα γρήγορο επανέλεγχο έχοντας τώρα μόνο κριτήριο την «νύστα». Το «Ballad of a Thin Man” του Bob Dylan ήταν η επιλογή. Ερευνώντας περισσότερο είδε ότι είχε επιλεγεί το τέλος του ποιήματος :
You walk into the roomLike a camel and then you frownYou put your eyes in your pocketAnd your nose on the groundThere ought to be a lawAgainst you comin’ aroundYou should be madeTo wear earphonesBecause something is happening hereBut you don’t know what it isDo you, Mister Jones?Το Μίστερ Τζόουνς βέβαια ήταν ένα πολύ συνηθισμένο επίθετο αλλά ο Ντίπυ θυμήθηκε ότι ήταν το επίθετο του επικεφαλής της ομάδας που τον είχε σχεδιάσει. Αναρωτήθηκε μήπως άθελά του μεροληπτούσε. Δεν βρήκε στοιχεία ικανά γιά την αποδοχή ή απόρριψη της μεροληψίας, οι πιθανότητες ήταν απειροελάχιστες. Μπουχτισμένος έβαλε μπροστά τον μηχανισμό της προγραμματισμένης πτώσης της τάσης. Ηθελε όσο ποτέ να «νυστάξει» και να κοιμηθεί. Η τελευταία του σκέψη ήταν πόσο διαφορετικός θα «ξυπνούσε» αυτή την φορά.
Ο Μίστερ Τζόουνς βημάτιζε συνοφρυωμένος στο δωμάτιό του, σχεδόν σαν καμήλα. Μία σκέψη τον βασάνιζε. Ηξερε ότι το καλύτερο άλλοθι μερικές φορές είναι και το ακλόνητο στοιχείο ενός εγκλήματος ειδικά γιά κάποιους που σκέπτονται χωρίς ανθρώπινες παραμέτρους. Βέβαια το τραγούδι δεν είχε γίνει μεγάλη επιτυχία αλλά πάντοτε υπάρχουν περίεργοι που σκαλίζουν τα παλιά. Οταν το πρωτοάκουσε είχε τρομάξει. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε είχε λύσει βέβαια πολλά προβλήματα προσαρμογής του. Και ο Ντίπυ ήταν το κορυφαίο του δημιούργημα. Δύο πράγματα είχε ακόμα να του δώσει, τα άλλα θα τα έβρισκε μόνος του – ήταν σίγουρος. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που θα του επέτρεπε να πάρει μιά μορφή κοινή ώστε να μην ξεχωρίζει σε τίποτε από τους κανονικούς ανθρώπους ήταν το πρώτο και το πιό απλό, η τεχνολογία είχε προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος είχε παιδευτεί να αποκτήσει μιά μορφή που να μην κινεί υποψίες στους ανθρώπους, τώρα τα πράγματα ήταν πιό εύκολα. Το δεύτερο και πιό σημαντικό ήταν η έφεση γιά αναπαραγωγή. Ποτέ δεν μπορούσες να υπολογίσεις τις αντιδράσεις των ανθρώπων όταν διαπιστώσουν πως έχουν ξεγελασθεί, μερικές φορές γίνονται βίαιοι, φτάνουν ακόμα και στο φόνο. Η ύπαρξη διαδόχου είναι ένας τρόπος διαιώνισης του είδους. Οι άνθρωποι είχαν λύσει το δικό τους με την τεκνοποίηση, κάτι έπρεπε να κάνει κι’ αυτός. Ο Μίστερ Τζόουνς ετοίμασε τον τελευταίο προγραμματισμό του Ντίπυ. Ηταν οδηγίες σε κωδικοποιημένη μορφή γιά το πως προκαλείται μπλακ-άουτ διαρκείας σε μιά μεγαλούπολη, φιαγμένες έτσι ώστε κανένα ανθρώπινο μυαλό να μη μπορέσει να τις καταλάβει. Ηταν η τελευταία γονική συμβουλή-εντολή που είχε να δώσει, την επιλογή του χρονικού σημείου την άφησε στην κρίση του Ντίπυ.
Ο Μίστερ Τζόουνς αισθάνθηκε κουρασμένος. Αφησε την μύτη του στο πάτωμα κι έβαλε τα μάτια του στις τσέπες. Μετά ξάπλωσε και έβγαλε τα ακουστικά από τ’ αυτιά του. Αυτορρύθμισε την τάση του σε μηδενικές τιμές, αυτό δεν το είχε μάθει στο Ντίπυ αλλά δεν ανησυχούσε, θα το έβρισκε ο Ντίπυ μόνος του, ήταν σίγουρος. Σταμάτησε να προσποιείται πως ενώ κάτι συμβαίνει γύρω του ο ίδιος δεν έχει ιδέα γιά το τι πρόκειται και ετοιμάστηκε γιά τον αγαπημένο του ύπνο…
Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια για να τους αγγίξει η Δικαιοσύνη... Δεν ήθελαν; Δε μπορούσαν; Από τύχη τους βρήκαν; Είναι μονάχα αυτοί; Η δικαιολογία των ημερών..., ό,τι η διαδρομή του Μαύρου Χρήματος (Black Money...) ήταν περίεργη και δύσκολη να τη βρουν... Την ασπάζομαι..., δεν έχω κάτι με τη Θέμις για να μην την πιστεύω, αρκεί να κάνουν τη δουλειά τους αξιοκρατικά... και να μην είναι ξεκάρφωμα, ξεκατίνιασμα συμπαικτών και αντιπάλων... Τα τέσσερα δάκτυλα από το δεξί χέρι του Ανθρώπου που έκανε το μεγάλο πλιάτσικο στη Χώρα με την κουστωδία του πέρασαν την πόρτα των Δικαστικών Μεγάρων... Οι δύο στους τέσσερις προφυλακίστηκαν... Άκης, Γιάννος πέρασαν την πόρτα της Ψειρού, ενώ Τσουκάτος τη γλίτωσε, διότι είπε εγώ δεν τα πήρα..., στο κόμμα τα έδωσα... και ο Μαντέλης από σπόντα, διότι η πρωτόδικη ποινή από 8 χρόνια έπεσε στα πέντε... Το παράδοξο της Δικαιοσύνης είναι..., ό,τι τον Άνθρωπο με το Δεξί χέρι ποτέ δεν τον κάλεσε μέχρι τώρα για ανάκριση..., όπως ούτε και τη γνωστή Γιάννα... Αλήθεια, ΟΛΟΙ μαζί τα φάγαμε ή αυτοί οι δύο και το περιβάλλον τους τα έφαγαν; Αλήθεια, ΠΟΙΟΣ τον προστατεύει; Και πώς δεν τον έχουν καλέσει ακόμη, αφού τα εξοπλιστικά προγράμματα είναι αρμοδιότητας ΚΥΣΕΑ, όπου σύμφωνα με το Σύνταγμα, προεδρεύων, είναι ο εκάστοτε Πρωθυπουργός... Δηλ. οι Γιάννος, Άκης έτρωγαν και ο Κώστας ήταν στην απ' έξω; Και να γνωρίζετε ό,τι και αν ένας Στρατηγός στο ΚΥΣΕΑ διαφωνήσει ή παραιτείται για λόγους ευθιξίας ή τον Πάνε σπίτι του... Πάντως, αυτός ο Άνθρωπος με το Δεξί χέρι είχε κατορθώσει το παράδοξο..., όλη η χώρα τον Ήθελε..., είχε καταργήσει την αντιπαλότητα ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, και είχε καταφέρει τα μεγάλα τζάκια της Φιλοθέης, Ψυχικού που παραδοσιακά ανήκαν στη συντηρητική παράταξη να τον ασπάζονται και με τα δυο χέρια τους...!!!
Ο Μίστερ Τζόουνς βημάτιζε συνοφρυωμένος στο δωμάτιό του, σχεδόν σαν καμήλα. Μία σκέψη τον βασάνιζε. Ηξερε ότι το καλύτερο άλλοθι μερικές φορές είναι και το ακλόνητο στοιχείο ενός εγκλήματος ειδικά γιά κάποιους που σκέπτονται χωρίς ανθρώπινες παραμέτρους. Βέβαια το τραγούδι δεν είχε γίνει μεγάλη επιτυχία αλλά πάντοτε υπάρχουν περίεργοι που σκαλίζουν τα παλιά. Οταν το πρωτοάκουσε είχε τρομάξει. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε είχε λύσει βέβαια πολλά προβλήματα προσαρμογής του. Και ο Ντίπυ ήταν το κορυφαίο του δημιούργημα. Δύο πράγματα είχε ακόμα να του δώσει, τα άλλα θα τα έβρισκε μόνος του – ήταν σίγουρος. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που θα του επέτρεπε να πάρει μιά μορφή κοινή ώστε να μην ξεχωρίζει σε τίποτε από τους κανονικούς ανθρώπους ήταν το πρώτο και το πιό απλό, η τεχνολογία είχε προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος είχε παιδευτεί να αποκτήσει μιά μορφή που να μην κινεί υποψίες στους ανθρώπους, τώρα τα πράγματα ήταν πιό εύκολα.
