Πολιτικός σεισμός στις ΗΠΑ που προμηνύει κοσμογονικές αλλαγές

Posted on 3 Ἰουλίου 2018

0

Πολιτικός σεισμός στις ΗΠΑ που προμηνύει κοσμογονικές αλλαγές

Το όνομα Αλεξάντρια Οκάσιο – Κορτές (Alexandria Ocasio-Cortez) είναι το πιο πολυσυζητημένο αυτές στις μέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσον αφορά τα πολιτικά δρώμενα. Και αυτό γιατί πρόκειται για την 28χρονη που προκάλεσε πολιτικό σεισμό επικρατώντας επί του αντιπάλου της Τζο Κρόουλι (Joe Crowley), στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών της Νέας Υόρκης.

 

Όπως ανέφερε το CNN Greece:

 

Πρόκειται για μία μεγαλειώδη νίκη της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος. Ενδεικτικό της σπουδαιότητας αυτού του θριάμβου της 28χρονης – που επικράτησε με 57.5% έναντι 42.5% του Κράουλι – είναι πως ο 56χρονος πολιτικός είναι ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος στην κομητεία του Κουίνς, τέταρτος στην ιεραρχία των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και, μέχρι χθες, επικρατέστερος διάδοχος της Νάνσι Πελόσι στην προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων – αν οι Δημοκρατικοί επανακτήσουν την πλειοψηφία, στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.

 

Η Οκάσιο-Κορτές, ωστόσο, κόρη μιας πορτορικανής και πρώην εθελόντρια στην εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, έπιασε τον παλμό της γενιάς της, «επένδυσε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και, τελικά, την κούρσα. Το βίντεο όπου ανακοίνωνε την υποψηφιότητά της δε, είχε γίνει viral.

 

Η νίκη της πιστεύεται πως ίσως επηρεάσει τους ψηφοφόρους, ευνοώντας την επίσης προοδευτική υποψήφια κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Σίνθια Νίξον, η οποία είχε στηρίξει την υποψηφιότητα της Κορτές.

 

«Αυτή είναι μία νίκη των ανθρώπων επί των ισχυρών, του λαού επί του κατεστημένου, των προοδευτικών Δημοκρατικών επί των συντεχνιακών Δημοκρατικών. Αυτό συμβαίνει όταν δίνεις στους ανθρώπους επιλογή. Συνασπίζονται και απορρίπτουν το στάτους κβο», τόνισε η Νίξον σε ανακοίνωσή της.

 

 

Η νίκη της Κορτές αναδεικνύει ορισμένα πρωτοφανή δεδομένα για τα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ. Καταρχήν κατάφερε να κερδίσει έναν αντίπαλο στην καρδιά του Δημοκρατικού κόμματος που είχε μεγάλη χρηματική υποστήριξη από τα λόμπι. Το κατεστημένο του κόμματος σείστηκε συθέμελα, καθώς η Κορτές στηρίχθηκε αποκλειστικά σε μικρές δωρεές απλών ανθρώπων με ένα συνολικό ποσό που ήταν τουλάχιστον 10 φορές μικρότερο από αυτό του Κράουλι, δέσμιου της χρηματικής υποστήριξης της Γουόλ Στριτ.

 

Δεύτερον, ενώ τα μεγάλα ΜΜΕ στις ΗΠΑ την είχαν ‘θάψει’ προεκλογικά, η Κορτές έγινε γνωστή χάρη στο διαδίκτυο και σε διαδικτυακές εκπομπές στο YouTube, όπου έδωσε αρκετές συνεντεύξεις σε προοδευτικούς οικοδεσπότες, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει πόλεμο κατά του διεφθαρμένου κατεστημένου στο Δημοκρατικό κόμμα, επιχειρώντας να το μεταμορφώσουν. Να το μετακινήσουν δηλαδή προς τα Αριστερά, προκειμένου να χτυπήσουν την Αμερικανική δικομματική δικτατορία και την βαρβαρότητα του Ντόναλντ Τραμπ.

 

Και φαίνεται ότι το καταφέρνουν.

 

Ένα κύμα προοδευτικών υποψηφίων ρίχνεται στη μάχη προκειμένου να μεταμορφώσει ριζικά το Δημοκρατικό κόμμα και να το απαλλάξει από τους – υποταγμένους στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και στα συμφέροντα – μεγαλοβαρόνους.

 

Όλες αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές έχουν τις ρίζες τους στη μάχη που έδωσε ο Μπέρνι Σάντερς κατά της Χίλαρι Κλίντον για το χρίσμα των Δημοκρατικών, πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2016. Ο Σάντερς ήρθε από το πουθενά, δηλώνοντας ανοιχτά ότι είναι δημοκράτης Σοσιαλιστής, σπέρνοντας τον πανικό στους μιντιακούς παπαγάλους που έβλεπαν τη δημοτικότητά του να εκτοξεύεται, χάρη στα ανεξάρτητα διαδικτυακά κανάλια και τα σόσιαλ μίντια. Ο κατεστημένο του Δημοκρατικού κόμματος κήρυξε ένα βρόμικο και ανελέητο πόλεμο κατά του Σάντερς, προκειμένου να νικήσει η Κλίντον, όπως αποκάλυψε μια σειρά εγγράφων των WikiLeaks.

 

Και όλα αυτά, παρόλο που ο Σάντερς νικούσε και τον Τραμπ στις δημοσκοπήσεις έως και 10 μονάδες σε πολλές περιπτώσεις.

 

Η Κορτές βγήκε κατευθείαν από τα σπλάχνα αυτού του κινήματος, παίρνοντας τη σκυτάλη του πολιτικού αγώνα και νίκησε ενάντια σε κάθε λογική. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μετά τη νίκη της Κορτές, κάποιοι παρουσιαστές στα ΜΜΕ μίλησαν για τον Δημοκρατικό Σοσιαλισμό(!), προσπαθώντας να καθησυχάσουν τους Αμερικανούς που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου για δεκαετίες, ταυτίζοντας τον Σοσιαλισμό με τον Σταλινικό Κομμουνισμό και θεωρώντας τον ως κάτι λίγο-πολύ διαβολικό. Έως και πριν από μερικά χρόνια, θα ήταν αδιανόητο στη νεοφιλελεύθερη Αμερική του αδυσώπητου καπιταλισμού κάποιος μιντιακός παπαγάλος, έστω και να προφέρει τη λέξη ‘Σοσιαλισμός’.

 

Είναι ξεκάθαρο ότι το νεοφιλελεύθερο κορπορατικό κατεστημένο που κυριαρχούσε απόλυτα για δεκαετίες στις ΗΠΑ, έχοντας εξαγοράσει ουσιαστικά τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους, αρχίζει να χάνει τον έλεγχο.

 

Σε περίπτωση μιας πολιτικής επέλασης των προοδευτικών δυνάμεων μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2020, που θα μεταμορφώσουν ριζικά το Δημοκρατικό κόμμα, τα εταιρικά λόμπι και η Γουόλ Στριτ θα είναι πολύ δύσκολο να εξαγοράσουν νέους υποψηφίους. Θα ρίξουν όλα τα λεφτά στους Ρεπουμπλικάνους.

 

Και τότε, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, τα πράγματα θα είναι ξεκάθαρα. Το Δημοκρατικό κόμμα θα γίνει πραγματικά το κόμμα του Αμερικανικού λαού που θα υποστηρίζει τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας. Αντίθετα, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα θα γίνει ξεκάθαρα το κόμμα της Αμερικανικής πλουτοκρατίας. Η μάχη θα είναι ανελέητη.

 

http://failedevolution.blogspot.com/2018/07/blog-post.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+TheUnbalancedEvolutionOfHomoSapiens+%28the+unbalanced+evolution+of+homo+sapiens%29

Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη selana

Με αφορμή τη γέννηση του Franz Kafka (3 Ιουλίου 1883)

Posted on 3 Ἰουλίου 2018

O Franz Kafka, 3 Ιουλίου 1883 – 3 Ιουνίου 1924, ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα. Τα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του, εδραιώθηκε η θέση του στην παγκόσμια λογοτεχνία, χαρακτηρίστηκε ως ο σπουδαιότερος μοντερνιστής γερμανόφωνος πεζογράφος και το έργο του έχει αναλυθεί εκτενώς. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται η νουβέλα Η Μεταμόρφωση (1915) και τα μυθιστορήματα Η Δίκη (1925), Ο Πύργος (1926) και Αμερική (1927).

Μαγεμένος αλλά και ταυτόχρονα παθιασμένος από την Πράγα, αναζητώντας μια Γη της Επαγγελίας και εξόριστος στο Βερολίνο, δειλός αρραβωνιαστικός και αμετανόητος γόης, ολοκληρωμένος αθλητής, υποχόνδριος και χορτοφάγος, άθρησκος εβραίος, σοσιαλιστής και παθιασμένος με την κουλτούρα Γίντις (Yidish), πιστός σε στέρεες φιλίες και μοναχικός, ερωτευμένος με τη ζωή και στοιχειωμένος από τον θάνατο ο Φρανς Κάφκα (1883-1924) αποτέλεσε ένα μυστήριο για τον εαυτό του και τους άλλους.

Ο Κάφκα γεννήθηκε το 1883 στην Πράγα, που τότε αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και πρωτεύουσα της Βοημίας. Οι πρόγονοί του, υπήρξαν Εβραίοι της υπαίθρου (Dorfjuden), από την αγροτική ενδοχώρα της Βοημίας. Ο παππούς του, Γιάκομπ Κάφκα (1814-1889), ήταν κρεοπώλης και ο πατέρας του, Χέρμαν Κάφκα (1852-1931), τέταρτο παιδί του Γιάκομπ, εξελίχθηκε σε έναν αυτοδημιούργητο, εύπορο έμπορο υφασμάτων. Το οικογενειακό όνομα Κάφκα θα πρέπει να επιλέχθηκε από τους μακρινούς προγόνους τους, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν αναγκάστηκαν από τη νομοθεσία να εγκαταλείψουν τα εβραϊκά πατρώνυμά τους. Στα τσέχικα, το όνομα Κάφκα (kavka) σημαίνει την κάργια, που αποτέλεσε και το έμβλημα που χρησιμοποιούσε ο Χέρμαν Κάφκα στις επαγγελματικές του επιστολές. Ο ίδιος ο Φραντς Κάφκα, συνέταξε σε ηλικία τριάντα έξι ετών, μία επιστολή προς τον πατέρα του, όπου τον περιγράφει ως «ένα πραγματικό Κάφκα σε δυναμικότητα, υγεία, όρεξη, ένταση της φωνής, ομιλητικότητα, αυτοϊκανοποίηση, υπεροχή έναντι του κόσμου, επιμονή, ευστροφία, ανθρωπογνωσία, σε μια κάποια συγκεκριμένη γενναιοδωρία, με όλα επίσης φυσικά τα συνοδευτικά τούτων των προτερημάτων σφάλματα και αδυναμίες». Στην ίδια επιστολή, αναφέρεται επίσης στην αδιαφορία του πατέρα του και την ευθύνη του για την διαμόρφωση του χαρακτήρα.

Η μητέρα του, Γιούλιε Λαίβυ (Julie Löwy), προερχόταν από αστική οικογένεια, η οποία σύμφωνα με τον στενό φίλο και πρώτο βιογράφο

Μνημείο του Κάφκα στην Πράγα

του Κάφκα, Μαξ Μπροντ, χαρακτηριζόταν από «ονειροπόλα διάθεση και ροπή στην εκκεντρικότητα», στοιχεία που έρχονταν σε αντίθεση με την τραχύτητα και την αυστηρότητα του πατέρα του. Είχε επίσης τρεις αδελφές, Γκαμπριέλε, Βαλερί και Όττλα, οι οποίες δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, καθώς και δύο νεότερους αδελφούς, Γκέοργκ και Χάινριχ, οι οποίοι όμως πέθαναν σε ηλικία δεκαπέντε και έξι μηνών αντίστοιχα. Οι σχέσεις του Κάφκα με το οικογενειακό του περιβάλλον δεν υπήρξαν απόλυτα αρμονικές, εν μέρει λόγω και της ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας του ίδιου: «Εγώ δεν μπορώ να ζω με ανθρώπους. Μισώ απεριόριστα όλους τους συγγενείς μου, όχι επειδή είναι συγγενείς μου, [..] αλλά απλώς επειδή είναι οι άνθρωποι που ζουν πλάι μου».

Μητρική γλώσσα του Κάφκα ήταν τα Γερμανικά, επίσημη γλώσσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, τα οποία μιλούσαν και οι δύο γονείς του. Διέθετε παράλληλα ευχέρεια και στην τσεχική γλώσσα, αλλά προτιμούσε να γράφει στα Γερμανικά λόγω του ενδιαφέροντος που έδειχνε στη γερμανική κουλτούρα. Από το 1889 έως το 1893, φοίτησε στο γερμανικό δημοτικό σχολείο αρρένων (Deutsche Knabenschule), όπου υπήρξε επιμελής και υποδειγματικός μαθητής. Αργότερα, συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές, στο Γερμανικό Γυμνάσιο (Altstädter Deutsches Gymnasium), το οποίο είχε παράδοση στην εκπαίδευση μελλοντικών κρατικών λειτουργών ή δικηγόρων και όπου ο Κάφκα διακρίθηκε και πάλι για την επιμέλειά του, πραγματοποιώντας παράλληλα λιγοστές φιλίες, όπως με τον φιλόσοφο Ούγκο Μπέργκμαν και τον ιστορικό της τέχνης Όσκαρ Πόλλακ. Τα προσωπικά ενδιαφέροντά του, ήταν κυρίως λογοτεχνικά, ενώ αντιμετώπιζε σημαντικές δυσκολίες στα μαθηματικά. Μετά το τρίτο έτος του γυμνασίου, το πρόγραμμα σπουδών του, ήταν αφιερωμένο στα αρχαία ελληνικά και στα λατινικά, αλλά παράλληλα, ήρθε σε επαφή και με το έργο Γερμανών κλασικών της λογοτεχνίας, όπως του Γκαίτε.

Το Νοέμβριο του 1901, ξεκίνησε τις σπουδές του στο γερμανικό Πανεπιστήμιο του Καρόλου της Πράγας, ένα από τα αρχαιότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Αρχικά παρακολούθησε τις διαλέξεις στο Ινστιτούτο Χημείας, μαζί με τον Ούγκο Μπέργκμαν, ωστόσο μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων, συνειδητοποίησε πως δεν είχε τις ικανότητες για να ακολουθήσει τον κλάδο της χημείας και μετεγγράφηκε στη Νομική. Παράλληλα, παρακολουθούσε τις παραδόσεις γερμανικής λογοτεχνίας ενώ προσχώρησε και στην Αίθουσα Αναγνώσεων και Ομιλιών Γερμανών Φοιτητών (Lese und Redehalle der Deutschen Studenten), μία λέσχη φοιτητών που διοργάνωνε λογοτεχνικές εκδηλώσεις, αναγνώσεις και άλλες δραστηριότητες. Στο τέλος του πρώτου έτους σπουδών του, γνώρισε τον Μαξ Μπροντ, φοιτητή στο πανεπιστήμιο, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους στενότερους φίλους του Κάφκα μέχρι το τέλος της ζωής του. Την ίδια περίπου περίοδο, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, εγκαταλείποντας την Πράγα, σκέψη που ωστόσο δεν υλοποίησε. Στο χρονικό διάστημα 1902-1904, τοποθετείται και το πρώτο πεζογράφημα του Κάφκα, το οποίο έχει διασωθεί, η Περιγραφή ενός Αγώνα. Τον Ιούλιο του 1904 διέμεινε στο σανατόριο που διηύθυνε ο Δρ. Σβάινμπουργκ, στην πόλη Τσουκμάντελ (Zuckmantel). Η υγεία του Κάφκα υπήρξε από τα παιδικά του χρόνια εύθραυστη και σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποιούσε κατά διαστήματα θεραπείες σε σανατόρια.

Αμέσως μετά την επιστροφή του στην Πράγα, διαγωνίστηκε σε τρεις τελικές προφορικές εξετάσεις, στη Νομική, με αντικείμενα το αυστριακό αστικό και ποινικό δίκαιο, το συνταγματικό, το ρωμαϊκό, το γερμανικό, το κανονικό καθώς και το διεθνές Δίκαιο. Κατάφερε να επιτύχει στις εξετάσεις, με την επίδοσή του να κρίνεται επαρκής από τους τρεις εκ των πέντε εξεταστών του, γεγονός που του επέτρεψε να αναγορευτεί διδάκτωρ της Νομικής. Τον Αύγουστο του 1906, επισκέφτηκε για δεύτερη φορά το σανατόριο και στη συνέχεια εργάστηκε ως ασκούμενος δικηγόρος στην Πράγα, για ένα χρόνο.

Μια φωτογραφία από την Πράγα (αρχείο shades)

Την 1η Οκτωβρίου του 1907, ο Κάφκα ξεκίνησε να εργάζεται στην ιταλική ασφαλιστική εταιρεία Assicurazioni Generali. Η αλληλογραφία του, την επoχή εκείνη, μαρτυρά πως δεν ήταν ικανοποιημένος από το εργασιακό του περιβάλλον, καθώς το ωράριό του – από τις 8 π.μ έως τις 6 μ.μ – έκανε δύσκολη την αφοσίωσή του στο συγγραφικό έργο, περιορίζοντας παράλληλα την προσωπική του ζωή. Σύντομα ξεκίνησε προσπάθειες εύρεσης άλλης εργασίας και στις 15 Ιουλίου του 1908 εγκατέλειψε την εταιρεία, ενώ δύο εβδομάδες αργότερα προσελήφθη στην ημικρατική ασφαλιστική Arbeiter Unfall Versicherungs Anstalt (Ασφαλιστική Εταιρεία Εργατικών Ατυχημάτων), όπου θα παρέμενε μέχρι το 1922. Η εργασία του αφορούσε την πρόληψη βιομηχανικών ατυχημάτων και μεταξύ άλλων συνέτασσε έγγραφα σχετικά με την πολιτική της εταιρείας ή τη δημόσια εκπροσώπησή της, επιθεωρούσε εργοστάσια και αντιπροσώπευε την εταιρεία σε δικαστήρια. Αν και ο ίδιος ο Κάφκα ισχυριζόταν συχνά πως δεν ήταν καλός στη δουλειά του, οι αρκετές προαγωγές του αποδεικνύουν πως υπήρξε μάλλον ευσυνείδητος και εργατικός υπάλληλος στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Οι λιγότερες ώρες εργασίας – από τις 8 π.μ έως τις 2 μ.μ – του επέτρεπαν να ασχολείται περισσότερο με το λογοτεχνικό του έργο, ενώ στα τέλη του 1909 άρχισε να διατηρεί και προσωπικό ημερολόγιο, όπου κατέγραφε αποσπάσματα έργων του, αφορισμούς, σκέψεις του ή γεγονότα της ζωής του.

Το 1911, ο γαμπρός του, Καρλ Χέρμαν, σύζυγος της αδελφής του Έλλι, πρότεινε στον Κάφκα να γίνει συνέταιρός του, στη λειτουργία ενός εργοστασίου αμιάντου, γνωστό με την επωνυμία Prager Asbestwerke Hermann & Co.. Ο Κάφκα έδειξε αρχικά θετική στάση, έχοντας πιθανόν την επιθυμία να αποδείξει στον πατέρα του πως θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις ενός τόσο σημαντικού εγχειρήματος και αφιερώνοντας πολύτιμο χρόνο σε αυτό, παράλληλα με την εργασία του στην ασφαλιστική εταιρεία. Την περίοδο αυτή, σημαντική αναψυχή στη ζωή του υπήρξε η ενασχόλησή του με το θέατρο. Η παρακολούθηση παραστάσεων ενός θιάσου από το Λέμπεργκ της Γαλικίας στα Γίντις (Jargontheater) στάθηκε η αφορμή για την ευαισθητοποίηση του Κάφκα γύρω από την εβραϊκή του καταγωγή και τον ιουδαϊσμό.

Στις 14 Αυγούστου του 1912, καλεσμένος στο σπίτι του Μαξ Μπροντ, ο Κάφκα γνώρισε τη Φελίτσε Μπάουερ (Felice Bauer), η οποία

O Κάφκα το 1906.

εκείνη την εποχή εργαζόταν ως ιδιωτική υπάλληλος στο Βερολίνο. Σύμφωνα με τον Μπροντ, η Μπάουερ αποτελούσε μία ιδανική μορφή [Idealgestalt] για εκείνον, γεγονός που αναδεικνύεται και μέσα από την ογκώδη αλληλογραφία του μαζί της. Μετά από επτά μήνες επικοινωνίας μέσω επιστολών, ο Κάφκα συνάντησε για δεύτερη φορά την Μπάουερ στο Βερολίνο, ενώ στις 16 Ιουνίου του 1913, μέ ένα μακροσκελές γράμμα, της έκανε πρόταση γάμου, αν και η μέχρι τότε αλληλογραφία τους φανερώνει την μεγάλη διστακτικότητά του για ένα μελλοντικό γάμο. Ο Κάφκα ανακοίνωσε τον ανεπίσημο αραβώνα του με τη Φελίτσε στη μητέρα του, στις 3 Ιουλίου, την ημέρα των τριακοστών γενεθλίων του. Το επόμενο διάστημα, η σχέση τους χαρακτηρίστηκε από διακυμάνσεις και αμοιβαία δυσπιστία απέναντι στο ενδεχόμενο του γάμου τους. Στις αρχές του 1914, η δυσπιστία αυτή υπήρξε εντονότερη από την πλευρά της Μπάουερ. Τελικά, τον Απρίλιο του 1914 έγινε η επίσημη αναγγελία των αρραβώνων τους, που ορίστηκαν για την 1η Ιουνίου, στο Βερολίνο. Νωρίτερα, ο Κάφκα είχε αρχίσει να αλληλογραφεί με τη φίλη της Φελίτσε, Γκρέτε Μπλοκ, στην οποία εκμυστηρευόταν αρκετές από τις σκέψεις του γύρω από τη σχέση του με τη Φελίτσε και τον επικείμενο γάμο. Η αλληλογραφία αυτή, αποτέλεσε λίγο αργότερα την αιτία μίας σύγκρουσής του με τη Φελίτσε και της προσωρινής διάλυσης του αρραβώνα τους. Η περίοδος που ακολούθησε, υπήρξε αρκετά παραγωγική για τον Κάφκα. Το καλοκαίρι του 1914, σημείωσε σημαντική πρόοδο στη συγγραφή της Δίκης ενώ μέσα στους επόμενους μήνες ολοκλήρωσε και τα διηγήματα Σωφρονιστική Αποικία (In der Strafkolonie) και Προ του Νόμου (Vor dem Gesetz). Εκτιμάται πως οι τελευταίοι πέντε μήνες του έτους υπήρξαν η δεύτερη σημαντικότερη συγγραφική του περίοδος. Ο επόμενος χρόνος και οι αρχές του 1916, συνοδεύτηκαν από αρκετά προβλήματα στην υγεία του, με ισχυρούς πονοκεφάλους και αϋπνίες, που τον οδήγησαν και στην αίτηση παρατεταμένης άδειας από την ασφαλιστική εταιρεία για λόγους υγείας. Ειδικός νευρολόγος που επισκέφτηκε, έκανε διάγνωση για καρδιακή νεύρωση και του πρότεινε να ακολουθήσει ηλεκτροθεραπεία. Ο ίδιος ο Κάφκα μάλλον αγνόησε την ιατρική γνωμάτευση, έχοντας μία γενική αποστροφή στη συμβατική ιατρική και προτίμηση σε ολιστικές θεραπείες.

Περίπου από τις αρχές του 1916, η σχέση του με τη Φελίτσε Μπάουερ είχε αρχίσει να αναθερμαίνεται, ενώ το χειμώνα ξεκίνησε να επεξεργάζεται μία σειρά από σημειωματάρια, τα οποία σήμερα είναι γνωστά ως Τα μπλε τετράδια. Μέρος των έργων που ολοκλήρωσε δημοσιεύτηκαν από τον Κουρτ Βολφ, ο οποίος εγκωμίασε το καινούριο λογοτεχνικό του έργο, στο σύνολό του. Τον Ιούλιο του 1917 επισημοποιήθηκε για δεύτερη φορά ο αρραβώνας του με τη Φελίτσε, ωστόσο τη νύχτα της 9ης Αυγούστου, ο Κάφκα παρουσίασε νέες επιπλοκές στην υγεία του, που οδήγησαν τελικά στην οριστική διάλυση της σχέσης τους. Τόσο ο γιατρός Δρ. Μύλστάιν, όσο και ο καθηγητής του Λαρυγγολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Πράγας, Φρίντελ Πικ, διέγνωσαν κατάρρουν στις κορυφές των πνευμόνων του και συνέστησαν την παραμονή του στην εξοχή. Ο ίδιος ο Κάφκα ήταν – ορθώς – πεπεισμένος πως έπασχε από φυματίωση. Η απογοήτευση του Κάφκα για την κατάσταση της υγείας του – έκδηλη ήδη από τα νεανικά του χρόνια – αποτυπώνεται στα ημερολόγια του και την αλληλογραφία του με τη Φελίτσε. Έκανε προσπάθειες να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα αλλά η ασφαλιστική εταιρεία δεν το δέχτηκε.

Την 1η Ιανουαρίου του 1920, ο Κάφκα προήχθη σε γραμματέα της ασφαλιστικής εταιρείας (επισήμως Anstaltsekretär), ωστόσο η κακή πορεία της υγείας του, τον οδήγησε στην απόφαση να πάρει μία αναρρωτική άδεια στα τέλη του επόμενου μήνα. Η άδειά του διήρκεσε περίπου δύο μήνες, διάστημα κατά το οποίο επισκέφτηκε το Μεράνο της Ιταλίας, όπου γνώρισε την Μίλενα Γέσενκα. Η αλληλογραφία του μαζί της, προσφέρεται για συγκρίσεις με εκείνη που είχε αναπτύξει με τη Φελίτσε, αν και είναι σημαντικά συντομότερη. Το γεγονός πως η Μίλενα ήταν παντρεμένη και δίσταζε να εγκαταλείψει το σύζυγό της για ένα νέο γάμο με τον Κάφκα, συντέλεσαν στη διάλυση της σχέσης τους, η οποία συντηρούνταν κυρίως μέ την αλληλογραφία.

Ο τάφος του Κάφκα στο Νέο Εβραϊκό Κοιμητήριο της Πράγας.

Το Δεκέμβριο του 1920, εξασφάλισε εκ νέου τρίμηνη άδεια για λόγους υγείας, την οποία αξιοποίησε επισκεπτόμενος ένα σανατόριο στη Σλοβακία. Εκεί γνωρίστηκε και με τον Γκούσταβ Γιάνους, γιο ενός συναδέλφου του στην ασφαλιστική εταιρεία, ο οποίος είχε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία και κατέγραψε τις συζητήσεις του με τον Κάφκα, εκδίδοντας πολύ αργότερα ένα βιβλίο με αυτές τις σημειώσεις. Κατόπιν παροτρύνσεων των γιατρών του, ο Κάφκα ζήτησε παράταση της άδειάς του, την οποία και εξασφάλισε παραμένοντας στο σανατόριο, συνολικά για οκτώ μήνες. Επέστρεψε στην Πράγα στα τέλη Αυγούστου του 1921, φιλοδοξώντας να συνεχίσει το συγγραφικό του έργο, το οποίο είχε εγκαταλείψει το προηγούμενο διάστημα. Τον Οκτώβριο, εγκρίθηκε μία νέα άδεια, τρίμηνης διάρκειας, ενώ την ίδια περίοδο είναι πιθανό πως ολοκλήρωσε το διήγημα Πρώτος πόνος, που θα δημοσιευόταν στην τελευταία του συλλογή Ένας καλλιτέχνης της Πείνας (Ein Hungerkünstler). Μέρος της άδειάς του, το πέρασε στο Σπίντελμύλε, στις αρχές του 1922, διάστημα στο οποίο τοποθετείται χρονικά και η έναρξη της συγγραφής του τελευταίου μυθιστορήματός του Ο Πύργος, έργο που τελικά εγκατέλειψε στα τέλη Αυγούστου του ίδιου έτους.

Ο Κάφκα παρέτεινε εκ νέου την άδεια του, ωστόσο εξαιτίας της σταθερά κακής κατάστασης της υγείας του, αποφάσισε να υποβάλει τελικά αίτηση συνταξιοδότησης και να εγκατασταθεί στο σπίτι της αδελφής του Όττλα, στο χωριό Πλανά, 11 χιλιόμετρα νότια της Πράγας. Εκεί, έγραψε τους επόμενους τέσσερις μήνες, τα τελευταία κεφάλαια του ανολοκλήρωτου Πύργου. Στο μεγαλύτερο διάστημα του χειμώνα του 1922 και μέχρι την Άνοιξη του επόμενου έτους, ήταν άρρωστος και κλινήρης, χωρίς να είναι σε θέση να γράψει. Το καλοκαίρι του 1923, επισκέφτηκε το παραθαλάσσιο θέρετρο της Βαλτικής, Μύριτς (Mϋritz), όπου γνώρισε την Ντόρα Ντιάμαντ, σύντροφό του μέχρι το τέλος της ζωής του. Από το φθινόπωρο του 1923, έζησαν μαζί στο Βερολίνο, και τότε ολοκλήρωσε το διήγημα Το Κτίσμα.

Η επιδείνωση της υγείας του, κατά την Άνοιξη του 1924, καθώς και οικονομικές δυσχέρειες, κατέστησαν αναγκαία την επιστροφή του στην Πράγα. Κατά τη διάρκεια του Πάσχα, ολοκλήρωσε το διήγημα Ζοζεφίνα η τραγουδίστρια ή Ο λαός των ποντικιών, που δημοσιεύτηκε στην Prager Presse, και εξασφάλισε έτσι ένα χρηματικό ποσό για την νοσηλεία του σε σανατόριο. Στις 10 Απριλίου, μεταφέρθηκε στην Πανεπιστημιακή Κλινική της Βιέννης και μία εβδομάδα αργότερα, σε σανατόριο του Κήρλινγκ (πόλη κοντά στη Βιέννη), όπου πέθανε στις 3 Ιουνίου. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Πράγα, όπου ενταφιάστηκε στις 11 Ιουνίου, στο Νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο, με παρουσία περίπου εκατό ατόμων.

Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κάφκα παρέστη σε αρκετές συνεδριάσεις του Κλουμπ Μλαντύτς, μιας τσεχικής αναρχικής, αντιμιλιταριστικής και αντι-κληρικής οργάνωσης. Ο Χούγκο Μπέργκμαν, ο οποίος πήγε στα ίδια δημοτικά και τα γυμνάσια με τον Κάφκα, αποβλήθηκε με τον Κάφκα κατά το τελευταίο ακαδημαϊκό έτος (1900-1901), διότι «ο Σοσιαλισμός [του Κάφκα] και ο Σιωνισμός μου ήταν πάρα πολύ έντονοι». «Ο Φραντς έγινε σοσιαλιστής, εγώ έγινα σιωνιστής το 1898. Η σύνθεση σιωνισμού και σοσιαλισμού δεν υπήρχε ακόμη». Ο Μπέργκαμ ισχυρίζεται ότι ο Κάφκα φορούσε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο σχολείο για να δείξει την υποστήριξή του στο σοσιαλισμό. Σε μια καταχώριση ημερολογίου, ο Κάφκα ανέφερε τον επιδραστικό αναρχικό φιλόσοφο πρίγκιπα Πιοτρ Κροπότκιν: «μην ξεχνάτε τον Κροπότκιν!»

Συγγραφικό έργο: Η πρώτη χρονολογία είναι του έτους συγγραφής των έργων, η δεύτερη του έτους έκδοσης.

1902: Der Unredliche in seinem Herzen, διήγημα (1958)
1904 – 1912: Betrachtung, συλλογή διηγημάτων (1912)
1904: Beschreibung eines Kampfes (Περιγραφή ενός αγώνα) (1909), διήγημα που πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Hyperion” το ίδιο έτος
μτφ. Μαρία Μέντζου (εκδ. “Νεφέλη”, 1990)
1907: Hochzeitsvorbereitungen auf dem Lande, διήγημα (1958)
1909: Die Aeroplane in Brescia, από τις πρώτες περιγραφές αεροπλάνων, πρωτοδημοσιεύτηκε το ίδιο έτος στο περιοδικό “Bohemia”
1912: Amerika oder Der Verschollene (Αμερική ή Ο αγνοούμενος) (1927)
μτφ. Τέα Ανεμογιάννη (“Νέα Εστία” 1963 Β’ και εκδ. “Θεμέλιο”, 1987)
μτφ. Νίκος Ματσούκας (εκδ.”Γράμματα”, 1983)
μτφ. Βασίλης Τομανάς (εκδ. “Νησίδες”, 2016)
Ο νεαρός ήρωας του μυθιστορήματος στέλνεται στην Αμερική από τους γονείς του για να διακοπεί η ερωτική του σχέση με την υπηρέτρια του σπιτιού. Ο Καρλ Ρόσμαν, στη «χώρα των ευκαιριών», θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τη ζωή του. Το πρώτο και το πιο αισιόδοξο βιβλίο του, ημιτελές πάντως.
1912: Die Verwandlung (Η Μεταμόρφωση) (1915)
μτφ. Βασίλης Τομανάς (εκδ. “Πασχάλη”, 1986)
μτφ. Χρυσάνθη Μιχαλοπούλου (εκδ. “Οξύ”, 2010)
Ο Γκρέγκορ Σάμσα, περιοδεύων πωλητής υφασμάτων, ανακαλύπτει έντρομος ένα πρωινό ότι είχε μεταμορφωθεί σε ένα γιγαντιαίο αποκρουστικό έντομο. Ένα σωρό προβλήματα ανακύπτουν από την καινούρια εμφάνισή του που τον οδηγούν σιγά – σιγά στην απάθεια και στην εκμηδένιση. [15]
1912: Das Urteil (Η κρίση), νουβέλα (1913)
μτφ. Κώστας Κουτσουρέλης, με τον τίτλο «Η ετυμηγορία» (εκδ. “Μελάνι”, 2014)
1913: Der Heizer (Ο θερμαστής), διήγημα που αποτελεί και το πρώτο κεφάλαιο του μυθιστορήματος «Αμερική», (1927)
1914: Der Prozeß (Η Δίκη) (1925)
μτφ. Αλέξανδρος Κοτζιάς (εκδ. “Γαλαξίας”, 1961)
μτφ. Νίκος Βαμβαλής (εκδ. “Μπουκουμάνης”, 1971)
μτφ. Βασίλης Τομανάς (εκδ. “Νησίδες”, 2017)
Το μυθιστόρημα – από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας – παρακολουθεί την πορεία της ζωής του Γιόζεφ Κ. από το πρωινό που συλλαμβάνεται από δυο άντρες χωρίς λόγο και αιτία, μέχρι τη μέρα της εκτέλεσής του από άλλους δυο άγνωστους άντρες.
1914: In der Strafkolonie (Στη σωφρονιστική αποικία), νουβέλα (1919)
μτφ. Βασίλης Τσαλής (εκδ. “Κίχλη”, 2017)
1915: Blumfeld, ein älterer Junggeselle (Ο Μπλουμφελντ, ένας μεσήλικας εργένης) 1958, διήγημα
μτφ. Αλεξάνδρα Ρασιδάκη. Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Διηγήματα και μικρά πεζά» (εκδ. “Ροές”, 2007)
1916 – 1917: Der Gruftwächter, θεατρικό έργο (1958)
1916: Auf der Galerie (Στο υπερώο) (1919), διήγημα
μτφ. Δημήτρης Δήμου (εκδ. “Νεφέλη”, 1987) [16]
1917: Der Schlag ans Hoftor (Το χτύπημα στην πύλη της έπαυλης) 1931, διήγημα
μτφ. Κυριάκος Χαλκόπουλος. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο νηστευτής και άλλα διηγήματα» (εκδ. “Αρχέτυπο”, 2017)
1917: Das Schweigen der Sirenen (Η σιωπή των σειρήνων) (1931), διήγημα
μτφ. Γιώργος Κώνστας (εκδ. “Ζαχαρόπουλος Σ.Ι.”, 1989)
1917-1918: Die Zürauer Aphorismen (Αφορισμοί) (1931), συλλογή μικρών κειμένων με σκέψεις του συγγραφέα
μτφ. Σπύρος Δοντάς (εκδ. “Στιγμή”, 2012)
1917: Die Brücke (Η γέφυρα), διήγημα (1931) (μτφ. Ιωάννης Κωνσταντάκης (εκδ. “Υψιλον”, 1992)
1917: Beim Bau der Chinesischen Mauer (Το Σινικό τείχος) (1931), διήγημα
μτφ. Μαρία Νεοφωτίστου (“Νέα Εστία”, 1975 Β’)
μτφ. Γιώργος Βάμβαλης (εκδ. “Επίκουρος”, 1981)
1917: Ein Landarzt (Ένας αγροτικός γιατρός), διήγημα που έδωσε και τον τίτλο στην ομώνυμη συλλογή (1919)
μτφ. Αλεξάνδρα Ρασιδάκη. Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Έρευνες ενός σκύλου και άλλα διηγήματα» (εκδ. “Πατάκης”, 2016)
1917: Der Jäger Gracchus (Ο κυνηγός Γράκχος), διήγημα
μτφ. Σ.Ε.Χατζηδάκη (“Νέα Εστία”, 1975 Β’)
1920: Die Abweisung (Η απόρριψη) (1970), διήγημα
μτφ. Γιώργος Βάμβαλης (εκδ. “Επίκουρος”, 1971)
1922: Forschungen eines Hundes (Έρευνες ενός σκύλου), διήγημα (1931)
μτφ. Αλεξάνδρα Ρασιδάκη (εκδ. “Πατάκης”, 2016)
1922: Ein Hungerkünstler (Ένας πεινασμένος καλλιτέχνης), συλλογή διηγημάτων (1924)
μτφ. Κώστας Προκοπίου. Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο καλλιτέχνης της πείνας και άλλα διηγήματα» (εκδ. “Γράμματα”, χ.χ.)
1922: Das Schloß (Ο πύργος), μυθιστόρημα (1926)
μτφ. Αλέξανδρος Κοτζιάς (εκδ. “Γαλαξίας”, 1964)
μτφ. Αγγελική Δέσπου (εκδ. “De Agostini”, 2000)
μτφ. Δημήτρης Δήμου (εκδ. “Ροές”, 2002)
μτφ. Βασίλης Τομανάς (εκδ. “Νησίδες”, 2016)
Η ζωή σε μια κοινωνία που βασιλεύει η γραφειοκρατία. Η ιστορία της άφιξης του Κ. στο χωριό που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία του Πύργου, θεωρείται το αριστούργημα του Κάφκα. Η απομόνωση του Κ. και η αμηχανία του, η έντονη επιθυμία του να έχει την αποδοχή απατηλών και ανώνυμων δυνάμεων, συνοψίζουν την άποψη του Κάφκα για την αποξένωση και το άγχος που κυριαρχούν στον εικοστό αιώνα.
1923: Josefine, die Sängerin, oder Das Volk der Mäuse (Ζοζεφίνα, η τραγουδίστρια, ή Ο λαός των ποντικιών) 1924, διήγημα
μτφ. Δημήτρης Κωστελένος. Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η σωφρονιστική αποικία και άλλα διηγήματα» (εκδ. “Ελεύθερος Τύπος”, 1995)
1924: Eine kleine Frau (Μια κοντούλα γυναίκα) 1924, διήγημα
μτφ. Δημήτρης Κωστελένος. Το διήγημα περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Η σωφρονιστική αποικία και άλλα διηγήματα» (εκδ. “Ελεύθερος Τύπος”, 1995)
1924: Der Bau (Το κτίσμα), διήγημα
μτφ. Αλεξάνδρα Ρασιδάκη (εκδ. “Άγρα, Εργαστήριο Σχεδίων και Εικόνων σε Κρίση”, 2001)
ημερολόγια, επιστολές και άλλα έργα
1912-1917: Briefe an Felice (Γράμματα στη Φελίτσε) (1967), 717 επιστολές
μτφ. Στέλλα Κουνδουράκη (εκδ. “Γαβριηλίδης”, 2007)
1909 – 1924: Briefe an Ottla und die Familie (Γράμματα στην Ότλα και στην οικογένεια) (1974)
μτφ. Τέα Ανεμογιάννη (εκδ. “Κέδρος”, 1988)
1919: Brief an den Vater (Γράμμα στον Πατέρα) (1966)
μτφ. Αλέξανδρος Κυπριώτης- πρώτη ελληνική μετάφραση από το πρωτότυπο χειρόγραφο-(εκδ. “Ίνδικτος”, 2003)
1920 – 1923: Briefe an Milena (Γράμματα στη Μίλενα), (1952)
μτφ. Τέα Ανεμογιάννη (εκδ. “Κέδρος”, 1987)
1910 – 1923: Tagebücher 1910–1923 (Ημερολόγια 1910–1923) (1948)
Die acht Oktavhefte (Τα οκτώ μπλε τετράδια). Περιλαμβάνει αφορισμούς του Κάφκα καθώς και σκέψεις, σημειώσεις, ημερολογιακές καταχωρήσεις και συλλογισμούς, πρώτη έκδοση 1948
μτφ. Ερατώ Τριανταφυλλίδη, εκδ. “Αρχέτυπο”, 2013)
Parabeln und Paradoxe (Παραβολές και παράδοξα), συλλογή μικρών αφηγημάτων, μύθων και παραβολών, από τα έργα του, τα ημερολόγιά του και τις επιστολές του, που πρωτοεκδόθηκε το 1961
μτφ. Άλκηστις Κελεσίδη (εκδ. “Αρχέτυπο”, 2016)
Franz Kafka: The Office Writings, οι αναφορές και οι μελέτες που έγραψε ο Κάφκα στην εργασία του
Η πληγή και η λέξη, ποιήματα
ανθολόγηση, μετάφραση και επιμέλεια Νίκος Βουτυρόπουλος (εκδ. “Σαιξπηρικόν”, 2012)

πηγή: wikipedia και περιοδικό Ζενίθ

https://theshadesmag.wordpress.com/2018/07/03/franz-kafka/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/

Πατέντα του Facebook θα ενεργοποιεί το μικρόφωνο του κινητού σας

Ευτύχιος Αστανάστας

Το Facebook πατεντάρει την αυτόματη ενεργοποίηση του μικροφώνου και την μετάδοση περιβάλλοντος ήχου των χρηστών του

Μια αίτηση για τεχνολογική πατέντα που κατέθεσε το Facebook, περιγράφει μια διαδικασία με την οποία θα ενεργοποιείται η συσκευή του χρήστη για να καταγράφει μέσω του μικροφώνου, τον περιβάλλοντα ήχο και θα στέλνει δεδομένα της ηχογράφησης στην εταιρεία.

Η πατέντα περιγράφει την μετάδοση υψίσυχνων ήχων μέσω διαφημίσεων πχ, που θα δίνουν εντολή στην συσκευή να γράφει ήχο και να στέλνει το ηχητικό αποτύπωμα στο Facebook.

Το Facebook έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν πως “ακούει” από το μικρόφωνο των κινητών των χρηστών του για να τους προσφέρει στοχευμένες διαφημίσεις, ωστόσο πάντα αρνείται αυτές τις κατηγορίες. Τώρα όμως, έρχεται μια νέα κατοχύρωση πατέντας από την εταιρία, η οποία περιγράφει μια τεχνολογία που μπορεί να ενεργοποιεί το μικρόφωνο μιας συσκευής όταν θα δέχεται “κρυμμένα” μηνύματα σε διαφημιστικά spots της τηλεόρασης. Όταν το σήμα θα λαμβάνεται, η συσκευή θα  αρχίσει να καταγράφει.

Μπορεί να ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας σε κάποιο δυστοπικό μέλλον, δε διαφέρει όμως πολύ από τον τρόπο που λειτουργούν και τα smart speakers. Μια ανάλυση της πατέντας αποκαλύπτει πως στα διαφημιστικά της τηλεόρασης θα μπορούν να ενσωματώνονται ηχητικά σήματα υψηλής συχνότητας που δεν ανιχνεύονται από την ανθρώπινη ακοή. Αυτά τα σήματα θα ενεργοποιούν το μικρόφωνο του τηλεφώνου για να καταγράψει τον περιβάλλοντα ήχο και να στείλει τα δεδομένα στο Facebook. Τελικός σκοπός, η καταγραφή της αντίδρασής σας σε μια διαφήμιση. Ακόμα κι αν δεν έχετε κάποια ηχητική αντίδραση, οι αλγόριθμοι του Facebook θα βγάλουν και πάλι το συμπέρασμά τους.

Όπως είναι φυσικό, οι ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα είναι έντονες. Το Facebook όμως υπόσχεταιπως δε σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτή την πατέντα και πως την κατέθεσε μόνο και μόνο για να αποτρέψει άλλες εταιρίες από τη χρήση αυτής της τεχνολογίας.

Αρθρογράφος Ευτύχιος Αστανάστας

https://www.safer-internet.gr/

Σοσιοκρατία :Η κοινωνιοκρατική μέθοδος της κυκλικής οργάνωσης

Σοσιοκρατία :

Η κοινωνιοκρατική μέθοδος της κυκλικής οργάνωσης

 apenanti oxthi

Ο άνθρωπος είναι ένα ον που δημιουργεί σχέσεις και προσανατολίζεται όχι τόσο στον ανταγωνισμό όσο στη συνεργασία. Η Κοινωνιοκρατική μέθοδος της κυκλικής οργάνωσης (ΣKM)“ προσφέρει για κάθε συνεύρεση ανθρώπων – 

στην οικογένεια ή άλλες κοινότητες, σε εταιρίες ή οργανώσεις – έναν βοηθητικό χώρο, ώστε να συντονίζονται και να αντιμετωπίζονται ισότιμα και αποτελεσματικά οι ατομικές επιδιώξεις. Η ΣKM είναι ένα δυναμικό μοντέλο οργάνωσης ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε από κοινού αποδοτικές αποφάσεις και να επιτύχουμε τον επιδιωκόμενο στόχο εφαρμόζοντας τις συλλογικά ειλημμένες αποφάσεις. 

Κοινωνιοκρατία σημαίνει: "Αποφασίζουμε μαζί".

Η επιτυχία κάθε εγχειρήματος ή Project βρίσκεται στα χέρια όλων των συμμετεχόντων. Όσο καλύτερα συνεργάζονται μεταξύ τους, τόσο πιο αποδοτικά δηλ. επιτυχημένα θα είναι τα αποτελέσματα. Τα κοινωνιοκρατικά μοντέλα υποστηρίζουν τις κοινές αποφάσεις, ώστε να πραγματοποιηθεί ο κοινός στόχος – και είναι γι αυτό το λόγο το οργανωτικό μοντέλο του μέλλοντος.
(Barbara Strauch)

Η Κοινωνιοκρατία -Sociocrasi έχει μια μακριά ιστορία: Ο όρος προέρχεται από το λατινικό Socius (κοινωνός) και το αρχαίο ελληνικό ρήμα κρατείν (κυβερνώ). Αρχικά χρησιμοποιήθηκε από το Γάλλο φιλόσοφο Auguste Comte, τον ιδρυτή της μοντέρνας Κοινωνιολογίας, στα μέσα του 19ου αιώνα. Κατόπιν χρησιμοποιήθηκε από τον οικονομολόγο John Stuart Mill και αργότερα τον χρησιμοποίησε η κοινωνιολόγος Mary Parker Follett. Όμως, πρακτικά το σοσιοκρατικό μοντέλο εξελίχθηκε από τον Ολλανδό παιδαγωγό Kees Boeke. Ο Boeke, ένας κουάκερος, που βλέπει στο χρήμα κάθε τι κακό, είναι πεποισμένος ότι η Δημοκρατία έχει απογοητεύσει τις ελπίδες των ανθρώπων. Ανέπτυξε έτσι ένα σύστημα ισοτιμίας και συναίνεσης και το εφάρμοσε στο σχολείο Werksplaats Kindergemeenschap.

Η Kοινωνιοκρατική μέθοδος της κυκλικής οργάνωσης ΚKM“ αναπτύχθηκε παραπέρα από τον Ολλανδό Gerard Endenburg και αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται στις ΗΠΑ, στον Καναδά, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Μ. Βρετανία, την Αυστραλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ολλανδία από χιλιάδες οργανώσεις, εταιρίες και ΜΚΟ.

Πολιτισμική αλλαγή

"Η Κοινωνιοκρατία δε γνωρίζει νικητές και χαμένους, μόνο λύσεις“, λέει ο Gerard Endenburg. Κάποιοι από σας ίσως έχουν ήδη ακούσει τη λέξη „Κοινωνιοκρατία". Με τη „Κοινωνιοκρατία“μετατρέπουμε τη Δημοκρατία σε μια πολύχρωμη κοινωνία, φέρνουμε τη συνεργασία και τη συμμετοχή σε όλους τους τομείς της ζωής, στις εταιρίες, στην εκπαίδευση και στην πολιτική. Έτσι ξεκινά μια βαθιά πολιτισμική αλλαγή μέσα μας και στις σχέσεις μας. Με τη "Κοινωνιοκρατία" μαθαίνουμε πώς μπορεί να λειτουργήσει το να συναποφασίζουμε, πώς μπορεί να δημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο αυτοοργάνωση και πώς αυτό συνεισφέρει στην αύξηση του δυναμικού μας. Η "Κοινωνιοκρατία" είναι μία δυνατότητα να εφαρμόσουμε τη συνεργασία πολύ πρακτικά και εκεί που εμφανίζονται προβλήματα να επεξεργαστούμε μαζί τις λύσεις. 

Στη "Κοινωνιοκρατία"είναι πολύ σημαντική η ισοτιμία όλων των συμμετεχόντων στη λήψη των αποφάσεων. „Συμμετέχοντες“ είναι όλοι οι άνθρωποι που επηρεάζονται από τις συνέπειες των αποφάσεων. Ο Kees Boeke ονόμασε τη "Κοινωνιοκρατία": "Sociocracy, Democracy as it might be." (“Σοσιοκρατία, η Δημοκρατία όπως θα ‘πρεπε να είναι”)
Δεν αποφασίζουν οι θέσεις και οι τίτλοι, αλλά τα επιχειρήματα. Όχι η εξουσία αλλά η κατανόηση και η εξειδίκευση. Κάθε άποψη είναι πολύτιμη. Ο καθένας μπορεί να γίνει τα πάντα, να λάβει κάθε θέση μέσα στην οργάνωση. Το ρητό του Endenburgs είναι: "Η Κοινωνιοκρατία ζει από την αναγνώριση του ατόμου. Δε γνωρίζει νικητή ή χαμένο, μόνο λύσεις.'
Ποιες είναι οι τυπικές καταστάσεις, όπου οι Οργανώσεις θα σκεφτούν σοβαρά να χρησιμοποιήσουν τη „Κοινωνιοκρατία“ στο έργο τους;

Μετά από την πρώτη φάση των πρωτοπόρων, όταν η διαδικασία διαφοροποίησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οι ιδρυτές νιώθουν όλο και περισσότερο την ανάγκη να δημιουργήσουν τομείς και να δοκιμαστούν περισσότερα άτομα με καθαρές υπευθυνότητες, τότε ψάχνουμε λοιπόν οργανωτικές ιδέες που να μοιράζουν την υπευθυνότητα σε όλους τους συμμετέχοντες. Η πρόκληση από την πλευρά των ηγετών είναι να παραδώσουν την εξουσία και ν’ αφήσουν τομείς υπευθυνότητας και από την πλευρά των συνεργατών υπάρχει η πρόσκληση ν’ αναλάβουν υπευθυνότητα και να αυτοοργανωθούν. Εκεί μπορεί η σοσιοκρατική οργανωτική μέθοδος να βοηθήσει πάρα πολύ. 

Από την άλλη πλευρά, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι δομές συγκατοίκησης, οι Συνεταιρισμοί τροφίμων και τα ελεύθερα σχολεία αναζητούν οργανωτικές μορφές, στις οποίες κανείς να μην ορίζεται πάνω από τον άλλο και συγχρόνως να μπορούν και να πάρουν αποτελεσματικές αποφάσεις. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να αποχαιρετίσουμε τις μη παραγωγικές ομαδικές συναντήσεις και τις πολύωρες κουβέντες σε συμβούλια και συνελεύσεις και βρίσκουμε στη ΣKM τη μέθοδο, όπου όλοι μπορούν να συναποφασίζουν με πολύ αποδοτικό τρόπο και με μία ευφυή κυκλική δομή. Ο στόχος εδώ είναι ακριβώς όπως και στις επιχειρήσεις, να μοιραστεί η υπευθυνότητα σε πολλούς και να ληφθεί μία υψηλή δέσμευση για την επίτευξη του στόχου.

Όποιος έχει „μολυνθεί“ από αυτή τη μέθοδο, δε θέλει να εργαστεί διαφορετικά. Επιτέλους υπάρχει μια ευφυής οργανωτική δομή που βρίσκει λύσεις τις οποίες ψάχναμε εδώ και καιρό για μια πραγματική συμμετοχή, όχι μόνο με την έννοια του μιλάμε μαζί αλλά και παίρνουμε μαζί την ευθύνη. 
"Όλοι για έναν στόχο, αυτό είναι ένα πολύ ωραίο αίσθημα, χρειαζόμαστε κοινούς στόχους" 
Δεν ψάχναμε για δομές που να μας επιτρέπουν να συνεργαστούμε; Εδώ είναι! Απλά και καθαρά. 

Πώς μπορεί κανείς να "μάθει" τη "Κοινωνιοκρατία";

Η κοινωνιοκρατική μέθοδος κυκλικής οργάνωσης ΣKM εισάγεται στην Οργάνωση από έμπειρους ειδικούς στη "Κοινωνιοκρατία"(CSE – Certified Sociocratic Experts) με τη βοήθεια μιας καλά προετοιμασμένης και σε περισσότερα βήματα εφαρμοζόμενης διαδικασίας Change managemen. Διαρκεί κατά μέσο όρο ένα με δύο χρόνια μέχρι να εξοικειωθούν όλοι οι συμμετέχοντες με το „κοινωνιοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων, έτσι ώστε να μπορεί να τρέξει η διαδικασία και χωρίς εξωτερικούς συνοδούς. 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΤΗΣ ΣΟΣΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΕ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

"ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ & ΟΜΑΔΕΣ"

ΑΘΗΝΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018 - 19;00 Cafe - Πολυχώρος " Αίτιον "
ΠΛΗΡ.;ΡΗΝΙΩ ΚΟΥΡΔΑΚΗ ΤΗΛ;6932584512 
riniokourdaki@gmail.com 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ;TΡΙΤΗ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018 ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

Facebook Event ΕΔΩ

Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για τη ΚKM, έχει μια θαυμάσια ευκαιρία τον Αύγουστο του 2018: Η Barbara Strauch, σύμβουλος, εκπαιδεύτρια και πιστοποιημένη ειδικός στη "Κοινωνιοκρατία" έρχεται στην Ελλάδα και δίνει ένα Εισαγωγικό Σεμινάριο στη ΣKM και κατόπιν ένα Σεμινάριο εμβάθυνσης. 

Πληροφορίες και Συμμετοχές: 

Άννα Φιλίππου: info@skalaecovillage.com
Ειρήνη Κουρδάκη: riniokourdaki@gmail.com
Ζησούλα Κουρδάκη: zisula@gmx.net
www.soziokratie.at
www.thesociocracygroup.com

https://www.apenantioxthi.com/

Πως λύνεται το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης

Πως λύνεται το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης

Author: Σταύρος Φυντικάκης 

Του Σταύρου Λυγερού

Είναι κοινός τόπος ότι όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ούτε και η ΕΕ διαθέτει μία επεξεργασμένη στρατηγική για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων εξαρτάται αφενός από το ιδεολογικό-πολιτικό πρόσημό τους, αλλά και από τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης σε κάθε χώρα-μέλος. Η πολιτική των ημιμέτρων οδήγησε στη σημερινή δύσκολη κατάσταση. Δεδομένου ότι το πρόβλημα έχει ευρωπαϊκές διαστάσεις, απαιτείται ολοκληρωμένη κοινή μεταναστευτική πολιτική, η οποία να προικοδοτηθεί με επαρκείς πόρους και με τα αναγκαία εργαλεία.

Βασική πτυχή μίας τέτοιας πολιτικής πρέπει να είναι η μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση. Προφανώς, οι εισροές δεν μπορούν να μηδενισθούν, αλλά εάν ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα για την αποτροπή παράνομης εισόδου ο αριθμός θα συρρικνωθεί. Είναι αδιανόητο η Ευρώπη όχι μόνο να επιδεικνύει ανοχή, αλλά και να χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα ΜΚΟ, που λειτουργούν ουσιαστικά ως επαγγελματίες διακινητές στο όνομα της διάσωσης και προστασίας προσφύγων.

Η παράνομη είσοδο δεν μπορεί να μηδενισθεί, αλλά μπορεί να συρρικνωθεί. Η FRONTEX θα ήταν ισχυρό αποτρεπτικό εργαλείο εάν –με βάση διμερείς συμφωνίες της ΕΕ με τα γειτονικά κράτη– περιπολούσε, από κοινού με τις τοπικές αρχές, από τα σημεία που εκκινούν οι παράνομοι μετανάστες για να εισέλθουν στην Ευρώπη. Δηλαδή, εντός της Τουρκίας και των χωρών της βορείου Αφρικής.

Παραλλήλως, δεν είναι δυνατόν να συσσωρεύονται οι αιτήσεις για άσυλο και πολλές δεκάδες χιλιάδων να προστατεύονται επειδή εκκρεμεί η αίτησή τους. Πρέπει να δημιουργηθεί ο αναγκαίος ευρωπαϊκός μηχανισμός ταχύτατης εξέτασης των αιτήσεων για άσυλο σε κλειστά κέντρα φιλοξενίας μοιρασμένα στις χώρες-μέλη. Έτσι, σύντομα θα ξεκαθαρίζει ποιοι δικαιούνται προστασίας και ποιοι όχι.

Τέλος το καθεστώς ανοχής

Στο εσωτερικό της ΕΕ πρέπει να σταματήσει το καθεστώς ανοχής. Πρέπει να διενεργούνται συστηματικοί έλεγχοι σε κάθε χώρα-μέλος. Στην Ελλάδα π.χ. πρέπει:

Να επιβάλλονται εξοντωτικά πρόστιμα σ’ όσους νοικιάζουν οικήματα σε μετανάστες, χωρίς άδεια παραμονής.

Να υπάρξει μηδενική ανοχή στη “μαύρη” εργασία με την επιβολή εξοντωτικών προστίμων στις επιχειρήσεις που απασχολούν παράνομους μετανάστες.

Να πραγματοποιούνται αστυνομικές επιχειρήσεις για την εξάρθρωση των συμμοριών που διακινούν ναρκωτικά, ελέγχουν την πορνεία και ληστεύουν, αλλά και για την καταπολέμηση του παραεμπορίου.

Για να αναληφθούν τέτοιες δράσεις δεν υπάρχει νομικό ή άλλο εμπόδιο. Παρ’ όλα αυτά, δεν έγινε σχεδόν τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση. Εάν εφαρμοζόταν μια τέτοια πολιτική συνεχών και αυστηρών ελέγχων, η μεγάλη πλειονότητα των παράνομων μεταναστών δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Η ασφυκτική πίεση που θα ασκηθεί με τα ανωτέρω μέτρα θα προκαλέσει μια κάποια ροή οικειοθελούς επαναπατρισμού παράνομων μεταναστών, που χρηματοδοτείται από κοινοτικό πρόγραμμα. Η ροή αυτή, όμως, δεν πρόκειται να είναι σημαντική. Θα μεγαλώσει πολύ μόνο εάν οι παράνομοι μετανάστες πεισθούν από την πράξη ότι όσοι δεν επαναπατρίζονται οικειοθελώς θα απελαύνονται. Οι απελάσεις θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά και για όσους σχεδιάζουν να εισέλθουν στην Ευρώπη.

Η προσδοκία για εμβάσματα

Αν και η ΕΕ δίνει ένα μικρό κίνητρο για οικειοθελή επαναπατρισμό, η ανταπόκριση είναι μικρή. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ), που χρηματοδοτείται από την ΕΕ (και την Ελλάδα) για τις οικειοθελείς επιστροφές, επέστρεψε το 2011 760 παράνομους μετανάστες, το 2012 7.300, το 2013 9.350, το 2014 7.350 και το 2015 3.800.

Οι οικογένειες των παράνομων μεταναστών έχουν κατά κανόνα δαπανήσει μεγάλο μέρος των οικονομιών τους για να μπορέσει το μέλος τους να πληρώσει τους διακινητές και να εισέλθει παρανόμως στην Ευρώπη. Περιμένουν από αυτόν να πιάσει δουλειά και να αρχίσει να στέλνει πίσω εμβάσματα. Ο οικειοθελής επαναπατρισμός ισοδυναμεί με διάψευση των προσδοκιών και κατά κανόνα με ηθική απαξίωση. Είναι ντροπή για έναν μετανάστη να επιστρέψει οικειοθελώς στο χωριό του. Αντιθέτως, εάν επαναπατρισθεί υποχρεωτικά, έχει δικαιολογία.

Το πρόβλημα, λοιπόν, θα ανακυκλώνεται εάν δεν εξασφαλισθεί η δυνατότητα μαζικών απελάσεων. Η απέλαση, όμως, είναι δύσκολη, ειδικά από τις μικρότερα κράτη-μέλη. Ακόμα κι όταν ταυτοποιείται η εθνικότητα των παράνομων μεταναστών, τα προξενεία των χωρών προέλευσης π.χ. στην Αθήνα δίνουν με το σταγονόμετρο τα αναγκαία έγγραφα για την απέλαση. Πρώτον, επειδή οι κυβερνήσεις των χωρών προέλευσης (π.χ. Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, αφρικανικών χωρών) είναι απρόθυμες. Δεύτερον, επειδή οι εδώ προξενικές αρχές δέχονται απειλές από τα κυκλώματα ή συνεργάζονται μαζί τους.

Αποτροπή μέσω απελάσεων

Η απέλαση είναι το ισχυρότερο αποτρεπτικό όπλο εναντίον της παράνομης μετανάστευσης. Όπως προανέφερα, κατά κανόνα είναι η οικογένεια που προσφέρει στον υποψήφιο παράνομο μετανάστη αποταμιεύσεις της για να πληρώσει τους διακινητές. Εάν οι οικογένειες διαπιστώσουν στην πράξη ότι η μεγάλη πλειονότητα όσων επιχειρούν το άλμα προς την Ευρώπη επαναπατρίζεται υποχρεωτικά, η προσδοκία-κίνητρο των εμβασμάτων θα διαψευσθεί και το κύμα θα εξασθενήσει.

Οι χώρες-προέλευσης, βεβαίως, έχουν πολιτική να εμποδίζουν με όλους τους διαθέσιμους τρόπους τον επαναπατρισμό παράνομων μεταναστών. Ο λόγος είναι ότι τα εμβάσματα που αυτοί στέλνουν ή θα στείλουν μελλοντικά στις οικογένειές τους αποτελούν σημαντική ένεση για τις τοπικές οικονομίες.

Το έργο αυτό πρέπει να το αναλάβει η Κομισιόν για λογαριασμό της ΕΕ. Οι λίστες με τα ονόματα των προς απέλαση παράνομων μεταναστών από όλες τις χώρες-μέλη να στέλνονται στις αρχές των χωρών προέλευσης, και από εκεί να εξασφαλίζονται τα αναγκαία έγγραφα επιστροφής. Τη διαδικασία μπορεί να διεκπεραιώνουν επιτόπου οι διπλωματικές αντιπροσωπείες της ΕΕ στις χώρες προέλευσης παράνομων μεταναστών.

Η δύναμη πίεσης της ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερη, επειδή με όλες σχεδόν τις χώρες προέλευσης των παράνομων μεταναστών έχει συνάψει ή μπορεί να συνάψει συμφωνίες. Διαθέτει τα αναγκαία πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά όπλα για να τις πειθαναγκάσει. Όταν επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία είναι έλλειμμα πολιτικής βούλησης και όχι αδυναμία η μη άσκηση έμπρακτων πιέσεων, συμπεριλαμβανομένης της απειλής κυρώσεων, σε πολύ πιο αδύναμες χώρες. Στο πλαίσιο της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, οι απελάσεις θα γίνονται με ειδικές πτήσεις τσάρτερ.   

http://ameiniasopallineus.blogspot.com/

Συναγερμός για «κλοπή συννέφων και χιονιού»

Συναγερμός για «κλοπή συννέφων και χιονιού» 




Ένας ιρανός ταξίαρχος κατηγόρησε το Ισραήλ ότι κλέβει τα σύννεφα για να εμποδίσει να πέσει βροχή στο Ιράν, πριν διαψευσθεί από την εθνική μετεωρολογική υπηρεσία, σύμφωνα με το ημιεπίσημο πρακτορείο ειδήσεων ISNA.

 «Η κλιματική αλλαγή στο Ιράν είναι ύποπτη», δήλωσε ο ταξίαρχος Γολάμ Ρεζά Τζαλαλί, διοικητής της ιρανικής αντιαεροπορικής άμυνας, στη διάρκεια εθνικού συνεδρίου για την προστασία των πληθυσμών, μεταδίδει το ISNA, ενώ το Ιράν βρίσκεται αντιμέτωπο με σοβαρή ξηρασία. 

«Η ξένη ανάμιξη είναι ύποπτη ότι στοιχημάτισε στην κλιματική αλλαγή. Επιστημονικά κέντρα της χώρας πραγματοποίησαν έρευνα για το θέμα αυτό και το αποτέλεσμά τους επιβεβαιώνει» αυτό το σενάριο, προσθέτει ο αξιωματικός. 

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του που μεταδόθηκαν από το ISNA, «το Ισραήλ και μια άλλη χώρα της περιοχής έχουν κοινές ομάδες οι οποίες εργάζονται ούτως ώστε τα σύννεφα που μπαίνουν στον ιρανικό ουρανό να είναι ανίκανα να ρίξουν βροχή».
«Επιπλέον αυτού, αντιμετωπίζουμε ένα φαινόμενο κλοπών συννέφων και χιονιού», πρόσθεσε ο ταξίαρχος Τζαλαλί. 
Σύμφωνα με το πρακτορείο ISNA, ο αξιωματικός επικαλέσθηκε μια «μελέτη που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια» και έδειξε ότι πάνω από τα 2.200 μέτρα ύψος, όλες οι ορεινές ζώνες από το Αφγανιστάν μέχρι τη Μεσόγειο είναι καλυμμένες από χιόνι, εκτός από το Ιράν. 
Ο στρατηγός Τζαλιλί «έχει ενδεχομένως ντοκουμέντα για το θέμα αυτό τα οποία δεν γνωρίζω, όμως στη βάση των μετεωρολογικών γνώσεων, δεν είναι δυνατόν μια χώρα να ‘κλέβει’ το χιόνι ή σύννεφα», δήλωσε ο διευθυντής της εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας Αχάντ Βαζιφέ, σύμφωνα με το ISNA. «Μια χώρα δεν μπορεί να κλέψει σύννεφα. Αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα υπήρχε στις ΗΠΑ αστυνομία του νερού, επειδή οι Αμερικανοί θα έκλεβαν τότε τα σύννεφα των άλλων χωρών και δεν θα είχαν καμιά ανάγκη για αστυνομία του νερού, συνεπώς αυτή θα καταργούνταν», πρόσθεσε.

Στις ΗΠΑ, η Καλιφόρνια δημιούργησε πριν από μερικά χρόνια μια «αστυνομία του νερού» αρμόδια να λαμβάνει μέτρα για τη διαφύλαξη των υδάτινων πόρων αυτής της δυτικής αμερικανικής Πολιτείας που είναι συνηθισμένη στις ξηρασίες. Σύμφωνα με τον Βαζιφέ, «το Ιράν υποφέρει από παρατεταμένη ξηρασία και πρόκειται για παγκόσμια τάση που δεν υπάρχει μόνο στο Ιράν». «Το να θέτεις τέτοια ζητήματα, όχι μόνο δεν λύνει κανένα από τα προβλήματά μας, αλλά επιπλέον αποσπά την προσοχή μας από τα μέσα για να βρεθούν οι σωστές λύσεις», εκτιμά ο επιστήμονας.

...Copyright (C) http://back-to-nature.gr . 

Read more at http://back-to-nature.gr/2018/07/sunagermos-gia-klopi-sunnefwn-kai-xioniou.html .