[ΣΥΝΕΧΕΙΑ -5- ]
ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΟΛΑΨΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Τα μικρά γεννιώνται τυφλά και χωρίς φτερά.
Την 6η μέρα ανοίγουν τα μάτια τους, ενώ σύγχρονα φτερώνουν τα φτερά τους, ωσάν μπιμπίκια.
Την 8η ή 9η μέρα, αρχίζει η κανονική τους θρέψη και συνεπώς αρχίζουν να κουτσουλούν εκτός της φωληάς των πάντοτε.
Στις 16-18 μέρες, αρχίζουν να πετούν, αλλά απρόσεκτα και πρέπει να φροντίζουμε να μην υπάρχη κανένα δοχείο με νερό, γιατί κινδυνεύουν να πνιγούν.
Μεταξύ της 22ας-26ης ημέρας, τσιμπούν μόνα τους λίγο χορταράκι και τροφή ετοιμασμένη από αυγό περασμένο από σίτα και τριμμένο, λίγο ψωμάκι τριμμένο και λίγα κουκουνάρια κοπανισμένα, καναβούρι και κεχρί κοπανισμένο.
Στην Ευρώπη τούς δίνουν και σπόρους αγριοκράμβης, που βράζουν προηγουμένως και άμα την περάσουν με φρέσκο νερό για να τής φύγη η πικράδα.
Την ποσότητα της τροφής αυξάνουμε, εφ’ όσον τα πουλάκια μεγαλώνουν, αλλά αν όλη η ποσότητα δεν φαγωθεί, πετούμε εκείνη που μένει, γιατί πικρίζουν οι σπόροι της αγριοκάμβης.
Εάν ο πατέρας παραμελεί το καθήκον του και αν η μητέρα δεν τον βοηθά και αν δεν προφυλάξη τα μικρά της και αν ακόμη τα κακομεταχειρίζεται, πρέπει ημείς οι ίδιοι ν’ αναλάβουμε την ανατροφή τους, γιατί, αν τα εμπιστευθούμε σε άλλα κανάρια, τα οποία έχουν τα μικρά τους, διατρέχουν τον κίνδυνο οι θετοί γονείς, να πάθουν από υπερκόπωση. Διότι, θα τα περιποιηθούν, θα τα ταγίσουν και θα τα περιθάλψουν. Τα αποσύρουμε λοιπόν από την φωληά των γονέων των, τα σκεπάζουμε με ζεστά μάλλινα υφάσματα και τούς δίνουμε ζύμη, που αποτελείται από ξυσμένο μπισκότο, κιτρινάδι του αυγού και κουκουνάρια αλεσμένα. Τη ζύμη τοποθετούμε στο στόμα τους με ένα φτερό κομμένο σαν κουτάλι.
Το πρώτο γεύμα θα το δόσουμε στα 6 το πρωί, το δεύτερον στη 1.30 και έτσι μέχρις ότου νυχτώση, που κατά την εποχή των μικρών καναρινιών φτάνει στις 8 η ώρα το βράδυ, θάχουν πάρη τρία σιτηρέσια. Κάθε σιτηρέσιο θα αποτελήται από 3-4 κουταλίτσες με φτερό καλά γεμισμένες.
Κατά την 13ην ημέρ, αρχίζουν να τρώνε μόνα τους. Αλλά πρέπει να τούς δίνουμε επί ένα χρονικό διάστημα την ζύμη των μικρών και μόνον και λίγο κατ’ ολίγο να τα συνηθίσουμε στη τροφή των μεγάλων, γιατί μιά απότομη αλλαγή της τροφής, μπορεί νάναι ολέθρια. Στην ηλικία των 4 εβδομάδων, είναι αρκετά δυνατά για να μη ζητούν καμμιά ιδιαίτερη περιποίηση και έτοιμα να τοποθετηθούν στα κλουβιά που τους έχουμε προορίσει.
Εντούτοις, εκείνα που προορίζουμε να δόσωμε μία ειδική ανατροφή πρέπει να τ’ αποσύρωμε κατά την 14η μέρα.
Όταν αρχίσουν να τρώνε μόνα τους, οι γονείς των τα εγκαταλείπουν για να φροντίσουν για άλλο κλώσσημα, γι’ αυτό και δεν πρέπει κ’ εμείς να τ’ αφήσωμε μόνα τους, τουλάχιστον ωσότου αρχίζουν να σπάζουν τους σπόρους. Αυτό όμως συμβαίνει την 39-40ην ημέρα.
Όταν τα ταγίζουμε με ζύμη, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Θα πέφτη λίγη-λίγη στο στόμα, γιατί, πιθανόν τα μικρά να μην έχουν τη δύναμη να την καταπιούν και να πάθουν από ασφυξία.
Επίσης στα κλουβιά που θα τα τοποθετήσουμε, όταν αρχίσουν να τρώνε μόνα τους, δεν θα υπάρχουν βέργες για να μην ανεβαίνουν, πέφτουν και χτυπούν. Στο κάτω μέρος, δηλαδή στο πάτωμα, τοποθετούμε λίγο σανό ψιλοκομμένο χόρτου μαλακού, λίγα χορταράκια πράσινα, άμμο και όλα αυτά για να περπατούν στα μαλακά και να μη χτυπούν τα ποδαράκια τους, που είναι τόσον τρυφερά και μπορεί να πάθουν.
Φυσικά και τα δοχεία του νερού και της τροφής, θάναι χαμηλά τοποθετημένα. Σιγά-σιγά άλλωστε θ’ αρχίσουν να συνηθίσουν μόνα τους, οπότε μπορούμε να τα μεταφέρουμε σε μεγαλύτερο κλουβί, το κανονικό για τα μεγάλα.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΑΝΑΡΙΝΙΩΝ
Τα καναρίνια τρώνε φυτικές τροφές και όχι έντομα. Σπόρους, χόρτα χλωρά. Τις ίδιες τροφές τρώει και ως ήμερο μέσα στο κλουβί. Προ παντός όμως χρησιμοποιούμε για διατροφή του κεχρί. Μαζύ όμως με το κεχρί ανακατεύουμε και κανναβούρι, που αγαπούν, πολύ τα καναρίνια. Το κανναβούρι όμως είναι βαρειά τροφή και γι’ αυτό πρέπει να δίνουμε λιγώτερο και μάλιστα ανάλογα με την αδυναμία ή το πάχος των πουλιών. Αρκετοί όμως καναρινοτρόφοι χρησιμοποιούν και άλλους σπόρους.
1) Βρώμη ξεφλουδισμένη και κομμένη, η οποία είναι πολύ δυναμωτική τροφή και υγιεινή, θερμαντική.
2) Σπόρους αγριοκράμβης. Και αυτοί είναι πολύ δυναμωτικοί και θερμαντικοί, αλλά προηγουμένως οφείλουμε να τους μουλιάζουμε μέσα σε νερό.
3) Σπόρους παπαρούνας. Τους συνηθίζουν στη Γερμανία. Μάλιστα χωρίς τίποτε άλλο. Τους ζεματίζουν σε βραστό νερό και κατόπιν τους ξεφλουδίζουν.
Εν τούτοις προσθέτουν μερικοί και μπισκότα αυγού στη τροφή του.
Πολύ υγιεινή τροφή, είναι και τα πράσινα χόρτα, όπως είναι τα ραδίκια, σέσκουλα, μαρούλια, αγγούρια, ραπανόφυλλα, βλύτα, αντίδια.
Επίσης και το σφιχτοβρασμένο αυγό για τους μικρούς νεοσσούς.
Μέσα στη τροφή τους, καλόν είναι να προσθέτουμε και λίγη αλαφρόπετρα ή και ανθρακικόν ασβέστιον, το οποίον χρησιμεύει για να φκιάχνουν το τσώφλιο του αυγού.
Από τους καρπούς, τρώνε τα σύκα, τα αχλάδια, τα κεράσια, αλλά προ παντός τα σύκα χλωρά ή ξερά.
Επίσης τρώνε και το φρέσκο ψωμί μερικά. Σήμερα κυκλοφορούν και ειδικές βιταμινούχες τροφές και παρασκευάσματα, άλατα για τη φτερόρροια και τροφές αναπτύξεως Βιτακάφτ, αρκετά εξυπηρετικές.
Παραθέτουμε μερικά σιτηρέσια για τα κοινά καναρίνια.
3 μέρη κεχρί
2 μέρη φαλαρίδα
1 μέρος γογγυλόσπορο
1 μέρος κανναβόσπορο
1 μέρος αγριογόγγυλη
1 μέρος λιναρόσπορο
Καρδιά μαρουλιού, – Ραδίκι, – Αντίδι, – Σύκα χλωρά ή ξηρά αναλόγως της εποχής.
Για τα ωδικά χάρτζ
10 μέρη γογγύλι
3 μέρη φαλαρίδα
1 1/3 μέρος χοντροκομμένη βρώμη
1 μέρος κανναβούρι
Χόρτα τα ίδια. Μήλο, – Αχλάδι, – Πορτοκάλι καθαρισμένα από τα κουκούτσια.
Για τα σγουρά καναρίνια
1ον Μίγμα
4 μέρη φαλαρίδα
1 μέρος άσπρο κεχρί
1 μέρος γογγύλι
1 μέρος χοντροκομμένη βρώμη
1/2 μέρος κανναβούρι
2ον Μίγμα
5 μέρη φαλαρίδα
5 μέρη άσπρο κεχρί
1 μέρος γογγύλι
1 μέρος αγριοσινάπι
1/2 μέρος λιναρόσπορο
1/2 μέρος χονδροκομμένη βρώμη, χόρτα και στα δύο μίγματα τα ίδια.
ΤΑΓΙΣΤΡΕΣ
Οι τροφές πρέπει να τοποθετούνται μέσα σε ταγίστρες, εκτός από τους καρπούς, οι οποίοι, είναι δυνατόν να κολλήσουν επάνω στα σύρματα, όπως και τα διάφορα χορταρικά, τα οποία μπορούμε να τα τοποθετήσουμε σε ειδικές ταγίστρες. Οι ταγίστρες πρέπει νάναι κατά τέτοιο τρόπο κατασκευασμένες, ώστε το καναρίνι να μη σκορπά τους σπόρους. Το στόμα τους συνεπώς πρέπει νάναι στενώτερον.
Κάθε πρωί ή και δυό φορές την ημέρα, όποτε θα παραθέσουμε την τροφή, επιβάλλεται να καθαρίζουμε την ταγίστρα από τα τσώφλια και κατόπιν να παραθέτουμε άλλην. Επειδή δε πάντοτε το καναρίνι ξεφλουδά τους σπόρους, που τρώει και τους αφήνει να πέφτουν και στη ταγίστρα, πρέπει με φύσημα να φεύγουν τα τσώφλια.
Όταν παραθέτουμε ζύμες από αυγό και ψωμί μουλιασμένο, και ρυπαίνεται η ταγίστρα, πρέπει κατόπιν να καθαρίζεται.
ΟΙ ΝΕΡΟ-ΠΟΤΙΣΤΡΕΣ
Επίσης το νερό είναι απαραίτητο, τον μεν χειμώνα χλιαρό, το δε καλοκαίρι δροσερό, αλλά μαλακό και όχι σκληρό, διότι τα άλατα του μαγνησίου κυρίως που περιέχει, φέρουν σκληρότητα στα καναρίνια. Το καλύτερο νερό είναι το βρόχινο. Έπειτα έρχεται το μαλακό της βρύσης και των πηγών. Ιαματικά νερά δεν πρέπει να δίδουμε, γιατί φέρνουν ευκοιλιότητα και κοιλιακές διαταραχές. Σκληρό νερό του πηγαδιού, όχι όμως και γλυφό, μπορούμε να προσφέρουμε στα καναρίνια, τα οποία πάσχουν από δυσκοιλιότητα. Ευκολύνονται.
Η Καθαριότητα
Έχει μεγάλη σημασία, γιατί προφυλάσσει τα καναρίνια από πολλές αρρώστιες. Μη λησμονούμεν, ότι το καναρίνι είναι αιχμαλωτισμένο και υποχρεωμένο να ζη σε περιωρισμένο μέρος. Συνεπώς είναι ανίκανο να αντιδράση, όπως αντιδρούν τα άγρια, τα οποία ποτέ δεν προσβάλλονται από αρρώστιες. Πολλές φορές και τα μέρη εις τα οποία κρεμούμε το κλουβί με το πουλί, εμφωλεύει ο εχθρός. Αρκεί μία ψείρα, ένα τσιμπούρι, για να γεμίση όλο το κλουβί, χωρίς να το καταλάβουμε. Το καναρίνι δεν φοβάται τόσον την ατομική ακαθαρσία, γιατί λούζεται πάντοτε, αλλά τα εξωτερικά έντομα και παράσιτα.
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…]
https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/
