Γιατί ανεβαίνουμε στα βουνά;
“Να γιατί όλη μας η ζωή, παππού, ήταν ανήφορος· ανήφορος και γκρεμός κι ερημία· κινήσαμε με πολλούς συναγωνιστές, με ιδέες πολλές, συνοδεία μεγάλη· μα όσο ανηφορίζαμε κι η κορφή μετατοπίζουνταν κι αλάργαινε, συναγωνιστές κι ιδέες κι ελπίδες μας αποχαιρετούσαν, λαχάνιαζαν, δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν ν’ ανέβουν πιο απάνω· κι απομέναμε μονάχοι με τα μάτια καρφωμένα στην Κονούμενα Μονάδα, στην μετατοπιζόμενη κορφή. Δε μας κινούσε η αλαζονεία, μήτε η απλοϊκή βεβαιότητα πως θα σταθεί μια μέρα η κορφή και θα τη φτάσουμε· μήτε κι αν τη φτάναμε, πως θα βρούμε εκεί απάνω την ευτυχία, τη σωτηρία και τον Παράδεισο· ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και Παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση.”
Νίκος Καζαντζάκης – Ανάβαση στον Άθω
(απόσπασμα από το βιβλίο «Αναφορά στον Γκρέκο»)
Νίκος Καζαντζάκης – Ανάβαση στον Άθω
(απόσπασμα από το βιβλίο «Αναφορά στον Γκρέκο»)
Η επιλογή της «Ανάβασης», λοιπόν, στα βουνά και κατ’ επέκταση στη ζωή είναι μια περίεργη επιλογή που διχάζει την ύπαρξή σου. Ξεκινάς με την αγωνία της προετοιμασίας, έρχεται ο ενθουσιασμός της πρώτης γνωριμίας, συνεχίζεις με αποστράγγιση δυνάμεων. Κάπου εκεί στη μύτη του βουνού η ευφορία σε συναντά και η άπλα του τοπίου σε αποζημιώνει. Αυτή η συναισθηματική ακολουθία σου ταράζει το ‘Είναι’ σου τόσο πολύ … που μόνο αν το βιώσεις, το καταλαβαίνεις.
Παρακάτω ένας έμπειρος ορειβάτης δίνει μια σύντομη αλλά περιεκτική απόδοση του βιώματος, με αποκορύφωμα το video:
Το αρχέγονο ερώτημα που βασανίζει το μυαλό και στοιχειώνει τις σκέψεις όλων όσων είναι παθιασμένοι με τα βουνά.
Η ανάβαση στην κορυφή ενός βουνού είναι κουραστική, απρόβλεπτη, μπορεί να είναι πολύ μοναχική, επικίνδυνη, και μερικές φορές θα πρέπει να ταξιδέψεις εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μόνο και μόνο για να φτάσεις στο αγαπημένο σου βουνό.
Για μένα οι ορεινές αποδράσεις είναι η πιο αγνή μορφή εξερεύνησης. Κάθε βουνό και κάθε μονοπάτι είναι ένα νέο μυθιστόρημα που περιμένει να το διαβάσεις. Η προσέγγιση μιας κορυφής είναι μια λειτουργία θεραπευτική. Ο καθάριος ορεινός αέρας που δροσίζει το ταλαιπωρημένο κορμί, οι μεθυστικές μυρωδιές και τα έντονα χρώματα της φύσης που ξεσηκώνουν τις αισθήσεις, καθαρίζουν το μυαλό από τις αρνητικές σκέψεις και αναζωογονούν την ψυχή.
Ανέβασα πρόσφατα ένα video στο κανάλι του Hiking Experience στο YouTube με φωτογραφίες από αναβάσεις μου στα βουνά. Δείτε το και… τα λέμε παρακάτω.
Ο Καζαντζάκης στο τελευταίο του έργο «Αναφορά στον Γκρέκο» αποφαίνεται ότι “…ευτυχία, σωτηρία και Παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση”, ενώ ο πρωτοπόρος Βρετανός ορειβάτης και εξερευνητής George Mallory σημειώνει:
“ανεβαίνουμε για την πέτρα από την κορυφή του βουνού για τους γεωλόγους, για την μελέτη των ορίων της ανθρώπινης αντοχής για τους γιατρούς, αλλά πάνω απ’ όλα για την αίσθηση της περιπέτειας που κρατάει ζωντανή την ψυχή του ανθρώπου”.
Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος ανεβαίνει στα βουνά για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Εγώ κάθε φορά που περπατώ σε ένα ορεινό μονοπάτι βρίσκω κι έναν καινούργιο λόγο για τον οποίο ανεβαίνω στα βουνά.
Στη φαντασία του ανθρώπου τα βουνά είναι οι λιγότερο εξημερωμένοι, οι πιο μυστικοί και συγχρόνως οι πιο ελκυστικοί τόποι της γης. Όταν, όμως, εξοικειωθείς μαζί τους, μαθαίνεις να τα πλησιάζεις διακριτικά και ό,τι πριν έστεκε απρόσωπο και απόμακρο γίνεται φιλικό και προσιτό. Κάθε ανάβαση είναι μια νέα πρόκληση, ένα ταξίδι λυτρωτικό, ένα μάθημα ζωής.
Πηγή: The Hiking Experience
https://www.macroskopio.gr/el