ΑΝΕΚΔΟΤΑΡΑ....Η ΣΦΑΛΙΑΡΑ

Η   ΣΦΑΛΙΆΡΑ

tilestwra

https://true.gr/

Τροιζόνια ο παράδεισος των ιστιοπλοικών

Τα Tροιζόνια είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί στο Κορινθιακό κόλπο.
Το νησί αυτό που απέχει 40 χιλιόμετρα από την Πάτρα, είναι παράδεισος για τους κατόχους ιστιοπλοϊκών, αφού στη μαρίνα που διαθέτει μπορούν να ελλιμενιστούν έως 120 σκάφη και πολλές φορές θα τη δεις γεμάτη με σκαριά κάθε είδους.

Λέγετε ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού είναι συγγενείς της Κυρα Φροσύνης που πήγαν στα τριζόνια για να γλυτώσουν από τον Αλή Πασά.

Τα Tρoιζόνια θεωρούνται πολύ σημαντικός βιότοπος, στα νερά κοντά στο νησί κυκλοφορεί ένα από τα τελευταία κοπάδια δελφινιών του κορινθιακού, το κοπάδι αυτό είναι μεικτό, τα μέλη του είναι σταχτοδέλφινα, ζωνοδέλφινα και κοινά δελφίνια. Αφού κανένα είδος από μόνο του δεν μπορεί να σχηματίσει κοπάδι λόγο του μικρού αριθμού τους, ενώθηκαν σε ένα κοπάδι.
Έχουν πολύ περισσότερο μυαλό από τους ανθρώπους που με την μόλυνση και την υπεραλίευση κοντεύουν να τα εξαφανίσουν.

Όλο το νησί είναι καταπράσινο, σωστός παράδεισος,  πολλά από τα φυτά του νησιού είναι σπάνια είδη ως και μοναδικά, εκεί φωλιάζουν και πολλά σπάνια είδη πουλιών.

Στη νότια μεριά του νησιού βρίσκεται η Πούντα μια ωραία παραλία με κόκκινη άμμο ιδανική για μπάνιο, υπάρχουν και άλλες δυο μικρές παραλίες που ονομάζονται Άσπρα Χαλίκια και Καψάλες, 

Για να πάει κάποιος στα τριζόνια αν δεν είναι ιστιοπλόος πρέπει να πάρει καΐκι από τη Γλυφάδα (Γλύφα), που βρίσκετε 30 χιλιόμετρα ανατολικά της Ναυπάκτου.
Καΐκια φεύγουν συνέχεια, στο νησί καθώς και στη Γλυφάδα θα βρείτε αρκετά καταλύματα που προσφέρουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις για μια ευχάριστη διαμονή.

Δημοσιεύτηκε 5th March από τον χρήστη m blanco

m blanco

Στον Οκτώβρη, τον μήνα των χρυσανθέμων

Posted on 03/10/2018 by Βεατρίκη Α

“Μπρος στο λευκό χρυσάνθεμο                   “ Before the white chrisanthemum

το ψαλίδι  δίστασε                                        the scissors hesitate

μια στιγμή »                                                     a moment”

                                                                                                                                Yosa Buson

Ψάχνω για τον εαυτό μου, αλλά δεν βρίσκω κανέναν.

Ανήκω στην ώρα  των χρυσανθέμων που τα φωτεινά λουλούδια τοποθετούνται σε ψηλά βάζα.

Ο Θεός έφτειαξε από την ψυχή μου ένα στολίδι.”

“I look for myself but find no one.

I belong to the chrysanthemum hour of bright flowers placed in tall vases.

God made of my soul an ornament.”

“Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δεν το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια.«

“I always live in the present. I don’t know the future and no longer have the past.”

Fernando Pessoa

 

1. Το πρώτο από πάνω ποίημα είναι ένα χαϊκού (xaikou) του Ιάπωνα ποιητή και ζωγράφου Yosa Buson (1716–1784), ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές της περιόδου Edo (1603-1868) και είναι μεταφρασμένο από τον ποιητή και μεταφραστήRobert Haas 

α) Ως προς τα γραμμένα από τον Πορτογάλο ποιητή και λογοτέχνη Φερνάντο Πεσσόα,  να πω, οτι ορισμένα στοιχεία τα οποία έλαβα υπόψη μου για το νόημα του χαϊκού, από την μεριά μου και καθώς το βλέπω, σχετίζονται και, ίσως, άμεσα με τον λόγο του Πεσσόα. Δείτε και σεις:

αα’) Ξεκινώντας από το ποίημα χαϊκού: Ο Ιάπωνας ποιητής εδώ  αναφέρεται στο λευκό χρυσάνθεμο που μπροστά του το ψαλίδι δίστασε να κόψει, για μια στιγμή.

Τα χρυσάνθεμα, κατ’ αρχήν, είναι το λουλούδι- σύμβολο του φθινοπώρου και το λουλούδι του ενάτης σελήνης. ( Ο ένατος της ενάτης κατά το σεληνιακό ημερολόγιο που ισχύει ακόμη στην Κίνα αντιστοιχεί στην ενάτη ημέρα του ενάτου μήνα που κατ’ αυτούς είναι ο Οκτώβρης ενώ σε μας και στην Ιαπωνία με την ισχύ του γρηγοριανού ημερολογίου ο ένατος μήνας των Κινέζων αντιστοιχεί στον Οκτώβρη). ‘Όπως και να άλλαξαν τα ημερολόγια, πάντως, για όλους μας ο Οκτώβρης ήταν και είναι ο μήνας των χρυσανθέμων και γιορτάζεται αναλόγως σε Δύση και Ανατολή).

‘Όπως όλα τα χρυσάνθεμα, έτσι και το λευκά, στην αρχαία κινεζική κουλτούρα μα και στις άλλες ασιατικές χώρες, συμβόλιζαν και συμβολίζουν την ευγένεια, την κομψότητα, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια και κυρίως την μακροζωία, καθώς θεωρείται οτι έχουν τέτοιες φαρμακευτικές ιδιότητες που όχι μόνον καθυστερούν επί μακρόν, το γήρας και τον θάνατο αλλά συνάμα κρατούν τον άνθρωπο υγιή και με όψη νεανική μέχρι τον θάνατό του.  Γιαυτό και έως τις μέρες μας οι λαοί αυτοί και ιδία οι Κινέζοι και Ιάπωνες πίνουν το περίφημο τσάϊ τους από χρυσάνθεμα, το χρυσανθεμένιο κρασί τους, τρώνε τα φύλλα τους και τους βλαστούς τους.

Ειδικά όμως, το λευκό χρυσάνθεμο, για τον Ιαπωνικό λαό (όπου ονομάζεται Shiragiku) και κυριότερα στην χρονική περίοδο του Εdo (1603 – 1868) που έζησε ο ποιητής αλλά και έως σήμερα, είχε και έχει ιδιάζουσα μυστηριακή και αμφίσημη σημασία. Εθεωρείτο ιερό φυτό.. Είναι Σύμβολο της συμπαντικής Αλήθειας, της ζωής, της αναζωογόνησης και της αναγέννησης, της εντιμότητας και της πνευματικότητας μα συνάμα και σύμβολο της θλίψης, του θρήνου και του θανάτου. 

Κατά τους Ταοϊστές της Κίνας το χρυσάνθεμο είναι το σύμβολο της αυτο-τελειοποίησης, της ηρεμίας του φθινόπωρου και της αφθονίας. . Στην Ιαπωνία, η διαδικασία ξετυλίγματος των πετάλων αυτού του λουλουδιού πιστεύεται ότι αντανακλά την τελειότητα.

Στην διχοτόμηση του yin yang, το χρυσάνθεμο αντιπροσωπεύει το yang.  Τρία άνθη από ένα στέλεχος χρυσάνθεμου ονομάζονται «sanbon jitate».  Αντιπροσωπεύουν τον Ουρανό, τη Γη και τον Άνθρωπο. Αυτό είναι ένα σύμβολο για όλα τα πράγματα, το σύμπαν, τη φύση και την ανθρώπινη κοινωνία.

Τα χρυσάνθεμα, όπως είναι γνωστό, αρχίζουν ν΄ανθίζουν μετά την Φθινοπωρινή ισημερία.. Χρειάζονται μια περίοδο σκοταδιού δώδεκα ή περισσότερων ωρών στην διάρκεια κάθε εικοσιτετράωρης περιόδου προτού αρχίσουν να παράγουν τους μπουμπούκια τους. Με τις μακρύτερες μέρες το χρυσάνθεμο θα μεγαλώνει απεριόριστα χωρίς να ανθίζει, αλλά με σύντομες μέρες η ανάπτυξη των κλαδιών περιορίζεται και σύντομα καλύπτεται με λουλούδια. Το φαινόμενο ονομάζεται φωτοπερίοδος, είναι ο λόγος έκθεσης στο φως και το σκοτάδι

{It is in this exquisite balance between darkness and light that glimpses of immortality are afforded. In the balance lies the calm growth that does not prematurely bud or give way to the heat of popular passions. This balance is expressed as stages along «the flower’s way», where the wonderful resilience and hybridity of the chrysanthemum are contained within an inner equilibrating force which constantly adjusts to follow the longer curve. Thus, the energies of the plant are patiently monitored within it in much the same way that myriad gardeners patiently cultivated its evolving form over thousands of years. Both the chrysanthemum and those who have tended it have expressed a faithful adherence to the longer curve which itself is an intimation of immortality. And the viewers who gaze upon the revealed blossoms catch in their mind’s eye this patient truth and feel within themselves the passions abate and the mind grow cool.} Δείτε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Τα χρυσάνθεμα ανθίζουν πολύ στο κρύο και όταν όλα τα άλλα έχουν ρίξει τα φύλλα τους και τα δέντρα έχουν χάσει τις φυλλωσιές τους.. Κι όσο πιο πολύ το κρύο και η παγωνιά τόσο πιο έντονα τα χρώματα των χρυσανθέμων..Μένουν τα χρυσάνθεμα νάναι εκείνα με τα λαμπερά και διαφορετικά χρώματά τους που δίνουν ζωή, χαρά και χρώμα στο γκρίζο του χειμώνα μαγεύοντας μας και με τις διαφορετικές μορφές τους..

ββ) Τα χρυσάνθεμα, όλα τους, τα χρυσαφένια τα αυτοκρατορικά, τα ηγεμονικά, και τα κόκκινα του πάθους και του έρωτα, τα τριανταφυλλένια και τα ροζ τα παιγνιδιάρικα, έτσι και τα λευκά τα φωτεινά, τα τόσο φίνα και «αριστοκρατικά» είναι στολίδι για την φθινοπωριάτικη φύση και της απόδειξη αντοχής στην βαρυχειμωνιά κυρίως, όμως, πέραν της χρηστικότητάς τους και των φαρμακευτικών ιδιοτήτων τους, αποτελούν θαυμάσια διακοσμητικά για το σπίτι και όχι μόνο.. Το χρυσάνθεμο, ο θησαυρός !Δεν είναι τυχαίο που είναι πολυτραγουδισμένο και πηγή έμπνευσης σε ποιητές!

Γιομίζοντας τα βάζα με φρεσκοκομμένα λευκά χρυσάνθεμα, γιομίζουμε και μεις από την ομορφιά τους και από την ευωδιά τους μέχρι να μαραθούν.. 

Και, τα χρυσάνθεμα κόβονται με ψαλίδι στον βλαστό τους.. Ο δισταγμός του να κόψεις, ένα δημιούργημα ζωντανό, τέλειο στην φτειαξιά του, να τερματίσεις την ζωή του εδώ και τώρα, κρατάει μόνο μια στιγμή, όσο και το πέρασμα από το εδώ της ζωής στο άγνωστο του μετά, της πραγματικότητας του τίποτα, όπως λέει ο ποιητής, ο Πεσσόα..

Κι αν τον ποιητή τον βάραινε, τον καταπίεζε  η πραγματικότητα του εδώ ως δυνατότητα των πάντων, και το άλλο ως η πραγματικότητα του τίποτε, γνώριζε οτι ο Θεός έφτειαξε από την ψυχή του ένα στολίδι.. Και, αναμφίβολα για κείνον, του άρεσε να είναι ένα διακοσμητικό, «γιατί υπάρχει σε αυτό κάτι ολόιδιο με την ουσία της ψυχής μου ” 

Βαρύς ο αυτοσαρκασμός του του ποιητή, ο μηδενισμός του είναι του, την ώρα εκείνη, την ώρα που σαν άλλο χρυσάνθεμο ο ίδιος είχε μόλις κοπεί από το ψαλίδι που κρατούσε κάποιος και φρεσκοκομμένος ως το χρυσάνθεμο το φωτεινό, γιόμιζε τα βάζα. Ως διακοσμητικό..Τέτοια η ώρα του χρυσανθέμου.. αναμεσίς στο τώρα και εδώ, του παρόντος και σε εκείνη της κοπής.. Στο πέρασμα από το αναμεσίς ..μια στιγμή..

Κι ας ήταν αυτός ο ίδιος που κρατούσε το ψαλίδι, και ας ήταν αυτός ο ίδιος που είχε κατακερματίσει τον εαυτόν του..Με μια ψαλιδιά..Ω! Ο δυστυχής! Ο μέγας, ο θαυμάσιος Πεσσόα!

Ετσι τον είδα τον συσχετισμό των ποιημάτων των δυο ποιητών..Μπορεί για σας να είναι η ματιά σας διαφορετική. Τι πιο εύλογο, τι πιο φυσικό;

2. Όσα έπονται του ποιήματος του Buson στο κείμενό μου, εντός των εισαγωγικών, είναι μέρη από τον αποσπασματικό λόγο του Πορτογάλου λογοτέχνη και  ποιητή  Φερνάντο Πεσσόα (1888–1935) όπως αυτός εκφράζεται στο δημιούργημά του «Το βιβλίο της ανησυχίας», «Τhe Book of Disquiet»:The Complete Edition {Fernando Pessoa, edited by Jerónimo Pizarro, σε μετάφραση από τα πορτογαλικά της Margaret Jull Costa, έκδοση 2017} και, παραθέτω τον λόγο αυτόν όχι μοναχά προς αποφυγή παρερμηνειών αλλά και προς πληρέστερη κατανόηση.  Ειδικότερα :

α) Οι αμέσως επόμενες του χαϊκού φράσεις του Pessoa αποτελούν μέρος από το εξής απόσπασμά του, που μεταφραζόμενο στα Ελληνικά παρακάτω του, ολόκληρο έχει, στα Αγγλικά, ως εξής:

«I look for myself but find no one. I belong to the chrysanthemum hour of bright flowers placed in tall vases. God made of my soul an ornament. I do not Know which particular magnificent details I would choose to define the essence of my spirit. Doubdless I love the decorative because I sence in it something identical to the substance of my own soul” {82}

«Ψάχνω για τον εαυτό μου, αλλά δεν βρίσκω κανέναν. Ανήκω στην ώρα  των χρυσανθέμων που τα λαμπερά λουλούδια τοποθετούνται σε ψηλά βάζα. Ο Θεός έφτειαξε από την ψυχή μου ένα στολίδι. Δεν ξέρω ποιες συγκεκριμένες  θαυμάσιες λεπτομέρειες θα επέλεγα για να προσδιορίσω την ουσία του πνεύματός μου. Αναμφίβολα μ’ αρέσει το διακοσμητικό, γιατί υπάρχει σε αυτό κάτι ολόιδιο με την ουσία της ψυχής μου ”

β) Η  επόμενη και τελευταία στο κείμενό μου φράση του Pessoa προέρχεται από το εξής κείμενο – απόσπασμά του στην αγγλική γλώσσα που παρακάτω του αποδίδεται στα Ελληνικά σε μετάφραση Μαρίας Παπαδήμα, εκδόσεις Εξάντας 2004:

{“I always live in the present. I don’t know the future and no longer have the past. The former oppresses me as the possibility of everything, the latter as the reality of nothing. I have no hopes and no nostalgia. 

>Knowing what my life has been up till now so often and so completely the opposite of what I wanted , what can I assume about my life tomorrow, except that it will be what I don’t assume, what I don’t want, what happens to me from the outside, reaching me even via my will? There’s nothing from my past that I recall with the futile wish to repeat it. I was never more than my own vestige or simulacrum. My past is everything I failed to be. I don’t even miss the feelings I had back then, because what is felt requires the present moment once this has passed, there’s a turning of the page and the story continues, but with a different text.

>>Βrief dark shadow of a downtown tree, light sound of water falling into the sad pool, green of the trimmed lawn – public garden shortly before twilight: you are in this moment the whole universe for me, for you are the full content of my conscious sensation. all i want from life is to feel it being lost in these unexpected evenings, to the ound of strange children playing in gardens like this one, fenced in by the melancholy of the surrounding streets and topped, beyond the trees’ tallest branches, by the old sky where the stars are again coming out.}

{“Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δεν το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια.Το ένα με βαραίνει σαν τη δυνατότητα των πάντων, το άλλο σαν την πραγματικότητα του τίποτα. Δεν έχω ούτε ελπίδες ούτε νοσταλγίες.

>>Γνωρίζοντας τι υπήρξε η ζωή μου ως σήμερα – τόσες φορές και τόσο πολύ εντελώς το αντίθετο από ο,τι επιθυμούσα – τι μπορώ άραγε να προβλέψω για την αυριανή μου ζωή πέρα από το ότι θα είναι ότι δεν προβλέπω, ό,τι μου συμβαίνει εκ των έξω, μπορεί και εξαιτίας της ίδιας της θέλησής μου. Δεν έχω τίποτα στο παρελθόν μου που να το θυμάμαι με την ανώφελη επιθυμία να το επαναλάβω. Ποτέ δεν υπήρξα τίποτε άλλο από ένα ερείπιο και ένα ομοίωμα του εαυτού μου. Το παρελθόν μου είναι όλα όσα δεν κατόρθωσα να είμαι. Δεν νοσταλγώ ούτε καν τις αισθήσεις των περασμένων στιγμών. Το κάθε τι που αισθανόμαστε απαιτεί τη στιγμή του. Όταν η στιγμή περάσει γυρίζει η σελίδα και η ιστορία συνεχίζεται, αλλά όχι το κείμενο.

>Φευγαλέα σκοτεινή σκιά ενός δέντρου της πόλης, ελαφρύς ήχος του νερού που πέφτει στη λυπημένη στέρνα, πράσινο της συνηθισμένης χλόης –δημόσιος κήπος στο σούρουπο σχεδόν– είστε, αυτή τη στιγμή, ολόκληρο το σύμπαν για μένα, γιατί είστε το πλήρες περιεχόμενο της συνειδητής μου αίσθησης. Δεν θέλω τίποτε άλλο για τη ζωή μου πέρα από το να τη νιώσω να χάνεται σ’ αυτά τα απρόβλεπτα βράδια, στις φωνές των ξένων παιδιών που παίζουν σ’ αυτούς τους κήπους, τους περιφραγμένους από τη θλίψη των δρόμων που τους περιβάλλουν, και τους κλεισμένους, πάνω από το θόλο των ψηλών κλαδιών των δέντρων, από τον παλαιό ουρανό όπου τ’ άστρα ξαναρχίζουν.}

  

Αυτά ! Και, ελπίζοντας οτι σας άρεσε η μουσική σύνθεση του  Yann Tiersen..Την βρήκα τόσο ταιριαστή με την λεπτή και τόσο φίνα μελαγχολία του Οκτώβρη..

Μ’ αρέσει αυτός ο μήνας.!

Καλώς μας βρήκε, λοιπόν, ο Οκτώβρης. Να τον περάσουμε όλο μας καλά!

https://beatrikn.wordpress.com/