Την Τρίτη, 24 Ιουλίου 2018 στις 12 το μεσημέρι, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών θα πραγματοποιηθεί η πολιτική κηδεία του Μάνου Ελευθερίου,ενώ στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.
Ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου πέθανε το πρωί της Κυριακής, σε ηλικία 80 ετών.
Γράφει η Μυρτώ θαλασσινή
Η σορός του Μάνου Ελευθερίου μεταφέρθηκε και αποτεφρώθηκε το καλοκαίρι στη Βουλγαρία, όπως επιθυμούσε. Εμείς θυμόμαστε μια παλαιότερη συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, για τη Σύρο, σημείο αναφοράς και αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τον ποιητή. Ο Μάνος Ελευθερίου μας μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και την ιδιαίτερη γοητεία της άλλοτε κοσμοπολίτικης Σύρου. Ακούραστος ερευνητής της σύγχρονης ιστορίας της μας έχει διασώσει πολύτιμες εικόνες μιας άλλης εποχής, τόσο στο μυθιστόρημά του «Ο καιρός των Χρυσανθέμων» (εκδ. Μεταίχμιο), όσο και στις μελέτες του για το θέατρο και την αρχιτεκτονική της Ερμούπολης («Το θέατρο στην Ερμούπολη τον Εικοστό αιώνα», «Νεοκλασική Ερμούπολη», «Μια πόλη στη λογοτεχνία: Ερμούπολη»). Στο πλαίσιο της συνέντευξης που αναδημοσιεύουμε, ο ευαίσθητος ποιητής, στιχουργός και συγγραφέας βλέπει την ιδιαίτερη πατρίδα του μέσα από τα μάτια του συμπατριώτη του Μάρκου Βαμβακάρη. Στο βιβλίο του με τίτλο «Μαύρα μάτια: ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920» (εκδ. Μεταίχμιο), ο Μάνος Ελευθερίου δεν περιορίζεται στο να μας δώσει το πορτραίτο του μεγάλου ρεμπέτη στην παιδική του ηλικία, αλλά συνθέτει μέσα από ντοκουμέντα και σπάνιο φωτογραφικό υλικό την τοιχογραφία της συριανής κοινωνίας, λίγο πριν την αναπόφευκτη παρακμή της. Εκμετάλλευση παιδικής εργασίας, φτώχεια, λαθρεμπόριο, πορνεία αλλά και λαμπερές παραστάσεις για την υψηλή κοινωνία του νησιού, εξαίσιες μουσικές και έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα, συνθέτουν τη γεμάτη αντιθέσεις Σύρο της εποχής.
Το κλικ ενός φακού δεν είναι μόνο πορτραίτα και τοπία, αλλά και κάτι τέτοιες εικόνες, τυχαίες, στο Διάβα σου... που σου μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου...
Μπορείς να μην πεις Εύγε σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς;
Και εκπαιδευτικός δε σημαίνει μόνο γράμματα, αλλά πολλά άλλα πράματα, όπως, αγάπη, αλληλεγγύη, καλοσύνη και ευ-αγωνίζεστε για μία ζωή μέσα στο πέρασμα των χρόνων...
Όπως και αυτά τα παιδάκια που συνεισφέρουν στους συνανθρώπους τους από αυτήν την ηλικία, αποτελούν το Αύριο της Ελλάδας μας, που αφού έχουν πάρει σωστές βάσεις θα προσπαθήσουν για κάτι... το καλύτερο και να το μεταδώσουν στις επόμενες γενεές...
Και είναι και άλλο πράμα να είσαι εκπαιδευτικός σε μία μεγάλη πόλη και άλλο πράμα σ' ένα μικρό νησί ή σ' ένα ερημονήσι... ή σ' ένα ορεινό χωριό αποκομμένο από τον έξω κόσμο... G & M
Τώρα λίγα λόγια για την ιστορία του τοίχου της Αγάπης, σε άλλα μέρη της Ελλάδας, τον ονομάζουν και δρόμο της Αγάπη, τοίχο της καλοσύνης και ξεκίνησε από τη Λάρισα από μία ομάδα νέων ανθρώπων. Σήμερα τέτοιοι τοίχοι υπάρχουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας!
Ολόκληρο το video της συνέντευξης Tραμπάκουλα απ την παράσταση "Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς... χειρότερα" (2005)
...Χάρρυ Κλυν
Δεν το έβρισκα ολόκληρο και το μάζεψα από εδώ και από εκεί και το ένωσα.
Αλαφροΐσκιωτος, μια λέξη με υπέροχη ακουστική αλλά και με τρομακτικό νόημα. Αλαφροΐσκιωτοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται τον αόρατο κόσμο. Που μπορούν και βλέπουντα πνεύματα των νεκρών, τους σκιερούς, αλλά και τα υπόλοιπα αλλόκοτα μικρά πλάσματα που ζουν παράλληλα ανάμεσά μας.
Οι αλαφροΐσκιωτοι δεν είναι μύθος, ούτε το φαινόμενο είναι τόσο σπάνιο. Προσωπικά έχω γνωρίσει τρεις, όμως υπάρχουν πολύ περισσότεροι. Συχνά ταυτίζονται με τα μέντιουμ, στην πραγματικότητα όμως είναι κάτι ξεχωριστό. Ποιοι λοιπόν είναι αλαφροΐσκιωτοι και τι είναι αυτό που τους επιτρέπει να βλέπουν τους πεθαμένους; Οπως ίσως γνωρίζετε από τις γιαγιάδες σας, η λέξη αλαφροΐσκιωτος είναι αρκετά παλιά και για να την εξηγήσουμε πρέπει να ανατρέξουμε στις Παραδόσεις (1904) του λαογράφου μας Νικόλαου Γ. Πολίτη.
Αυτοί με τον Ελαφρύ Ισκιο
Από το δεύτερο τόμο του μνημειώδους βιβλίου του, διαβάζω τα εξής: «Η λέξη στοιχειό είναι πανελλήνια, με τοπικές βέβαια παραλλαγές… Η λέξη, εκτός από τις κύριες σημασίες της, δηλώνει και την ψυχή, που τις τρεις πρώτες νύχτες μετά την έξοδό της από το σώμα περιπλανάται στη γη σαν συννεφάκι με χρώμα λευκό, αν υπήρξε ενάρετη, και μαύρο, αν ήταν αμαρτωλή. Συνηθέστερη είναι επίσης η χρήση του συνωνύμου ίσκιος, που έχει επίσης ευρύτερη έννοια και μεταπλάστηκε από την αρχαία σκιά. Το παραγόμενο ρήμα ισκιώνομαι, συνώνυμο του λαβαίνω ή λαβώνομαι, δηλώνει πάθος από δαιμονική επήρεια, και κυρίως αρρώστια που παθαίνει κανείς αν κοιμηθεί κάτω από στέγη ή δέντρο με βαρύ ίσκιο. Κι ακόμη ίσκιος ενός ανθρώπου ήταν το ήθος του, που καθρεπτιζόταν στο πρόσωπό του!
Το ρήμα σκιάζω τώρα, εκτός από την αρχαία του σημασία, σημαίνει και φοβίζω… Αλλωστε, η σκιά του ανθρώπου είναι ον υπερφυσικό, αυτοτελές. Και κάπως έτσι, οι λέξεις στοιχειό και σκιά έγιναν συνώνυμα. Στη νεοελληνική οι δυο αυτές λέξεις ταυτίστηκαν εκ νέου, όπως δηλώνει το σύνθετο αλαφροΐσκιωτος, και σε παλαιότερη εκδοχή ελαφρόστοιχος – δηλαδή αυτός που μπορεί να βλέπει στοιχειά και ξωτικά».
Η Κοινωνιολογική Θέση
Η ίδια μας η παράδοση, λοιπόν, ονοματίζει ως αλαφροΐσκιωτους αυτούς που έχουν την ικανότητα να βλέπουν τα αόρατα. Γιατί όμως τα άτομα αυτά να περιγράφονται με ελαφριά σκιά; Στην πραγματικότητα ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι κυριολεκτικός. Απλά θεωρείται πως αυτός που έχει αδύναμη σκιά μπορεί να ζει ανάμεσα στον ορατό και τον άβατο κόσμο όπου δεν πέφτει καθόλου σκιά.
Οι αλαφροΐσκιωτοι, όμως, εκτός από την παραφυσική τους ιδιότητα, κατέχουν και μια κοινωνική θέση. Η καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κ. Αννα Λυδάκη, στο εξαιρετικό της σύγγραμμα «Ισκιοι και Αλαφροΐσκιωτοι» (2003) γράφει τα εξής:
«Οι αλαφροΐσκιωτοι έχουν κερδίσει το δικαίωμα να φέρονται διαφορετικά από τους υπολοίπους, να μην ακολουθούν την καθιερωμένη συμπεριφορά, και η ανοχή δεν δείχνει πάντα σεβασμό… σε κάποιον που ζει ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο, αλλά και σε κάποιον που οδηγείται από τον ίσκιο του, δηλαδή από την ψυχή του, σύμφωνα με τη σημασία που είχε η λέξη στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη.
Ο αλαφροΐσκιωτος είναι εκείνος που όχι μόνο συνομιλεί με στοιχειά, αλλά παράλληλα σκύβει στον πυρήνα της ύπαρξής του και ακούει μύχιες, σιωπηλές φωνές, που στην αντίθετη περίπτωση, αν δεν λάβουν δηλαδή απάντηση, αν αγνοηθούν, μπορεί να γίνουν άγριες κραυγές με απρόβλεπτες συνέπειες. Είναι εκείνος που βγαίνει έξω από την κοινωνική τάξη και ακολουθεί το δρόμο που του υποδεικνύει ο δικός του ίσκιος, ο οποίος έτσι ηρεμεί, δεν δυσφορεί και δεν τον καταπιέζει…
Συχνά επίσης γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος της κοινότητας που επιμένει στην ομοιομορφία. Ομως δεν είναι λίγες οι φορές που οι άνθρωποι τον σέβονται και πιστεύουν ότι ξέρει κάτι περισσότερο από τους υπολοίπους, ακούει τις σιωπές και βλέπει το αόρατο»
Η Ψυχοπαθολογία των Αλαφροΐσκιωτων
Ωραία λοιπόν, αλαφροΐσκιωτοι υπάρχουν. Τι είναι όμως αυτό που τους επιτρέπει να βλέπουν τους πεθαμένους; Καταρχήν οφείλω να ξεκαθαρίσω πως αυτά που αντικρίζουν οι αλαφροΐσκιωτοι δεν είναι μόνο πνεύματα νεκρών, αλλά και υπάρξεις που παραπέμπουν στην κλασική μυθολογία!
Μήπως αυτό σημαίνει τότε πως οι οπτασίες αυτές είναι απλώς φαντάσματα του νου; Ή για να το ορίσω πιο ορθά, παραληρηματικές ψευδαισθήσεις; Γεγονός είναι πως η ψυχολογία των αλαφροΐσκιωτων είναι πολύ συχνά τραυματισμένη: πρόκειται συνήθως για άτομα συναισθηματικά ευαίσθητα, εσωστρεφή, που βρίσκουν καταφύγιο στην τέχνη και τη φαντασία. Εχω επίσης παρατηρήσει πως δραματοποιούν εύκολα τις καταστάσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, προσκολλώνται έντονα σε ανθρώπους και παρουσιάζουν στοιχεία ηθικού μαζοχισμού, δηλαδή τάση για αυτοκαταστροφή και μελαγχολία. Ασφαλώς, τα περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να δικαιολογηθούν ως παράγωγα της ικανότητάς τους και όχι το ανάποδο.
Αλλά και πάλι, μήπως οι αλαφροΐσκιωτοι είναι σχιζοφρενείς; Η απάντηση είναι αρνητική, διότι εκτός του ότι τα παραφυσικά βιώματα μπορούν να αποδειχθούν αν τα εξετάσουμε προσεκτικά, η ευρύτερη ψυχολογία τους δεν είναι αποδιοργανωμένη όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις ψύχωσης!
Αλλά ακόμη και όταν τα ψυχολογικά τεστ δίνουν τη διάγνωση της σχιζότυπης διαταραχής της προσωπικότητας –όπως συνέβη στην περίπτωση μιας φίλης αλαφροΐσκιωτης που εξέτασα προσωπικά– το συμπέρασμα είναι λανθασμένο, καθώς με τον όρο αυτό η κλασική ψυχιατρική καπελώνει παρά επεξηγεί τις εμπειρίες αυτών των ανθρώπων. Σε τι διαφέρουν συνεπώς από εμάς τους υπόλοιπους;
Αναζητώντας το Γονίδιο Ψ
Πιστεύω ακράδαντα πως η διαφορά μπορεί να εντοπιστεί σε γονιδιακό επίπεδο. Οταν το 2004 ο Dr Dean Hamer είχε χαρακτηρίσει το γονίδιο VMAT2 ως το γονίδιο που ευθύνεται για τα μυστικιστικά βιώματα στην ανθρώπινη ψυχολογία, η θεωρία του προκάλεσε επανάσταση. Αντίστοιχα πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει κάποιο γονίδιο το οποίο, όταν ενεργοποιείται, επιτρέπει σε ορισμένους ανθρώπους να δέχονται διαφορετικά ερεθίσματα από το περιβάλλον.
Είμαι σίγουρος πως αρκετοί μένουν καχύποπτοι μπροστά σ’ αυτή την ανεπιβεβαίωτη υπόθεση. Κι όμως, επιστήμονες όπως ο Dr Bruce Lipton ισχυρίζονται πως είναι δυνατόν η ανθρώπινη συνείδηση –με το πέρασμα αρκετών γενεών– να τροποποιήσει τον γενετικό μας κώδικα. Πρόκειται για τη διαδικασία Regenetic, την οποία έχει αναπτύξει διεξοδικά ο Sol Luckman στο βιβλίο του «Conscious Healing» (2005). Σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, είναι δυνατόν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό να αλλοιώσει τη δομή του DNA και από υποκειμενικό στοιχείο να γίνει κληρονομικό χαρακτηριστικό.
Εφόσον λοιπόν αλαφροΐσκιωτοι υπάρχουν από την αρχαιότητα, είναι λογικό κάποια στιγμή να έχει διαμορφωθεί ένας γενετικός προγραμματισμός που να μας επιτρέπει να αντικρίζουμε τους πεθαμένους. Αυτό που κάποτε ήταν γενετική παρέκκλιση μπορεί αύριο να αποτελεί τον κανόνα! Εξάλλου, το ότι δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη το γονίδιο αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει…
Ορισμένες Απίστευτες Εμπειρίες Οπως θα παρατηρήσατε, στην αρχή του άρθρου τόνισα πως οι αλαφροΐσκιωτοι διαφέρουν από τα μέντιουμ. Ενας αλαφροΐσκιωτος μπορεί να βλέπει τους πεθαμένους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως εκείνοι μπορούν να μιλήσουν μέσα από το σώμα του. Η λεπτομέρεια είναι μικρή αλλά σημαντική.
Οι αλαφροΐσκιωτοι είναι ψυχικά ευαίσθητα άτομα τα οποία αντιλαμβάνονται αυτό που οι υπόλοιποι αδυνατούν να αντιληφθούν. Συνήθως δεν μπορούν να δουν συγκεκριμένες φιγούρες παρά μια αιθερική έγχρωμη «ομίχλη» που δυναμικά σχηματίζει μια μορφή. Αλλοτε πάλι έχουν μια γενικότερη αίσθηση πως κάτι βρίσκεται κοντά τους. Κατά κανόνα, όμως, βλέπουν –κυριολεκτικά– αλλοδιαστατικά πλάσματα να βαδίζουν ανάμεσά μας.
Οι περιγραφές που έχω συγκεντρώσει από αλαφροΐσκιωτους είναι πραγματικά εντυπωσιακές: μικρά πράσινα πλασματάκια να περιφέρονται στους θάμνους στην παραλία της Θεσσαλονίκης, πανέμορφες νύμφες να ξαπλώνουν στους βράχους κάτω από τον καταρράκτη στην Εδεσσα, βασανισμένες ψυχές να πέφτουν ξανά και ξανά από την άκρη του London Bridge στο Λονδίνο, πνεύματα που κραυγάζουν να βγαίνουν από τους καθρέφτες, ανήσυχα φαντάσματα να περιπλανώνται μέσα στα λεωφορεία και σκιές σαν υγρό μελάνι να ξεχύνονται από τους τοίχους αιωρούμενες πάνω από τα κρεβάτια μας.
Τα περιστατικά είναι δεκάδες και θυμίζουν έντονα κινηματογραφικές σκηνές από την «Εκτη Αίσθηση» ή το ιαπωνικό «Ju-On». Δεν σας κρύβω πως παραμένω σκεπτικιστής στις περισσότερες από αυτές τις ιστορίες. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να επιβεβαιώσω πως τουλάχιστον σε δυο περιπτώσεις οι περιγραφές είναι αληθινές! Στην πρώτη, εγώ και μια αλαφροΐσκιωτη φίλη μου είδαμε το φάντασμα μιας κοπέλας να στέκεται στην άκρη του κρεβατιού. Στη δεύτερη, μια αλαφροΐσκιωτη αντίκρισε το ίδιο πνεύμα που διαισθάνθηκε το μέντιουμ Gordon Smith στην τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα, το 2007.
Οι εμπειρίες αυτές –καθώς και άλλες σοβαρές ενδείξεις– με πείθουν πως το φαινόμενο είναι αληθινό. Μέχρι στιγμής ασφαλώς δεν έχουν προκύψει αδιάψευστα επιστημονικά στοιχεία. Οι ιστορίες όμως είναι τόσο πολλές που θα λύγιζαν και τον πιο σκληροπυρηνικό σκεπτικιστή.
Μια απίστευτη ιστορία εκβίασης με θύμα γνωστό επιχειρηματία, με αλυσίδα πολυκαταστημάτων (σούπερ μάρκετ) απασχόλησε δικαστήριο
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρόδου επέβαλε συγκεκριμένα ποινή φυλάκισης 7 μηνών με 3ετή αναστολή σε έναν 40χρονο Βούλγαρο, που είχε συλληφθεί στο πλαίσιο του αυτοφώρου από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου την 22α Ιουλίου 2016 ενώ αθώα λόγω αμφιβολιών κρίθηκε η 62χρονη μητέρα του.
Ο Βούλγαρος, παρουσιάστηκε στην διευθύντρια του σούπερ μάρκετ για να διαμαρτυρηθεί για το ότι είχε αγοράσει έναντι ευτελούς ποσού της τάξεως των 2 ευρώ κατεψυγμένο σολωμό από το κατάστημα τον οποίο όταν κατανάλωσε η μητέρα του, υπέστη δηλητηρίαση διότι ήταν ληγμένος και μάλιστα επικαλέστηκε προς τούτο εξέτασή του από ιατρό.
Η διευθύντρια ανυποψίαστη του πρότεινε να τον αποζημιώσει για την ταλαιπωρία που υπέστη, προτείνοντάς του να του δώσει ένα κουπόνι για αγορές ύψους 50 ευρώ στο κατάστημα, πράγμα που ο ίδιος δεν δέχτηκε, ζητώντας να συναντηθεί με τον ιδιοκτήτη και απαιτώντας να του δοθεί ως αποζημίωση, για να μην καταγγείλει το γεγονός στο υγειονομείο και στις συναρμόδιες υπηρεσίες, ποσό ύψους από 5.000 έως 10.000 ευρώ!
Ο Βούλγαρος φέρεται να εξέθεσε τα ίδια και στον ιδιοκτήτη του καταστήματος λέγοντάς του ότι το επαπειλούμενο πρόστιμο αγγίζει τις 20.000 ευρώ ενώ περαιτέρω αρνήθηκε να του αποκαλύψει το όνομα του ιατρού που είχε εξετάσει την μητέρα του αλλά και να του δείξει την συσκευασία του σολωμού που είχε καταναλώσει. Φέρεται μάλιστα να τον απείλησε ότι θα έδινε ευρεία δημοσιότητα στην υπόθεση μέσω των social media και ΜΜΕ.
Ο ιδιοκτήτης επέμεινε και τότε ο Βούλγαρος μέσω viber φέρεται να του απέστειλε μια απόδειξη αγοράς δύο συσκευασιών κατεψυγμένου σολομού από το κατάστημα την Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016 και μια φωτογραφία του προϊόντος.
Ακολούθησε έλεγχος στο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης του καταστήματος και διαπιστώθηκε ότι την συγκεκριμένη ημέρα αγοράς του προϊόντος βρισκόταν στον καταψύκτη στον οποίο διατηρείται, η μητέρα του.
Η διαφορά όμως ήταν ότι η συγκεκριμένη συσκευασία που είχε αποστείλει ο Βούλγαρος σε φωτογραφία για το προϊόν δεν ήταν εκείνη που αγόρασε η μητέρα του την 18η Ιουλίου 2016 και είχε αλλάξει, από την εταιρεία που το παράγει.
Προέκυψε έτσι ότι ο Βούλγαρος επεδίωξε να λάβει αποζημίωση κάνοντας χρήση μιας νέας απόδειξης αγοράς του προϊόντος από το σούπερ μάρκετ για συσκευασία που είχε αγοράσει σε πρωθύστερο χρόνο.
Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ενημέρωσε τους αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου, που έστησαν καρτέρι στον 40χρονο.
Όταν ο τελευταίος μετέβη στο γραφείο του ιδιοκτήτη του σούπερ μάρκετ και ζήτησε να αποζημιωθεί με το ποσό των 10.000 ευρώ, εκείνος του είπε ότι μπόρεσε να μαζέψει μόνο 5.000 ευρώ και του έδωσε ανά χείρας 10 χαρτονομίσματα των 500 ευρώ τα οποία όμως είχε προηγουμένως προσημειώσει με τους αστυνομικούς.
Ο Βούλγαρος τα ανέλαβε και όταν αποχώρησε από το γραφείο συνελήφθη από τους αστυνομικούς.
Εξεταζόμενος φέρεται να επέμεινε ότι το προϊόν ήταν ληγμένο ενώ παραδέχτηκε ότι ζήτησε χρήματα ως αποζημίωση.
Η μητέρα του δέχτηκε ότι αγόρασε δύο συσκευασίες σολομού υποστηρίζοντας ότι δεν γνώριζε ότι ο γιος της θα διεκδικούσε αποζημίωση.
Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη πρακτική είναι συνήθης σε σούπερ μάρκετ μεγάλων πόλεων και όπως έγινε γνωστό τις περισσότερες φορές γίνεται σε συσκευασίες γάλακτος κυρίως από αλλοδαπούς, που με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή αλλάζοντας το περιεχόμενο μιας νέας συσκευασίας γάλατος με αυτό μιας που έχει λήξει και έχοντας μια νέα απόδειξη αγοράς κατορθώνουν συχνά να λαμβάνουν αποζημιώσεις της τάξεως των 50 έως 100 ευρώ από τους υπεύθυνους λειτουργίας καταστημάτων.
Ως συνήγορος υπεράσπισής του παρέστη ο δικηγόρος κ. Κ. Αβδελής ενώ ο δικηγόρος κ. Ακης Δημητριάδης, που είχε υποβάλει την μήνυση, δεν δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής.
Τα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα κατ’εντολή των δανειστών έχουν, ως γνωστόν, προκαλέσει τεράστια ύφεση στην οικονομία. Ένα από τα μέτρα αυτά είναι η απορρύθμιση της εργασίας που έχει πλήξει ιδιαίτερα τις γυναίκες.
Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον νομό Αττικής βλέπουμε ότι ο αριθμός των ανέργων γυναικών αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης (από 100.427 το 2006 σε 198.455) το 2017. Σε σχέση με τους άντρες η ανεργία και στα χρόνια πριν την κρίση αλλά και κατά τη διάρκεια της κρίσης πλήττει κυρίως τις γυναίκες.
Εντυπωσιακό όμως είναι ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, η ανεργία πλήττει κυρίως τις γυναίκες μεταλυκειακής και πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, δηλαδή με άλλα λόγια γυναίκες ανώτερου εκπαιδευτικού επιπέδου θέτοντας έτσι πολλά εύλογα ερωτήματα όπως γιατί δεν αξιοποιείται κατάλληλα το γυναικείο ανθρώπινο δυναμικό αλλά και το τι είδους στρατηγική ανάπτυξης ακολουθείται όταν το εκπαιδευμένο προσωπικό ωθείται στην ανεργία. Τίθεται όμως και ένα άλλο βασικό ερώτημα που είναι αυτό της ίσης πρόσβασης των γυναικών στην εργασία.
Αυξάνεται όμως και ο αριθμός των γυναικών στην Αττική που απασχολούνται σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Σημειωτέον ότι αντίθετα με τα όσα προσπαθούν να υποστηρίξουν οι διάφορες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δηλαδή ότι οι γυναίκες επιδιώκουν να εργάζονται σε θέσεις προσωρινής απασχόλησης γιατί κατ’αυτό τον τρόπο θα μπορούν να ανταποκρίνονται καλύτερα στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (έρευνα Εργατικού Δυναμικού, τρίτο τρίμηνο 2017), οι γυναίκες στρέφονται στην προσωρινή απασχόληση γιατί δεν μπορούν να βρουν θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης και όχι γιατί θέλουν ανταποκριθούν καλύτερα στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις ή για να επιτύχουν την περιβόητη ισορροπία ζωής – εργασίας που τόσο διαφημίζεται.
Η συνεχής δε μείωση του υποτυπώδους κράτους πρόνοιας που υπήρχε στην Ελλάδα, λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα μας από τους δανειστές, εξαναγκάζει τις γυναίκες στην Ελλάδα να θέσουν ως αποκλειστική τους προτεραιότητα τον ρόλο τους ως σύζυγοι και μητέρες αντί του να αναζητούν μία θέση εργασίας ή να θέλουν να εξελιχθούν επαγγελματικά.
Οι θέσεις μερικής απασχόλησης είναι συνήθως θέσεις με πολύ χαμηλές αμοιβές, χαμηλών εκπαιδευτικών απαιτήσεων, οι οποίες δεν απαιτούν κάποια εξειδίκευση – θέσεις που είναι περισσότερο «γυναικείες» π.χ. φροντίδα ηλικιωμένων, τηλεφωνήτριες κτλ.
Ως εκ τούτου, η απασχόληση των γυναικών σε τέτοιες θέσεις, ενδυναμώνει το χάσμα στην αγορά εργασίας μεταξύ ανδρών και γυναικών και έχουμε μία επιστροφή της γυναίκας σε πιο «παραδοσιακούς» ρόλους όπως είναι η ανατροφή παιδιών, η οικιακή εργασία, η φροντίδα των ηλικιωμένων. Το δε εισόδημα που αποκτά από την εργασία της θεωρείται συμπληρωματικό στο οικογενειακό εισόδημα ενώ η συμμετοχή της στην παραγωγή κρίνεται ως περιστασιακή.
Η ανεργία των γυναικών μεταλυκειακής εκπαίδευσης και αποφοίτων πανεπιστημίου στην Αττική συνεχίζει να αυξάνεται αντί να μειώνεται ενώ αντίθετα η ανεργία των γυναικών αποφοίτων λυκείου από το 2014 αρχίζει να μειώνεται γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι οι θέσεις μερικής απασχόλησης δεν απαιτούν κάποια εξειδίκευση.
Εάν απεικονίσουμε αυτή την ανισότητα με πιο γλαφυρούς όρους, βλέπουμε ότι οι γυναίκες προορίζονται για θέσεις μερικής εργασίας χαμηλής εξειδίκευσης και χαμηλών απολαβών (και έτσι καθίστανται περισσότερο ευάλωτες στην κρίση λόγω της οικονομικής ανασφάλειας) ενώ οι άντρες προορίζονται για θέσεις πλήρους απασχόλησης, υψηλής εξειδίκευσης και υψηλών απολαβών (πάντα στο πλαίσιο που μπορεί να βρει κάποιος εργασία στην Ελλάδα του σήμερα).
Οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι φθηνό εργατικό δυναμικό. Ο μισθός των γυναικών που απασχολούνται σε πλήρη απασχόληση αντιστοιχεί στο 87,18% του μέσου ανδρικού μισθού, ωστόσο, όσον αφορά τη μερική απασχόληση παρατηρούμε μία σύγκλιση δηλαδή ο μέσος μισθός των γυναικών που απασχολούνται με μορφή μερικής απασχόλησης αντιστοιχεί στο 97,27% των ανδρών. Με άλλα λόγια, οι άντρες που θα απασχοληθούν σε τέτοιες μορφές απασχόλησης θα έχουν και αυτοί χαμηλές αποδοχές.
Μία από τις λύσεις που προτείνονται για τη μείωση της ανεργίας των γυναικών είναι και η λεγόμενη γυναικεία επιχειρηματικότητα. Τίθεται το εύλογο ερώτημα για το τι είδους επιχειρηματικότητα μιλάμε όταν οι επιχειρήσεις κλείνουν συνεχώς ενώ η κυριαρχία των πολυεθνικών θέτει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια για το επιχειρείν. Οι δε νέες επιχειρήσεις που ανοίγουν είναι συνήθως πολύ μικρές ή δεν έχουν καθόλου εργαζόμενους. Πρόκειται δε για επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας και όχι για κάποιες τεχνολογικά εξελιγμένες επιχειρήσεις. Συνεπώς, πρόκειται και για τεχνολογική οπισθοδρόμηση παρά τις πολλές εξαγγελίες για επιχειρηματικότητα σε συνδυασμό με την καινοτομία.
Στην Αττική σκιαγραφείται πλέον το προφίλ της άνεργης γυναίκας που είναι (κυρίως) ηλικίας 30-44 ετών, μεταλυκειακής εκπαίδευσης ή απόφοιτης πανεπιστημίου.
Ο περιορισμός δε της πρόσβασης στο δημόσιο τομέα χειροτερεύει την ανεργία των γυναικών όπως και οι πολιτικές που ακολουθούνται που είναι ουδέτερες ως προς το φύλο αντί του να προσαρμόζονται στο φύλο και έτσι να λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες των γυναικών, να περιορίζουν τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις εναντίον των γυναικών στην αγορά εργασίας αλλά και να αυξάνουν τις κοινωνικές δομές που είναι απαραίτητες για τις γυναίκες βλ. παιδικοί σταθμοί κτλ.
Το σύγχρονο δε φεμινιστικό κίνημα διαπνέεται από νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Υποστηρίζει ότι η γυναίκα πρέπει να φροντίσει μόνη της για τη ζωή της (ως και η ζωή και η ευημερία να είναι ανεξάρτητες από το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον) και δεν ασκεί καμία κριτική για τις χαμηλές απολαβές , την εργασιακή ανασφάλεια , την αύξηση των ωρών εργασίας ανά νοικοκυριό (που σε συντριπτικό ποσοστό δεν αμείβονται), την αύξηση της φτώχειας των γυναικών και των μονογονεϊκών οικογενειών αλλά αντίθετα απασχολείται με θέματα όπως είναι η ταυτότητα του φύλου.
Φωτεινή Μαστρογιάννη
Όπως βλέπουμε λοιπόν, η κρίση και οι πολιτικές που ακολουθούνται για την εργασία έχουν χειροτερεύσει τη ζωή όλων των Ελλήνων και ειδικότερα των γυναικών και δυστυχώς δεν έχει προταθεί οτιδήποτε ουσιαστικό για τη βελτίωση των άσχημων συνθηκών διαβίωσης. Αντίθετα, το μόνο που βλέπουμε είναι μία εμμονική προσήλωση σε αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές.
Tο κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά με τον τίτλο «Γυναίκες της Αττικής - Θύματα της κρίσης» στη στήλη«Πλάτωνας όχι Πρόζακ» του ηλεκτρονικού περιοδικού Writers Gang.
Οι πηγές στις οποίες βασίστηκε το παραπάνω κείμενο μπορούν να δοθούν μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος σε όποιον αναγνώστη τις ζητήσει.
Η κατανάλωση περιορισμένης ποσότητας μαύρης σοκολάτας κάθε μέρα συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιακής νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου, σύμφωνα με έρευνα από το πανεπιστήμιο του Aberdeen στην Σκωτία, η οποία δημοσιεύθηκε το 2015 στην επιστημονική επιθεώρηση British Medical Journal.
Για τις ανάγκες της έρευνας επάνω στην μαύρη σοκολάτα οι επιστήμονες εξέτασαν τις διατροφικές συνήθειες περισσοτέρων από 20.000 ενηλίκων μέσης και τρίτης ηλικίας.
Ωστόσο, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτό από μόνο του δεν αποδεικνύει ότι το εν λόγω είδος σοκολάτας μας κάνει πιο υγιείς. Στην συγκεκριμένοι έρευνα οι συμμετέχοντες που κατανάλωναν μαύρη σοκολάτα, το έκαναν σε ποσότητες 7-100γρ καθημερινά.Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε σύγκριση με εκείνους που δεν έτρωγαν μαύρη σοκολάτα, εκείνοι που κατανάλωναν κάποια ποσότητα καθημερινά είχαν 11% μικρότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και 23% μειωμένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.
Εκείνοι που κατανάλωναν περισσότερη μαύρη σοκολάτα έτειναν να είναι νεότεροι, να έχουν χαμηλότερο σωματικό βάρος, μικρότερη περιφέρεια μέσης και αρτηριακή πίεση, ήταν λιγότερο πιθανό να πάσχουν από διαβήτη και πιο πιθανό να έχουν πιο έντονη σωματική δραστηριότητα, στοιχεία που συνθέτουν ένα πιο ευνοϊκό “προφίλ” μειωμένου κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου.
Τα ευρήματα της έρευνας βασίστηκαν σε δεδομένα από τη μελέτη EPIC-Norfolk, που παρακολουθεί τις επιπτώσεις της διατροφής στην μακροπρόθεσμη υγεία 25.000 ανδρών και γυναικών.
